장음표시 사용
111쪽
mutavit a persona ad personain dicens loco , tu , Laet rus Bonamiores , loco autem , tui, quasi rem explicans ipsam, adυentum euum ut Tempus etiam in Verbo commutatum omittam. Neque in eo , quod sequitur , membro minus est apte imitatus ι Nam ubi ille : Vtiotissmmque sitam tuum video video autem fere quotidie ) Longo-lius autem , quotiescumque ishuc rediisset redibat autem septimo fere gnoque die ) ut per verborum mutationem totius membri imaginem in suum membrum commodissime transmutarit . Ubi enim ille , filium , hic , shine ;ubi ille , video , hic , redibar ; ubi denique ille , fere quotidie , hic , septimo fere quoque dis , reposuit. In qua
diibendi ratione perpetuo Longotium versatum esse paulo inserius multis ejus exemplis facile comprobabimus. At ne sit centones componere, sibi ex Ciceronis integris locutionibus vel integras epistolas conscribere e ne sit hoc ipsum ex alienis plumis sibi vestern conficere : quin et- fiam mutuari sit , atque pro suo liberius uti ; ac postremo eo etiam modo recte imitandi rationem ipse servet , & caeteris praemonstret. Quid autem cum eandem
sententiam ab ipso Cicerone integram sumit , ac saueis quibusdam ut melius facere didicit J commutatis verbis , ne surtum extet , eam sibi fucare conatur λ Numid quoque erit optimi imitatoris Τ atque ejus , qui Velit Ciceronis vestigiis insistere ρ Tamen a malitia non disceditis. Quasi vero non probatum sit , jampridem a nobis nihil dici posse, quod non is pius sit dictum alias prius, ac hominum sensa quasi rotam esse , quae perpetuo per
verba circumvehantur. Virtutum omnium eaedem suntiaudes hoc tempore , eruntque reliquos in annos , quas majores nostri Teliquerunt. Num propterea si mihi vir justus laudandus acciderit , huic meo laudes eas imperti- Te nequivero , quia in Fabricium alius eas prius contulerit Omnest De quo genere toto, quoniam a nobis abunde supra eli dictum , non faciam , ut hoc loco pluribus agam ; modo , qui id agit , ita suis verbis circumvestiat, atque amplectatur , ut , si non in certorum liberorum , certe in adoptionis jus venisse videatur. Verum hoc etiamith st, ut cuique liceat aliena etiam verbis suis sua quodammodo efficere , atque adoptare. Quid autem cum in s lenter rem eandem , ac totidem verbis agit cum Cicerone λ Num hoc quoque recte ab eo iactum esse audebis
112쪽
eonvindere ρ ut illud : Si vales bene est; ego quoque valeo.
Item illud : te etiam , atque etiam vehementer rogo , atque
oro. Item creare mihi grati si rem feceris, si in ea re hominem ita commodaris , ne intelligar hanc commendationem sibi maximo Utii fisisse : & multa ejus generis alia. Ridiculum . Quasi vero hoc a Cicerone ipso non faciat, qui rem eandem lapius iisdem verbis usurpare non dubitat , neque Virgilius crebro versum eundem, Vel interdum duos, Homerus vero longe plures recte repetat ; ut , cum hunc accusetis , Virgiluun , Homerum , Ciceronem etiam accusetis. Sed quoniam ad sanitatem omnino i si fieri potest Jrevocandi estis , planius vos iterum , & saepius docebo. Scitote igitur, quaedam sensa , praeter illa etiam, de quihus initio hujusce tertii libri agebamus , sic esse omnium communia , sicque suis certis verbis attributa , ut nulla religio cuiquam esse debeat , quominus ea , quemadmodum sunt prius ab alio usurpata , & ipse vel ad verbum usurpet , atque in usum suum convertat I ut haec ipsa, quae vos inanissime objicitis. Quis enim , quaeso , ea aliter proserre etiam de industria , quam quomodo hic secit, laboraret y Sed fac Longo lius commutarit aliqua , atque id statim , quod tertio in loco posuistis. Quare mihi gratissὲmtim feceris ; fecerit ita: id erit mihi vehementer grarum ; vel sic , per mihi , per , inquam, gratum feceris : dixerit etiam ', id erit mihi etiam , atque etiam vehementer gratum e vel hoc modo , scito id omnium mihi fore gratiimmtim ; videtis , ut in Ciceronem semper incurrat , necessest. Idem in postremo faciat membro . Si , ubi ait , Mimaximo tistii fuisse , dixisset potius , emolumento , aut v rilitati , aut commodo , aut Qui , cr commodo , pari ratione Ciceronis omnia agnoscerentur. Quid igitur suit
