장음표시 사용
281쪽
C .f. de substantia ex.expositis. 263
gradus non habet substantia, δc ideo dicitur non suscipere magis
vltima proprietas substantiae est, Vt una numeνstpermianens contraria suscipere pusit: ut Petrus idem numero permanens, modo poteth elia calidus, & pollea frigidus. Haec autem proprietas non videtur conuenire secundis subitantiis,sed solum primis ; quia solum prima substantia eli una numero , secunda vero una specie, vel genere ; ergo quod una numero perseverans, suscipiat in se conitaria, li primae conuenite potest. sed aduersus hanc proprietatem proponit arg.Aristoteles Quia videtur conuenire alteri, nempe propositioni di, quae una numero permanens,de vera fit falsa,&. de falsa fit veta. Vt haec propositio; Petrus sedet,vera est eo sedente,stante vero falsa,& permanet eadem ν ergo conuemi illi 3 quod una numero permanens sust ipsae contraria.Et respondet duobus modis. Primo,quod licet sulcipiat contraria,non tamen eodem modo,ac substatia ,sed diuerso .Nam substantia suscipit contraria pet sui mutationem, quia suserpit ea in se formaliter,& ideo mutat ut ea suscipiens.Sed propositio sine sui mutatione , sed solum per mutationem alietius extrinseri, nempe rei , de qua aliquid enuntiatur. Dum ergo dicitur, proprium ei se substantiae suscipere contraria,intelligitur per sui mu-εaraonem , & hoc modo , nec proposition neque aliis conuenit. Secunda solutio eadhm iste es aegat enim proposist onem suscipere ebntraria , quia sustapere eontruria est sub ectum moueri' ab
uno in alteium,amittendo 'num,& acquitendo alterum Propositio vero,dum ex vera fit falla, non mctuetur a veritate in falsitatem,nec amittit unam,& adquirit alteram,sed mutatio solum se tenet ex parte rei significatae:& ideo propositio non dicitur lusci
Quodnam sit supremumgenuιρνώιcamenis substantia. TIdetur nullum habere genus supremum; quod sic probaturrv Si haberet aliquod maximὸ esset substantia; sed hςc non potest esse genus;ergo nullam habebit. Minorem probo,quia si substantia in communi,ut ab omnibus subitantiis abstracta, esset supremum genus huius proicam esti sub quo comprehcnderentur
omnes substantiae,& ideo unum tantum esset proicamentum pro eis constituendum , sequeretur,etiam accidens in communi, esse supremum genus omnium accidentium;& ita unum presicamentum constituere,sub quia ponan ut accidentia cmnia: quare duo tantum praedicamenta erur t. Pro'iatur consequitia : q. ia sicut substantia uniuersaliter sumpta, pcout communis eli completis=
282쪽
α 64 Cay. s. de substantia,quaest. I.
M partialibus transcendens est, & in ultimis differentiis includio tur; nec est viii ioca respectu omnium: sed analoga: quia prius de eo ne letas subitantiis: postςrius vero de partibus, & cum intrinseca dependentia ab illis dicitur,& ideo no potest esse genus quia
genus debet cisse viai vocum,& non trauscendens, ne includatur In trium differentiis, ted extra rationem earum sit. Si tanaen pro Iubitantia c=mpleta in communi accipiatur nec erit transcen-
non ineludetur in disserentiis, nec analoga, sed uni uoca,quia aequaliter de omnibus dicetur; & ideo poterit esse genus.
