장음표시 사용
541쪽
324 Lib. r.de Priari resolutione,cap.3.
posse; neque unquam dari antecedens verum, & consequens sal sum:quare nec datur in eodem exemplo. Sed negandum est,quod consequens iit propositio assirmativa,de subiecto non supponentemam terminus infinitus,etiam de non entibus, R de quibuscunque non existentibus dicitur: ut in I .lib. de interpretatione pro- 'bauimus.quare non essicit propositiones, de subiecto non supponete,sed sintiles essentialibus, in quibus copula absoluitur a tempore:ideo no est neces laria existentia extremoru ad suppositione.
Circa conuersionem particularis negatiuae,notandum est,ideo Irnon conuerti: quia dari potest aliquando in conuersione eius antecedens verum,& consequens falsum; quod lassicit,ut conuersio non sit lesiti mazcum de ratione conuersionis sit argumentatio:& haec euidenter probetur vitiosa,ex eo tantum , quod semel dari possit antecedens verum,& consequens falsum, in simili sorma argumen. Ratio autem fundamentalis, propter quam in tali Conuersione, datur antecedens verum, & eonsequens falsuin est, quia fit argumentum a termino non distributo in antecedente,ad
eunde distributum in consequente:vt fit manifestum , si dicamus: Aliquod animal, non est homo ergo Aliquis homo, non est animal. Animal enim no distribuitur in antecedete, eum i t subiectu pro )ositionis particularis:& distribuitur in consequente, cum sit praedicarum propostionis negatiuae. Et ideo,non est bona consequentia,a conuersa ad conuertentem: nec proinde legitima conuersio,& hoe vuli dicere Aristotel .dum particularem negatiuam, non conuerti docet:quia mala conuersio,non est conuersio , sicut mala consequentia,non est consequentia.
TE X. ARISTOTELIS. Eodem autem modo se habebit, is in necessariis propositionibus, Sec.
INtentum Aristot. in hoe eapite est,tradere regulas convertendi propositiones modales. Diuiditur autem cap. in duas partes. In prima tradit regulas conuertendi propstiones de necesse. In secunda vero,regulas conuertendi propositiones.de modo contingenti.
Pro conuer non igitur Propositionum de necessi:, easdem regulas irradit , quas capite praecedenti tradiderat,pro conuersone
propositionum de inesse. Prima regula est,L- uniuerseia nega-
542쪽
Lib. de Priori resolutione, CV. 3. 32s
tiua de necesse eonuertitur simpliciter. Quam probat arg. ducente ad impossibile, in terminis non signi antibus. Sed ut melius intelligatur, illud constituemus in terminis significantibus; hoc modo : Si uniuersalis negativa, non conuertitur sinpliciter. emo hae non est bona consequentia: Necesse est nullum nomine esie equum : ergo necesse est, nullum equum este hominem:poterit ergo dari anteeedens verum.& consequens falsum. Sie igitur verum ilia Iud antecedens; Neces le est nullum hominem esse equum: & hoc consequens falatii; Necesse est nullum equum esse hominem : se si hoc consequens falsum est, verum erit istud; Contingit aliquem equum esse hominem r ex quo bene sequitur: ergo contingit aliquem hominem . esse equum ; per conuertionem simplicem : sed hcc est contradictoria primi antecedentis malae conuertionis;quod concessum est esse verum : nempe , Necesse est nullum hominem esse equum : ergo concedendum est ; uniuersalem negativam de necesse , conuerti simpliciter ι vel dari duas contradictorias simul
Secunda regula est r Vniuersalem Uirmativam de necese, conuerti in partem : is particularem Uirmativam conuerti simpliciteri Quam probat simili alio argumento ducente ad impossibile quod non est necessarium repetete. Tertia regula: Particula id negativa de esse non conuertitur. Hanc probat hac ratione: Quia sicut haec est mala consequentia , Aliqdod animal non est homo ; ergo aliquis homo non est animal in conueisione particularis negativa de inesse: quia datur antecedens verum , dc consequens talium: ita in particulari negativa ge necesse ; Aliquod animal non esse hominem, est necesse: ergo aliquem hominem esse animal, non est necesse. In secunda parte eap. agit de eonuersione propositionum de contingenti : quod duobus modis sumi posse ait. Primo , prout est idem,quod postibile : Ae hoe modo etiam conuenit rebus necessa riis : quia si necesse est hominem esse animat: ergo etiam eli pol-sbile, & consequenter contingens, sumpto contingenti pro possibili : Sed hane acceptionem contingentis, impropriam esse docet.
