장음표시 사용
751쪽
De Matrimonis . I 'Ionventum εἰ rea annum scrIptum , seu datam , ut
atrant et alter enim annotat annum Iso'. alter g o.
2Iten Isi . a. quia reserunt eum Neustrio dispensaintum fuisse a Summo PontIfice : atqui in CurIa Roma ria non agnoscitur assinitas , de qua est sermo , sed stab Iata habetur per Concillum Lateranense IU. 3. quia narran Gode Idus Senatum Rothomagensem iud Ieasse ex consilio Theologorum Parisiensium , quod verisimi- Ic non est, cum eonstantissimum sit apud omnes The
logos eiusmodi amnitatem sublatam fuisse per ConeIlium Lateranea se . Sed quidquid sit de illo Arresso, .
Respondeo a. Banageus in Consuetudinem Normanoniae refert similem quaestionem novissime motam In se. natu Rotho magen fi oecasione matrimon II , quod Andreas Hullin absque dἱspensatione contraxerat cum Mamri a Dargonges vidua Ludovici Ruan , euius filiam eae altero matrimon; o susceptam idem Huli In duxerat . Cumque Hullin advertere. Advoratum Catholi eum sibἔaduersari , caussam ad privatum Regis Consi Itum tranis stulit, In quo ex consensu partium iudieatum est an no 167o. ratum esse eiusmodi matrimon Ium , & sine abusu contractum. Mortuo autem Hullin , haeredes eius adversus Placitum novam litem instituerunt in eodem privato Consilio ; sed caussa sua eeciderunt e di annis
Is I g. absolute pronuntiatum est, matrimon Ium , de quo erat controversia, valide fuisse ee Iebratum. Q. 3. Quotuplici modo contrabituν assinitas PR. Duplici, nempe ex eopula IIclta, seu ex mair morito consummato ἱ & ex copula illicita seu sorni
. 4. Ad quem Padam fe eΜtendit impedimentum affuitatis ZR. Conei lium Lateranense quartum ei lato e p. d bet , illud restrinxit in linea colla terati ad quartum gradum inclusive , cum prius extenderetur ad septimum usque . Sed Concilium Tridentinum sess. 24. c. 4. de reform. distinxit inter assin talem ex copula II- cita , ct eam quae oritur ex copula forniearia e eIrca primam nihil Immutandum duxit , ae proinde ma
752쪽
' o De Matrimon o . dum inelusive; sed eirea affinItatem ex copuIa ἔIIIe tasio statuta , is impedimentum , quod propter affin Ita-
,, tem ex fornicatione contractum indueitur , de main
,, trimonium postea factum dirimi , ad eos tantum , , , qui in primo & secundo gradu coniunguntur , rem ,, stringit 'nodus In ulterioribus vero gradibus sese s,, titit huiusmodἰ assinitatem matrImonIum posse a tori. l,, tractum non dirimere . ,, Cumque nulli in dubium revoearent num assinitas ex eopula Illieita is Item essea Impedimentum simplex, & Illieitum reddens matrimo- lnium in tertio & quarto gradu , etsi it Iud non di- 1 rimat iuxta Concilii decretum Plus V. In sua Conis istitutione , Ad Romanum, anno I 3ςς. declaravIt eius. modi assinitatem nee dirimere , nee Imped Ire ultra seincundum gradum.
