장음표시 사용
251쪽
De diuisione eorum,quae dicuntur 3c sunt.
sedis vero nulla sunt, O textus expositio. , Tmentum Aristotelis est tradere duas diuisiones: mam eorum 1 quae dicuntur: aliam, eorum quae sunt: in hoc tantam agit in toto capite,quod ideo non eget cliuisione. Prima diuisio non est rerum,sed voeum, vesignificant res,quia complexio non conuenit rebus,sed voeibus,ri eas significant. AD serit ergo Arist. Ea qua dicuntur: uadam eum com - xion alia Ne complexione dicuntur.quasi dicat, voces quae significant res alias esse complexas,ut homo albus:alias, incomplexas, ut color, aucanimal. Quod idem est,ae si dicatutiquasdam esse simplice ii
Secunda diuisio rerum est. Sed ut intelligatur, norari debeis quod uae in subiecto. diei da *bιreto , particulari quodam mox do sumuntur ab Arist. in hoc eapite. Nani esse in subiecto, Harnit pro vera,& reali inhaerentia in eo; & diei de subiecto, tanquam de quidditatiue inferiori ut animal de homine,& homo de Petrin. Hoc supposito, diuiso talis est: Eorum quae sunt, quaedam d' subiecto dicuntur,& in subiecto non tantivi homo,qui dieitur de Petro ; non est timen in eo per realem inhaerentiam,sed lubra Haliter:id non vi in subiecto. Alia in Fubiecto μω . sed de nulla subiecto dic-tur: ut aceidentia singulari amam haec albedo in pa riete inhaetet,sed de nullo subiecto diei tui, quia non habet inferiora qiiidditati de quibus praedicari possitnicet ate identaliter dieatur de pariete,& allii eorporibus. Alia de 'biectν dicunturist insubiecis Funeretracti dentra abstracta a sitis inferiori5us, nempe genus a speciebus Si species ab indiuiduis: color eriim de albedine,& nigredine diem1 de in pariete,& homine'inhaeret. Alia de ni rue suntquae musam 'in siubjecto.nee Heuntur de subiecto, ut singulares substantiae ,Petrus & Ioannes.
, Pereptis praedicatorum essen lium. . Luando atterum de altero pradicatur ut με subiecto, quamnquo
252쪽
234 Ca. 3.de regulis praedicatorum Gentialium,q.unica.
Textus expositio. INtentum Arist. est tradere duas regulas praedicatorum essen- 1tialium , & hoc tantum agit in toto capite. Prima regula est, Luando aliquid pria dicatur de aliquo tamquam de 'biecto , hoc est,
tanquam de quidditatiue inferiori quaeisque dicuntur de prεὐ- eato necule est praericari desubiecto. Ita se habent quaecunq e praedicata, posita in recta linea praedicamentali; ut animal praedicatur de homine,& leone ideo quaecunque praedicantur de animali, ne ceste est praedicari de homine. Secunda regula obscurior est , & sic habetur in transatiotie Boetj.Diuersorum generum, o non subalternatim positorum diuersa sunt specie disserentia; ut animalis,& scientiae. Si vero subalternatim ponantur, easdem differentias habere pollunt. Vt animal, &vivens eandem habent differentiam;quia disterentiae viventis includuntur in animali.
An genera non subal ematim posita, sint habere aliquam
DVas habet partes quae illo haec. Prima quaerit,quid intelligat 1 Arist. per genera subalternatim posita, is non subastematim=ψω. secunda, an plint habere aliquam disserentiam communem.
