장음표시 사용
101쪽
Patres la vent B. Virgini post S. Augustinum. Plerique Patres lavent B. Virgini.
ginis corpus atque animam, Seu totam Mariae personam ita aedificasse, uti Begeloci tabernaculum construxerat, quemadmodum s. Ephraem ac vetus auctor nomine s. IO. Ch
sostomi affirmant; immo et ex lignis corruptioni non obnoxiis, sicut ait s. Hippolythus martyr, adeo ut beata haec Virgo, testante s. Ambrosio, fuerit per gratiam ab Omni integra labe
Sed neque post Augustinum exortamque pelagianam haeresim in Patribus atque ecclesiasticis scriptoribus ist- haec sublimis de omnimoda B. Virginis sanctitate opinio elanguit aut loco cessit. Quin immo magis in dies ac magis ex eo tempore increbuit. Etenim non solum et ipsi avitae traditionis filum producunt spectantes B. Virginem uti a Christo seu potius a Verbo ipso tanquam in templum, aut tabernaculum sibi extructam, vel tamquam in domum in qua habitaret sibi aedificatam, immo uti eam a qua corpus
assumeret; verum praeterea hanc ipsam similitudinem exornant et amplificant, ut A. Maximus taurinensis, S. Proclus, anOnvmus auctor Tractatus contra quinque haereses, ac s. Germanus episcopus apprime faciunt. Insuper eamdem Virginem Vocant expresse innocentem, sine macula, omni culpa vacanιem,
aliisque eiusmodi titulis decorant, quae quamlibet labem penitus excludunt. Neque his contenti, servatam eam aSSe runt integram strviis Dei; negant carnem Mariae dici posse earnem peccati; ac probationem adiiciunt, quia nimirum eonstat eam ab omni originali peccato immunem fuisse, ut loquitur s. Paschasius Ratbertus. Eam demum tali puritate nitere decuisse asseverant, qua maior sub Deo inιelligi nequeat , uti f. Anselmus ait; quod quidem ossa tum angelicus Doctor de immunitate a peceato originali et actuali interpre
Quae cum ita se habeant, pronum est inferre, Patrum doctorumque catholicorum non unam esse sententiam quoad hoc privilegium a Deo B. Virgini communicatum. Plerique tamen, iique vetustiores immaculato B. Virginis Conceptui lavent, atque ita favent, ut eorum dicta nullam aliam probabilem interpretationem contrariam patiantur. Si vero do
102쪽
recentioribus sermo est, conceptis verbis B. Virginem originis labe omnino eximunt, eamque prorsus immaculatam ac immaculatissimam praedicant.
Λt concedi ne debet Patres omnes, qui huic privilegio adversari videntur, illud reipsa Virgini donogasse nationum
momenta proseram, quae contrarium eato cuilibet et cordato homini facile non suadebunt modo, sed persuadebunt. Et sane praetermissis illorum Patrum, qui ad priores quatuor classes recensitas spectant, testimoniis, squippe quae minus presse rem nostram attingunt, quaeque commode ea ratione exponi possunt, qua biblica testimonia intelligenda esse ostendimus , Patres scriptoresque ecclesiastici, qui ad quintam pertinent classem, atque ab adversa parte in medium producuntur, sunt praecipue S. Λugustinus, S. Fulgentius, Eusebius vulgo emissenus, Ferrandus diaconus, s. II il- deIphonsus, s. Petrus Damiani, Rupertus, S. ΛnSelmus cantuariensis, Hugo Victorinus, ac s. Bernardus: decem videlicet a seculo V ad XII. Porro ex horum numero ii primo subducendi sunt, qui dictis suis vim detrahunt omnem, aut maxima saltem ex parte aliis in Iocis extenuant, ubi qua suerint mente accuratius exponunt. In quorum censu magnus Λugustinus principem obtinet locum. Enimvero eum antea audivimus profitentem se nolle propter honorem Domini, eum de peccato agitur, habere de sancta Virgine Maria quaestionem, quia scimus quod ei plus gratiae collatum fuerit ad vincendum omni eae parte peccatum. Quibus verbis duplicem s. Doctor rationem adducit, quare declaret nolle se habere quaestionem de B. Virgine, cum de peccato agitur; videlicet propter honorem Domini, et propter uberioris gratiae collationem. Porro utraque ratio non minus ab actuali peceato , quam ab originali immunitatem requirit. Idque eo considentius affirmandum, quod ipso Augustino magistro, peccatorum praesertim leviorum, de quibus heic disputat, scatebra et sons a primaeva, quae in nos transfusa est culpa, Vcluti essectus a causa sit repetenda. Indidem enim illa in
nos debilitatio infirmitasque profluxit, qua sit ut leves cul-
Palrys, qui adversari videntur, dicta
103쪽
Imo et de-hel. - Quomodo Componantur quae in hymelem contraria scripsi t s. Augustinus.
