장음표시 사용
481쪽
aut expresse intellectam: sed quia res per conceptum repraesentata,debet significari aliis . ideo adinventae sunt voces,& scripturae, ut per voces significentur praetentibus, perscripturas, absentibus. Ex quo colligit Arist. conceptus significare immediate res:
voces vero easdem res, mediis conceptibus: scripturas tandem voces, quae omnia his verbis docet ' Sunt ergo ea, qua sunt in voce,
earum,qua sunt in anima passionum nota: is ea qua scribuntur, eorum qua seunt in voce. Per passiones animae,conceptus intelligens, secundum omnes expositores: quia cum in eodem intellectu , a quo producuntur, recipiantur, & receptio sit quasi quaedam passio,merito dicuntur passiones : quarum voces notas esse ait,id est
Itaque Conceptus, significant res. Voces, res, & conceptri S. Sm plura vero,voces immediate,& remote conceptus, & res. Diuersa tamen ratione: nam eonceptus, inquit, significant naturaliter .
res vero, atque scripturae, non nisi ad placitum. Probat utrumque hoc argumento .Natura semper se habet eodem modo, apud omnes nationes: ergo quae se habent eodem modo apud omnes naturalia sunt, & quae non sunt eadem apud omnes, non sunt naturalia , sed ex diuerso hominum placito variantur: at conceptus cuiuscunque rei,est idem apud omnes: voces vero,atque scripturae,sunt diuersae: apud diuersas nationes: ergo conceptus significant naturaliter: voces vero, & scripturae ad placitum. Probatur minor quia tam Graeci, quam Latini,eundem concptum formant
de homine,sed diuersis vocibus illum significant, pro diuersitate Iingliae. Porro in ordine ad veritatem, & salsitatem, diuerso modo se
habere docet,conceptus,vores,atque scripturas simplices,ct e stas: nam simplices,nihil verum aut salsum continent,nisi eis addatur, est, Vel non est: compositae vero,cum eodem verbo, iam signifi- pCant verum. & falsum. Probat primum hac ratione : quia si simplicia, aut incomplexa significarent per te verum, vel falsum, maxime id haberent nomina composita, ut centi manus: sed qui hoc nomen proferret. non diceret verum aliquid vel falsum quia non mentiretur,nec veritatem diceret,nisi addat esse, vel non es-so:ergo in vocibus, aut conceptibus simplicibus , nulla elt veritas'.quod vero compositae cum verbo, est, aut non est,Veritatem, aut falsitatem contineant: tanquam per se notum relinquit.
An voces signiscent conceptus, ct resint qua scriptura voces ad
placatumerauceptus vero naturati ter res.
CIrca hane quaest. quaedam sunt apud omnes certa. Primum, o quod conceptusAgnificent in naturaliter e propter rἀLionem Arist.
482쪽
Arist. quia eiusdem rei eundem etiam conceptum omnes f-mant,si eandem rationem eius concipiant, & diuersum , si diuex- sam: ergo conceptus semper sunt idem apud omncs: & cx conseo uenti naturaliter tignificant res. Probatur autecedens, Quia decure eundem conceptum omnes sermant: si entitate ni solum in eo considerent-similiter si univocationem eius respectu substantias,& accideatis, vel etiam analogiam: nam licer,qui putant esse uni vocum,diuersum conceptum eius forment, ab his qui putant esse analogum,hoc tamen ideo est, quia diuersam rationum, in eo considerant, nempe uni uocationem, & analogiam , omne nihilominus qui uni uocationem considerant,eundem conceptum
eius formant: & etiam qui considerant analogiam : & qui illam considerant, semper diuersum ab his qui considerant hanc : α ita
intelligitur Aristo. dum ait,conceptus signi sicare naturaliter res, quia sunt iidem apud omnes,si eiusdem rei sint,vel eiusdem ratiu-nis sormalis eius: si vero rei diuertae,aut diuerta rationis eiusdem rei, diuersi sunt conceptus. Ex quo etiam ostenditur conceptus naturaliter significare:quia non est minus naturale diuersum esse apud omnes,quod ex propria natura diuersum est, quam esse idem quod ex propria natura est idem. Certum est secundo : Seripturam significare vocem ad placitum:
quod probatur euidenter,quia ab hominibus inuentae sunt: & diuersae,ad significandas voces diuersas, ab eisdem pro libitu appli- eanturiergo significant voces. ex libera hominum in positio . Difficultas igitur quae.consistit, in significatione vocum , & in modo significandi earum. In significatione quidem : An voces significent non solum res.sed etiam conreptus. quos de ei stem rebus formamus. In modo etiam signifieandi: Ansignificent res naturaliter. vel ad placitum. - Et est prima opinio quorundam modernorum, quae asserit vo - solum significare νes: conceptus vero nonsignificare. θd exprimere.
