장음표시 사용
501쪽
enim praedicatur, aut subiicitur in propositione: sed verbum vnit
praedicatum cum subie io & talem unionem significat: in quo etiam dii inguitura nomine,& oratione. ἈIn secunda parte ex ludit verba infinita, & casus verbi, a definitione; propter easdem rationes, quibus exesulit nomen infinitum,& casus obliquos a definitione nominis.Quia verbum debet significare determinatam actionem & palssionein:determinatamque coniunctionem praedicati cum subiecto; sed verbum tufinitum, nihil determinatum significat: ergo non eit simpliciter verbum,sed secundum quid: & propterea excludendum est a definitione verbi;atque etiam casus verbi; hoc est, verba aliorum temporum , quam praesentis. Quia non ratione sui; sed ratione vel biprmentis,convenat eis officium verbi. nec actionem, aut passione
simpliciter talem significant, sed praeteri tam , aut futuram . quaecum non sit actu in rerum natura; solum est talis secundum quid. In tertia tandem parte capitis Duo colligit, in quibus verbum eonvenit eum nomin . Primum est: quod verbum per se sumptum; hoc est,extra propositionem,significat aliquam rem,sicut nomen: ut curro, significat cursum. Secundo; quod sicut nomen per se sumptum , non significat verum , vel falsum, nisi adiungatur ei verbum:ita verbum per se sumptum hoc est extra propositionem, non significat verum aut falsum , nisi ei aliquo modo adiungatur nomen. Cuius rationem assignate qΗia veritas,& falsitas , solum reperiuntur in eompositione,& diuisione:sed verbum per se sum ptum; non significat talem compositionem:quia non potest intelligi sine extremis;hoc est,sine praedicato,& subiecto.ergo verbum sine nomine sibi adiuncto, non potest veritatem , aut salsitatem
An verarensit verbum consignificare tempus.
Non videtur haec particula definitionis conuenire omni verribo:ergo non bene fuit posita ab Arist.in definitione. Probatur antecedens:quia si verbum consignificat tempus:maxi me quia significat actionem,eui eouenit mensurari tempore sed non om ne verbum significat actionem e vi probat verbum substantivum, hergo neque omne verbum consignificabit tempus. Quod magis etiam fit manifestum: dum idem verbum, est, unit extrema secundum naturalem connexionem eorum : quod iacit quotiescunque praedirarum est de essentia subiecti r aut propria passio eius: tune e uim non unu ea pro aliqua disserentia temporis: Cum tales propositiones , ante omne tempus , dc post omne
pus Μnt verae, dg ideo dicantur eo perpetuae veratatis et in
502쪽
quibus copula absoluitur a temporeicrgo in eis non potest consignificare tempus. φ Nec soli verbo conuenit; sed etiam nomini:ergo etiam ex hac larte,non bene fuit indefinitione collocata eadem particula: pro-atur antecedens,quia prandium, ccxna, & similia nomina, significant actionem comedendi, connotando quod tali tempore fiat: ergo consignificant tempus. Praeterea participium, Ut amans, currens, est verum nomen; cum ponatur pro lubiecto, aut praedicato propositionis:& tamen consignificat tempus eum signi ficet actionem tempore praesenti, aut tuturo exercendat ergo nominibus etiam conuenit consigna ficare tempus.
