장음표시 사용
121쪽
pro curia sua tenenda, et dixit de decem millibus ss0re- 1310norum. Et pluribus placuit. Tunc dominus Guido dixit, quod civitas erat potens et dives, et quod parum erat secundum indigentiam domini. Unde videbatur ei, qu0d non minus quam centum millia florenorum debebant sibi dare. Iste habuit etiam sequaces Su0S plures. Ex istis statim inter Theotonicos et inter consiliarios domini suit dictum et iudicatum, quod dominus male se cerat, quod unquam dominum Mattheum intromiserat, et quod iam minus volebat de utilitate sua procurare in civitate Mediolanensi, quam dominus Guido de Turre, qui dominium perdebat. Alii autem dicebant aliud, quod du-
minus Guido, sciens populum gravatum per eum multum, et non voluntarium ad tantam pecuniam dandam, quia cum maximo gaudio regem receperant, ut omnino vel rebellarent vel graliam ad eum perderent, secit. Nos autem Citramoniani, inter quos ego sui tunc, pluS Satis eramus contenti de domino Guid0ne et de Sua procuratione magna, cum sciremus regem et nos omnes satis indigere, quam essemus de domino Mattheo. Unde dicebamus communiter,
quod dominus Mattheus ita modicum Volebat, ut daretur regi, ut gratiam p0puli et favorem haberet. Scio, quod de istis centum millibus storenorum rex recepit quinquaginta millia sine solutione particulari alicuius hominis, quia ordinatores super hoc redditus et introitus civitatis vendiderunt ad certum tempus pro tali summa. Alia quinquaginta millia suerunt posita per civitatem et comitatum, et cum talibus rumoribus recollecta, quod ego frequenter de domo Predicatorum non audebam venire usque ad palatium propter maledictiones et vituperia, quo dicebant de rege et de nobis Cilrainonianis isti, qui ad solvendum
In die epiphanie per archiepiscopum Mediolanensem et 1311 episcopum Vercellensem, quem ad hoc specialiter voluit inet habere tanquam Suum epiScopum, qui sic tunc a rege et regina vocabatur, et pluribus aliis prelatis presentibus tunc, coronam ferream in ecclesia beati Ambrosii suscepit. Eodem die centum et sexaginta milites novos secit; inter quos suerunt aliqui Citra montani et plures Lumbardi, omnes Guebelini, duobus vel tribus exceptis, videlicet Guiberto
122쪽
1311 de Corrigia de Parma et Ponsino de P0nsonis de Cremona, qui Guelphi erant. Et de hoc suerunt multa iudicia, cum Guelphi esset plures quam Guebelini, et ditiores et potenti0res, quia tunc per manum domini sui nolebant
militari. Memoriam nominum is lorum duorum habui, quia frequenter propter mirabiles proditiones, quas secerunt in Parma et Crem0na, Suis civitatibus, quas procuraverunt rebellare, audivi eos nominare. Qui t0t h0nores et commoditates a domino rege receperant in diversis locis, qu0- modo Sine causa poluerunt talia sacere ΤAd dictum diem omnes civitates fuerunt vocale per STndicos, et omnes miserunt, et omnes fidelitatem iuraverunt, exceptis IanuenSibus et Venetis, qui tunc, licet mi Serint,
non iuraverunt, et multa dixerunt, que male retinui, quare non iurabant, et tamen dominum suum regem Romanorum recognoscebant. Unde nullam bonam causam scio, nisi quia sunt de quinta essentia, nec Deum, nec eccleSiam, nec imperatorem, nec mare, nec terram Volunt recognoscere, nisi quantum volunt; et ista Sue rationes innuebant. Postea successive infra mensem omnes civitates infra
