장음표시 사용
171쪽
Decreto unἱversal Is Eeelesiae, In quo figeretur tempus , quo nova illa sanctio robur suum haberet , ne dubia
ae incerta essent matrimonia . Unde Conei IIum Tri. dentinum huiuste sanctionis auctor sess. 24. e p. I. de reformat. se habet I Decerni3 insuper , .l εέηρ modi deerelam in aenaliasque Paroebia Dum robων poniginta dies babere incipiat a a die prima publieatiomnia in eadem Parochia factae naemerandos . Atqui huiusmodi eautio eo. magia fuit ne eessarIa in dicta ab adversariIa mutatIone, quod ordinatio Presbyre rorum , a qua Saeramentorum veritas pendet, sit maior Is m mentI. Cum ergo nullum extIterit EeeIesiae vel summi Pontis eis De eretum Irritans ordInrilones absque Instrumentorum trad Itione peractas ab undeeimo sae. eulo usque ad ConeIIIum FIorentinum , necessarI. comis oluditur eiusmodi traditionem instrumentorum ante Coneilium Florentinum non fuisse essem Ialem ordina-tIonis materiam.
Ad secundum. Neque ex trilae verbis, quae prosere Episcopus, dum tradit calleem , aeeipe potestatem a R- ferre Se. colligi potest tune Imprim; et, nacterem Sacerdotalem ἔ namque ἱn omnium sententia Presbyter, dum ungitur , non aeeIpIt potestatem benedIcendἱ Ad consecrandi , quamvis Episcopus dicat , per sam unis
monem , ω ninram benedict. onem , quaecumque bene dixerint manus istae benedicantur , Θ quaecumque confecνaverin , consecrentur e & iuxta patronos primae sententiae, non datur. potestas remittendi peeeata, sed data decIaratur , eum Pontifex manus Imponens Preseisiero de . : Accipe Spiritωm SanHaem , quεν- ν miseritis peccata, remit,ntur eis ' Ergo a pari per verba illa, accipe potostatem auferre , non datur, sed da. ia signi fleatur offerendi potestas. Ad tertium, petitum ex Decreto EugenἰI IV. r. Decretum Illud ed Itum est soluto Con et Iio FIorentIno I iam enim retegerant Graeei , & soli Latini ἔ, lud probare potuerunt . a. EugenIus nihil novum desinit , sed exponIt solum Armenis quinam essen ritus Eeelesiae Romanae in eonserendIs sacrament ἰs . 3. Non 'ngulos ritus recenset quod maxime notan-
172쪽
eum est sed eos duntaxat , in quibus Armeni forted strepabant ab Ecclesia Romana , nullam enIm faciamentionem ritus , quo eonsecrantur Episeopl , libia D DIarum in ordicatione subdiaconi , At imposit onis manuum in ordinatIone inacoes , quam ta. men patroni seeundae sentent Iae fferunt eme necessa viim Diac natus materiam . q. Deeretum III ud non dii titur ad uiriversa Iem Eeclesiam , sed ad Armenos duuiniitat; nul Ia In eo Ineluditur clausula Irritans ordinationes iam ritu peractas , nullum praeeeptum illius promuIgandi In singulis Ecclesiis, nullum tempus In eo praescribitur , ultra quod ordinatio Presbyteri absique trad tione calicis futura sit nuIIa . s. DeniqueCo Ilium TridentInum nedum adhaesit huleee deere totamquam necessariae ordinationum regulae, quin diserinis docti sessi I 4. c. 3. de Extrema-unct Ione, Presbyteros rite ordinari per Impositionem manuum PresbyterII, nul Ia facta mentIone tradit onis Instrumento rum . Ergo nec ante ConcIlium Florentinum, nee liti Ipso Cohetlἔo exiit ullum Eee Iesiae edictum, quo tradix o triRrumentorum statueretur neeessaria Diamnatus M Presbyteratus materia . Duo ObiIeiuni Adversarἱὲ adversus nostram respon si oriem . Primum in Ponti fleali Romano electi ad Pre D teratum dicuntur ord Inandi ante trad Itionem eaticis ,
IIcee manus iam fuerInt ipsis impositae: post traditionem vero fimpliciter voeantur Presbyteri: Ergo in s Ia tradit Ione instrumeotorum consertur character Sacerdotal Is . Secundum, Innocent Ius III. eap. Pastoralis ,& Gregorius IX. eap. Presbyter, illa de Saeramentit non
tondis, definIunt non iterandam ordinatIonem , In qua omi ga fuer i manuum ImpositIo I sed caute supplendum quod fuerat praetermissum. Ergo vaIet ordinatio sine manuum ImpositIone. Uerum Ista momentamon sun magni ponderis. Non primum ; quia electἰ tandIu eensentur ordinanis dἰ , quamdiu ei rea eos eompletus non est ord Inati
