장음표시 사용
371쪽
καὶ Ἀλκυὼν aDeth ti ετ βαλε puto ιιετέλα'. transtulit ad sua παρ- νους λεγουσας εἰσάγε0W ευ πάτερ εἰ γὰρ tib ποσις ει η 3. Cognosce eriticum vel in errore laudabilem. Sensu suo repugnare non potest sed cum extrinsecus videt aliquod acce- lere momentum paratus est cedere. Pertinent eodem versus , 45 - 461 in Phoenicis narratione: τὼν ἐν ἐγ- βουλευσα κατακτάυε οξε χαλ-bi, ceti. de quibus lut aud. p. p. 26. F. ὁ εν υν 'Aρiσιαρχος ξειλε et a Dra et εας φοβηθεις se. timens Phoenicis moribus, qui Aellillis paedagogus laetus est. Ceterum qui vel obiter historiam interpretationis Homericae tetigit, cognitum habet nullam sere aetatein suisse quin magna pars hominum, doctorum certe Homericorum morum simplicitate tanderetur per olfium demum et ossium paullatim hi sensus aeui coeptus et elui pluribus communicatus. IOAver Alexandrinos et aulae luxuria affluentes et philosophorum severitate circumstrepente in multis offendisse mihi consentaneum videtur l. V Ar iudicium de Apolline Smintheo p. 181.
372쪽
341II. Porro Zenodorus de quibusdam salso iudicavit eum 356 reliqua Homeri narratione dissentire. Haec ut in ordinum c gerentur et mutavit complura et quaedam ut spuria reiecit. Quod genus ut significem exemplo demonstrabo. II, 32 Iuppiter in monte Ida Iunonem alloquitur de Sarpedonis exitio consulturus Hie Zenodoto aliquid hiare visum: τι - πευς δε ι- κρον εμποοσθεν Ο, 79 επι ὁ ηολυμαον σπαρακεχει ρηκυia νυν ἐμὶ τῆe γδης ἐστιν. Hanc ob causam ho colloquium spurium esse iudicavit. Similiter quod nunquam indientum quo modo Apollo ex agro Troiano in Idam perveneri II 666 versum Inu abriavit de qua mutatione in qua sane iudieii elegantiam desid ramus, reete iudicant Aristarchei , versum II 67 ut suppositum reieeit. De hac re Aristaretius verum induxit iudicium: seri nonnulla apud Homerum quae non diserto dicantur sed
Hic non grammatieui studi miis sed philosophum peltinetque hoc ad id
373쪽
θυγατέρα, καὶ ου προτρεnOμενος, αλλα παρων. Similiter 2244 Nausicaa rectitur: rei re i ιοὶ τοιοσδε πόσις κεκλημένος ἐνὶ .
καὶ Ἀλκtia αυτινι ετ βαλε puto ιετελαβε transtulit ad sua παρθενους λεγουσας εἰσαγ 0W ευ πατερ εἰ γαρ ιι binoσις εἴη ). Cognosce criticum vel in errore laudabilem. Sensu suo repugnare non potest sed cum extrinsecus videt aliquod aec dero momentum paratu est cedere. Pertinent eodem vereus , 45 - 46 in Phoenicis narratione et o su εγω ovλευσα κατακταμεν , χαλκ β ceti. de quibus Plut aud. p. p. 26. F. μεν ουν 'Aρiσταρχος αειλε avra ce nr φοβηθεις SU. timens hoenicis moribus qui Aellillis paedagogus actus est. Ceterum qui vel obiter historiam interpretationis Homeriine tetigit cognitum habet nullam sere aetatem suisse quin magna pars hominum, doctorum certe Homericorum morum simplicitate offenderetur per olfium demum et ossium paullatim hi sensus acui coeptus et eum pluribus communicatus Blos vero Alexandrinos et aula luxuria asiluentes et philosophorum severitate ei reumstrepentes in multis offendisse mihi consentaneum videtur l. V Ar iudicium de Apolline mintheo p. 18 l.