scriptas pacificavit, et partes expulsas intromisit, et Vica rios eis dedit, scilicet Cumanam, ubi partem Guebelinam intromisit; Brixiensem, ubi partem Guelpham intromisit; Mantuanam, ubi partem Guebelinam intr0misit; Placentiam, ubi partem Guelpham intromisit, et sic de omnibus aliis a Bononia et supra, excepta Verona, in qua partem Guelpham voluit intromittere. Sed Ver0nenses noluerunt ipsum comitem de sancto Bon facio, tunc preSentem in Mediolano, recipere, qui caput Guelph0rum in illa civitate Verona erat, dicentes, quod dictus comes per Fe-dericum erat privatus omnibuS bonis SutS tanquam proditor et rebellis, et de h0c iustitiam petebant. Dictus comes defendebat se, quod Federicus, licet privaverit eum, non p0luit, quia iam suerat condempnatus. Alii dicebant quod non, et de hoc volebant sacere fidem. Et dum sic litigarent ante perseclam declarationem, iStaque Sequuntur, per dominum regem suerunt in consilio Suo pr0posita. Proposuit dominus rex omnibuS Citramon lanis et Ultra montanis, non solum Suis consiliariis, Sed etiam pluribus aliis sapientibus ad hoc vocatis: cum Deus,
123쪽
non ipse, per suam stratiam in Lumbarvia pacem pomisset, 13si sic quod omnes partes e vise fere erant introducte, et simul pacisice virebant, et vicariis mis obediebant; quis esset modus melior, cum ipse esset in procuctu eundi ad coronam, conservandi Lumbardiam in pace post suum recessum Z Lumbardi per Se, Citra in0niani per Se, conVenerunt. Et postea Voluit rex, qu0d Simul essent. Et per se et simul omnes concordaverunt, quod de omni civitate maiores de utraque parte secum duceret, quia illi erant qui faciebant brigam, et hoc cum expensis Suarum civitatum, et quod unus esset Vicarius generalis cum magna gente stipendiariorum. Ιslud consilium dominus rex approbaVit, et dominum comitem Sabaudie vicarium generalem constituit, qui debebat habere mille quingentos equites armatos ad eXpensas omnium
civitatum Lumbardie, secundum ratam cuiuslibet. Et ista stipendia recepit dictus comes per aliquod tempus. De modo eligendi illos, qui dictum regem ad Suam coronam debebant sequi, suerunt multi multa dicentes, que Ionga essent enarrare. Sed finaliter in hoc devenerunt, quod una pars eligeret aliam, videlicet Guelphi xxv Gue-belinus, et Guebelini xxv Guelphos. Ordinatum enim erat, quod quinquaginta de Mediolano dominum regem Sequerentur. Per Guelphos electus est dominus Mattheus Vicecomes et unus de suis siliis, cum xxiii aliis. Per Guebe- Iinos electus suit dominus Guido de Turre et unus desiliis Suis, cum xxiii aliis. Post aliquod intervallum videntes Guelphi, quod sere omnes, quantum ad capita e0rum, de Mediolano recedebant, et plures Guebelini remanebant, quia plures intraverant iuno Guebelini Mediolanum quan tum ad capita, quam fuissent de Guelphis his diebus, reputabant se gravatos, et tunc rogaverunt dominum, quod alius modus inveniretur eligendi, quia notabiliter gravabantur. Licet dominus rex non libenter mutaverit, tamen ad instantiam comitis Sabaudie vicarii generalis et aliorum Citramontan0rum, qui plus domino Guid0ni favebant his diebus propter iam dicta quam domino Mattheo, mutavit dominus modum, et elegerunt aliter, ita quod credebatur, quod negotium bene staret. Domino disponente se ad recessum, pauci erant qui libenter Sequerentur. Guelphi non libenter dimittebant civi-
