De Aristarchi studiis Homericis

361쪽

-330

p. 397 fidenter pronuntiat isti νόμασται δ ταως αα τῆς τα-σεοις τῶν πτερῶν tum prorsus illum mntemsimus, de origine voeis Varronem nacti adstipulatorem V llo. Si Sp. et doctissimum λεειλογον Αdeiungium. uno attendamus: Welcte Namen insgegamini eine Naehahmunise es natiirlichen Geschretes sind welches, egonder Mi de Psauhenne seli deuilita Psa - lautet . Denique tueundum erat, cum de aspiratione Butimanno eandem coniecturam incidisse animadvertebamus. 34 gramin. II, 2 p. 380. - Miam causam indicavit oblenius indisserti de mercat veteris lassiae, serip s . German. Reg. I p. l. Scilicet Arabice pavo est TaWus .

C. m.

De spiritu orati lorem priscipali. Iam aecingo me ut tertium huius dissertationis caput perscribam de spiritu vocabulorum principali sed deest paene materia Herodian Z, 239 de spiritu vocis ης disputans, quod Alexio esse volebat της - δε , ρέσταοχος -- ντικρυς

in aecentibus saepe laetum vidimus, non dubitatum esse. Herodianus Aeschyli Euripidisque usu non dubitabili οω λης, οὐκ Drς defendit. - Sed in paucissimis quae in hoo genere supersunt Aristarcheis mirum est complura esse quae vel non probata vel non probabilia sunt quod et in Gentibus et in ipsa interaspiratione in magna exemplorum copia rarissime laetum vidimus. Primum hi QOIβε Herod. O. 365 -έσταρ

362쪽

- 331 - πνοονσι δὲ τι ὁ χορακτηρ aχεται ore ra το ν προ -- νζεντος Φιλουται, ηευς ξτα. Inde esse rico τευς, ἰλιος ηέDG. 346 Tum concludit de fiε ώστε εἴτε ἐά του Imes σινοιιένου ἐστινε τε ἐά του φιλονιιένου ονως φιλωτέον Apollinem medicum non esse Aristaretius observaverat v. p. 813 ergo qui dueerent ab us9αι ut Crates his obsistendum erat egregiamin rodiani regulam nescivit qui verum etymon nec ipse vidit.

Alterum est ει ατ i. e. ησαν, non par i. e. ιντο , t 0.si 84. v. 106. Quid Aristaretium moverit ut vel ab Aristophane descisceret, qui probabat ει ατο ad D, 33, non traditum. Nec

ssi Ar. de spiritu non videtur dubitatum esse, sed de etymo

Herod. V 543. Duxit Aristarchus ab .cntia , quo certe negButiniann invenire contigit probabilius lex II, 40. - Ιtem είυ ιεν certum propter αε χ cisti εν Herod T 402 alb). Ne dubitandum de εέ, Herod. 2, 34. - Nec de citi υδις:quamquam Nicias et Pamphilus maluerunt αυνδις propteritia; Ptolemaeus et Herodianus tum aliis argumentis defendunt tum Herodianus hoc loeo: εαντ ιινδις II, 3S5 V. Herod. I, 6. ad ν Nicias eum leni videtur vulgo receptum fuisse etiam apud Atticos, Herod. E 203. ust. p. TR. u. - θροος Delio ita loquitur Herodianus II. 39 ses schol. 3S quasi eum significat crebros non scribatur aliter. Formam certe Eustathii 3ir temporibus v. p. 386 iam oblitteratam compluribus cmOsthenis et Platonis oeis eruit et restituit ekkerus. Virroε-Diyiligo by Orale

364쪽

Do criticis Aristarchi rationibu8. C.

l. i. Artis scribendi in carminibus Homeri mentionemnis nullam fieri, recte Aristarchus observavit v. di88. II S. γραφειν .Attamen censuisse Homerum ipsum non seripsisse nu8quam, quod sciam, vestigium est. Censuit Aristarchus, quaedam ipsi Homero cognita suisse, quibus tamen heroas uti non saeiat, . g. unguenta et oronas Athen. 18. e. Seba At 700. X, 736. E 172. V, 186, tubam 219. ω, 3SS, artem equitandi , 679, carnis coctionem D 362 ses. p. 236 TU VO). Eo igitur videbitur etiam scripturam rettulisse Attamen hoc nec ipsi nec iis qui ante eum accuratius scriptorum ieetioni vacaverant, o stare poterat quin multos versus irrepsisse persuasum haberent subdititios. Nonne apud tragicos, apud Aristophanem iuven rant, quos nemo sani iudicii pro genuinis habere posset j Si multo plures apud Homerum inveniebantur aliosque, qui diu per eantorum in serebantur, hoc consentaneum erat. Quo sor 34stasse etiam de quibusdam versibus ama quaedam aecessit, ut de Solone Onomaerito μ, 604ὶ Cynaethone. s. Pausan. IX,

' Instar omnium versus Ran. 439 sqq. ab Aristarcho et Apollonio

notati.

