Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

401쪽

putabat Lllenditus, comaequi esse pro perSequa, huius loci est; si quidem ita loquitur Cicero,

quum tenere, i. e. ad finem usque servare, dicere vult. Conieci corrigendum esse. hoc simili initio 'constituto, i. e. illa comparatione posita captionis cum scalmo illo. LIX, 2l3--- cognomi - tam m- doctum, tam rudem. Excidit grue, scribendumque tamque redem. Sic in bonis codd. 3 215. - ' . perperam erant legitur, Pro erantquU. Ibid. 216. in instruemdo dissipa tis. Hic quoque, credo, eidem accidit, de quo supra ad 8 34 notavi; corrigendumque in struendo: et opponitur dissipαια. Matiio Structαe et aptae.

Contra, S 218, excidit post ductus; sicut in D. 2Is post mirum. . Similiterque S 22b init.

corrig. quos est Sex. Titius conSecutus. In eadem S 219 de Curione: sed ita lotus er-Dαι, ut in eodem sermo ne dicat in senarum se, Caesare copole, non αccedere, sed id dicαι ipso consule, e ciens e S usu. Non per se reprehendenda coniunctio sed sed id dicaιὶς verum, quum ea sorma sit enunciationis, ut quae duo simul dicerentur in eodem sermonei commemoretur, praestabit legere et id d αι.

- LXII, 224. Hyperboli, cuius improbitatem

teres Atticorum comoediae notaverunt. Bu

402쪽

bito an isto modo comoedine veteres numero plurali recte dicantur: ac fidenter corrigam. 'Musisti. comoedia 'Nolavit.

LXIII, 227. Et erat eius puidem tamquam

habitus non inurbanus. Aliena est a consilio sententiae partio. quidem, quae concedentis et excusantis est; hic autem absolvuntur 'ea quae

in Antistio laudanda eranti Corrigatur Oi m. Virum infra S 259 satia guidem μαεεὶ bene mutetur in quadam, dubitari potest. LXIV, 230. Si quidem es Crasso viso dicere solebat Hortensius , et magis iam etiam Wigebat isntonio et cum Philippo iam sene pro Cn. Pompeii bonis dicente in illa causα princeps fuit. Unum recte vidit Madvigius, plenam

distinctionem post dicente tollendam esse, quum inde ab Ernesto ederetur dicerite. In illa causa -. Sed perperam vir praestantissimus probat viges at crum Ant-λοῦ quippe absoluie dicitur, sine societatis Inentione, estque υι- gessias idem atque maturior larat. Neque hoe probandum, quod cram alite Philippo sustulit. Mite contra Orellius vulgatum ita interpretatur rnet magis iam etiam vigebat, 'florebat quam An-ntonius mortuus. ' Duo modo locus constituendus sit, apparebit interpretatione adhibita. Apparet enim diversas aetates .notare velle Cicero-

403쪽

. 334

nem; quibus Hortensius sorum obtinuerit. Atqui

Crasso vivo et cum Antonio, non sane nisi unam eamdemque aetatem indicant: alter enim mortuus est a u. 663, alter quatuor annis post:

ideoque infra S 301, eicellerite tum Crasso et An scinio dicitur. Secundam aetatem definii Philippus, qui complures annos post illos vixit: tertiam Sulpicius; quartnm Piso et reliqui. Prae terea, quum vix probandum sit ut Hortensius dicatur princeps fuisse cum Philino pro Pompeiii bonis dicente, sive ad ordinem, sive ad dignitatem princem reseratur; quumque, si ullo modo coniungere Hortensium cum Philippo voluisset, dicendum suisset, sicut in fine huius S stecum

pro Appio Claudio dixit , cum Philippo

diceris - princeps fuit; equidem sic legendum existimo: et Crasso viso dicere sol at, et magis iam etiam vigebat Antomio mortuo , quum Philippo iam serie pro Cn. Pompeiii bonis ditaeente in illa causa, αλ&ες S gutim eoset, princeps fuit, et in eorum cet.: qua ratione secunda aetas significatur post Kntoni mortem; anno enim post Pompinius causam digit. Ceterum, princeps

fuit idem est quod priores ραrtes egit, sicut dicitur in ira 3 317, neque quod ibid. dicitur, Cotta princeps adhibitus est, evertit ea, quae annotavi ad Let g. II, 6, 14. p. 489.