Cirea hane particulam definitionis, duo explicanda sunt. Primum, An soli verbo conuemat consignificare tempus.vel etiam participio, o alus nomιnibus. Secundum, An omnibue verbis, o si reeonueniat.Circa primum praesupponendum ell,quid sit consignificare tempus.Non eis enim aliud; quam significare cum tempore:& utrumque est significare aliquid; nempe actionem, cui conuenit mensurari tempore: ex hoc enim simul cum re illa significatur tempus quod est consignificatuvel res illa notatur, ut menturata tempore quod est significari cum tempore. Quo supposito,circa participium non loquuntur omnes eodem modo.sed plures negant consignificare tempus. quia licet significet actionem tempore mensuratam; non tamen per modu actio
itis; sed per modum formae inhaerentis subiecto. ut currens, significat actionem currendi , per modum formae inhaerentis:sicut inhaeret albedo: & ideo non significat eam, ut mensuratam tempore. nec proinde consignificat tempus. Communis tamen sententia tenet, participium consignificare tempus. Et hoc est verum. Ita D. Tho. cap. praesenti, ubi asterit: Participium si arari e verbo, per vltimam paviculam δε itionis;
nempe, ' est Femper eorum , qua de altero narieantur,nota. Et conis uenire cum eo in cateris omnibus: ita etiam Solus L. lib. Summularum, cap. L. & ibidem Mercatus, Venetus,tractat. 1 de partibus propositionis,cap. 2. Toletus cum caeteris modernis,in hoc cap.
Probatur testimonio Arist. qui ultimam particulam,explicantem proprium ossicium verbi , posuit, ad excludendum par icipium; ut docuit D.Tho. non enim excludi potest per eam aliud: ergo sensit in reliquis particulis conuenire , quarum prima est, consignificare tempus. Probatur etiam ratione: uia participium significat actionem, ut egreditur ab agente.ut calefaciens significat calefactionem:vta se egressam ergo significat actioncm per modum actionis.Piobatur consequentia:quia modus actionis,est egredi ab agente: sedo actio sit in tempore: ergo Participium sigmfieat cum tempOIe
503쪽
486 Inbb. . de Interpretatione.
cuius euidens fgnum est is quod ei adiunguntur adherbia haeetarde & veloci et: quae non conueniunt, nisi his,quae significa ire motum Vel actionum; ut actio est. Distinguitur vero participium a verbo, per viti imam particulam , ut asterit D. ThOm. quia licet significet cum sempore, non unit tamen extrema: in quo consistiti' opria,& vicinia ratio verbi. Et ex his habemus,quod consignificate temporinon conuenit soli verbo, sed etiam participio:quod
videtur esse mediiim' inter nomen,& verbnin.
Sed an puris nomin bus conueniat; ut coenae,& Prandio, ac similibus. Dicendam est, non conuenire: luia solum significant ac iionem materialiter, vel ut res quaedam est; noti formaliter,& per modum actionss: unde nec permodu,quo mensuratur tepore gratia exempli, coena lignificat actione comedendi ut rem quanda:
sicut albedo significat albedinem; non tamen significate ana ex parte sua ἱ ut tactam tali tempore: sed solium habet tali tempore fieri ,ex consuetudi te hominum, non ex eo,quod per tale nomen significatur : quod nec ellarium est ad cons girificandum tempus. Nam verbum, ex eo dicitur consignificare tempus:quia fgnificat actionem per modum actionis: & ideo ut mensuratani tempore. Quare, ex vi suae significationis,& non ex cosuetudine,vel alia ratione extrinseca,dicitur simul cum actione significare tempus: &proinde illud consignificate. Et ex hoc ii Helligitur: consignificare tempus soli verbo, & participio comaenire, non puris nominibus. Circa sccundum vero , An omnibus o verbis sempeν conuenia e
solum est difficultas de verbo substativo,est: nam de caeteris satis est manifestitio, quod significent cum tempore. Et ratio dubirandicii quia solum sigm scat existentiam simpliciter vel existentiam rei, sub aliqua forma accidentali: primum habet, in hac propositione, Homo est lecundum in hac: Homo est albus. Dicendum ta. mea eit, ex communi sententia interpretum: Nom signi are actionem υ Omi d exissentiam rei per modum actionis: S: hoc satis elle;
ut significet cum tempore:quia existentia significata per modum actionis, lignificat ut ut mensurata temporemam sicut actio, ex semensuratur tempore, ita etiam, quod per modum actionis significatur;& ideo verbum, est, significans existentiam rei per modum actionis , consequenter lignificat.tempus:quod proprie est consignificare tempus;vel lignifieare cum tempore. Sed, o se re hoc habeatrihoc est, in propositionibus etiam , in quibus solum vnit extrema, secundum naturalem connex: Onem praedicati eum subiecto: in quibus dicitur absolui a tepom, maxima dissicultas est:quia non ab omnibus eodem modo explicatur, quid sit verbum in his propositionibus,Mbhri a tempore vel quomodo possit ablolui a tempore,& stimul significare cum tempore. Omissis autem aliorum e plicationibus : quia uota vadentur Isatis