365쪽

- 334 31. Quamquam huic saniae minimum tribuisse apparet ex ea ratione qua de eiusmodi versibus quaerit Aristarchus v. de στῆσε δ' αγων - supra p. 230): et de Pisistrate opera potius ne notam quidem his antiquis et Aristarcho videri famam suisse

in Epimetris ostendam. Quicunque hoc modo genuinam carminum Homericorum sormam corruperant dicebant Alexandrini διασκε Daset ας. Etenim quod nos solemus dicere interpolare vel quocunque modo genuinum textum scriptoris mutare Graecis grammaticis proprio voeabulo dicitur διασκενα ειν Galen in Hippocr. de nati hom praes. p. 9 llhn. Sunt, inquit, qui Hippocratis librum de natura hominis pro purio habeant,

cinari γέντες ἐκ τῶν ἐν υτεῖ διεσκευασώένων καὶ πaρεγγεγραμμέν ων . Idem loquitur de characteribus Hippoeratis libris postea ascriptis sive dolo malo sive non malo consilio. Utitur voce: οἱ χαρακrx ρες διεσκευασ σαν comm ad Hipp. epid. HI 2 p. 4ll. 24 d. Bas. Et exemplar his notis instructum διεσκευ

Redimus ad scholia Veneta Aristonicus II 666 1 διπλι

γρα φων καὶ ὁ α ἐξ Ἱδης προσέφη πιυς φέλον υἱόν spro καὶ τί ζ πόλλεων προσέφη νεφεληγερέτα Ζευς , ν ἐκ τῆς idi, προσφωνῆ τὴν is τεν πεδὼν Ἀπόλλωνα. Maxime de interpositis versibus. Σ, 356 Porphyrii Ζηνοδ υρε, τῆ συπρα- viai τι ri ερὶ τῆς Dur ρου συνηθείας τα δέκα βιβλία συγγέγραπται

366쪽

his locis ὁ διασκειάσας is aliis ὁ διασκευαστής, interpolator. Z. 44 δτι σαρος τὴν λεγουσαν ἀλx ἄγε νυν ἐλεαιρε και μὴ

quo , t 85 versus spurius άνθε τε και συ Πόδαργε καὶ At - θων ψιπε τε I proseetus est in mente habuit et nomina

367쪽

- 336 mutuatus est ab hoe V 400 Ξάνθε τε καὶ Βαλιε, τηλεκλυτὰ τέκνα uodaργης, quem versum quodammodo diffinxit. Eadem res per verbum διασκετά ειν dicta sie: O, i ἄλλοι δ' ἀυς, ἄλλησι ιάχην 3 4χοντο νέεσσι, ν διπλῆ δτι ἐκ τουτου διεσκευασται ὁ γῆς τειχομαχέας et θος ἄλλοι δ' ἀμφ λλησι εάχε' ἐιιάχοντο πυλησιν , , 75 quo loco si scribit: ab τουτου ἀθετουνται ruo δτι taρ 13ηνται του ἄλλοι ν ιιν ἄλλησι μάχην ιιάχοντο νέεσσι . - , 32 καὶ Αριστοφάνης προνὶ θέτει το στέχον τεκυήριον δε τῆς διασκευγῆς τι καὶ ἐρως φέρεσθαι τι στιχον, εἴ που τι se ει γε IIDρῆς inb o κατέλειπον. Praeterea στροδιασκεπινγ, 2, 10 ἐντευθεν γέγονεν ὴ προδιασκευέ ἀλλ' i τοι κλέφα ειεν ἐάσοιιεν quod sebol. V sic dicit: ἐντευθεν τὰ ἄνευ διεσκευασται περ κλοπ)ῆς .Ergo διασκευά ειν dicitur 1 de libro vel loe qui primam et genuinam sormam vel additamentis vel quibuscunque mutationibus saetis amisit, διεσκευασται i. 2 Locus ipse qui additus

