장음표시 사용
191쪽
multa sunt,nee distincta,sed unurru nee species ipsa,est in eis mue sed etiam unum,ergo proprium respectu solius spec. ei, non est
Secunda eonelusio:Esse tale uniuersale, hoe est proprium , aut quartum praedicabile , nee habet proprium in ordine ad solam speciem, nec in ordine ad sola indiuidua: sed in ordine ad indiuidua,ut participant rationem speciei. Vt autem conclusio haec , &Praecedens,melius intelligatur notandum est,in proprio , sieut in quocunque alio praedicabili, duo esse consideranda : & rationem communem uniuersalis:quam omnes participant, & in qua conueniunt & rationem specialem, ex tali modo praedicandi desumptam,per quam distinguuntur. Ratio ergo uniuersalis, ut sic, petit plura pro terminoin ideo eam non habet proprium respectu speciei,ut in prima conclusione probatum est: quia species, non est multa simplieiter, sed unum : rationem vero specialem, talis
niuersalis, & praedicabilis,non habet istum respectu indiuiduo-arum:quia non dimanat ab eis, nee primo, & per se est proprium illorum:sed speeiei, qua primo c per se emanet,& de qua per se primo praedicatur, in quale proprium: unde in ordine ad illam, nabet per se primo, specialem modum praedi eandi, per quem distinguitur a exteris praedicabilibus. Sed quia ad rationem talis
uniuersalis,requiruntur talia multa,sicut ad rationem uniuersalis in eommuni,multa simplieiter,adhue proprium non est tale uni
uersale, respectu solius speeiei nisi eum ordine ad indiuidua, a quibus ratio essentialis eius consequenter proprium ipsum, ab
Ex hae doctrina non solum declaratur utraque eonelusio, sed colligitur hoc argu.quo probatur secunda. Proprium,ut est quar-rum praedieabile,sie definiendum est: Proprium est, quodnaricatur de plinibus in Quati proprium. sed primum non habet, respectu solius species: nempe eue praedicabile de multis, nec secundum, nempe, in Quale pwprium , habet respectu indiuiduorum, nisi cum ordine a1 speeiem,ratione euius praedicatur de illis,in Qua Ie proprium:ergo completam definitionem quarti praedicabilis. nee habet a sola specie: nisi eum ordine ad indiuidua 3 nee a solis indiuidui nisi eum ordine ad speciem. Arg.vero primae opinionis solum probant,quod proprium non habet rationem uniuersalis,ut se,respectu speciei,sed indiuiduorum : non tamen, quod specialem rationem talis uniuersalis, ex
modo praedicandi desumptam, non habeat ab specie , cum ordine ad indiuidua. Arg. seeundae opinionis solum probat, eandem rationem specialem, talis uniuersalis, aut quarti praedicabilis, habere ab specie, non tamen ine ordine ad indiuid in via utruque continet nostra
192쪽
uostra sententia , non est neeessarium, argumenta aliarum in particulari soluere ; sed ex annotata doctrina , facile a quocumque soluentur.
Solum restat, uno verbo explieandum id, quod a quibusdam dubitari solet, An proprium,ut est quartum praedicabile, una, α eadem relatione,secundum speciem,referatumia speciem , & indiuidua aut ad genus,& inferiores species,vel diuersis : ita ut una ad speciem, & alia ad indiuidua. Cui respondeo , Vna , & eadem referri. Quod ita probo: Relatio, sumit suam unitatem specifi- eam, a termino formali sed species,de indiuidua, habent eandem rarionem terminandi relationem proprij : ergo una erit respectu omnium. Probatur minor: Proprium resertur ad speciem, & indiuidua : tanquam ad prineipium , a quo emanar, & tanquam ad subiectum , eum quo comertitur: sed species, & indiuidua, habent eandem rationem principij, atque subiecti: cum indiuidua ratione speciei, utrumque habeant: ergo habent eandem rationem formalem terminandi, & pro unico termino formali acciapienda sunt;a qua mir tem specifieam habet relatio proprij.
corruptionem, MC. Breuis explicatio textus.