504쪽
satisfacere dissicultati: Notandum est, I secum duo habe=m duabus partieulis definitionis , ab Arist. explicata , contenta. Primum,
Con gnificare tempu : Sec duri ,Vnite exti ema,quod explicui dAtili vitiina particula de filii tionis, Et Gi Iem ex eortam,qua de alist rostra camur . nota. Hoc est coitiunctionis praedicati cum luis biccto , quam iacit Extrema autetia unit, lecundum natuIam eorum: ita, vili praedicatu in dicat actualem existentiam vel actualem inhaerentia in in subiccio, illud cum eo vniat secundum actuale in exilientiam vel inhaercntiam in eo:& in hoc sensu vera, vel falla, iudicanda iit pio positio.Si vero pia dicatum non dicat ad ualem exilientiam , vel in Exiciuiam in iubiecto, sed essentialem,
aut nucestariam connexi Onc m cum eo,secundum hanc ,de non secundum illam, ipsum vniat subiecto: exemplum viri utque habemus in his piopolitionibus, homo est alnus: homo est rationalis: nam in prima, praedicatum dicit actualem inhaerentiam in lubiecto , & Iecundum eam ci unitur: in secunda vero, essentialem connexionem gradus rationalis , cum homine : abi trahentem ab actuali exilientia nam licet nullus sit homo in Ieium natura, tamen verum cit, hominem c sic rationalem.
. Circa conἰ gnificationem etiam temporis , & extremorum unionem, duo con deramus in verbo. Primum, Luod essentiati est ei, nempe conlignas care tempus, uniendo extrema. Secundum Luasi accidenta 'e ;:nempe conlignificare iovi pus, & vnire extrema pro tempore i gnificato: itaque es lentiale est verbo vnire extrema , conlignificando tempus a ludea unire, pro determinata disserentia temporis significata, totum est accidentale : δ: ideo ex natura extremorum , iudicandum eli , an hoc efficiat verbum in propolitione,vel non. Nam si apta s. ut pro ea disturciat i a conium. gi; ita coniungentur: si vero non uni apta pro ea coniungi; iuspendetur tabis modus coni an hionis, S vnientur timpliciter, absque tali determinatione, vel restrictione, & quidem extrema propositionum accidentalium vel modum accidentalem habentium, non necesiarib,sed contingenter uniuntur. cum accidens, aut habens modum accidentis, pollit uniri, & non uniri subiecto: quare non sunt apta uniri ι nisi pro determinata disitarentia temporis e & ideo in talibus propolixionibus, verbum vnix extrema,pro determinata differentia temporis , quam Consi gyificat lac ni pepro tempore praejnti, praeteris o S set Cl. 8 Irς ma vero propositionum necessariarum, dicunt naturalem connexionem cum verbo eodem modo se habentem sempei: quare non petunt uniri pro determinata differe uti a temporis, sed absolute & Iimpliciter , abstrahendo a qualibet di fierentia temporis: α ideo non
uniuntur cum limitatione, vel restrictione ad aliquam d. sicientiam temporis, sed lecundum naturalem, & Iiecς saliam coimc
505쪽
488 In lib. r.de Interpretatione,
xionem , abstrahentem ab illa. Vnit igitur verbum,in his propositionibus extrema , sed non coarctat unionem, ad differentiam remporis, quam consignificat sed relinquit in propria natura. &conditione. Et hoc est absolui a tempore; hoc est etiam tales propolitiones elle perpetuae veritatis quemadmodum eorum conne xio necessaria est, atqne perpetua,& semper eodem modo se habens, nec a tempore ullo modo dependens. Igitur sat est explieatura et, quomodo conueniat omni verbo, consgnificare tempus, de
semper ei conueniat: & quid sit absolui a tempore: & quomodo non repugnet semper consignificare tempus,& aliquando absolui
Et ex hae doctrina soluta sunt argumenta, in principio posita. Nam ad primum; Drstinguenda est minor, quia quaeda sunt verba , quae significant veram actionem:alia, quae significant aliquid per modum actionis: vi substant tua ; nempe existentiam rei: &cum existentia, significata per modum actionis; significetur ex consequenti per modum eius, quod mensuratur tempore; etiam verba substantiva consignificant tempus quod etiam habent in propositionibus necessariis, in quibus di euntur absolui a tempote : quia non repugnat significare tempus, & absolui a tempore: ut explicatum eli.