Iscatur sub altero;vi an .malac vivens: μοη sMρlternatim positaeta,quorum unum honesi sub alta ro sed ambo sunt sil, tertio Iunanimal,& planta AlmiA RA .ae nec unum sub at exo, nec ambo sub tritio;vt sept.ea ,s FE in diuersis proic eutis collocantiu, qualia sui animal,& se ictaa. Ita Sotus io expolitione huius regulo Probat duobus tellunoniis Arist Primum pit in hoc capite,ubi secvRdum transati em Argyropyli vocantu aene subaldematim posita quorum unum est sub altero:& non subala alim p sita quorum unum non. est sub alter ΑIterum testimonium,habetur pri .lib.Topicopum, cap. 3 3. ubi sene ta se uernata vocat Arist.subalternatim posita : sed genera iubal ternata sunt, quorum unum est sub altero:ergo non subaltematim posita erunt illa, quorum unum non est hero licti utrumque sit sub tertio. Probat deinde ratione; quia si per genera subalternatim posita, non solum intelliguntu ha,quoiam unum nin est sub altero,sed etiam illa,quae sunt sub tertio; sequitur , genera non subaltematim posita,ea solum essem uae in diuersis praedicamentis sunt,de quibus euidens est,non posse habere disterentiam communem, cum sint
253쪽
Ορ.3. de reg.yradicatorum essentialium,q. unica. 23sin diuerso gradu essendi , quare nihil dissicultatis haberet regula.
haec. Quam tarnen dissicilem essiciunt omnes interpretes. Nostra sententia est,Per genera non subaltematim posita , intelligi non solum ea,quorum unum non est sub altero , sed etia quae sunt sub tertio. Et ideo non subalternatim posita, ea solum esse, quae in diuersis praedicamentis sunt.
Probatur expresto testimonio Arist. s.lib. Topicorum,ca. 2.loco i .ubi duo asserit.Primum ; Genera subalterna non solum appellari ea,quorum unum es sub alterosed etiam qua sunt sub tertio. Secundum Genera ilia qua funt seub tertio,habere Hsserentiam commu-' nem: ut animal gressibile,& animal volatile , habent bipedem pro disterentia comum. Ex quo sequitur , quod vel non dicantur non subaltematim posita vel talsa sit regula Aristotelis,quod genera nos altematim posita , non possint habere differentiam comunem. Deinde probatur ratione. Primo: quia reo nonAbaltematim posita, ex Aristot. non possunt habere disterentiam communem: sed ea quorum unum non est sub altero,sed ambo sub tertio, ha- α
bent disterentiam communem:ergo non dicuntur non subaltem tim posita ab Aristotele. Probatur minor:quia quantitas diuiditur in succelliuam,& permanentem,tanquam in duo genera,quorum unum non est sub altero,& habent differentiam comunem : nam differentia continui , communis est utrique ataue etiam differentia discreti, si quidem tam quantitas permanens,quam successiva diuiditur in continuam & discretam. Secundo I quia eadem sunt genera subalterna. & subalternatim posita: sed ea quoru utrymq; est sub tertio,sunt subalterna respeetu illius:cum utrumq, sit sub eo .ergo erunt subaltematim posita. Ad primum testimonium respondeturi uod cum diuerso modo habeatur in diuersis translationibus per aliud expressum a no bis citatum, explicari,& intelligi debet .in quo non potest esse dubium, nostram sententiam contineri. Ad aliud testimonium dicimusaenerasubalterna aut subalto natim posita,utraque comprehendere:nempe ea,quorum unum est
sub altero,& quorum ambo sunt sub tertio, Ad arg. Concedendum est antecedens cum consequentia,& dicendum:Quod regula Aristotelis,quantum ad bane partem, diarissima est, si per alia testimonia expressia eiusdem intelligatur: ςam vero dissicile fecerunt,qui praedicta testimonia non videtur. Secunda pars quaestionis. SEclida pars quaestionis quaerit, An genera no subalteynatim positassint huber disserentia communem.Qu'd ut melius stelligatur notandum est,duplicem esse disteretiam 1, Constitutivam, .dc Divisivam : Superio;em etiam , atque Inseriorem:Vt sensibile in con
