장음표시 사용
121쪽
fomes Adae seundum satum praefente, fumus omnes emtari, se Chriso Domino juxta carnem e formes erepetemur in pse
PMLI. rum . Transfigurabit enim corpus humilitatis nostiae conformes' 'α- fieri corpori gloriae suae . Et : Qualis terrenus, tales a terreni, : ..s qualis caelesti& , tales a caelestes, di sicut portavimus imaginem terreni , portemus etiam imaginemi eae testis . Osendos , quoa
primi satus Atae participes esiecti, necessario etiam secandi Ad C risi Domini fecundiam earnem laturi satas participium eon-a
sequemur et utpote qui ex hac eadem natura conses exorins , C
cuncta , quae serant naturae , fusceperit ; cs ideo fostaneri
mortem, ut mortem naturae Dysipsens, ta a mortuis refo 'S, natiaram Iiberam a morrc 'inceret, ta mortem quidem propterea Pscepit , peccatam vero nequaquam , sed ab Me immonis omnino permans : quod enim erat naturae idem mortem indubia tantes sum t , perestrem vero , qaod non erat naturae , sed
turum eum noverat, G propter hoc procul dubio mori ram. Qti modo ergo non es exuemae dementiae credrre , qaod primitas eum immorta em in sex Boris fecerit ; nom tantae fuerunt aereditione ejus usque ad romm onem pecoti quando idem sexto die factas e terra, o tomedens contra divinum mandarum, de paradiso pulsus es , monaum vero pos perratum momsraverit . Certum os enim , qaia s etim immorsa em esse υ Iuisset , nee intercedere peccatum Dei sententiam eommutassis: qxia nee Diaboum fecit ex immortari mortaIem, equidem cum Brorum maIoram exsens principiam'
μν enm , inquit , His qui ab Adamo disque ad adventum G, si Domini in tantis iuerant impietatibus Og iniquitat bos , quanέοι B. Paulus propriis verbis expressit , ut in f p
122쪽
siori s ex Has deeuratum es vocibuI,ramquam magnum quividam resurrectionis eoIIaturus es praemium,i eos senoetis μι-bnsam Ine fine, G sne correctione Tradiderit. Nam ubi )am Ioco muneris resurrectio computabitur ,s poena, e correctione resurgentibus inferetur Z Et post paulum . Qώιs , inquit , ita demens , ut tantum bonum credat Materiam feri resurgenti sin iti supplicii, thus titinus erae omnino non iurgere,quam tantorum G tauum ma oram pos re minionem ,sub in isti paenis exper avriam insinere ΘΗos vero Τheodori libros , quorum excerpta Mercator lite ris consignavit , esse illos ipssis , quorum Photius superius Ia datus meminit , certum est e hic enim scribit ibidam , The
dorum Origenis fauem de se supplicioram musistare se tentiam e quod Origenis delirium de futuro in die judicii siuppliciorum inferni fine , Theudorum tradidisse, ex adductis eii. idem a Mercatore verbis intelligimus. Puto etiam hosce Thec dori Ii-hros eosdein esse,qui in Synodo,V. collat. q. cum plerisque ejusidem voluminibus nominantur sub . hoc titulo et Ex Abro minioeommenti de creatura, ubi haec Theodori verba recitantur: Mutu os satias diviss Deus creaturam praesensem G Lmta am ; in tuo quidem ad immorta uatem G immolabi itatem omnia: mras, in praesenti vero creaturam in morum G mmeabiIitatem interim dimittens a nam Auideis satim ab initio immortatis nos fecerit G immutabises, nouam diserent ramistuirrationabina laberemus , proprium nescientes honiam Ge. Cur vero in memorata Synodo in qua Theodori errores discussi sint impiae ejusdem adversius originaais peccati assertionem argumenistationes in examen Vocatae non fuerint, illud in causa fuit, quccliam inde ab initio Theodorus tamquam Nestorianae hae telis magister a Catholicis stati in post celebratam Synodum Ephesinam publicatus fuerat , pravaeque elusidem de Christi Incarnatione sententiae ab aliis missim disseminatae r unde ob easdem praeciis pue auctor haereseos accusebatur , omissis aliis plurimis eiu memersoribus . Ita etiam iniconstituto Vigilii Papaeae, ubi tot haere lica Τheodori asserta reseruntur, nullus ejusdem de Peccato originali error memoratur , sed solummodo impiae de Christo opiniones . HPorro licet in illis quinque libris contra Hieronymum prae- senim Τheodorus stripserit; illius enim fama toto olei: te Dem
