장음표시 사용
91쪽
saeque Numinis vindictae adstribenda et in nostra quidem fuisse
potestate ne illa accIderenti ut Rutem austrantur , a Deo solum sperandum , illumque insuPer eXOrandum , non modo ut praeterita peccata condonet, Verum etiam rogandum ut futuris siua nos oratia eximat : neminem , excePta Dei Genitrice , fuisse sine peceato : libertatem arbitrii divino auxilio roborandam: nullum denique veterum Patrum contraria docuisse: quod explicatis e rumdem a Pelagio adductis testimoniis, enadite demonstrat.Haec ibi Augustinus , qui tum primum Pelagium haeretica docere coisgnovit: Proposuit de grotia , inquit , quaesionem et tae respondist od habebat in corde: de im quies o es, uou 'am vo lamias, sed tibi μid sentiret, dabitabamus. Paulus Orosius Hispanus Augustini fama perinotus Hipponem
venaat , quo nonnullarum didicultatum 1blutionem impetraret. Ab Augustino uti sacratiot i Christiani orbis ora Io undequaque responsa petebantur , ac si illo loquente Deus occulta revelaret. De his tantum sermonem faciemuS, quae Pelagi anete historiae congruent. Cum Syracusis Pelagii discipuli nova dogmata publica tes , graves turbas darent , Hilarius quinque quaestiones sibi e plicandas ad Augustinum e Sicilia transinistrat. Hic autem non minus eruditam quam Prolixam epistolam reposuit, pluribus demonstrans , neminem in hac Vita vivere posse sine peccato et Ii- herum arbitrium absque gratiae auxilio non poste mandata divina servare: damnari infantes sine baptismo ex hac vita migra tes : non teneri divites ad universa bona pauperibus eroganda: neminem denique esse debere ad iurandum proclivem . Nondum erat id temporis Hilarius Episcopus et nam in epigraphe epistolae inter Augustinianas 89. Fin is a S. Doctore nominatur. Anno vero 4 l . cum alteram ad eumdem epistolam 94. Augustinus per Palladium misit, ad secrum Syracusanae Ecclesiae thronum evectus fuerat e vocatur enim ab Augustino Fra Ier &Conficerdos . Eodem sere tempore , cum Paulus &. Eutropius Episcopi Gallicani plurium haeresum commonitorium Augustino detulissent, libellum etiam eidem dederunt, Pelagianis ratiunculis contextum: quem ex Sicilia acceperant , & Caelestii nomine circumferebatur . Augustinus, cum nusquam novos Pelagianorum motus intelligeret , ingens ac iamdiu meditatum opus inchoarat , nempe expositionem Psalmorum , simulque volumen de Civit; e Dei paene caeptum prosequebatur . Viri autem
92쪽
ties psalmos interpretatus fuerat , duosque libros prioribus tri bus de Civitate Dei addiderat , cum ad Pelagianos stylum convertere coactus est , ex epistola Iodi. ad Evodium. Non convenit inter striptores , a quonam Ρaulus Orosius ad Augustinum missus fuerit . Nonnulli missum putant ab Erote &Laetam Galliae Episcopis , qui anno I r. Pelagium apud Palaesi nos Episcopos accusarunt . Alii illius peregrinationis auctores faciunt Eutropium S Paulum . Ita Baronius , R Bivarius ; ille in annalibus ad annum qIq. iste in comment. Chronici Flavii Dextri ad annum 4 . Sed hanc quaestionem ipse Orosius tollit , qui in epistola ad Augustinum , quae habetur tomo 6. ante
librum ad versus Priscillianistas ct Origenistas , seribit: Ad te per Deiam missus sum et de te per eum sero , dum era sidero , ναμ liter octaui est quod hac venirem. Agnosco eur venerim , se tantate , sne necessitate , sue confras . De patria egressu
Din , occulta quadam vi actus , donee in istos terrie litus o L. Iatus sum . Hu demiam in eum restit inreueniam, quod ad te . venire mandabar:/mpudentem non jadices, s accipis confitentem. Facilius sane erat illis auctoribus ista legere , quam a quibuSorosus missus fuerit, indagare . Ex his patet Chrenologiae Flavii Dextri anti-historia, inanisque pro eadem defendenda Bivarii labor : scribit enim Dexter anno Aoo. Orosium ab EpiscopiSE Hispanis ad Synodum Africanam cum mandatis legatum . Audiatur ipse Augustinus, haec ad Evodium de Orosio scribens: Ad