254쪽
est constitutiva animalis, & diuisiva viventis: & corporeum est differentia superior respectu viventis; sensibile vero inferior re spectu eiusdem. Intelligitur ergo quaestio de inferiori diuisiua;
nam de superioribus no est dubium, quin possint esse communes. Circa quam est prima opinio Sotiasserentis, Genera non subalteν natim posita. quorum unum est sub altero in eodem pra dicamento, sed utrumque sub tertio , non habere disserentiam communem: c,
multo miniss genera diuersorum praedicamentorum uern etiam sequutur alit,etiam si nobiscu dicant, haec esse subalternatim posita. Probam duplici testimonio Aristo. r. lib.Topic .cap. 2. loco 22. Vbi affirmat, De plurib- ρυ sicari gentris quam isserentiam. Secundum habetur I. li. de partibus animalium, cap. 3. ubi dicit Tot essedisserentias, quotJuntlyecies: sed si eadem differentia duobus generibus,quae sit ni sub tertio, communis sit, utrumque erit falsum; ergo non est admittendum. Piobatur minor: nam si eadem differentia diuisiva viventis, communis est duabus speciebus subalter- nis, sub eo contentis: cum de illis praedicetur genus, praedicabitur etiam haec differentia communis,& ideo non praedicabitur disterentia de paucioribus,quam genus. Et praeterea, in minori nume-ID erunt differentiar, quam i pectes,cum una differentia sit communis duabus speciebus.
Probant deinde ratione: inita sicut repugnat idem individuum esse sub duplici specie, ita repugnat eandem speciem esse sub duplici genere: sed si eadem differentia Diui sua sit communis duobus generibus sequitur eandem speciem contineri sub duplici genere ergo impossibile erit. Probatur minsr: uia differentia Diui sua generis constituit speciem subeo,ut rationale diuides animal constituit hominem sub eo : ergo si animal,& planta habent disserentiam communem,talis differentia constituet speciem sub troque genere: & eadem erit species animalis, & plantae, quod
absurdum est. Secunda opinio tenet:G nera non siubalternatim posita,non semin er , aut necfario habere disserentiam communem : sed aliqua posse eam habore.Et haec est probabilior & tenenda. Et explicatur du/bus conelusionibus .Prima Genera subalternatim posita, quorum unum est sub altero. habent omnes differentias Constitutivas superiorum generum communes,& Divisivas aliquas , non tamen omnes. Exempli gratia: Animal or uiuens habent disserentiam Diauisivam substantia comunem, ut corporeum : is etiam Constitutiva corpori sed neutrum habet disrentiam Constitutivam alterius, qua
Diu ua est proximi generis. Ita Arist. in ultimis vel bis huius capitis. Et colligitur euidenter ex prima regula huius capitis: quia si genus superius,praedicatur de generibus inferioribus,quae sui species subalternae:sequitur de ei lde piaedicati differentia Conli i tu -
255쪽
Cap. 3.de regulis ρradiciesentialium,q. Unica. 23 γ
tiuam eiusdem generis superioris, quae illud eonstituit, & de illo
Secunda concluso : Genera non subalternatim posita secundum primam opinionem , quorum unum non est sub altero, sed utrumque sub tertio, easdem differentias Constitutivas superiorum generum habent communes;& aliquom Diuisivam superi ris generis, possunt habere communem, licEt non necessari O,nee semper habeant: sed genera diuersorum praedicamentorum, quae sola dicuntur non subalternatim posita, nullam. Prima pars huius conclusionis euidens est in animali,& planta quae habent dinferentiam Diuisivam , & Constitutivam corporis communem. Secunda vero , expressa est apud Arist. s. Topic. cap. 2. loco I. ubi eam probat hac ratione : Animal diuiditur ingressibile latile , tanquam in diuessas species subaltem , Ο ideo in diuersa genera qua sub se habent alias species , ct tamen utriquegeneνi, communis est.disserentia