장음표시 사용
81쪽
bile nomen relaturum. Neque vero disimulo, multos Episcopos, qui se illi adiuiixerunt, suo etiam hoc duce suilla deteriores, magisque praefractos: ct incalescente, ut sit,contentione longius progressos, eo rem perdUxisse, ut ipsius etiam Arii spem atque expectationem superarint. Sed magnam tamen initio fuisse Arii versutiam,ut erat etiam astuti hominis vafra tectaque tergiversatio, agnosco. Non modo in lucem re vocare, sed etiam in Ecclesiam invehere volebat, explosam Pauli Samosatenis abulam. Si aperte ,ut ille egerat, hanc tragin- iam ageret, nihil esse spei vidit. Sabellii vero ictionem, quae ad fallendum magis composita rat, eodem se fraude imitari debere iudicavit.
'rimum itaque consessus est , Christum esse eum, filiumque Dei. Sed quod verbo consiebatUr, re ipsa negabat. Nam eum non elle eum aeternum, clam mussitabat. Unum cum 'atre esie fatebatur, sed unitum esse fingebat:
abat. Quid multimi Cui divinitatem conce-hat, divinitatis substantiam detrahebat. Deque sic sua dogmata tegebat, miscebat, atque volvebat, Ut non cuiusvis esset eorum impie- cm deprehendere: multo vero minus resel- e. Sic enim ea diluebat, atque etiam de-agotiat, ut facile falleret, insidiis, non aperto icta , Uem suam agens: ut hanc haeresin, tem ibos deinde adiutam ct multorum sive im- bociam,sive imperitorum insano favore ex-D E ce.
82쪽
ceptam, atque etiam promotam, tantos R progimius, non valde mirari debeamus. Lotest historia, longae ambages. Sed tota haec tgoedia tam est olim a multis, tamque diligiter atque etiam copiose descripta, ut mi eius partes non invitus nunc Praetermit uuanquam veteres horum temporum hi tam sint confusae & redundantes, ut & rem ordinem perturbent, & prope obruant Im
Cum audiisset Constantinus motam.
scandriae esse hanc controversiam, statim ut ius dissidii flammam surgentem, & non adhuc sumantem extingueret, legatum
luti pacificatorem, misit, osium Cordube
episcopum , hominem singulari pruden aemulque cum literis lapientinime scriptis 'concordiam sarciendam. . Ubi suas etiam ices contemni, suique legati monita. repudintelligit, neque modo se vel monendo vel hiando nihil proficere, sed etiam pestem illam
Arianam . magis atque magis invalescere ,: elonge lateque grassari, simulque acerrim ardescere contentiones, quae nisi tempcomponerentur, Ecclesiam pessundarent dique animum abiecit, neque taedio aut dtione squod multi facerent, tam ct inesse homines, & inutiles suos labores. exti) opus, quod susceperat, abiecit: sed xΠo animo, quem nulla frameret offensicipicere coepit, qua potissimi ratione nc. h
83쪽
hunc Ecclesi e morbum sanaret. Et quidem sapientissime iudica fit, nihil satius esse, quam
synodum cogere, in qua tanquam in sacro. sancto Senatu, causa cognita, collatisque lenis ientiis, controversiae religionis dirimerentur. Xam &alia multa erant, quae hUnc conventum typoscere videbantur: neque aliter, quod ex te omnium Ecclesiarum esset, constitui posse. Srgo animum induxit suum, ut hoc concili-lm indiceret: neque quicquam, quod ad id c endum pertinere videretur, praetermitteret. Iabuit aliquando impium. collegam Licinum, ut, quantum poterat, piorum Episcoporumdnuentus dissipabat. Sed tanto laudandus 'onstantinus magis est, qui nihil habuit antia ius, quam Ut ii, cum Opus estet, coirent. alibus enim comitiis Ecclesiam veluti comuniri sentiebat. Dixit olim Cornelius Taciis, facile vinci Britannos, quod in commuismon consulant: nihilque eorum hostibus e Cutilius. Potuit hoc etiam in sua Britannia dire Constantinus. Sed veteris Ecclesia impla multa erant, quae usum Synodorum is commendarent. Ut vero una aliqua SP dus coiret, quae esset non solum Christiana,
etiam cui loquimur) cecum enica , ct in
m omnes Undique ex omnibus provinciisl currerent: suo imperio opus esse, suaque cu-atellexit Constantinus.Νam neque alius quisuri taritum potestatis habebat, ut omni.