- 92 pas omnes declinare nequeamus. Cum igitur B. Virgo talem gratiam e s. Doctoris Sententia Sit conSecuta, qua Omnia peccata, et quidem Omni eae parte vinceret, sponte consequitur illum existimasse huius divinae gratiae munere B. Virginem peccatum ipsum originale vicisse; quod fieri nequit, nisi per acceptam ab eadem noxa immunitatem. Hoc vero clarius adhuc ex altero constat loco, in quo hipponensis praesulcum Iuliano disputans aperte inficiatur se transcripsisse diabolo Mariam conditione nascendi, nempe cum ea concepta est ; quia ipsa conditio sublata est ex eadem Virgine gratia renascendi, utpote ob merita Salvatoris gratia praeoccupata. Nam nisi hunc sensum haec Augustini verba praesos errent, minime ipse propulsasset Iuliani expostulationem, quod doctrina sua de originalis labis in omnes propagati ne, qua Adae posteri diabolo transcribuntur, eamdem Dei genitricem diabolo transcripserit, si et in eam adamiticus reatus derivatus suisset. Neque enim, ut negetur B. Virginem diabolo transcriptam suisse, illud est satis, quod postea, sive citius sive serius, ab illa labe fuerit liberata, sicuti et nobis haud quidem sussicit eiusmodi peccati ablutio per regenerationis lavacrum facta, ne dicamur diabolo transcripti gratia renascendi; imo nec sancto ipsi Praecursori, quamvis repletus deinceps suerit Spiritu Sancto. ex utero matris suae, id suit satis. Ut igitur secum ipso consentiat s. Doctor, Sagaciter dispiciendum, an textibus qui negotium aliquod lacessere videntur, ea subsit sententia, quae cum reliquis testimoniis facile componi possit. Iam vero nil vetat, quominus prima ex ullatis Augustini sententiis commodo intelligatur de liberatione per exemptionem a culpa, cum dicat s. Doctor aut suscipiendam mundavit: quod etiam ex iis colligitur quae ibidem subdit: Ideo Virginem Matrem, non lege carnis peccati, hoc est non concupiscentiae carnalis motu concipientem,
sed pia fide sanctum germen in se fieri promerentem, cumcligeret creavit, de qua crearetur elegit; adeo nempe puram Sanctamque creavit, ut digna esset, quae Dei Mater eligoretur: nisi et illud dicere velimus, quod s. Doctor in obic-
104쪽
- 93 ctis verbis de humana natura, quam de B. Virgine potius locutus sit iij. Quod vero ad alterum Augustini textum ab
tinet, planus est eius Sensus. Innuit enim Christum secum dum carnem ex Λbrahamo per eius filios naturali ratione
prognatos usque ad B. Virginem descendisse, ex qua ipse nulla viri opera intercedente genitus est: in quo quidem nil est quod piae sententiae refragetur.
Subducendi praeterea ex eo numero una cum Augu
stino ii sunt Patres, qui docuerunt carnem Virginis earnem esse peceati. Hac enim phrasi nihil aliud Patres, de quibus
agimus, significatum Voluere, quam B. Virginis carnem communi ratione progenitam suisse: porro caro non constituit humanam personam, neque Subiectum potest esse formalis quod vocant peccati, cum caro in se ac per se unico spectata neque iustitiae neque iniustitiae sit capax, uti argumentatur
s. Anselmus ζ2j. Quapropter B. Virginis caro vero dici po-
4ὶ Apposite VasqueZ do Christo
scribit lom. II. in I. p. s. Th. disp. 447. Cap. 44. n. 422. ed. Ingolst.