bipedis; ergo duo genera i non subalternarim posita , eommunem habent differentiam Diui am superlom generis. Vtitur autem Aristoteles his differentiis loco essentialium, quasisnoramus. Et confirmatur ; Quia quantitas diuiditur in successivam,& permanentem, tanquam in diuersas species subalternas; quarum una non est sub altera, sed utraque sub terdia ; & habent communes differentias continui,& discreti. Si autem dicatur,quq sit ratio propter quam non semper, nec necessario habeant talia genera differentiam communem, sed aliqua habeant illam. &alia non: Respondeo, rationem esse, quia aliqua sunt magis similia aliis,& ideo possunt habere maiorem conuenientiam. Pro solutione argumenti,notandum primo; duod differentia communis, quam nabent aliquando illa genera , quorum unum non est sub altero, sed utrumque sub tertio, eo ipso, qu communis est, non est ultimate Constitutiva eorum , quia differentia ultimate Constitutiva, distinguit speciem , quam constituit, a quacunque alia sed disserentia communis, non distinguit inter se illas species, quibus est communis; ergo non est ultimatὁ constitutiva earum. Gratia exempli: Differentiae continui,& discreti,communes permanenti & successiuae qua utitati, non distingunt eas inter se; sed solum quantitatem continuam a discreta: θ: ideo harum sunt ultimate constitutivae, non illarum. Secundo notandum, Differentias quasdam esse uniuersales, quae totam lineam praedicamenti diuidunt; ut corporeum,& in is corporeum. Alias vero particulares solum diuidentes unum , vel alterum genus particulare alicuius partialis lineae, ut differentiae diuidentes animal. Et ideo genera etiam sunt duplicia: Quaedam uniuersalia , quorum quodlibet continet integram lineam ; ut
corpus, & spiritus: Alia particularia partiales lineae; ut animal,
256쪽
, 3 8 cap. 3. de regulis praedic. essentialium, q. umca.
vel planta. Et disserentiae uniuersales non post uni esse communes; nec uniuersalia genera, postunt habere aliquam diff eret iam communem. Et huius ratio est manifesta, quia uniuersa Ies disserentiae habent uniuersalem oppositionem. Particulares vero oppositae non sunt formaliter oppositae, sed diuersae, ideo repugnat illas esse communes, non istas. Tertio notandum; od cum di-εimus, Genera uniuersalia quae continentur sub tertio non posse habere differentiam communem, & particularia posse habere, non loquimur de disterentia Constitutiva superiori, qua incertum est,& necessarium, habere communem : nam corpus, & spiritus, sunt uniuersalia genera,& habent communem modum in
trinsecum subitantiae,qui licet non sit disserentia, quia substantia non est genus: est tamen similis superiori differentiae; & non minus eum includeret si esset vera differentia. Et ratio huius est euidens,quia, quidquid includitur in praedicato superiori, debet ineludi in inferiori,sed differentia Constitutiva superioris generis includitur in eo : ergo necesse est includi in quolibet genere inferiori. Loquimur ergo de differentia Divisiva superioris generis. De qua dicimus. Communem esse posse inferioribus, licEt
hoc non sit necessarium: nec semper contingat, sed aliquando,ut differentiae continui & discreti, quae sunt diuisiuae quantitatis, communes sunt quantitati permanenti, atque successiuae. Notandum quarto: Quod haec differentia frivi sua superioris cseneris, quam dicimus posse esse communem duobus generibus1ub eo contentis,non est adaequata alicui eorum, sed in adaequata: ita vi per alias differentias distinctas ab ea, adaequa te constituantur. Gratia exempli: Bipes communis est differentia gressibilis,&volatilis animalis; sed inadaequata utrique; quia per proprias differentias gressibilem & volatilem,adequale constituuntur. Ex his respondetur ad virumque testimonium