Lodum modo accidens quam ti s mi uersaliter sumptum, sit trans-cjm densi& analogum,& ideo nori possit esse genus ; si tamen procqmplexo rantum sumatur,non erit transcendens , neque analo
inad ed uni vocum ; quia aequaliter dicetur de omnibus accidet tibus completis c ideo poterit esse genus. . Pro solutione huius quaestionis notandum est,ctuinque es ar. ceptiones substantia, ut colligitur ex doctrina Arist. c. praesenti, M
. Meta c. 8.teT I S. atque etiam ex D. Th. in Commentariis eiusdem loci,& de potentia, q. ' .art. I. ad 4.& F. Primo accipitur pro essentia rei. Et haec acceptio communis
est accidentibus, in quibus etiam reperitur essentia, & ideo non est. propria, neque uni uoca: sed analoga; quia nihil reale potest dari commune,& uni vocum substantiae,& accidentibus. Secundo accipitur substantia,pro Ente per se:in quo duo incIuduntur; unum negativum,quod est non esse in alio; Aliud positiuum,quod est esse emitatem,adeo persectam,cui debetur existenistia,& subsilientia per se, ita ut sine adminiculo alterius sustentetur. Vnde acceptio has duas includit. Primam, & quae in ordine erit secunda,qua accipitur substantia pro ente, quod non inhaeret alteri; vel, ut dici solet, prout distinguitur contra accidens,quod constat inhaerere Et haec etiam acceptio communis est, & analoga .& ideo impropria,quia sub ea comprehendit substantias, non1blum completas substaneias: sed etiam incompletas, seu partia- Iesin quibus verum est, quod non inhaereant. Nam licet sint in toto; non tamen per realem inhaerentiam,sed componendo illud substantialiter. Substantia vero de completis, & incompletis non uni uoce, sed analogice dicitur. Tertia acceptio in ordine est, pro illo positivo,quod includit eadem particula per se: nempe pro entitate completa , cui debetur ex libentia, di substantia per se. Sed adhuc acceptio haec communis est, & analoga, & ideo non ita propria, quia comprehendit substantiam finitam,& infinitam,creatam, & increatam, quibus nihil potest esse commune uni vocum ; nam substantia creata intrinsecam dependentiam & attributionem dicit ad increatam, quae est Deus.Qliare substantia completa, cui debetur existentia.
283쪽
& sabsistentia per ie,analoga erit respectu utriusque. IO Luarto modo aeripitur pro substantia completa, ct finita, in eommuni, hoc est,abstracta a particularibus substantiis completis, definitis. Et hoc modo sumpta, est supremum genus praedicamenti substantiae,quod diuiditur in corpoream, & In incorpoream prima diuisione,cx qua resultat secundum genus eorporis, quod di . uiditur in vivens,& non vivens;& rursus, luetis,in sensibile, & in insensibile, & tandem , sensibile, quod est animat,in hominem, equum,& leonem. Et ex his diuisionibus, resinat, praedicameρ- tum substantiae,his praedicatis epinans, subitantia,corpus,Viuens, animal ,homo,vsque ad Petrum. Vltima aereptio est, pro completa substantia secundum quoiam proprietarem eius, qua est subflare accidentibus,aut etiam predicaris
superioribus quidditatiuti. Substare vero idem significat, quod suessentare illa. Et substantiam hoe modo sumptam hiuisit Aristodi in principio huius capitis tu primam,& secundam. Sed in hae ae-eeptione non potest praedicamentum constituere,quia non sumitur essentialiter.
Ex his colligitur conclusio hare, per quam respondetur quae stioni:Praedicaruentum substantiae habet supremum genus dezex minatum;& hoe est substantia completa,& finit in comuni considerata. Probatur hoc arg. Supremum genus praedicamenti est ibluda quo derivantur genera,& species eiusdem praedicamenti, Mipsum non derivatur ab alio: sed nas conditiones habet substantia completa,& finita : ergo est supremum genus praedicamenti substantiae.Probatur minor,quia haec non derivatur ab alio praedicato superiori uni uoco, sed immediate continet sub ente analogo, ec ab ea derivantur genera,& species, ex quibus efficitur recta Iinca praedicamenti,ut exemplis probatum est. I Ad argum respondetur,negando consequentiam, quia diuersa est ratio de substantia,& accidenti, in duobus: In primo quidem: Nam substantia dicit particularem, & determinatum modum es- seudi; accidens vero plures modos essendi dicit,nullum determinans,sed eonsula ratione. Secundo, accidens quantumcunque abstrahatur,aut sumatur pro solo accidenti incomeleto, analogum est, propter intrinsecam attributionem ad substantiam, cum qua significat aecidentia omnia,& ideo non potest egit genus nec determinatum genus unius praedicamenti. Substantia usto sumpta pro completa:& finita,vni eam rationem, atque coinmane dicit respectu omnium substantiarum completarum , ex quibus fit praedieamentum: ac propterea potest esse supremum genus deter minati praedicamenti. . εἰ