nationum episcopos cogere posset, atque ε . D 3 etiam
84쪽
F. Batauini de Legibus Const. M.
etiam invitos compellere, ut in unum aliquem
. ' convenirent locum. Itaqire.& alii deinde Christiani Caesares exemplo Constantini, ius hoc&indicendorum , ct convocandorum generali iam cui apppellantur, 'conciliorum habuere. Sie Theodosius Constantinopolitanum , ct Theodosius alter Ephesinum, & Martianus Chalcedonense coegit: ut posteriores non comis memorem. Ac ipse quidem etiam Hieronymus non modo significat, id suis quoque temporibus factum esse, sed etiam ita fieri debu-Ηserpn, m Cum enim quandam Synodum , quam obiiciebat Rufinus, conficiam esse contende-
sin. Hi ejo. ret: Doce linquit) quis imperator eam iusse- in epitaph. Pit congregari. Et alio loco meminit Imperiam M. ii una literarum, quae Orientis atque Occiden.tis episcopos propter quasdam Ecclesiarum dissensiones Romam pertraxissent.' Ergo Constantinus Nicaeam , quae Bithyniae elarissima civitas erat, omnes undique Ecclesia- rum ministros convenire iubet: publicisque etiam sumptibus vehicula, ct de suos seo quod ad singulorum viatica esset necesse, dari voluit. Convenerunt plusquam trecenti Episcopi rquorum bona magnaque pars, suae ct pietatis &virtutis insigna veluti inusta, vulnera dico, quae sub tyrannis antea pro Christo pertulerant , circumferebat. DUO abfuerunt magni nominis Antistites, Romanus, &Constantinopolitanus: legatos tamen suos miserunt. In
' primis autena in hoc senatu ct sanctistimo con-
85쪽
Commerit. Lib. sesu audiebatur Alexander episcopus Alexandrinus, cum ibo Athanasio. Ecclesia enim ipsa, ex qua Arius prodierat, ad eum revincendiam, haec duo veluti fulmina belli sanctissimi, emisit. Proximus assidebat Eusta. thius episcopus Antiochenus, nam ct hic meminisse poterat, quibus paulo ante armis vi-stiis. Antiochiae fuerat Paulus Samontenus, iisdem Arium esse conficiendum. Arius ipse accersitus etiam est, ut se sisteret. Sed impii
homines piorum conventum non secus fugiunζ, atque laetrones crucem. Νon est quod ioc loco pluribus verbis describam totam eius. ergiversationem: illud tantum dico, non nil mala conscientia deterritum, quominus Ve' liret, fuisse. Constantinus nobilissimum hunc Nicaeno-um Patriam consessum quo nihil deinde un-uam illusteius habuit Ecclesia , ea est reverena prosectatus, Ut honoris eum causa primum lcitans, suae observantiae summam ediderit si- ifieationem: nihilque pnetermiserit, quost eum ornandum pertinere putaret. Νeque No intererat, tanqUam in scena κωῖον προ- πον et sed suas ita partes egit & monendo &rtando consulendo,. ut tanquam choras actione etiam sua totam illam nobilissi-lm coitionem valde. confirmarit. Et verora videret, non satis alioqui inter eos, quil ΠCΓarit, bene convenire: nihil non fecit,
do hunc, modo illussi prehensans, ut depo-
86쪽
is privatis simultatibus revocarentur ad euquem commune periculum exposcebat, sy
stud stero memoria in primis dignum, quod sententiam dicturis iudicibus legem factissimam praescri pserit, brevem illam . dem, sed qua iudicio Ecclesiastico nulla melior vel religiosior, aut dicta unquam. fuit, aut dici profecto posset. EiusEυαγγελικοει SGλοι mi ἀναταλιμα,
Τουν παλα in προσητῶν τοι θεοπάτριατα,
hanc certe unam. in primis tunc nunc esse maxime, facile omnes, qui sanoleio 'sunt, vel me tacente, agnoscunt Ii ut ' Constantinus sensit, onmes sistiant, sacragieras esse veluti tabulas a Deo con
quarum oraculis controversiae religionis niantur: quarum iudicio verum a natur:&ad quam denique, veluti regulam,tae Ecclesiae do trina exploretur: neque fasse, ut Antistites aliam'vel comminiscantur
excudant, sed neque abi, o latum discedere debere. isdicti fptis legibus magis quam arbitrio gi
87쪽
Comment. Lib. I. s liratuum: si a Praetoris formula olim iudex
uus recedere non potuit in iudicando: quid is facere par est, cum de rebus divinis quae-io est 3 Piacuit itaque lex haec Nicaenis patriis: quam cum sibi praescribi non recusarunt, tantum Synodis tribuerent potestatis, quan-mque earum decretis tribuendum esse iurarent, non obscure signifiearunt. Νequero id iis tantum placuit, sed multis etiam ali-
deinde. sanctissimis & Episcopis & Princi-