i Alterum schol. i. incipit: δοκονσιν οἱ λήγοι προπε παρθέν ν
374쪽
- 341II. Porro Zenodotus de quibusdam salso iudicavit eum 356 reliqua Homeri narratione dissentire. Hae ut in ordinem -- gerentur et mutavit complura et quaedam ut spuria reiecit. Quod genus ut signiscena exemplo demonstrabo. II, 32 Iuppiter in monte Ida Iunonem alloquitur de Sarpedonis exitio consulturus. io Zenodoto aliquid hiare visum ἐπι Πων εῶ ν μικρον sui ροσθεν Ο, 79 ἐπὶ τον ηολυφιπον παρ εχμερηκDIa νυν ἐπὶ τοῦ Iδη ἐστίν. an ob ausam hoc colloquium purium esse iudicavit. Similiter quod nunquam indientum quo modo Apollo ex agro Troiano in Idam perveneri II 666 versum inu Mettavit id qua mutatione in qua sane iudicii clogantiam desideramus, recte iudiea utraristarchei . versum II 6T ut suppositum reiecit. De hac re Aristarchus verum induxit iudicium: seri nonnulla apud Homerum quae non diserte dicantur ed
lio probarent notati ut C 23l. 33T. I, 709. P. 24 2 356. D,
375쪽
- 342 17 67. Haec observati omnino ad veram poetarum interpretationem magni momenti erat; et ad meliores interpretes Latinos etiam ita transiit ut saepe ea utantur. ΙΙΙ. Omnino elarum est per meliorem explicationem versiis servari posse antea suspeetos Pulcrum exemplum est ,
247 ubi nec Aristophani dedecori est quod non intellexit et Aristarchus placet interpretatione tuitus. IV. Multam dubitandi materiam in Homericis dant vereus bis vel saepius repetiti. Hos iit uno tantum loco relinqueret inclinabat Zenodotus Ariston. I, 23. 24. 25. ν διπλῆ ora Zην odoro 1 oκε τοῖς στίχους rob ουδεν αναγκαιον αλλ' ενεκα
insomnium suum iisdem verbis exponit quibus primum Iuppiter ad Somnunt. dein Somnus ad Agamemnonem usus erat. Hoe loe ne tertio eadem repeterentur decem versus in duoaeontraxerat V. Ariston et usi. p. 193 . Opponit Aristonieus: et δε απογγελτικα ἐζ ναγκης di καὶ τρὶς ναπολεῖται ταῖς
συγκεκλοιενοι βουλευταῖς δι γήσασθαι. in intelligimus in eiusmodi versibus notandis Aristarchum quam Zenodotum temperantiorem quamquam ne ita interpreteris Aristonicum quasi hanc certam legem habuerit Zenodotus ut nullum versum:sb saepius relinqueret quod non est ita , et maxime in nuntiorum voeibus saepius repetitis minime offendisse Attamen Aristarchus quoque iudicavit saepissime laetum esse in Homeridis ut versus uno aliquo loe recte et apte positi per errorem ad alios loco ubi minus aptus eorum locus transferrentur inde magna copia locorum asteri se et contra obelo et asterise notatorum. Hoc genus interpolationis proclive esse apparet et sunt loci complures, quibus ita laetum esse certissimum. Attamen iu- die in hac re ipsum quoque Aristarchum saepius quam necesse belo usum esse. Sed eave in multis citius iudices. Mihi enim compluribus locis accidere memini ut eum primum intuenti non satis argumenti ad belum ponendum esse videretur denique non possem me continere quin in partes argutissimi ho- Dissilire by Ooste
376쪽
minis diηcederem. Si quis ex multis qui hodie multa seribunt. Operam suseeperit de versibus Homericis ab Aristarcho belo notatis quaerendi is in prima pagina illud Quintiliani ponat:
-Modeste tamen et circumspeet iudiei de tantis viris pronuntiandum est ne quod plerisque neeidit damnent quae non intelligant' s X. ij. V. Suspeetus visus charaeter Hesiodeus iam Zenodoto . 39. IJ. 614. , 74. Et haud dubio saepius se. g. x 495ὶ ubi nune hoc argumentum excidit. - Sunt etiam quae ex ipso Hesiodo in Homerum venerunt, ut D 45 ἀθετεῖται τι ἐκ- ον
H. Suspeeta visa ea quam dicunt ἀνακεφωλai υσιν uisunt eiusmodi loci quibus brevis summa continetur eorum quae ipsa ni mina exhibuerunt magnam partem ex rustulis Home
D, 479 ubi ho modo edidit Olfius:
377쪽
ρεξαι ni iaci να υν . AB. Ergo videmus Aristonicum illum Venutii νεiκεσεν - ne nosse quidem. Verum est in eiusmodi constructione saepissime apud Oiueruui unum verbum suffi
νυντο, ρευες di κατα πτολιν ἰδ' ἐπέκoioot et in multis similibus is, 321. M 461. V 56. Sed v. Porphyr K, 67. Et dipte notata talia ab Aristarcho v. locum iam laudatum D, T set is 56. Attamen non constans lex est imo non pauci sunt loci ubi denuo inseruntur verba et alia et ab initio vorsus γέ- γνεetaι, ἐστέ, et Et quamquam sunt ex hoc genere versus qui simul aliam ob causam suspeeti sunt v. 2 45. II, 353 ut dii0 aliquod etiam diaseeuastarum huius scilicet lacunae explendae prodant studium, tamen putaverim his ominotum nimium ad talia damnanda propendisse; . . . A l39. I, 44. E l 58 β, 137. D, 570. Talia serenda esse indicare videtur Apollon synt.