284쪽
Vtrism Deus ponatur in predicamento substantia. O muis ex his,quae in quae stione praecedenti diximus,nempe,sustantiam dompletam,& finitam , esse supremum senus praeciicaanenti substantiae colligi pollet , Deum qur substantia infinita est , non pertinete ad hoc praedicamentum a plures tamen' eum in praedicamento elle affrmant, & ideo specialem disputationem postulat. Tenet igitur pri ilia opinio, Deum esse in priaicamento substan-r . Ita Greg.& Gab.in I.d. 8.quaest. 3.Holcoth quaest. 6.& Ioannes Baconius d.'.quaest. l .& probatur testimonio Arist. .Topicorum cap. 2. loco I . ubi ait, Deum esse in g*nere animalis&separari
ab homine pet ptopriam differentiam immortale , his verbis, Si
disserentiam ut genus aininauit,vesi immorealeaenus Dei ἰnam differentia si animalia immo=tales. Et loco secundo eiusdem capitis:
Si disserentiam in sterae posuit, ut immortale id ipsum, quod est.
Deinde probatut ratione. Primo , quia si aliquid obstaret quo minas Deus esset in praedicamento, maxime esset substantia infinita e sed hoc non obstat ; ergo nihil. Probo minorem , quia esse aliquid infinitum non obstat quo minus sit in aliis praedicamen, tis;ut si daretur linea infinita,esset in praedicamento substantiae &si daretur ealor infinitὸ perfectus seeundum intensionem,esset in praedicamento qualitatis ergo etiam si Deus sit substantia infinita poterit esse in praedicamento substantiae.
seeundo, per mysterium incarnationis Deus factus est homo i, univoce nobiscum:ei go vere & proprie est in specie humana tanquam individuum huius naturae;& etiam sub genere animalis' sed quod est sub genere,& specie, est etiam in praedicamento,quod ex genetibus atque speciebus fit ; ergo Deus vere & proprie est in
praedicamento substantiae per humanam naturam, qua assumpsit. secunda opinio negat Deum,ut Deus est,in presicamento col- Iocari. Et haec est eommunis,& vera,quam ex Philosophis tenuerunt Mercurius Trismegistus in Epimandro cap. I. Averroes,di iaputatione T.&eon. AlgaZelem eap.vltimo. Avicenna 8. Meta ea. 4.3ceum his omnes interpretes Ari. Ex sanctis patribus August. lib.de Cognitione verae vitae, c. 3. Anselmiis in Monologio c. 2 & eum eis Boetius I.lib.de Trinitate, cap. s. Ex scholasticis vero omnes,praeter Nominales illos pro opposita sententia citatos.Ita maDin I.d. 8.&ibidem Albertus Magnus,Scotus d.bona. Richar. Duran. Egidius,D.Th. I.li contra gentes cap. 14 & is. & ibidem Ferra.& I. par.q. 3. arr. s. ia ibidem Caiet. Alexand. Alensis I. par.
285쪽
Cap. s.de substantia, quaest.2.
Et probatur dupIici ratione . Plinis , quia Deus ita est irimis actus, ut tam essentiale sit ei suum este actuale', quam sua essentiast ergo nihil est potentiale in Deo, quod per modum contrahi bilis concipi possit. Quare repugnat in Deo esse genus. Probatur vlti ina conlequentia, quia gcnus es lentialiter est contrahi bile: led quod non est in genere,non est in praedicamento; ergo repugnat Deum esse in praedicament . Secunais,quia si Deus esset in pt dicamento,aliquod genus daretur commune Deo Sc creat uiis sed nullum genus potest dari eis commune;ergo non erit Deus in praedicamento. Minorem probo,quia genus debet esse uni vocum: sed nihil potest dari commune viai vocum Deo, & creaturis, propter intrinse eam dependentiam, & attributionem creaturarum ad Deum , qua non possunt intelligi ergo nec potest dari genus commune. Ad testimonium Arist.Respondetur, Deorum nomine non veros Deos intelligere;cum certum fuerit apud ipsum , unum tan-rum esse,sed substantias quasdam superiores, subtilissima corpora habentes,quas plures philos phi rationales esse dixerunt, homine quidem perfectiores,quia immortales ἱ cum eo tamen conuenientes sub genere animalis rationalis; distingui vero per differentias,mortale & immortale,de quibus asserit, quod in praedic mento sint collocanda si vetum est,quod dentur.
