장음표시 사용
241쪽
sed ad argumentum alterius opinionis distinguendum est aniseedens, dum dicitur, Aeeidens vocari simplieiter ens, & etiamens creatum. Nam aliquid esse .aut dici simpliciter ens, duplicem sensum habere potest. Pr,mus est, ut sicens intrinsece, formaliter, & non per solam denominationem extrinseram. Et in hoc
sensu verum est, accidens esse eae, simpliciter, & etiam ensere
tum. Alter sensus est , quod aliquid sit ens sine addito. Et hoamodo de nullo analogato minus principali praedicatur simpliciter analogum,sed de omnibus cum illo addito seeundum quid.
-11 Et ratio huius est;quia licet sormaliter participet rationem analogi ; hoe tamen non nisi perellantialem dependentiamδε attributionem ad principale analogatum, R ideo non nisi secundum quid. Quod ut signincaret Arist.asseruit, Acradens non esse ens, sedentis ens. Et ita loquendum est de quocunque alio analogato minus principali cuiuslibet analogi , cum probatum sit, omne analogum esse attributionis. Et hoc signifieat etiam illud commune
proloquium sanalogum per se sumpemn sat pro famosiori significa-
eo. J Cuius sensus est, quod licὸe omnia lignificet: principale tamen tantum simpliciter,& sine addito.Qu,re dum ablolute pro-
sertur analogum,pro eo tantam supponit.
Et si dixeris , ex hoc sequi, hane propositionem esse veram: omne ens os substantia ; imo esse identicam , quod sic probatur: Ens absolute sumptum solum supponit pro substantia i ergo subiectum,& praedicatum idem sunt. spondeo neutrum sequi.Non primum , quod propolitio sit vera, quia analogum absolute sumptum semper significat omnia sua analogata , ted pro solo ptuno stare dieitur, si per se aeeipiatur ii quia reliqua non sunt talia sine addito: in subiecto autem illius propiationis, Omne ens es siub- flantia . non sumitur absolute, aut per se eas sed cum addito distributionis quae in nomen analogum sertur, secundum significa- 'tionem analogiac ideo in omnia an togata. Quare sicut no pro
solo prineipali diitribuitur, sic non pro solo illo supponit,& ideo
non est vera propositio a quia praedicatum solum continet unum analogatum, subiectum vero distributive omnia:& haec est ratio,
propter quam non potest verificari de subiecto. Quod vero non sit identi ea ex eodem est manifestum, eum plus signi ficet subiectum , quam Praedicatum: atque etiam ex alio, quia licti subiectum solum pro substantia supponeret,non significat eam expreseseae distincte,sed consuia tantum & in praedicato significatur distincte& expresse : diuersus auἔem modus significandi praedicati, 3c subiecti sufficit, ut propositici non sit identio. ι Ad arsumentum primae opinionis dupliciter respondetur. Primo , distinguendo antecedens. Nam duobus modis potest experiri et oportionalitas inter analogata: Primo , ita ut per nomen
242쪽
analogum significetur: & si ita reperiretur, sussiceret facere η- Iud analogum : alio modo reperitur non significata, sed quam
potest intellectus in eis concipere :& sic non facit nomen anal gum. Et hoc modo AOn solum in analogis, sed in aequi uocis, &vni uocis reperitur: primo vero modo in nullis ; sed si imponeretur nomen aliquod ,a quo significarentur analogata, ut habent proportionalitate ex ea sola ester analogi3. Sed per nome ens nosignificatur;& ideo non probatur,quod iit analogii attributionis. Secundo,respondetur negando absolute antecedens quod proportionalitas ex se, siue significata , siue non significata, efficiat 'nomen analogum: unde licet reperiatur inter significata entis, non sequitur esse analogum proportionalitatis. Ad argumentum secundae, distinguendum est antecedens. Nam si ens simpliciter idem sit, quod ens intrinsece,& formaliter,uerum est: si vero simpliciter sumatur prout distinguitur contra secundum quid, falsum est, ut probauimo , di cum ex attributione proueniat,quod minus principalia analogata non dicantur talia,nisi secundum quid,non probatur,quod ens non sit analogum attributionis.