Arist. Negando inorem, nempe quod ex nostra sententia sequatur, Genm non pressi cara de pluribM, quam disserentia : aut . Non esse tot disserentias,quot suntθera s.Neutrum enim sequitur. Nam cum differentia,quae potest esse comunis duobus generibu quae continentur sub tertio superiori, non sit Constitutiva eiusdem superioris genetis, sed Diuisiuaudeo inferiorem necesse est de paucioribus praedicari,quam genus ipsum: ut bipes,de paucioribus, quam animal. Et de hac loquitur Aristo. in primo testimonio, non de constitutiva,de qua manifestum est; Quod de eisde omnino praedicetur, de quibus praedicatur genus. quod eostituit. De tot enim praedicatur sensibile , de quot praedicatur animal. Quod vero ὀixit Aristoteles in secundo testimonio, Tot me disserentias, quot sunt ρecies. verissimum est:nam licet una possit esse communis duabus speciebus subalternis,positis sub tertio genere superiori; non ta
257쪽
men est ultimate constitutiva earum ; sed habent alias, pet quas constituuntur,& dis linguuntur. Illa vero quae communis est, licet non con stituat eas adaequate: tamen suam nabet speciem propriam, quam adaequale constituit. Vt bipes non constituit adaequale animal volatile,aut gressibile, sed ad aequale constituit animal habens duos pedes. Vnde intelligitur, quod etiam si una differentia in adaequata, communis sit duabus speciebus ; nihilominus tot sunt differentiae , quot species, cuin nulla sit species, quae non habeat propriam disserentiam adaequale constitutivam: neque ulla disterentia. quae non constituat adaequale suam speciem. Ad argumentum : Negandum est antecedens, Quod sicut non
potest idem individuum esse sub duplici specie, sic non possit una species esse sub duplici genere ; est enim diuersa ratio Je indiuiduo, ac de specie, Nam differentia indiuidualis adaequale & vltimate determinat speciem: & ideo repuguat, eandem disserentiam indiuidualem, determinare duplicem speciem diuersam: sed di ferentia sipecifica,chm sit praedicatum commune, & possit s daequale conuenire duobus,& neutrum adaequa te aut ultimate co stituere, potest ex consequenti este communis illis.
Continens diuisionem ineomplexorum in decem
Eorum, qua secundum nullam complexionam Hcuntur, unumquodque aut subsantiam significat .a- quantum, dic. Textin expositio. I TNtentum Aristotelis in praesenti capite, est, explicare , simplicia 1 esse debere illa, ex quibus praedicamenta conlii tuenda lunt. Di uiditur autem in duas partes, in quarum prima ponit Arist. Vni- nersale diuisionem incomplexorum in decem pradicamenta. In secun da asserit, & probat, Eadsm incomplexa , ex quibus prassicamen
tum sit, non esse Urmationes, aut negationes sed ex eis pse asem riones is negationes fieri. Diuisio talis est: Ens incomplexum, aut simplex, aliud est substantia, ut homo, vel equus; aliud quantum, ut corpus , aut lanea; aliud quale, ut albu; aliud ad aliquid, ut duplam, dimidium; aliud, ubi, ut esse in foro,aliud, quando, ut heri, aut hodie; aliud, ω tus,ut iacere, sedere; aliud habere , ut armatum esk ; aliud agere, ut secare; aliud pati, i secari.
Sed simplicia hae inquit Aristot. in secunda parte )semndum sie
siderata non sunt Urmationes,nec negationes, qua ula ex eis si aliquo verbo, ut copula istaturo nostra Urmatrones,o negationes.
258쪽
Quod ira probat Omnis Uirmario is negatio, est vera aut falsa sed
simplicia,υt homo,aut albedoper se sumpta,non dicunt veritatem aut falsitatem, ut notum est: ergo non sunt affirmasiones, aut negationes. Sed si ea eoniungas verbo aliquo, firmationem, aut negationem --n ogkies,ut si homini is albo adiungas verbum est, result sibit hae assismatio, homo est albus, in qua iam reperitur veritas autfalsitas.
Ex quibusnam rebuου per se componatur predicamentum.