Quod sie probanti Illud significat υox. pro quo supponitur in
Propositione : sed voces non supponuntur pro conceptibus , sed 'Pro rebus: ergo non significant conceptus, sedetes. Probatur mInor,primo ex Aristot. i . lib.Elench. c. I. ubi assem: Luia non possum- rei,da quibus dsputamus,ad scholas avi cere,utimur Moribus loco rerumsicut Adontes,utuntur ealculis pro pecuniis: ergo intelli
Sit Aristotel. pro solis rebus voces supponi. Prob. secundo: quia in hac propositione, mmo disputat, non supponitur vox hsemo, pro conceptu hominis, sed pro homine ipso: de quo verificat
disputatio, & non de conceptu. Iam quod voces exprimant conceptus, sie explicant: VPessnon solum inuentae sunt, ut pro rebus ponantur in proposi in M. sed etiam ut per eas conceptus nostros internos manifelle
483쪽
466 In lib. I. de Interpretatione,
mus aliis,quibus non possunt per se innotescere : ergo voees sunt quasi manifestativae & declarativae conceptuum:declarare autem, atque exprimere, idem sunt:& ideo licet voces non significent
conceptus,eos tamen proprie dicuntur exprimere. Secunda opinio tenet,veras non μIas res , sed etiam eonceptus si- smi fieare: ita D. Thom .expres,e qu. 8.de Potentia,art. .&. I .par. qu. 17.art. I.quem sequuntur omnes sere interpretes Aristot.cap.
praesenti,& Arist. ipse expressὸ id docet, his vel bis : Sunt ergo eaque t in vore, earum qua sunt in animapassionum nota. &c. Per passionem anima , conceptus ipsos intelligens: & non res conce-Ptas,ut volunt moderni: quia passiones animae , actus eius significant in ea manentes : qui sunt conceptus, non res intellectae r res enim nihil sunt ipsius animae, nee in ea manent; sed solΗm sunt obiecta actus eius, extra eam existentia: alterit autem esse notas eorum,id est signa:ergo senti os significare.Et ita tenendum est. Sed ut eam explicemus,& probemus simul, notandum est, Signum quatuor diuisionibus diuidi. Prima diuiso est: Signum aliud est Proprium, aliud improprium.
Signum proprium, duas habet conditiones. Primam, ut faciat nos venire in cognitionem alicuius rei, a se distinctae, quam dieitur significare. Secundam, ut a natura ipsa , vel hominum voluntate, ad talem rem significandam sit institutum rutramque conditi nem habent sulpiria , & gemitus : R. ideo propria signa naturalia sunt alicuius affectus interni. Caeterum desectu primae conditi nis; voces nullam rem extra se significantes , non sunt propria signa, sed nimis impropria r ut blictri, & similes. Defectu vero secundae, risus non est signum rationalitatis, licet per eum cognoscatur a nobis : quia non est a natura institutus ad significanda rationalitatem, licet per eum possit a nobis demostrative cognosci. Secunda diuisione diuiditur signum proprium, res icto improprio , in signum Naturale, Ad placitum , Ex consuetudine. est,quod a natura institutum est, ad rem aliquam significadam,ut gemitus. Adplaritum .quod ex volutate hominu et homo ad significandum homi ne. Ex consuetudine vero, uod consuetudo
fecit,ut per unam rem intelligamus aliam , ad quam signifieanda communiter ordinatur,ut mappae appositae, signa sunt prandij. Tettia diuisio signi est, In Internum:o Externum. Intonum est,
quod intra animam nostram permanet, ut conceptus: ostrenum
vero, quod per externos sensus, ut visum , & auditum perci pitur:& talia sunt signa voces,& seripturae: hoe tantum signum descripsit D. Aug. lib.de Doctrina Christ. eapit. χ.his verbis e Signum est ras,qua narresseriem quam iverit sensibus, alterius rei as ἀ-
Quarta diuisio figni est : 'Signum aliud est Manifosatiuum
484쪽
eaulum: aliud Manifestatiuumsimul, em nostiuum. Mamis stativum tantum, eli illud quod rem aliquam a se distinctam significat,aut repraetentat, pro qua no substituitur, vel supponitur in propositione: ut sonus campanae signum lectionis suthraecii , sed non ponitur pro ea in propolitione. Manifestatiuu vero, suppositiuu simul olf, quod non solum rem significat, sed pro ea ponitur: ut haec vox homo, ponitur in propositione pro homine, quem significat.