nis ritus. Η ne In Ipso libro Pontificali post traditionem instrumentorum Iegἰturr Presbuteri ordinandi . . . Ade, IA/os eoram se dicentes , suse Ipe , sancte Pa-
173쪽
Non ineundum; quia quod rite per ictum est, non est iterandum . de quod omissum , suppleri debet, qu
modo: mque illa sint necesuria sive neeessitate Sacra menti, sive necessitate praeeepti duntaxat. Si e In Bι- ruis o, v. g. si per errorem .dhibita suerit aqua ro- 'cea, non iterandi sunt exorcismi , & aliae eaeremo nias rite observatae ἱ sed supplendum quod desu It , nempe insundenda aqua eum forma verborum praestripta . Conara vero, si omissis caeremoniis, materia &forma debito modo suerim adhibita, ut contingIt insatia necessitatis, suppletadae sunt caeremoniae , etiamsi ad sit stantiam Sacramenti non per i 4nt. Q. c. Quae manuam imposiιio ess essentialla in ordi- sione Trea=teri Advertes In ord InalIone Preibyterἰ non unam, sed plἰeem , vel etiam trἰplicem esse manuum impositIo.nem. r. enIm Pontifex, & post illum Presbyteri imponunt mιnus initiando absque ulla verborum prolat Ione. a. nulla Inter iecta mora tam Postisera , quam iii PresbytesI tenet manus extensas super Initiandum , adeoque isthaee manuum Impositio nonnullis videt unesse eadem eum praecedente ecintinuata, interim vero
Pontἰ sex fundit preces pro initiando, quae habent rationem formae In hypothesi, quod eiusmodi manuum impositIo sit ordinationis materia . Tertia de uItimam nuum impositio fit post communionem eum ista
verborum sormula, accipe Spiritum Iannum. Hi PPae
R. Patroni primae sentent ἰae , & qui porrectionem
Instrumentorum definiunt esse adaequatam ordinat Ionia materiam , contendunt ut imam Impositionem manuum esse adiectitIam, sieut pr mam de seeundam, Presbyte rumque in continu instrumentorum cum potestate O ferendi Meepisse potestatem remittendi peccata I confirmantque suam senten. iam, ex eo quod ultima iIIa manuum impositio non sit admodum antiqua In Eccle sa LMina , de nunquam fuerit in usu apud Graecos.
174쪽
puron; vero De unὀae Sc tertiae senten Iae non eonve n .m cIeca tertiam illam mannum impositionem. Ali ἔeΛἰm laeundam dum axat asserunt esse essentIEIem , utin
e semper in utraque Ecclesia , Latina seῖlἰeet de
Greea, usurpatam : cum ultἰma , ut iam observatum est, non sit In usu apud Graeeor, nee apud LatInos intecta , nisi a quadringentis annis. ΑΓI vero statu una . ferendam manuum impositi nem , quae una est eumptim v, de ultimam per rinere ad substantIam saerais mea i , contenduntque Presbyterum ante postremam manumn Impositionem non habere potestatem remittenvi pereata . Nee refert quod non sit admodum anisi I qua apud Latinos, nee uimpetur 1pud Graeeos, quIa EeeIesa potuit uno vel diverso rῖtu utramque conferre potestatem, scilicet offerendi Ar pereata dimitritendI. Quod autem separatim nune eonseratur, magIseongritIt exemplo Christi, qui in ultima eoena Apostolia prἰmo contui potestatem osserendi, deinde post resurrectἰonem potestatem remittendi peccata, Io: lmNee ride sequitur, inquiunt, ordἰ nationem Presbyteri esse duplex saeramentum, cum in ea assignetur du-pI ex signum effeax gratiae , de duplen eharacter Im primatur, quia sim illa sunt partiat Ia , de partiales
characteres, tenduntque ad ἰntegrandum unum Saera. mendum , de unam potestatem ἰ quemadmodum Evel,
eIssia constans ea duplici signo unum est integrum
Ceterum, eum nihil certi hie definiri possit, caute observandum est quidquid praeserἰbitur in Ponti Mali Romhno , de si quid fuerit ἰneaute omissum , illud
supplendum est, ut docent Innoeentius III. Be Grego-TIus lX. supra lavdaei ι quia ritus Integer nere stari ea , saltem necessitate praeeepti. Q. T. styae Mae es aerateria ordinatioma Episeopa is rR. Adaequata materia est manuum impositio. Pr batur i. quἰa hoe rItu Apostolus Timotheum cons