est dieitur διεσκευασιιένος i. q. ἐνδιεσκευα ιιένος. Ceterum haec διασκευή potest ab ipso scriptore fieri ut saepe ramatici faciebant cum sabulae primum non placuissent quod Athenaeus egregie illustrat p. 374 in. vocabulo μετασκευά-352άειν utens πικρος δ' υν τι λῆθος Anaxandrides inolει τι τοιουτον περ τὰς κέηι δέ ς' τε γαρ iah νικι - λαιιβάνων Φθιο- κεν εἰς ὁ λιβανωτιν κατατευειν, καὶ ο ιι ετ εσκεὐαζεν ωσπερ οἱ πολλο l. Poterat διασκευά&ιν, quod multo frequentius in hac rei e g. Sehol. Nub. 49 distinguuntur αἱ διδαχθεισαι et αἱ υστερον διασκευασθε7σαι Νεφέλαι v. Athen. 247. 358. . ubi ενδ delendum videtur 496. s. 429. e. 663. e. φὶ Non semper retractatae ut denuo in theatra redirent, sed ut emendatiores in manus legentium venirent. Nonnunquam mutatae ab aliis sunt, ab ipsis etiam histrionibus Grygar de Grae-

, Nonnunquam etiam formam non genuinam indui Dig. a. IX, 49 α δ' ἄλλα σα ινἐ αναφερουσιν la Drὸν Democritum τα ἐν ἐκ

' Apparet ex his locis quam res requens in recentiori comoedia

fuerit.

368쪽

q. 2. Notandis versibus spuriis omne verae Titieae et Homerica maxime undamentum laetum. Nam quamdiu in caminibus vero dissoni absinriti loci legebantur, vigebat quaestionum, quas supra descripsimus, ardor ne multu resutari poterant nisi argumentis item ineptis nec res a puerili et dia-leetica velitatione ad virilem et grammaticam deliberationem venire poterat. Quare si nihil aliud praestitisset enodotus quam ut hanc meditationem ad Homerum nitulisset nunquam eius memoria perire deberet quippe a quo omnis critime primordia repetenda essent ausas si quaerimus quilius om-

De inseeuastis nos nostro inore exposuiuius. Quidquid in eandem sententiam dictum os ab Huinrichio quod tactum esse video ex Nit Zschii Draeparatione indagandae per Odysseam interpolationis .il id Otum illi acceptuni resem volumus. Nos Heiurichi libellum nunquam vidimus. beli ipsum iani signuin enodoti editioni lippositum suisse non dubitandum. Aristophanes praeterPa in Homericis habuit ceraunion ad

Diures ut videtur contimio versus spurios uno signo notandos quod Aristarcho non commodum visum nec assumtuml, sigina Ot antist n. Stet it cum ad Otnndris locos quilius sensus deosset Aueta Paris. Rei ster-εeheidis rasi Nec ad luine rem Aristarcho cui nil hoc etiam dipte su Diiciebat Singulare signum opus videbatur. Sed praeter dipten Feriestimenen ad enodote notanda commodum Aristarcho visum singulari signo notare Deo recurrentes nunc recto nunc salso positos et ad hoc potius iDSe fit Prisco ii sus est et contra posuit asteriscum obelatum. De his vide Xnuchi uni Arist. p. 6 et Sengebuschium diss. Hom. D. 2, 3 Sed quod idem illo auctor, cui illa de steriseo Aristophaneo dubitanus quod certee usa non est cur dubitemus, de diplo tradit hoc dudum diei debebat in-eyiissim uni esse. .Dipten poristicton primus Lesagoras Syracusanus ni PDFuit Iomeridis versibus ad soparationem Olympi a Paselo, proΡri Olym-Ρum ab eo ro monte posit uni adnotans nus ii inrn r ci Plo quod FnDPe v λανοι ter dicat o si. κρὸν χλDDπον neque e contrario epitheta e mutet ponebat autem tam nil montis signifieaticinos quam ad ea oti utrimque manifestatur voluntas eius usus est ea in multis Aristarchus, nune a tu DPraeter cor Suetudinem tam vita nostrae quam ipsius poetae Pud uiuii Venirentur adnotans, nunc proprias ipsin figuras interdum ea in quibus OPi Rus est rursus qua sona Di Dud illum Donerontur . Aristaretium diΡleu, , in monte aliquis eius usus erat nil multo plura adhibuisse ut Dium pluraque attenderit et obsorvnx serit id certum et sciremus inu