Ideo secundo modo, sumitur proprie , pro eo , quo/pois esse, is potes non esse. Hoc supposito, prima regula est e aeuod omnes propositiones deontingenti; Primo modo . eadem prorsu. ratione eonvertantur; ac
propositiones de inesse, is da modo necessor quam nec Oportet probare, nec exemplis ostendere,cum sit satis manifesta. . Secunda regula: Omnes pνvasitiones Urmativa do contingenti.
Secundo modo accepto,conuertuntur, etiam eisdem mora. nempe, iuersatis Urmativa in partem et ut contingit omnem hominem esse
album: ergo contingit aliquod album eue hominem, x particula
543쪽
3 16 Lib. I. de Priori,resolutione, Cay. 3.
iis affirmativa simpliciter v t contingit aliquem hominem esse aio hum : ergo contingit aliquod album esse hominem. Quae etiam xegula non probatur ab Arist.quia manifesta est. Tertiar Vniuersalis negativa, non eonuertitur, particulam ver negativa conuertitursimpliciter: εἰ in hoc d ferunt propositiones de contingenti; ab omnibus aliis. Hanc regulam probat alia ratione, nisi quia negatiuae de modo contingenti proprie sumpto affirmativam habent figuram : quid autem hoc sit, itatim explica-
Dubium primum circa conuersionem propositionum de necesse,
An vera sitfecunda regula eouuersionG.uniuersalis asemativa.dν particu ris Urmativa de necesse. ΡRimo agendum est de emuersione propositionum de necesse; ut I ordinem Arist. sequamur. Deinde de conuersiouepropositionum de eontingenti: dc tande dicemus, quid sentiendum sit, de propositionibus de possibili, &impossibili. Est et go primum dubium:
Quia secundam hanc regulam ; propositio uniuersalis affirmativa de necesse, conuertitur in particularem, & particularis affirmatiua simpliciter . sed probatur virumque falsum e quia in utraque conuersione datur antecedens verum,& consequens falsum et ergo traque est mala conuersio. Probatur antecedens in his: Necesse est omnem grammaticum esse hominem. ergo necesse est aliquem hominem,Aie grammaticum:& rursus Necesse est aliquem grammaticum ei te hominem: ergo necelle est aliquem hom'nem esse grammaticum. Aliqui respondent has propositiones modales, duobus modis sumi posse. Primo in sensu composito:ita ut significatio modi,cadat supra totum illud concretum; ut compositum ex homine.& graminatica:&senstri st. Necesse est omne quod necessario est grammaticum , esse hominem:& tune antecedens est falsum, sicut,& consequens: quare nou probatur malam esse conuersionem. Si vero sumantur in sensu diuis: ita ut modus non componat grammaticam cum homine, sed naturae suae relinquat: verbi gratia, li talis sensus sit omnem grammaticum, non polIe non es le hominem non possunt conuerti iuxta traditas regulas : quas so-
Isim in sensu composito intellexit Arist. Haee solutio non placuit Villalpandeo in Commentariis huius capitis: quia vere diminuta est. Namcdm in utroque sensu, possit sumi modus, & melius atque frequentius sumatur in sensu diuisio; ut per se est manifestum, satis diminutus esset Aristot. si di gulas eonuersionis non assignaret iuxta communem, & magis proprium sensum propositionum.Pro pterea respondet ipse: Veram esse eandem regulam,etiam in eTe-
544쪽
Lib. .de Priori resolutione, Cay.3. 327
jo allato, si seruetur idem senius utriusque propositionis. Quod
in conuersione uniuersalis negatiuae probat , videsicet: Necesse est nullum grammaticum esse hominem ergo necesse est nullum hominem esse grammaticum ; nam utraque in eodem sensu accepta. est falla. Sed haee solutio miniis satisfaeit, quam prima: nam regula non habet dissicultatem in conuersione uniuerialis negativae, ted in solis a stirmati uis: quae etiam si in eodem sensu accipiantur, necesse est dari aliquando in earum conuersione , antecedens verum , ficconsequens falsum. Vt exemplum datum probat euidenter. Ideo respondemus: Propolitiones de modo Necesse. uniuersa liter loquendo aecipiendas esse, supposita existentia extremorum: ut in eis vera ede postit regula conuersonis tradita ab Aristot. Ut in exempli argumento, supposito, quod homines, & grammatica sint in rerum natura, tunc verum est antecedens t Necesse est omisnem grammaticum esse homine vii quia sensus est, existente homine , & grammatica, necesse est omnem grammaticam esse in homine. Et etiam verum est consequens; Neeesse est aliquem hominem esse grammaticum: quia sensus est,honiane, Sc grammati ea existentibus in rerum natura, necesse est aliquem hominem esi se grammaticum: quamuis non supposita exilientia extremorum.
sed ab sute accepta sine tali suppositione, falla esset propositio.