124쪽
1311 tatem, sed seinper timebant dominum, nec de eo plene confidebant. Guebelini, quia pauperes, et diu fuerant extra, non libenter sequebantur. Volebat tamen d0minus rex, quod venirent. Ex quo per eos et per alios fuerat consultum, nihil voluit mulare, quin Venirent. Tunc necesse suit, qu0d pecunia pararetur per m0dum dacie pro expensis eorum; item alia talia sive dacia pro expensis vicarii generalis; item alia pro illis quinquaginta milibus storenorum, qui adhuc domino regi debebantur. Ista summa pecunie tanta pauperibus et divitibus imposita fio
omnes commoVit, quod nullus bene p0sset credere, nisi preSens suisset. I amen oportebat, quod pecunia pro omnibus predictis s0lveretur. In ista commotione dominus Guido excusavit se propter infirmitatem, qu0d venire cum domino rege non posset. Dominus eXcuSationem non admisit, et h0c quia medicum Suum misit, eι requisitus per iuramentum, utrum haberet talem infirmitatem, pr0pter quam esset merito excusandus de non veniendo, dixit quod non. νκan. In ista tanta commotione accidit illa novitas , que im-
η posita suit domino Guidoni, et hoc quia in domibus suis
et in sua contraia et pedites et equites inventi sunt infiniti homines armati, et de domo sua principaliter et vicinia exeuntes c0ntra Theot0nicos plures vulneraverunt. Item in aliis contratis longe rem0tis a sua, tamen de Sua Sequela, exiverunt armati pedites et equites, licet per plures dies esset proclamatum, quod nullus Italicus arma portaret sub pena gravi. Fuit tamen dicium domino regi, me presente et pluribus, quod dominus Mattheus in illa novitate c0ncordaverat, et de consilio suo factum erat totum, et quod filii sui erant armati cum filio domini Guidonis. Et istud fuit motivum, quare credebatur et hodie a multis creditur, quia dum ista novitas inciperet, plures erant cum equis euntes per civitatem, et aliquos ego audivi, clamantes: Moriantur Theotonici omnes, pam est inter do num Guidonem et dominum Mattheum I Et tunc post istas
clamationes omnes ciVes Sunt armati.
Τunc illa hora ego eram cum rege, qui mandavit quod dominus Mattheus caperetur cum filiis. Ego autem, qui veniendo ad regem de domo Predicatorum, per domum
125쪽
cancellarii transiveram, ubi dictum dominum Mattheum cum 1311 uno filio suo dimiseram Sine armis, dixi: Dotane, domu- num Rameum in domo cancellarii dimisi. Νullus voluit mihi credere. Precepit mihi dominus, quod ego irem et adducerem eum. Ivi cum maximo pericul0, et ipsum adduxi ad capellam domini. Tunc dixit mihi dominus publice, qu0d servitia seceram sibi, sed istud erat maximum; quia istum innocentem mandaverat capi ad eum interficiendum, si ego non fuissem, quia accusabatur ab omnibus, et adhuc etiam accusatur. Et dicunt, quod ipse consensit, Sed quando Vidit, quod res n0n poterant fieri ut credebat, propter sestinationem nimiam Theotonicorum armatorum, dimisit alios in briga, et se extra posuit. Ibi facta sunt multa mala et infinita spolia, et multi mortui et vulnerati. Si iuste, Deus scit. Fugit dominus Guido. In domo sua inter alia suspicione plena inventa sunt Sagitte parate cum igne greco multe, et grosse baliste ad trahendum. Post illud periculum, quod satis magnum fuit, non multum post Cremona rebellavit pr0iciens partem unam et vicarium extra civitatem. Hoc idem fecit Brixia et Crema.
