장음표시 사용
261쪽
sequitur nec habere modum praessicamentalem, quare non potet tloco definiti in praedicamento poni. Ad sormam ergo argum . dudicitur Definit o licet sit complexa , aequi ualet simplici definito. distinguendum est antecedens, lina aequi ualet definito, quantum ad veritatem rei ; non tamen quantum ad modum significandi simplicem, & omnino ne cellarium ad lineam pra dicamentalem & ideo non potest loco eius in praedicamento poni, quamuis in propositione, vel in aliis easibus ponatur.
De partibio Physicis, is Metaphysicis.
P Artes rei duplices sui,Physicae,& Metaphysicae: & partes Physicae adhuc duplices, quaedam sunt Essentiales ut materia , &forma.& aliae Integrantes, quae adhuc sunt in duplici disserentia: nam quaedam sunt eiusdem rationis , ut partes aquae aut ligni , &ideo vocari solent homogeneae, aliae diuersae rationis ut caput,
manus,& vocantur et reogeneae& integrantes quae no sunt estentiales,sed substatiales,aut entitatiuae appellari politant .Partes Me taph. sunt genus, 3c disserentia: sed de genere certum cst.quod per se pertineat ad praedicamentum t quia habet modum substantiae completae. De solis ergo disserentis, tanquam de partibus Metaph.& de materia,& forma,ac partibus integrantibus, tanquam
Physicis procedit quaestio, An per se sint in praedicamento. Et primo de his dicendum est,deinde, se partibus Metaphysicis. Sed prius explicandum est, Luid sit per se pertinere ad pradica.
mentum. Duo sunt in praedica vento. Primum est, series ipsa seu ordinatio praedicamentalis. superiorum,& inferiorum, cX quibus fit, quas quaedam linea recta,per quam ascendere , atque descendere possumus,ab indiuiduo,quoa totius lineae fundamentum est, usque ad genus supremum,quod est quasi caput. Si e linea praedicamenti substantiae, procedit a genere supremo, quod est substantia,per diuisionem eius in species,quae sunt corpus, & spiritus: &rursus per diuisionem eorporis in vivens, & non vivens: deinde per giuisionem viventis in animal,& plantam : R. tandem per diuisionem animalis in hominem equi1m & leonem; ex his diuisionibus generum in species per disterentias, resultat linea haec,
quae appellatur series,aut ordinatio, nempe substantia corpus, vivens,animal, homo, Petrus. Et pro hac linea recta supponit praedicamen rem, quotiescunque de eo loquimur. Praeter hanc vero
habet praedicamentum quasi duo latera quibus quasi circundatur,& lata haee fiunt ex differentiis oppositis , per quas genus diuidi ditur in species. Vt latus eiusdem praedicamenti substantiae nobis fit notissimum ex his quatuor disterentiis, corporeum , anima
Ex his intelligitur iam; aid sit esse per se in praedicamento vel
262쪽
cap. . de incomylem, tu est. . ex quibus fiat per te praedicamentum , thin eli enim, ac poni. in
recta linea praedicamentali, vel ex aliquo fieri.eandem rectam lineam, nani latera pIxdi me laxi extra ipium sunt & quasi ornatus eius. Dum ergo quaerimus de partibus tam Physicis, quam Mepa-
physicis, An per te sint in praedicat nento , vel ex eis fiat praedic mentum; senius elli An per se sint in recta linea praedicamentali. Et de partibus physicis tenet prima opinio , quod pςr se collo-sentur in praedic mento, ita Villat pandus,& Lovanienses, cap. de substantia , quos sequuntur alij. l robant primo: Q uia complexa subitantia componitur essentialiter ex materia,& forma; dc inte gratur subliantialiter ex partibus integrantibus : ergo Iepugnat completam substantiam poni per se in praedicaincnto ,.qum par tes etiam ponantur;& per te quidem,cum per se eam componant.