nos ab ultima Hsania , ides ab Oceani litore , solo sanctoriam scripturarum ardore infammatus a enit . Erat in animo Orosio, tradere S.Doctori commonitorium seu consultationem depravis Priscillianistarum atque Origenistarum sententiis , quibuSΗisipaniae agitabantur : sed eum quotidie tantis occupationibuSobrutum Augustinum.videret , ne sum novos labores adderet, rem piocrastinabat , cum Eutropius & Paulus supervenere, Plu rium Caelestii ratiocinationum consutationem S. Doctorem roga turi . Orosius quidem in eadem epistola testatur illos Episcopos commonitorium Adse de aliquantis firesbus . Cum vero hR-' beamus , Augustinum librum de Persectione jusititiae ad Eutro pium di Paulum dedisse , in quo , ut petierant, Caelestii sophis mata dissolvit , neque ullum aliud Augustinianum ad eosdem opus perscriptum legamus , haec Caelestii argumenta ad illud ' commonitorium reserenda sunt . Librum igitur elucubraVit Au-
93쪽
gustinus , cujus hunc titulum legimus t de Perfectione se tiae In hoc volumine Caelesti ratiocinationes diluit c sexdecim illae
numerantur quibus probare haereticus nitebatur , hominem s Iis ingenitis arbitrio viribus posse esse sine peccato . Augustinus vero constanter docet , Vitari posse peccatum, si gratia Dei per desium Christum natura Vitiata sanetus: quae in tantum sana non est , in quantum id quod faciendum est, aut caecitate non videt, aut infirmitate non implet a non esse opus liberis liberatore, sed pDL servis , ut eis dicat gratulatio libetetatis: MI si de necessi a- xxx. . tibias animam meam ἱ ipsa enim sanitas est vera libertas , quae laesa non fuisset , si bona Permansisset voluntas: Dei unius esse, hominem facere , di reficere . Plura etiam Postea cxponit testimonia , quae ex sacris literis Caelestius opponebat , ut hominis voluntatem contra divinam gratiam erigeret . Hunc librum de Persectione iustitiae , inter illos quos in libris Retractationum miscensiuit, AugustinuS non numeravit , quod inter epistolas reponendus sit , iit ex hoc initio ejusdem patet a Sanctis farethiasos Coepiseopis Eutropio G Paulo Augosinas . Eius tamen cM tres praecipui S. Augusini distipuli ac defensores acerrimi t
santur . Prosper in fine libri ad ver. Collatorem , Fulgentius li-hro I. ad Monimum cap. a. di Possidius in indice. Scriptum v to hoc ipso anno constat et nam Grosius antequam discederet emAsrica , Paulum & Eutropium S. Doctori commonitorium illuci tradidisse , in memorata epistola narrat. Augustinus , ut Orosio morem geleret , ejusdem consultationi respondens , Priscillimissarum atque Origenistarum deliri summa perspicuitate ac brevitate reiecit , ac librum assertione peccati originalis , veluti capitalem Pelagii errorem. 1uffocat rurus , conclusit . Orosius de origine animae certius aliquid ab Augustino cognoscere desiderabat; sed ea in quaestione magnum illud ingenium perpetuo fluctuavit. Illam quidem e nihilo creatam citra dubium asseverasset , sed in ea sententia peccati originalis traducem dissicillime explicari autumabat: diu uero hac dubitatione agitatus , solutionem cui adquiesceret , desperans, ae Hieronymo rei dissicilis intelligentiam petere decrevit . Quare
Orosium monuit, ut Hieronymum adiret , originem animae ab eodem intellecturus . Itaque proiciam epistolam de origine animae ad Hieronymum dedit:in qua omnes ea de re sententias examinat , quibusve in singulis dissicultatibus prematur , exponit.