Vtrkm accidens sit univorum ad nouem predicamenta accidentium , vel analogum.
MAior dissicultas est de accidenti respectu omnium accidentium: An sit univocum, vel analogum. In qua praesupponendum est primo, quaestionem non procedere de accidenti' uniuersalissime sumpto, prout est commune ad accidentia realia,& rationis; nam sic certum est,esse analogum,cum accIdent a rationis non sint accidentia , nisi per similitudinem , & attributionem ad accidenria realia; quare non potest 'abstrahi ab utrisque
conceptus communis uni uocus. Secundo, certum est , nec etiam
procedens de aecidenti. reali, prout signifieat tam accidentia intrinseca , hoe est, vere inhaerentia in subiecto, quam extrinsecas denominationes realcς ε, vi dexteritatem & similes, quae passim reperiuntur in sex ultimis praedicamentis, quamuis ego non intelligam , ex sola denominatione extrinseca posse fieri praedicamentum reale,ut suo loco probabo.) Nam denominationes illae non siint vera accidentia,' sed solum per attributionem, & similitudinem ad ea , quae inhaerent subiecto, dicuntur: unde respectu nisium, non potest accidens esse uniuoeum. Sed solum loquiis mur de accidenti reali, prout significat ea solum , quae inhaerent subiectis; de quo inquirimus, An sit uni vocum , vel analogum. Et prima opinio asserit esse uni vocum.Ita solus quaest.2. ante- praedicamentorum, & plures modernit sed differunt a Soto in eo, quod ita afferuui esse uni vocum, ut etiam sit senus, constituen
243쪽
vnum praedicamentum omnium accidentium ; sicut substantia
constituit unum praedicamentum omnium substantiarunt: Sotus vero negat esse genus.
Duo possunt probari pro hae sententia. Primum, quod accidens non sit analogum. Secundum , quod sit uni vocum. Et hoc secundum eisdem prorsus argumentis prQbari solet, quibus probatum est superius ens esse viriumum Mideo non sum hoc loco repetenda , sed solum probabitur primum ex definitione analo- orum. Analoga sunt , quorum nomen est commune, ratio vul4. stantiae,nec omnino eadem, nec omnino diuersa: sed ratio accidentis omnino est eadem : ergo Mon est analogum , sed uniuOcum. Probatur minor: Ratio accidentis est , Esse in subiecto : sed Esse in subiecto , non solum formaliter de intrinsece conuenit omnibus accidentibus, sed etiam aequaliter & simpliciter: ergo non est diuersa in eis,sed cadem. Huic argumento solet responderi: Quod licet accidentia non dicantur per attributionem ad unum accidens ; tamen omnia dicunt attributionem ad substantiam,& intrinsecam dependentiam ab ea. Et haec sufficit ut inter sese dicantur analogicὸ sub nomine accidentis. Sed probatur hoc non sufficere, duplici ratione. Primo, quia vi attributio constituat analogiam, inter significata analogata versari debet,sicut analogia ipsa: sed substantia non est
analogatum accidentis,cum non significetur eo nomine; ergo at- tributio accidentium ad illam non constituit accides analogum: sed solum ens,a quo significantur omnia. secundo, attributio ab substantiam aeque primo conuenit Omnibus accidentibus , atque etiam intrinsece , & formaliter: ergo ni uoce conueniunt in ea : sed seeundum talem attributionem significantur nomine accidentis: ergo uni uoce, & non analogice lignificantur. secunda opinio tener, Aeridens non esse univorum,sed analogum. Ita Soncinas 4. Metaph. l. t .ad I. Cale .de ente, & essentia, c..7. q. II .ad 4.P. Franciscus Suarius in Meta. dispu. 39. q. 3. Pater VaZ queZ, .p.d. I . c. 2. Fonseca s. Meta. c. 7. q. x se h. 4. & haec est
probabit ior,& tenenda. Sed diuersis modis probatur adiuersis. Ratio aliquorum est, proportionalitas,quae reperitur inter accidentia.Quia sicut unum
