장음표시 사용
411쪽
ad omnes alias diuetis species:& non erit vitta procedendum in relationibus actualibus, nec multiplicantur plures, ex eo, quod una relatio sit fucidamentum alterius. Quod vero semper possint multiplicari aliae,si de nouo fiant relationes in aliis rebus solum est,posse multiplicari in infinitum, δι dari infinitum in potentia: ut in diuisionibus continui, & quibuscunque indiuiduis aliarum specierum:& ideo nullum est conueniens.
Vtrum petitiones secundi generis fundentur in potentia, vel in actιone.
res Res modos relationum diuersos enumerauit Aristoteles in I hoc secundo genere, s.lib. Metaphysicae, cap. s. & Primum dixit fundari in amona prasenti, ut ealefacientis ad calefactum, Muniuersalitet agentis in actu, ad passum in actu. Secundum, is actione futura, ut calefactivi ad calefactibile. Tertium, in amo
praterita,ut pater,& filius:ille enim fundat relationem paternitatis, quia genuit iste vero relationem filiationi quia genituus est. Ex his autem,quaedam sunt relationes seeundum dici tantum:aut etiam relationes rationis: sed omnes quasi permixtas enume-t Aristoteles,quia ex omnibus simul cognitis, melius cognoscitus natura relationum praedicamentalium.Ex his autem omnibus relationibus, illas saltem reeipiunt omnes, pro praedicamentalibus, quae fundantur in actione praeterita:& de his, atque etiam de cae. teris praedicamentalibus huius seeundi generis inquirimus: Anfundentur ιn actione natarita.ρ senti aut Otur vel in potentια ,
qu procedit actioret an paternitas, & filiatio fundentur in actione, M passione praeterita , quas significare solent his nominibus, genuisse,& genitum esse, vel solum in potentia generandi activa patris,& in potentia palsua filij,per quam dicitur genitus
uo Potentia vero duobus modis aecipi potest. Primo pro sormali aptitudine,aut virtute agendi,quae accides quoddam est,superad ditum substantiae corporeae ad operandum. Secundo, pro ipsamet substantia,ex qua procedit talis potentia: & illa dicitur potentia formalis, haee radieatis: quia radix eius est : ut potentia forma lis ad ratiocinandum,est intellectu radicalis vero anima,aut natura rationalis. His expositis:Prima opinio tenet, Relationes huius generis, nonis actione . sed in potentia formali fundarit ut paternitatem in potentia generativa: ita Scotus. s. Meta.c. I s. & in A. d s. q. Io. &d. 13.q. I. Probatur testimonio Arist. F.Meta.c. I s.ubi ita ait:Eorum vero. rua secundum potentiam,etiam secundum tempora iam vicuntur ad aliquid. Quibus verbis potentiam dicit esse fundamentum harum relationum.
412쪽
3 9 Cap. 'ue ad aliquid, Haest. 2.
Deinde ratione. Primo: Qwa qaod non est, non potest esse sundamentum relationis realis: ted actio praeterita iam non eli; ergo in ea non potest fundari relatio realis huius generis. Secundo: Quia non repugnat Deum separare relationem a Iubiecto:s autem fundetur in actione praeterita, repugnabit prortus; ergo non fundatur in ea. Probatur minor: quia impostibile est actionem praeteritam non fuisse ; ergo impollibile etiam erit, non genuille eum,qui iam genuit,atque adeo non habere relati nem ad genitum actu existentem. Secunda op:nio est, huic opposita . Relationes huius generis non fundari in potentia ed a tione , εν pastione. Ita Solus S. Phys. q. t.
ait. 2. concl. i. Quod etiam probatur testimonio Ari . . MCta. c. I S. .
sic loquentis defundamento harum relationum. Sic enim pater
quoque flu pater dicituν, hoc enim fecitnae illuή palpum quid est.