Sed Laude extra partem Guebelinam posuit, sed obediebat vicario dicti regis. Illis diebus dictus rex dedit comiti Philipponi Casale, Symoni de Vercellis mille libras impcrialium in feodum in redditibus suis recipiendas in Vercellis. Qu0d multum Guebelinis displicebat. Domino Gui-
doni tria millia ordinaverat dare, nisi illa miseria accidisset. De consilio istorum missus est Antonius de Laude ad istas tres civitates predictas que rebellaverant, tanquam prudentior inter alios Lumbardos et melior mediatur. Illis etiam diebus missus suit episcopus Gebennensis in Paduam, ubi per eum invente sunt diverse vie et quidam tractatus super quibusdam gratiis, quas petebant Paduani. Et de hoc habuit dominus rex magnam pecuniam,
Post hec Antonius de Laude reversus est de Brixia, Cremona, Crema et Laudo, que rebellaverant, in quibus nullam obedientiam invenit. Et sibi ab aliquibus suit impositum, quod Si bene Iab0rasset et fideliter, quod ipsos de facili ad obedientiam reduxisset, quia nihil novi erat factum inter eos adhuc, nec causam habebant aliquam,
126쪽
1311 nisi ratione novitatis in Mediolano lacte. Post hec dominus Antonius petivit licentiam eundi in Laude; que licet partem Guebelinam expuli Sset, sicut et alie tres predicte, tamen adhuc vicarium regis tenebat et sibi obediebat Dominus rex n0n libenter dedit ei, propter ea que dicebantur de eo, et quia prudentior hom0 Lumbardie. Tamen quia multi instabant, receptis sideiussoribus pro eo, quod adialem diem reverteretur, licentiavit eum. Fideiussores sui fuerunt: c0mes Philipp0nus et dominus Symon de Vercelli S. IVit, et p0Stquam Stelerat per unum diem Laude,
tunc Laudenses regis vicarium ad suam pr0curationem expulerunt. I ran Sacto termino, quod n0n revertebatur, sed mandabat Se eSSe captum, mulliS placuiSSet, quod dominu S rex posuisset manus ad ostagia, scilicet dominum comitem Philipponum et Symonem de Vercellis, quod sacere recusavit. Et cauSa fuit prout credo, quia tunc comes Philipponus maximam displicentiam ostendebat de hoc, quod fecerat dominus Guido, gener suus, et tunc regi multum fidelis videbatur. Transactis quibusdam diebus, die quo vestri nuntii tunc electus Salarilanus et dominus Hugo Geraudi, nunc archiepiscopus et episcopus, dum publicarent gratiam, quam
regi faciebatis super commissione sue c0ronationis, dictus Antonius cum quodam de Crema missi per suas civitates claves portarum earundem domino regi preSentaverunt, petentes misericordiam, et Suam culpam recognoScenieS. Claves de suo mandato maraschalcus recepit, et dictum Antonium et alium custodiri fecit. Et licet eis tunc non pepercerit, tamen cito p0St ad preces Vestrorum nuntiorum eis et civitatibus eorum sine aliqua pena indulsit.
Predicta acta sunt circa sinem quadragesime. Et quia his diebus Mediolani divina non poterat audire pr0pter interdictum positum per dominum de Peregrue, et ipSea vestra sanctitate privilegium habuit, audiendi divina solempniter in omni loco ubi intraret, per aliqu0s dies ara ivit Papiam, et in pascha ibi, propter divina audiendati peracto mandalo humillime, in domo Predicatorum tenuit curiam suam, et illo die comitem Philipponum, Suum silium, et unum alium militavit, et post festum reversus eSt Mediolanum.
127쪽
Et tuno, quia audiverat quod Pergamenses non bene 13 Hstabant, ScripSit vicario quod illos elect0s xiiii, qui debebant eum sequi ad coronam, sibi mandaret. Antequam vicarius litteras domini regis reciperet, cives Pergamenses in presentia vicarii sui firmaverant, quod nullus Τhe0t0nicus civitatem suam intraret, et qu0d nullus eorum adsequendum regem ad suam coronati0nem iret, et quod predicta per vicarium regi intimarentur. Post istam ordinationem dominus vicarius litteras regias recepit, quod sibi mitteret illos xiiii, qui secum debebant ire ad coronam. Et Verisimile timens de rebellione civitatis, si dictas litteras publicaret, tenuit eas, et domino regi mandavit ordinationem quam secerant, et quod non obstante lati littera sibi missa, qu0d iterum sibi scriberet, quod ad bonum et pacificum statum civitatis Pergamensis saceret, quod sibi videretur expedientius. Habita secunda littera, primam primo legit civibus, et p0Stea Secundam; et gavisi cives de secunda in pace tun0 remnn Serunt. In crastino octave pasche de Mediolan0 reeessit domi- aps.