faciendum y Id quod hic secit , & boni factitant reliqui ;atque Longotium non pauca in suis scriptis sibi confinxisse , ac , ut eo modo , quo facit , loqueretur , & argumenta , & locutionem mendicasse , ne tu quidem negabis . Sane quidem , ut horum alterum concedam , facile impetrari potest , Longotium nonnulla epistolarum arnumenta , quibus ad eum modum di tionem suam ex-crceret , percommode sibi estinxisse. Sed quid hoc est num postremo insanitis λ Primum enim hoc nihil ad eam rem , qua de agitur , sicit omnino : deinde , si id maxime faciat , quid huic vitio datis , quod bonos omnes
113쪽
factitasse pernostist atque adeo ipsi fortasse tactitastis aliis quando λ Quid enim aliud in sc nolis tota illa puerilis est
exercitatio Quid item declamationes λ Quid denique res Poetica λ nonne pςne tota est efficta , atque simulata RAlterum autem , quod aeque locutionem cum argumentis hunc mendicasse fateri me vultis, frustra agitis. Tantum enim abest , ut vobis in tantum hominem subscribam , ut magis ab eo esse non possim. Siquidem video tam belle, tamque apte inter se ejus scripta omnia consentire , ita & tuo filo constare , ut nihil elaborati, aut studiose conquisiti in iis sentiatur. Equidem cum hujusmodi Ciceronis verborum delectorum , ac ejus ipsius ca-m1simae locutionis sectatoribus improbari malim , quam cum quovis vestrum in Coelum serri. Sed jam , quam hic noster apte , quam decenter commutando in Ciceronis orationem sese insinuet , videamus. Cicero sic ait ad Plancum : Cum inum Furnium per se υMι libentissmie , tum hoc libentius , qtiod ilium at diens , te υidebar audire. Longolius autem sic commutavit : Cum ipsius Antonii Francini adυentus mihi per se iucundisssimus fuit , tum hoc iucundior , quod ex multo , s accurato eius sermone faciis cognovi , eam mihi adhuc abs te praestari memoriam , argu benevolentiam , quae si ab homine amisissumo oe longo usu coniunEctissimo expectanda. Vides, ut concinne a persona ad personam transiverit Longo lius imitando λ Item a persona ad rem, item ab affectu ad affectum nihil minus belle secerit commutationem λ At sic decenter, sic prudenter causiam jucunditatis suae aliam subjunxit, ut ni fili decentius , nihil prudentius. Quid autem illa, quae est ex Cicerone ad Titium λ Ita inquit Cicero : Es autem consolatio pervulgata quidem illa , quam semper in ore , atque manimo habere debemus , homines nos ut esse meminerimuS ea lege natos , ut omnibus relis fortunae proposita sit vita nostra sneque esse rec andum , quo minus ea , qua nati sumus com ditione , viυamus s neve tam graviter eos casus feramus ,
quos nutu conssio vitare possumus. Quam totam partem sic in suum usum aptissime commutavit Longo lius , dicens : Verum cum ea lege , atque conditione nati simus , ut
nobis haec , atque alia si modi innumerabilia , velimus , nolimus , subeunda sint ; meminerimus , nos esse homines , feramusque s non Iibenter , at toleranter certe , quod ratillo consilio neque vitare , neque mutare Io fumus. Neque illud
114쪽
medius fidius insuavius , ac minus commutavit ornare. Cicero ait de Amicitia : Tu autem , Fanni , quod mihἱ
tantiam tribtii dicis , quantum ego nec quosis , nec postulo, facis amice. Longolius autem sic, ac poene cum Cicero,
ne ipso rem eandem usurpavit. Vua quidem , inquit , tantum mihi tribuis , quantum equisem nec 'se agnosco , nee , si pudentiusculus sim , optare audeam. Non confero verba ; mutationem , additionem nihil recenseo : res ipsa per se facile se totam ostendit. Cicero item ait ad Lentulum : Te ipsum, inquit, cupio , nihil opportunius potuit accidere. Nisi cum M. fratre diligenter egeris , dependem
aeum tibi est , quod mihi pro illo spopondisti. Longolius
autem locum eum mutuatus sic ait : Nam quod in epissola tua Icriptum erat : amicum illiam nostrum tibi lii intendere de eo , quod tu illi de me recepisses, nec ego pri sitissem. Item Cicero amoris erga se certissimam significationem his verbis expressit aliquando: Omnis amor tuus ex omnibus partibus se ostendit in his literis , quas abs te proxime accepi. Longolius autem hoc ipsum sic effecit tae oris erga me tui υUigia nullis opinor literis υel Hina ,sel Eustriora imprimi potuerunt , quam iis , quas abs te proxime accepi. Proprie Cicero , quod voluit , est executus. Longotio autem translatione locum illustrare magis