123쪽
tonabat Augustinet etiam libros de Peccatorum meritis & r missione impugnavit , ite tre epistolam 89. ad Hilarium. Ete nim Hieronymus in fine Dialogorum Pauca tantum verba Pr peccato originali ad stiuendo habet: laudat vero pro ea te operosa Augustini volumina de Peccatorum meritis di remiisione in. Asiam ad se delata , quae cum Theodorus in Hieronymi Dialogis legerit , eadem quaesivisse indubium est , piaestititu cum ex Photii cxcerptis constet , ea Theodorum impugnasse , quata apud Augustinum tantum de originis reatu explicata leguntur. Linde recte Moreator,qui Theodori libros legit, scriptos illos dixit contra S. Aninsinum defendentem re ius e peccatum. Pro-Κcto Pelagius ejusque discipuli laudata Augustiiu volumina una cum epistola ad Hilarium , quae in Synodo Diospolitana contra. eosdem lecta fuerat , ad nouum 1ectae patronum misere , quo
catholicorum conatus per eumdem infringerent.Puto autem The dorum quinque illa volumina exarasse circa annum qI6. etenim.
Theodorus , referente motio scribit, Hieronymum Abros de r cens a se excogitara res compostos, ares favos in patriam trans uere : cum vero illos Hieronymus emiserit anno 4 I x. eosdem anno sequenti Theodorus vano ac infelici labore Consulare conatus fuit . Et quidem cum anno AIS. Zosimus P Pa Pelagium , eiusque haeretes condemnasset , encyclicas contra eumdem literas publicavit et quas Marius Mercator in Commonitorio ad Theodosium Imperatorem missas testatur ad Orienta
Les Eecis as, a rapti dioece , G Consantinopo , G TMeffasinicam, Ost Hierosθmam, α inferius de eadem epistola ait: Per torum orbem missa obscriptionibus Sanctorum Patriam es
roborata. Quare certum est , Alexandrum Antiochenum , qui id temporis Orientales Ecclesias uti Patriarcha regebat, eamdem encyclicam Zosimi per universam Orientis dioecesim publicasse: Contra quam Theodorus, tam multa scribere minime ausus suisset, nec dixisset occidentales ea haeresi insectos , ut ex eodem Pli tio habemus., cum Orientales Ecclesiae Occidentalium Patrum2ntentiam uti orthodoram substripsissent.
124쪽
Srnodias Carthagine sis , G Milevitana contra Pesagium ae
O Rosius o Oriente in Afritam eum saetis Stephani reliquiis
aPPulerat, quae non uno loco summa pietate ac venerati in ne receptae plura miracula edidere: de quibus Evodius Uaalensis sibrum scripsit , qui in appendicem tomi decimi Augustimani reiectus suit . Ille quidem recta ad Augustinum perrexit, eique tum Hierost lymae , tum Diespoli in Pelagii caesa gesta mgnificavit; literas etiam ostendens, quibus Eros ac Laetarus Asim cancs Episcopos de Pelagii dolis certiores reddebant. Augustunus his probe cognitis aegre tulit , orientales Antistites haereti ei arte deceptos . Quare auctor orino fuit ,, ut Aurelium Prias matem Carthaginensem qui primus Caelestium anathemate per- cusserat , conveniret , eique gestorum in Palaestina seriem expinueret . Aurelius rem ad provinciae Proconsularis Synodum rest-rendam duxit, quae ubi Carthagine eonvenit, Pelagi anorum camsa ab Epistopis LXVIII. cognita est. Patres re strio agitata, ac iis repetitis: , quae ante ferme quinquennium contra Caelestium statuta fuerant , limulque gesta in Palaestina considerantes, ubi Pelagius a provinciali Synodo absolutus fuerat, in hanc sententiam descendete : Elia 7 Pe agivis C Iesisque eorrecti funi, vel f rsa --quam ines e ineunt,G qaecumque feripta eo rea eos noula irae in dia esse negabiant, et es quemadmodum