Et etiam ratione. Primo: Quia illud est fundamentum relationis, quo posito,etiam si caetera non ponantur, relatio ponitur, &quo lublato,etiam si permaneant caetera, non consurgit, aut non permanet relatici sed talis est actio praeterita: ergo est fundamentum relationis. Minorem probat: quia eo ipso, quod verum est, hominem genui sie, verum est ac necessarium, habere relationem
paternitatis ad filium,& quousque ponatur generatio, etiam si sit
potentia,&quaecunque alia non consurgit relatio: ut ex se e It mani festum. Secundo:Relatio agentis in altu,& passum in actu, non sun datur in potentia, sed in actione praetenti tergo nec relatio paternitatis fundabitur in poten ia, sed in actione praeterita. Eu utens et hconsequentia,quia Aristot. eodem modo de utraque relatione i quietur & ratio pr8rius eli eadem. Probatur antecedens:quia ages non dicitur tale a potentia: cum videamus eam multo tempore ab aliquo habet i,& non vocari agens actu,quousque ab eo procedat actio: ab hac ergo denominatur , dc in hac fundatur relatio, quam habet ad pallum,& non in potentia. Tertia opinior Nec ac tionem , nec potentiam formalem activam aut passiuam .dicit esse fundamentum Lartim relationum, sed radica
tem pro forma substantiali aut sentia ipsa rei accepta,ex qua procedit formalis'. Hanc sequuntur moderni quidam propter hoc arguis Relatio non potest dari in subiecto , sine tuo fundamento,i quo sicut accipit entitatem,ita coaserimur in ea: ut sine albedine, non potest dari similitudo, aut sine quantitate aequalitaς: led s relatio paternitatis fundetur in potentia geneiativa, dari poterit in subiecto tine illa: ergo dabitur sine funda meto proprio. Probatur mi nota quia postquam homo genuit, amittere poteth potentiam Renerandi, vel Deus saltem eam poterit ab eo auferre, vivente filio,ia tune dabitur telatio in lubiecto, line petoprio fundamento: ne . ua igitul
413쪽
igitur hoc ineon eniens admittat Asserunt sucidari in p*entia
generandi radicati,quae est anima,aut natura sensita . in Vitima tententia , tenet, fundamensum harnm relationum esse potentiam, non nudam , sed ut reductam ad 4chum per actionenuata ut actio solum sit conditio , fundamentum vero poten Ic ducta ad actum. Hanc tenet Souc. s. Mete'. Is . Luxidelm nobis probabilior,& tenenda. .
Quatuor ergo dicimus in hac re: mimum , Lusi. Duc pam-
eum noximum narum relationum non sit pleotia radicatis, pro for-κ substantiali, lessentiaret. Quod probatur primo ex doctiὲna Artit euidentemna 1 3. Meta. cap. 1s has Iclationes in potenti generati ua,actura, de palliua sucidari explet se docuit: sed per po rentiam generativam, nec Aristo. neque ullus unquam intellexis formam substantialem, aut essentiam rei ; quas constat babere hominem , in quo non est potentia generatiua : ergo tertia illa
sententia,non potest defendi in doctrina Asist vi Et probatur esse falsam hoe argum. Relationes huius seeundi generis,sunt eius,quod procedit ab alio, tanquam λ principio es ficiente ;.& eius , a quo procedit aliud: sed potentia prox inra, per quam unum p c tab alio, ut filius a palare est sormalis,& non radicatis, nisi remotarergo si relationes illae sundantur in pote ei a s ut admittit eadem sententia , repugnat, quod earum funda mentum proximum sit Arma, vel essentia: ssis necessario dicen dum est, proxime fundari in potentia sormali. Probatur minori
quia proximum principium eniciendi est pol ia sormalis, a qua pro dat actio generandusicut proximum principiama quo pro
cedit actio intelligendi ,est intellectus,&non anima, nasi remotu Secundo dicimus, hemiam potentiam ori AEam reduentur adactum. non esse fundamentum sustens relatioνM. Piobatur h/c ra rione Filius procedit a patre, tanquam ab actuali prinei pio sui in D:sed non est actuale principiunt, per solam potevtiam, nisi m dia generatione et notum est,ergo nec potentia est susscies sui damentum; nisi media generationet reducatur ad actum- i , ii Tertio dici 'us, Aerionem non esse funomentum Grum uotis nun .Quod probatur ptimo quia non est cextum,sed in opinionς positu,quod relatio distinguatur ex natura rei,a fundament etieuidens erit,dutingui has telationes,si fundamentu earii sit actio, α non potentio inmm est asserendum. Probatur minore quia generatis activa non permanet in patre, sed transit ad filium. auti ruem in matella prima ex qua generatur,esi tanqua in subiectat sed relatio paternitatis, eit in patre : ergo euidens erit diit ingrarealiter ab actione quia cui dens est,accide otia inhaerentia in su acchis adaequatia,& rea luet distinctis, ex nat uia rei esse distincta.