Ad secundum; Distinguendum est anteeedens; quod coena, dc prandium significent actionem,per modum actionis solum enim eam fignificant materialiter; ut rem quandam; sicut caetera no mina : & ideo non connotando, quod tali tempore fiat: sed hoc quod est tali tempore fieri, ab extrinseco prouenit; ex hominum consuetudine; & non ex vi signifieationis eorum: quare non susticit; ut dicantur significare eum tempore, vel consignificare
An verbum M vera parr propositioms. ΡRima opinio, tenet verbum non esse partem propositionιr : sed quasi partium ligamentum. Ita Solus in I. editione Summ larum,& alij cum eo.& probatur primo,ex eompositione domus: in qua ligna. dc lapides, eoncurrunt tanquam partes. clavi vero luibus uniuntur ligna; & ligamentum, quo uniuntur lapides,n nimi partes; sed partium nexus:sed ita se habet verbum in propositione, eum sit copula per quam uniuntur paries: ergo non est pars propositionis. Secundo, ex eisdem panibus componitin res quaelibet;in quas absoluitur: sed propositio solum resoluitur in 'trema quae s uni subiectum : de praedicatum: ergo solum componitur ex subiecto, M praedicato; tanquam ex partibus et quaretverbum non erit
506쪽
pars,eum nee sit subiectum,nee praedicatum. Probatur minor T lArist. .lib.de Priori resolutione, cap. t. sie definiente terminum: ἰTerminus est extremum prepositionis r in quod propositio resoluitur, tanquam in 'biectum θρ dieatum , v si 13 Secunda opinio, de verbo saltem substantium est, asserit, non lesse partem pro sitionse uia nullam actionem significat;quae possit praedicati de subiecto zita Villat piaeus,& Sue lanus ca.praesenti Tertia opinio,tenet,υerbum duo habere. Primum, quod significet aliquam rem,in quo conuenit cum nomine. Secundum qu61 vnit extrema:& ratione primi,est pars propositionis, ratione vero seeundi, non est pars 3 sed nexus partium: ita tenent quidam t
Communis sententia & vera, duo asserit. Primum, νbum esse partem propositionis: quasi materialem tio, relata rata Secumdum, Esse partem formalem : ρεν proprium piscium verbi: quod essvnire extrema. Ita Porphy. Ammonius, etias,Albertus Magnus, D.Tho. 8c Toletus cap. praesenti. . . iri
Vt autem utrumque explieemus, atque probemus simul: N tandum est duo habere Verbum. Primum,Rem aliquam significare cum trant ore,nempe,actionem,uel aliquid per modum actioni quod habet non solum in propositione, sed etiam extra illam: ut expresse docuit Arist. in fine praecedentis ex. Curro enim, signifieat actionem currendi eum tempore:& verbum substantivum,est, exi stentiam rei per modum actionis. Habet secundum. Quod est, esse notam eorum,qua de Hieronadicantur. ut verbis Aristot ut mur quod non est aliud, quam es signum compositionis praedicati eum subiectomam ita consignificat eum tempore:ve ea applicet subiecto: unde hoe secundum, est quasi propria, & vltima differentia verbi per quam eonstituitur in ratione sormali, & ese sentiali verbi, quod non exercetinisi in propositione; licet aptum semper sir,exercere talem actum.Gratia exempli,in hac propositione,homo currit,sie actionem currendi significat cum tempore; ut eam applicet homini Eleum haee applicatio,iit formalis compositio praedirati cum subiecto; verum est, quod verbum continet , arque significat sormalem compositione praedicati eum subiecto. Itaque cursus, in eadem propositione est, qui eomponitur cum homine,& praedicatur de illo:liud verbum cureo est, quod illum cum homine componit, quod illum de homine praedi eat: cursus etiam est praedicatum, quod, sed verbum eurro, est quasi praedicatum , quo ἰ eum sit ratio, & quasi forma enunciandi: εc tandem cursus,est quasi materiale praedicatum,verbum vero quas formale. Et ideo D.Thom asseruit, γνbum non solum ratione rei significarase tenera ex parte praedirati. eism de sustem ilia enunc,