Secundo, quia in partibus substantiae intelligimus genera ,&species ; ergo ζx his potest ordinari praedicamentum , licui ordi.
natur ex gcneribus, & speciebus substantiae totalis. Probatur antecedens: quia sicut diuidimus completam subitantiam in corpoream , & incorpoream, & sic de caeteris generibus , sic possumus diuidere partialem.
Et conficinari potest de partibus homogeneis; quia eiusdem Iorationis sunt cum tota substantia, & pol Iunt per diuisionem fieri
completae subitantiae: ut si diuidamus aquam, tot substantias completas efficiemus, quot partes separamus: nam postquam separatae lunt, nec dependent a tota subitantia, nec partes eius lunt; sed
quaelibet incipit esse completa substantia ; ergo per se eriam pertinens ad pr*dicamentum.
Secunda opinio excludit partes substantiae Physicas a praedicamento ,& D. Tho. I. par. quaeli. 29. art. . . ad S. & de veritate
quae it 27 arr, ad 8. Scoti quaest. is . praedicamentorum, AEgiduRomani in d 2. quaest. 3. Caiet. &Soti, cap. de subitantia, Toleti,q. . eiusdem praedicamenti, Fonseca s. Meta. c. 7.q.7.sect. 2 & c. 3.q. 3. Et haec est vera & tenenda. Probatur primo, quia praedicamentum solum fit per se ex generibus, & speciebus , ut iam ostendimus , sed genera, & species rimi substanitiae completae : ergo partes , quae incomplet V lunt lubitatulae, non possunt pr*dicamentum per se constituere, aut in eo per se collocari. Secundd; Substantiae eompletae,& incompletae nibit datur com- Imune uni uncumergo nec dabitur genus commune utrisque , sub quo oollocari possint incompletae: quare non pςrtinebunx per soad praedicamentum. Ad l)rimum; Concedendum est antecedens, sed neganda consequentia , quia res non pertinent ad praedicamentum secundum
H urg cani qnam a par e rei habent, sed sesandum modum , quo talis
263쪽
Cap. . de in complexis, q&eθ. l.
talis entitas concipitur ab intellectu; & modus iste ad constituationem praedicamenti Decessorius, completae entitatis esse debet, unde cum partes, solum sint incompleta entia, non possiniat, vitalia, per se efficere praedicamentum, quamuis componant per se subitantiam completam, ex qua per se fit. Solum autem concedi potest partibus, quod reductive, aut quasi ii directὸ collocentur in recta linea praedica in entali, ubi collocatur species, aut genus, cuius partes sunt. Ad secundum,negandum est,quod in partibus possint intelligi vera genera , & verae species sed solum possunt ex eis formati conceptus,quodammodo similes generibus,& speciebus. Et ratio eth; quia non possunt concipi partes, nisi tanquam incompletae, quamuis in communi cocipiantur abi tractae a partibus singularibus,in quo consistit aliqua similitudo:&eum genera & species ex
proprio modo quo cocipiuntur,ssint completa,repugnat, in parti bus vera genera,& veras species concipere , aut vile veram ordinationem praedicamentalem. 1 1 Ad confirmationem de partibus integrantibus homogeneis, concedimu ,quod sint eiusdem rationis cum tota,quatum ad entitatem;atque etiam quod pollini fieri substantiae completan negamus tamen, quod per se pertineant ad praedicamentum. Et ratio
em quia quamdiu sunt in toto, ab eo dependent,& incompletum modum essendi habent Quod vero separari pollini ab eo, solum probat,quod dum separatae fuerint, pertinebunt per se ad praedicamentum,quia non erunt iam partes , hoc vero solum est, poste pertinere,non vero pertinere actu.
