장음표시 사용
741쪽
De Matrimonio. ast serre notor o haeretico, quod nefas esse non dissitetur . Sed quo fundamento, quave auctoritare recedit aconi muni sententia et lieet ne In Saeramentorum adminias ratione sequi opinione minus probabilem, si tamen ista sit probabilis. Nee difficultatem omnIno solvunt, qui iuxta opinionem sat eommunem contendunt matrimonia Cath lleorum cum Haereticis non esse Sacramenta , nisi accenserit benedictio Sacerdotalis , qua denegata sicut de negandam praeseripsit Clemens VIII. quando dispensa'It eum Duce Barriensi , ut Catharinam Henriel IV. Franeorum Regis Christianissimi sororem, sed haeretieam duceret huiusmodi matrimonia erunt contractus mere ei vi Ies , ab omni saer IIegii speeIe alieni . Hate, in
quam, solutio non sat Isiacit r. Quia eertum non est benedictIonem Sacerdotalem ne eessario requiri ad ratIonem sacramenti matrimonii, eum opinio communior, quam Bellarminus supra dIeebat videri sententiam E clesiae , afferat esse Sacramento accidentalem , ct omnem contractum conjugalem validum in Christianis esse Sa-eramentum: ae pro Inde Catholieus , qui contrahit eum haeretica , probabili, ne dicam eum Bellarmino Ionge probabiliori periculo se exponit violandi legem naturalem & divinam per sacrilegam Saeramenti adminἰ- strationem & susceptionem . Quis autem IIeitum dἰ-xerit se coniicere in tale peccandi perIeulum Z a. Esto matrimonium eo modo contractum non sit Sacramentum, repugnat saltem ChrIsti institutioni ; ut quid enim Christus matrimonium evexit ad dἰgnit tem Saeramenti , nisi ut Christiani sacramentalitereoniungerentur an non eo ἔpso abstulit omnem alium contrahendἱ modum id certe inclamat universalis Ecelesiae Traditio. 3. constat ex allatis Scripturae, Conciliorum, & Patrum testimoni s , matrimonia
Catholi eorum cum personIs disparis Religionis lege natura II & dῖvina eme prohibita. Frustra pro opposite sententia laudatur dispensatio a Clemente VIII. obtenta, cum ei magis adversetur, quam faveat, ut constet ex Spondant historia ad am
goo. refert quippe Historie us dispensationem sae-
742쪽
'3 o De Mastrimonio . pius petitam, eonstanter a Summo Pontifice ωta d
negatam ob periculum sedumorus ac perversionis , praUAE institutionis ae perversionis liberorum , vexaanmque is odiorum , quae faece inteν conjugatos disparis cul- rus oriuntur. Cum autem urgeretur Clemens VIII. tum
efflagitante Cardinale de Ossat pro Rege Christianissimo, & instantiflus praeeibus Ducis Barriensis , qui ea de caussa Romam prosectus fuerat; tum exemplo Gregorii XII. quem dicebant, nec satis probare poterast ex epist. 39o. laudati Cardinalis, parem gratiam con eelsisse duabus mulieribus in Prouincia Mediolanensi, tandem importunitate 're magii , inquit Historicus Pam ιibera Gementis motuntate impεtrata fuit illa dispensatis , eo fere modo, quo Adrianus Sextus in alia gausia, quam refert Dominicus Soto In 3. distis a qua a. Ert. Α, Improbis praecibus sueeumbens respondit so νε quod posset, sed tamen credere nihil psis s. nam que dispensatio pro Duee BarrIensi conscr7pta non. ult per rescriptum authenticum , & publicum, sed per epistolam privatam a Cardinalibus subscriptam , ct ad Episcopum Virdunensem dire fiam , quae tamen Ca tarina interIm e vivis sublata essectu earuit , . in gutari is inseruiabin providentia divina , inquit Spon
Profertur adversus posterlorum hane sententIam ab tera dispensatio ab Urbano VIII. concessa anno Issa I. uo HenrieIa Ludoviet xl II. Regis ChrIstianissimi soror CaroIo Anglorum Regi Haeretico nuberet ob publicam Ecclesiae utilitatem nempe ut Catholies in Anglia quae sun. Religionis Catholi eae liberi ux exequerentur, cum tamen contrarium eontigerit 3 & ea conditione ;ut Regina in suo Palatio haberet Episeopum Catholi cum di duodecim Capuei nos, qui ibidem Beelesiae CathoII eae ritus & omela libere exercerent , & insuper liberi ex matrimonio suscipiendi iurua Catholi eorum mores usque ad decimum quintum aetatis annum Insti
Respondet Sambo vlus Summum Pontitaem In ea ut is tanti momenti, in qua agebatur de communi Re Iigionis utilitatem, secutum elle opinionem , quam era
743쪽
