Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

421쪽

352 cophantias, minimeque huc pertinuisse psephisma, quod ab omnibus bonis laudatum fuissat, sed

in cuius iudicio eum inimicorum calumnia evertisset. Secundum argumentum eo nititur, quod Εuboicae expeditionis nulla fit in 0lynthiacis mentio; igitur necessario has prius dictas esse. Non agnosco hoc consequens esse. Illustri sane victoria Phocion copias obsessas expediverat, et Eretrien sium civitatem ordinaverat: sed multum aberat, ut haec una expeditio totius insulae res ita composuisset, ut firma maneret Atheniensibus soci tas: contra ex multis indiciis statuere possumus

calliam et chalcidenses, clam subornatos a Philippo , Atheniensium opes in Euboea debilitare . ac penitus frangere studuisse: eoque pertinebat Philippi ad Euboeenses epistola, de qua Philipp. I. p. 51. Satis hoc erat: ipsam expeditionem, quam etiam dissuasisset ipse Demosthenes, cur

nunc memoraret, nulla causa erat, nec pulo

verum. vidisse Scholiastam, qui ad Philipp. I. p. 44. fin. ad verba εις Ευβοίαν annotavit, προτριων ἐρῶν, intelligens secundam expeditionem, quum necessario Timothei expeditio intelligenda sit. Tertium argumentum, in quo dicitur Phocionem Di. CVII. 2 bello occupatum fuisse quod in Cypro gerebatur, non evertit alteram opinio.

422쪽

nem, eum ol. CVI. 3. expeditioni Euboicas praesuime. Sequuntur sp. 45. sqq. alia, quibus suam sententiam confirmare studet vir doctissimus. Is-iud de anno Nemeorum quare minus ad praesentet quaestionem pertineat, di Si supra p. 178. N. Neque hoc attendendum esse puto, quo ostenditur, si Demosthenes senator fuerit Ol. CVIII. 2.euin anno ante senatorem esse non potuisse.

Τanio diligentius considerandus est locus Demosthenis Adv. Boeotum de Nomine p. 999. Ibi proelii apud Tamynas ut nuper lacti mentiost: atqui oratio scripta est, secundum Dionysium De Dinarcho T. V. p. 656, κατὰ Θεσσαλον si 'Aστοχλίδωρον, i. e. Ol. CVII. 2. aut 3: igitur, . inquii Boeli neckius, alteruter istorum annorum sumendus est: tum in annotatione subiicit, alteram temporis definitionem apud Bionysium tibid. p. 665ὶ ortam esse ex confusione, quippe quum cuperet temporis notam in ipsa oratione monstrare; sed neque expeditionem ad Tamynas, neque eam ad Pilas ol. CVIII. anno I convenire. Haec non intelligere me saleor. Dionysii verba l. I.

haec sunt: nqui orationem adv. Boeotiam den nomine Demostheni auserunt ei Dinarcho iri-nhuunt, τω χοονω γ'ουν ἐπιδει at θειεν ἄν ψευδοι - νοι. ρομνηται γαρ ωὐ νέωςὶ τος εἰς ἐξοδου

423쪽

επὶ Θουμήδου ἄρχοντος ἐγένετο. In his sane corinruptum Θουμήδου Sylburgius corrigebat Θεοφίλου sed in promtu erat emendare μυδημου' neque id latuit Boehnechium, cuius videnda est annotatio 1 ad p. 42. Scilicet e talibus locis agnoscendum erat, nihil certo definitum aut constanti anctor tale constitulum tradere in hoo genere Dionysium, sed sola computandi probabilitate et inconstantia utit qua de re qui dubitet, quoniam supra universe assirmavi, relegat quaeso quatuor priora ea- pila Iudicii de Dinarcho. Igitur si, de quo non dubito, negligere licet Dionysii auctoritatem, 'ipsa Adv. Boeotum oratio nullum temporis, quo. inripta sit, indicium continet. Neque enim quod dicitur καὶ γὰρ νυν, evincii ipso illo tempore susceptae expeditionis dictam esse illam causam, et aliquanto post demum dictam esse arguunt haec, in quibus iustitii mentio sit, quod illo tempore suerit, εἰ mo ς ἐπορίσθη τοις δικαςγίοις,

εἰσῆγον αν με δηλονοτα In definiendo anno scriptae Midianae non attingit veram controversiam Boehnechius, recte cet roquin verborum τρίτον ετος τουτέ eam interpretationem sequens, quam supra p. 163 probavi.