ι secundo notandum: Significatum duplex esse posse , xuo, is uod. Significatum , aevo, dicitur res illa ad quam significandam
ordinatur signum. Significatum, aeuo , dicitur medium quo eam significat. Praeterea,Significatum; aliud est Proximum, aliud Remorum,Sc quasi ultimatum: Et iuxta hac doctrinani, intelligendii est, quo pacto voces significent res, & conceptus. Nam conceptus significant immediate quidem, non ut quod, sed solum ut quo:quia mediis conceptibus , quos de rebus formamus, significamus eas per voces: res vero significant etiam immediatὸ vi quost, sed quasi remote, & vltimate, comparatas ad significatum, quo, nempe conceptus. Praeterea, Voces sunt signa conceptuu significativarantia, n5 suppositiva, reru vero significativa simul, & suppositiva: quia pro eis,& non pro conceptibus supponuntur in propositione. Hs suppositis, Opinio Arist. D. Tho. & nostia duabus conclusionibus expi icatur. Prima est: Voces significant conces itu immediatri, ut quo: is ideo minus principaliter' res vero immediatὸ quidem.
ut Quod is ideo principaliteri sed res ectu conceptuse, qui si remote, or
vltimateris tam conceptω. quam res ad placitum. Probatur prima pars hoe argumento: Plures voces impositae sunt ad significandas naturas uniuersales;vt homo,& animat: sed res non sunt uniuersales: ut sunt ad extra , sed ut per conceptus communes a nobis abstractae, atque cognitae: ergo non significantur per voces, nisi mediis conceptibus com mpnibus, quos de eis formamus. Et ex consequenti,conceptus significant immediate; ut quo: & ideo minus principaliter:& ipsis inediis res vltimate,principaliter.Probatur haec ultima consequentia : quia conceptus noti luti nidi media quaeda quibus significantur res, ad quas significandas ordinantur. Secunda vero pars: quod voces significant res, & conceptus ad placitum, euidens est: quia non habent significationem a natura,
sed soni quidam sunt, nihil praeter se , & prolatorem improprie
significantes: ab hominibus vero ordinatae sunt ad sigilificandum res alias, mediis conceptibus: ergo fgnificant ad placitum, quod
colligitur ex verbis Scripturae sacrae, Gen. x. Formatis igitur Domin in Deus de humo cunctA animautibus terra, ei, uniuersis Utatilibus eoeli , adduxit e ad Adam: ψ videret. qti id docaret. xa : omne enim quod Uocauit Adam anima viventis, sium est nomen eras
485쪽
his,quae Dearticulata fiunt hoc est lingua, dentibus, & palato sormatae : his enim tantum utuntur homines ad significandum conceptus,& res : & ideo dicuntur significare ad placitum. Inaniculata vero quales sunt voces brutorum,gemitus etia, & suspiria nostra: naturaliter significat alique affectum internum, nisi sorte ea explicemus de articularia voce t na tunc iam per ea significaret ut ad plaeitum:quia dii rersae nationes diuersis aliquando dearticula- . tis vocibus, in hunc finem significandi affectum internu utuntur. Ad aig. alterius opinionis ; Diltinguenda est maior , nam signum significativum tantumiae non luppositiuum, non significat
id,pro quo supponitur,sed id pro quo no supponitum signum vero signifieatiuum, & suppositi uti simul id tantum significat, pro quo