se habet ad suum esse, quod ab acciden i participat , sic se habet
aliud.Et haec sufficit, ut accidens sit analogum respectu omnium. Sed haec ratio insufficiens est, nam ut superius probauimus, pro portionalitas non significatur per nomen, & ideo non sufficit illud facere analogum,& etiam si sisnificaretur,non sufficerςt. v Ideo alij, qui solam attributionem veram constituere anal O- Liam,nobiscum sentiunt; dicut reperiti attributionem inter acci-
244쪽
dentia, quia omnia dicuntur talia in ordine ad quantitatem , ratione cuius inhaetent subiecto. Sed hoc probatur falsum. Quia nullum accidens spirituale inhaeret subiecto media quantitate,
neque enim omnia accidentia sunt corporea; nam generatio
subitantialis inhaeret materiae primae ante quantitatem , & rei tio totius substantialis ad materiam,& sormam, & relatio materiae,& formae inter sese; ergo falsum est, quod dicantur per attributionem ad quantitatem. Alij denique probant accidens non esse uni vocum. Quia sabiem respectu aecidentis absoluti, & telativi, non potest Dabere rationem uni uocana : nams vel conceptus abstractus ab utroque est absolutus, vel relativus. Non absolutus , quia non conueniret insetiori accidenti relativo. Nec potest esse relativus , quia non conueniret ins riori absoluto : ergo nec potest esse uni uocus. Et si dicas,nee esse relatiuum,nee absolutum; sed abltrahere ab vir ' que ratione, ut abit r. bunt caetera univoca a particularibus rationibus uni uocatorum. Probatur hoc esse fatuim quia si talis conceptus abstahit a relativo,& absoluto,eo ipso debet este absolutus. Nam si abstrahit a relativo:ergo iam non respicit terminum: sed quod hon respicit ternνnum,eth absolutum; ergo talis conceptus absolutus erat;& non abii rahet ab absoluto,& relativo. Haec tamen rMio in susticiens mihi videtur ; quia non probat statem conceptum non posse abi rahere ab absoluto,& relativo &ideo non probat quod uniuoeus esse non possit. Nam dieam ego relationem duplicem conceptum habere. Primum, quo respicit subiectum ; & sic est ei communis cum accidentibus absolutis. Secundum quo respicit terminum: & iste est conceptus specialis, quo di linguitur a caeteris praedicamentis ,& per primum conceptum non respieit relatio terminum , sed per secundum. Dum autem sic arguitur Ille conceptus non respicit terminum : ergo est absolutus, neganda est consequentia ; quia medium dari potest inter conceptum absolutum, de respicientem rerminum I & tale medium est eoneeptus abstrahens ab absoluto, & relativo, qui nec respicit terminum ; nee excludie respectum ad terminum, sed solum dicit rationem communem , contrahibilem per reste ctum ad terminum , & per rationem absolutam ἔ quae non solum non dicit respectum ad terminum , sed eum excludit ἔ quem non excludit eoneeptus communis , abstrahens a relatino, dc absol
l . Non ergo probatur illa ratione: quod accidens non possit esse
Vt igitur hoe effieaeiter probeturi Annotanda est doctrina et
D.Th I. b.q. I 3 art. s. ubi de analogis loquens ait: Nomen anulo rim duobus modis Igni are attributionem unius ad alterum , vae
r utrorum σέ vηmn. It ponit exemplhun utriusque in sano ; quod analo Dissiliaco by Gorale
245쪽
analogum est attributionis, respectu medicinae, de animalis per attributionem unius ad alterum. Nam medicina dicitur sana; quia est causa sanitatis animalis : sed idem sanum dicitur analogice respectu urinae, & medicinae: non quia unum horum habeat attributionem ad alterum ; sed quia utrumque dicitur tale per
attributionem ad tertium,nempe ad animal, urina quidem tamquam signum sanitatis eius, medic Ina vero tamquam causa.