cicγετειν ὁ Ἀρισταρχος. x hoe genere turpia additamenta in Homerum venerant inius notissimi exempli admonebo A, 515,
Hic versus quam miserabiliter armen deformat iam Zenodotus ita senserat, ut ne scriberet quidem Aristophanes ut spurium notaverat item Aristarchus o ιειoi a εἰ νιονον ob εκται - νειν καὶ φαριιακευειν ὶδε . Quis dubitat Attamen in hoo maxime genere quousque procedere liceat disseile dictu est: Dissilire by Ooste
378쪽
nam et sen8us allere potest ne sieut in hoo exemplo sic ubique uinibus persuaderi potest miniuic iis qui cum Horatio sentiunt nonnunquam etiani bonum domuitare IIomerum. Quani saepe dorulitat Hoc philosophis relinquenduli erit, qui omnes animi humani angulos percontati esse leuntur et quum mepe ingeniuui, quale Ilomeri fuit, dorinitare debeat metent. Hoeusque dum factuni fuerit grnmniaticis cavenduli est ne uin-mus poeta toties orauitasse putetur quam ipsi. Hoc certum est et in hoc genere et omnino in versibus spuriis, in quibus incredibili eum negligentia recentiores versati unt, de hac ne-tate meritissimo die posse illud opianum: nor is it Homer notis ut e that ream. Non die equidem ubique in hoc genere verum vidisse Aristarchum ne illud quidem negabo necuratius Oetne rationibus perspeeti unam alteramve regulam inveniri I Me quam luam hoc quem successum habiturum sit incertissimum: in Aristaretiit eo vorsus. qui ipsi n solita poetae ineritate et si
Virtute diserepare videbantur obelo notavit id Dei quod uitania eritico sapere eonvenit. Falsa pini est artem criticam omnino a singulorum iudiei nusquam pendere debere debet quin non aliter potest non aliter potest in hac arte eum nusquam possit in robus humilitis Zenodotus qui eiusmodi versus vel calidius ex textu eicei vel mutavi audaeter egit Aristarchus relinquens , et signo aliquo sibi nou probari indicans non egit nudacter lino non poterat liter nisi negligentiae Primo su8tinere volebat. Illud exempluin nobis imitandum est Aristophanes et Aristarchus non in elegantioruin hominum usum ditiones sua parabant sed scholae atque extra schollim nemini. Schola vero, quae discere vult no mille interpositis versibus carere p0test, unde plurima digeondi materia nisi sorte uno alterove vel testi-
379쪽
346 monii suspecto vel extra modum inepto nec malis textibus innutriri de et quare commode in margine appositis notis admonetur et in omnibus singulis scire interest ubi magistro dubitatio orta etinuisi talis sit ut aliquid ontra afferri possit. Sio et usibus seliosae satis fit et ei quae eriti eum dedet dili-362 gentiae nec pereunt quae ortasse alio tempore probabuntur. Modo ne in iis quae natura sua minus eria sunt, tenacetis stinatus sit. Hoc vero vitium in Aristarctum minime adit. Id primum ostendit eius fluet uatio quibusdam in oeis ubi non nisi diu meditatus ertiorem sententiam pronuntiavit, partim severiorem ut K, 398 ubi primum punctis appositis quam res dubitabilis esset indicavit postea aut exemit sic unus illo loco testatur Nemesio qui tamen imprudenter videtur voeabulo ἐξειλε nbusus esse pro eo quod apud Ammonium invenerat αγετῆσαι vel liuili aut obelo notavit quod testantur Didyinus, ad eundem ille Ammonium recurrens, et Aristonicus, Partim meditatio duxit eum ad leuiorem sententiam ut II 61 D τῆ ἐρα
Di δεν Toto το λεγει i. Deinde in quibusdam liberuui reliquit
Ilo ideo suetum erat ne quis haec uter se pugnare putet , quod