4632. p. 42. . Quod tamen inquits Augustinus , aut suscipiendum
mundavit aut suscipiendo mundavit, non est intelligendum. quod ipse
sanctitate sua abstulerit in carne illa singulari, quam suscepit, maculam aliquam, quae praecessisset, aut impedierit, rast peccatum et maculam contraheret. Nam cum concopius essRt non opera viri,sed de Spiritu Sancto, Peccatum originis non contraheret: hoc enim solum contraherct possunt descendentes ex Adamo opera viri et
sopininae. Intelligi igitur debet doearne in universum, nempe do tota natura humana, quam emundavit ah omni peccato Christus, assumendo partem quamdam illius natura . aQua posita interprolationa Augustini,sen-tsntia isthaeo nullo modo proprie r sorretur ad Mariam , seu ad eius Carnem. Sane nisi hoc modo intelligeretur Augustinus aut de praeRem alione, Sequeretur ex eius mente II. Virginem mundatam tantum a Peccato misso vel in actu ipso Christi incarnationis, vel paulo ante: quod prosecto adversarii non admittunt. Cf. ibid. alios eiusmodi s. Augublini
ceterorumque Patrum textus accurate expositos et explanatos.
2ὶ In lib. De Coneeptu riminali
et peceato origis. c. 5. edit. cit. P. 98. cuius verba hasto sunt: Quoniam
iniustitia non potest esse nisi ubi iustilia debet esse; originale peccatum quod est iniustitia, non est nisi in natura rationali. Rationalis autem natura non est nisi Deus, et angelus, et anima hominis, per quam homo dicitur rationalis, et
gine qua non est homo: acs. Thoinas l. 2. q. 85. ar. l. clarius adhuc idipsum exponit scribons : Sicut in gubrecto peccatum originale nullo modo potest esse in earne sed solum in anima. . . . Si igitur cum
105쪽
tacta a peccati sorde suerit servata; uti et nostra vere peccati caro dicitur, quamvis per rogenerationis lavacrum peccati macula in ea prorsus fuerit detersa. Quum vero huiusmodi bene licium Patres B. Virgini non denegent, patet nullum exinde adversus piam Sententiam argumentum posse deduci. Qua ratione praeter s. Augustini verba et illa quoque s. Fulgentii, s. Petri Damiani, Buperti abbatis, et s. Anselmi commode explicantur, a quibus peccatum improprie vocatur concupiscentia, qua B. Virginis caro pro creata est, quaeque a S. Augustino recte silia materque peceati dieitur si . Hoc item sensu davidica verba accipienda sunt, quae Patres a B. Virgine veluti prolata exhibent: Eeee in iniquitatibus concepta sum et in peccatis concepit m6 mater mea; siquidem et haec do concupiscentia, ac proinde
do peccati debito intelligi sacile possunt. Quo quidem pec
cato ratione generationis etiam Virgo perfusa fuisset, nisi eius anima singulari Dei beneficio, cum primum corpusculo adhesit, anteoccupata gratia fuisset. Quinimo ex coquod Virginis anima in sanctitate sit condita sex quo lactum ut haec ipsa sanctitas cum eius carne suo quodam proprio modo fuerit communicata j illarum dictionum vim melius assequimur, quibus Patres interdum asseruerunt Virginem emaculatam, emundatam, purgatamque suisse, seu totum eius suppositum mundum sanctumque effectum 2J.
anima possu esse subieetum culpae, earo autem de se non habeat quod sit rubiectum eulpae, quidquid prinvenit de eorruptione primi peeeati ad animam, hatet rationem culpae: quod autem pervenit ad earnem, non habet rationem eulpae, led poenae. Sis igitur anima est subie elum peecuti originalis, non autem
cupiseentia eamis, tanquam Alia peeeati, et quando illi ad turpia
eonsentitur, etiam peeeatorum m tre multorum, quaecumus nase
tur prolea, Originali est obligariapeeevio, nisi in Illo renaseatur, quem sine ista eoncupiscentia rimus concepit: propterea quando naui est in earne dissnalus, sine pe ealo solus esι natus. 2 CL Vasqueχ Ioc. cit. e.44.et42.
