장음표시 사용
111쪽
Sanctissime pateri Infra scripta Sunt, que agia Sunt in Italia, postquam dominus imperator felicis recordationis montes transivit, prout ego frater Νicolaus Dei et vestri
gratia episcopuS B0lrontinensis possum testimonio mee conscientie melius recordari ad preSens. In Τaurino venit rex Romanorum menSe Octobris. Tune 13l0 cum eo pauci erant. Illuc venerunt Romani ad eum, qui 'μ' in ambaSsiata veniebant ad vestram sanctitatem. Ibi omnes qui in ambassiata erant ab eo h0nores receperunt et munera, et aliqui eorum consilium Suum intraverunt. Νon credo, prout ego recordor per Verba eorum que primo
protulerunt, quod intentionis populi Romani fuerit eos mittere ad petendum quod sanctitas vestra alicui vel aliqui bus c0mmitteret c0ronationem sui, Sed quod VOS perS0naliter Veniretis. Qui tamen in sua ambassiata habebant unam generalem pr0positionem: quod quicquid esset utile pro eorum ambaSsiata lacerent. Si viderent, quod sanctitas Vestra Se excusaret, quod venire n0n poSSetis pr0pιer plures rationes, quaS p0SSetis allegare, ipsi de consilio decani Tre- VerenSis et meo vellent pelere, quod alii vel aliis sanctitas
Vestra c0ronationem c0mmitteret, et noS nomine dicti regis hoc idem peteremus. Ista suerunt in Τaurino ordinata
Eo existente ibidem, in Mediolano, in Vercellis, et in omni liga e0rum, ordinatum fuit per eos, qui tunc dominabantur, Sub pena graviSSima, qu0d Suum epiScopatum nullus exiret. Et hoc factum est malitiose, ut publice dicebatur, ne aliquis Guebelinus Se iungeret ei, et ipse cum tam parVa gente m0dicum posset sacere. Et quod hoc sit verum satis apparet, quia dominus Guido de Turre pri0
112쪽
1310 rem et suppri0rem fratrum Predicatorum Mediolanensium misit Spiram, Significans ei, quod LauSane vellet sibi occurrere cum siliis suis et mille armat0rum, et quod gentem n0n curaret adducere magnam, quia cum uno sal cone sine armis ipsum duceret per totam Lumbardiam. Dominus autem rex me presente pelivit hoc a prediciis priore et suppri0re, utrum crederent, qu0d dominus Guido intenderet sacere, quod mandabat. Responderunt in animas suas, quod ita credebant. Dominus autem omnino Verbis fratrum considens, specialiter cum unus eorum diceret, Se eSSe Suum consessorem, sic inpreparatus sestinavit, credens quod ista omnia essent vera. Et ista fuit una causa, quia consilium domini regis Francie, licet sanctitati Vestre tunc videretur expediens, minime eXpectavit.