414쪽
396 Cay. .de ad aliquid quast. a.
Secundo: Quia relatio filiationis consequitur hominem genio tum: ergo idem est principium utriusque: sed generatio non est
Principium,neque causa,sed causatio, aut medium, quo procedit genitum a principio, M consequenter relatio filiationis:ergo nec potest elli fundamentum relationis. Probatur hae vltirna consequentia, quia in his relationibus, processionis unius ab alio , ideest esse principium , a quo procedit aliud, & fundamentum relationis eiusdem principij ad iplum.
Vltimo dicimus . Fundametum proximum harum relationum esse iis potentiam: ut reductam adactum peν actionem e ita ut actio sol imst conditio,potentia veto,ut ab ea procedit actio, sundamentum. Haec est expresta sententia Aristot. s. Metaph. cap. I s. ubi fundamentum earum assignans,ait: Actiua vero, is passiva. secundum diluam . ct passivam potentiam . erporentiarum actiones. Quibus verbis utramque pertinere ad fundamentum docetur empe potentiam in actionem: illam quidem laquam principium, & ideo tanquam fundamentum : hanc vero; ut conditionem necessariam;
sine qua non potest illa esse fundamentum. Et probatur rationibus primae M leclidae opinionis: quibus hareaddenda est:Filius procedit a patre, tanquam a principio efficienti actuali suae generationis:& ad ipsum, ut tale refertur: sed non constituitur in ratione actualis principij, nisi per potentiam simul
Oum actione generandi per quam reducitur potentia ad actum, Scdenominat hominem generantem, vel actuale principium gene rationis:ergo potentia; ut ab ea procedit actio, est fundamentum relationis. Argumenta primae, Sc secundae opinionis,ex parte Probant nostram sententiam: ideo non est eis respondendum. Pro solutione arg. tertiae opinionis, de separabilitate landa- vs menti a relatione, explicandum est, quomodo se habeat fundamentum ad relationem:& quo etiam modo haee dependeat ab il- Io Et fundamentum quidem relationis, non est adeo materialiter accipiendum , sicut fundamentum domus,aut parietis e super quod materialiter consurgunt: sed in hoc sensu dicitur res aliqua fundamentum relationis:quia illa media fit,aut producitur rela- tio in subiecto: dependentia vero relationis a landamento, non est eadem in omnnibus relationibus, sed maior,vel inor, secundum naturam cuiuslibet relationis. Est autem differentia inter relationes secundi generis,ex una parte, & alias omnes ex altera: quod in relationibus primi,& ter iij generis, fundamentum habet
modum formae , per quam constituuntur extrema in ratione extremorum: ut albedo,quae est fundamentum similitudinis, extremorum forma est , qu a media relatio inhaeret extremis: unde si ab eis tolleretur , non haberent capacitatem recipiendi relati
ruem ἔ ut si a edinem tollas ab extremis similitudinis, implicat
415쪽
Cap. '. de ad aliquid, quest. U. 3 9
eontradictionem , talem relationem eis ineste: unde sequitur reisiaticines has non solum in esse,& fieri, sed etiam . in consertisti dependere a fundamentis : ita ut non possint ullo modo sine illis
Fundamenta vero relationum secundi generis , alio modo se habent e non enim sunt sormae extremorum, sed virtutes aut meis dia tantum r a quibus effective procedit relatio, ut a principio e ficiente non quidem per se,sed quasi per accidens: quia nullum est agens,quod per se intendat relationem. a1ν - Gratia exempli: potentia generandi est virtus efficientis, per quam producit effectum. Si ex e nsequenti relationem, eum consequentem: unde relatio proxime inhaeret substantiae . quamuis media potentia. εe actione fiat: unde sequitur, has relationes sol im dependere a suis fundamentis , inesse & fieti: quia eis me in diis fiunt ab effieienter non tamen iapendere in conteruari: quia non dependent ab eis tanquam a sormis extremorum, sicut de existeris relationibus dictum est. Et ex his respondetur ad formam argument. Negandum est enim anteeedens, quod relationes huius seeundi generis .non possunt permanete in lubiectis sine fundamentis: unde nec repugnat, quod separata potentia generativa ab homine . qua genuit, & permanente , filio genito, permaneat relatio paternitatis , & filiationis et imo, extremis permanentibus, necesse est eam permanere, Et ratio huius est i quia non dependent a fundamentis, in conser. uarirsed tantum inesse, Ee fieri: ut explicatum est.
