장음표시 사용
131쪽
Tractatus Launoii. Praescriptio
regulas ab eo praestitutas negligere voluimus, ut res liquidior firmiorque evaderet. Sic porro opusculum suum cni titulum fecit Praescriptiones de eoneeptu B. Mariae Virginis iij ex di turru Ut enunciatur quaestio de conceptione B. Virginis, ea methodo et ratione, quae iudicio ab Ecclesia quando v luerit serendo sumagari possit, expendendae sunt ac oculis subiiciendae praescriptiones quaedam, ut Tertulliani, qui sic librum quendam conscripsit, Verba u Surpem Du Praeseriptio prima. Quaestio de Conceptione et alia quaelibet ad christianam religionem pertinens explicanda et solvenda est ex Scriptura sacra et traditione Ecclesiae cath licae, quae traditio constat sanctorum Patrum verbis et Conciliorum, per succedentia sibi secula, ad illud tempus usque cum desinitio sertur, aut fieri debet v. Subiecta deinde praescriptione secunda, de qua mox disseremus, addit praescriptionem tertiam his verbis e pressam: u Ne detur errori locus, necessaria est praescriptis superior; cuius necessitas ducitur e via ac ratione quam iniit Concilium florentinum in definiendis quaestionibus illis, quae Ecclesiam graecam ac latinam in varias partes distrahebant. In eo Concilio statutum est, eorum Scriptorum auctoritatem respuendam, qui a Νicolai Ι romani episcopi ac Photii constantinopolitani patriarchae temporibus floruerunt: ea enim aetate schisma ortum est. Ita relinquendi sunt scriptores illi, qui a sec. XIII vixere; quo tempore
eessere annum 4564: et Sotus magni theologus nominis, qui Concilio adsuit, eam commemorat in Commentar. ad Rom. Ani erpta edito an . 4550, hoc est paulo post sessionem quintam tridentinas Synodi habitam dio l2. iimii. an. 4546. Praeterea perillustris theologus Catharinugian Tractatu De immaeulato conceptu Romae edito an . 455l scribit, eam deoroti partem, qua. B. Maria excipitur, Summa omnium consensione et plausu Esse exceptam, seque sessio ni illi adfuisse. Quapropter quisque lateatur necesse est, vel ipse qui Tractatum illum notis, et omnia Eius auctoris opera generali praesationa auxit, Launotum impudentissime turpissimequ8 mentitum. Hac tenus Benedictus XIV.
132쪽
Ioannes Scotus, argumentis siclitiis ac sutilibus, Virginem labis primigeniae immunem secit n. Heic paullisper immoremur. Equidem plura in his verbis notatione digna serent, quippe quae non pauca dicta
perperam, atque effutita temere contineant. Verum hisce omissis, illud unum promere mens nobis est, quod hic audax atque inconsultus scriptor de Ioanne Scoto asserere non Veretur, illum nempe primitus sententiam de immaculato Virginis Conceptu adstruxisse, aut sub eo primum controversiam hanc agitari coeptam; quorum utrumque historicae auctoritati refragatur. Etenim ex historia certissimis monumentis communita probe novimus, duobus sere ante Seculis hanc quaestionem ex occasione celebris epistolae as. Bernardo ad canonicos lugdunenses datae, moveri coeptam:
id quod anno 1140 contigit l1 : Scotus autem, si Vera resert
Lucas Waddingus, disputationem suam post elapSum an .