QVinque sunt, de quibus dubitari potest, An & quomodoper- I
tineant ad praedicamentum , ut excluss his , quae ad ipsum non posIunt pertinere,intelligi possit ex quibusnam per se compo natur. Primum, est ens rationis,quod ex eo videtur primo ad praedicamentum pertinere, quia praedicamentum, sicut proposito,aut que,sed formaliter,pertinebit ens rationis ad praedicamentum. Secundo, Praedicamentum fit ex generibus ει speciebussed pDnera , & species sunt entia rationis: ergo ex entibus rationis hei praedicamentum. Vera tamen sententia est, ex solis entibus realibus fieri; D ideo tentia rationis non pertinere ad praedicamentum,nisi per quandam fimilitudinem ; ratione cuius, quoddam praedicamentum, vel pintius similitudinem praedicamenti excogitate possumus, ut in tractatu nostro, de natura entis rationis,diximus. Ita sentiunt D. Tho. s.lib.Meta. lect. 9.& quaest 7.de potentia, are.' Capreol. in I. d.g. quaest. &d. 29.q. I.ad s. solus cap. 4. ante praedicamen. qu*st. v. ad 4. Fonteca I. Metaphy cap.7.q. 6 sect. I.& caeteri omnes. Probatur testimonio Arist, s .lib.Meta. capo. rex. I 4. Vbi docet,
Entia perse diuidi in deeem predicamenta ; res autem per se, apud ipsum subiennque de eo loquitur Θ ens reale dem sunt.. Prosatur deinde ratione: Quia entia rationis nec veram habententitatem, nee veram essentiam , sed ab intellectu excogitatam ad similitudinem entitatis . 3c essentiae realis: sed verum praedicamentum ex vero ente, vetamque essentiam habente debet fieti: ergo non fit ex entibus rationis, sed sollim ex realibus. QSod constabit, si per singula praedieamenta discurramus; videbimus enim praedicamentum substamiae, qualitatis, & quantitatis, ex veris naturis realibus fieri. Sed pro solutione arg. notandum est, Praedicamentum fieri ex spraedicatis realibus : non tamen realiter, aut ex natura rei distinctis et quia ut probauimus cap. de differentia, Genus , & disserentia,eiuidem rei conceptus reales obiectivi sunt,diuersos gradus essentiales signifieantes,'& soldm ab intellectu distincti. Species vero ex eis componitur, non tanquam tertia res ab eis distincta,
259쪽
sed quantum tertius conceptus obiectivus,totalis atque completus:& ideo non est compolitio realis, sed rationis , quia licet reales sint conceptus componentes, & compositi; non tamen diit in-cti,nisi ratione;quare non pollunt realem compolitionem facere.
Ita ergo de praedicamento intelligendum est , ab intellectu distinguente praedicata es lentialia fieri: ita ut sicut ante operationem eius,non sunt distincta prae dicata,nec ideo plura ,sic non potest praedicamento in dari, i deli opus eiusdem intellectus, qui
diit inguens praedicata,ea ordinat, ac disponit, praedIcamentumque ex eis efficit. 4 Secundo notandum , Praedicamentum duobus modis considerari. Primo quali pro materiali,nempe pro naturis rerum,ac praedicatis earum, quae in linea praedicamentali ordinatur,& sic acceptum reale est, quia tam praedicata cilentialia, quam naturae, in quibus fundantur, realia sunt; licet non realiter distincta. Sectido modo consideratur quasi pro formali, hoc est, pro ordinatione ipsa, ac dispositione praedicator uin , quae nccellario supponit distinctionem eorum:& hoc modo sumptum non cit quid realc, sed rationis: unde sequitur praedicamentat in fornialiter sumptum ens rationis esse ,& pro fundamento esse ens reale , & hoc secundo modo consideratur a Mera. sed primo modo a Dalectica. His explicatis, ad utrumque arg. simul respondemus. Conce- dedo,quod genera, species,& praedicamentum ior maliter 1 umpta, entia rationis sint; negamus tamen quod aliquo modo pertineat ad praedicamentum; quia illa solum dicuntur pertinere ad praedi camentum ex quibus praedicamentum sit sed piaedica hientiim solum fit ex praedicatis, si lae ih eo ordinatur, & nori ex ordination ei pla , sicut caetera entia artificialia solii dicuntur fieri ex materia: ut statua ex ligno,domus ex lignis & lapidibus; ergo entia rationis non 'ertinent ad praedicamentum nec genera , & species formaliter sumpta, ted solum profundamentis restibus.