An relasiones tent genaris sint reales, Erpradicamentales. tis finium genus relationum est , menturabilis, ta mensurae, deI quibus non est apud omnes certum , An sint veIae relationes, neque an sint pra dicamentales. Sed prima opinio, tenet, Non es veras ννlasiones, sed solo nomine ita vocari: & hane esse causam, ob quam dicuntur ab Arist. . relotiones secundum dici: quasi titulum solum eis concedat, in revero nihil sint: quare nec pertinent ad hoc praedicainentum , ne que ad aliu/. Ita Hemicus,quodlib. 1. quaest. 4quem sequuntur moderni quidam : dc probant te itimonio Aristot. s. lib. Metaph. cap. Is ubi
Mensurabile eibilo. intelligibile utinon esse ad aliquia, quia ipia' - reserantur, sed quia alia referiantur ad ipsa e ergo ex parte mensurabilia nulla datur relatio, sed longe minus ea parte meriura ammensura absolutum quid est , quare solo nomine diuuntur relati - , Sere ipsa nullam relationem habent r ει hoc est esse relativa
Dcundum diei,& ad nullum praedicamentum Perituri
416쪽
sis Cap. . de ad aliquid, quast. 13.
Alij vero, Eiusmodi relativa vera, is realia esse , concessunt, sed
tran scende nialia vocant, non praedicamentalia : quia ad multa praedicamenta pertinere potiunt; ut ad qualitatem,& quantitatem:& ideo non collocantur in hoc praedicamento. Quare secundum has duas sententias, duo tantum sunt genera relationis praedicamentalis. Primum, Quod fundatur in unitate. Secundum Inpotentia, is actione. Tertium vero, Res es de solo titulo, vel, ulus sine re. Tertia opinio est Caiet. quam supellas citauimus , allerentis, has relationes non solum esse reales, is tradicumemales, tertium geram huius pradicamenta eongituentes, sed mutuas, hoc est, reales ex parte utriusque extremi: quorum unum refertur ad aliud, per ve ram relationem in se exilientem , nempe mensurabile ad mensuram : haec vero refertur ad mensurabile, non per relationem in I existentem. sed per relationem eiusdem mentulabilis ad ipsum. Idque pcobat eodem testimonio Arist. citato prima sententia. Communis tamen sententia, totius fere scholae est, Relationes mensurabitu,is mensura veri, se reales esse, ct terrium genus huius praedicamenti eonstituere , sed non mutuas: quia reales sunt tantum ex parte mensurabita non ex parte mensura. Ita D. Thom expresse S. Metaph, lech. 17.& I partic. quae. I 3. artie. 2. & omnes In- teteretes Aristot. non solum capite p lenti, sed I. Metaph. cap. I S. imo iplem et Aristot. etiam expresse ibidem, postquam prImum,&secundum genus relationum posuit . tertium addit : in quo posuit mensui abile, scibile,& intelligibile. Sed notandum est primo : Quod hoc tertium genus relatio-LM'num explicat.& distinguit a primo, di secundo D. Thom. eisdem Iocis hanc differentiam inter ipsum & alia assignans , quod relationes primi,& secundi generis sunt mutua, hoc est, reales ex parte utriusque extremuita ut in duobus extremis , duae sint relatio- nes reales, quarum utraque tuum extremum denominat forma litcr: ut in patie,& filio, sutuli, & aequali, est manifestum : in re Iatiuis vero terti j generis , solum una relatio te alis reperitur aqua utrumque extremum denominatur : unum quidem denominatione formali, & intrinseca, alterum vero solum denominatione extrinseca: ut inscientia , & scibili,solum reperitur una relatio realis rper quam icientia dicitur formaliter mensimabilis, & per eandem denominatur obiectum mensura eiusdem scientiae : sed denominatione solum extrinseca : R ideo relationes huius generis dicuntur