106쪽
- 95 - Νe vero quis autumet eiusmodi explanationem a nobis pro lubito confingi, addimus, nonnulla ex allegatis Patrum testimoniis illam necessario exposcere, nisi velimus ex iis alios contra alios committere. Exemplo sit s. Paschasius Balbe tus, cuius verba Sub s. Hildelphonsi nomine pro contraria sententia asseruntur; quibus is assirmat Mariae carnem carnem esse peccati, quam a Spiritu Sancto sanet eatam et emundatam dicit. Si enim de formabis, ut vocant, peeeati in eam propagatione accipienda forent, quanam componi ratione possent cum aliis eiusdem s. archiepiscopi seu potius Balberti etatis, quibus asseritur constare eam sB.Vi ginem ab omni originali peeeato immunem fuisse, et ab omni contagione peccati originis alienam, qua de causa inficiatur Carnem Mariae vore suisse carnem peceatly Fatendum igitur ost nonnisi ratione generationis per concupiscentiam peractae, minime vero ob labis originalis contagium Virginis Carnem in priori textu carnem peccati appellatam fuisse. Quid plura P Nonne Patres interdum vel ipsam Christic Rrnem vocavere carnem peccati ratione propagationis, quam a progenitoribus peccatoribus est sortitus Exemplo Iocu-Ρletissimo sint s. Hilarius pictaviensis, et s. Proclus. S. Hi larius quidem dum lib. 1. de Trinit. n. 13. de Christo scri-ΡSerit: cARNEM PEccITI recepit, ut assumptione carnis nostrae
delicta donaret, dum eius sit particeps assumptione, non erimine si . S. vero Proclus constantinopolitanus Orat. VI. n. 14 Vocat corpus Christi eorpus peecati; sic enim Christum B. Virginem alloquentem inducit: Nisi in ρεccATI constitutus sim
CORPORE eoque tanquam mortuus in novo recliner monumento
ete. 2 . Quinimo s. Gregorius ΝaZiang. Orat. 51. n. 18 aSSerero non dubitavit, a Verbo assumptam esse carnem damna-
Patres interdum vocarunt Christi
nem peccatillὶ Opp. edit Coustant. lom. II. col. 1 l. quem in loeum CL notam eruditi editoris. CL pariter eiusdem editoris praelat. S. l . n. 50, et 5l. pag. XVII; ubi inter cetera in rem nostram Proseri similem phrasin ex Tertulliano lib. l. de earne Christi n.4 3. scribente: Defendimus autem non C R EMPECCATI evaeuatam e se in Christo, sed peccatum earnis; non mal riam geu naturam; non substantium sed eulpam.
107쪽
- 96 tam si . Νemo tamen, qui vecors plane non sit, affirmabit ob eiusmodi locutiones hosce Patres existimasso, Christum
peccatum contraxisse originale; sic nemo prudens Ob eas-dom locutiones dixerit allegatos Patres censuisse, B. Virginem vero Originalem labem incurrisse.
Idem de s . Anselmo sentias velim, qui in libro Cur Deus homo non e proprio sensu, sed ex Bosonis interloquentis Orocitata verba protulit. Siquidem cum in libro do Cone tu riseginis propriam aperit sententiam, iis verbis esseri B. Virginis puritatem, quae Originalem maculam vel ipso Doctore angelico interprete omnino excludunt 2j.
Ex iis Patrum ecclesiasticorumque scriptorum etatis, qua is pro utraque contendentium parte diligenter excussimus atque contulimus, pronum est colligere. 1. Sententiam, quae virgineo privilegio lavet, alteri sententiae temporis antecessione praescribere: haud pauci enim ex quatuor prioribus seculis Patres, ut vidimus, pro ea sunt; dum contra nonnisi ab Augustino numerari primum possint, qui eidem adversari videntur. 2. Neque etiam post Augustinum ipsum seriem interruptam fuisse Patrum atque doctorum, qui piae causaesumagarentur, sed potius auctam numero, dictorumque pondere et gravitate magis communitam. 3. Quae praeclaro Virginis decori de immaculato Conceptu maxime videntur Ossicero, perfacili expositione eaque opportunissima intel
ligi et explicari posse; imo ex iis pleraque ita prorsus, uti
supra memoravimus, intelligenda esse atque explicanda, ne Secum ipsi pugnare dicantur: contra vero nulla ratione in oppositam sententiam detorqueri aut distrahi posse illorum Patrum Oracula, quae ad pium adstruendum placitum ad-
lj opp. s. Gregor. Nazianz. edit. Paris. 4650. lom. I. p. 742. quem in
ostiam cs. Commentar. Eliae cretensis ibid. lom . I. col. 4290.