supponitur. Et ideo non est uniuersaliter verum quod voces illud tantum significent, pro 'uo supponuntur e quia licet respectu rerum, sint signa si nificativa,& suppositiva imul, tamen respectu conceptuum, solum sunt significat tua: unde possunt eos significare quamuis non supponantur pro eis in propositione. Et in noc sensu intelligitur testimoninm Aristotelis qui de vocibus; ut sunt si, gnificativa simul,& suppositiva rerum, loquitur: hoc tamen non tollit,quin etiam possint significare conceptus,ut media,licet pro eis non supponantur. Nomen igitur est vox significatiua sieeundum placitum , a tompore. emus nulla para significativa estseparara. Breuis expositio textus.lNtentum huius capitis, eis explicare naturam nominis οῦ de quo agit Arist. tanquam de parte aquali enuneiationis , & priusquam de verbo,tanquam de simpliciori: nam verbum non solum rem aliquam signifieat,sed etiam actionem eum tempore , nomen vero solam rem , vel quia nomen est quasi materia propositi uis, εc ideo primum eius fundamentum: verbum vero quasi sorma. Caput 4utem hoe non eget diuisione i quia nihil aliud in eo .f eit Arist. quam definitionem nominis assignare,& singulas eius Particulas explie re. ' . Definirio nominis ita habet: Nomen est. ox significativa secundum placitum ,sine tempore. euius nulla pars significativa esse- parata. Vox ponitur se hac definitione loco generis. M aecipitur pro sola dearticulata hymalui. instrvmqnses prolata, nempe, ningua, dentibus , palato, ae careetis: Quam si e definiuit idem
De Nomine. TEX. A R I S T. Atilio.
486쪽
tu liba.de interpretatione,ca. a. ex. text. 669
Aristo. v. lib. de anima, textu so. xssonus,ab animalis ore prola- us, cum imaginatione quadam. Vnde per vocem, excluduntur loni in articulati brutorum , atque etiam soni in lirumentorum,qui alio modo satis in persecto dicuntur voces. Significativa etiam vocatur,ut excludantur voces humanas dearticulatae, nihil tamen significantes, ut blictri. Secundum placitum, ut excludantur signa Omnia naturalia.Sine rempore, ut excludatur Verbum, quod cum tem
pore significat. Quid sic autem significare sine tempore, constabit capitulo seqnenti,in quo explicatur, quid sit cum tempore sgnificare. Cuius nulla pars significativa es separata : ad disserentiam
orationis: cuius partes per se separatae lignificant: ut partes huius orationis, homo albus. Probat tandem hanc particulam hoc argu Si partes alleuius nomini, separatae significarent, maxime partes nominis compositi; ut partes huius nominis, Equiferus:sed partes eius separatae, nihil significant: ergo nec partes separatae alicuius . hominis signifieabunt. Maior euidens est . quia cum nomen com positum saepe eoni ineat plura nomina simplicia , tanquam partes, maior ratio erat in eo; ut partes eius sepat arae significarent, quam in nomine simpliet, euius partes non nisi stilabae, M literaestari Minorem vero probat: quia partes huius nominis, equi ferus , ab eo separatae, si tanquam partes eius aecipiantur, nullam ligni a-hionem retinent:ctim equi ferus, non significet equum ferocem, sed aliud animal ab eo diuersum. Α ratione tandem nominis, excludit nomina infinita ut non litinio, non leo: quia non habent determinatam significationem , sed de omnibus dieantur piae terquam de te significata per nomen, supra quod cadit negatio vi. Non ho mo, de omnibus dicitur, praeter hominem. Verum autem nomen, aliquid fletet minatum significate debet. Excludit etiam calus obli., quos: ut hominis, de hominem: quia non tim nomina quam deit uationes quae iam a nomine ipso recto,censentur.