Secundo notat D, Thom. rationem, propter quam in his rela- liuis, tantum sit una relatio realis, a qua utrumque extremum deQnominetur: cum tamen in aliis duobus generibus, singulae relatioues dehominent singula exilema, dc ideo dicantur relativa hu-
417쪽
Rationem autem huius tale ait, quia cxtrema harum I elati num non sunt eiusdem ordimis, iud ciuersi: S adeo licet unum ad aliud ordinetur realiter, per inta insecam relation m , nou OIdin tur tamen aliud ad illud , ted solum dici r tale a relatione leali alietius. Gratia exempli: Scientia, & potentia ordinantur ad pi Praa obiecta, quae secundum se absoluta sunt, nec pertinent ad ordinem stientiarum; α potentiarum: quare nec ordinantur ea se ad easdem iciemias, & potentias: & adco non habent relationiam realam intrinsecam , a qua denominentur inensui π,te4 solum denominantui a i elatiouibus earum et ita, ut eo pio, quod scientia, de potentia denominantur sermaliter me niurabiles, per obiecta apcopriis relationibus realibus, obiecta Ipia cx se abloluta, conla- quantur denominationem elltimaeram telativam mensurae, ab OLdem relationibus.
x a Et hune esse sensum Arist. ait D Thom. dum asi ruit s. Meta.
cap. I I relativa primi,osecundi gener u esse latia , quia rcferuntur ad aliud:sed relativa terti' generis, non q .ia resciuntuI ad est , sed quia alia referuntur ad ipla : quod ait eruisse docet, non pr*Pter utrumque extremum : nam latentia,& potentia etiam dicitur
talis : quia refertur ad obiectum: sed propter alterum tantum. nempe propter ipsum obiectum : quod non dicitur icibile, nisi quia stientia vel satur circa ipsum: unde hoc non tuit aliud, quam dicere, has telationes non esse mutuas, sed unam pro utroque extremo deseruite, & utrumque denominare , sol maliter quitam
s Tertio notat D. Thom. quod illud extremum harum res licipuum,in quo non est relatici realis; duobus modis 2citur tale. Pri mo quidem, denominatione reati extrinseca, a relatione reali existente in alio extremo.' Secundo, denominatione quasi formati, o intrinseca, non reali, i sed rationis. Nam ex eo , quod intellectus videt denominati obiectum a re. i: Iatione seientiae , & eandem relationem terminare, concipit illud, ac si vere ordinaretur ad scientiam:& tribuit illi relationem ratio-ν nis ue per quam ipsum ordinat ad eandem ici exitiam Inter utram i 1 que vero denominationem , haec est disserentia: quod ptima. &3 realis est denominacio relativa; quia a relatione suscepta, per eam tamen non refertur scibile ad scientiam: sed ad aliquid dicitur: in hoc est , relative denominatur, quia aliud iesertur ad ipsum: denominatio vero quam ei tribuit intellectus, cum sit relatio ex par- te ipsius ; aut in ipso concepta . eique attrabiua , non solum illud δ denominat relatiue,sed etiam refert ad aliud. sai vhimo natandum est, Potentiam, habitum, & scientiam, duos .i tabere respectus: Unum,qui includitur in ratione absoluta eatum,
418쪽
& eandem complet essentialiter: Alterum,qui extra essentiam ab- lutam est : & i deo ei conuenit solum accidentaliter : & primum respectum. includunt sub nomanibus potentiarum, habituum.&seientiarum: & ideo secundum illum non sunt relatina se eundum esse , sed secundum dicit quare nec ipsae, nee talis earum rei pectus pertinent ad hoc praedicamentum , sed ad praedicamentum qualitatis. Per feeundum autem res ctum denominantur mensurabiles ab obiectis, neque aliquio absolutum includunt sub his nominibus, sed solam relationem: & ideo sunt relativa secundum
esse,& constituunt hoc tertium genus relationum . quae Omnia it