D. Matri non D. 7 31 fi mabat probabIIem, omnimoda cautione adhibita a versus Incommoda , quae ex matrimoniis Catholicorum eum Haereticis timeri debent ἱ nec propterea peccare Theologos In reverentiam eapiti Ecclesiae debitam squi contra sentiunt: Gamachaeus erga sedem Apostolicam observantissimus, nihilominus scripsit loco ei lato νxec in talibus nuptiis potes idem summus Ponti sev d De are . Quot Theologi docent simplicem Presbyte-Tum etiam ut ministrum extraordinarium conserre non posse Sacramentum Confirmationis aut Diaconatus , licet Proserantur nonnullae dispensationes Summorum
pontificum, quae favent oppositae sententiae Sed omissa huiusmodi responsione , lector saltem intelligit , quam periculosuin sit Catholi eos matrimonio jungi cum Haereticis; cumque Ipsi summi Ponti fiees in eaus. sis urgentissimis vix ista permittant , quantacunque etiam adhibita cautione, deterrendos esse Catholieos ab eiusmodi eoniunctionibus, quamlibet obtendant necessitatem: quod si acquiescere noluerint, remittendos ad sedem ApostoIIcam.
Uis in serri potest vel poenIs & vexationibus , vel
minis, quae gravem metum iniiciunt.
R. Irrἰtat, modo gravis si e & iniuste ineussus. Ita habetur cap. Veniens , & cap. Consultationi , lib. 6.litu I. 4. De sponsat. Dixi I. 1m do metua ut gravis et quia metus Iev Is r tio non habetur , aIias vix nulla esset matrimoniorum firmitas; quae enim filia familias non obiieeret se Immatrimonium consensisse aliquo timore reverentiali veImundano . Metus Igἰtur , ut sit impedimentum dirimens j is eme debet, qui eadat in eonstantem v Irum , ut dicitur cIt. cap. Veniens, & cap. Consultationi. Haben da tamen est ratio personae , quia metus , qui esses
levis respectu viri, posset esse gravis & impedame ram dirimens respectu puellae. Non abs re eriputriust
744쪽
etas De Matν-οnis . que metus aliquod proferre exemplum . Pater vel Mater indieat filio sive filiae se peroptare, ut oblatas nuptias aeeepte te illi, ne parentibus, displiceant, conmientiunt, aegre tamen . En metus levis. Sed Pater aut Mater gravia minatur, nisi filia obtemperet, v. g. quod remanebit innupta & Indotata , quod eum illa duro dcc. En metus gravis, quod non raro fiIii- is milias inducuntur ad consentiendum; ideoque Paroch rum est inquirere praesertim a puellIs , non solum in Ipsa solemnitate nuptἰarum, ubi prae pudore plerumquover; tatem obtegun , sed privatim , cum eos ad Sacramentum praeparSt.
Dixi a. ω inisses ineus , quia si iuste incutiatur,
quantumcumque gravis sit, modo usum rationis non auserat, irritum non faeli matrimonium, ut pates in eo , quam Iudex timore mortIs eogia ad ducendam puelam , quam vitiavit . in a. Quo jure mei dirimist matrimonium, an nasturia i , an positivo PR. Positivo, quia metus neu voluntatium nec II mrum omnino perimit , sed minuit dumtaxat, ut do-
e. z. Probavimus contractum ex metu initum valere se- eundum leges cἱviles, parte tamen laesa requirente sesse restindenduin , si sit dissolublIis . Cum autem matrimonium sit Indissolubile, Ae gravia timenda esse naineommoda, si eoacte InIretur , Eeelesia suis Iegibus
meurrit , nempe matrimon Ia iniusto metu contracta
fecit IrrIta r ae novissime In Cone. Tridentino sessi a cap. 9. de reform. anathemate percussit , qui quovis modo, directe vel Indi recte , alios cogunt, quominu3
Iibere matrimonia contrahant. Q. 3. Qπomodo matrimonium εω me in fidum initum
potes feri ratum ac 'mum ZR. Neeesse non est ut partes eoram Parocho & t stibus Iterum se sistant ; sed satis est, ut pars quae fuerat invita, consentiat In copulam eoniugalem. Unde in sero iudieiali non esset audienda , si consumma in matrimonio, resilire vellet ex eo tractu propter vim
745쪽
Dἔκ Imus Tract. de gaeram. Ord. y. pari. cap. de coelibatu CIerieorum, Initiatos aliquo Ord; ne saero inhabi Ies esse ex deereto E Iesi di ad contrahen flum matrimonium; ibi que fecimus satis iis, quae ad illud im-Pedimentum pertinent. Quare non est cur hIe i
r. Quid es Ligamm ER. Est vInculum matrImoni I Iegitime contracti, s- re non consummatI , quod excludit secundas nuptias, nisi solutum fuerit per mortem alterutrius coniugis νut demonstravimus C. de poImamia simultanea. Eghoe Impedimentum non solum est iuris EcclesiastIeI, sed etiam natural Is ct dἰvIn I.