, An bene δε ιatur nomen per vocem.
R Alio dubitandi est: quia nomen, Bd verbum. sunt partes proapositionis, sed in mente &seriptura sunt pipositiones non minus quam in Ocibus: ergo erunt etiam nomina, & verba : Sigitur per vocem definiatur nomen . diminuta erit definitio, non comprehendens omnia nomina. iCirca modum intelli genih hanc definitionem, est prima opinio
uaniensium cap. piaesei)it : qui asserunt accommodari posse neminibus mentatibus, is scriptis, paueis mutatis. Mentalibus quidem, mutatis duabus particulis nempe, vox & secundum placitum. Scriptis vero. mditata sola voce:& ideo non esse diminutam: quia licEt non comprehendat omnia, uomiua ut ἱacet. po Ielt tamen
487쪽
4 o In lib.I. de interpretatione.
Omnia comprehendere,per accommodationem.
Haec tamen opinio sustineri non potest quia cum desinitio sit quasi indivisibilis termin s definiti, sub qua tora eius esIentia
contineri debet, mutata qualbet particula , vel addita, mutatur tota desinitioinrgo si haec dcfinitio non potest conuenire omni bus nominibus, nisi detractis aliquibus particulis. sequitur non polle eis conuenire, sed diminutam elle. Probatur consequentia:
quia detractis ilis particulis,non est eadem desinitio, sed alia:ergo repugnat,hanc definitionem conuenire omnibus nominibus: vota diminuta censebitur, si sol sim poteit conuenire cum detractione illarum particularum. ιNostra igitur sententia est,uera nomina solum in vocibus reperiri simpliciter, in mente vero sol iura conceptus rerum significatatum pei nomina , qui potius dicuntur termini mentales, ex quibus propositio memalis componitur.In scripturis vero solium reperiuntur nomina per derivationem a vocibus, quarum quasi supplementa sunt,ut cum ablentibus agere possimus. unde sequitur bene definitum esse nomen ab Arith.per vocem. Probatur testimonio Atis .cap. 2. Antepraedicamentorum; ubi
definiens aequivoca, aix: Ea esse, quorum nomen commune es, ratι , vero siubsantia nonum accommodata, diuersa. Per rationem vero subitantiae, secundum ς ommunem expositionem Omnium, conceptus intelligitur:ergo sentit Arist. nomen a conceptu distingui,& ideo conceptum non est e nomen, sed in solis vocibus nomina reperiri. Probatur consequentia: quia ubi nomen est commune, conceptum asserit este diuersum. Probatur ςtiam olusne : QMia antequam nomina imponeret rebus Adamipnominatae censebantur, etiam si haberet proprios Conceptus earum :&icum primum nomina eis imposuit, dixit Deus, Omne quod Uocauit Adam anima viventis , ipsum est nomen eius. Quasi diceret, tunc pruno c pisse nomina. Et nos etiam dum non habetinis vorem propriani, ad aliquam rem significanduin impositam,dicimus talem rem innominatam esse: qqamuis proprium eiusRonceptuni in mente sabeamus. Ex quibus sequitur,m mente non esse nomina, d conceptus,qui dicuntur termini mentales, ex quibus coinponi xur preppsitio mentalis:& rationem termini uniuersaliorem esse,nomine & veἷbo,ex quibus sola propositio vocalis propriς ac si lici r somponitur:in scriptura vero,solum per quandam analogiam ad ocem per eam significatam,repei untur nomina,& verba : sunt enim scripturae quasi nomina,& verba depicta. Non eli. igitur necestarium particulas detrahere a 2efinitione Arist.Vt concleptibus,& scripturis accommodetur:quia uec eis potest propa E conuenire:& ideo bene desi-
488쪽
mitiori, neganda est consequentiae quia propositio in communi, nota componitur ex nomine , α verbo, sed ex termanis quorum ratio uniuersalior est:sola autem propositio vocalis , ex nomine,& verbo componitur.Vnde non sequitur, vera nomina , & verba reperiti, ubicunque reperitur propositio,sed sollim quod reperiatur termini,ex quibus componatur : qui in mentali , sunt conceptus extremorum,& copulae,in scripta vero nomina, & verba deis
picta:& ideo non talia cinpliciter ed secundum quid.