404쪽

LXIX, 242. Addamvis - C. Coscontum Calidisnum, qui nullo ac mine , eram tamem verborum copiam, si quam habebia, prαλωμι popula H. Eam quod dicitur, habet nihil quo reseratur. Excidisse puto id, quod Cicero solet interinponere I legendumquq , eram tamen verborum OOpiam, quamcumque habebat, si quam habebat. Sio 8 255, quisquis est ille, si modo est alia quis: et 8 268, puidquid habuit, qr-ωm umque fuit: et 8 32i, nostrum illud, quod erat, quantumcumque erat, ubi ex nonnullis libris exciderat quod erat. LXXIII, 2b7. Post illam obiectionem: αι plua interfuit - , respondet: credo. Sed AIA niensium quoque plus interfuit cel. , in quibus perperam Soli utatus deleverat sed: mutandum erat in es, sicut aliis locis, in illa forma respondendi , et - quidem ponitur, de quo post alios dixi ad Legg. p. 6l8. LXXVII, 268. De L. Lentulo satis inepte

dicitur: vox canora, verba tam horrida sane tit plena esses animi et terroris oratio. Nam istud, animi et terroris, coniunctum esse solet Icum horridis verbis. Itaque, deleta negatione, sic legendum puto, verba horrida 3ane, sed ut

plena Ha

contra, negandi particula exciderat supra in

405쪽

his de Macro, cap. 67, 238: non erat abundans, non Enops tamem: non valde nitens, non plane , horridis Oratior vox, gestus et Omnia actioisine lepore e M in inveniendis compone

disque rebus mira accuratio. Apparet in postr mis insignem laudem tribui macro, . in superioribus moderata aut mediocria reliqua. in eo suisse

significari; id quod non est, nisi legamus non

sine lepore.

LXXXII, 285. Sin autem ieiunitatem in Attico genere ponit, hoc recte damtaxat: sed quia sunt in Allimis alia meliora, rideat, ne ignoret et gradus es dissimilitudines int corum. Quandoquidem verba in Altino genere pona significant, istam politam ieiunitatem propriam esse Atticorum, et hoc ipsum a Cicerone probatur, parum apte monetur in Atticis alia esse meliora. Nihil enim nunc definire vult, e pluribus dicendi virtutibus quae sit reliquis aut praeserenda aut postponenda: vim et varietate miantum Atticorum indicare vult. Quare explenda sententia videtur uno vocabulo, quod aliis quoque ς locis e codd. excidit, alia aliis meliora. LXXXVI, 295. Remove haec: nae ista Hui cis Oratio i a sil abiecta, ut eam adspicere nemo velit. Necessario corrigendum II. - Statim post, quum codd. habeant quoniam nihil

406쪽

est melius , non fuerat corrigendum quo nihil, quod nimis absolute dictum ridiculam emceret Attici reprehensionem , sed quo iam nihil. LXXXVIII, 30 l. Recte Bavius requirit erant, post verba decem maiores , probatque comam batur. Sed praeterea, in quod Bernhardius quoque inciderat, legendum est comptus est; es

LXXXIX, 307. Eodem anno Miam Moloni modio Romae dedimus operam es actori summo causarum et magistro. Fuit hic annus u. c. 667, octavio et Cinna coss. Atqui infra S 3l2, eodem se ore Moloni derimus operam: dicω- tore enim Sulla legatus ad senarum de m diorum praemiis venerat: quae pertinent ad a. u. 673. Quid igitur 7 Bisne Romam venerat Molon Z id, quod putabat Meyerus ad S 245. Credibile non est. Novi nonnullis partibus hunc libellum negligentius esse scriptum: sed talem incogitantiam non facile tribuam Ciceroni, potiusque illa superiora, nescio qua de causa, aliena manu interposita esse reliquis suspicor. Quo minus enim illo superiori anno Molonis disciplinausum esse Ciceronem credam, lacit hoc, quod tum totum se tradiderat Philoni 3 306): mox, hoc tempore omni noctes et dies in Omnium do trinarum meditatio ne verδαbatur, eratgue cum