1304 Lutetiae habuit 2 . Rursum, dum adhuc in vivis
norum Lugduni 1655. tom. III. pag. 37. Cum Launoius Ioannem Scotum adeo deprimat, Iubet heio verba describere, quibus Waddingus eius disputationem parisiensem resert .u Hic
Primum , inquit, publicum inivit
certamen pro immaculata Virginis Mariae conceptione . . . Nam cum publica et solemnis de hac re disputatio ad sedandos iam exortos i multus inter Minores et Praedicat res ex apostolico praedeplo, apost
licis etiam praesentibus institueretur Legatis neque enim Scotus primus omnium hanc defensavit sententiam, licet primus pro ea defendenda graviora statuerit landamenta) missus est, libensque venit Oxonio Parisios Seotus pro defendenda Virginis puri tale cui suam omnem,uti diximus, acceptam serebat doctrinam. Adversae
partis tutortibus linquit Pelbertus Temestariusὶ se Opposuit ingeniostrasmus Doetor,magnum fuit pondus amstumentorum,quisus impetebatur, erantque numero 200: omnia sine interiruptione, quieto eι tranquillo animo attente audivit, et mirabiliguo ordine resumpsit, solvendo imirieatas eorumdem dissicultates, et nodosos syllogismos, ea saeuuale qua Samson Dalilae ligamina in favorem Philistinorum posita di rumpebat. Addidit Motus multas et
fortissimas rationes, probans Vim sinem sanetissimam sine originali peccato eonceptam. Aetus obstupe- flerit sapientissimam illam Univem sitatem parisiensem, quae in strat flevitonem Motum celeberrimo ri mine DocTORIS SUBTILIS 2 syn em Hoc itaque Actu et iis quae scripsit in tertium,adlicuit Universitalem
133쪽
ageret sanctus claraevallensis Abbas omnimoda B. Virginii a primigenia labe immunitas fuerat propugnata ab auctore sermonis cui titulus: De Conceptione'. deinde vero, nimirum proxime a s. Bernardi obitu, pro eadem decertavit Νicolaus angius s. Albani monachus, cui vel ipse Petrus cellensis monachus cisterciensis et s. Bernardi discipulus est adstipulatus lj. Igitur contra historicam veritatem criticus iste primum immaculatae Virginis assertorem Ioannem Scotum
constituit. Sed vera controversiae origo ab aetate s. Bor- nardi est omnino rep tenda. Iam vero Lautioius canonem seu praescriptionem Suam
tertiam ex eo praemisit, quod pro certo haberet, uti innuimus, non modo nulla, quae Seculum XIII antecederent, monumenta pro pia sententia suppetere, Verum Omnia prorsus quae hanc aetatem praecederent, illimet adversari, uti ex eius praescriptione Secunda patet, quae ita se habet: u Si Ecclesia quaestionem de Conceptu Virginis modo iam memorato explicare ac solvere vellet, atque sinem discussioni collocare anno Domini millesimo supra trecentesimum ,
SINE DUBIO statueretur B. Virginem sicut ceteros homines in peccato originali conceptam, suffragante ipso Vincentioierinensi Commonit. cap. 3. In ipsa, inquit, catholica Ec
elesia magnopere curandum est, ut id teneamus, quod ubique, quod semper, quod ab omnibus creditum est; hoe esι enim vere ea tholicum, quod ipsa vis nominis ratioque declarat, quia
parisiensem ad illud etarmandum decretum, quo lavit ne ad ullos gradus scholasticos admitteretur, qui prius non iuraret so defensurum B. Virginem a noxa originaria. Decreto addidit votum de celebranda quotannis se-stivitato immaculatae conceptionis n. Hactenus Waddingus. Attamen Natalis Alex. mst. Mel. Seo. XIII et XIV cap. V ari. 4 S. li, haud pau-
eis nee infirmis argumentis veluti vhulam traducit totam hane de Sco ii disputatione historiam a Waddin-go relatam. Eum adisis. Quamvis peculiaris haec de disputatione parisiensi historia non admitteretur, constat nihilominus Scoli famam longa latequa pervulgatam suisso ob eo
ceptionis immaculatae ab eo suscB-ptas vindicias: ceterum historiae huius confingendae nulla extitisset ra
. lὶ Reeolantur quae supra dicta
134쪽
omnia vere uniuersaliter eo rehendit. Sed hoc ita demum fit. si sequamur universitatem , antiquitatem , consen3ionem.