cravit Ephesinum Episcopum , praescrIpsitque Ipsi, ut EPiscopos ita consecraret, quemadmodum saepius dis imiu , ct hune rItum universalis Eeclesia hactenus retinuIe. a. quἐa si alia materia esset assignanda, vel
175쪽
x a D. ordin/ traditio annulἱ aut baculi Pastoralis , ve I unct o vel impositio libri Evangeliorum super caput ἰnitiandi . Atqui nihil horum assignari potest . Non traditIoannuli aut baculi ἔ. quia nee est , nee suIa In vis
apud Graeeos , nee admodum est antiqua apud Latinos ι eius quippe non meminIt Concilium Car. thaginense quartum . Idem dicendum de unctione , quae licet apud Latinos sit antiquior tradἰiione annu-Ii aut baculi, cum eius mentionem faciant s. Leo serin. s. de Passione, S. Gregorius, vel quivis auctoria cap. Io. libri I. Reg. tamen nondum erat in usu
quarto saeculo, ut patet ex ConcIlio quarto Carthaginensi, quod non requirIt ad ord Inationem Episcopis nisi Impositionem manuum , & Iibri Evangeliorum ἔnec eam adhibent Graeel. Non dealque impositio libri Evangelἰorum, cuius tamen meminit Conci IIum Carthaginense quartum; quia praeterquamquod Apostoli
illum ritum non usurpaverant , nunquam in Ecclesia mea obtinuia, nee universaIiter receptus erat in Ee-elesia Lxtina nono laeulo , ut constat ex AmalarI
.rdiuem celebratur ordinatio apud quosdam, ni duo Βρι- ρνι teneant Evangelium θρον capnν ejus e quod neque
vetus auctoritas istimat, neque sanonica auctoritas. E
ante eum Aleuinus, sive at Ius auctor Iibri de DI v nis Setia, testatur EecIesiam Romanam illum ritum pri-mIa laeviis non usurpasse. Cum autem huic manuum ImpositIoni adiecta sia dupleου verborum formula; Pontifex enim consecrans , di duo Episeopi assistentes, dum manus capiti ordinan di imponun , dieuat , accipe Piν itum sanctum , eccide inde solus Ponti sex Invoeat Spiritum sanctum: ambἱ-gitur in quibus verbis consistat forma essentἰa Is . Theologi benemultἱ eontendunt eam eonsistere In sola ratione , quia prIora verba, accipe visitum sanctrem, sunt recens Invecta apud Lat nos, & nullatenus In usu apud Graeeos. Sed haee ratIo non convincἰt et quia ex dictis Tractatu de Saeramentia in genere e. 7. Christus non determinavit Ia specie formas plurIum Sacra
176쪽
Pars Frinia . et di mentorum , sed eas reliquIt Eeclesiae determinandati Unde eum prIora it Ia verba persecte exprimant emisctum ord Inati nIs EpistopalIs, assumi possunt ab Eeclesia ut forma eius essemIalis.
.ius Sacrament ἰ Ministrum i Ita enim ConeIlἰum Trἰλsess. 13. can. 7. adversus Pseudo is reformatos definite M quia vinerit Discopos ... non habere potestatem eo famandi edi ordinandι, met eam, quam habent, sitis esse
Probatur 2. ex SerIptura, quae ius ordInandi alila non tribuli quam Apostolis, quorum sueeessores sunt Epἔseopi. Sic Ast s. Apostoli septem primos DIaemnos a quos Fideles elegerant, per manuum impositi Rem , ct orationem ord Inarunt. Et e. 24. b. aa. Pau. Ius & Barnabas per singulas EeeIesias PresbyterogeonstItuum. a. ad TImoth. cap. I. v. c. ab Apostolo Timotheus su It ordinatus . DenIque Idem Apostolutr. ad TImoth. eap. 3. de S. Ae Titum e p. . minbobus praestribῖt , quibus debeant manus Imponere , utpote Episeopl. Probatur a. ex constanti & eontinua ab ApostoIIa ad nostram usque aetatem unIversalis Eeelesia Traditi me . Sanctus Cornelius teri Io saeculo in epist. ad Fabium Ant ehenum, quem resert Eusebius lib. s. Hi ας P. I. seribIa Novatianum gehismati eum de Haeresia Cham , eum Episcopatum Romanum ambIre , aeelvisse ex Italia tres EpIseopos , homines plane rudes ac PIIces , quos II te inelusit, temulentosque factos de crapula oppressos adumbrata de inani manuum imis
177쪽
eo om bus, etiam Haereueis, persuasum erat Epἰ- ωὐpum nonnisi ab allia Episcopis consecrari posse. Synodus AIexandrina anno 3 3. in epist. Synod ἰωdeelarat Isthyram Presbyterum non esse quia fueral O di natus a Colluuio, qui non erat Episcopus, sed fimplex Sacerdos.