Ad primum argumentum ; Concessii maiori , distinguenda est minor:quia Ie abruid infinitum. dupliciter intelligi potest,aut secitdum essentiam; aut secundum aliquam rationem accidontalem extensionis,aut intensionis. Et infinitum primo modo, non potest esse in aliquo praedicastiento, ideoque Deus excluditur a praedicamento,quia est ehs infinitum secundum ellentiam. Infinitii se c do moto ad praedicamentum pertinere potest : quia licEt sit infinitum secundum rationem accidentalem': initum tamen est sceundum essentiam, per quam in praedicamento tollocari deber,& non ratione accidentis. Et talis est et linea infinita, si daretur, aut calor infit,itiis secundum intensionemmam linea finitam ha beret essentiam quantitatis continuae, & calor etiam finitam e sentiam qualitatis: licet illa haberet infinitam exleusionem longitudinis accidentalem , & calor infinitam intentionem gradua lem; quae accidentia infinita non obitarent,quo minus in suis prindicamentis collocarentur. Et huius ratio est, quia praedicamenta constituuntur ex rerues essentiis,non ex earum accidentibus. Ad secundum arg. Respondeo , Christum vere, re proprie esse in genere, & specie; atque etiam in praedicamento , ratione humanae naturae:& consequenter verbum Diuinum , cui natura humana unita est in persona, per illa ponitur in praedicamento sub stantiae. Sod ex hoc non sequitur, quod verbum Diuinum ratione diuin
286쪽
168 Ca. 1.de de substantia, qua Τ.3.
diuinae naturae,aut diuinae personae ponatur in praedicamento. Ste igitur loquendum est in hac materia,ut absolute dicamus.Primo, Christum esse in praedicamento substantiς,quia simpliciter,& a solute est homo,& hic homo. Secundo, Deum etiam absolute esse in praedicamento substantiae,quia absolute verum est , Deum esse hominemuta quia hoc habet ratione humanae naturae,& non ratione naturae diuinae aut diuinae personaemegandum est, Deum ut Deus est,uet,ut persona est diuina, esse in praedicamento Et hoc modo intelligitur communis,& vera opinio,quam sequimur,quae non minus vera est modo, quam fuit priusquam Deus fieret homo:quia ea,quq conueniunt Deo post incarnationem,pertinentia ad humanam naturam, non conueniunt ratione sui sed ratione
eiusdem humanae naturae & ideo nihil ponunt in Deo, ut Deus est,quod non habuerit semper. Sed quaeret aliquis, Antist Deus non sit per se in prassi meto,reductive salte in aliquo psit eoi cari. Cui respondet Fonseca; posse quidem in illis praedicamentis, quae
extrinsecam denominationem cotinent; ut in praedicamento,ubi, in praedicamento actionis, & habitus. Ego vero nec reductive in praedicamento esse admitto;quia ita tenet D. Thomas I .p.quaest.
que hac ratione : Res illa dicitur pertinere ad aliquod praedicamentum reducti ue,quae deficit a ratione perfecta,& completa talis praedicamenti, ut partes, & modi ; sic enim punctum pertinet ad praedicamentum quanti xatis, & brachium ad praedicamentum substamiae: sed Deus excedit potius in infinitum omnes rationes praedicamentales; ergo non est reductive in aliquo praedicamento Quod D.Augustinus his verbis docuit suib.de Trinitate cap. I. Sis intestigamus Deum sipossimus θ sine qualitate bonum .sine
quantitate magnumsine intelligentia creatorem, sine situ praesentem. sine habitu omnia continentem, sine loco ubique totum , sine tempore sempiternum,siae ulla sua mutatione mirabilia facientem, nihil)ue
Haec August.ex quibus intelligitur,etiam deno*inationes extrinsecas aliquorum praedicamentorum, non proprie,sed abusive Deo conuenire, ideo non eadem ratione, aut univoce in eisdem conuenire cum creaturis ὲ & consequenter propter illas , nec reductive pertinere ad aliquod praedicamentum.