An nomen desiniatur per vocem, tanquam per verum genus.
DVobus modis potest considerari vox. Primo, Materialiter. prout solsim dicit sonum dearticulatum humanis instrumentis. Secundo, Formaliter . prout significat tua: ex quo habet, quod sit nomen ,aut verbum: & primo modo considerata , habet 1e,tanquam subiectum eiusdem significationisse commune ad nomen, verbum: sicut lignum, commune subiectum est, respectu cathedrae,& portae, potens suscipere sormam artificialem utriusque: si vero consideretur,ut significatiua ; verum genus est ad nomen,& verbum.Quaestio igitur est, An nomen definiatur per eam materialiter sumptam,tanquam per subiectum, sicut statua definitur per lignum: vel potitis sumptam formaliter, prout fgnificatiuam,tanquam per verum genus:ita ut vox significativa genus sit huius definitionis,& reliquae particulae,sint disterentiar. Et prima opinio tenet,Nomen non d finiri per vocem , tanqu- ρεν 'buctum, seὸ per vocem significatiuam, tanquam per verumt enus nomini & verbo commune.ua Niphus, Lemosius,& Psal-aS,cap. praesenti:& probatur: Quia res quaelibet, per definitionem
quiddi tativam definienda est, si fieri potest, cum iste sit optimus definiendi modus: sed posita voce significativa, pro vero genere, erit quidgitativa definitio nominis : pusta vero sola voce prosubiecto,non erit quidditatiua : cum sublestam non sit genus accidentis,sed extra quidditatem eius : erso primo modo intelligi debet definitum nomen ab Aristot.potiuν quam secundo. Secunda opinio est D. Tbom& Ammonij, ca praesenti: Luod non do latur nomen ab Arist. per vocem significativam , tanquam per verum genus, sed per so m vocem, panquam per subiectum, loco generis positum:&haec est Hobabilior cuius rotissimu fundamentum colligitur ex Arist. 8 lib. taph. textu ε. ubi propriumodum definiendi artificialia , 'it, essepsim subiectum De Meneris, σ3er formam anim aiam, lyco'disserenita si doemum deis ire velis,diees,esse lapides,& lignati compossit Li D.Thcim.Opust. de ent δέ essentia,c. 7.noli solysi artificialia, sed etiam accid i
489쪽
4 2 Inlis. I. de raterpretatione,
omnia,melius definiri ait per subiectum loco generis, quam per verum genus. Et ratio huius est manifesta r quia essentia accidentis,& modus essendi eius, sumuntur per ordinem ad subiectum: ergo utrumque fit magis notum per subiectum:& cum definitio eo fine trantur: ut per eam cognoscamus naturam definiti, melior
modus definiendi accidentia erit per subiectum,pro genere positum, quam per verum genus, quod per idem subiectu innotescit. Sed nomen,& verbum, lunt accidentia quaedam artificialia,ab intellectu facta,& in concreto fgnificata: ergo melius per vocem, tanquam per subiectum definienda sunt, quam per vocem significatiuam, tanquam per verum genus:& sie ceniendum est ab Arist. elle definita.
Ad arg alterius opinionis;Distinguenda est maior: nam si res, quae definitur , sit substantia, quidditatiue definienda est per genus.& differentiam, si fieri postit: si vero sit accidens, praesertim
artificiale,& in concreto significatum,modus magis naturalis, α per quem ellentia eius clarius explicabitur,erit,illud definire per subiectum loco generis:quia verum penus , di vera eius differcntia: per subiectum respectu cuius accipiuntur, potius quam per se cognoscenda sunt:& ex consequenti quidditas,& essentia eius, ad quam cognoscendam ordinatur per se definitio.