x TNrentum Porphyrii, cap praesenti est, explicare naturam Aecis identis;quod est qui nisi praedirabile.Agit autem tria in toto capite. Primo , Tribus definitionibus definit accidens. Secundo; Quadam diuisione illud diuidit. Tettio ; Cuidam tacitae obiectioni respondet. Prima definitio aeeidentis pst: Aeridens est, quod θ adest, ct abest,pratosubiecti corruptionem. Vt albedo inhaeret in puriete, Myotest separari ab illo sine eorruptione eius. Meunda definitio eadem fere est: Aecidans est, quod conringit eidem a nesse , o non inesse. Postrema definitio i Aecidens s. quod neque est genus, nec disserentia, neque peries, neque proprium; inest autem subiecto. Datur haec definitio per negationem aliorum praedicabilium a Posephyrio , ut explicetur proprius modus praedirandi accidentis. x Diuisio aeeidentis est: Aeeidens aliud est Separabile t dormire 3 aliud inseparabile, ut albedo cygni. Sed poterat obiicere ali- ruis aduersus Porphyrium , quod prima definitio accidentis noni bona i vel quod haee diuisio sit mala: quia secundum primam desinitionem, omne accidens potest separari a subiecto et ergo nullum
193쪽
et 4 Cap. 6. de accidenti. qi- .
nullum eri inseparabile: sed diuisio asserit, accidens aliud etae Separabile, aliud Inseparabile ; ergo sibi eontrariantur. Ideo respondet Porphyrius, in 3. pari. hae distinctione : Duobus modis
ransivit sepMari a subiecto : Secundum rem, aut secundum considerationem inteuectus . & primo modo . non omne accidens p
test separari a subiecto , bene tamen secundo modo: & definitio intelligitur primo,aut secundo modo; diuisio vero, solum secundo modo ; ideo non sunt contrariae
An aeridens sit uniuersale.d resipectu quoνum id habeat. PRobatur, Accidens non esse uniuersale , duobus arg. Primo: 3 Quia uniuersale non habet a parte rei aptitudinem emendi in multis, aut praedicandide illis : nee respieit inferiora relatione reali; sed solum habet talem aptitudinem , per intellectum abstrahentem illud, vel comparantem ad inferiora; ad quae solum dicit respectum rationis: sed Aecidens a parte rei, habet aptitudinem essendi in subiector ergo etiam habebit aptitudinem praedicandi de illo:&elim distinguatur ab eo realiter, per relationem realem illud respiciet, ut albedo hominem : ergo accidens non
est uniuersale respectu subiecti: imo nee potest praedicari de il- Io: quia quod ab alio distinguitur realiter, non potest de eo praedicari,eum distinctio realis salsam essiciat praedicationem. Secundis r uniuersale dicitur esse in multis, & posse praHicari de multis, etiam si illa multa non sint actu,in rerum natura, sed solum in potentia: ut patet de Sole dc Lunar sed Aceldens non potest praedicari de subiectis, nisi actu existentibus: ergo non est
uniuersale, nec praedicabile. Probatur minor : quia nullo homine existente in rerum natura , falsum etit dicere: Homo est al- 'bus aut Petrus est albus.