Sanctus Epiphanius haeresi s. Insectatur Aetium ἱqui Presbyteros Episeopis aequabat , iisque ius ordi. Eandi tribuebat; eum Episcopalis Ordo Patres EeeIesiae generet per ordinationem; Presbyteralis vero filioldumtaxat per Bapti m. Verba sanctἱ Doctoris supra
terii ecetum Episeoporum, quia, inquiunt, absurdum est Episeopum fuisse eon se eratum per simpliees Saeerdotes. Superfluum egea recensere Coneilla de reee tiores Scriptores Eeelesiastieos , quI Ra Ord nationi1 Meeuna esse Episcopi proprium . .
Q. a. Simplevi Sacerdos potiam esse eis aiatnarim Μώ nationis Missis R. Potese ordinationis Subd accidatus , inserIorum ordinum, & Tonsurae non potest superiorum.
Prima pars probatur: quia de facto illud privIIegium eoncessum esse pluribus Abbatibus demonstravi mus e. s. Et ratio e st , qu Ia eum illi Ordines fini ab Eeelesia InstitutI , penes illam est indulgere qu but voluerit, laeuuatem illos conserendI. Secunda pars, stilicet Presbyteros nequIdem extraordinarie poste esse Ministros superiorum ordinum , pro batur, quia tam fixum est in seriptura Ae Traditione collationem hiprelorum ordinum pertInere ad solos Episcopos, ut Eeelesia, quae aliquando simplieἰ Saeer doti potestatem Deἰt confirmandI, hactenus eum nullo hia vispensaverit; quantaIIbet compulerit aecessitas aqvie falle fuit maxima tempore persecutaeata . sum
178쪽
isterem ira cryptis, di propter sacerdo um penuriam uoehia Ies Eec Iesiae Diaeonis saepIus comm Itterentur. isto EeeIesia in huiusmodI esti emis sicur non quam tam DIaeonis dispensavῖt ut ciseerent, ct vIt tete et rium peccata dimittere his ite Ree eum simpliethua Sa.eerdotibus , Ut DIaeonos di Presbyteros ordInirent , qu 1 ut aque dispensatio aeque repugnuet Seripturaesareae di Tradit Ioni. Dieet x. Conei lium Nierenum tenerale primum InepἔR. ad Eeelesiam Alexandrinam , indulsit Presbyteris a Meletis eo se eratis potestatem oed nandi Eeesesia Monistros: Ergo, Nego eo sequerit Iam . Aliud enim est ordInare, seu ut habetur in Graeeo textu, praeordῖnarer aliud consecrare. Cleri ei quἰdem , iuxta morem illorum temporum, probabant quos Fideles elegerant ad minister Iuni Saeerdotale, & probatos, Episeopo et niserandos offerebant . Vult igitur Cone Ilum, ut quos CIe Ieali honore gwde te statuerat. suffragium habeant cum ceteris In huiusmodi probatἰone. Dices a. EugenIus Iri in suo mereto pro Armenis, docet ordInarium M nistrum Sacramenti ordiri Is esse Epἔseopum: Ergo eenset presbyterum esse eius Miu
Distinguo eon seq. esse Ministrum extraordInarIum Tespectu subdiaeonatus, de Inseriorum ordInum , concedo e respectu superiorum , Nego eonsequentIam; alio. quin si verba summi Ponti fieis essent universaliter a Cipienda, ex ἰἰs eoncludere lIceret, simplieem sacer dotem posse consecrare Episeopum . Dices I. eoniserat Io Presbyteri ex die Is fit per manuum imposit Ionem: atqui simplices sacerdotes manus imponunt Presbytero eoniserando, ex Cone; lio Cartha'ginea si quarto ean. 3. de ex Ponti fieali Romano: E go Presbyteri vere conseerant saeerdotes. Distinguo maiorem ; per manuum impositionem , quae sit saetamentaIIs , cum eerta verborum sermula , Concedor quae sit eaeremonial Is 3t absque ulla vere
179쪽
s De Ordine, ut eum ΕpIseopo manus Imponunt in testImonium leonsensionia di foeIetatia, quam Ineunt eum recens v l