Ergo qui post sponsalia cognovIt sororem sponsae suae, neque eum eadem sponsa potest promissum implere ct matrimonium contrahere ; obstat enim Impe dimentum assinitatis ortum ex eopuIa IllIcIta ἐν neque . eum eius sorore quam carnaliter cognovit , quia
impedit publica honestas ex sponsalibus vat Idis exur
Dixi ConeIlIum Lateranen se restrinxisse Impedimen tum assinitriis ad quartum gradum In II ne a collatera. Ii , quia in linea recta in quocunque gradu matrimo nium dirimit sicua Ac consanguinitas; ascendentes enim di deseendentes loco parentum & Iiberorum habentur. Abraham v. g. in sua genealogia est primus parens Esron, quin ex quinto gradu est socer uxoris Esron , unde si super vixisset , Esron morino , non potui stet eam in uxorem assumere propter impedimentum assinitatis . Q. S. Quomodo numerantur gradus assinitatis R. Eodem modo numerantur quo gradus consano
guinitatis , adeo ut sicut soror est In primo gradu eonsanguinitatis , filius sororys In seeundo, & huitis fillus In tertio ; Ita maritus sororis sit in prImo grada affinitatis , uxor filii sororis in seeundo , cte, Q. s. Quo iure assinitas dirimit matrimoninm 3 R. i. In linea recta dirImit jure naturali. Probatur
753쪽
Da Matrimonio tum ex responsione ad quartam quaestionem e tum exserIptura r. Cor. s. Aωditur inter vos fornicatio, InquIt Apostolus , cs' talis fornicatio , qualis nec inter gentes, ita ut unorem patris sui aliquis habeae . Qui bus verbis Apostolus te satur ipsas Gentes solo natu rae ductu execratas fuisse incestas illas conjuncti
R. a. Assinitas in IIn ea transversa & eo IIa terali iu- te Ecclesiastico dirim It matrimonium . Est eontra Pseu do-reformatos, probaturque 1. ex Scriptura. In legellaturae Jacob duas sorores LIam de Rachelem duxit uxores , Gen. 29. Iudas praecepIt fillo sito onam ut copia Iaretur uxori fratris sui sine liberis defuncti . Gen. 3 8. In lege scripta Deus non solum permisit , sed etiam praecepit Deut. I 8. ut, si frater absque Iiberis mortuum fuerit , superstes eius frater aeeipia uxorem defuncti, & suscitet et semen . In novo Testamento nihil legitur, quod adversetur eiusmodI nuptiis . a. Summi Pontifices aliquando dispensarunt In primo gradu lineae transversae, ut Alexander VI. eum
Emanuele Rege Lusitaniae , qui successive duxit duas sorores Ferdinandi Regis Hispaniarum filias ; & Julius II. cum Henrieo VIII. Anglorum Rege, qui Catharinae viduae fratris Arturi, & eiusdem Ferdinandi sit Iae eon. iunctus est, lieet postea, matrimonium eaussatus illegitimum, privata auctoritate illam repudiaverit . Ex quo ortum est sellisma Anglicanum . Ergo solo iure Eeelesiast Ieci eiusmodi nuptiae prohihItae sunt , cuἱ eoneinunt leges civiles Cod. Theodos lib. 3. tit. II.
Q. T. Quod ma νἐmonium censetur elandesinum ZR. Quod non contrahitur coram proprio Parocho vel allo Sacerdote, de Ipsius Paroehi, seu ordinarit Iicentia, & duobus vel tribus testibus. Conei IIum enim
Tr Ident Inum sessi. 24. e. i. de reform. contractus matrimonii aliter initos fecit Irritos & prorsus nuIIos, quod de Henrieus III. In ComitIIs Ble sensibus edixit . Utrum
754쪽
' 11 De Matrison ..utem sola Parochi praesentia lassi elat , valeatque m a. trimonium coram ipso ren Itente, nee benedicente , S duobus testibus contractum, expendimus, ubi de Mi ni stro huius sacramenti. R. z. Une necesse ut Parochm praesens matrim niο , sit charactere sacerdotali insignitus R. Necesse est necessitate praecepti, non necessitate contractas civilis. Prima pars, quae est de necessitate praecepti, probatur, quia Concilium Trideminum citato cap. I. praecipit nuptiarum solemnitatem, is statu Itque Benedi-h ctionem a proprio Parocho fieri; neque a quoquam, , nisi ab ipso Parocho , vel ab ordinarIo IirentIam, , ad praedictam benedictionem faciendam , alio