94쪽
Epistolam iisdem omnino verbis finit , quibus opus ad Orosiurn conscriptum claudituri: haec autem stini : Sed ante am fiam quaenam eorum potius uigendast, hoc me non temere Ientire profiteor , eam qme vero es, non a resari robustisimae ac iandatissonae fidei , qua Cfrisi Eeris a me parvulos Bomines recentiome natos a damnatione eredit nis per gratiam nominis corisi , quam in suis Sacramentis conmendavit , posse Iibera ri. Quando vero Augustinus ad Orosium scri hebat contra Priscillianum , iam ejusdem Orosii in Orientem iter decretum erat: nam cap. I a. sic Olosium colloquitur : diamvis ameis de derative rogem , votis ardentibus exoptem expectem , ad per te mihi Dominus hujus rei auferas ignorantiam , nempe de Origine Hic nobis probandum restat, I imasii ac Iacobi conversionem, atque haec quae de Orosio diximus , hoc anno Al . contigisse;
nam illa ad annum sequentem Iansenius refert. Augustinus epist. o a. aia EJodium recenset quaecumque illo anno , antequam estisciem epistolam acciperet , literis mandarat, narrans se duos
deo ivitate Dei libres scripsisse , quartum scilicet & quintum; insuper trium Psalmorum explicationem c quae quidem volum naad Itiuente Quadragesima abs se inchoata testatur additque duos ad Hieronymum libros , tertium ad Orosium t eui , inquit, recad meroumum P voe pergeret , persas . Et postea : Scri Linquit, etiam graπdem emdam Iibriam adseros Pelagii lare- sun , cogent bus nonnuuis fratruns , ibos contra gratisim Chrisi opinionem pernicio Ufimam lue persuaserat . At Orosius mensio Julio anni sequentis erat Hierosolymae : quod aperte con at ex iis, quae idem habet in Apologia, ut mox dicemus. Qua re hoc anno eos libros a S. Doctore elucubratos compertum fit Puto autem Orosium Hippone Eluisse hoc ipsio anno, antequam Augustinus librum de Natura S gratia persecisset : etenim siecum
in ' ὐ Π ' dep tasset , uti epistolam illam satis prolixam
a Malarium datam, ad ipsum Hieronum una detulit. Adde OrOtium in consesshi Hierosolymitano de libro de Natura & gratia
fixisse : me Aia sinus Episcopos friptis sis, sciat audistis, exforruite hoe in usis που μ agii scriptis fua resors cc λἈώιν II as. Et Hieronymus qui anno sequenti scripsi libros Dialogorum , Cum mentionem fecisset trium S. Augustini librorum e Peccatorussi meritis a remissione, ait, Pelagium alloquens:Misi
95쪽
Do ae specialiter icto namini endere dicitur, nempe librum de Natura di gratia : quae quidem ab Orosio intellexerat .
Hieronisus Iibros DisIogor- ωDtra Peugium feribit . H. petietis me sol is a Iosanne Episcopo examinatur . Ian- fenii fauncinatio notata . Orosi a Iogia de Libertatae ariabitrii defenditur . Augustinus anno qI s. aeri studio ac continuato labore Davidicos psalmos interpretabatur , quod opus anno siuperi ri inchoaverat. Quam vero huic expositioni intentus incumberet, ex his quae hac de re in epistola Ioa. ad Evodium scripsit, accipitur : Ab his , inquit , me νeiscari cs retardari irroenti sis transverso quibus ber ρ sionibus nosi , ita tis nee Iibros
de Trinitate , qaos diu in mansos verso, Nondiam is complevi, modo attendere et Iim . At quoties in illa psalmorum interpretatione argumentum poscit , divinam gratiam commendat , ac li- heri arbitrii superbiam comprimit , ut nec sic a Pelagianis impugnandis avocari potuerit . Toto hoc anno in Oriente stylum morari necesse est . Pelagius enim , uti haereticus , coram judice non semel causam agere coactus , non unum Prosundae cauIiditatis argumentum dedit . . Hieronymus cum in epistola ad Ctosphontem commodius se plura contra Pelagium scripturum spopondisset, crebra amicorum expostulatione provocatus , hoc anno libros Dialogorum tres adversus Pelagium emisit . Quo tamen illius verecundiae parceret, Socratico more ex utraque parte , quod diceretur vel dici posi1et , exponens. Attici & Critobuli nomina induxit secum invicem disceptantium , ut & Casiolicorum sententiae , & adversa riorum dicta exprimerentur maiori qua fieri posset brevitate aciclaritate . Semel tantum in prooemio Pelagium , ut haereseos rest auratorem nominavit : Iovinianus , ait , cujus , o Pelvi, ale nune haereo fresitatur , Romanam idem me absente turba-υit . Hinc Pelagius sui ipsius gloria Hieronymum morderi , atque invidia succendi dictitabat, ac se scriptis exagitandu quod tum ipse Hieronymus in prologo huius operis , tum Augustinus