ribus Vicario, et expulsos secum introduxit, et etiam dominum Ant0nium, et eis pepercit, licet videretur maioribus sui consilii, quod muros destrueret, et unum castrum de eis saceret ad expensas civitatis, ut subiecti per castrum tenerentur de cetero vellent nollent. Quod sacere recusavit. Immo in nullo eos punivit. Si bene fecit, Deus scit. Sed non credo, quia facilitas sue vente timeo ne aliis daret exemplum non bene faciendi. Ibi Cremonenses, qui primo rebellaverunt, miserunt cla-Ves eiVitatis, petentes gratiam et misericordiam. Neo per VeSlr0S nuncios nec per suos consiliarios induci potuit, quod eis misericordiam promitteret, quia primi erant qui rebellaVerant. Tamen regina, piissima domina, quo claves civitatis receperat, et omnes de suo consilio dabant talem spem, qu0d laborarent secundum Suum p0SSe, Sic qu0d non debebant desperare. I e illo l0go recessi ego, et veni ad presentiam vestre sanctitatis pro dispensalione matrimonii domini Guidonis Flandrie. Unde quomodo civitatem Crem0nensem intravit sine promissione gratie, quia Simpliciter ad Suam voluntatem se poSuerunt , quomod0 Sibi
128쪽
1311 obviantes, pluribus in camisiis et corrigiis per collum, qu0s ad carceres misit, qu0modo mulieribus et parvulis clamantibus misericordiam, quomodo portas et partem murorum destrui secit, et d0m0s ill0rum marchionum de Τabiacabb0, qui fugerunt, et quorundam aliorum destrui secit, et civitatem comitatu privavit, licet postea reddiderit, nescirem loqui nisi ex auditu.
De Laudo audivi quod Cremam ivit, et introduxit secum expuls0s, et eis pepercit in omnibus; nec intellexi, quod aliquid ibi fecerit aliud, nisi quod mandavit Pergamensibus, qu0d venirent ad eum, et ipsi luno Venire n0luerunt. In Cremona eo existente tunc nulli erant rebelles, nisi Brixienses. Et prout intellexi Brixienses ad ordinationem illius Theobaldi quem intr0miserat, quia per Guebelin0Sepiscopum et SuoS consanguineos diu extra civitatem secerunt, miserunt quosdam mediocres ad regem, dicentes: quod parati erant obedire, sic tamen, qu0d Guebelini, quos eXtra posuerant, n0n intrarent. Aliquibus videbatur magis expediens domino dimittere sic Brixiam . et directe ire ad coronam; quia tempus tunc Satis erat conveniens. Aliquibus videbatur contrarium. Et ut intellexi, et credo verum esse, Guebelini de Brixia dominum Walerannum fratrem regis informaverant, qu0d civitas infra quindenam caperetur, et quod si ipso posset ordinare, quod rex poneret ibi exercitum, quod ipsi dicto Waleranno darent viginti millia sorenorum. Tantum ipso laboravit cum quibusdam, quod missus suit ibi primus cum magna gente, et p0Stea
dominus rex ipsum cum Sua gente est SecutuS. Postquam vestra sanctitas me licentiavit, antequam Brixiam venirem, multa mala suerunt ibi facta, que ignoro.
Ibi suit dominus Walerannus sagitta percussus, et postea sexta die mortuus. Ibi suit ille proditur Τheobaldus, quem dominus intromiserat, ad cuius procurationem eiVitas rebellaverat , per horribilem modum interfectus, et plures Theotonici per Brixienses assati, et plures ex utraque parto suspensi. Vix ab istis vel ab illis capiebatur persona, quen0n esset in periculo mortis.
Postheo veni in Brixiam. Et iam domini cardinaIes etd0minus patriarcha pro pace laboraverant, sed nihil erat completum; et hoc, ut dicebant aliqui, quia dominus rex
129쪽
eral nimis durus; alii dicebant non, sed Brixienses erant 13 si nimis superbi. Ego autem credo, quod nulla duritia erat in corde regis, sed quia frater suus erat de noVo mortuus et plures Theotonici horribili genere, si vitam sicut dimisit eis promisisset, ut petebant et cardinales consulebant, et n0n venissent ad omnimodam voluntatem Suam, maior pars exercitus et sere Theotonici omnes et amici mortuorum fuissent turbati contra ipsum. Et merito, quia omnibus constabat, quod in Brixia ipsi, quando ista tractabantur, Victualia non habebant, excepto vino, de quibus
c0mm0de per unum mensem vixissent. Et hoc satis apparuit quando intravimus, de omni re comestibili modicum invenimuS.