Placuit ; idque, ut mihi quidem videtur, haud enecit obscure. Queritur Cicero semel cum Coelio , atque ite. rum cum Silio , sibi verba deesse ad scribendum : auget utrumque locum Longolius solo in loco ad Laurentium
Bartholinum. Cicero igitur sic : Putares ne umquam accisi
Hero posse , ut mihi verba deessent , neque solum isa υε- fra Oratoria , sed haec etiam levia nosratia λ desunt atitem propter hanc caussam, qAod mirifice fum selicitus , quidnam de provinciis decernatur. Haec ad Coelium; ad Silium autem sic : Non putavi fieri posse , ut mihi υerba deessent et
sed tamen in C. Lenio commendando desunt. Caussam nullam hic affert. Longolius autem utrumque locum sic aemulatus est : Numquam fore putavi , ut aut res , de qua
ad te Icriberem , aut etiam verba , quibus tecum verem ,
mihi deessent , praesertim si tam longo interυalio literas darem ; ρὰ plane nunc desunt. Hic enim quod scribam , nee quomodo scribam , satis occurrit. Nolim insolens videri. Si his in locis Ciceronis auctoritas auferatur , ac utriusque tantum loci dignitas aeque conseratur , non fortasse lon. ge
115쪽
χ Io D E IMITATIONEge inferior videbitur Longolius. Quid enim quaeso huiς
membro ab omnibus suis partibus deesse potest λ Omitto verbum verbo , rem rei conserre in re tam manifesta; id audeo dicere , Longotium gravius conqueri , qui non solum verba , quibus agat, sed etiam rem , de qua agat, sibi deesse conqueritur. Caussam autem quam veram RG serat, quam alienam a Ciceronis caussa, ipse vides, cum inquit , praesertim si tam longo intervalio literas darem. Non faciam in his commutationibus longius. Possem enim totum Longotium in hanc partem describere , si omnes ejus commutationes persequi velim ; jamque ad ea
hujus ipsus exempla , quae interioris simi imitationis , devenio. Cicero iuribens ad Memmium , ait : Et si non
fatis mihi eonstiterat, eum aliqua ne animi mei molesia , aupolitis libenter te Athenis visurus essem, quod iniuria, quam accepi si , dolore me nocerat s sopientia tua , qua fers iniuriam , laetitia s tamen to vidisso mallem. Nam , quod et
molestae , non sane multo levius es , cum te non video rquod se potuit voluptatis , certe , si υidissem te, plus fuisset. Longo lius autem sic locum est imitatus. Nondum ano consiturum habeo , plus ne voluptatis , an dolosis ex tuis literis traxerim ; voluptatis , quod incredibilem mam erga me benevolentiam prae se ferrent ; doloris , quod me
humanitate abs te victum , nec miεi iam integrom esse via deam , ea adversus ist usurpare imis , quae tu amice quidem , sed πιο magno pudore praeripuisses. Ecquid hoc loco desideratur ad veram imitationem Eadem est propositio , eadem propositionis ratio , una tota est rei pertractatio ; verba non eadem , sed idem magna ex parte significantia. Est item hoc Ciceronis ad Paetum. Dupliciter deleti uitis fum ruis literis , Dod ipse risi, oe quod te intellexi posse ridere. Hanc quoque partem Longolius sic
est imitatus. Vario sum hodie tuis literis assediti ρ. Qua enim escia tua in me commemorabas , fum tint mihi non insuaves ; qua vero ad te esse allatum significabas , mihi epi- solam nescio quam tuam non satis probari , haud mediocrem molestiam mihi attulerunt. Dupliciter delectatus est Cicero
ex amici literis : Longo lius partim laetatus , partim dolore est affectus. Caussam uterque assert suam ; sed quod Cicero paucis absolvit , Longo lius fortasse caussae suae deserviens, suam Pluribus pertractavit. Queritur item Cicero , se non habere cui tuto lιteras suas committat, cum ait
116쪽
LIBER III. III ait ad Lentulum : Vuod st rarius fiet, quam tu expetitabis . id erit caussae , quod non eius generis meae literae sunt , ut