Drum Angeli-eorpora Metistia sint in Radicamentosubstantia. ii BClica eorpora ecelestia , dc Angelos in ordine ad constiIu i nem praedicamerialem, Prima opinio sitit Commentatoris Q. Metaph .eapolitimo,comento I s. cluis uisi viresque substan-4 tias a
287쪽
Cap. s. deIῖbstantia, quaest. 3.
rias apradicamento. Quam lententiam secuti sunt Ioannes Gandauentis Io. Metaph. quaest. xx. Niphus ibidem quaest '. di quantivuad solos Angelos Plotinus lib. I. AEneade s. aEgidius Romanus in commentariis huius praedieamenti, &quodlib. I.quaest. s. Albertus Magnus in praedicamentis, tract. de substantia, cap. I 2. Et de corporibus coelestibus probant hoc arg. Corruptibile &incorruptibile disserunt genere ; ergo disserant praedicamento. sed corpora ecelestia sunt substantiae incorruptibiles; ergo disserunt praedicamento a substantiis eorruptibilibus. Probatur antecedens ex Arist. Meta. capi vitiino, ubi id expresse docet; Deinde subitantiae corruptibiles ponuntur in hoc praedicamento; ergo corpora coelestia non sunt in eodem , nec etiam in alio, cum non sint in
aliquo praedicamento accidentium . quare non erunt Omnino in praedicamento.
De Angelis vero probatur testimonio Arist. Io. Meta. tex. 3O. Vbi prater primum principium, quod est Deus . ponit quasdam alias substantias, quas vocat intelligentias, ad mouendum corpora caelestia. Et has dicit non habete materiam , sed esse puros actus, ac sempiternos: sed substantia , quae est purus actus , nihil habet potentiae; ergo non habet genus. Probatur consequentia, quia genus est totum potentiale. Deinde ea, quae non habent genus, non potiunt habere speciem , nee praedicamentum; quia species componitur ex genere , & disserentia, & praedicamentum fit ex generibus,& speciebus; ergo ex lententia Arist. intelligentia, quas nos v camus Angelos, non sunt inpradicamento; qui si bees etiam substantias eas appellauit, y. lib. Meta. tex. α.quasi nullam habentes compositionem: ex quo etiam sequitur nec habere praedicamentum; quia ea quae sunt in praedi eamento, composita esse debent, saltem ex genere,& differentia. I Vnde sequitur euidenter falsam esse sententiam Duran. & con tradictionem implicarem x. d. s. quaest. I. num. I 2. dc Marsiiij in I. q. . qui edm Angelos ponant in hoc praedicamento; negant nihilominus ullam prorsus habere compositionem , etiam ex genere, x disterentia.
Probatur deinde ratione, quia Angeli sunt substantiae simplices, in quibus non est compositio ex materia, & serma , ergo nec
est compositici realis ex potentia,& actur sed compositio essi gen re & disterentia, quae est ex potentia & actu Metaphylicis, fundatur in compositione reali ex potentia, & actu; ergo nec est in illis compositio ex genere, & differentia: & consequenter non sunt in
Secunda opinio tenet, Non solism eouorax ealesia, sed etiam Angelos collocari in hος pradicamento. Et haec est communis cic vera quam sequuntur quantum ad corpora caelellia, omnes interpretes. λ a Aristotelis
288쪽
a o cap. s.desbstantia, qua l. 3.