In eodem loco fuit episcopus Albensis frater Minor et unus archidiaconus ex parte regis Roberti ad tractandum pacta, c0nditiones et alia, que necessaria erant circa matrimonium filii sui et silie regis Romanorum. Episcopus Leodiensis et episcopus Basiliensis suerunt electi per regem pro eo. Isti quatuor simul existentes iuraverunt ad sacro- Sancta evangelia, quod bona fide ipsi ordinarent sine cavillationibus aliquibus, et dominis suis consulerent in hoosacto, que essent pro meliori utriusque. Pluribus diebus simul fuerunt, et concordaverunt illas conditiones dotis et aliorum, que requirebantur ad ista. Sed quid, nescio; sed vidi quod consolati recedebant. Interim fuit unus cursor veniens de Brixia et vadens in Florentiam captus cum litteris, quod potestas Brixiensis, qui tunc erat Florentie, Pynus nomine, per familiam domini Canis captus, quia Brixia tunc erat exercitu regio sic vallata, quod exire vel intrare non erat facile sine magno periculo. Littere regi fuerunt apportato. Ibi suerunt in Iegendo eas rex, regina, Treverensis, dominus Sabaudie, ego, et unus clericus, qui vocatur magister Henricus de Jodonia, iuris professor. Potestati, capitaneo, executori iustitie, c0usilio et communi Florentie civitatis isti de Brixia scribebant, quod nullo modo obedirent, et quod ipsi eis cito Succurrerent in pecunia, et scirent, quod nullius rei indigerent nisi storenorum pro stipendiariis Solvendis, et mitterent per illos Predicatores, per quos eis aliam pecuniam miserant, vel per Minores. Item seribebant, qu0d .
130쪽
1311 tali die tunc quatu0r milia interfecerant Theotonicorum et tot magnos ceperant, et totum erat mendacium, et quod cito haberent vict0riam de rege, quia omnes sui recedebant. Modo cardinales, qui se intromiserant de pace, dixerant domino, quod ipsi volebant obedire ei, dum tamen securi essent de vita, et quod b0na intentione loquebantur, sed quia frater regiS mortuus fuerat per eos, hoc petebant. Postquem rex istam litteram vidit et audivit, fuit totus melancholicus. Tunc dixit ei primo, et credo qu0d comes Sabaudio, quod non curaret, quia isti erant homines, qui mendaciis et litteris salsis totum mundum revolvebant, et iuvabant se talibus. Ut autem intentio eorum sciretur, non bona, Sed perversa, a cardinalibus, per illos, qui ibi erant presentes, deliberatum suil, qu0d bonum erat, quod littera domino legato et aliis cardinalibus portaretur, ut ipsi scirent, quo motu Brixienses movebantur misericordiam petentes. Et fuit concordatum, quod ego Sibi et aliis portarem. Tunc dominus legatus erat in quodam Castro, quod Vocatur Succinum, distante ab exercitu per viginti miliaria parva, et alii erant in Cremona. Receptis litteris illis demandato regis, illuc eundo et revertendo, dum essem quaSi in medio vio, triginta homines in equis et bene trecenti homines pedites armati me cum familia acceperunt. Et dum me ducerent ad quoddam castrum, quod Brixienses inleriores tenebant, unde illi stipendiarii erant qui me ceperant, quod caStrum a Sinistris erat situ utum inter exercitum et Succinum extra stratam publicam per octo miliaria, vulneraverunt aliquos de familia mea, et omnium manibus ligalis et ad terram positis, querebant locum c0I Venientem, ubi essent arb0res ad eos suspendendum. His diebus ex utraque parte pauci accipiebantur, nisi per aliquem modum morerentur. Et dum me ducerent Sic, maior inter eos magis curialiter me associabat, ne ribaldi tunc aliqu0 modo me turbarent. Ab illo ego petivi, quare me ceperant, cum eSSem frater Predicator et episcopus, et in via eundi ad cardinales, et talia, et qu0d ipsi eSSent excominunicati. Ipse sic mihi subridendo respondit, quod Securus eSSem, quod ego