de mendacio convineansuri generaliter tamen quicum ne domo-tizat G affirmat manam sisti ad vinesndo precata , ta Mimandara facienda δε ere posse naturam , E, eo modo grati Dei qua Sanctorum evidentitis orationibus decuratur, adversarius inveniem. Et quiexmoae negat, parvulos per bapti mi Chrsi a perritione Iiberari S statem pereipere fempiteruam, anat/-σID. Quibus Pelagii ac Caelestii persenae parcentes,e
rure dem errores anathemate confixerunt. Porro quo maior decreto vis inesset , illud per Iiteras Innocentio Papae subscribendum misere una cum epistolis Erotis ac Lazari , quas ab Orosio staccepisse Patres testantur in literis Synodalibus , quae apud Ringustinum epist. so, leguntur. ν- , Ba by Cooste
125쪽
Paulo post etiam a Numidis celebratum est Concilium Mile- vitanum. Est aurem Mileuis Numidiae Urbs, cujus sicris id temporis Severus praesectus erat: unde patet errare eos , qui hanc Synodum in insula Melita coactam putant . Convenere ad hunc consessum unus ct sexaginta Episcopi , quos inter Sulvanus Ni midiae Primas ac Concilii Praeses , Augiis inus, ct Alipius. Erat Si is nus Epistopus . umensis, & anno MII. tempore collationis
Carthaginensis uti Numidiae Primas encyclicas subscripserat, uti lib. a. cap. 7. dicemus . Discussa est Pelagianorum causa : nihil tamen contra Pelagium aut Cretessium decretum fuit; sed eosdem uti novorum 'dogmatum inventores , per literas api d In-h nocentium Papam accusarunt : in quibia haec inter cetera conscripsere: in ergo aca ominamus , quae contra fueras fui tiras purima disserant , Me interim dao, ibis ommno totum quo ChrisIaxi jungas, ni Hur evertere, carae delia eorda Psithen et non esse rogandum Deum . ut estnera ρectari matam , atque ad
ias ad cori endan vitam aeternam Cfra Gnae Drariae Sacramentum. insinuarunt postea Pontifici Caelestium in Asia ad presbyteratum irrepsisse , Pelagium vero Hierosbi is si ibsissere; laudantes interim Hieronymum aes vel stas eiadem acriter decertantem'. Epistola Synodica est inter Augustinianas 9a. Numidae mitius eo in conventu egere , Quam Patres Carthaginenses e nam Pelagianos nullo anathemate percusserunt. scd causim CX Integno Romano Pontifici iudicandam detulere. Ha rum Synodorum mentionem facit S. Prosper in carmine contra Ingratos cap. a. Tia causam fisi sagrantius Africa nosrae Exequeris , tecumque smin jiangente vi rem
GUcis , G Iato profernis Amice DIEIos. Convenere tiai de canctis orbibus anni Ponti es , geminoque fenum te herrima coetu Deceraeis quod Roma probet, quod regus se sensis Hi conventus circa autumn Lm huius anni η 16. celebrati s. isse videntur : nam eXeunte Ianuario anno sequenti , utrique epist Ide Innocentius respondit. Collectores Conciliorum edidere Synodum Mileuitanam coactam , ut in titulo pi aenotatur , Arcadio dimonorio Auta. Cciae. in qua Iegurgur statuti canones viginti septem , quorum CSO. prio. Disitir oste
126쪽
priores Pelagianorum Iaaeresim damnant . Cardinalis Baloniua prae singulari quae. pollebat eruditione , recte observavit , nullos in ea Synodo camnes contrα Pelagianos potuisse decerni: quip-Pe quae anno go a. quo fratres Augusti ultimum simul Consulatum gessere', celebrata tuit 'quo tempore nondum, Pelagianorum nomen Orbi. innotuerat . Ibi autem recie monet , farraginem i, iam septem & viginti canonum , quos veterex Synodorum colle ctores per satyram congestos unius Synodi Mileuitanae nomine inscriptCs publicarunt , ad diversia Africana Concilia Pertinere. Idem tamen arbitratur , Octo canones contra Pelagianos , qui ibidem leguntur , non a priori, sed a posteriori Mileuitana Syncdo anno sit 6. decretos esse. Digestores vero Conciliorum eiusdem urbis nomine deceptos tradit', itemque mrumque G nerara Conci tum fuerit, ibas unus