An bene probauerit Aristoteles regulas renuersonu 'propositionum da necesse. is T TIdetur non bene id probasse, propter hoe arg. quia non bene
V probatur res aliqua per medium minus notum,quam ipsa sit: sed Aristotel. piobauit regulas conuertendi propositiones de ne- Ceila , per conuersionem particularis de contingenti, de qua nihil adhuc dixerat: ergo mitius bene id probauit. Minor patet ex litera Aristotelis. Respondetur, quod si bene intelligatur ratio Aristotelis, non utitur conuersione propositionis de modo contingenti,
sed propositionis de inesse: ex qua postea colligit, propositionem
particularem de contingenti hoc modo: Si non conuertitur simpliciter uniuetialis negativa de necesse: ergo potest dari antecedens verum, & consequens falsum : sit ergo verum hoc antece
dens. Necesse est nullum hominem esse equum:& consequens falsum, Necesse est nullum equum esse hominem. Et si hoc coiiseques falsum est , bene sequitur ex eo, veram esse hanc propositionem: Contingit aliquem equum esse hominem , quae est eius contradicia ria. Et quia contingens, sumptum non possibili, significat id,
545쪽
Lib. 1. de Priori resolutione, p.3.
modo sumpto, infert Aristotel. propositionem particularem de i esse per illam regulam, Pollibili posito In esse, nullum tequitur in- conueniens hoc modo: Contingit aliquem equum esse hominem: ponatur ergo inesse : Quod aliquis equus sit homo:& tunc propositio haee de inesse, Aliquis equus est homo, conuertitur simplieitet in hane:ergo aliquis homo est equus, per regulas conuertendi propositiones de inesse,iam traditas cap. praecedenti: ex qua colligit hane modalem de contingenti pro possibili, Contingit aliquem hominem esse equum : quia ex propositione de inelle cuidenter colis Iigitat propositio de possibili: sicut ex actu, colligitur bene poten. tia. Et haec ultima est contradictoria illius antecedentis malae conis Mersionis, quod verum esse concedebatur: videlicet. Necesse est nullum hominem esse equum : & ideo colligit duas contradidi rias simul esse veras , sine ulla conuersόne propusitionis de contingenti, per solam conuersionem propolitionis de inesse,& per re. gulam eontradictoriae oppositionis, traditam lib. x. de interpreta-xione quod si una est falsa, altera debet esse vera: & quod promtationes de necesse, habeant oppositionem cum propositionibus de eontingenti,etiam sumpto pro possibili modo,quo explicatur. Circa eonuersionem propositionum de modo contingenti,
DVobus modis docuit Aristotel. sumi eontingens. Primo , -- proprie. Secundo, Proprie. Impropriὲ quidem pro possibili:; de
ita sumpto, eisdem modis conuerti propostiones eius, ac conuertuntur propositiones de necesse & eisdem argumentis probandae sunt; atque etiam , ut regulae verae possint, intelligi debent propo-stiones, supposita existentia extremorum : ut dictum est in eisdem pro sitionibus de necesse. Et tandem in conuersione omnium modalium, intelligendum est, solum agere Aristot. de propositionibus de modo affirmato: sed variatis ex parte dicti, secundum quantitatem & qualitatem. Hoc est de valuerialibus,& partices ribus, firmativis,& negati uis.