369쪽

- 338 moti versus vero non 88 pronuntiamus, quattuor sunt. Primuin deficiens carminum connexus vel diserepans. Deinde si

353 quid displicet in arte poetae vel in hominum deorumque laetis et moribus. Tum si quid in antiquitatibus denique si quid in

sermone a poetae consuetudine digerepat. Et onodotus quidem primo et secundo genere substitisse reperitur, tertium et quartum genus aliis relinquens, qui artem criticam cum arte grammatim eoni uneturi erant. In illo vero primo et secundo genere ut quaedam vidit, quae posteritas probavit, sic ab iis erroribus cavere non poterat, quae omnino et quae illo maximeteinpore in hac re declinare difficillimum. Quot res vel hodie non Wolfius sed olsaui inter se contradicere affirmarunt, quae in poeta minime contraria videbuntur quid poetae liceat non quid veritatis quaerat ieiunitas vel reputantibus vel potius nativo sensu edoctis. Sed ut adolexandrinos meos redeam initium laciam ab hoc quod ad secundum genus reserendum erit. Ab . iudicaverat Zenodotus multos versus b Homero διὰ τ απρε-πfe, si quid heroum vel deorum gravitatem minus decere videbatur. Λ, 8S Minerva sumta acie Laodoci perlustrat exer

Indignum duxit dei persona. quod quaerit ιουτιν καὶ rip

illo. Fuisse iam ante eum aliquem diplos usum id potest verum 8so: Sed illi testimonio nulla lides Fuisse aliquati ante Aristarchum ditioncin Homericam et quidem iam diplo usam ignoti cuiusdain Mogora , cuius editionis nullum praeterea vestigium, certe non admodum probabile. Sed esto. Quis credat talem editionein, in qua diplo iam apposita luisset, sed ad solam distinctionem caeli et Olyuipi et hau distincti probata ex , lis adiectivis Diero ei μακρο. Imo vero hic habemus confusionem O dignam qui obeli usum ab obviis Pisistrati ducit lib. I la . Illa observatio de εορυς et μακρος non Leogore est sed Aristarchea, ut supra unRcum observationibus de Olympo νιφοενει et πολυnrius et do Olympi καρήνοις et ceteris occurrerat. Talibus testimoniis quale illud, non uti

ratio est.

370쪽

ταλέλοινι δε- διλμένη. ἀγνοε δὲ oz ὁtio εὐθετσα αοδόκε, αναγκην θεν ἀνθρώπινα ιαιτημειν' - , 24, ubi Aphr dite elena dicitur sellam posuisse duos versus misit Zenodotus ἀπρεπὲς γαρ αντιοῦ φαένετο τ τῆ Ἐλένη τὴν Ἀφροδίτqν ἐφρον βαστα ιν Cui respondetur πιλέλησται δὲ - γρα εικασται καὶ τavrῖν τι μορφῆ τα προσήκοντα ἐπιτροδαει Si quod spurius Zenodoto visu loeus de Briare sis, 396 - 406ὶ quod Πρης κόλασιν O. 8 eiecerat, quod item spu 3b4riam ensuit illam Achillis orationem οἰνοβαρες, κυνὸς otitiarro, in iis, 225 sq. - ne aliam quaeras ausam. Et alia eiusdem generis invenientur. Si II, 89 Achilles ad proelium dimittens Patroclum hae dieit

Si dubitari posset, hae ultima quibus defenduntur, palesa rent cur Zenodotus eos damnaverit se ne Achillis invidia pateret et in Thersitae persona quaedam ei nimium ridicula nec serenda visa seliol. B, 227. 23l Videmus in hac re Ari-κtarchi iudicium iam liberius suisse attamen quibusdam similibus offensus est qua hodie in Homeri simplicitate serimus. Et quidem quod memorabile est plus videtur in dis tulisse quam in hominibus ali Alcinous ad Ulixem: a γαρ κε τε πύτε καὶ 'A Hii αδε καὶ Ἀπολλον, τοῖος ὼν ora εσσι τά et φρονέων - ἐγε περ παῖδα c ιιιμ εχ ιιεν και ἐιιι γαυβρος καλέεσθαι, cet. τους ' Ἀρέσταρχος διστάζει sinu. υ εἰνα di κα Osιηρικοὶ ib. e. etiamsi nihil continent quod a consuetudine sermonis et antiquitatis Homericae abhora eat), εἰκοτως Drους περιαιρεγῆν ι τ σι ros γὰρ γνο υν τι ανδρ ιινηστευεra αυτεῖ τὴν