idem e Aarenas Ca ιfumenses Episcopus prafuit . Haec ille ad annum qoa.Pag. I 64. Baronii sententiam sequuntur ejusdem exscriptor Binius, ct in recenti Conciliorum editione Philippus Labbreusa et qui Pariter B, nil tantum notas latis iciune excripsit nitiis tamen de Vomi ac Ian senii sententia praelocutus , qui negant octo memoratos caninnes contra Pelagianos Milevi editos fuisse quae etiam sententia placuit. Chifflatio in notis ad canonem 1o. Fertandi Pag.287. Existimo ex viginti septemucanonibus , qui vulgo Mileuitani dicuntur , tres tantum a priori bync do ea in Urbe habita exaratos suble: ncmpe XIII. XIV. Ω XV. reliquos vero alienum sundum Occupare. Etenim cum anno qI9. in.Synodo Caithagincnsi recitarentur statuta Omnium Conciliorum , quae sub Aurelio Primate in Africa celebratae suerant , treS tantum canones mem
rati Mileuitanae priori Synodo deputati sunt, ceteris reapse dumtius Conciliis Carthaginensibus ad riptis . Primi VIII. canoneSediti fuerunt, ut mox probabo a plenaria Synodo Africana Honorio XII. & Theodotio VIII. C T. anno 4i8. quando Pelagiana haeresis in universali ex Africa Concilio primitus damnata fuit . Canones vero sequentes IX. X. XI. XII. XVI. XUII XVIII. XIX. XX. statuti suerunt a Syncdo Caithaginensi Honorio VII.&Thecclosio. iterum Aure. Cossi anno 4o . Canones XXI XXII. XXIV. XXV. XXVI i XXVII. leguntur iisdem omnino verbis prolati in plenaria Synodo proxime memorata anni 418. Prosecto canon XXVII. est ab illa Synodo alienus. : nam illic legitur subscriptus Donat Ianus Teleptensis primae Icdis ς cum certum sit
127쪽
anno η . quando Synodus Mileui habita fuit, Migonium suis Episcopum primae sedis in BYZacena ProVincia . Erat MiZonius. anno 397. ByZacenorum Primas ex codice laudato , ubi recitatur Mnsdus Cauario & Attico Coae celebrata. Idem pariter memoratur in serius in Synodo indicta Stilichone iterum & Anthemio Cossi anno oos.& vivebat anno δὲ I. ut deducitur ex gestis collationis Carthaginendis capite l73. quo tempore Donatianus nondum ad Primitum Provinciae evaserat , ut dicemus inferius cap. I 3. In codice Africanorum Concidiorum a capite r3. sextantum isti canones Mesevita e priori Synodo adscribuntur . I.
Quinam Episcopi alios Ecbeant praecedere . II. De archivo , di& matricula Numidiae . III. De Quodvultdeo Episcopo. IV. De Maximiano Episcopo . U. De epistola diem consecrationis Episcoporum exprimente . VI..De Lectoribus ad alienas Ecclesias non promovendis . Cur enim , si Mileuitana Synodus tot can nes disciplinae Ecclesiasticae I emecessarios prae ripsisset , ici illacorumdem repetitione antio 4 ly. ab Aurelio iniuncta piaetermisi si mimcnt , ct diversis aliis Conciliis deputati Z Ferrandus Diaconus Carthaginensis in collecta e canonum , laudat duo hin. lusee Mileuitani Concilii statuta t titulo X lit Episcopus ordin, tus ab ordinatore literas accipiat: & tit. LXXVII. tit nussus Episcopus prioribus tuis se audeat anteponere. Qui duo cantinoe Vere a Mileuitanis Patribus emanarunt; nusquain vero ullum ali rum canonum ex iis , qui vulgo Mileuitani dicuntur , sab titulo huiusce Synodi adducit . Immo tit. X . incitat CanGn m, quo urgente necessitate , virginis consecratio ante annum vigesi naum quintum permittitur : appellat autem ncn Syncidum Mil vitanam , sed Carthaginensem , licet inter camnes Mileuitanos sit vigesimus sextus . Est a titem canon XVIII. Synodi Carthagi-riensis anno 4I8. celebratae, o redie ab eodem Ferrando uti non decimus octavus e sdem Concilii adducitur . Praetepca titulo XLIII. recitat canonem ex Concilio Carthaginensi tit. 9. quo appellationes ad Imperatorem Episcopis interdicuntur.Hic etiam . ea non est inter Mileuitanos undevicesimus, ct vere statutus fuit a Synodo Carthaginensi anno ηo . I amdein tit. cI XIII. lauciat canonem . quo continentia Praecinitur iis , qui uxores aut viros dimittunt, illumque attribuit Synodo Carthaginens proxime