De partibus vero Metaph. quales sunt differentiae, dixerunt quidam,quos citat Fonseca F. Meta. cap. 8.q. 2. pertinere ad praedicamentum qualitatis,cum praedicentur de speciebus in quale quid. Sed hoe apertὰ falsum Est squia licet aliquam similitudinem habeant cum qualitatibus in modo praedicandi,vere sunt conceptus effetitiales, & ut tales concipiuntur ab intellectu componente speciem ex-eis simul,ac generibus:ergo non sunt vere qualitates, nec ut vere qualitates c3ncipiuntur, sed per quandam similitudinem earum : & ideo non possunt pertinere ad praedicamentum
264쪽
146 Capra de incompleris,quast. I.
notum est: ergo nec differentiae excludi debent. Probatur minor, quia conceptus generis,ut talis non est compositus,quamuis,si sit species tubalterna, in quantum est species, componatur; ergo elisimplex:& est vera pars speciei, non miniis quani differentia Iessi in completum quid. Nec soluitur arg. si dicatur genus esse totum potentiale ; quia etiam disterentia est totum actuale, ut praedicatur de specie,continens totum,quod species ; nam ut pars non posset de ea praedicat i: ergo pertinebit ad praedicamentum sicut genus.
Communis lententia omnium expositorum , cap. praesenti, &sequenti,disterentias excludit a recta linea praedicamentali,&
lum eis concedit ut latera praedicamenti constituant: quod est extra praedicamentum simpliciter est e. Et probatur duplici ratione. Prima; Differentia formaliter suinpta, tolum dicit partem l peciei: ergo formaliter est quid incompletum: led recta linea praedicamenti lotum constituitur ex praedicatis completis, quae sunt genera , & species: ergo disterentiae non pertinent per se ad illam. Et si dicas totum includere, quod species, eum includat genus
saltem materialiteri ergo habet modum totius completi: sicut genus,ex eo solum, quod includit disterentias in potentia, dicitur habere modum totius copleti,& pertinere per se ad praedicamentum. Contra hoc est, quod disterentia eodem modo includit genus, ac accidens in concreto,nempe per modum subiecti, & ideo significatur nomine adiectivo,ut rationale,quare no includit per se totum,quod species, sed quasi per accidens: unde nec habet modum unius per se. Sed genus per se,& formaliter est totum potentiale, per se,& formaliter includens totum,quod species,quamuis unum actu, nempe gradum propriae naturae, de aliud in poten ia, nempe gradum disserentialem:& ideo modum habet totius, atque completi per se:& per se emcitur ex eo praedicamentum. Secundo probatur : Recta linea praedicamenti constituitur ex praedicatis per se, formaliter & essentialiter ordinatis: sed differentia non ordinatur per te, bc formaliter cum Senere z ergo non pertinet per se ad rectam lineam praedicamenti. Pr*batur minor: quia disterentia non includit per se & forma Iiter genus, ut ratio nate non includit per se de formaliter animal, sed extra rationem eius animal est: et go non potest cum eo constituere lineam praedicamentalem mec per se pertinere ad praedicamentiam. Ad arg.alterius opinionis iam responsum est , quia differentia formaliter,& per se non est totum , sed pars:genus vero formaliter,& essentialiter habet rationem totius potentialis,dc completi: Sc ideo per se, de formaliter collocatur in praedicamento,a quo cluditur disse reluia, propter rationem incompleLam.
265쪽
s . A. de incomplexis, quasi 2. 2 7
An, is quomodo indiuidua ponantur in prassicamento. Is D Rima opinio est Ι auelli, in sua Logica, rit. s. cap. I.afferentis, I Indiuiduum per so non pertinere ad praedicamentum sed reduci iuὸ ratione speciei,quam participat. Quod probari potest ex Porphyrio
cap. de specie, ubi Terminos,quibus claudιtur praedicamentum, asserie esse supremum genus infimam jeciem, ultra quam non bret a rendere ad indiuidua. quia sunt infinita : ergo sentit non pertinere per se ad praedira mentum:& praeterea si infinita sunt, que madino dum de iis, s non datur scientia , ita ad praeὀicamentum non per se pertinebunt:quia pars ista, scientiae Dialecticae pars est.