Pro solutione huius quaestionis, notandum est primo, Aeci - ψdens duobus modis considerari. Primo, in ordine ad sua inferiora qui aditati ;vt color respectu albedinis, & nigredinis: aut albedo, respectu huius, & illius albedinis: & hoc modo nou constituit quintum prasileabile , sed primum , seeundum , vel tertium : nam vel genus est , vel species , aut differentia. Secundo consideratur in ordine ad subiecta, quibus inhaeret: vi album in ordine ad hominem,uel parietem. Et hoc modo constituit quintum praedicabile,quia praedicatur in Quale accidentale. Secundo notandum.Accidens dupliciter considerari: In abstracto, Sc in concreto: & primo modo consideratum, non dicit subiectum sed solam formam vi albedo,& eolor;& eum haec distinguatur realiter a subiecto , non praedicatur de illo ; falsum est enim dicere, Homo est albedo:consideratum vero in concreto,
194쪽
Cap. 6. de arcidenti, mast. . I s
dicit subiectum, vi album: & a diuertis subiectis abstractum per
Intellectum, ut ab homine, & pariete, est uniuersiale, & praedic bile respectu aliorum, a quibus solum distinguitur ratione : nec habet aptitudinem praedicandi de illis a parte rei, sed solum per intellectum: nec denique ad illa refertur relatione reali, feci rati nis : sicut caetera praedicabilia, ad sua inferiora: sed quia aecidens. respicit subiectum laeundum modum inhaerentiae actualis in eo,&hoc modo praedicatur de illo; requirit actualem existentiam si lectorum, de quibus praedicatur: alioqui non erunt verae praedicationes : de in hoc distinguitur a exteris praedicabilibus , quae cum estentialia sint ; ut genus , species Se differentia ; vel propriae passiones , consequentes essentiam, ut quartum praedicabile, abstrahunt ab existentia , 8c praedicantur de inferioribus, secundum n
turalem connexionem extremotum : ideoque non requirunt actualem eorum existentiam.
s His suppositis, nelusio respondens quaestioni est i Aecidens
in concreto sumptum. est quintum praedicabile : non respectu inferiorum quidditatiue; sed respectu subiectorum , a quibus abstrahitur, Se de quibus praedicatur, in Quale accidentale : & hoe modo sumptum definitur a Porphyrio, dupliei definitione, inferius explicanda. Probatur haec conclusio: Quia accidens hoc modo sumptam , est unum in multis accidentaliter, & ifleo praedieabile de multis in Quale aecidentale distinctumque a caeteris quatuor praedicabilibus. Ad primum arg. Neganda est minor; quod aeeidens habeat
aptitudinem realem inhaerendi, aut essendi in multis , a parte rei: nam si sumatur in abstracto, verum est,sed sic non est uniuersale, nec praedicabile: sed dieit formam accidentalem , realiter distinctam a subiectis , & realiter eis inhaerentem : quae non potest realiter praedicari de illis, propter realem distinctionem e si vero sumatur in concreto , respectu subiectorum , a quibus abstrahitur, uniuersale est. Se praedicabile; ut expositum est. Ad seeundum : Distinguenda est minor : nam ut aecidens se uniuersale N praedicabile; satis est, quδd plura subiecta, secundum potentiam existentia respiciat: sed ad exercitium praedicationum, requirit actualem existentiam subiectorum : Ac in primo , conuenit cum caeteris praedicabilibus : a quibus distinguitur, in hoe ..cundo, propter modum distinctum praedicandi, aceidentalem. quem habet: nam accidens resipicit subiectum secundum auualem inhaerentiam in eo: actualis vero inhaerentia, petit actualem existentiam subiecti: quia nihil potest inhaerere.nisi actu existenti: de aliis vero praedieabilibus, diuersa est ratio,quantum ad exeriscatium praedicandi, iam explicata.
195쪽
An diuiso aeridentis, in Meldens separabiti. er inse- . parabile ,sit bona. DVobus argumentis, videtur probari; quod non sit bona. primo : Quia accidens secundum Porphyrium . duobus modis potest separati a subiecto. secundam rem,& per intellectum: ergo nullum Meldens erit inseparabile. Probatur consequentia. quia aecidens inseparabile secundum rem . est leparabile per imellectu unde non bene diuiditur accidens, in duo membra. Secundo: Quia si omne Meldens est separabile,per intellecturne ergo tae diuitio . eomprehendit propriam passionem ι quae licet non possit separari secundum rem, potest tamen per intellectum: ut risibile, potest separari homine: quia eum non sit de essentia eius: potest homo intelligi sine illo. Et ex hoe sequitur, quartum praedirabile , & quintum , non distingui Probatur consequentia: quia propria passio, quae constituit quartum praedieabile, pertinet ad quintum eum se accidens inseparabile. Pro solutione quaestionis ; annotanda est distinctio; quam tradit D.Tho m. quaest. vniea . de spiritualibus creaturis, arti ultimo ad 7. ubi ait, Duplum esse operarionem intellem , per quam uminseparat ab alio. v na est simplex abstractio ; per quam illud unum sne alio eognostit, sine affirmatione, de negatione: ut dum intelligimus albedinem , existentem in pariete, non intellecto parieter non tamen negando, quod in eo sit. Altera est,abstractio composta,per quam unum sine alio intelligimus illud de eo negando: vis dum intelligimus, albedinem sine parietet negemus eam de pariete; dieentes, paries non est albus.