CL cundum, de quo dubitari potest, sunt complexa , quae sic di
itastinguuntur a quibusdam: Quaedam sunt complexa, quae unam tantum rem signi ucant , & aequi ualent voci si triplici eam significanti. Et talia sunt definitiones substantiarum , ut animal ratio nate, aut vivens sensilute. Alia sunt complexa, stude non una HV rem, sed plures significant .Et talia lunt definitiones accidentium, in 'litibus prore er illa , quae pertinent ad essentiam accidentis, includitur stibi echum, vς per illud ,explicetur intrinsecus ordo a cidentis ad apsum,& complexa it Ia pertinent per se ad praedicamentum,haec vero ab eo excludenda sunt.
PrQbant ex porphyrio; cap de specie, i pra dicamens P sub -
260쪽
1 2 Cap. . . de ἰπcomplexis, quassa.
stantiae eonstituens, pro genere viventis posuit, corpus animaritum,& etiam animal rationale, pro quodam genere , in quo existimauit homines, cum daemonibus conuenire,sed haec sunt complexa subitantialia: ergo ex niente Porphyrio poneda sunt in praedicamentis.
Deinde ratione, quia loco destniti, licet ponere definitionem eius, nihil extrinsecum includentem , ut loco hominis, animal rationale, quia talis desiuitio simplici dc finito aequi ualet: ergo in recta linea praedicame mali licebir ponere loco genetis,& speciei cuiuscunque propriam definitionem,quae cum sit complexu quid, sequitur ex complexis substantialibus fieri per se praedicamelum. Nostra lententia est opposita: Quod nullum complexum per- ctineat ad praedicamentum , & est expressa apud Arist. c. praesenti,
ubi ita it: Eorum, qua secundum nullam complexionem duuntur, unumquodque aut suostantiana sisu eat , aut quantum , aut quale.
aut ad aliquid,&e. Quibus verbis complexa omnia , siue substantialia,sive accidentalia sint, excludit a praedicamentoM solum ensin complexum diuidit in decem praedica menta. Sed ratione probatur , quia recta linea praedicamentalis ex solis generibus, & speciebus fit, ut in praedicamento substantiae, ex substantia,sorpore,uiuenti,animali, homine: sed complexa, suesnt definitiones substantiarum, siue accidentium, non sunt gene xa, neque speci es : ergo ex eis non fit pxaedicamentum. Quod probatur etiam ex definition ς eius: nam praedicamentum est praedicabilium ordinatio: sed praedicabilia sunt quaedam uniuersalia, de quorum ratione est esse simplicia, ut quaestione ultima uniueriali vidimus:ergo ex solis simplicibus fit praedicamentum, non ex
Ad porpbyrium respondetur: Complexa posuisse loco simpli-
ς ium,non quia intelligerer ad praedicam eiiciun pertinere, sed vel maioris explicationis graria , vel quia simplicia genera non co-IFouit. Propter primam rationem , posuit corpus animatum pro viventi,& propter secundam, *nimal rationale pro genere homi. '
Ad rationem veto Regam*s, quod semper loco definiti,liceat ponere defiuiti cor, et i m nihil includentem extrinsecum, sed solum licci quantum ad aequivolentiam veritatis, quia de q' ibus praedicatur definitum, ne cesse est praedicari definitionem: sed ubi modus significandi determinptus esse debet, atque distinctus indefinitione, fle de filii to , non licet eam loco definiri ponere. Et ira in in proposito , qui 3 res non ponitur in praedicamento , quomodocunque significata , aut concepta, sed per modum generis aut spetiei,& ideo per modum incomplexi; cum ergo definitio no habeat modum generis, aut speciei ratione complexionis, sequitur