Sed opposita opinio , quod individuum per se sit in praedicamento tanquam basis, & fundamentum eius)vera est & tenenda. Eam sequitur Fonseca s. Met .c. 7.q. 7 sect 2.& q. 8.sect. 3. Et ratione probatur , quia Indiuiduum est ens per se eompletum δε in se continens omnia praedicata rectae lineae praedicam ε-
talis,quibus per se subiicitur : di de quo per se,& formaliter praedicantur, Substantia,Corpus,Viuens, Animia & Homo: ergo nihil ei deficit,ut in praedicamento sit tanquam iand amentum eius. 37 Ad arg. respondetur Porphyrium posuisse pro extremis praedicatis essentialibus praedicamenti genus supremum,& infima speciem : praesupponendo individuum esse extremum,tanquam furi-damentum omnium praedicatorum .QDd vero sint infinita findi
uidua,non tollit individuum pertinere per se ad praedica iretum. etiam si actu essent infinita: quia non pertinent ad praedicamen tum ut distincta,vel ut eficiunt numerum : led ut participant de praedicatis essentialibus,& ea sustentant.& haec ratio eadem est in omnibus, siue sint infinita,aut sol im finita. Ex quo etiam intelligitur,indiuiduum ad scientiam praedica inent alena pertinere pol te, non quidem ut obiectum eius, sed tanquam id,ex quo, ut sundamento,integratur obiectum, nempe praedicamentum,quod est pars totius obiecti Dialecticae scientiae.
N communi tantun dicendum est hoc loco de rebus infinitis, nam in particulari suis locis de illis agemus, nempe in praedicamento subitantiae & quantitatis. Nunc vero hae dii inctioi explicandum est dubiam hoc : Duobus modis potest esse aliquid
infinitum: aut secundum essentiam,vt Deus, aut secundum aliqua rationem accidentalem extensionis, aut intensionis, ut linea, ii
daretur infinita , aut albedo habens infinitos gradus intensionis. Et infinitum secundum essentiam non pertinet ad praedicamentum,ut probabitur cap. sequenti; de reliquis vero probabitur cap.
266쪽
de quantitate, quod ad praedicamenta propria per se pertineant,
non minus quam finitae quantitates aut qualitates.
An res sint ponenda in pradicamentia sub nominavi
DEhis,quae pertinent ad praedicamentum substantiae, certum Is
est,sub nominibus concretis eollocanda esse in praedicameto,de non sub nominibus absti actis: ut species humana, & genus animalis, sub nominibus hominis,& animalis, & non sub nomin bus animal italis,N humanitatis ,& sic de peliquis. Et huius ratio est,quia praedicamentum fit ex rebus completis, sed per nomina abltracta non significantur substantiae,tanquam entia completa, sed solum per concreta: ergo sub eoncretis, & non abstractis ad praedicamentum pertinebunt. Probatur minor, quia per nomina abstracta significantur,non ut species, vel genera, sed ut principia generis, & speciei; ut nomine animalitatis significatur natura sensitiua,vx principium animalis nomine humanitatis natura rationalis,ut principium hominis:ergo significantur modo incona pleto,&non praeciicamentali.
De solis ergo accidentibus procedit quaestio, An abstracta, ut
albedo,& color: vel concreta potius,ut album & coloratum,pOnantur in praedicamento qualitatis:& sic de caeteris praedicamelis. Et antequam alias leniendas proponamus, reiicienda est ea, io quam Caici.tenet,opusc.de ente,& euentia, cap 7. ubi distinguit duas considerationes praedicamentorum,Logicam,& Metaphysicam,& in praedicamentis Logice consideratis,abstracta esse collocanda, non concreta; quia ordinatur ad praedicationes,quae melius in abstractis, quam in concretis exercentur:sed sub conderatione Metaphysica,concreta, & non abstracta Hoc tamen ab omnibus Tefutatur:quia praedicamenta eadem sunt in Logica,& Metaphysica:ergo ex eisdem rebus, & eodem modo conceptis significantur.Quod vero in ordine ad pi dicationeν potius abstracta,quam concreta ponenda sint,etiam est falsum:quia cum concreta, quibus significantur formae accidentales, ut sunt in subiecto,notiora nobis sin melius in eoncretis exercentur praedicationes.Sed haec
ratio non est sufficiens ad variandum modum significandi rerum praedicamentalium:& ideo sub utraque consideratione Logica,&Metaphysica disponendae sunt in praedicamentis.