CIrca propositiones vero de contingenti, secundo modo sumpto,notandum est, Omnes propesitiones eius efficere sensum ce-pulatiuum ; ut haec propositio: Contiogit hominem esse album, emeit hune sensum, Possibile est hominem esse album. & homunem non esse album: sicque de reliquis cuius ratio euidens est, significatio ipsius modi: quae est rem posse esse,& posse nou essa: &propterea contingens hoc modo sumptum . vocatur ad utrumlibet, quasi utrumque patrem possibilem significet. unde sequitur
546쪽
In lib. ν. de Priori resolutione, P.R. 3 29
Bene enim sequitur, Contingit hominem este album : ergo contingit hominem non est e album: atque etia in , Coimngit ho illinem non elle album:ergo contingit nominem este album. Et deo propositionibus de modo contingenti, opponinmirpi opolitiones de modo necelle,&de modo impossibili : quia ex duobus potest prouenire quod aliqud non sit conringens : nempe , ex eo, quod sit necessuri uan,& ex eo,quod sit impossibile: unde utraque haec est falsa,Contingit hominem esse ammabatque etiam, iaon tingit hominem esse equum. Prima quia necessalia. Secunda quia impos Iibilis. Et ex hoc procedit, tam diuersum modum conuzrsionis habere propositiones de contingenti, ab aliis omnibus
aliorum modorum. Nam cum uniuersalis negativa aliorum modorum,conuertatur simpliciter,de modo tamen contingenti,non
conuertitur simpliciter. Et cum particularis negativa aliorum modorum,non conuertatur; si sit de modo contingenti, conuertitur simpliciter:& haec est sententia Aristotelis.
SEd ut eam intelligamus,notandum est Tertio,quod ut aliqua
prepositio conuertatur, neccile est,secundum omnia, quae includit eonuerti: nam si secundum aliquid non conuertatur, non fiet conuersio secundum integrum sensum eius: nec dicetur ipsa conuerti, sed aliquid eius: quare talis conuersio, fiet secundum vocem tantum, Sc non secundum sensum, & veritarem: & ideo non erit vera . sed apparens tantum. Ex quo orae supposito certissimo, non erit difficile inteljigere i vetum este utrumque alterium ab Hristot. Primum quidem , quod uniuersalis negativa de contingenti , non conuertatur simpliciter. Exempli gratia : Contingit nullum hominem esse album: non sonuertitur in hanc, Contingit nullum album esse hominem: quia includit has duas propositiones de pollibili,Nullum hominem esse album, est possibile: &Pollibile est omnem hominem elle album : sed haec secunda non
conuertitur simpliciter; ut per te est manifestum : ergo nec uniuersalis negativa eam includens poterit simpliciter conuerti. Quod vero secunda regula , de conuelsone particulatis negatiuae vera sit, hoc modo probatur : Propositio particularis negatiua,propter significationem modi, infert assirmativam: ut probauimus:ergo haec est bona consequentia,Contingit aliquem hominem non esse album : ergo contingit aliquem hominem esse album : ex qua sequitur per conuersionem simplicem iam traditam: ergo contingit aliquod album esse hominem : & ex hac si quitur etiam , propter significationem modi, negativa, nempe, Contingit aliquod album non esse hominem , quae est convcItens negatiuaeParticularis in principio sumptae : ergo euidenter
547쪽
s 3 o In lib. t. ae Priori resiluitam, s p. 3.
Probatur ἱ eonu tendam esse simpliciter. Sed ut Nec regula vera iit, propositiones debent sumi supposita exilientia extremorum: ut in propositionibus de possibili, & necesse diximus; alioqui dabitur an recedens verum ; & consequens falsum : ut in hoc exemplo : Contingit hominem non esse iacientem : ergo contingit ridentem non esse hominem: atque etiam , Contingit hominem non esse grammatie m: ergo contingit grammaticum non esset
hominem. Supposita autem existentia extremc rum,nempe, risus,
di hominis , aut Grammaticae, & hominis , sicut consequens est falsum, ita& antecedens:nam homine, dc Grammatica exii tenti bus, non est contingens, quod Grammaticum sit homo: sed necessitium ex sui politione: nam si Grammatica est in rerum natura . non prile it sle nisi in homine , seu non ei se in homine : ergone cellu est eam in hom me elle, quare talium erit, quod con Lia
Sed aduersus hine conuersionem particularis negatiuae, estam . iacis di melle. Nam ideo dictum est ab Aristo t. particularem
strag-uam ite in P non nuerta simpticiter: quia datur antecedens
verum Ac eon Iequens falsum-hoc ideo, quia fit algumentum