Seeundo notandum est : Quod haee est disserentia, inter aeei Idens separabile, & propriam passionem ; quantum ad secundum modum abstractionis a subleuo: quod subiectum accidentis inseparabilis, non solita potest intelligi sine illo, sed etiam eum ope sto; salua eius essentia: ut cygnus; non solum potest intelligi sine albedine edeu nigredine,quq non repupnat essentiae eius. Sed se rectum propriae passionis; quamuis possit intelligi sine illa non inomen cum opposita: cuius ratio est, quia eum propria Passio dimanet ab essentia, a qua impossibile est dimanare oppositam .impos.sbile est etiam quod eum opposita intelligatur; sed aecidens inseparabile,non dimanat ab essentia subiecti: ideo non repugnatiquod idem subiectum , eum opposito accidente intelligatur. Exempli ratia ι Sine risibilitate, potest intelligi homo; non tamen eumnnibilitate, quia repugnat hinnibilitatem dimanare ab essentia eius: sed eygnus , non solum potest intelligi sine albedine, sed Etiam cum nigredine: quia cum albedo non dimanet ab essentia
196쪽
eius,non repugnat,quod eum nigredine opposita intelligatur. Coneiuno noltra eit,Diuilicinem esse bonam. Probatur: Quia utrumque membrum,uere datur in rebus; verum accidens est, &tantum continet, quantum diuisum; ergo adaequata est , & bona diuisio sed intelligenda est realiter,& non per intellectum sita ut sensus sit: Aecidens unum est separabile, a lubiectorealiter i ia a liud realiter inseparabile, ab eodem e & ex hoc solui tui primum
argumentum. ι . . . In a. i . . ,
' Ad seeundum:Neganda est consequentiar quia accidens comis mune, separari potest per intellectum, utraque abstractione et simis pliei,& compositarita ut non solum negari possit de tubiecten, sederiam oppositam ei attribunquod non habet passio quia cum δὴ manet ab elientia: repugnat oppositam pallionem comi ne subis Iecto. Itaque commune accidens, omnibus modis potest separati pet intellectum a subiecto et proprium vero non omnibus modis:& hoe suffieit,ut ad quintum praedirabile non pertineatam ι ι o Sed ut melius natura huius praedicabilis intelligaturr Triplex alia disserentia notanda est; quam habet respectu . roprii. Prima est dod proprium dimanat ex prineipiis essenti bus subiecti: accidens commune,non dimanat ab eis: sed ex aliis eausis prouenit. Secundat Quod passio , primo conuenit speciei , secundario vero indiuiduis accidens commune,ex opposito: primo conuenit indiuiduis; & ratione eorum speciei. Et ratio huius differetiae eriquia ploprium maxime dimanat a natura specifiea,ted commune accidetis,ex partIcularibus causis indiuidualibus sequitur. Tertia differentia est:Qu3d proprium praedicatur per se, de 1rubiecto:a cidens vero,quod est quintum praeditabile per accidens. πω
finitiones accidentis, intelligantur a Porphyrio, de inharentia . . nasi accidentis in bubiecto,velsem o intentionaliter ν.. , - matione , b negatione. ' πT Idetur hoe seeundo modb intelligi, 3c non proximo , quod V probatur ex eodem Porphyrio: qui Ultimam definitιonam, manaviιρεν negationem aliorum priauditium; ergo definit accidens, ut praedicabile:& consequente non per realem inhaerentiam, sed per praedicationem Et praeterea,quia ut explicaret diuisionem,noe esse eontrariam primae definitioni, docuit, Aeeidens' non sol Fisseeundum rem,led per intellectum posse separari a jubiecto: go dum illud asserit, posse adesse. abesse subiecto, in prima itanitione,non de reali inhaerentia.sed depraedicatione loquitur, i, - Et ratione deinde probatur. erimo: Quiaaccidens secundum realem inhaerentiam, non pertinet .ad Dialecticum , sed ad Phir