Sacerinse doti committi posse , quaeumque consuetudine , etiam is immemorabili , quae potius eorruptela dicenda est , ,, vel privilegῖo non obstante. ,, Atqui benedictio ἔIIa est actus ordinἰs Sacerdotalis , quem inferiores C Ier7ci non nisi temere & cum irregularitatis perleu Io usurparent. Adde In plurium Theologorum sentent a vaI- de probabili, Sacerdotem esse MInistrum huius Sacramenti, sermam vero essent Ialem verba ab Ipso prolata . Ergo Parochus nondum Sacerdos ea temere Proinferet a Secunda pars, nempe ad verItatem contractus civi-IIs necesse non e sse ut Paroelius sit insignItus chara ciere sacerdotali , est quidem eontra SyIvium & Na-varrum , quem Iaudat in Hy. quaestionem supplem. art. r. quaesito septimo, sed est eommunior & eonfirmata pluribus declarationibus Cardinalium I probatusque ex ipsomet Concilii decreto ; in eo quippe aliud non requiritur ad veritatem matrimonii , quam praesent Ia Paroehi & duorum vel trium test Ium: Ergo se ut necesse non est ut testes sint Saeerdotes, ira nec Parochus. Ipse Navarrus lib. q. consit. t It. I. consi I. Io. testatur se hae ratione propensum iu Isse in nostram sententiam , sed ausum se non su Isse eam amplecti , quia audierat. sed falso , ut contendit Fagnanus, saeram Congregat Iouem stare pro opposita. Sed audiendum est
755쪽
Fagnanus In e. ,3 Quoniam , lib. I. stit. De eonstit , , tionibus: Sacra Congregatio, inquit n. a s. declara- is vit validum esse matrimonium contractum coramis Parocho etiam invito, de per vim adducto, qui sibi
is aures Obturaverat .... item coram Parocho tam viis ri , quam mulieris etiam In aliena Par hia; etiamsi is Episcopus illi matrimonium Interdixerit . Idem e is ram Parocho etiam mInoribus' tantum ordinibus inlinis ἔ avo . . . . quo loco illud est nota dIgnum, quod ,, NaVarrus , quamula consilio s. de Clandest. desp., optimis rationibus sentiret validum esse matrim is ritum contractum coram Parocho non Sacerdote; ta- is meri quia audivit, licea falso, Sae. Congreg. ineliis nasse in contrariam partem , consequenter professissis en in se non audere recedere a sententia, In quam, , Per errorem credidit Sacram Congreg. inelinasse. is Idem speciatim confirmat de Paroelio excommunicato non toIerato , modo publicus haereticus non sit , in caput Ad abolendam, lib. s. tῖt. 7. num. 38. & ramtio est , quia non est privatus suo benefieio , & vere est Parochus, licet indignus, nec resert quod ea quae iurisdictIonis sunt, exercere nequeat, v. g. valide non absolvat, quia esse testem Initi contractus coniugali , non est actus iurisd Iction Is. ObiIeἰt Sylvius eum quibusdam aliIs verba Cone; III,
qui αIiter quam praesente Paroebo , vel alio Sacerdote dε ipsius licentia . Pronomen enim alio est relativum ad eum , qui sit etiam Sacerdos , Ita ut necesse sit , ut duo qui sic Inter se confer*ntur , sint ambo Sacerdotes . Ergo Concilium supponit Paroelium debere esse Sacerdotem . Nego conseq. sensus enim verborum est , matrimonium celebrandum esse cora in proprIo contrahentium Parocho, vel alio qui sit Sacerdos, ut significatur Parochum non posse dare alteri licentἰam , de qua agitur , nisi ille sit Sacerdos: quod omnes ex Iaudatis Coue. verbis colligunt. Vide Barbosam de Parocho num. ΚΟ. . 3. Quando contrabentes sunt dimersae Paroebiae Φει dicteeseos , satisne est ad veritatem Matrimonii, ut celebretur e stram Parocho alterutrius contrahentis R. Affir-
756쪽
diseIplina . Peccarer tamen Ille Paroelius, si contrahentes admitteret, non reeeptis II iterIs testimonialibur alterius Paroehi , quibus eertIorem illum faceret proclamasse se banna prom Issi matrimonii, nem Ine contra- dieente, Paroel, Ianum suum, vel Paroch Ianam ad Sacramentum Poeniten Iae aeeessisse , nihiIque obstare qu minus Sacramentum matrimonii ipsi conserat.