Ex hac doctrina applicata ad propositum colligi poteti argumentum essicax, ad probandum accidens este analogum. Nam uterque modus attributionis, nempe unius ad alterum, vel multorum ad unum, efficit nomen analogum: sed in accidentibus reperitur secundus modus attributims: ergo accidens erit anal Rum atti ibutioni respectu corii,sicut lanu respectu urinae,& --dicinae. Probatur eonsequentia; quia omnia accidentia significantur cum intrinseca attributione ad substantiam.Sed cotra hoc sic argum. Nam in primis videtur non bene colligi argum ex doctrina D.Th. neque habere vllam vim ad probandum analogiam accidentis,quia D.Th.virumque illum modum attributionis assignat. inter significata eiusdem nominis, seni; nempe animal, vrinam, & medicinam. Et ita significari necessarium est, ut probat hoc arg. Analogia solum repetitur inter significata eiusdem nominis analogi , & inter significata diuersorum nominum, ut ex definitione constat: Analoga fiunt quorum nomen es mmune, &e. Sed nomine accidentis non signiscatur substantia, sed sola aecidentia: ergo attributio inter haec versari debet, ut efficiat nomen accidentis analogum , ita ut attributio sit unius ad alterum , vel multorum ad unum per tale nomen fignificatum; & non sufficit esse inter illa,& substantiam,non significatam eodem nomine. Quod confirmari potest,& declarari simul; nam attributio aecidentium ad substantiam, facit quidem analogiam attributionis multorum ad unu in ente,ά quo significatur omnia,sed non potest facere analogiam in accideole,a quo non significantur omnia,sicut non facit analogiam in nomine, substantia , licet sit unu analogatum entis eum accidentibus & ob id solum attribuatur ei ae- ei dentia, quod nomine substantia: no significatur:Non crgo video tur hac yia efficaciter probari,quM accidens sit analogum. Frobatur minor: quia ex eo quod accidentia attribuantur substantiae, solum sequitur;quod non sint entia simpliciter,no velo, quod nosnt accidentia simpliciter: ergo talis attributio ad substantiam
facit analogiam in ente a quo significantur omnia, non in accideri. Probatur consequentia , quia necessarium est in omnibus an
Iogis,unum esse tale simpliciter,aliud,vel alia secundum quid.
His tamen non obstantibus,expressa metis D. Thom. rare talem attributronem ad anulogiam, quia non roilunt drii ingui
246쪽
duo illi modi attributionis unius ad alterum, & multorum ad
unum, ut eos distinguit D. Thom nisi duobus etiam modis acci-Piatur , sanum , in quo utrumque contineri assii mat: Primo quidem respectu solius medicinae ,& urinae, deinde respectu lolius medicinae,& animalis: nam si respectu omnium sumatur, necesse est plura attribui eidem : ergo nc n habebit locum attributio secunda , quae est unius ad alterum. Probatur consequentia : quia impossibile est, sumere ens in ordine ad decem praedicamenta, &constituere in eo attributionem unius ad alterum , sed solum est multorum ad ununtia quia attributio unius ad alterum , inter duo tantum potest reper ri, non inter multa, nisi omnia sumamur pro uno: ergo impossibile est constituere in sano , attributionem
Vnius ad alterum hoc est, medicinae ad animal, nisi sumendo illud, prout solum significat haec duo ; & ex consequenti constitui. tur alius modus attributionis distinctus, qui est multorum ad v-num , accipiendo idem nomen prout ea tantum significat, quae
Sed ratione probatur, susticere talem attributionem multo-7'etum ad unum , etiam si illud .nuin non significetur per idem nomen, quia quando attributio multorum ad unum intrinseca est eis, ut per. tale nomen significantur, vera est attributio & per nomen significata , licet non significetur per nomen illud unum , ad quod est attributio. non minus, quam si per nomen significaretur:
ergo non minus efficit nomen analogum. Probatur consequentia