197쪽
3 8 cap. s. de acieidem, auo . 3. Iosephum:ergo in Dialectio non per illam debet definiri,sed pet
praecis rationem Dialecticae propriam. Seeundo: Aecidentia rationis, qualia sunt seeundae intenti nendum praedicantur de primis, pertinent ad hoe praedicabile, Senon habent realem inhaerentiam in subiecto, sed solum sunt o lective in intellectu:& tamen eis ueniunt definitiones acciden tisrergo non intelliguntur de reali in tentia,sed de praedicati rie. Hane sententiam tenent,Caiet. cap. praesenti, dubio I. Iauel ita. 4. de quinque praedicabilibus cap. 6. Solus in expostrione textus,& eandem diei e esse probabilem, Tolet.dis. 3. . . . . Secunda opinio assit mat; Easdem definitiones, intelligi a Porisphyrio de reali inhaeren t ia aecidentis:Et lite eli probabit mr .Probat ut esseaei ter ex Porphyrio, qui ut explicaret pii mam definiationem,non esse contrariam diuitioni, tradit diuersos modos separationis accidentis a subiecto:nempe realem, & per intellecturquod non aesset necessarium', si definitio intelliseretur de praedi ratione, non de reali inhaesione:nam praedicatio, separationem dieit per intellectum,si sit negati . t 1 . Probatur secundo: Quia eodem modo sumitur aeeidens in de finiticinibus , sicut in diuisione, sed diuisio non potest intelligi de praedicatione;sed de reali separatione: nam Ia primo sensu , nullum accidens esset inseparabile; ergo definitiones de reali inhaerentia intelligunt . Ad primum teli imonium respondetur: Non per solam negationem aliorum praedicabilium , definisse Porphyrium accidens, sed per realem inhaerentiam,qua in ultimo verbo definitionis p suit. Secundum testimonium, potius probat nostram sententiam. Ad primum arg. respondetur; uod realis iuhaerentia, funda mentum est seeundae intentionis i quam necesse fuit explieare me definitiones, ut natura huius praedicabilis, melius intelligeretur.
Ad seeundum dicimus: Entia rationis. non habere realem in baetentiam in subiecto, se/ intelligi a nobis per similitudinem, ad aceidentia realia; quae illam habent :& ideo de illis etiam I quimur: ac si realiter inhaerent: quare per sinu litudinem, applis
eantur eis definitiones accidentis. . . . U
An prima H itis arridentis sit bona. .
R Axio dubitandi est, quia multa sunt aeeidentia, quae subidi 11
ctum eorrumpunt ut morbus lethalis, combustio ,& momergo eis non eonuenit definitio:quia non possunt adesse,& abesse, praetet subiecti eorruptionem. o. a Dissicultas huius quaestionis in eo consistite An ea quae enum rantur in argumento , sint accidentia, vel non. Et prima opinio. negat Diuitigod by Corali
198쪽
negat esse aecidentia,sed potius , dicit esse deliructiones substantiae,vel praedieata substantialia privativa. Probat: quia corruptio vel mors, est dissolutio principioruin vitae:sed principia vitae sunt substantialiatergo corruptio e mors, erunt potus quid substantiale,quam accidentale. . Pro solutione quaestionis , notandum est ; Mortem dupliciter sumi posse: primo pro eorruptione rei,ut in fieri; hoc est, dum fite aut pro corruptione in facto esse,vel iam facta e& certum est, v-troque modo sumptam,modum saltem accidentis habere,& consequenter rubiectum: & eum sit quasi mutatio priuatiua, nonuo-ltim habet sub ectuin ; sed etiam terminum , quasi .peς eam ia ctum:& subiectum eius est materia quae a formai qua coIrumpitur, ad formam de nouo aduenientem mutatur: At a soIma hominisvivae desinit esse in teri : ad sormam eadauerin, quae de nouo aduenit. Terminus autem corruptionis, ast non esse reis ut non esse hominis denominat aut m corruptio materiami, tan buam subiectum ; in quantum est mutatio eius: dc etiamsprmi num,nempe rem corruptam, ad euius non esse terminat Ix; ira Fateria denominatur priuatiue, muraxa per corruptioncm, tan