Q. a. O .ando uuar suspicata mortuum esse virum oblongam ejus absentiam , ud secundas nuptiaι convolavit,
quid facto es opus, si redeat vir me R. Mulier Illa ad priorem virum, omni euncta- ne seposita, redire, tenetur, essetque adultera, si eum posteriore coniuga Iter habitaret, utpote qui sit Ipsi alienus. Filii tamen ex Illo concubitu eum bona fide saltein alterutrIus suscepti non sunt illegitἰ mi, quia in fide leg εἰ mi matrimonii sunt procreatἰ r se eus si cum mala fide utriusque parentis: puta si obrepiitIead seeundas Illas nuptias convolarunt, Patet ex dictis de IrreguIaritate, ubi de desectu natalium. Q. 3. Quid se vir a pluribus annis absens non re deat , nee qnidquam svor 6ns de υμ acceperit sive per litteras . sve per nuntium iR. Uxor sie derelicta nubere non potest, nisi proferantur Indἱeia moraliter certa mortuum esse coniugem . In hcie concordant leges Ecclesiasti eae di ei viles.; nam cap. In prasentia , lib. 4. stit. I. De θος. is mam sic
746쪽
fie deeernit Clemens III. quantocumque annorum nome νο ita remanean c uxores 1 miventibus viris suis, nompo se ne ad aliorum consortium convolare , nec GMR aritam se Ecclesiae permittas contrahere , dones certum recipians nuntium de morte mirorum. Et Imperator Iustinianus
authent ca - , eap. de repudiis, eorrigit legem , quae uxoribus permittebat alias inire nuptias post quinquennaIem visorum absentiam , sicque statuit , hodie
quantifunque annis marisus in expeditione semanserit kmulier sustinere debet, licet neque litteras, neque re Pomfum ab eo aceeperit. Quod si mulier nupturIens pro erat te stes vel scripturas ad probandam coniugIs mor-ηem , Parochus horum examen remittet ad ossi ei Iem, cuius es iudIcare an proIata testimon Ia fidem faciane, & iuridice pronunt lar eiusmodi mulIerem liberam eta ad contrahendum is in . Quid agendam, quando matrimonium , de qum Ierano , est contractum ev Iemi ibas indictis, ut non raro eontingit ob neglectam νegulam mon 'κ scriptam ξR. Uel certiora indicia haberi possunt, vel non tsi primum, sunt inquirenda ; si seeundum, ratio habenda in bonae vel malis fidei, eum qua confraX
Tunt, auu sal tem eorum aIter.