R. Modo Parochus non sit in trusus, habeatque titulum coloratum , ut aiunt, valet matrimonIum , quia
tibi est error eommunis , Ecclesia supplet quod deest ex parte tituli , iurisdictionemque tribuit Pastori credito vi Q. s. nis es Paroehus proprius , an Parochus -- ginti, an domicilii, an Ioel , in quo contrabetur IR. Est Paroelius domi e IIII, nisi eontrahentes sint vagi , omnique domicilio eareant . Praxis Ecelesiae IIIud demonstrat , & ratio suadet , quia In Ioeo domici Ilibanna proclamantur , 3e Ibi deprehendI potest, si quae sint impedimenta , ubi sedem habent eontrahentes . Quod si maneant in dIversa Parochia, sicut in utraque debet fieri denuntiatIones, Ita in utraque potest celebrari matrimonium . Usus tamen obtInuit , ut celebretur eoram Parocho mulieris; pudor enim non videt uvpati, ut puella virum quaerat. DIxi, nis contrabentes sint magi ; hi quippe & non alii , contrahere possunt eoram Paroelio Ioci, In quo diversentur, obtenta prIus ordinarii Licentia; sie enim statuit Concilium TrIdentInum sess. 4. cap. 7. de re- foem, is multi sunt quI vagantur . . . & ut improbiis sunt ingenii , prima uxore relicta , allam ct ple- . rumque plures, i IIa vivente , diversis In Ioels duinis eunt. Cui morbo eupiens Sancta Synodus occurrere sis omnes ad quos spectat, paterne monet, ne hoe ge-M nus hominum vagantium ad matrimonium facile is recipiant: Magistratus etiam laeulares hortatur, ullis eos severe eoerceant. ParoeliIs autem praecipit , ne
is illorum matrimoniis intersint nisi prius diligentem
757쪽
Dd Matνἱ1non O . τε ,, Inquisitionem secerint, & re ad ordinar Ium delatau ab eo licentIam id faciendi obtinuerint . is Sed est aliud malum non minus grave & magis frequens ,
aempe mendici concubinas tamquam uxores per pagos circumducere saepius deprehenduntur a Paroeliis vigi Iani issimis , qvi cupientes tanto malo mederi , abi inmerunt a Paroch Ian Is , ut ipsos monerent quoisties huiusmodi hominum genus in tectum reclin iurit . in s. Pamdiu evreanens,commorari debet in Paroebiai ut in ea sortiatur domicilium s postque ibi contνabere toram Paroebo tamquam proprio ZR. omnes Theolog & Canonissae convenIunt eum, nisi sit vagus, qvi In aliqua Parochia diversatur vel uinti in transitu, nee in ea fixit sedem , non esse Paro-ebianum eiusdem Ioci, colligiturque ex cap. B qui νti t. De sepultuνis in s. in quo sie habetur, I, qui ad
villam fe transferre recreat onis caussa , mel ut ruralia merceat s se non electa sepultura decedat, non in Mele-fla dictae Ῥillae , sed in sua Parochiali sepeliri debet
Ergo Parochus eiusdem vii Iae non erat Ipsi proprius, ut potuisset coram Ipso contrahere, multo m Inus si in fraudem illuc se contulisset, eo animo ut ibidem liberius contrahezet. Certum Itaque est Paroelium non esse proprium nisi respectu eorum s vagis exceptis qui sedem fixerunt In eius Parochia , ct in ea aliquandiu commorati sunt . Sed quamd Iu Variae sunt opiniones . At II eensent satis non esse qualemcumque habitationem, nisi adsit animus perpetuo habitandi, sine quod domicilium non aequiritur . Sed quia de mente alterius nobis non eonstat , nisi per signum aliquod externum , Iex civilis ad constituendum domi ei lium , requirit decennium . Sed tam diuturnum tempus non requIrunt Ieges Ecclesiastieae ad aequIrendum ius Paro. ehianum, ut patet ex eap. signiscavit, lib. 3. tit. 29. de Faroebis, ubi satis est Caelestino III. quod quidam in civitatem Anconensem ad habitandum se contul ID sent ut Episeopus Ioel in eos iurisdictionem acquireret . Quare alii existimant quam eumque habitationem sufficere , modo non sit recreationis gratia, vel ad ru-