In illo loco dominus Ricardus de Tiscionibus de Vercellis expulsus, non obstante prohibitione quod nullus
Suum episcopatum exiret, Venit cum centum armatis equitibus Taurinum, dicens publice, quod destructus erat et sui, et expulsus et e0ns natus pr0pter partem imperii, et quod sicut domino suo de illo modico, quod eis reman-Seral, paratus erat ei Servire usque ad mortem. Dominus
rex publice sic respondit: quod compatiebatur ei multum et suis; tamen quod propter suam partem hoc accidisset, ei non credebat, cum ipse partem in Lombaria non haberet, sed totum; nec partem vellet tenere in Lombaria, nec pro parte venerat, sed pro toto. Ex isto Verbo sere omnes Guelsi consolati, et omnis homo dicto regi benedicebat. Postea venerunt ad eum illuc comes Philipponus cum tota militia Papiensium, qui fuerunt, ut audivi, plusquam quadringenii; Sym0n de Advocatis de Vercellis cum ducentis militibus ad arma, et dominus Antonius de Laude cum centum armatis et plus, ut dicebatur. Isti tres postd0minum Guidonem de Τurre in parte Guelpha dicebantur maiores, prudentiores, et d0mini suarum civitatum. Consilium istorum suit, quod nullam partem exp0sitam in aliqua civitate rep0neret donec esset coronatus, et quod hoc pro meliori esset pluribus rati0nibus ostendebant. In eodem loco venit mar Chio Saluciarum circa centum armat0s Secum habens. Ibi voluit iurare et sacere sideli-
113쪽
talem de Suis bonis, que ab imperio tenebat. Dominus 1310 rex ipsum noluit recipere ad fidelitatem, quia fidelitatem secerat regi Roberto, dum per Lumbardiam veniret de coronatione revertendo. Et istud suit suum motivum: quia parentelam intendebat sacere cum eodem, noluit aliquid sacere in terris et in hominibus, que tunc per regem Robertum tenebantur. Recordor ego de civitate Albensi, cui vestra sanctitas litteras sicut et aliis civitatibus Lumbar- die, ut ei obedirent, dirigebat, quod ipse nunquam Voluit Sustinere, quod eis preSentarentur; ne, Si 0bedirent, p0sset aliqua novitas oriri inter eum et regem Robertum, cui iam de mandato vestro dederat licentiam, quod non teneretur recipere laodum Suum usque ad certum tempus, de quo ad presens non recordor.
In eodem loco venit marchio M0ntisserrati cum ducentis armatis, ut dicebatur. Presentavit se publice ad faciendam fidelitatem de marchionatu. Dominus rex noluit ibidem ipsum recipere, quia marchio Saluciarum dicebat, quod sibi de iure debebatur propter quedam que ab antiquo erant inter eos, et quod ipse nihil iuris habebat. Propter hoc et quedam alia, ut Sanius consilium haberet, et ne nimis Se precipitaret in primis, pro tuno noluit ipsum recipere ad fidelitatem. Licet autem consilium domini comitis Philipponi, Antonii et Symonis predictorum Guelsorum fuerit, quod nullam partem introiret expulsam donec coronaretur; consilium autem aliorum et specialiter Citramontanorum fuit contrarium. Unde dominus de Taurino ivit in Kierium, et ibi partem Guebelinam diu expulsam Secum introduxit, quod fuit ad maximam consolationem omnium expulSorum Italie. Ibi constituit vicarium, primum quem secit, Vestrum militem dominum Hugolinum de Vicco; qui sic eos in b0nis moribus nutrivit una cum aliis vicariis, qui secuti sunt eum, qu0d usque in hodiernum diem in pace remanserunt. Dicta terra dicitur ecclesie Τaurinensis esse per priuilegia imperatorum. C0mes Sabaudie dicit quod sua est per privilegia imperat0rum. Dominus rex ipsam Semper Sibi retinuit propter verba illius populi, qui dicebat quod Federicus condempnatus iam illa privilegia dedit predictis ecclesie Taurinensi et comiti.
114쪽
De Κierio venit in Asi circa sestum Martini, et Secum partem expulsam introduxit, et secit pacem inter e0s. Ibi fecit vicarium dominum Nic0laum de Bonsignoribus de Senis. Pace autem facta inter eos, ibi primo percepit intentionem regis Roberti. Quia licet fuerit publicum, quod cum