memoratae tit. 7. non Uero Mileuitanae anni ηCa. ciam tamen ti
128쪽
Milevitanos a Conciliis Carthaginensibus statutos fuisse teste eius clem Ecclesiae Carthaginensis Diacono sanctissimo ac doctissimo. At neque odio illi canones contra Pelagianos adscribi possunt Synodo posteriori Mileuitanae : quoniam nusquam S. Augustinus canones lutius Synodi appellat , sied liteias tantum in Africanis scit pias ad Innocentium laudat . Epistola 9s. De Conciatiis duobus , inquit , prosineiae Carthaginensis, at e Numirim ad tuam Sanctitatem a non parvo Episcoporum uomero obscriptas riteras missimus eontra inimicos Dratiae CBrisi. Si vero canones condidissent , memoratis literis adnexi legerentur , eosque Innocentio approhandos misissent . Rursius epist. 94. ad Ηilarium ait : Iam enim cum isa scriberem, cognoveramos in E
cIesa Carthaginers o emtis eos Diso Iis Conci i condit is inisse decretum per epistuam sancto G venerabio Papae unocentio dirigendum ; G nos de Conculo Nomidiae ad eamdem Apula eois Sedem jam stat ter fori eramus ἱ di antea praemittit haec ipsa : Nova quaedam haerois inimica gratiae Ciri conatur exurgere fed nondum evidenter ab EceIesa se rata est. Porro decretum Carthaginensis Concilii hic ab Augustino laudatum in haec verba in epi stola Synodali conceptum legitur : II eommuni deIiberatione cenissimus , hujusmodi perseolanis amnores , quamvis ad presbyteriuw idem Caelestus posea peret, nise dica r , nis Baee apertiue e anaraematizaverine , usos anathemiatizari o8ortere , ne i querum non potueris , δε Demeorum , qui ob eis decepti funt , vel decipi possunt , erantia sntentia , qu e in eos Zara es , fantitas strocuretur . Me it die gesin Domiis Frater sancte , earitati tuae intiman moximus, ut sarmis nyrae mediocritatis etiam Am Deae Sedis a Ueator a Doritas . Ex quibus constat Africanos nulloseontra Pelagianos canones statuisse , sed ni palinodiam errorum canerent , a fidelium communione comm removendos duxisse At odio illi canones a Laronio his Synodis provincialibus Asi-.cae deputati anathemate sigillatim clauduntur , ut iam ea sentientes , quae per illos damnantur , evidenter ab Eecissa separati appareant : cujus oppositum contigisse Augustinus Hilario per liteias contestatus est. Idem epistola Io6. ad Paulinum ait:
is sit ont itaque de fae re ev o I Concinis, Carthaginens G Isis litano relationes ad Apri solicam Sedem. Nullos itaque canones Africani condidere . sed integram Pelagianorum cau-
129쪽
sain ad Romanam Ecclesiam detulerunt . Hinc Coelestinus Papa, ut vulgo putant, in literi, ad Gallicanos Episcopos cap. io. scribit : IIIud etiam , quod intra Cart/aginendiis Θnodi decre
mnae : statimque subiungit quosdam canones Mileuitano Concilio a Baronio attii butos , qui tamen Carthaginensi ibidem adscri-huntur , ct quidem plenario ex uni versa Asica coacto . Postremo cum piaeterita Concilia tempore Aurelii in Africa celebrata anno Ol9. in plenaria Synodo Carthagine indicta repeterentur , canones illi Octo recitati sunt ex Concilio Honorio XII. ct
Theodosio VIII. Augg. Con Kalendis, Maii Carthagine peracto