lib. a. cori. Juliam cap. Io. contestantur . Hosce Dialogos paulo ante Synodum Dio*Olitanam quae hoc anno exeunte celebra-
96쪽
ta fuit , evulgavit : siquidem Orosius in Apologia , quam post
Septembrem contra Pelagium emisit, haec habet de Hieronymo Simiister , G in libro quem nunc feribit , coHata in modum diasigi aDercatione , confutat . Idemque Hieronymus respondens literis Augustini per Orosium acceptis: Certe, ait, in Dialogo quem nuper edidi , tuae Eeatitudinis , ut dignum fuerat, recordatus fiam . Orosim autem mense Decembri iter in Asricam maturabat , ut dicemus ; atque initio statim anni in Africam navigavit . Unde minus exacte Baronius stribit , Hieronymum post Synodum Diospolitanam dialogos publicasse . De his Hieronymi libris testatur Julianus, Augustinum seripsisse Alexandria Pelagitim Scripturarum ab eo oppressum monisus,arbitriuistisertim vindicare non posse , libro g. Oper. impet D cap. 8 .Suspicor eam S. Doctoris epistolam datam suisse ad Cyrillum Porro in his libris toto Scripturarum sacrarum campo Pelagianos insequitur , divinam gratiam commendans , atque vanam haereticorum apathiam iugulans . De peccato Originali mam tantum in fine libri tertii sententiam posuit dicens, de illo argumento Augustinum stripsisse , unde novo sane labori Lpersedendum arbitrabatur , ne sibi illud Horatii object aretur , In B am ne δε-gna feras : aut enim dicturum se , inquit , eadem cupe Augustinus , ex superfluo ; aut si noVa , a clarissimo ingenio occupata esse meliora . Quibus ad Augustinensium voluminum commendationem nihil aflerri potest illustrius. Illa tamen fuere primae veluti Augustini contra Pelagianos velitationes. Libris enim quos S. Doctor postea contra Julianum emisit , idem veluti triariis decertasse dicendus en e siquidem anteriora volumina, Lue vim argumentorum, sive doctrinae subtilitatem spectes, longo Q-perant intervallo . Hinc Hieronymus , licet diu superstes fuerit, ac suos hoste dialogos a Pelagio impugnatos videret , silentium servavit , uno tonante ex Africa in Pelagianos Augustino . Immo eum hic stripsisset Hieronymo , an respondisset Aniani obiectionibus , quibus seripta ad Ctesiphontem epistola oppugnahaturi, restripsit Augustino : Si cutem Dominus visam rei e- it, G notarioriam habuerimus copiam , paucis lacubratiam
' curas resondebimus , non ut convincamus faere emortuam,
i fed tit imperitiam at die bufflemiam e ins no is fermoni s
coni temus . Melitisque hoc faceret Saninuas vesra , ne com
97쪽
Nullam tamen responsionem elucubravit, scd intra Bethlehemiti cae rupis silentia sese continenS , veluti intra Castra emeritae militiae miles , Augustinianae contra Pelagianos pugnae spectator usque ad obitum fuit, noViS subinde literis Augustino victorias gratulatus . Posthac unus Augustinus Catholicam fidem contra novos illos Dogmatis as tutatus est . Nam licet in Africa semiama in aestimatione ob sanctitatis ac doctrinae famam esset Amrelius Carthaginensium AntisteS , ac totius Africae Primas , hic tamen praesente Carthagine Augustino silebat , unusque Hipponensis Episcopus ad populum declamabat , quod ex sermone I . de verbis Ap6stoli supra ostendimus, ct ipsemet Augustinus modestissimus vir his fatetur in Prologo Retractationum et Tantaminque mihi tribtitiam es , ut ubicumque me praesente Loqui opias esset ad popotam , raris e tacere , atque a os audire permis terer . Sed de his alias . Cum Orosius in Asiam appulisset , Hieronymum statim adiit, cuncta quae Carthagine contra Caelestium peracta fuerant , cxponens , libros etiam de Peccatorum meritis & remissione ab Augustino contra Pelagium elucubratos eidem tradidit, una cum literis quas S. Doctor nuper ad Hilarium in Siciliam miserat. Haec ubi a Hieronymi amicis per Palaestinam vulgata stat, Pelagii fides in suspicionem vocata est . Neque enim viri cordatiores sibi persuadere poterant , Hieronymum & Augustinum, quos veluti Christianae Reipublicae Consules Catholicus Orbis s. spiciebat, Pelagium impugnandum siuscepisse vera edocentem I hannes Hieros blymitanus , quod Pelagium catholicum credebat ejus enim sententias de cute tantum noverat aegie serebat