ex definitione analogorum e quia tale nomen significat plura inquantum habent attributione ergo est analogum : deinde quia attributio significata per nomen, vera est analogia: & ea quae cum tali attributione signifieantur,vera analogata, impertinens igitur est, per nomen significari illud ,respectu cuius est attributio. Ad obiectionem principalem propositam respondetur, negan do in primis,quod haec analogia non sit ex mente D. Iho. deinde negando etiam , quod utrumque modum attributionis unius ad alterum,& multorum ad unum,ponat D. Th. inter ea tantum, quae significantur eodem nomine. Nam expresse asserit, sanum respectu urina, ct medietna esse a Dynm attributioni. multorum ad unum, sed ie*κctu medicinae,& animalis, attributionis unius ad
alterum, ergo non sumit sanum ut significat omnia. Nec id res tat necessarium , sed ut significat minus principalia c .m attributionc ad principale, etiam non significatum. l robatur conseque n. ia .Quia si illud accipiat se eundum integram significat: onem omni ur, non Po est utrumque modum attristitionis distingae te: q aia attributio .nsus ad alterum non est nisi inter duo, Praeterea D Th. expresse docet,quemlibet modu attributionis, per se facere an logiam,sed modus attributionis multorij ad unit,reperitur
in alogatis,etiasi illud unum non significetur per nomen, ut i Disiligod by Cooste
247쪽
probassuergo sume it nomen analogum facere. Ad arg. vero distinguendum eii antecedens quia modus attributionis issiciens nomen analogum. 1 lex es, ut ais erat D. Tho. vel inim ad alteram ι & secundum hunc modum attributionis non potest elle analogia , nisi utrumque significetur eodem nomine: vel multorum ad unum;& modus ille, reperitur quidem inter u-gnificata eiusdem nominis, sed quia eth in ordine ad rertium, utroque modo contingiti nempe ad tertium sigirificatum eiacm nomine, vel diuerso. Et ratio huius eli, qvia cum ea qi .ae a tribuuntur alteri,sint multa;potest talis attributio adaequate, atque complete lignificari per nomen commune omni uiari vel quali in-
adaequate,& partialiter,quod est,quasi diuidi in toralem . & partialem. Et ita est in sano, atque etiam in ente, & accidente ; nam sanum poteth accipi in sua integra ligni fuatione , & tunc emcit quasi completam analogiam vel pote it coarctari ad sola analo fata minus principalia;& esticit quali incompletam, aut partia-em,sed lassicientem:quia cum attributio ad principale, sit eis in-rrinleea , non possunt sine illa signifieari ; significata autem cum attributione non possunt,nisi analogice significari. l'robatur eff- Caciter; quia uni uocis repugnat significari cum attributione ad Principale analogatum,cum quo apta sunt,analogiam facere:er o analogata sunt,siue eodem nomine significetur principale, siue iuerso: analogia quidem quasi in adaequata, & partiali ; cum tamen ex modo, quo significantur. apta sint ciscere analogiam completam , sub nomine uniuersaliori, quo significantur omnia; di hoc modo intelligenda est analogia accidentis Secundo ponsemus etiam respondere , aliquo modo sign: fieari lubitantiam nomine accidentis, non in recto , sed in obdquo : quia aeeιdens idem esiae entis ens, ut dixit Arist.id elt, eus substatiae: sussicit autem ita signifieari, ut attributio accidentium ad subii aut lam, alI- quo modo dicatur esse inter significata eiusdem nominis analogi et atque etiam ut aliquo modo nomen accidenti, sit commune accidentibus,& substantiae. SI Nee eontrarium est hoc definitioni analogi qilae dicitur nomen analogum commune esse analogatis; nam commune est nomen his quibus conuenit attributio dichi non sit commune ei,ad quod habent attributionem ; quia hoc non est analogatum talis nominis,sed illa tantum . t DAd confirmationem negandum est antecedens, quod attribu tio accidentium ad substantiam, solum essiciat analogiam in enote , dc non in accidente, sed dicendum in utroque eam emcere, quia per utrumque nomen significatur: sed in ente eicit quasi completam,& totalem ; in accidente vero incompletam, de partialem , quia intrinsece praeiappo ait illam 3c intrinsece ah ea Disiligod by Cooste
248쪽
dependet In nomine autem substantiar,non fit analogia;quia nee substantia habet attributionem ad accidentia, nee etiam si ha ret eam,significaretur eo nomine,ut superius probatum est. Aliud tandem quod in eadem confirmatione dicitur; attributionem accidentium ad substantiam solum efficere,quod sint entia secundum quid, non vero quod sint accidentia secudum quid, concedendum est: neganda tamen consequentia, quod non em-ciat analogiam sub nomine accidentis.Nam ad analogiam attributionis non requiritur necellario, quod analogata, vel aliquod eorum sit tale secundum quid sub particulari nomine,quo ea tau-