An υerum sit nomen significare ad placitum t indefinitione dicitur. CIrea modum significandi I deum , Tres opiniones refert D. Io
Th. in Comment. huius capitis. Prima fuit eorum , qui tenuerunt esse naturalia signa rerum: sicut nos dicimus de conceptibus:quam Pythagorae,& eius discipulis,tribuit Dexippus, lib. I. q. in categorias,c.6.8c videtur etia suisse Heracliti,& Cratilli. Probaturque hoc arg. Quia quibus natura tribuit facultatem .seu potentiam ad aliquem actum exereendum,consequenter tribuit instrumenta naturalia,quibus illum possint exercere. ut homini tribuit saeuitatem ad ambulandit:& ideo tribuit eis pedes tali modo fabricatos,quib.ambulare possit:sed facultas loquendi naturalis est: ergo natura tribuit homini cum ea inaturalia instrumenta, per quae loqueretur:haec autem instrumenta sunt voces; nudae:
alioqui bruta etiam loqui possent; sed dearticulatae, ac significatium sicut brutis,dedit voces naturaliter significantes;quibus possent suos assectus internos manifestare r ergo voces significatiuae sunt a natura datae hominibus; quibus possint aliis manifestare
Conceptus mentis internos. Ex quo euidenter sequitur; signifieationem earum esse naturalem , & non ex impositione hominum: quia naturale est quidquid a natuta conceditur. Secura
490쪽
Secunda opinio ex diametro opposita est,asserens , significatis-nem vocum non solum non es a natura. sed sic ex beneplacito hominum piocedere: ut possi quisque pro libitu ,his nominibus iam impositis uti, vel alia noua excogitare,& ad significandum imm-nere,eisque uti: prout sibi placuerit ad loquendum:& postmodum eisdem relictis, noua alia imponere: quam videtur tenuisse Her mogenes quidam Philosophus Platone,& Arist.ant: quier:ut Pla is ipse testatur in Dialogo Cratyllo. Ratio huius sententiae est: quia si vocum significatio ex libera voluntate hominum dependet: mutari poterit pro libitu: ita ut voces hodie impositae ad significandum , crastino die nihil iam
significent aut a prima significatione in utentur,ac de nouo impo- nantur ad alias res diuertas significandas.& ideo cadere dicamura sanificatione ex quo nullum sequetur inconueniens. Tertia opinio media est inter haec extrema , Concedens voces non signifieare naturaliteν: sed ex impositione hominum: non tamen ita esse liberam : ut quisque pro libitu possit, his , aut illis
vocibus uti, laue de nouo ad significandum imponere; sed congruentem naturis rerum , ad quas signi Mandas imponuntur: itave singulis rebus, iuxta propriam naturam talia limi nomina accommodata. Itaque libera hominum impositio, quandam considerationem discretam habuit concomitantem, vel praecedentem perquam impositor,cognoscens rerum naturas,eis accommodauit propria nomina, quibus congruenter significarentur: & talis impositio perpetuo durat, & ab omnibus sie inuiolabiliter recepta est: vi nemini liceat pro libitu eam mutare, aut nouas imp sitiones vocum introducere. Hanc sententiam secuti stat graui si 'fi ini Philosophi: Plato ubi supra, Arist. in his capitibus, Tullius li.
I. Academicarum quaestionum,Quintilianus lib.8 institutionum, cap. s. D. Thom. Albertus Magnus, in caeteris expositoribus huius capitis. Et haec est vera & tenenda. Quam ut explicemus simul , & probemus, notandum est, Res esse in duplici dis rentia: m quaedam sunt praturalis. quibus cer tum est, a primo nostro parente,diuina sapientia praedito, per qua Perfecte cognouit naturam singularum rerum nomina fuisse accommodata ex directione Dei; ut verba haec Genesi. ostendunt;
Formatis igitur Dominus Deus de huma, cunctis animantibus terra, ' uniuersis volatii bus eali,adduxit ea ad Adam; ut videret. qu dvocaret ea: omne enim quod voravit Adam anima υtuentis, Vsumio nomen eius. Quasi dicat Deus uniuersalem hanc impositionem ex eius commissione factam se esse perpetuam ut nunquam Om nino , aut ubicunque ab aliquo mutanda sit,licεt diuersa sint no
mina, iuxta diuersitatem nationum,& linguarum. in quibus etiam
est euidens: nulli unquam licuisse pro libitu mutare impositio