Postremo sp. 51. in adiicitur Iulii Firmiet in

Astronomico auctoritas; quam et universe repu-

424쪽

dio, neque ista aetate Demosthenis annum, neo diem natalem cognitum fuisse credo.

III. Tertia disputatio tribuitur confirmandae Dionysii sententiae ex reliquis Demosthenis Orationibus, praecipue ex actionibus Contra Aphobum et Contra Onetorem p. 52-80. Facilis esse videtur viro doctissimo demonstratio ex illis tutelae actionibus, Demosthenem natum esse in. XLIX. 4. Actio, inquit, instituta est arch. Timocrate, Ol. in V. It atqui in tutela suti decem annos, Patre amisso quum ipso septennis esset; igitur arch. Timocrate decimum septimum agebat annum; unde conficitur id, quod demonstrare volui. Nihil in hac argumentatione sanum aut rectum est. Quod antequam ostendamus, prius alia quaedam disputatio Boehnechii exploranda est, cuius magnum in omni hac controversia momentum est. Quaeritur enim utrum δοκιμασία sive ἐγγρανῆ εἰς ανδρας eadem sit, atque ἐγγραφὴ εἰς ληξιαρυκον γραμμτειον, an et re et tempore diversae fuerint. Posterius amplectitur Boeli nechius, contenditque quemadmodum disputationis suae summas contrahit p. 94. s. 10. 11.ὶ δοκιμασίαν aut ἐγγραφὴν εἰς ἄνδρας institui solitam fuisse in pupillis anno decimo sexto aetatis; tum, in orbis, statim secutam esse tutelae liberationem, ui sui

425쪽

iuris ac tutelae fierent; postremo, ἐγγραφην εχ ληξιαρχικον γραμματειον ab illa diversam fuisse, et seri solitam post finem tutelae. Ubi haec de industria demonstrat p. 53-663, satis inconstanter utitur veterum Grammaticorum testimoniis,

quippe quorum auctoritatem modo probat, modo reiicit, prout disputationis suae consilio aptum est. Omnino de toto illo genere sic sentio, Grammaticorum per se nisi diserte veterem scriptorem citant, cuius verbis confirment id, quod tradant perexiguam esse auctoritatem in his et similibus rebus, quoniam interpretandi tantum munere sunguntur, eaque ipsa interpretatio minime certaeae traditae doctrinae nititur, si enim ita esset, non tam inter se discreparent , sed gratuita plerumque est et vacillans: multoque tutius esse ipsa veterum monumenta diligentissime excutere, inprimisque attendere quid analogia vel requirat vel suadeat. Extra controversiam est, pupillos per ipsam ἐγγραφὴν εἰς Γανδρας sui iuris esse iactos, honorumque suorum curam suscepisse: itaque in patris Demosthenis .lestamento, quae tutoribus fruenda concedebantur, tamdiu concedebantur εως αν αυ-

τος ἀνῆρ εἶναι δοκιμασθειθ' contr. Aphob. I. p. 814. 19. De anno aetatis, in quem haec εγγροι pii inciderit, nil definitur. Ideo operae