Tenet ergo prima opinio: Abs eta accidentium non cesticari inpradicamento,sed siola concreta.Ita Niseius s.Meta.quaest. 3.& T. Toletus quaest.2. postpraedicamentorum , & alij ex modernis. Et probant ex Aristotele ipso,cap. praesenti,ubi praedicamenta in co-creto enumerauit,iuxta translatione Boetij ; quavis Argyropylus
267쪽
in abstracto ea posuerit,& I.lib.Topic .cap.7.& lib. . c. I .locia metiam in concreto secundum utramque translationem. Probant deinde ratione. Primo, quod abstracta non nantur. Secundo,quod ponantur cocreta. Ratio primi est,quia perfectior est substantia accidentibus sed substantiς non ponuntur in abstracto, quia significantur tanquam partes,& ideo modo incompletor ergo multo miniis collocanda erunt accidentia in abstracto. Ratio secundi est,quia sic non ponerentur concreta maxime quia sunt entia per accidens,cum significent formam,& connotet subiectu na,vi album;& ex forma, & subiecto tanquam ex duobus entibus in actu non fiat unum per se, sed per accidens sed hoc est falsua, ergo non sunt a praedicamento excludenda. Probatur minor,quia ex actu, is potentia, secundum Arist. h. lib.de anima,tex.
α fit unum per se: sed subiectum se habet ut potentia, & forma vi actus:ergo ex tali compositione resultabit unum per se, quod est
Secunda opinio opposita est , quia sola abstracta accid tium dicit collocanda esse in praedicamentosita D. ThO. opu de Eure,& essentia,cap.7.adfinem.Scotus quaest. s. uniuersalium, & quaest.
I I .praedicamentorum: Avicenna lib. 3.suae Meta.cap. 3. Iauellus s. Meta quaest. 16. Solus ca de quantitate quaest. I.Vendius cap.praesenti.V illat pandus cap.de genere, quaest. . 11 Probatur testimonio Arist. 3. lib. Topic. c. .loco 3.& .ubi asis erit, Iustitiam esse in genere, hoc est,in praedi mento, non rustum. Et etiam ratione,quia concretum significat res diuersoru prindicamentorum,nempe subiectum,quoci est substantia & formam, quae est accidens:ergo non potest pertinere ad vini praedicamentum determinatum Imo ad nullum potest pertinere,quia praedicamenta fiunt ex entibus per se: sed ex rebus diuersorum praedica mentorum,cum sint primo diueriae,& in actu,non potest fieri unuper se : ergo concretum non potest collocari in praedicat vento Probatur minor, quantum ad hoc ultimum ex At ist. 7. Meta.tex. e. s.ubi docet expresse, Album,ct --um non habere unam sentiam determinatam , c, per se , o ideo non posse per unam definitionem essentialem explicari, sed esse entia per ac dens. 13 Pro solutione huius quaestionis duo notanda sunt circa concreta,& abstracta accidentium.Primum est ci ca natura concreti,
quae explicanda est per similitudinem concreti substantialis. Natura aute substantialis habet actualem existentiam, perquam est in rerum natura sola ratione ab ea distinctam , dc ultra hane habet subsistentiam,quae est modus quidam substantialis, perquam ultimo terminatur,atque completur, & constituitair in supposito, si non sit rationalis,& si rationalis sit,constituitur in supposito simul,& persona, ut natura humana Pecri habet victitatem existen-
268쪽
eiam,per quam est in rerum natura; & subsistentiam quae est vitimus actus eius, & per quam collituitur Persona:vnde persona P tri,est composita ex humanitate actu existente,& subsistentia; aut personalitate. Et cum humanitas se habeat per modum potentiae, hoc est, terminabilis per subsistentiam:& sublittent i a sit tanquantactus subitantialis eam terminans, atque complens; sequitur personam este unum per se substantiale. Et etiam concretum singulare quaelibet perlona, & a multis personis abstrahitur Natura Communis sic terminata dc completa. Et sic abstracta significatur
Hom, ne concreto communi:vt nomen homo, significat naturam