eo Societatem haberent , ut unus alium iuvaret secundum quedam pacta, sine tamen alio iuramento aliquo publico alicuius fidelitatis, per duos magnos de Solario, qui ante adventum Suum dominabantur, suit sibi intimatum et in- Sirumentum apportatum, quomodo rege Roberto Veniente de coronatione, ipsi Secretum iuramentum sibi fecerunt sicut domin0, et ipse eis. Sed istud non debebat revelari, donec sanctitas vestra publice ostenderet affectum, quem ad eum habebatis, et qu0m0do Voluntas VeStra erat, qu0d ipse cresceret in Lumbardia, et in brevi vos pr0miseratis sibi ostendere per essectum, prout ego melius pOSSum recordari. Ista suit sententia verborum illorum duorum de Solario; qu0S ego si viderem, cogn0Sgerem, Sed nomina ignoro. Presens fuit in istis regina, fratres Sui, episcopus Gebenensis et eg0. Dominus post recessum illorum duorum mihi precepit quod illud instrumentum ego comburerem. Quod et seci. Ν0lebat autem, quod unquam posset 0Stendi, ex quo unum esse debebant propter parentelam suturam, et ipSum excusabat, dicens: quod silius tam probi viri de sanguine beati Ludorici natus nunquam faceret tale quid, sed forte consilium suum potuit hoc facere. In illo loco diligenti et maturo consilio habito de marchi 0natu M0ntisserrati cuius esset, invenit qu0d marchio Saluciarum nullum ius habebat. Licet autem inter ambos mar0hioneS, qui eiusdem domus fuerunt, fuerit ordinatum per teStamenia eorum, qu0d si unum contigeret mori Sine herede, alius Succederet, et marchio Montis serrati mortuus fuerit sine herede, habens unam sororem, unde iSte natus eSt, qui iam marchio est, rati0 ne cuius dicebat se habere ius, Scilicet matris, que suit soror ultimi marchionis, quisliam comitis Sabaudie habebat in uxorem; quia tamen in tam nobilibus Dodis sor0res non succedunt, nec ordinatio potest fieri aliqua sine consensu Superioris, declaratum fuit ibi per regem, quod neuter eorum habebat
115쪽
ius, et qu0d marchionatus devenerat ad manum dicti re- 1310gis. Et hoc suit per 0mnes approbatum nullo aperte contradicente.
Tunc d0minus rex volens placere c0mili Philippono et omnibus Guelphis, volens etiam placere domino Opiginode Luculo, cuius filiam habet in uxorem nunc marchio, marchionatum Montis serrali, qui iuste ad manuS Suas devenerat, de novo tradidit in feodum marchioni illis diebus. Illa donatio omnibus Guebelinis in Lumbardia displicuit, quia marchio tunc tenebat cum domino Guidone de laTurre et c0mile Philippono et aliis Guelphis, et marchio Saluciarum tenebat tunc, sicut et nunc, cum Guebelinis expulsis de Lumbardia. Ab illo die semper marchio M0ntisserrati pro imperio et si delibus imperii fidelis est inventus. In eodem loco venerunt ad eum archiepiscopus Mediolanensis et dominus Mattheus Vicecomes et Mani redus de Becaria de Papia, qui tunc erant expulsi. Ibi, prout recordor, iuraverunt suum consilium iSli tres, qui luno domino Guidoni de Turre et parti Guelphe erant contrarii, et adhuc Sunt, eXcepto archiepiScop0. Tunc etiam SuperiuS nominati comes Philipponus et Symon Vercellensis et Antonius de Laude domini regis consilium iuraverunt et sidelitatem secerunt, et plures alii prelati et laici, qu0s nescio nominare, inter qu0S fuit epiScopus AStensis, Novariensis, et TaurinenSiS. Ibidem dominus archiepiscopus Mediolanensis requisivit dominum regem, quod fratres suos tres, quos Guido de Turre plus quam per annum in carcere tenuerat, mandaret liberari. Dominus rex mandavit illi, quod ipsos liberaret. Quod tunc sacere recusavit. Ibidem comes Philipp0nus invenit unum de Papia, qui Venerat ad dominum suum. Et quia, ut predixi, ipse et alii, qui potenter suas civitates tenebant, ante ingresSum regis in Luinbardiam ordinaverant Sub pena gravi, qu0d nullus Suum epiScopatum exiret, predicium increpabat quare
contra ordinationem Suam venisset et comitatum Suum exivisset. Resp0ndit, quod ad dominum Suum VenisSel. Tun Ddictus comes, postquam ipSum vituperaverat, mandavit fratri suo, tunc episc0po Papiensi, quod domos Suas saceret sibi dirui, et vineas suas abscindere. Quod et secit.