dit D.Tho. eisdem locis: & nos ex mente eius copiolius expl:cuimus q. s. huius praedicamenti. Testimonium Arist. quod pro se adducit prima opinio Henri- ei, & modernorum , explicatum est iam, a D. Tho m. secundum germanum sensum . in fauorem communis sententiae , quam sequimur: quia eam, absque dubio , continent, sed a modernis in oppositum sensium trahitur. Intelligunt enim Arist. de iis relativis dixisse, quod neutrum extremum eorum sit vere relatiuum, sed solo nomine talia dicantur: hoe vero falsum est, & verbis Arist. contrarium et qui de solo uno extremo eorum dixit, non denominari tale per relationem ; qua ipsum resertur ad aliud, sed per eam; qua aliud refertur ad ipsum: quod non potest esse verum, nisi ex parte alterius extremi daretur vera relatio realismam si non datur, nee erit, a quo denominetur. Sensus igitur Arist. est ; Vnum e tremum esse ad aliquid, quia per propriam relationem retrari ut ad aliud: alterum vero dici ad aliquid ,non quia referatur, sed quia
denominationem relativam a relatione alterius suscipit. Ex quo etiam patet, non bene intellexisse Caiet. idem testimonium Arist. ex eo colligentem utrumque extremum harum relatiouum reserti ad aliud, unum quidem per relationem propriam . aliud vero petretationem alterius: cum tamen repugnet aliquid referri ad aliud, nisi per relationem in se existentem. Arist. ergo relatiuum dinominari docuit a relatione alterius: quia relatio non potest tribuere, nisi denominationem relativi; quod vero referatur per alienam relationem,nec unquam somniauit.
An relatio distinguatur reabier a fundamento . versolum ratione.
F ndamentum relationis primi generis, diximus iam; riso
substantiam, qualitatem,stquamitatem, sub ratione Unitatu, aut diuersitatu generica , vel pecifica. Fundamentum relationis secundi generis: Potentiam, activam, is passivam , reductia actum per actionem, expasonem, Adalum;onem Vero, aurε
419쪽
cap. r. de ad aliquid, quast. /4. 4o t
furationem unius rei cum alia.ut scientiae. cum suo obiecto,sundamentum relationis tertii generis. Quaerimus igitur modo : An elatitari mediis his fundamentis in extremis insurgentes, distιngu tur ab eisdem fundamentis realiter . edi ante serationem intellectus:
velsolam relatione per intellectum' ut paternitas a potentia generatiua,smilitudo ab albedine,& aequalitas a quantitare. μ fit prima opinio asserit; Nullam relationem distingui realiteν asuefundamento sed ratione eamum ratiocinata , habente fundam ω- nin re. Ita sentiunt Nominales , Ocham ,& Maior, in I. d. 3. quast I. Greg. d. x s. qu. h. are. . Marsilius in I. q. 32. ar. . Her-ueus d. 3. q. I. Iauellus S. Meta. q. 22. Soncinas lόIdym , q. 2 8. Dura a. in I. d. 3. q. L. num. II. Probatur testimonio Aristotelis,
s. lib. Physie. tex. ir. & lib. II. Meta. eap. penultimo. Quibus locis asserit ; Relationem non terminare motum per se: quia spe a quiritur με mutatione subiecti: ut si Compluti sit unum eorpus album fiat aliud album Romae: illud acquirit nouam relationem similitudinis; sine aliqua sui mutatione: uno sine mutatione albeis
dinis in eo existentis : ergo non acquirit nouam entitatem realem, distinctam ab albedine. Probatur consequentia:quia si relatio esset noua entitas realisaeis incta ab albedine , acquireret nouam formam realem, liae sine mutatione subiecti non potest ac-Juiri. imo nec producet ut ab at quo tali sentitas relationis, quia ron est. a quo produci possit, nasi ab eodem agente, a quo Romae 1rodueitur nouum album: ted ab eo produci repugnat, cum non ossit agere ad tanram distantiana.