758쪽
ris De Matrimonio. ral ia exercenda , aut breviorem aliquam eaussam ; a II volunt habitationem annalem , aut pro maiori anni parte. Fagnanus In ei t. eap. Significavit, n. 39. refert Sae. Congregationem ad dubium sibi propositum rerupondisse matrimonium valere, si eontrahentes saltemper mensem In Parochia fuerint commoratI .
Sed quidquid sit de variis illis opinionibus , Paro. ehi In Gallia hibent eertam regulam in Rituat Ibus vel statutis dioece sanis praeseriptam , & Regio Edicto filomatam I nempe domicilium ad contrahendum sumeIens non aequIri, nisi contrahentes per sex menses in P
roelii a habitaverint, si sint eiusdem dioeceseos , per
nnum vero, si diversae. T. Qui ante pr/innitum illud tempus contraherent, matrimonium essetne invalidum
R. Qui Ita contraxissent, In utroque soro Ecclesiastico & CIvili eogerentur iterum fidem mutuo sibi dare coram proprio Parocho & testibus. Q. 8. me regula sne extendenda ad filios familias ,
qui diutius abfuerunt, ea sa v. g. sudiorum , militiin , famulatus, edi e. is pasemodum redeant ad domum pus.
R. Non videtur extendendae tum quia Idem est do-mIe lium parentum ac filiorum, quandiu istἱ remanena sub potestate paternae tum quia facto probant se habere animum perpetuo manendi in parochia, nIsi rerum mutatio eos allo avocet. Q. 9. sini metu ne paνentes aut aui se opponant eois rum matrimonio , alio demigrant, ibique commorantur Per tempus tege praeseriptum, contrabuntne valide PR. r. Si sint filii fami Iias, aetate minores, ad contrahendum non debent admitti sine consensu parentum; alioquin tam Paroelius quam eontrahentes severitaia
regiorum Edictorum, de quibus supra, merito subiacerent. a. Si sint sui iuris & extra potestatem paternam , nobis alIquando visum fuit , cum quibusdam liis, eos non valide conifahere, quia illuc demigrarunt in fraudem , quae nemini patrocinari debet. Sed re stilentius perpensa , & cum peritioribus nostris Theologis discussa, oppositam sententiam amplectimur, v pote
759쪽
nium esse ratum ac firmum, cum laeundum leges ee
Iebratum fuerit. Fraudulenter quidem egerunt illi mutantes habItationem , & fraus eiusmodi non deberet italis patrocinari, si ius Paroeli ianorum In a Ilo Ioeo non essent eonsecuti , ideoque Paroehus Ioel eos ut; exintraneos , & minime sibi subditos a peceat s ab Ivere, vel matrimonἰo coniungere non posset. sed nulla est
fraus in eorum habitatione; vere enim In Ioeo commorati sunt per totum tempus a lege praescriptum εtia aequiratur ius parochianum , ratione euius admissii sunt ad contrahendum . Ita fere Sylvius In Supplementum S. Thomae q. 63. art. 3. quaestiuneu Ia 4. ad calcem , BonaeIna de natura & proprietatibus matrIm. q. a. punct. 8. n. 7. ubi alios pro hac sententIa lauis dat , & Fagnanus In citi cap. Signi avit, num.& seq. eam confirmat iudieio saetae Congregationis , In qua cum multos annos fuerit a se eretis, testis est
locupletissimus quatuor de eisonum eiusdem Congregationis in proposito tala.