tum significantur,sed lassicit, quod sint talia secundum quid re- 8 sspectu eius,ad quod attribuuntur:nam ex hoc habetur esse anal gata cum eo,sub nomine uniuersaliori,completa,& totali analogia,& consequenter analogia incompleta,ac dependenti sub par riculari nomine, quo signincantur; sub quo non est necellarium, diei talia secundum quid.Sed illud esse secundum quid, quod habent ex propria natura,dicitur de eis simpliciter, ut significantur particulari nomine, & ideo sub eo dicuntur talia secundum quid simpliciter. ut sic loquamur. 9 Et hoc patet in acei dentibus:nam dici accidentia simpliciter secundum quid , non est aliud quam dici simpliciter entia secundum quid, quod etiam de sano dicetur respectu solius medicinae,& urinae. Imo ex hoc satis clare intelligitur, utroquc nomine analogicὸ significari; clim utroque nomine significentur cum attributionen propter eandem attributionem , eum qua significantur, fit ut sub utroque nomine significata , dicantur talia seeundum quid formaliter; vel praesupposit ite, praesuppositione eis intrinseca, quae omnia via uocis repugnant. Et si tandem obiiciatur, Omnes potentias ordinari ad obiectum:& hoc non sussicere ut potentia in communi, sit aual gum ad illas : Respondeo,non dicere ordinem attributionis,sicut accidentia ad substantiam,sed specificationis tantum,& ideo non
cessest aeridens esse genus,si sit univocum. MVlti ex his,qui tenent accidens esse univocum, negant esse S
genus,ut Iauellus,& Sotus,ubi supra,sed non assignant eandem rationem.Nam Iauellus ait, ideo non esse genus, quia non est extra rationem differentiarum & modorum : sed cum transcendens sit, in eis necessario includitur, at hoc est contra rationem generis, quod, ut supra probauimus, debet esse extra r tio-δisserentiarum , alioqui non poterit per eas contrahi. Haec g stamen ratio insuffciens est.' uia,ut superius proba ulmuS, non potest accidens includi in modis intriincis, & vltimis disterentiis,
249쪽
quin eas etiam in se includat actu, licet confuse,eum sint entitates quaedam accidentales: sed eas includens non potest habere conceptum ab eis abstractum, ut constat , ergo neque uni vocum. Probatur consequentia ; quia talis conceptus non abstrahit a diuersitate, sed eam includit;ergo non est uni uocus, si non sit genus. Secunda opinio est Soti asserentis, Ideo accidens non esi genus. licet sit univocum,quia genus pertinet ad qui ιιarem steraeνum sed accidens nonsignificat quid litatem accidentιum , sed e se eorum in substantia: ergo non sarem. Hoc autem probatur salsum duplici ratione, Prima.quia non minus pertinet ad rationem uni voci,cile
de quictitate inferiorum quam ad rationem generis; si ergo ae-eidens ideo non est genus , quia non dicit quidditate in ac , dentium; sequitur eadem ratione non esse uni vocum. Probatur m ior ex definitione univocorum. Vnivoca enimsunt,quorum nomen est comm*ne,ratio vera sub Arra eadem. Per rationem autem μί-
santia intelligit Aristoteles ,& omnes, definitionem,uel concertum quidditatiuum,in his quae definitione caret; ergo repugnat aliqvid esse Wniuoeum,& non este de quidditate inferiorum. Secunda:quia falsum efquod accidens non dicat quidditatem accidenti uiniquod se probo:Εns pςrtinet ad quidditatem entium Particularium , & diuiditur. vi xale , in substantiam , & accidens, tamquam in membra opposita,& adaecluata rationi eius: sed substantia dicit quidditatem substantiarum inferiorum : ergo accidens quidditatem inferiorum. accidUrtium. Notira igitur sententia est Non posse accidens esse viai vocum, quin eo ipso sit genus omnium accidentium e vn te qui allerit γ' Ocumsta, consequunt Adi e debet elle genus. Probatur; su ΜΠ inio susticiens excladendi uni uo-cqm a ratj. Ode generis , vx p qbatuni est ex resutatione aliarum opinionu
An saltem respectu aliquorum accidentatim, aut radiciamen o , I torum psit se accidaeus unιuocum.