426쪽

pretium fecit Boetineckius quaerere de locutione ἐπιδιετἐς ῆβῆσm. Videamus veterum ipsorum lo

cos. Apud Aeschinem Ctesiph. p. 513 6 κήρυξ

ἀνειπε, Λελφῶν Oσοι ἐπιδιετες καὶ δούλους

καὶ ἐλευθερουψὶ necessario annus militaris intelligendus est, qui Athenis fortasse etiam in aliis Graeciae civitatibus) decimus octavus aetatis erat. Apud Demosthenem Contr. Steph. II. p. II 35 ex lege memoratur, si quis ἐπικλή-υ natus sit, αμα καὶ ἐπιδ τἐς κρατειν των των , τὀν δἐ σιτον tu τρειν τῆ μητρί' quam legem ita interpretatur orator, τους παιδας l βήσαντας κυριους εἰνω τῆς μητρος. Cons. Meier. Lit. Att. III. p. 469. Atqui, κi ριον esse mulieris vix concedi potuisse videtur, nisi ei, qui annum certe decimum octavum e Iplevisset. Tum, in alia lege, ibid. p. 1136, statuebatur, quum genuinos liberos haberet, quod pater testatus esset, id ratum

unde conficitur, hereditatem auferri nen potuisse iis, qui sui iuris ac tutelae essent. Prioris illius legis altera auctoritas est in fragmento Hyperidis apud Harpocru t. v. ἐπιδατἐρ- Perperam credunt Interpretes, in quibus et Valesius, et nunc Boehnechius, reprehendi ab Harpocratione Didrmum, leguntque οἱ εφηβοι -. Esset haec oppositio, tamquam si de alia re expositurus

427쪽

esset, non reprehensio praecedentium: et Barpocration, quum Didymum reprehendit, aut ab eo dissentit, multum diversa sorma orationis utitur, veluti V. Γαμηλία, et Λεκατεύειν. et 'χνθρυπτα et ειχιον. et LIανδαισία. et Αυκιουργεῖς. et LRou Μι. et Περί ιχοι. et L εἱα. et Φαρμακος. Sed neque iaλλοι rectum est: et, si reprehendit Bid1-mum, credam potius Harpocrationem scripsisse

μαλλον 3ἐ--.ὶ quidquid sit, minus cura dum est quid putaverit Grammaticus, quam quid ex his Hyperidis verbis sit essiciendum: ἐπειδὴδἐ ἐνεγραφην καὶ δ νομος ἀποδέδωκε τὸν αομιδ 7ν μν καταλει θέντων τῆ μητρὶ , ος κελειωκπιους εἶναι τῆς ἐπικλήρου καὶ τῆς Ουσὶς απώσηὐτοὐς παιδας, ἐπειδἁν ἐπιδώτἐς ηβωσιν. Nihil hine apparet nisi ἐγγραφὴν, quaecumque tandem illa fuerit, coniunctam fuisse cum tutelae liberatione; annus ipse incertus relinquitur. Verum

nihil amplius de illa ἐγγραφῆ dubitare nos sinit Lycurgus Aeocr. p. 189. ubi mentio fit celebratissimi istius iurisiurandi, ον ορκονὶ 'ιπιων

παντες οἱ πολιται ἐπειδαν εις το ληαιαρχιῶν γραμματειον ἐγγραφῶσι καὶ γένωνται. Neque enim quis contendat diversos esse τους ἐπιδιετἐς - ντας ab ipsis ephebis. Tamen contendit Boeh- nectius δοκιμασίαν εἰς ανδρος diversam esse ab