haec passim de amicissimo tibi homine spargi: cum tamen peius in dies audire illum post Orosi adventum ad Palaestinos animadverteret , ne suborta dissidia latius propagarentur, pluribus Hieronymo , multis etiam Pelagio adstipulantibus , coram tot Clero HierosAlymitano iudicio agere decrevit , placuitque Or sum acciri Hieroselymam , qui e vestigio advenit . Johannm Coacta urbana Synodo Orosium rogat , quae in Africa adversuSCaelestium gesta sint , edisserat. Ille dudum Caelestium Cartha gine ab Aurelio aliisque Episcopis damnatum respondit , atque ex Africa aufugisse . Se vero disccdente , Augustinum Pelagii librum ab huius discipulis ad eumdem missum consulare , hab
re secum eiusdem Hipponensis Episcopi epistolam : quam nupet in
98쪽
n Siciliam ad novos haereticorum conatus compescendos destinaverat , quam quidem epistolam illis iubentibus legit . Accer situs inde in consessum Pelagius interrogatur , doceretne ea,quae Aumastinus in opistola ad Hilarium consutarat . Ille , ut erat impudentissimus , ac tunc subinfenso in Augustinum animo, rispondit : Ee uis es mibi Augus usi Cum vero universi conclamassent , blaspheinasse in Epis opum , cujus industria haere sum monstris suffocatis , toti Africae eXpetitae diu pacis dies asimiserat , expellendumque ut haereticum non modo ab illo conventu, Vcrum etiam ab Ecclesia , Johannes sui auctoritate interposita , judicio rem decerni imperavit , di ne Pelagio quidquam rursus iniuriae in Augustinum excideret, esse se Augustinum dixit , libere suam siententiam expinneret , rogavitque Orosium , promeret si quae Pelagio obiicienda arbitraretur . Ille docere Pelagium dixit, posse hominem esse sine peccato , & mandata Dei facile custodire , si velit.
Haec quidem fassus Pelagius, cum tamen id non absque Dei gratia fieri pose asseveraret , non levis confusio exorta est . Insta. hat Johannes Orosio , ageret accusatorem , se tunc iudicem s turum , cui Orosius : Nos accusatores hujus non fiamos , sed
hae haeres , quam nune Iaicus vulgo praedicut , rurimamus. Johannes , cum praemisisset , Zachariam ct Elafibeth pronuntiatos esse iustos, divinam tamen gratiam ad Vltae canctitatem se vandam perneccssariam esse tribus sacrarum literarum testimoniis comprobavit. Illo turbabatur Oiosius, quod Johannes Olim coly phaeus fuerat Origenianae scholae , quae aPathiam seu Impeccantiam deficndebat , atque eo quae de Zacharia & Elisabeth dixerat , reserebat et Quod quidem , inquit, ab Ormene dictiam, ab eo proferri comptaritas modis notum erat. At Pelagium ex Ori- uene fiam doctrinam mutuasse , nulli dubium erat . Accedebat ouod Orosio cum Graecis per intei pretem loquendum crat, quem Pelastianae fidei esse cognoverant Posse ius, Avitus , ac Dominus cx duce, qui siepe vel prave interpretantem , vel plura supprimentem, vel alia ex aliis suggerentem confutaverant . Erat Avitus Presbuter Bracarensis ex Idatio in Chronico. Quare cum plura hinc inde dicta suissent, nihil de Pelagio iudicatum est, decretumque rem integram ad Innocentium Pontificem deseri i , mquam sententiam omnes pedibus IVere . Hic consessus habitus
99쪽
est Hierosolymae exeunte Julio : nam Orosius testatur st post st-ptein & quadraginta dies Hierosolymam rediisse prima encaeniorum die . Hoc festum vero ob dedicationem Martyrii , cele-herrimi templi a Constantino Magno extructi ea in urbe agebatur die I . Septembris , de quo haec recitat Nicephorus lib. 8. cap. so. Erat is decimus quartus mesis Septembris dies,
qui ab eo tempore in Eccuso Hierosomitana quotannis piab iaee ab omnibos festus G ceIebris agitatus es , octo ex ordiis
diebus tonυenti s celebrandiS , quibus diebus ex omni terrainrtim orbe Bomines eo conventuus, G ad se os conventus eoneum
xiant , arcana scro peracturi , ta loca juncta cognitiari . De Martirii consecratione late agit Eusebius lib. q. de vita Constam