T Rin a opiniς tenet; Aecuriis resectu aliquorum arridentium. vi qua titatis, Θ 3ualitatis .aut etiam caleporum in intrinseco rum,sa univocum. Ita Pater Franciscus Suarius in Meta dilip 39. sect 3.numet. Is .& probat hoc are. Aecides respectu horum non est analogii proportionalitatis, nec attributionis:eigi, nulla ha hetanalogiam,sed est uni vocum .Euidens est consequentia i quia nullus ponit plures modos analogiae. sed probatur antecedens. quia ana ga proportionalitatis nullam habent conuenientiam intrinlecam, ut patet de risu hominis,& prati :sed aecidentia haec, babeat conuenienvia intrinsecam,cum omnia inhaereant Ituater
250쪽
dens respectu eorum.De analogia vero attributionis probat;quia nullum accidens horum dicitur tale, per attributionem ad alterum,ut satis est manifestum : ergo accidens respectu eorum non est analogum attributionis. Nostra ramen sentcntia opposita est, quod nee re pectu horum i Taccidentium possit accidens esse univocum., sed Probatur duplici ratione. Prima , quia sicut accidens respectu om Rium accidentium, non potest abstrahi a modis intrinsecis intum : ira nec respectu accidentium intrinsecorum, potest abstrahi l modis eorum; ergo sicut non est uni vocum , sed analogum respectu omnium; ita nec respectu horum Probatur antecedens,' ut a ideo respectu omnium non potest abstrahi l modis, quia modi non sunt aliud quam entitates quaedam aceidentales,expressitis signi ficatae; & propterea necesse est,ut sub significatione uniuersali accidentis; actu, licet consula, comprehendantur. Quo supposito, conceptus aecidentis nec abstractus, neque unus esse potest: seleodem modo se habet ad intrinseca, si cum illis solJs Eompare. tur, t ex se patet:ergo nec respectit eorum potest esse uni vocum od vero sit analogum, eadem ratione probatur,qua probauimus esse analogum respectu omniani , quia indi inseca accidentia, significat cum attributione ad lubstantiam; sicut sanum,s respectu sanorum extrinsecorum, quae sunt urina, & medicina, sol im accipiatur; ergo continet modum attributionis multorum ad unum, sufficientem ad efficiendum nomen analogum; ut probandum est. Ad argumentum alterius sententiae,negandum est anteceden squod accidens respectu intrinsecorum non sit analogam attritationis.Quia licὰt non significet ea cum modo attributionis unitius ad alterum , bene tamen cum attributione multorum ad unum, nempe ad substantiam ,euius aliquid sunt,& ut aliquid eius significantur,ut de accidenti rei pectu omnium diximus. I iEx quibus sequitur, qua analogia accidens sit analogum, tam respectu omnium accidentium , quam solum respectu intΠnlecorum; n empe analogia attributionis multorum ad unum. An vero respectu accidentium completorum vnIuocum esse
pollit, vel etiam sit analogum: eodem modo respondendum est,& e; idem rationibus probatum, quod non sit uni vocum; sed analogum , quibus probatum est de ente in ordine ad sola entia incompleta. Et taec sine satis de analogia nomin m.