eas audeam temere committere. A literis autem ad rem ipsam imitando transtulit Longolius , cum ait : suis nihil adhue litorariam ad te dedi , non id quidem caulse fuit, quia Ieribendi argumento destituerer , sea quia eius erant g neris res , quae lιteris redis committi non possent. Tametsi hoc ipsum alias secit Cicero ad Atticum , dicens : Primrerea sunt quaedam domesica , quae literia nou committam. Hic item ad Brutum sic ait: Non soleo, mi Brute quod tibi notum esse arbitror temere asyrmare de altero. nim periculosum propter hominum voluntates , multiplicesque naturas . Clodii animum perspectum habeo, cognitum , iudicatum , & quae sequuntur. Hanc item partem Longolius tam belle est imitatus , quam quod belliis me. Sic enim ait : Non soleo temere quicquam de altero Uirmare , praesertim adolescente ; qui qualis futurus β , praesari non potes. Sed A quo tameu sum in dignoscendis hominibus , d ligendisque amicis iudicis spondeo υobis annum item tintim additum patris de eris , Lii studio , alteri multoriam amnorum laetitiam , alteri sempiternam laudem esse allaturum o Dii boni quae apis ex diversis floribus mel suum conficit aut suavius , aut etiam liquidius , quam ex multis Ciceronis particulis orationem suam componit , atque condit
Lon olius λ Tota est periodus f ut vides t ex Ciceronis
membris conglutinata , sed ita tamen , ut Longotianum sit corpus aptissime consormatum . Quod vero ad imita . Iionem , una , atque eadem utriusque est propositio , rotio poene par, dictio certe Latinissima. Cicero enim id periculi in omnibus esse dicebat ; Longolius id ipsum ad speciem transtulit a genere ; conclusio tota imirationis est. Ille se Clodii animum perspectum , mWimeque cognitum habere affirmat; hic autem se paulo dilatans amplius pollicetur , si , quod rogat, impetret, fore scili
cet , ut inde pater magnam voluptatem , filius etiam ut sempiternam laudem consequatur. Hoc item Cicer nis membrum est ad Memmium et Nec dubitat, quin ego a te nutu hoc consequi possum, ita etiam si aedificatuνus esses et nune vero, si audierit, te aedificationem deposuisso, neque t men me a to impetrasse, non te in me illiberalem, sed mo iose negligentiorem putabit. Longolius autem, cum hoc ipsum ei ulu veniret, sua or tione sic suum effecit: Neque vero ,
117쪽
quantum mea caussa velis , milianoυanus ipse dubitat, ut Fiam exiestatione sua fr stretur, non te mihi, sed me sibi d fuisse iudicaturus sit. Par, atque eadem argumentandi ratio est , sed omnino Ciceronis pertractatio splendidior
est , atque vehementior e non ea tamen est Longotii ita frigida, itaque manca, quae, si sola legatur, nGn cumulate satisfaciat , si vero etiam cum Cicerone , quae pro sus contemnatur. Sed partes conseramus . utriusque . Sic igitur Cicero: nec dubitat, quin ego a te nutu hoc consequi possint, ita etiam se aedificaturus esses, copiose, ac vehemen rer dixit e paulo pressius , sortasse etiam remissius , hoc modo dixit Longo lius . Neque vero quantum mea caussa melis , Quanουunus ipse dubitat : ut quatuor iis verbis, quantum mea caussa velis, ut melius potuit Longolius id Ciceronis , quin ego a re nuru hoc consequi possem, ita e iam si aedificaturus esses , suum estecerit . Magis expressa sunt in Cicerone, ut dicebam, in nutu, in eo etiam δε aedia
scaturus esses, quibus nihil majus, nihil gravius dici posiset, neque tamen , quantum mea caussa velis , non magnum est, non grave. Sequitur utriusque conclusio . Ciceronis ea est, nune vero se audierit te aedificationem deposuisse, neque tamen me a re impetrasse, non te in me Hliberalem , sia me in se negli entiorem orabit. Longotii autem haec est : in s iam expediatione sua frustretur, non re mihi,
sed m. Hi fuisse iudicaturus sit. Omnino Cicero sui est
fimillimus, xmplus, copiosus, splendidus; Longolius autem paulo pressior, sed qui tamen constet imitando. Vides enim hunc, quod Cicero dixit amplissime: Nune veros audierit, te aediscationem deposuisse, neque tamen me a re impetrasse &c. satis presse his verbis comprehendisse ; GF iam expediatione fua frusretur; quin etiam D tametsi niam is sortasse videbitur minutum J ubi Cicero coepit a tribus particulis, nunc, si, vero, sic hic a totidem, ut, si, jam, eum imitatus esse videtur . Postremo concludit Cicero sic , totam accusationem in se derivans , non te in me illiberalem, sed me in se negligentiorem putabit . Orationis venustatem , quae sit in pronominibus , te , me, se , suo quoque nomini adjuncto , nemo non sentit . Id quod non omisit Longolius ; qui eandem orationis v nustatem in iisdem pronominibus sic persequitur , non taemihi, sed me sibi defuisse iudieaturus δερ. Variavit dicendi modum dicens miihi, Abi , potius , quam in me, in se,
118쪽
sed id neque secit inepte, neque sine aurium aliqua sua.