116쪽
1310 Postquam factum est et regi fuit intimatum multi mirabantur, quod dicto comiti parcebat, Sic quod non solum ipsum de hoc non punivit, sed etiam Sicut prius consiliarius fuit. Et in conscientia mea ego ex tunc minus in animo meo ipsum regem reputaVi, et quod ipso nunquam bene saceret iustitiam, nec de malis hominibus magnis Studeret sacere iustitiam, quod supra modum mihi displicebat.
Quo facta sunt in Ast alia, non bene recordor, licet plura, prout credo, lacta suerint, quia diu mansit post meum recessum ibidem. Ego autem illo die recessi de Ast cum
magno capellano VeStro, cum literis quas scitis, quo die d0minus cardinalis de Peregruo intravit. Post meam reversionem suum recessum audivi de Astin hunc modum. Plures de Lumbardia, de Ianua, tunc cum eo erant; et inter eos ipse vidit diversa consilia secundum diversitatem voluntatum. Modo quasi in centro illius contrate Lumbardie situatum est unum castrum, quod VO-catur Vigevenum, distans de Mediolano, de Vercellis, de Papia per viginti miliaria, et de Laude etiam. Illud castrum tunc tenebat dominus Guido de Τurre pro communi Mediolanensi, et unus de suo sanguine erat ibi tunc p0teStas. Per procurationem unius medici, qui tunc ibi m0rabatur, notus postea et amicus dumini O. de Grandissono, quia ipsum curavit de magna infirmitate quam tunc habuit in Aquebelle, dictum castrum domino regi latenter fuit promissum; ad quod recipiendum dominum Hugonem Del-nge. phini premisit. Qui simul cum eo de Ast recedens, paucis iὸ scientibus, ipse per partem vie, que vadit in Casale, cum rege incedens, domino rege illa nocte veniente in Casule, dictus dominus Hugo Vigevenum intravit, et p0teStatem, domini Guidonis consanguineum, cum suis bonis illesum dimisit. Quo castro habito, omnes civitates circum quaque limuerunt. In Casali, cum in pace essent, nihil aliud secit, nisi quod iuramentum fidelitatis ab eis recepit. In Casali et ante, quia consilium predictoruin trium Philipponi, Symonis VercellenSis, et Antonii erat, ut predixi, quod nullum extra positum secum intromitteret, consilium autem aliorum erat contrarium et voluntas domini regis, caute et secrete dictos tres custodiri faciebat, Sic tamen,
117쪽
De Casali volens recedere rex, dictus Symon de Vercellis, ibidem potens et dominus, r0gabat quod procederet . Dominus rex noluit, non bene Sperans de eo. Sed ultra cum eo procedens versus Vercellas, Padum cum so mariis et curribus sine navigio transivit, quod omnibus patri0tis miraculum videbatur, civitatem intravit Vercellensem, et expul-Sos Secum adduxit. Ibidem unum vicarium de Ianua de Ma-Iosellis, qui Guelphi sunt, dimisit, consanguineum domini comitis Sabaudie. Ibique pace inter eos facta et bona concordia, receptisque fidelitatibus domini episcopi, nobilium,
et communis, verSus Νovariam direxit gressus su0s. In Ν0varia veniens, partem expulSam Secum adduxit. In Novaria tunc dominabatur unus Guelphus dominus Guil-lermus nomine de Brusatis antiquus. Utrum sibi obviaverit nescio bene, nisi usque in Vercellas, quia fuit antiquus et debilis. Pace inter eos et concordia lacla, quia dominus archiepiscopus Mediolanensis erat aliquantulum domino episcopo Vercellensi durus super consecratione Sua, dominus rex et regina ipsum archiepiS00pum rogaVerunt, ut dictum episcopum Vercellensem in preSentia eorum consecraret. Quod et segit in ecclesia fratrum Predicatorun in Νovaria. Qualem reverentiam Sibi secerunt, que dona dicto episcopo dederunt rex et regina, et quaS expenSIS secerunt in dicto sesto, quantum ad convivia et alia, ipse scit cui factum est, et ipsi qui interfuerunt. Quom0do autem dictus episcopus dicto regi post suam consecrationem et honorem receptum ab eo sibi servi verit et fidelitatem ser-Vaverit, insignia regis Roberti in Vercellis posita et in suo hospitio specialiter et per eum et suos, ut fama eSt, hoc ostendunt. Recordor incidentaliter, quod ante receS- sum meum de Pisis audivi ab imperatore per paucos dies, quod in isto mundo n0n erant duo prelati magis ingrati, quam archiepiscopus Mediolanensis et episcopus Vercellensis , et quod inter omnia, que plus habebat cordi unquam sanctitati vestre supplicare circa lacla prelatorum, hoc erat, qu0d sanctitas vestra sciret, quid fecit pro istis duobus et quid fecerunt contra eum.