Ambrosius ad Gratianum Imp. scribens: riptum s inquit in interrogent Ur, interro-ntur Apostoli, interrogentur Prophetae, inrogetur Christus. Sed& Augustinus cum tiliano Donatiano congressurus, in primis Ilulat hosarbitros: Νon audiemus inquit e dico, haec dicis: sed audiamus, hare dicit Donus. Sunt certe libri Dominici, quorum auritati utrique consentimus, utrique credis, utrique servimus. Ibi quaeramus Ec- iam, ibi discutiamus causam nostram. Sedum illi res esset cum Maximino Ariano, il- ipsum urget, in eo insistit. Sed neque ul-onciliis tantum tribui patitur, ut eorum ius quam facrarum literarum decretis neum transigatur. Idem etiam narrat, odosium, cum iussisset convenire Syn. a Carthaginiensem, in qua Donatiani epi, i cum Christianis committerentur, huic
88쪽
s 3 F. Balduini de Legibus ciuit. M
scripsisse, ut superstitionem manifesta ratio refutaret. Christianos autem inprimis protestatos elle in ea quartum agitabatur quaestione, non nisi divinarum scripturarum testimoniis uti sese velle. Si posteriorum etiam temporum exemplum aliquod requirimus, annis post nostrum Constantinum plusquam trecentis, alius Constantinus IIII. POgonatus, cum propter Monothelitas Synodum Constantino. politanam coegisset, Episcopos, qui. conVenerant, inprimis monuisse dicitur, ut posita contentione , verum religiose inquirerent: ex ipsa. que etiam bibliotheca Constantinopolitana, depromptos sacrarum literarum libros iis proposuisse. '
His igitur armis instructi Niceni Patres,
post religiosam maturamque deliberationem Arianum dogma iugulant, eique anathema denunciant: ct Christianam atque Apostolidam de aeterna Christi divinitate doctrinam non modo sortiter constanterque asserunt, sed 'explicatam certa quadam formula concludunt. Aderant multi senes, qui concilio Antiocheno , quod annis ante quinquaginta coierat, adversus Samo fatenum, adolescentes interfuerant: & meminerant, quid iam tum illi, qui Apostolorum discipulis succes erant, magno consensu hac de re pronuneiarant. Tali tantoque pineiudicio valde confirmatum Nicenum decretum fuisse dubium non est: quanquam satis huic alioqui in oraculis sacrarum literarum esset
89쪽
liet & firmamenti, & testimonii,& probationis. eque vero dissimulo,non ita potuisse rem comisoni, quin aliquid deinde turbarum etiam suet inter eos ipsos, qui Orthodoxi alioqui erant,t ab Ario aversi : qualis illa contentio fuit, uae propter Vocem ωοουσίου inter Eustathium piscopum Antiochenum &Eusebium Ctesia-eniem exarsit. Sed de verbo magis quam dei quaestio inter eos erat.
Audivit sanctissimain de Christo sententiamicaenam Constantinus. Sed neque propterea actam Arianorum audaciam, neque insontiam compressam vidit. Quid faceret ult Paulus, ut haereticum hominem post nam vel alteram admonitionem Episcopus igiat, missumque faciat, tanquam homi-em deploratum. Sed principem vel magi- ratum etiam hic cessare non iubet. Esh qui in Ecclesiae prima in hoc genere sive cognitio, te iurisdictio. Sed ubi & eius contemnitur dicium, & disciplina, Magistratum ossicium tum facere necesse est. Quid igitur seeitonstantinus 3 Natura mollis erat, S lenis. Ui- bat infelices Ecclesias dissidiis conturbatasque dissectas. Ut coalescere possient, nihil non ciebat: multa largiebatur, saepe etiam plusaam oporteret. Ne malum augeret, si aget asperius, metuebat. Arium ipse conuet. Hic conventus, negavit in ea se esse harsi, in qua esse dicebatur: neque modo addut mendacia culpae, sed & periurium. Tum
90쪽
F. Balduini de Legibus Const. M. '
Meraib. I. vero Constantinus non potuit attonitus alis
respondere, quam quod eum respondisse harat Epiphanius :, Si ita esset, ' vere iuraret , iex animo loqueretur Arius, insontem esse pisii: sin minus, Deum periurii etiam ultus e. Facilis,&lbrtasse etiani paulo indultior erat Constantinus, cum durius nihil mere decernere auderet. Eius vero boni in facile abutebantur astuti hypocritae: ut erat
ad fallendum ingeniosi. Idque intelligi ει facile potest, eum ex Constantini sententia lximus, ct ab exilio semel revocatum suis Arium, eiusque patronum Eusebium Νiminc diensem episcopum: ct relegatum aliquand ipsum Athanasium. Sed ne boni pri patientia & facultate diutius abuterentur homines impii, huius tandem manum, quae eo tumaciam intolerabilem comprimeretiarii. Deus. Monendo, atque etiam deprecandie Im nihil se proficere vidit Constantinui minas ct iustam severitatem aliquam sese tam vertit. Arianos P sectos perpetuo exilis infamia multati, eorum que libros eo rei ri, & possessores, qui eos celaverint etit
. - 'su'Plicio affici debere edixit. Extaldhe