vitate . Ubi autem Cicero illiberalitatem Memmii excusat, suae vero diligentiae metuit, Longolius unico id ve bo , defuisse, complexus est. Ecquid autem existimas, cum id membrum, ac quoties scriberet Longolius, illam eam semper adhibuisse diligentiam, ad eum modum orationem suam, quem tu significas, eloquendam λ Nam si ita est, malim equidem vel infantissimus esse, quam eo modo vel Ciceronem ipsum scribendo superare . Nam res est non modo infiniti negotii , sed summae etiam desperationis Non equidem id dico, Alphon se Princeps , ea tum Lon- olium ad literam observasse, cum scriberet, quae nos ad Ciceronis rationem scripta esse facile comprobamus; quod quidem esset vel etiam, quam ipse reris, multo pejus, ac odiosius ; sed id asseveranter assirmo, eam scriptionem ex eo usu, quem sibi contraxerat ex assidua Ciceronis lectione, illi ad eum modum in os, atque in calamum venisse facillime; quemadmodum & tibi, & omnibus, cum scribimus , evenire videmus ; quibus ad quasque vocis nostrae literas singulas ex universo literarum ordine perquirendas nullus est labor, nullum est studium; quippe quae sua sponte ex usu , quem in eis , legendo, ac scribendo
consecimus , quasi in postremo calamo constitutae. sint, nobis praesto aὸsunt , atque cadunt cum atramento citi iasime . Neque item et , qui in fidibus usum habeat fidelem , semper is nervus, qui ad numerum respondeat, digito prius erit tentandus, atque explorandus, cum canat, sed is ex veteri consuetudine illi quasi in digitos
incurrere videtur; quin etiam, aut oculis alio conversis, aut etiam clausis, ad continuare non dubitabit. At quid mirum , si ex universo Cicerone Longolius pauca quaedam membra sibi delegit , quae in suam orationem cum mutando, tum imitando commodissime transferret Ita mnim illi accidit in isto suo artificio , quemadmodum pictori , qui artem suam in exprimendis hominibus exercet ; qui in iis id egregie pris iterit, qui separatim aliquid adjumenti ad os suum facilius exprimendum habebunt; ut qui naevo aliquo, qui naso, qui ore, qui oculo
aut vitiato , aut etiam venusto notati sint ; in caeteris autem, qui aequabili natura sint facti; non ita. At totus legatur Longo lius; casu ejus volumen aperiatur; nisi i
tus est suis simillimus in hac scribendi ratione; hoc est, Tom. III. H qui
119쪽
qui a Ciceronis imitatione nusquam discedit ; qui pgne
verbum nullum protulit , nullum membrum adstruxit, quod aut a Cicerone non sumpserit, aut ad eius strueturam non bellissime construxerit, nihil causae dico, quin
omnium ineptissimus sim . Age vero sumatur ex eodem Longotio, quam casus Obtulerit, ex eius voluminibus e
pistola: deligatur autem ex universo Erasmo Γ quando is
Ciceronianum suum in Longotii calumniam confatiricavit Jquae optime scripta sit, quae germane germana non sit, conseratur; Latini adhibeantur disceptatores; peream ego male , ni Romae Longolius & natus esse , & altus , ille autem nunquam Latinum Auictorem legisse judicabitur. Neque id eo nomine dico, quod ille insiui se irridere solet, quod & P. C. & S. P. Q. R. ut Romane loqui videatur, Longolius crebro usurpet ; sed quod iis vocibus, eorumque structura, atque compossitione in sua oratione, quae
Romanam orationem vere redoleant, utitur aptissime . Sed jam vela contrahamus, ac tandem ad locutionem n