a termino non dis imbuto ad terni, niim dili. inutum; x parte lub
tecti propo itionis conueriendae: ut patet in hac, Aliquod animal iton est homo, ergo aliquis homo non est animal. Animal enim non est distributum in antecedente : δt tamen dilici buu ut in Conlequente,ratione negaιionis supra illud cadentis: sed idem defectus continoit in conuersione particularis negatiuae de con- ingenti et ergo falsum erit, quod conuertatur Er ha c regula erit contraria illi; quae negat particolarem negativam de inesIe conuerti. Proba ur minor: quia dum lic procedimus, Contingit aliquem hominem non es le album: ergΘ eoivingit aliquod album non esse hominem;homo, qui est subiectu non antecedente, non distribuitur , sed solum a meitur signo particulari e & tamen distribuitur in eonsequente, ratione negationis cadentis supra illum ergo ex parte eius erit talis conuersio, argumenti a termino non aistributo, ad terminum distributum sicut conuersio particularis negatiuae de inessessic conisqupater,erit vitiosa, & nulla. se ut est illa. Respondetur ι Distinguendo minorem , quod in conuersione negatiuae de contingentii fiat argumentum a non distributo ad dii tributum : quia diuerso modo sit, atque in propositione de in-ecte: nam in hac fit,ex parte totius, atque integri extremi , sed inmodali de eoni ingenti, tantum ex parte extremi partialis, cum tamen ex alia parte maneat extremum sine distributione,nam ex
tremum propositionis modalis est dictum: eum proposito de modo concissente nesatiua,contineat etiam amrmativam, duas
548쪽
In lib. 1. de Priori resolutione, P. 3. 33i
habet partes dictum eius: unam negatam, & alteram aifirmatam. Et ideo unam distributam ; & alteram sine distributione. Gratia exempli; lum sic procedimus, in eodem exempli loco allato arg. Contingit aliquem hominem non esse album ergo contingit aliquod album, non esse hominem: hoc conicquenti neg.ltauum, Continet etiam aifirmativum , nempe, Contingit aliquod album
esse hominem: in quo patet hominem non distribui, licet distribuatur in alia parte eiusdem dicti negativa ex assirmativa autem, sequitur iterum alia pars negatiua ; nempe; Contingit aliquod alsum non esse hominem: quae est conuertens eiuldon particularis negatiuae. Vnde sequitur, non impedire conuersionem , nec vitiolam cam reddere argumentationem, a non distributo ad distributum, ex parte extremi partialis manentis ii ne distributione in alia parte affirmativa eiusdem.
Sed aduersus hanc solutionem , est argum . adhue difficilius;
QRia ex eo sequitur, uniuei salem negativam eiusdem modi contingentis, conuerti simpliciter; contra atram regulam negantem conuersionem eius. Probatur idisequi, quia ex eo tautumnori
potest conuerti uniuersalis negativa simpliciter , quia includis uniuersalem affirmativam , non conuertibilem simpliciter. ledum uersalis affirmat tua , ex eo solum non potest conuerti simpliciter : quia talis conuersio erit algumentum a non distributo addit tributum, ex parte praedicati eius:quod cum non sit in ea distributum,distribuitur in conuertente; ut pater, dum sic procedimus: Contingit omnem hominem elle album : ergo contingit, Omne album esse hominem. Constat vero uniuerialem affirmativam: solum esse partem dicti uniuersalis negatiuae , eam includentis:& ideo solum esse extremum partiale eius : ergo si non reddit vitiosam conuersionem;quod in ea fiat argumentum , a non distributo ad distributum, ex parte extremi partialis: ut dictum est in conuersione particularis negativae, nec igitur efficietur vitiosa conuersio uniuersalis negatiuae. Respondetur , Elle diuersam rationem in uniuersali negativa, includente uniuersalem affirmativam; ac in particulari negat tua: nam in conuersione huius duo sunt: Primum vitiad idem terminus,qui non est distributus in subiecto antecedentis; non distribuitur in utraque parte consequentis; sed in altera tantum: in alia vero, sine distributo manci , cumst particularis affirmativa. Secundum est ; quod eadem pars assirmativa conuertitur simpliciter . & per talem conuersionem , colligitur euidenter ex ea Particularis negativa e quae est conuerrens particularis negativae, in principio astum piae ad conuersonem : & ideo a primo ad ultimum, sequitur euidenter particularem negativam conuerti.
In uniueriali ob assirinatiua, incluta in negatiua uniuersiali.