Probatur etiam ratibne. Primo , quia illa quae distinguuntur aliter, separati possunt inter sele, saltem per potentiam Dei ab =Iutam:vel impediri potest consecutio unius ex altero: sed posi-
fundamento in utroque extremo , repugnat non sequi relati -m:3c permanente etiam utroque , repugnat non permanere retionem:siecit in duobus albis eiusdem gradus eth manifes rum , albus heps nat separari similitudinem t ergo relatio non est enas realis istincta a fundat, ento. Secundo p batur: Quia non sunt multiplicandae entitares si- urgenti necessitate 'Red posita distinctione reali relationis adamento; mul splicantiis pene infinitae entitates, in singulisi esuis: praesertim suδ hi inctos terminos referuntur , ger dictas i elaesones ι Q probabile est) erro non est ponenda talis Irictio realis. Pinbatur consequentia r quia nulla Vrget ra- ,em x, per quam probetur esie ponendam: sed cum relatio sit ali Ud, quam modus se habendi ad aliud , absque noua en-e Possumus intelligere,alio modo se habere,quod est, referri lues. rcunda opinio:distinctione utitur. Nam relationes, quae pus
420쪽
oi se . . de ad aliquid , quaest. / .
sunt separari ab extremis ; ita ut extrema permanentia cum sundamentis , pollini else sine relatione , asserit dii tingui realiter asundamenti Cillas vero, quae ab eisdem fundamentis, in extremis positis,non pollunt separari, non distingui ab eis; nisi ratione: quae autem sint, quae separari pollini ab extremis: & quae non possint; non explicat; imo neque rationem ullam affert, ad id confii mandum:quare confuse satis loquitur: id solum declarans; quod relationes secundi generis, quas putat in potentia nuda fundari, Mnon in potentia reducta ad ac tum , non distinguuntur a fundamento. Addit autem, quid relationes , quae identi fuantur cum substantia , quaecunque illae sint, non pertinent ad hoc praedicamentum: quia repugnat accidens identa ficari cum subitantia. Albuero moderni relationes omnes fundatas in substantia , realiter
distinguunt a fundamento propter cande ri rationcm. Tertia opino, Distinguit omnes retitsones reales, a suis funda mentis reatite : quam sequuntur scie omnes Thoivilia . Caiet. I. pari. qu. x8.art. 2. & ibid. Bannes, Capr. in I. dist. 3 qu. I. Ferrar. . tib contra gentes. cap. I . Sotuq quaest. 2. huius praedicamenti. FOnseca S . lib. Meta. cap. IS. qua it. 1. sech. i. Et eandem videtur sequi Scocus, in h.d. i. q. s. 5 in 3.d. 8.q. i. Et videtur mihi probabilior & tenenda. Hoc solum addendum est,quod talis distinctio non est ita realis, qualis reperitur inter duas res: sed qualis
repetitur inter rem,& modum eius: nam eam relatio non pollit
esse in rerum natura, sine relativo ut postea probabitur non se habet, tanquam alia res distincta ab eo : sed tanquam modus eius: ideo non distinguitur tanquam una res ab alia: sed per distinctam quidem entitatem realem, & sine dependentia ab intellectu: solum tamen modalem,& distinctione non rei, sed modi:& eam sic
explicatam,sequuntur ia in omnes fere moderni.
Probatur autem ex doctrina D. Th. qui tria docet de relationi Do creaturarum. Primum; quod aliud esse habeant dist incium, ab esse substantiae: & secundum hoc esse ei inhaereant. Secuddum, quod in relativis ereatis , praeter id quod significatur nomine relativo, inueniatur aliquid aliud , quod est res alia diuersa ab ea:
quae significatur per nomen relativum. Tertium, quod relatio creata , sic inhaeret subiecto ; ut faciat cum eo compositionem. realem : relatio vero diuina , non facis compositionem. Primum & tertium asserit 4. lib.contra gentes,capit. I . Secundum ero I. pari. quaest. 28. ar. 2. ad 2. Ex quibus euidenter sequitur. relationem distingui ex natura rei,saltem a subitantia cui inhaeret;& quam ordinat ad aliud:quia realis compositio, & realis inhaerentia , supponit distinctionem realem componentium, atque etiam subiecti, & formae inhaerentis : sed superius probatum eis, ex communi sententia. relationes primi generis,sundari proxime