humanam subsistentem,& completam in communi,quς est idem, ac homo in communi. Simili modo natura accidentalis ut albedo, habet actuale exi- 24stentiam , per quam est in rerum natura sola ratione a se dii inctam, & etiam alium modum per quem vhimo terminatur, &completur,qui modus non est subsistentia,sed actualis inhaerentia in subiecto. Ex hac igitur natura accidentali actu existenti in rerum natura,& ex modo actualis inhaerentiae in subiecto, componitur hoc concretum, quod est hoc albu,vel illud. Et ab his concretis singularibus abstrahitur concretum commune,Vt album, significans naturam albcdinis actu inhaerente in subiecto. Et comia
positio haec est per se , quia fit ex natura accidentali, se habenteran quam potentia qiuasi subitantiali ; hoc est,ex natura,vi deterin minabili,& ex modo actual Is inhaerentiae, tanquam ex actu quasi substantiali eam terminante. Ex potentia autem substant ali, &actu subitantiali, fit unum per se: & ideo concretum accidentaleret ultans ex tali compositione, est unum per se , sed quia modusiite,quo terminatur natura accidentalis,est actualis in barrentia in subiecto,concretum hoc per se, ut album, connotat subiectum, in
quo inhaeret natura accidentalis, ita completa,& terminata. Con-
notare autem subiectum non est aliud, quam simul denotare illud, tanquam quid extrinsecum , cui quali assixa est natura accidentalis. Et ratio huius con notationis est,quia modus per quem terminatur haec natura,imperfectus est sicut ipsa,& ideo non potest per se illam sustentare, sed indiget adminiculo subiecti extrinseci,cui quasi a rixa sit. Et propterea talis modus non dicitur subitantia,aut existentia per se,sed actualis inhaerentia,vel actualis in existentia. Ex quibus intelligitur, Concretum accidentale duobus modissumi posse. Primo ut solum significat compositum quid ex natura accidentali, de proprio modo actualis inhaerentiae ; con notat vero ex consequenti lubiectum , in quo inhaeret , & concretum hoc, est unum per se; quia non componi rur ex natura accidental in subiecto: sed ea sola illa,& termino, seu actu proprio substantiali,
269쪽
tiali,qui est actualis inhaeuentia,eo modo, quo componitur concretum substantiale ex natura substantiali, & proprio modo substantiae: subiectum vero non pertinet ad hanc compositionem, ted extra illam connotatu anquam quid extrinsecum, cui ama est
natura per actualem inhaerentiam: con notatur tamen per se. Alio modo lumitur concretum accidentale per modum aggregati ex utroque, nempe ex natura accidentali, & subiecto, ita ut tanquam
compositum ex utroque significetur. Et hoc modo non est unum per se sed per accidens:quia licet componatur ex subiecto, ut ex potentia ι Ee ex forma accidentali,ut ex actu: potentia tamen illa subiecti,quam habet ad recipiendam formam accidentalem , accidentalis est: quia omnibus modis est extra eslentiam eius , iam Omnino completam per principia , Sc partes substantiales. Ex p tentia autem accidentali,& actu etiam accidentali,non potest fieri unum per se, sed per accidens ; quia fit ex duobus entibus iam completis in proprio elle substantiali. 6c ad diuersa praedicamenta
pertinentibus:nempe ex subiecto,& natura accidentali,iam completa per proprium modum actualis inhaerentiae. Et hoc est fieri ex duobus entibus in actu, ex quo infertur esse unum per accides. Et si dicatur, quod sicut ex potentia substantiali, & actu substantiali fit unum per se subitantia; ita ex potentia accidentali subie- . chi,&actu accidentalis formae, potest fieri unum per se accident te: Respondeo impostibile ece,qu4d sit unum accidetate,& per se 1 quia potentia accidentalis subiecti non potest esse per se rei pedita illius, quia est alterius generis a subitantia: ergo respectu subiecti elt potentia per accidens: sed subiectum concurrit per talem