Concluditque Launoius: u Constat ex Christo nato ad se- Culum usque decimum tertium, ea omnia, quae descripsit incentius, in quaestione de Conceptione Virginis occurrere; ac patebit Mariam in peccato conceptam 11 u. Qui haec apud Launotum legerit, facile in animum inducet suum, eum aperta protulisse testimonia ex univcrsanti liquitate conquisita, quae B. Virginem in peccato conceptam disertis verbis suisse asserant. At mirum quidem dictu ESt, sed. tamen Verum, non alia a Launolo in medium adduci monumenta si perpauca excipias, petita videlicet e s. Leone M., Gelasio, s. Gregorio M., et ex romano clero Cum post Honorii Ι obitum Sedes Petri vacabat quam quae ae- talo praefinita sint posteriora. Attamen et ex illis ipsis quae adducit, ne unum quidem est, quod directe de B. Virgino loquatur: et si presso urgerentur, non Solum eam in peccato conceptam fuisse, sed ut natam evincerent; quod a nobis tarn supra est animadversum vj. Post haec perinde ac si
J Quod ut melius aeno catur iu
verit testimonia ipsa asserre quae urget Launotus. Iamvero ex g Loone quatuor profert. l. ex germ. in Nata
li Domini c. l. Una eunetis laetitiae communis est ratio , quia Dominus noster pereati mortisque desιruetor, sicut nullum a reatu liberum reperit, ita pro liberandis omnibus
venit. Quae verba, ut patet, tum conceptos lum natos complectuntur, Bdeoqite, si quid valerent, nimis pro- harent. 2. Ex serm. 2. in Nat. Domini e. 5: Quod ut fieret sine virili
semine editus est Christus eae Virgine : quam non humanus coitus, sed Spiritus Sanctus foeeundavit. Et cum in omnibus matribus non ut sine peccati sorde conceptis, haec inde purgationem traxit unde eoncepit Hoc testimonium iam discussimus. Vidimusque nimis prohare siquidem ex Po sequere ur, D. Virgiis nom nonnisi in actu incarnationis suisse a labρ originali purgalam. 5. Ex .serm. d. in Nat. Dom. e.S: Terra earinnis humanae quae in primo fuerat praevaricatore maledieta. in Mesolo II. Viryinis partu germen edi-du benedietum. et a vitio suae stirpis alienum; nempe sin' Mecato. Resino debito illud contrahΡndi. quod debitum B. Virgo contraxit. 4. Exsom. 5. in eodem Natali c. 5: De sola eonditione nascendi una eunctis est eausa pereandi. Solus itaque inter filios hominum Dominus
Iesus innocens natus est. quia solus sine earnalis eoneupiscentiae pollutione conceptu . Scilicet ex rhi tonsgenerationis suae B. Virgo do hilum Latinoius
135쪽
αποδειροτικως rem consecisset, ita in Praescriptione IX ho mo perfrictae frontis concludit: u Post Clementem VI Sodis apostolicae traditio imminuta ac deformata est. Sixtus enim quartus Danciscanus aequali ordine habuit nonam Scoticontrahendi habuit peccati. Si s eundum textum excipias, celeri B. Virginem directo non attingunt. Ex s. Gelasio duo in medium adducit, alterum ex Epist. 5 ad omnes Piceni episcopos, ubi loquens de primis progenitoribus scribit: Ouidquid isti genitores de suo germine protulerunt opus quidem Dei est se. eundum institutionem naturae. Red non absque eontagio mali, quod
sua procreatione traeterunt. Quae Verba generalia sunt, nec directe de B. Virgine agunt, sed praeterea complectuntur etiam in lucem editos; prosequitur enim ibidem Golasius dicens quem is insantem esse viliosa
nativitate pollutum 1, et, si non fuerit mysterii ehristiani participatione
mundatus, ad vitam non p93se pedi
venire perpetuam; quae Verba su pressit Launoius eo quod videret nimium probare contra expressam s. lasti mentem, qui in suo Sacramentario ossicium Sanctae Nativitatis B.