ex cap. 76. CCd. Africani se Ex hiS Patet Perperam tomo 4. Conci l. edit. regiae illos octo canones cum reliquis attribui Synodo Mileuitanae II. cui ibiclem Canone ultimo dicitur praemisse Aurelius cum Donatiano Primate ByZaceno , ac provinciarum Legatis. Etenim huic praesedit Sylvanus Zumensis cum Numidiae Episcopis : neque suit Concilium Generale, ut putavit Baronius, cuius verba superius dedimus , sed Provinciale ex epigraphecpistolae 9 a. apud Augustinum . Augustinus fidei causam omni conatu adversias PeIagianorum insidias defensurus, privatas ctiam ad Innocentium literas dedit: quibus tamen ut maius auctoritatis pondus inesset , easdem ab Alipio , Evodio , ac Possidio sit bscribendas curavit. Hi quidem olim Augustino convixerant, atque ex Augustiniano Hipponensi monasterio nobiles in Africana Ecclesia sedes adepti erant. Ali- pius Tagastensis Episcopus scientia & auctori late percelebris, rChusque contra Pelagianos gestis insignis , sepius nobis inserius commendabitur. Evodius militia relicta ac Uluistianis sacris initiatus , monachum cum Augustino concive induerat ; & paulo post Uzalae in provincia proconstulari Antistes consecratus, anno qoq. contra Donatistas a Synodo Africana legatus ad H norium missus fuit. Hic Synodo Carili aginensi hoc anno contra Pelagianos peractae non interfuerat: non enim in literarum epigra Phenominatur. PosiJdius erat Episcopus Calamen sis , ct anno Oio. Publica legatione contra eosdem Donatistas apud Imperatorem Persiunctus suit ,' ejusque opera factum est, ut Honorius MarceI- linum in Africam si mina cum Potestate mitteret , a quo anno
sequenti indicta collatione Carthaginensi , Possidius unus e se tem Episcopis fuit, qui contra Donatistas disputarunt. Egit Pariter
130쪽
riter Augustinus cum Aurelio, ut & ipse tanquam Primas Ast, cae laudatae epistolae nomen daret. Ceterum in his literis AuΠustinus icis Omnibus abrasis, suis coloribus Pesagianam fraudem V m Xu . Insinuavit Innocentio , Vulgo iactari , Pelagium plures Romae Patronos habere ; nonnullOS , quod Pontificem in ea-ciem sententia cum Pelagio esse sibi persuadebant, ceteros, quod 1 elagio falso eos errores adscribi arbitrahantur . Dein I luribus in 1'elagianam haeresim invectus, quo de facie tota ab Innocentio cognosceretur , Pelagii librum ab ejusidem discipulis sibi Dio-ciuum eidem misit . Ne vero Pontifici tot curis occupato multum laboris muceret, asteriscis capitales eius dem errores notavit.
Advidit etiam volumen de Natura vi Gratia , quo librum incresiarchae CCnsutaverat, itemque epistolam abs se ad Pelagium cla- tam , qua respondebat alteri ab ipsomet Pelagio in sui defensio. item Perscriptae r curavit autem per Summum Pontificem cam lem transimittere , ut Pelagius magis eum qui misissset , quam qui lcripsisset , attenderet . Insinuavit etiam Pontifici, Pelamum aut Romam acciendum, ut divinae gratiae suomet ore palam sine ambagibus testimonium daret , Vel hoc ipsium per literas a sen-cium . Nondum etiam ad se delata significavit gesta Si nodi Palaestinae , ex quibus Pelagii sententia melius cognosceretur , &concludit epistolam . Utriam etiam noser rivulus Zices extores ex eoαem , quo erIam mus , abandans , emanet capite uent ram , Hoc a re probari votamus , tum e rescriptis de commmni partic/patrone inins gratiae consciri . Hanc epistolam una cum literis utriusique Synodi Carthaginensis , 2 Mileuitame Iulius Episcopus Romam ad Innocentium tulit. Palladio interea Syracusas navigante Augustinus scripsit ad Hilarium , cunctorum quae tunc in Africa contra Pelagianos gesta suerant , eumdem certiorem reddens : nam ct ante biennium alias ad illum literasceverat', quibus excitatas Suracusis a Caelestii disicipulis quae- mones enodarat. Prius etiam seripserat Augustinus ad Johannem dolerosolymitanum , cum accepisset ab Orosio', quantam Pelagio advocationem commodasset , rogans eumdem, ut gesta Syn Coalla in Africam transimittere dignaretur e ea etenim ab A f i- canis enixe desiderabantur . Cum vero diu diuque responsium expreta siet , iterato ad eumdem scripsit . Ea autem est episto-a ara. m qua haec habet , quibus nimius Iohannis erga Pelagium amor significatur : PHagum vere fratrem no um ,