Primo , si mullier statum suum ConsessarIo vel Pa vocho candide exposuit, & ilidi ex diuturn Iorἱ eoni gis absentia, ct quibusdam indic Is, avehor fuit, usOblatas nuptias acceptaret, ambo bibere ui ἰ pomane suo, conjugio , quamdiu non supervenerit nova ratio
prudenter dubitandi , num superstes sit prior coniux In hoo enἰm posteriori easu, nisi inquisitione facta dubium illud deposuerint, abstinere se debent ne adulterii reos se eonstituant. CollIgitur ex cap. Dominus . Iab. 4. tit. De secundis nuptiri, ubi Luelus III. post-nnam pronuntiavi e muIierem ad secundas nuptIas non admittendam, nἰsi de morte eius coniug r eonstiterit, sic pronuntiat: ,, Si vero aliquis vel aliqua id hacte iam nus non servavit, & de morte prioris coniugIs ad inis hue sibi exIstimat dubitandum, ei qui sibi nupsit, is debitum non deneget postulantI; quod a se tameta
747쪽
m Matrimonia . 7 3 verist nullatenus exigendum se .. Ule supponitur alterum non dubitare, alias nec Ipse posset exigerae Contra proprIam conscientiam; omne enim quod non saue fide, peccatum est, Rom. I 4. Secundo, si mulier mala fide Iitteras eonfixerit , quae mortem prioris coniugis testatam ne erent, de bitum exigere non potest, sed reddere tenetur marito sessitatis minime eon selo , nisi adsint contesturae adeo graves, inquit Estius In 4. dist. 38. g. 8. ut nou. tantum probabἰle fiat, sed etiam moraliter certum quod eoniux vivat; quia In moralibus id pro vero tenendum est, quod moraliter certum habetur, at que adeo mulier debitum reddens in adulteriI crimem se coniIceret. Tertio, si ambo mala sde contraxerint, & apud Parochum obrepserint incerti de morte prIoris coniugis, thoro se separare tenentur , donec moraliter constet e vivis excessisse coniugem, quia propter dubium, upraecedens , & malam utriusque fidem, potius praesumitu. adulterium, quam matrImonium.
Quae de ligam Ine dicta sunt, ea ad impediment
eonsanguin Italis & assinitatIs sunt transferenda, si cir ea ea dubium aliquod oriatur, contracto iam matri monio : Ita enim defini It Innocentius III.. cap. Inquisitioni , lib. . s. tit. 9. De sententIa exeommunIcat. in
quo sic scribit e ,, distinguimus, utrum habeat conscien. ,, tiam huiusmodi ex eredulitate levi & temeraria ,, an probabili , & disereta . Et quidem ad sui Pasto. ris consilium c conscientia levis S temerariae ere,, dulitatis expleta lieite potes non solum redde- re , se eiu gere, debitum coniugale . Utrum eum con ,, seῖentia pulsat animum ex credulitate probabili δ discreta , quamvis non evidenti & manifesta, deb7,, tum quidem reddere potest, sed postulare non debet v, , ne In alterutro, vel contra legem coniugii, vel eon-M tra iudicium conseientiae, mommittat offensam . is Hispo sterioribus verbis docea Summus Ponti seu, quomodo,
mulier eum probabili consulentia adulterii possit debitram reddere , non vero exigere, Gum conseientia-pe
sui nop deponatur pro duo u vesunt iis , sed sobina,
748쪽
bitum deneget, qui bona fide eum ea contraxit z ee tum est autem quod In dubio nul Ius sit spoliandus iure suo; & hoe iudieio non solum probabiliori, sed etiam certo, muller deponit conseἰentiam dubiam de validitate matrImonii, & absque peccandi perieulo debitum reddit postulanti; sed ipsa ab aItero exigere non potest, quando eonlcient Ia pulsat eius animum ex credulitate probabIli & dIstreta, quamvis non evidenti ; quia non habet, quo dub7um It Iud ex e Iudat. Quae hie dieuntur de muliere , intelligenda sunt de viro , qui prudenter formidat, aut iustam habet formἱ-
dandi caussam, ne eontraxerit eum impedImento dirI- mente sive ligaminis, sive eonsanguin Italis vel affici tatis. Vide Navarrum Enelit r. cap. I s. num. 4 . Se i. de fusius in cap. sι quis autem, de Poenit. dist. 7.
Sed quia In iis dilautiendIs peraeri & intelligenti tu dicto opus est, Paroehus, ne quid temere agat, ab Episcopo quaeret consilium .
Publiea honestas Iure CanonIeo est Impedimentum
exurgens, tum ex sponsalibus validis tum ex matrὲ-monio rato de non consummato ι Ex sponsalibus non excedit primum. gradum; ex matrImonio rato extenditur ad quartum usque gradum Inclusive, ut Iatius exposuimus cap. De g. r. & a. hic considendis. Unum addam ibidem dictis , nempe modernis quibundam visum fuisse huiusmodi impedimentum extinguἔsponsalibus dissoIutis sive mutuo sponsorum consensu, sive morte alterius; sed quo sundamento id asserant, non apparet et cur en Im publiea honestas sic desineret, cum affinitas & eognatio spirituat is maneant, illa dissoIuto per mortem matrimonio. ἱsta mortuo baptia Zato ; Fagnanus In cap. Ad audiendam , num. ultilib. 4. tit. De sponse mair. resert quaestionem delatam fuisse ad Sacr. Cardinalium Confregationem ι' in
749쪽
quae deeIarisIt dIe sexta Iulii is 3 F. eiusmodi impe-d mentum non tolli per sponsalium dissolutionem . quod Summus Pontifex nempe Alexander VII. iussis in dubium de Ineeps non revocari.