507쪽
Praedicatum sopinale : & ita ex utroque est praedicatum propositionis : ex primo quidem, quasi materiale, & ut quo οῦ cum res
ab eoiignificata sitiquae praedicaturriex secundo vero, quasi forma, ct ut quo:cum sit signum compositionis,& praedicationis eiusdem
Secundo ; Notandum iduobus modis contingere Verbum. plicare subiecto rem aserinisatam. Vno modo, nudam quidem aut solam,dum propositio non habet aliud praedicatum, praeter Verbum.)iod patet in propositionibus de secundo adiacente;vi h mo currit: in quibus lotam act em significatam componit verbum cum subiecto, vel eam de illo praedicat. Altero modo, nudam aut solam, sed coniunctam alteri praedicato, & modificaram per illud;vt in propositionibus de tertio adiacente, ut Homo Est albus,in quibus non solum esse,quod signi ncatur per verbum, nunc atur,sed conii ictum cum albedine:& ita sensus eiusdem propinsitionis est, homo eth cas, affectum albedine:& primo modo,torale praedicatum est signiticatum vel bis,secundo vero modo qua si patitate,sed utroque molo est piaedicatu materiale , & verbumssemper formale quia semper significat, & faeiticompositionem praedicati subiecto. : Ex hac doctrina,colliguntur duo argqmenta:quibus emcaciter probatur duo tria quae noltra sententia,& cominu uri allerit. Primum argumentum probat, Verbum, rastione νei a se significara . sa Maedicatum propositionis materiale. ut quod, is ea coinsequenti vexam partem eiin; de est tabe: Verbum significat actionem vel aliquid per modum actioins,sed hoc eit,quod praedicatur de subiecto: nudum quidem, in propitii elonibus .de secundo adiacente. vel cor iunctum cum alio praedicato ; ut in. propositionibus de tertio adiacente:ergo verbi uia per rem a se significa Iamdeni per est praedicatum totale, vel partiale propositionis: dc proinde semper cit
Sccundum MDprobat,Verbum semper esse pradicatum propositionis formale. ut quo.arque adeo, partem sormalem eius. πprocedi,
hoc modo: Propositio formaliter, est composito praedicati cum subiecto: sed verbum est signum sormale huius compositionis, eam faciens; ergo est ratio sormalis eius: & ideo formalis pars: sicut anima est pars formalis viventis quod componit,tribuens eIcile tanquam vera eius forma. Verbum namque volt de iubiecto per rem a se significatam,& simul est signisi formale,efficiens eandem via lonem:de ideo est quasi sorma tribuc propositioni vitam, ea smilitudine qua anima tribuit corpori tale,& viuere , per in-sormationem. Et veritas haec ostendit deceptionem aliarum opinionum, quae putant verbum sol Vmelle materialem nexum propolitionis,ita,ut tolum mateIialiter uniat praedicatum eum lubie
508쪽
sicut lapides domus uniuntur calce,vel ligna clano: eum ta men hoc plenε ut falsum , nam verbum sic ni praedicatum subiecto, ut semper viis at rem a se signincatam ratione cujus, verum praedicatum proposit nisi et veraque pars eius te etiam vestri TC: formale signum nt, euisdem composita is p editati eum subiecto : tignum qiudem non solum significatiuum , sed simul factivum formalitera quod est elle formam totius propositionis: M tideo partem formalem eins.