1 ram redeamus. Quoniam igitur tanta locutionis vis est,& auctoritas, ut, quod alienum est, nostrum id maxime efficiat; huic uni in primis operam dandam esse praecipio patque sic in ea versandum, ut nihil illa promptius, nihil magis praesto nobis esse possit. Ac quoniam in ea locuti ne hoc tanti studii ponendum est, quae non solum sua cer ta ratione constet, sed quae una excellat, quaeque in inratione principatum obtineat, quae si, propria, nitida, &pura sit ; si translata , orationem maxime illustret , impleat ; quaeque ample , quae cumulate sui nobis copiam faciat, cui denique nihil desit ad omnia orationis orn menta: hanc aur ab uno Cicerone, aut a nemine alio p tendam esse, jam saepius dico , atque praecipio: in quo procul dubio hujus omnes virtutes cumuIati sit me extant, atque adeo praestant. Nam & in hoc gravi omnia orati nis ornamenta assidue legendo facillime imbiberis. Si vero se demissius agat, ut timide, ut verecunde, ut parce istae. ipsa attingat , pari addisces ratione. In mediocri autem cum versabitur, ac quasi ille facit, qui 'non in Oceano omnibus ventis latissime vela pandat , neque lintrem in
t acidissimo flumine contis impellat, sed qui non longe altore modo remis, modo velis navigationem suam exerceat, neque elate nimis, neque demissius, quam satis sit, in Orationis mediocritate sese continere videbis . Cum Ve-
120쪽
ro celeritate opus est, hujus oratio fluit, nulla mora, ii . terpunctis, intervallis, nullis vinculis impedita convolvitur . Contra vero si in ea sensim consistendum est, tum & interpunctis, & moris, & intervallis, & suis interspiratio nibus omnibus conquiescit. Si vero caussa lenitatem, atque aequabilitatem orationis postulet , tum & puro quasi quodam, & candido dicendi genere omnem prae se fert rationis suavitatem : sin contra in dicendo retinenda erit severitas, gravitate caeteros omnes facile superat. In hoc igitur uno se se meus imitator ut contineat, volo; in hoc sit totus, in hoc habitet, hunc verset, legat, relegat. multa hujus denique ad verbum memoriae mandet; quam etiam plurima possit , notet, atque observet fidelissime .
Quoniam vero haec pueris f si fieri possit J cum lacte ipso
imbibenda est , ut illis expeditior , ac promptior adiit, quaeque una cum iis & nata , & alta videri possit, hoc quoque in loco hanc mihi quoque curam duxi minime es-le contemnendam, ut his etiam benigne providerem. His igitur continuo eum magistrum adhibendum esse volo , qui hujusce facultatis virtutes omnes optime calleat, at
que in iis utendis sit exercitatus maxime. Sed ne mihi nimium sumere videar, qui magistros instituere velim, ego nunc de me agam ipto , id, inquam , quod ego facere soleo, atque adeo tecum fici, & mox cum Fratre tuo Α-soysio facturus sum , in medium proferam: utrum id recte, bonorum erit judicium. Ego igitur cum paucos mi hi jampridem delegerim Auctores, ad quorum locutionem meam ipse dictionem consormarem, duos ex iis praecipue cum meis pueris in manibus habere soleo , Terentium,& Ciceronem. Nam ut puer meus prima rudimenta Pinnere coeperit, tum nobis Terentius sumitur. Ex hoc primo illi aliquot dies binos , aut ternos versus, qua mihi in parte ad ejus ingenium accommodatius esse arbitror, explicare incipio : qua in re multum ejus studium fabu-he, quibus pueri maxime capiuntur , juvant obieelamenta ; qua plerique quoque ratione ducti ad ovidii sabulas suos magis insormare student , neque vident inepti s ut
caetera, quae sine stomacho percurrere non possum , istis condonem J hanc esse canendi , non loquendi rationem, in quo nullus sit verborum delectus , nulla ad solutam
orationem accommodata locutio . Naturam equidem