2ὶ Sane vel ipsi Centuriatores
Magdehurgenses centuria XI. eas.
40. De episcopis et doctoribus Eeclesiae. agentes de doctoribus britannis, naevis illis quibus doctrina
s. Anselmi cantuariensis ipsis vid lur Bypsersa et hunc accensent, quod senserit omnes in peeeatis mortuos,
dempta solummodo Matre Dei. Undeeima centuria Melesiastieae ui-storiae. Basileao 4567. eol. 615. lin. 8.
108쪽
- 97 ducuntur. 4. Nullum plane e Patrihus disertis verbis asserere B. Uirginem fuisse eum tabe Originali conceptam eaquainquinatam: secus autem se rem habere quoad Patrum
textus, qui in privilegii lavorem asserri solent. Etenim in illis reperimus, B. Virginem idoneum Christo habitaculum in se praebuisse pro gratia originali, ut ait s. Maximus; item eam ab omni originali peccato immunem fuisse, ut s. Paschasius Ratbertus asserit, qui id pro certo ratoque habet,
cum adhibet voculam illam eonstat; nec minus aSSeveranter id ipsum declarat, dum adiicit oportere nos B. Uita
nem ab omni contagione primae originis confiteri alienam: nec non ad eamdem Dei Matrem serpentis aditum non patuisse uli s. Io. Damascenus loquitur; ne phrases bene multas aequipollentes recenseam, quae apud eosdem ceterosque PatreS paSsim occurrunt, ut cuique illorum textus oculis
perlustranti facile patebit. Hi vero, omissis etiam qui ex operibus dubiis peti possent, supra viginti numerantur. Atque hi quidem omnes aetate Bernardi anteriores
sunt, seu ad ea tempora spectant quibus nondum controversia haec agitari coeperat. Sed quid de ipsius claraevallensis Abbatis mente sentiendum est, qui Patrum agmen claudit Equidem ipsum praeterire potuissem, utpote eum a quo disceptatio haec originem duxit, cum nobis propositum fuerit antiquitatis monumenta expendere huc pertinentia, quae exorsum quaestionis antecedunt. Verumtamen
nonnulla de eius sententia delibabimus. Λc 1. in consesso est s. Bernardum suam ad canonicos lugdunenses dedisse epistolam, ut eos redargueret, quod inconsulta Sede apostolica novam festivitatem de Virginis Conceptione adoptaverint: 2. exinde ipsum B. Virginis ortum sanctum suisse deducere, quod solemnitas Nativitatis in Ecclesia universa celebraretur: 3. impetivisse Conceptionis cultum eo quod careret obiecto. Siquidem ex ipsius mente Virgo sancta esse non potuit priusquam conciperetur, quum nequiverit ante sancta esse quam esse: Sed nec in ipso conceptionis momento id potuit: quomodo namque, ipse pergit, aut sanet ιαs absque Spiritu sanctificante, aut sancto Spiritui societas
Presso dixit B. Virginem fuisse in pec
Contrarium vero Patres aliqui expres sa dixeruui.
nardi. Videtur locutus de coninceptione Virginis activa.
109쪽
cum peccato fuit, aut certe peccatum quomodo non fuit, ubi libido non defuit 9 Nisi forte quis dicat de Spiritu Sancto eam, et non de vim conceptam fuisse; sed id hactenus inauditum etc. Nempe ideo claraevallensis Abbas sanctam Virginis conceptionem inficiatur quia maritali complexu genita est. Minime vero perinde peccatum appellat libidinem utpote peccati causam, quasi censuerit libidinem in coniugali actu
formale, ut vocant, peccatum esse. Quod vel suspicari in tanto viro nefas esset. Quae cum ita sint, patet s. Doctorem de prima Virginis conceptione quam activam dicunt, non autem de conceptione passiva, seu de animationis momen- to, de quo nos agimus, esse locutum.
Reipsa hoc sensu auctores S. Bernardo Suppares con
ceptionis vocabulum usurpasse ostendit Mabillonius iij;Qui proinde s. Bernardi essata de conceptione activa, Seu
liὶ In nola 444. in epist. LXXIV. s.