ἐγγραφ' εἰς τι λQ. γραμμ., et illam hac priorem

428쪽

esse: nusquam enim, inquit, inter se aequiparantur. - Ιn qua argumentatione ideo sallitur vir doctissimus, quod, si laedem illae inscriptiones fuerint, et de una eademque re duplex valuerit olocutio, iniquum est postulare ui a quoquam scriptore simul commemorentur. Nam quae eI- citat de quadam παίδων δοκιμασι p. 6li, non debebat dubitare quin ea reserenda esset ad palaestrae disciplinam, prorsus diversam a civitatis disciplina, qua. ius civitatis plenum certo aetatis anno concedebatur ' . Abutitur etiam Isocratis loco, Areopag. p. 147. a, ubi illud εις ἁνδρας manifesto eorum est, qui pleno iure cives lacti erant; et vix credibile est quo modo alterum locum Isocratis de Bigis p. 352. o. non agnoverit pertinere ad eos, qui res gerant in civitate. Reliqui, qui indicantur, loci vel Bem sthenis, vel Lysiae, nihil quidquam demonstrant, ne is quidem ex Demosth. F. L. p. 412, quo nihil aliud indicatur, quam Phrynonem filium

suum ad Philippum misisse quum ἀγενειος esset, necdum contra, ανωα εἰναι δοκιμασθῆ- να apud Lysiam Evandr. p. 804, necessario ad res gerendas in civitate refertur, id quod

429쪽

minime convenit pueris quindecim aut sedecim

annorum.

Apparet, opinor, et utam tRntum eSSe ἐγγραψ,ην. et eamdem coniunctam esse cum eo, quod dicebant επιδατες Sed locum fieschinis F. L. p. 329, quamquam salis diserte confirmat hoc, legitimam numeratam suisse ab anno militari, i. e. decimo octavis aetatis ἐκ παίδων ἀπαλλαγεὶς περίπολος ἐγενοuην 3t. ἐτη, καὶ τουτων Tot ς συνεπηβους μαρτυρας Ἀαρέξομαιὶ, mira argumentatione superare conatur Boeli nechius p. 63., Contendit enim, quae proprie esset, praecedere illam περιποιυν aetatem; nec tamen argumentis utitur, quibus hoc obtineat. Nam, quod Boechbium citat, Corp. Inser. I. p. 305. b., is agit de ephebis militaribus tantum, neque hos diversos esse a περιπολοις dicit, sed hoc περιπο-Mν vocabulum latius patere, nec qui ita appellentur in genere, continuo esse ephebos. Sed vellem tenuisset Boetinechius id quod facile erata Boeckhio acciperein quantum interesset inter ephebos gymnasticos, et ephebos civiles: neque cum ἐγγραφῆ εις ληξιαρχικον γρ=ματεῖον, cim- fundendam esse eam ἐγγραφην, quum puer nomen in gymnasio prostetur, quae una intelligitarin Ariocho p. 366. sin. Teletem apud Stobie. XCVIII. 72, prudentius secisset si neglexisset,

430쪽

36 inihil quippe curantem Atheniensium instituta ac disciplinam. Nempe, antequam in epheborum dixilium ordinem et in γραμματεῖον relati essent, squod tum ex illo Aeschinis loco, tum aliunde demonstrari potestin, παῖδες et erant, et dicebantur: cons. Aeschines Timarch. p. 43. sq. Quod autem Artemidoni apud Suidam v.

notissimum testimonium excitatur, vehementervefleor ne non pertineat ad Atticorum insiliuia,

sed ad Romanorum; si quidem, ubi opportune hoc commemorari potuisset de cohibendo brachio, apud Aeschinem ibid. p. 52. sq. , ne vestigium quidem istius in pueris aut ephebis moris deprehenditur. Impeditam tamen hanc quaestionem reddit auctoritas Aristotelis, cuius fragmentum servavit Harpocration v. IIερίπολοι. et apposuit Boehnechius

i p. 64. not. 3); quippe Grammaticus ipse observat pugnare haec cum Aeschinis auctoritate, ex qua περιπολων militia duorum annorum esset, quum Aristoteles significet unum tantum annum in περιπολοις fuisse ephebos: itaque suspicatur Aeschinem gloriandi causa hoc de se memorasse, per biennium meruisse ἐν στεριπολοις. Non spernenda mihi videtur haec Grammatici suspicio. Sed, quod Aristoteles appellat τον δεδεερον ἐνια τον, vix credam alio pertinere nisi ad biennii

라틴어 텍스트