Aiet resis in praesenti capite. Et quantum ad Angelos non so- Ium illi,sed scholastici Omnes praeter citatos pro opposita cum
magistro in I.d. g.&D.TbOm. I.p.q. O.arta. ad I. & 3. & q. 88. art. 2. ad . Et probatur imprimis de corporibus caelestibus testimonio Arist. s. Meta.texI 3.7. Meta.tex. S.&lib. 3. tex. I. quibus locis expresse docet esse composta, non solum ex materia o forma. sed etiam ex partibvd integrantibu ,eo modo,quo corpus nostrum componitur ex capite , brachio ,& caeteri S membris. Ergo etiam ex mente eius erunt composta ex genere & differentia. Probatur consequentia, quia eoria postio haec minor est aliis, & in compositione ex materia & forma iandatur. Probatur etiam ratione,quia corpora c*lestia,praeter compo
titiones physicas ex materia , N forma , atque ex partibus inte- tirantibus, habent aliam etiam physicam , ex subiecto, & accienti materialibus, nam & quantitatem habent, & lucem recipiunt a sole 3 ergo habent omnes compositiones physicas possibiles, quia praeter praedictas res, non postunt aliae excogitari; ergo necesse est esse composita ex genere,& differentia Probatur consequentia,quia ubi potentia realis est , & actus realis, poterit intellectus conceptum potentialem sub ratione contrahi bilis sor- mare,qui est conceptus genericus,& etiam conceptum actualem,& eontrahentem, qui est conceptus differentialis, & ex utroque componere speciem. Quod vero genus,& speciem habet, in praedicamento ponitur ἔ ergo euidens est corpora coelestia in praedicamento substantiae collocari. De angelis vero, tria asserunt doctores omnes citati, praecipue D.Tho. Primum , Luod in eis sis vera, ct realis compositio exactu,is potentia, aut ex esse & e sentia. Secundum, Quod veia componantur ex genere,c, disserentia. Tertium,aeuod perseponantur,inpradicamento substantia. Et omniauunt vera, ac necestaria.
Sed probanda sunt singula,& ut probet primum D. Thom. ubi
supra, nempe, quod in Angelis sit compositio realis ex actu, α potentia, praesupponit, quod in rebus materialibus duplex compositio realis reperitur. .Prima ex materia , & sorma, ex quibus
natura earum componitur, ut natura humana ex corpore, & anIma. Natura vero ita composita adhuc non est completa, sed respicit actum realem,per quem completur,&actus iste vocatur esi se eius,per quod constituitur suppositum, aut persona; ergo natura est potentia realis respectu pro jesse , per quod completur,& esse est actu realis eius, & ex utroque sit unum, nempe suppo, stum; aut persona, quod non potest fieri,nisi per realem compositionem, quia compositio realis est, per quam ex duobus ex na- ruta rei distinctis sit unum ergo prata et compositionem ex materia,& sorma, reperitur in his rebus compositio realis exessentia.
289쪽
& esse,sue ex natura, & proprio actu, per quod completur, Hoc supposito probat ; QUd licet prima compositio non reinperiatur in Angelis, quia carent materia , secunda ramen ne Diario sit in eis potentia, Qilia haee est differentia inter esse diuinum, & creatum , quod diuinuiti non est receptum ab alio, sed essentialiter habetur: quia praedicarum est essentiale Dei,sicut esse
se bonum , aut sapientem : esse autem creatum , extra essentiam rei creatae est, & ideo non habet illud essentia, nisi a Deo communicetur , βc hoc est esse reeeptum a Deo; ergo pontia creata. verE, & realiter est in potentia ad recipiendum esse a Deo A esse receptum a Deo , actus realis eius est. Unde sequitur , intra lubstantiam Angeli reperiri potentiam rcalem .& realem aciun ., CLquibus cum nat uniam , nempe completa substantia erus non potest fieri nisi per realem compositionem. Et ita Frobatum est primum.