Diees 4. Qui potest maius, potest& mInus: at es lPreibyteri possunt matur, stilleel eonficere EuehirIsiam, & remittere peeeatae Ergo & ordinare Diae nos vel Presbyteros I quod est quid Ionge minus . i. Distinguo maiorem ; qui potest maius In eodem genere, Concedo e sie qui potest remittere peerat graviora, potest & leviorat In diverso genere, Nego majorem ; nam maius est peecata dimittere, quam
mortuos sust itare, quod tamen posterius non potest Presbyteris Dices s. Plura suppetuna exempIa Presbyterorum 2Epἰ seoporum , quos simplIees Sacerdotes ordinarunt . Paphnutius Abbas Danἰelem discIpulum. Drdinavit pri mo Diaeonum , delude. Presbyterum , ex Cassi ann eo, Iat. 4. cap. I. Turonenses, eiecto sancto BrIxIo, Ep seopum sibi praefixerunt Iustinianum . ex s.. Gregoris Turonensi lib. xo. Hist. eap. 3 . In persecutione imperatoria valentis Ariani, qui Episcopos orthodoxode sedibus deturbabat , ct in exilium amandabat , ut sanctum Meletium in Armeniam, L Eusebium Sam sat ensem in ThraeIam ; ClerieI In Eeciesita viduat a Ministros constituebant, ex Theodoreto Iῖb. 4. Hist.
Dist Inguo anteeedena , simplicta Presbyteri ordinarunt aecedente manus Episcopal Is ἰ nipositione, O cedo: secus, Nego antecedens . Itaque Paphnutius , Clerus Turonicus, ct alii ordinarunt, eonstitueruntque Eeelesiae Min Istros, quomodo nune Rex Christἰan IIDmus dieitur Instituere Episcopos , & qui eumque iurhabent praesentandἱ ad EeeIesias Paroeli ales , conssiore Pastores , quatenus scilicet eligunt vel nominara ad munia Eeelesiastiea, quae tam ea sie electi ae prae sentati obἰre nequeunt, quin prius ab Episcopo com
Quod autem Ueterea, quI nobis obiiciuntur , noa alio sensu seripserἰnt , patet ex Cone IIIo Arausicano eorum aetate eelebrato, sic enim habet can. I. Fιβsia
180쪽
Discum per infirmitatam oe debilitatem aliquam, aueis h. betaedinem sensus incideνit , an orsa inciaem am inserit , ea , ΨΜ- nonnis Fer Discostos germinr , non sub εν entia Irea Presbyteros agere permittat, scd E se amevocet , . qMod in Ecclesia 'agendum se erit, impoκast . Conflans ergo tune erat Tradit Io , Ministros EeeIesiae
non posse consecrari, ni si per EpIseopum; alias quid
neeesse fuisset , ut EpIscopus infirmitate detentus , alium Epἰ scopum evocaret Naee di eas tempore perseeutionIr, quae sub vcenis contigIa , noti licuisse Episcopos evocare, utpote qui exules agerent in remotissimis terris r nam sancti tui exules tuendae Religionis flud Io saepe mutato habitu provIneias Pastoribus viduatas peragrabant, teste ipso Theodoreto , qui loco citato de EusebIo Samosa tensi
BuIIam hane se vἱ disse asservarique in Col Iegio Coi plutensi testatur vasquea In tertiam partem sancti Th urae disp. 24 I. cap. 4. Asserit Navarrus Consiliorum lib. s. Consilio a 3. Abbates Cisteretensis ordIais ante Concilium Tr IdentInum semper usos fuisse hoc priv legio . Addit vasqueΣ multos e re eentioribus affirma re idem privIlegium esse soneessum Abbatibus Benedἰ- etinis , necnon Francistanorum Pra Iaus in India I
logi contendunt fictum ae supposititIum esse eiusmodi Privilegium , ut Hallierus steti f. de Ministro saera
ordinationIs eap. a. paragr. a. sylvius in Supple mentum sancti Thome q. 38. art. r. Quin victoria in Summa n. a 3 s. scribit se vidisse Bullam, qua eo