118쪽
1310 Domino rege in Novaria existente per aliquos dies, dominus Guido de Τurre tunc sibi misit ambas statores, primo quod veniret; per qu0S fratres archiepisc0pi Mediolanensis, quos antea non miserat, licet de Ast petivisset, liberos remisit. Ille fuit primus locus, qui solum a Mediolano distat per parVam dietam, ad quem misit, licet in civitate Spirensi misisset priorem et suppriorem Predicatorum Mediolanensium, qu0d citra Lausanam Sibi occurreret, prout Superius eSi n0latum. Mora missionis nuntiorum dumini Guidonis de Turre ad regem, secundum ea que mandaverat per fratres, Salis in corde regis posuit de Suspicione, licet illis diebus parum oStenderet per effectum, cum Semper, quantumcunquo accuSaretur per alios dictus Guido,
per eum eXcusaretur. Quamvis de mullis veris accuSaretur, videlicet quod domino Guille rino de Postella, qui maior est nobilis de Mediolano, negavit venire ad presentiam regis iis diebus et pluribus, et qu0d ipse terram muniverat armatis omnibus qu0s habere poterat; Semper tamen, quantumcunque domino regi diceretur, ipsum publico excusabat. Et dicebat quibusdam ad partem suis amicis privatis, qu0d pri0r et supprior predicti Medi0lanenses, sibi dixerant in animas suas, quod b0na fide intendebat
obedire, et nihil mali erat in corde su0 circa eum. De Νovaria recedens transivit Ticinum Sine navigio. Quod miraculum rustici de partibus dicebant, cum a centum annis non esset auditum, quod sine navi per aliquem Iocum quis transiverit illam aquam. Mediolanum preceS-Serat maraScalcus regis pr0pter hospitia assignanda. Qui nullam bonam voluntatem videns in domino Guidone suo iudicio, satis ingressum domini regis timuit in Mediolanum, Specialiter cum palatium communis dictus Guido nollet dimittere, qui ipsum inhabitabat, nec stipendiari0s vellet licentiare, qui erunt in equis sere mille. Quando in via litteras recepit marascalci d0minus rex de statu civitatis Mediolanensis et voluntate d0mini Guidonis et Suorum, retraxit Se aliquantulum extra I iam, et predicta in consili 0 proposuit. Pauci, iis auditis, suerunt qui auderent bene ingres Sum suum consulere propter pericula pr0di-ii0nis, quo quasi in promptu idebantur. Sue voluntatinequiescens mandavit sestinanter marascalco, quod pr0-
119쪽
clamari saceret, quod 0mneS sibi obviarent et sine armis, 1310 excepta familia marascalci. Tunc omnibus SutS precepit, quod arma acciperent. Et sic festinavit, quod dictus Guido, qui sibi obviabat sine armis, non bene per unum miliare potuit sibi 0bviare, ita cito civitali appr0pinquaVit cum lige. pueris et familia decenti. 23 Intimaverunt autem aliquibus de consilio regis quidam, quod non obstante proclamatione marascalci, quod nullus arma portaret stipendiarius vel civis sub pena gravi, Sed omnes regi obviarent Sine armis in sollempnitate qua deceret, qu0d in una platea illorum de Turri equitum et peditum sere decem millia armali fuerunt, et ibi dicebant, quod n0n erat contra regem Sed c0ntra suos inimicos, videlicet archiepiscopum et fratres suoS, dominum Mattheum Vicecomitem et su0s sequaces. Propter quod in campis suit ordinatum, quod intrando civitatem Mediolanensem nullus iret ad hospitium sub pena gravi, nullus separaret se ab alio, d 0nec dominum regem in su0 hospitio posuissent, et licentiam haberent recedendi ad hospitia. Et hoc fuit Theol0nicis gravissimum, quia tarde erat, et hospitium non habebant plures, nec aliquiS erat Securus.