. Certum est amentIam iure naturali Impedire matrimonium, cum toIlat usum rationis, ae Tonsequentea consensum, sine quo nullus potest esse contractur.
R. Est personarum prox Im Itas ex earnali eopula pro veniens, fornicarius v. g. fit proximus matri S sor ri illius mulieris, cum qua rem habuit. Dic Itur autem a Itas, quasi duorum ad unum mnem unitas, quatenus duo diversae cognationis per eoispulam fiunt una earo, & tendunt ad eundem finem, stitieet utriusque cognationis conservationem. DIxI , en carnali copula I quia nisi fuerit sem Inis permixtio In vase debito , non contrahitur assinitas. Unde Adonias 3. Reg. c. a. non erat amnis eum
Abisag vidua patris sui Davidia ; quia David eam non
cognoverat; publicata tamen honestas obstabat quominus Adon Ias eam duceret. Q. a. Ouotvlev s A ita, R. Iure veteri triplex est, quod brevius & Dellius hoc explicatur exemplo. MarIa nupsit fratri meo, &eonsummato eorum matrImonio, emcitur mihi & eo
sanguI Is meis assinis: En primum genus amnItatis. Mortuo fratre meo, Maria nubIt Petro, & matrimo-nIum eonsummat, seque Petrus mihi de eonsanguineis meis effeItur amnis. En secundum genus assinitatis . Tandem moritur Maria, & Petrus eius viduus eo trahit eum Anna, quae etiam mihi & eonsanguineis me Is fit amnis. En tertium genus assinitatis. Sed Conellium Lateri IV. cap. 3 o. referturque cap. Non debet, lib. 4.ti Iul. 14. De c atauiniσate , solum retinuit primum a
750쪽
affinitatis genus, & alia duo sustulit, & ita natum
est commune it Iud xffatum , assinitas non parit assinitatem, hoc est affinitas , quam fi IIus aut frater eon trahit eum Maria, quam pater, aut frater duxIt uxo- arem, non essicit, ut soror Mariae, vel filia, quam
ex ali Is nuptiis susceperat, si affinis fit Io aut fratri aieius mariti. Quare saepius contIng It ua duo fratres πducant duas sorores , pater quoque viduam & sil us ι eiusdem viduae filiam . BAdversus communem Theologorum & Canon Istarun, aesententiam , quidam PatronI In Senatu Parisiensr op- nponunt Senatusconsultum Rothom agense anni a so7. Ruel iςir. iuxta collectionem Arrestorum Rothoma- gensium ἱ quo ut resert Goseldus ex Beraldo In ar- alle. a s. Consuetudinis Normann Iadi iudicatum est uex sententia Theologorum Parisiensium , repugnare lpublicae honestati, ut gener viduus in uxorem ducall et eam mulierem, cui secundo nupserat socer suus dein rfunctus; de elarataque est subreptilia dispensatio, quam e Neustrius quidam a Summo Pontifice Impetrarat, ut contraheret eiusmodi matrImonium, quod etiam Ipsi
prohibitum suit sub poenam eapItis. Fevretus huiusce
ptiarum , caussam praedicti Neu strii a Curia Rotho magensi translatam fuisse ad saerat Ius Regis Consilium iati Ex quo, inquit, cum amandatus esset v Ir cIarim musis ad Senatus Parisiensis trIumviros, de peritia trium- lis viralis sententiae Iatum fuit postea In Consistorio Pr I cipis augustum immotumque iudicium , quo RotIio,, magensis convaluit auctoritas, an HO 6I . , , Ergo Conc. Lateran. IU. cap. Non debet, supra laudato , loquitur dumtaxat de affin Itate inter collaterales, nuru latenus vero Inter ascendentes & descendentes.
Nego cons haec enim distinctio gratis excogitata est, cum nulla fulciatur auctoritate, sive Coneilii posterioris, sive Theotagorum, sive Canon istarum, quῖ .
In Iaudatum caput scripsere. Ad anteeedens vero respondeo r. merIto In dubium ira voeari quod scribunt lauda hi iurist riti, quia uom i