Bernardi col.LXII. ubi scribit: u Qualis suerit s. Bernardi mens in hac
epistola,non una et eadem est Doctorum antiquiorum, ag neotericorumspntentia. Huius diversitatis causa profluxit ex diversa acceptione vocis coneeptionis, quam aliter neoterici, aliter auctores Bernardo suppares usurparunt. Νam isti quidem conge. ptionis nomino significabant conceptionem acti am, seu conssuxum seminis ad formandum embrionem. Undo Alensis p. l . q.l. ar. 2. Conceptis, inquit, dicit eommistionem, quae est in principiis seminalibus
viri et mulieris etc. Neoterici vero
eonceptionem sumunt pro conceptione pa3sica, id est pro instanti
illo, quo antini corpori iam efformato infunditur. Superiorem conceptionis rationem clarius exprimit Alensis, quaestionis iam citatae 2. ar. l.
in quo distincto quaerit t. an. B. Virgo fuerit sanctificaια in conceptisne i 2. an post conceptionem
ante animae infusionem etc. Quam significationem complectens s. ΤhOmas in Mag. dist. 5. q. l. ar. l. c: Adhoe dicendum, inquit, quod D. Virgo non ante conceptionem, nee in conceptione ante animae infusionem sanctisicata sit. Ex qua quidem interpretatione contigit, ut quamvis isti Doctores, immo et Albe lus M. et s. Bona Ventura , in ea suerint sententia, B. Virginem in instanti infusionis anima suissa peccato originali obnoxiam squod tamen alii inficiantur ; numquam lamen s. Bernardum in hac partu adduxerint in suae sententiae patrocinium, ut multi allucinantur; sed tan-lum eo usi sint ad praesidium et argum ntum illius partis, quae eidem B. Virgini sanctificationem negat ante animae infusionem. Ita enim inter ceteros expresse docet Albertus M. in I. dist. 5. ar. d. e. Dicimus,
inquit, quod B. Virgo non fuit sanet illeata ante animationem, et qui dicunt oppositum. est Meresis cυn-
110쪽
- 99 de seminis excisione ad foetum gignendum et etarmandum exposuere. Ita Alensis, Albertus Magnus, S. Τhomas, s. Bonaventura, quorum testimonia idem cl. vir profert. Nobis heic satis sit verba s. Bonaventurae describere qui in 3. dist. 3. q. l. ad 4, scribit: Non huic obviant dicta Bernardi. Potius enim intendit eaecludere errorem, ne quis credat Virginem sanet eatam in conceptione factiva scilicet, praecedente animae infusionem de qua loquitur , quam erga Virginem denotionem nostram minuere. Ac Obiecto sibi hoc Bernardi contextu :Me in ipso conceptu sanctificari potera i propter peccatum quod inerat, ita dissicultatem solvit: Constat quod illud non est dictum propter peccatum quod esset in parentibus, quia
potuissent ipsam concipere sine peccato: ergo dicit propter causam peccati quae erat in carne. Ergo videtur, quod san-
et cutis Virginis non fuerit ante infusionem animae. Cum igitur tum ex ipsis s. Bernardi verbis institutaque ab eo argumentatione , tum ex communi Veterum, quam eorumdem Verborum exhibuerunt explanatione, luculenter constet eum de conceptione tantum activa animationem praecedente sermonem fecisse , legitimo colligitur, S. Doctorem piae sententiae insensum non fuisse. Imo cum ipse ex celebritate sesti de natali B. Virginis die, quae iam in Ecclesia ubique vigebat, intulerit sanctam eam extitisse ante nativitatem; iuro meritoque concludimus ipsum sanctam pariter Conceptionem propugnaturum suisse, si idem festum a Christi fidelibus ubique celebrari, ut nunc fit, cognovisset. Idque eo liberius assirmo, quod s. Doctor epistolao suae sinem his verbis secerit: Quae autem dixi, absque
praeiudicio sane dicta sint sanius sapientis. Romanae praesertim Ecclesiae auctoritati atque eaeamini totum hoc sicut et cetera , quae eiusmodi sunt, universa reservo : ipsius si quid aliter sapio paratus iudicio emendare.
stolicae Sed is auctoritati subiecit. demnata a B. Bemiardo in epistola ad lugdunenses. et a magistris mmnibus parassensibus . Deinda ad
dit otiam textum s. Bona enturae,
quem et nos retulimus. Ex quo discimus allucinatum suisso Vasque-Eium dum tomo II. in S. p. q. 27. disp. 447. cap. 8. de conceptione passiva exponil verba s. Beruardi.