quam subiectum huius accidentis priuatiui: di id quod desinit
esse per eam ι dicitur noη esse,vel esse mortuum, uuccOPruptum
M sicut est accidens matextae: tanquam subiecti, in quo intellisitur inh erexe: ita respectu illi s conuenit ei defini io accidentis:
quἔa adest.& abest materiae praetra eius corruptionem: terminum vero non denominat,ut subhectuti used tanquam terminum,'uem aestruit. & ueo non est axcidens ,rpspectu eiu i nec convcnit ei definitio accidentis. ,
Vostra isitur seotentia est:Illamnia, quae in arg. enumerantur esse accidentiai vel saltem modum accidentium habere: quihus suo modo conuenit desinitio. iuod probatur euidenter de morbo hilam lethali hae ratione:Morbus adest,& abest, sine su tecti corruptione:ergo conuenit ei definitio a identis. l 'robaxur antecedens:quia quamdiu dusumpinus,subiectum manci, & eo sente, etiam manetaergo adeM , dc besse potest araexes corru-
Semandolrobatur de com stione; Sc morte: nam i sta habent modum mptationis priuatium:sed mutario habet subiectum, V d cet Arist. x &J.lib. Phys ergo ς si accidens: quare modum a I
dentium habere debent,qum S defiest o conueniar. υι, ..
i 'Exsi . respondetur ad rg. Morbum esse accidens: dc Posse adesse ,&abesse laiecto, praetras eorxqptionem eius: quia Quam diu aurat, non est corruptum: sed manet in coctustione ve- ro,M Rorte: dicimus esse accidentia privativa, materiae: cui ad-s ri& absunt,praetersorruptio e ςi inon tamen sunt acςidentia
199쪽
hominis, vel domus i sed illum ,& hanc denominant, tanquam
terminos. in1od vero ad vel itatem proposition uin attinet: nem pe: Hoino est mortuus;vel Domus est combusta: veras esse dicimus ut communis modus con ip iend , & loquendi tenet: quia sensus est: Homo desiit esse,aut Domus : ia verus quidem , quia non de nos Dinantur,ut subiecta: sed vi termini corruptionis:quas diratur hominem , & domum , per tiaoitem aut combustionern periisse: mors naque appellatur corruptio hominis: quia est priuatio vitae: non vero eombullio domus; sed talis corruptio. Cirea rationem tandem Aecidentis duo sunt noranda. pri- Ismum: Duobus modis rumi accidens; nempe pxo accidentς Pta dicamentorum , & pro acei dente Praedicabili: & haec aeceptio est uniuersalior, quia non scium homprehendit vera ae ei dentia: sed illa etiam , quae licὸt sint substantiae; modo tamen quodam acci dentali se habent ad alia:& ideo ex part modi se habendi, videntur ea respicere tanouam subi rest*: ut diiset entia, respectu ge- , accidetis praedicabile vocatur; litat saepe sit substantia quia aderie, & abesse potest generi , salua Eius essentia. Accidens veris praedicamentale, solum compi endit bera accidentia. sed ex alia parte, idem accidens: ut prM eabide, minus uniuersale est: quia accidens praedica in entale ι obibydt E eomprchendit Omn a accidentia vera : accidens ver A praedicibile, non comprehendit ea uenili sub limitata consideratione hoe est, quatenus subiecto adesse & abesse possunt; rei praedi ea H. de nis praedicari de ilIo. Albedo enim, aut nigredo; siatiue de taeterio accidentibus , duobus modi, ebnsderantur. Primo : Secundum proprias essentias ; ut in eis sunt Cenera, Species, & Ind. uidua: & sic pertinent ad sp ςialia praedicamenta, & non ad quintum praedicabile, sed ad primum , se eundi im , vel tertium. Alio modo ; In ordine ad lubiecturnue eui adesse, & abesse ponunt: ad sic pertipent ad quintum