potentiam ad componendum concretum,simul cum forma acci
dentali:ergo concurrit per potentiam,no pex se, sed per accidens: quare non potest per illam efiicere unum per se componendo simul cum abo: sed eo ipso quod emcit unum accidentale, cum ip- summet sit substantia,essicit unum per accidens. ,- Secundo notandum est, circa naturam absi ractorum accidentium, quod ut in communi modo concipiendi , & loquendi aeeipiuntur, significant naturam accidentalem, ut abstractam a subiecto,abstractione Physica, & non Metaphysicat qua abstrahunt i uniuersalia a particularibus: unde significant eam , non per modum inhaerentis, in subiecto: led per modum quali per se subsilientis,ad similitudinem sub tantiarum: ut albedo quae vere inhaered subiecto,nomine albi significatur per modum inhaerentis: sed nomine abstracto albedinis lignificatur, ut abstracta Physice a subiecto:& propterea non per modum inhaerentis, ted per modum per se subli flentis completi,oc ideo tanquam ynum per se. lis tota hac doctrina colligo tres conclusiones, quibus nostra scoton
270쪽
sententia explicatur. Prima est ι Concretum accidentale ex sola natura accidentali,& proprio modo actualis inhaerentiae compositum, per se collocatur in praedicamento. Probatur hac ratione: Praedicamentum fit ex entibus per se,& completis; sed concretum
hoc est unum per se,& completurruergo per se pertiner ad praedicamentum. Probatur tru nota Ex potentia substantiali, is actu substantiati componitur unum per se,ut docet Arist. 2. li .de anima, tex. Σ. sed concretum accidentale compositum ex natura accidentali, ut terminabili , & ex proprio modo actualis inhaerentiae terminante, componitur ex eadem natura,vt in potentia substantiali ad suum terminum, tanquam ad actum substantialem; & ex termino ipso,tanquam actus eius substantialis:ergo est unum per se, atque completum, cum contineat natura accidentalem completam
per proprium modum. Secunda conclusio: Concretum secundo modo sumptum,ut significat compositum Physicum ex subiecto,& forma accidentali, non ponitur in praedicamento. Probatur,quia praedicamentum fit ex entibus per se: sed concretum acciderale hoc modo sumptum est ens per accidens; ergo non pertinet ad praedicamentum. Mi Morem probo: quia ens l)er accidens est, quod componitur ex pluribus entibus in actu, hoc est , iam completis in suo este substanta ali: sed concretum sic tum pium , componitur ex subiecto iam completo in toto suo esse substantiali, & ex natura accidentali, etiam completa per proprium modum actualis inhaerentiae; ergo ex multis entibus in actu. Tottia cones usio: Abstracta physica accidentium , ut in communi modo concipiendi,&' loquendi significantur, per se pertinet ad praedicamentum, ut a brdo,color.&c. Probatur, quia significat naturam accidentalem per modum per se existentis, ac subsistentis: ergo tanquam unum quid per se,&praedicamentale.Si vero ab his abstractis abstractione Physica quae potius habent modum concretorum substantialium ) accipia utur alia abstracta Meta physica, ut ab albeditae albedine iras,& a colore coloreitas. abstra- - ἰ1αL V. GI: pertinent per se ad praedicamentum, sicut nec abstracta substantiarum: quia significant naturam modo incompleto, hoc est non r4nquam geuus, aut speciem: sed tanquam principia generis, & speciei.
Ad testimonium Arist. pro prima sententia: Concedendum,est, utroque modo enumerasse praedicamenta, in concreto , & in abstracto. quia tam concretum per se,quam abstractum per se pertinent ad praedicameta:& solum concretu per accidens ex ς luditur.
Ad primum arg. distinguenda est maior e quia duobus modis possumus loqui de rebus aut secundu se, & boe modo persectiora sunt abstracta substantiarum quam accidentium:vel ut tali modo abstra