a s Et si dicatur,Praedicatum esse partem formalem propositionis. Respondeo; omparatione subiecti te habere tanquam sormam: Pquia illud determinat, sed in ordine ad totam propositionem, msubiectum, quam praedicatum , sunt partes materiales; & forma totius propositionis,& earudem partium materialiu, est verbum. Ex his pacile soluuntur argumenta prunae opinionis. Nam ad prJmum, neganda est minor : quod. verbum ita se habeat in propositione; sicut se habet ligamentum partium domus: non enim vnit praedicatum & subrectum materiali tecpsed per modum formae totius eoinpositionis; ut explicatum est. : Oi . . CAd secundum ; neganda est etiam au nor a quod propositio si iam resol Matur in subiectum, & praedicatum 4 tanquam in partes: solum enim in haec resoluitur,tanquam In exirmas partes ; quas ideo vocat Aristoteles terminos eius:quia terminus non quamlibet partem rei significat; sed extremam: & aliquando non par 'tem, sed militiis Oile extramum:quod nor, est vera pars , ut patet in termino lineae. Verbum igitur, vera pars formalis propositionis est, licet non sit extrema : quod intelligo ire ratio formalit verbi mam per rem fi in i gnilicatam, quam applican subiecto , α' de eo praedicat,etiam eth extremae pars propolitionis.cum sit prae
Vaestio haec,viruiu praesupponit,tauquam sextum apud Arist. I Sc omnes, videlicet dari verbum infinitum prepositionem.quod docuic expresse Aris Oteles,cap. praesenti i illud excludens a definitione uerbiade cum eo omnes i nterpi ades. Sed quaerit aliud, An verbum infinitum , non solum detur extra proPotitio nem, sed etiam possit in propositione collocarim i i rei ιη- Et est pxima opinio,antiquorum Interpredum,,Alberti Magni,& BOetb,in hoc capite nras posse coae ri in propositio . od pro batur duplici argu. Primo: Maha verbum fit inpnitum, sicut nomen, pervegatio m,non neganter,sed infinitanter sumpta ita ut vis eius ulterius non transeat,sed nomen , aut reibu cui adiungitur a
509쪽
η92 In lib. ιλ Interpretatione,
gitur, solum neget: at repugnat negationem adiungi verbo in Propositione,nisi negater sumptam:ergo repugnat infinitari ver bum in protolitione. Probatur minor, quia repugnat negatio nem adiungi verbo in propolitione,quin propolitio negetur: sed non potest este propolitio negativa, nisi negatio adiuncta verbo sumatur neganter, ut per se est manifestuin : ergo repugnat lumiinfinitanter additam verbo in propolitione:&ex coniequenti,re pugnat verbum infinitari. Secundo megatio infinitanter sumpta, negat omnino illud, cui adiungitur,licet vis eius ulterius non transeat:ergo adiuncta verbo, non solum negat significatum eius, sed proprium etiam Om-
Cium verbi quod est esse notam eorum , quae de altero praedican-ilrur. atqui negato ossicio verbi, redditur propositio negativa ergo non infinitatur verbum. Probatur consequentia:quia non potest esse negativa propolitio, nisi negatio eius neganter accipiatur: Sumpta autem neganter non potest verbum infinitum reddere, sed negativum. ut patet in propositionibus negati uis. Secunda Opinio tenet, non solum extra propositionem dari verbum infinitumsed etiam in propositioner ita Ammonius, Suesanus.