In hospitio archiepiscopi descendit rex, et ibi fuit perplures dies, d0nec dominus Guido induci potuit, quod
palatium c0mmunis dimitteret. De h00 multi multa l0quebantur contra regem, quod talia p0terat Sustinere. Celebrato ibi solempniter die nativitalis d0mini Iesu hκe. Christi, in crastinum secit pacem inter dominum archi- ὸ epiSc0pum, fratres suos, dominum Mattheum Vicecomitem predict0S, et dominum Guidonem. In presentia sui et multorum se invicem sunt amicabiliter, utinam fideliter, 0sculati. Cito post, nescio quot diebus, sed scio quod infra octavas nativitatis Christi, in platea communi ante Sanctum Ambrosium, parata sede decenti, Vocatis omnibus civibus et sorensibus, ipse in sede regali sedens, et ad pedes suos predictos simul habens, unus iurisperitus de mandato Suo Surrexit, OStendens populo, quare Venerat de Suis partibus satis pulcre, et quomodo sue intentionis erat, nullam partem tenere, ubique ponere pacem, omnes. expulsos introducere, et talia plura, que populuS cum magnis lacrTmis pre gaudio audiebat, dicens laudem Deo
120쪽
1310 et sibi, secundum modum patrie supra modum. Specificavit etiam et digito ostendit dictus prolocutor unionem, pacem, et c0ncordiam, quam secerat alibi, et inter predictos dominos archiepiScopum, fratres Suos, dominum Mattheum, et dominum Guidonem. Et omnia isti predicti simul sedentes, et simul tenentes se in recessu cum manibus, asserebant, et tunc facta ostendebant. Hoc saelo, dominus Guido sponte palatium communis, qu0d inhabitabat, domino regi dimisit, et d0mina regina remansit in palatio archiepiscopi. Tunc temporis cives de Mod0ecia instabant, quod rex Modoeciam reverteretur ad coronam ferream recipiendam, cum ibi esset locus ab antiquis regibus ordinatus. Dominus rex habita matura deliberatione et inspectis libris et chronicis antiquis invenit, quod dictus locus erat Sue coronationis ferre e Mediolanum, et quod Sanctus Ambrosius talem in tali loco et plures episcopi Mediolanenses plures in tali vel tali loco coronarunt. Et quia Mediolanum frequenter rebellavit imperi0, et reges plures nesciebant, si audacter Mediolanum possent intrare ad recipiendum dictam coronam ferream propter rebellionem eorum frequentem et insidelitatem, deliberaverunt, quod quando Mediolanensem civitatem non possent pacifice intrare, quod apud Modoeciam coronam reciperent, qu0d nunquam imperio rebellavit. Unde cum d0minus adhuc Modoeciam non intrasset, et in Mediolano pacifice esset receptus, iniuriaretur ipsis, si alibi quam in ecclesia sancti Ambrosii Suam coronam ferream reciperet. Quod ab omnibus, exceptis civibus de Modoecia, est unanimiter concordatum. Unde dominus rex diem epiphanie pro Sua corona ferrea recipienda in ecclesia sancti Ambrosii elegit. Post hec suit visum honestum consilio Medi0lanensium, quod aliqua curialitas seret regi. Et super hoc fuit vocatum conSilium Sapientum, inter quos suerunt dominus Guido et dominus Mattheus. Omnes concordaverunt, qu0d
aliquid sibi daretur. Sed de summa unus nobilis, dominus Guille rinus de Postella, dixit primo, quod regi darentur quadraginta millia forenorum. Dominus Mattheus dixit, quod bene erat dictum. Et plures alii concordabant. Addidit tamen unum, quod aliquid daretur domine regine