549쪽
3 3 1 In lib. M. Priori resolutione, cap.3.
neutrum horum reperitur. Non primum: quia sic argumentum a non dii tributo afl distributum , dum eam conuertimus: ut terminus qui non distribuἰtur in antecedenti, semper in colasequen- ti distribuatur : hoc est, tam id conuertente assirmativa 3 ut patet, cum sit uniuersalis quam in negatiua uniuersali, quam includit , cuius Omnes terminos patet esse di hibutos , Ideo omni ex parte est argumentatio a non distributo ad distributum t & plus infertur in consequenti ; quam contineatur in antecedenti. Sed nee reperitur secundum : quia uniuersalis assirmat tua , in quam conuertitur, non includit propositionem conuertibilem , ex qua possit deduci eonuertens uniuersalis negata uae, sed solum uniuersalem negativam non conuertibilem, vel de qua disputatio est , an conuerratur : quare non possumus uti conuersione eius in eadem argumentatione, sicut polsumus uti conuersione particularis amrmativae inclusae in alia particulari nefatiua ; & ideo numquam possumus calligere ex conirersione uniuersalis amrmativae,quam includit, uniuersalem negativam , quae fit conuertens alterius uniuersalis negatiuae: de cuius conuersione agitur. Ex his igitur duabus differentiis, tanquam a signo euidenti colligimus, propositionem particularem negatiuam, contis
nere virtualiter suam conuertentem : cum per euidentes consequentias ex ea deducatur: & ideo conuerti poste ; ut docuit Aris . Vniuersalem vero negatiuam, non continere suam conuerrentem ullo modo , cum ex ea non possit deduci : sed solum amranatiuam uniuersalem, quae impedimento est ei, ne possie simpliciter conueIti.
Et si tandem dicatur, hine sequi, quod uniuersalis negativa
saltem possit conuerti in partem et cum uniuersalis amrmativa, quam includit,&propter quam solam non potest conuerti, in particularem conuertatur: quod tamen videtur esse contra reminiam Arist. negantem ullo modo conuerti. Respondeo ; Necessario concedendum esse , quod uniuersalis negativa tonuertatur in partieulare quia id conuincie argumentum:quin hoc nunquam Aristot.negauit:quia nullum est fundament*m, propter quod negari possit, sed solum negauit conuerti , ut petit propria natura noc est conuersione simplici; sicut conuertitur in aliis modis,atrue in propositionibus de inesse, Ex h*c de conuertione propo.
Cinca eonuoson propositionum dis possibili ct impossibili.
V Lximo notandum est , cirea eo resionem propositionum δε α
550쪽
In lib. de Frisi resolutione, cap. . s 3
In particulari de illis: quia eisdem modis conuertuntur,secudum sensum,& aequi pollentiam:ac propositiones de necesse : licet aliquando diuersae appareant ab eis:praesertiin propositiones de impossibili .Et de propositionibus de possibili,res est manifesta:cum sint de contingenti impropriὰ sumpto , de quibus iupra diximus, eodem modo conuerti posse, ac propositiones de necesse. Sed de propositionibus de impollibili, intelligetur facile , si consideremus propositiones de impossibili affirmato, aequi pollere propositionibus de necesse ,h3bentibus oppositum dictum,ut haec propositio : Impossibile est alisuem hominem esse equum : aequi pollet huic , necesse est nullum hominem es le equum e quare sicut illa conuertenda est: & sic de teris de impossib li,affirmato modo. nam de his solis loquitur Arist. in his eouersionibus: ut diximus Sollim est repetendum in hac parte: quod intelligitur semper,
supposita ex .stentia extremorum.
xx TNtentum Aristot. cap. praesenti est, explicare naturam, Θ Ilionem prima figura. Diuiditur autem in duas partes. In prima: Explicat modos uniuersales, quibus syllogismi fieri pollunt: ex quibus alios omnes inutiles : qui videntur eis similes, reiicit. In secunda: Explicat duos alios modos particulares utiles: & ex eis tanquam inutiles, omnes alios: qui in simili dispositione fieri possunt,etiam reiicit. Modos uniuersales explieat his verbis: Luando tres termini sies habent, ut postremus sit in toto medio , o medius in toto primo. sit, vel non sit . extremorum M. f Ilogismum necesse est , 8tc. Permedium terminum intelligit eum, qui bis sumitur in praemissis.
per postremum terminum : minorem extremitatem : & per primum , maiorem extremitatem. Sensus isitur verborum eius talis est: Quando tres termini, ita sunt dupositi: ut medium subiiciatur uniuersaliter maiori extremitati, in prima proposti ne: in secunda vero, minor extremitas subiiciatur uniuersaliter medio: amrmatine quidem fit syllogismus in primo modo, di vocatur, Barbara: quia constat tribus propositionibus anrmatiuis ,& est talis: omne animal est substantia: omnis ho-m. est animat: ergo omnis homo est substantia. Negative voΟ, in secundo modo, qui vocatur Celarent: quia consisti minori