Ex quo probari potest secundum,quod fit in eis compositio exonere ,&differentia, hoc argumpn. Intellectus cognoscit naturam Angeli tanquam potentiam realem determinabilem peractum egendi; ergo potest sormare in eadem natura conceptum persectibilem, ae determinabilem & conceptum yerficientem,ac determinantem: sed isti sunt cone eptus genericus,& differenti
iis, ex quibus componitur speeiesaei goia Angelo est compositio speciei,ςx genere,& differentia. Ex quo euidenter probatur tertium quod Angelus sit in praedicamento. Quia praedicamentum fit ex generibus, & speciebus essentialiter ominatist sed Angelus haesi genus,& speciem ergo ordinabilis erit in praedisamento. Ad arg, primae opinionjs de corporibus coelestibus, respondet
guendo maiorem: quia genus duplex est, Physicum,& Logicum, seu Metaphysicum. Genus Physicum est materia, quia primo x peritur in ea potentia realis, quae prima radix est, & fundamen-rum Metaphysici generis in rebus materialibus Genus autem l gicum,aut Metaphysicum, est natura abstracta a speciebus,& disserentiis, ut substantia a corporea, & incorporea. Ad formam igitur argumenti , dum in maiori dicitur ; eorruptibile,& incorru-
Itibile differre genere:distinguendum est, de genere pbysico , &ogico , & de illo concedendum, quia corpora incorruptibilia constant materia diuersae iseciet, a materia corporum corrupti. bilium,& ideo dicut ut differre senete physico, quod est materia. Et ita intelligendum est testimonium Aristotelis, in. quo p positio illa concinetur. Sed dς genere logico non est verum , nec de eo loquitur Aristoteles , cuia corpus corruptibile, M ineor I up I ibile, commune genus habent, nempe corpus abstractum
290쪽
a 72 CV.F.desubstantia, quast. 3.
ab utroque, & sub illo collocantur in praedicamento substantiae. Non ergo sequitur, disserunt genere physico; ergo differunt praedicamento , quia genus physicum,quod est materia, non est genus praedicamentale,sequeretur aute bene, si differrent genere logico. Quamuis etiam posset secundo responderi, loqui Aristotelem de genere logico, aut metaphysico. Sed alio modo esset eadem maior distinguenda, dum dicitur, eorruptibile, & incorruptibile, disserunt genere. Nam genus praedicamentale duplex est, supremum & intermedium, & concedendum est differre genere intermedio, non supremo, quia corpus diuiditur in corpus corruptibile, di incorruptibile , tanquam in duo genera intermedia. Et sub uno continentur corpora caelestia, sub alio corruptibilia : & ita disserunt genere intermedio , sed non supremo, quia sub eodem genere eorporis & substantiae eontinentur, & in eo conueniunt. Vnde nec disserunt praedicamento, quia ea solum dicuntur differre praedicamento, quae sub diuersis generibus supremis continentur, ut animal, δι scientia, illud enim sub supremo genere substantiae, scientia vero sub supremo genere qualitatis continetur.
Ad testimonia Aristo. in quibus loquitur de intelligentiis: Re
spondeo, sempiternas esse, & materia carere, & ideo non habere potentiam ad non essendum, quia non habent principium corruptionis , sicut substantiae corruptibilium, quae ratione materiae habeant in se principium non essendi. Et ideo vocantur ab Aristotele intelligentia actiu; non tamen puti,quia cum triplicem compositionem habeant necessario, nempe ex esse, de essentia, ex subiecto, α accidentis habent enim intellectum de voluntatem, quae sunt vera accidentia superaddita substantiae eorum, dc praeterea ex Renere , de differentia, necesse est triplicem quoque potentiam habere, quia quaelibet compositio suo modo fit ex actu, Sc potentia. Quare sicut ab his potentiis, eas non excludit, sic nec potuit excludere a praedicamento.
Ad argu . negandum est antecedens, quod Angeli. ita sint sub δε
stantiae simplices, ut in eis non sit compositio realis ex potentia, &actu, atque etiam ex genere , dc differentia: non enim sequitur, non habent compositionem ex materia, dc forma ; ergo nec exactu, 3c potentia : quia compositio ex actu , Se potentia, uniuersia Itor est compositione ex materia, dc forma, Et communis lubstantiis materialibus, Se immaterialibus , quia non fundatur necessa rio in materia, sed in natura ipsa reteritur, ex eo quod creata est, Ee esse receptum ab alio habet. Et cum talis sit natura Angelorum clicet spiritualis in aecessario includit hanc compositionem intra - propriam substantiam, εc consequenter compositionem ex genere.& differentia; quae proxime in ea fundatur, quamuis radicaliter, dc remote suadet ut in materia, in rebus materialibus.