Q. r. Quid est Impotentia IR. Est desectus vel ex eaussa naturali, vel ex maialefieIo proveniens, quo impeditur copula earnalis, qua personae fiant una earo. Quamobrem Eunuchi sunt i ea paces matrimonii , quemadmodum sἰxtvs v. de elaravia an. xs 87. IIcet aliqui eorum vas muliebre penetrare queant. Qui Iaborant impotentia ex desectu naturali, dicuntur frigidi et qui vero ex maleficio, maleficiati; nimius tamen ardor nonnullos reddit impotentes . Q. a. Sterilitar is impotentia suntne quid idem IR. Minime ; ii quippe soli dicuntur impotentes squi matrimonium consurumare nequeunt. Steriles veros
qui ex copula praehabita fructum , prolem sei licet, non suscipiunt, ut senes adhue habIles ad consummandum matrimonium , sed inhabiles ad generandum . Porro sterilitas , nisi coniuncta sit eum ImpotentIa, matrimonium non dirimit: unde senes non sunt arcendi a
760쪽
De Matrimonio ImatrimonIo, nisi deficientibus viribus prae senectuta evaserint impotentes ; In quo casu valide non contrahunt, sed huiusmodi desectus mulieribus ex sene is ctute praecise non accidἱt, viris vero saepissime. Quod autem Impotentia matrimonIum dirImat, pa- te ex lib. 4. tit. toto I s. de frigidis & maleficiatis r& ratἰo est, quIa nemo potest contrahere de eo quod non habet in sua potestate , v. g. vendere agrum quem tradere nequit: atqui impotens usum sui eorporis alteri tradere non potest: ergo , atque ita impotentia
est Impedimentum dirimens non solum jure EceIesi fleo , sed etiam iure naturali. Q. 3. QuotvIeru es impotentia R. Generatim divid I potest in temporalem , quae sine peccato & vitae periculo tolIitur , vel tolIi potest ;& in perpetuam. Isthaec rursus dividitur in absolutam ct respectivam ; illa est respectu euiuscumque , Ista
respectu unius tantum, puta mulieris arctioris. Q. Α, Quα via impotentia estne impedimentum diri
R. I. TemporalIs non dirItat; quIa spem non tollia habendae copulae vel erestentἱbus viribus, ut contingi sis, qui pubertate adepta, stat Im contrahunt, vel adhibitIs remediis, quibus coniugati uti possunt sine peceato & vitae perieulo, ex cap. Litteris, & c. Fraternitatis, tIt. Iaudato De frigidis ire matificiatis. R. a. Impotentia, quae supervenIt matrἰ monIo rato, etsi nondum eonsummato, illud non dissolvit; qu Iaex dictis matrimonium ratum est IndIssolubile, sol easu religiosae professionis excepto . R. 3. Sola impotentia perpetua matrimonium antecedea s, sive sit absoIuta, sive respectiva, est impedimentum dirimens; dicitur autem perpetua , quando si ne peccato, auη vitae periculo expellἱ non potest; quia persona coniugata tale perieulum subire non tenetur,
ex vitato eapite Fraternitatis .
DIxl , quando fine . . . vitae peνicula , quia si remedia personam coniugatam nulli perieuIo exponant , eas exigente parte altera, adhibere tenetur ad expellen tam i Naeatiam.