tini , ct ex eo Baronius ad annum 333 Pelagius ejusque satellites Johannem convenientes , plura in Orosium qui novum Pelagio periculum molitus suerat , congCrebant , tamdemque in eam tententiam eumdem traxerunt , ut crederet , Orosium asserere , nec Per Dei gratiam homines esse posse sine peccato . Hinc cum prima solemnitatis die Orosius Johanni sacra peracturo adstitisset , acriter ab eodem uti haere licae doctrinae assertor repulsus , gravem ignominiam tulit . Ille vero quo se desenleret, obiectamque haereseos notam a sa procul excuteret, Paucos intra dies apologiam edidit de Libertate arbitrii inscriptam, in qua gestis in Hierosolymitano consessu enarratis , fui defensionem prosecutus in unum Pelagium invehitur, eiusque epistolam ad Demetriadem nuperrime datam primus omnium eventilat , modeste semper de Johanne locutus , ut dixerit: Concedendum es magis, ut interpres errasse dicendo, uom Episcopus audiendo tinxisse videatur . Totam eam stropham in subdolam interpretis fidem devolvit. Hic Hierosolymitanus consessus coram Iohanne , ac cuncta quae ex Orosio hucusque diximus , non modo in dubium vocantur , sed a nonnullis auctor apologiae non Orosius, .sed haereticus quis Novati anus asseritur , quod Wistellius Carmelita tomo MVindiciarum lib. 3. 1ect. r. tradit , nec dissentit LeZana Annal. Carmelit. ad annum 4 I r. Baronius nec verbum quidem habet de hoc Pelagii examine a Iohanne peracto . Ianstniu mentitorem quemdam illam apologiam Orosio stipposuisse fidentes, pronuntiat ; timetque vir eruditus Aloysius Torelius tomo Irbaeculorum Augustisti ad vinum 4 I s. num. r. integram fidem
100쪽
inter tantam eontradictorum turbam praestare . Mirum quomodo in re certissima scriptores celeberrimi falli ac fallere potuerintlEtenim cuncta quae Orosius in illa Apologia narrat , repetit quoque S. Augustinus in libro de Gostis Pelagii: quae sane nisi ab Orosio accepisse credendus est . Omitto hic omnia quae ibi narrantur , optime rei veritati ita congruere , ut nissi ab eorum temporum scriptore, & gesta Pelagianorum optime callente dici potuerint. Ibi euim libri eo usque a S. Augustino editi recensentur : Timasi ac lacobi conversio , librique Pelagiam evulgatio proditur : instiper narratur, Cadestium ab Aurelio Carthagine damnatum aufugisse et Hieronymum id temporis libros Dialogorum elucubrasse: Pelagium nuper ad Demetriadem seripsisse, recitatis ad verbum pluribus ejusdem epistolae versibus: fit mentio ibidem encseniorum , quae quotannis Hieimsolymae celebrabantur : nihil in eadem apologia traditur de Synodo Diosipolitana , eXeunte Postea anno macta οῦ quae cuncta aliave , si attentius considerata fuissent, Orosit apologia haud in dubium venisset , etiamsi de hoc Pelagii examine S. Augustinus siluisset . Iansenius hallucinatus est , existimans hunc consessum de quo orosius stribit, esse Synodum Diospoli habitam, cujus gesta cum eκ S. Augustino habeamus, atque Orosium ibi minime adfuisse S. Doctor testetur , fieri nequit , inquit auctor ille , vera esse quae de se Orosius in memorata apologia narrat. Verum Orosius scribit, se in consessu coram Iohanne non fuisse Diospoli, sed Hierosolymae : Latebam ergo , ait , in Bethisbem traditus a Patre Augusino , ut timorem Domini discerem sedens ad pedes Hi ronmi : inde Hierusalem vobis accersentibias vocatus adDeni: de in in conventu vestro una vobiscum Iohanne Episcopo praecipiense , confedi. Huius vero primi examinis, quod Pelagius hoc
anno coram Iohanne Hierosolymitano subiit, praeter Orosium testis est Augustinus lib. de Gest Pelag. cap. 14. Ir. I 6. I7. &3O.
ae legens Iansenius putavit, intelligenda esse de Synodo coacta Dios ii , quae abhinc quinque mensibus , nempe ad finem anni habita est . Audiatur Augustinus cap. Iq. Etiam hoc ussest temmonio S. Johannes Hierosθmicanae Antistes Eccissae, scut interrogatas , quae apud tuum ante judicitim Diospolitanum ge a fuerant, Coepiscopis nos, is mi simuI in tuo judicio
prae debant, ipse narravit . Item : Ais enim, tune , quibusdam
Dyserrantibus G dicentitas , quod Ine Dei gratia diceret Pe-