Ex quibur intelligitur distinctio quaedam, satis necessari , prinnacationis accidentalis: nam vita est Accidentalis ; ab accidente praed camentali;quando pi aedi eatum ue verum est accidens, inhae- ens 'biecto . de quo praedicatur. Alia est accidentalis, ab acci dente braedi ea bili,S: non praedi homentali: euius praedicatum, non
est venim accidens subiecit: sed modo aecidentali te habet ad illud of qttafruin adesse &'abesse potest , praeter eius corruptionem : et haec praeditatio , Homo est albus , accidentalis est , ab accidenterrae escam in rati,di etiam praeditabili: haec verd, Arii malest rationale, non ab accidentet praedicamentali: sed solum ab accidente praeditabiu ra :seeundo notandum est: Quod Alcidens; ut est quintum praedi-
200쪽
tanquam per subiecta,quia licEt vera sint subiecta aeqdentis,tam ' haec, qaam illa: quodlibet tamen est inadaequatum: itaque definiendam est per aliud uniuersalius, quod sit quasi adaequa iura
subiectum eius,& in plurali lamptum, adaequatus terminus rela tionis eiusdem aecidentis,ut praedicabili .Vnde,talis erit eius ad aequata definitio: Acridens s. ut d pradieatμr de pluribus, in Q ra te accidentale.Per quam definitionem ratione ultimae particulae. patet distingui a caetetis praed:cabilibus. Et haec de praedicabili. s annotasse sufficiat.
An inhamentia aptitu inalissu de essentia atridentis. . 7 Tmaetentia dupleet eth, Actualis Aptitudinis. Actualis , est modus quidam,per quem accidens unitur subiecto,ut ab eos stentet :& pr.3 portionatur modo per se substantiae,per quem itise, de per se subsistit independenter ab alio: ade sicut modus Subinsistentiae,est ultimus terminus naturae substantialis per se existentis,a quo completur, & constituitur in supposito : ita inhaerentia actuabis,ei vltimus terminus naturae accidentalis, actu existentis,complens eam,& loniti tuens actu,in subiecto:& tandem sicut subsilientia,prae lupponens actualem existentiam, non distinctam realiter a natura iubitantiali, sed per quam est extra caulas, distinguitur ex natura rei ab eadem natura substantiali, per se exi stente: eadem ratione , inhaere actualis accidentis praesupponens no tro modo intelligendi, naturam accidentale ictu exi stentem,distingat tur ab ea,ea natura rei. , Alia est inhaerentia Aptitudinalis, uae rion est aliud,quam apta. tudo eiusdem naturae accidentalis,aci actu inhaerendum subiector ut si Deus teparet aceidens a subjecto,pei ibit modus actualis,inhaerentiae eius:per quem actu inhaerebat subiecto: sed adhuc erit aptam ei inhaerere dc haec aptitudo inhaerendi vocatur inhaerentia aptitudinalis. mEt de inhaerentia actuali,eertum est apud omnes,quod non ut .de essenaia accidentis,quia sine illa potest Etae accidensis non naturaliter,saltem diuina virtute dc vere manet quanti as Euchari stiae,sine inhaerentia actuali,quam habebat in a panis. Ex quo euidens argumcntum deducitur , prahans non pertinere ad eius emendiam,& cimi eadem ratio sit de caeteris ac LIden. Ibus,sequitur actualem inhaerentiatri, nulli accidenti esse talentialem. In quo etiam assimilatur subsistentiae lubstantiali: de qua euidens.est , ean non pertinere adessςntiam naturae Lbsal ItalIs,
eum sit in fide certum, Naturam humanam Christi, non habere propriam subsistentiam : sed texminatam elle , subsistentia verb1Diuini. Ideo solum quaerit titulas quaestionis, de InhaeIemra