407쪽

Diodoto Stoico. Et ista, actori mmmo muSα-rum et magistro, conflata sunt ex S 316, ubi loco dicuntur, neque ipsa per se satis Latina sunt. Nam, ut summum oratorem dici constat, quoniam in eo nomine ars cogitatur, ita non tali adiectito ornari actor potest, quoniam, quoties is appestatur, non actionis ipsa ars cogitatur, sed munus tantum agendarum causarum, quod opponitur vel

seribendi sui S 267ὶ vel docendi muneri. Nam, quod supra S 221 Cn. Pomponius appellaturfomtis actor et vehemens, non ad artem, sed ad animum resertur, ut apparet ex iis quae adiiciuntur, quaeque propria sunt artis: tum, quod I 237 de censorino dicitur, non inverru8tus actor, ad naturae dotes pertinet, non ad studium quo actionis artificium perficiatur; cons. 6 272.1 Neque hoc diligentiae est Tullianae, ut istud el magistro ita nude adiiciatur. Ne actio quidem

summa appellari potest, quouiam pars est orato riae lacultatis, non ipsa virtus. XCII, 319. maxime in certamm veni. Ba vius requirit maximum.

XCIII, 3ls. quid tamquam notandum - sit in Hortensio, bremiter licet dicere. Hic eadem correctio adhibenda, quam Madvigius adhibuit Pro Coel. 43, legendumque libet. Ibid. 322. nemo qui, bremiter arguteque in-

408쪽

cluso adversario, laxaret iudicum animos. Νonserendum est includere adversarium, quod irretire dixisset. Corrigatur illuso. XCV, 326. saepe videbam quum irridentem, tum etiam irascentem et stomachantem Philip pum. Quum ista simul fieri non potueἹ't, vix admonitione indiget legendum esse tum irridentem. Ibid. 327. De genere dicendi, quo Hortensius adolescens utebatur: et certe, quod et in ii guraedam forma luin ebia, et exercitatione perfecta erae verborumque adstricta comprehensio, summam hominum admiratio nem excitabat. Quid in his claudicaret, senserunt Schutatius, Meyerus et Bernhardius, nec sane acute

delendit Ellenditus. Mihi videtur posteras excidisse sentemtiarum conci ritas, quam mox quoque de industria appellat, distinguitque a Muitu trationis.

409쪽

υ-eritur quo anno Demosthenes natus sit. Attigi levi uecule hanc quaestionem supra

IV. S 3. p. 153 sqq.: dixique tunc probari mihi

Boechhii cothulationem. Quum ista iam typis descripta erant, allatus est egregius car. Georg. Boehneckii liber i it in quo quum viderem omnem illam controversiam admirabili sagacitate et praeclara doctrinae copia et apparatu disceptari, operae pretium facturus videbar si, quae proxime cum Demosthenis anno natali definiendo cohaererent, ipse denuo explorarem, et eruditissimi viri rationes ponderarem, quibus Boeckhii sententiam

evertere conatur. ') Forses, ungen aus dem Gebiete der Attiselim Rediter etc. von Κari. Georg Bilhneche. Berlin. 1843.

410쪽

341 I. Igitur Boehnechius primum p. 5-8ὶ

utriusque traditionis auctoritatem expendit. Se cundum Dionysium Halic. Epist. ad Ammae. T. VI. p. 724. R. natus erat Demosthenes Ol. XCIX. 4,

decimum septimum aetatis annum ingressus erat

archonte Timocrate, Ol. CIV. 1., et Androtioneam scripsit arch. Callistrato Ol. CVI. 2., quinque et viginti annos natus. II inodisiat Pseudo-Plutarchi, qui dicitur, ratio, ex qua natus Demosthenes perhibetur ol. LXXXVIII. 4, urch. Deritheo. Si quaeritur quos auctoresistorum uterque secutus sit, de Dionysio demonstrat Boech hius sola computatione eo pervenisse ut annum illum sic definiret: contra Boetineckius nullius quidem auctoritatem commemorari satetur, sed cognovisse Dionysium Philochori Atiliidem , unde rerum gestarum ordines ac tempora

certo potuerit definire, in primis proelii apud Τamynas, cuius belli crebro fit in Midiana mentio,

quum in eadem oratione declaret orator. quem annum aetatis agat: praeterea consuli a Dionysio solitos fuisse Vitarum scriptores. Sed, quod dicit neminem dubitaturum esse, quin in illis Vitarum voluminibus annus natalis definitus fuerit, hoc concedi non posse puto. Primuist, si exstitisset eiusmodi una et constans auctoritas, quomodo fieri poterat ut tres diversae vulgarentur