Toletus c. praesenti,Sotus,& Mercatus, I. lib.Summularum. c. 2.de
Verbo,& Omnes moderni interpretes. Videturque nobis probabilior. Probatur primo duobus testimoniis Arist. nam e. praesenti, sic loquitur de verbo infinito: Non valet autem .innon laborat,non
verbum Leo consignificat enim tempus .er siemper de aliquo est. Qua si dicat, semper de aliquo praedi eatur sed non potest praedicari,ni si in propositione:ergo sentit Arist. in propolitione posse infinitati. Secundum testimonium habetur lib. I posteriorum, c. IO. ubi x hanc demonstrationem constituit Arist. in prima figura:Stesta non m ntessune prope nos planeta non micant: ergo planeta sunt prope nos. Quae tamen vitiosus erit syllogismus , si negatio in minori sumatur neganter : nam tune constituet propositionem negatillam: minore autem negatiua,viua,vitiosus est syllogismus in prima figur ergo necesse est infinitanter accipi ab Arist. ita ut sensus sit planetae sunt non micantes:& ita estici et verbum infinitum in propositione. Probatur etiam ratione: quia verbum extra Propositionem est infinitum:ergo negatio ei adiuncta, non accipitur neganter,sed infinitanter: vel ergo negat totum,quod habet verbum, nempe significatum eius , & ossicium e pulae , ve I solum significatum: si primum dieatur, sequitur posse esse infinitia in propositione, licet totum quod habet,negetur:& etiam sequitur, ii dicatur secundu quia si solum negetur lignificarum eius, non em ciet propositionem negativam: Ied amrmativam de prςdicato im finito: ut contingit in domonstratione Aristotelis ad ucta. Vt aurem vecitas huius sensentiae fiat inanifesta,& facilius sol
510쪽
uantur argumenta alterius, notandum est, Disserentiam semen ἀtiae viri utque in eo solum consistere: quod prima allerit, Ex dia ι- , qua Habet verbum, nempe significare rem cum tempore, esse notam eorum, quae de altero praedicantur, primum tantum es
nuenire extra propositionem : seeundum ve- non nisi in propositione exerceri: & ideo extra propositionem posse infinitari quia potest negari totum, quod in eo statu habet: in propositione vero, non posse et quia non potest ei adiungi negatio , nisi negetur utrumque : negato autem utroque, propositio constituitur nega-rsua : & ideo negatio sumitur neganter, & non potest ipsum emincere infinitum. Secunda vero opinio , quam sequimurinon putat necessarium. quod negatio adiuncto verbo in propositio, neget utrumque a sed sicut extra propositionem ei adiuncta , potest negare sol sim significatum, non negata compositionis nota ita in propositione potest illud solum negare et non negata eadem e mpositiovis nota:& ita potest verbum infinitari, & constituere propositionem a firmat tuam , de praedicato infinito ; & huius ratio est, quia duci illa distincta sunt in verbo: ergo potest negari primum , non negato secundo. Praetereat, In eo, quod est rem aliquam significare, conuenit verbum cum nomine & ideo quantum ad hoc . infinitari potest, per negationem , non tamen quantum ad notam compositionis: quia cum haec limitetur ad hoc praedicatum, x hoe subiectui siquidem vel bum coniungit, necesse est coniunctione hac, seu compositione negara, totam propositionem negari: &ideis negationem neganter sumit non enim datur medium incompositione ipsa, inter negati me & assirmativam nee infinita esse potest propositio,vt propositio est formaliter: licet, possit esse infinita,ex parte praedieati,aut ex parte subiecti. 1s Ad primum argv.neganda est minor : quod non possit negatio adiungi verbo in propositione nisi neganter sumpta , aut nisi taeeo ipso propositio negat tua: potest enim solum negare signi ficatum verbi, non negata unione eiusdem cum subiecto: ut sis extra propositionem: quia distincta est utraque ratio in verbo:&ideo potest negatio cadere sub una,& non sub alia , ut probatum
Ad secundum : negandum est antecedens: quod necesse sit He gationem alleui adiunctam,negare quidquid in eo est, sed negare potest in verbo rem significatam , ut negat in nomine , & in eodem verbo extra propositionem, non negata compositionis nota:quid enim prohiber,verbum infinitum exrra propositionem existens, in propositione collocari, absque eo,quod vis negationis se extendat ad notam compositionis nihil prosecto et quia
negatio infinitanter sompta, eodem modo se habet in propositiones