Viminis assignavit. Λlterum s. G Iasii testimonium promit ex lib. contra pelagianos ita se habens: Imma
eulati Agni proprium est nullum prorsus habuisse peeatum; sed hoc
in loco agit s. Pontifex de peccato quod propria actione patratur I constituit enim, vitare hominem non posse peccata omnia postituitale facultatis humanae, sed solius gratiae auxilio ; negat tamen singulare hoc privilegium revera hominibus datum esse, 'qui usque ad hane perfecti nem vitae praesentis aerederent ;quod sustus evincit, ut scilicet illius immaeulati Ioni etc. Haec tamen silentio pressit Launotus. Ex s. Gregorio M. adducit textum ex Iib. 48. Moral. in Iob. cap. 27, quaeque Ieguntur c. 52. n. M. col. 598. Tom. I. M. Maur. Nos
quippe etsi ιaneli esticimur, non ι
men sancti naseimur: quia ipsa naturae eorruptibilis eonditione eo stringimur, ut cum Propheta die mus. Ecce enim in iniquitatibus comceptus 3um ει in peccatis concepit
me mater mea. Ille autem solus veraciter sanetus natus est, qui ut sysam naturae eorruptibilis eondiationem vinceret, eae eommistione earnalis eo lae, eoneeptus non est. Verusint liquet, s. Gregorius non de conceptions modo loquitur, sed otiam de nativitate omnium hominum, adeoque contra eius mentem nimis probaretur his verbis; quand quidem et ipso s. Doctor in suo Sacramentario constituit sesium de . tivitate B. Virginis. Hac propterea de causa Launotus verba PsaImi non adduxit uti leguntur in s. Gregorio,
qui sic ea affert: Et in delictis peperit me mater mea. Demum ex Clero romano , sede
acante , post mortem Honorii I in epistola ad Λngliae episcopos lib. S. Hist. Ecclesiast. Bedae cap. 49 ree
tat haec verba : Et primum quidem blasphemia et stultiloquium est dicere hominem esse sine peccato , quia omnino non potest nisi unus
mediator Dei et hominum Christus
136쪽
doctrinam, et Sedis apostolicae Ecclesiaeque romanae traditionem; persuasum habens non aliam esse hanc traditi nem, quam Praedicatorum opinionem. O impudentiam l O summum orga Sedem apostolicam et decessores Pontifices contemptu mi u Ex utra vero parte impudentia sit, imo addam, et incredibilis audacia atque temeritas, an scilicet ex
parto Sixti IV ac tridentinae Synodi, quae Constitutiones
Sixti confirmavit atque innovaVit, nec non SucceSSOrum romanorum Pontificum, qui easdem Constitutiones magis ac magis amplificarunt, Ecclesiae item universae, quae sestum in honorem Conceptionis B. Virginis ubique celebrat, an vero ex parto Launoli, iudicium esto lectoris. Interim nobis satis heic sit animadvertisse, ex tota antiquitate ante hanc ortam controversiam nullum prorsus exstare sive e Patribus sive o Conciliis, sive e romanis Pontificibus monumentum quod B.Virginem diserte in peccato conceptam exhibeat: nullum item testimonium proferri ex antiquitate posse, quod commode eum pia Sententia componi nequeat, imo et non debeat aliquando ab ipsis adversae partis patronis exponi benigne. Divino scilicet providente Numine sac-
liquitate expresse adver satur immaculatae co
Ceptioni Iesus, qui sinepeceato est conceptus et natus ; nam ceteri homines cum pereato originali nascentes testimoniumpraevaricationis adae, etiamsi sine pereato actuadi eristentes portare noscuntur gerundum Prophetam dicentem: Ecce enim in iniquitatibus eonceptus gum, et in pe
calia eo epit me mater mea. Post quae subdit Launolus : u in eo se mons Virgo contenta est, cum non excipiatur nec excipi possit,quin Vem ha immutentur Clori romani, qui Ε elesiae suae traditioni inhaerebat a. Verum quis non videat eodem vitio i horaro argumentum inde deductuis Nam praeterquam quod tum de conceptis tum de natis in hoc textu disseritur, complectitur idem textus peccata quaepropria cuiusque actione admittuntur seu actualia. Nimis proinde probat quam vellet Launotus. Ceterum hic hypercriticus in pluribus lapsus est; sive in eo quod tribuat hano
epistolam Cluro romano universo cum exarata non sit nisi a quatuor primoribus; sive in eo quod dicat post mortem Honorii datam suisse, cum data fuerit post obitum Severini successoris Honorii; sive in eo quod inscriptam affirmet Aneliae episcopis, cum fuerit inscripta episcopis, presbyteris et ah-hatibus Scoliae ; adducatque illam ex lib. 5. Bedae, cum reseratur Iib. 2. s. PlaZEa op.cit.p. 58l .De Gelasii tamen et Gregorii M. Sacramentariis paulo
137쪽
tum est, ut nihil ipsis umquam calamo exciderii, quod Ecclesiae sensui adversaretur, quae deinceps in piam Sententiam tum verbis tum lactis aperte et luculentissime animum
suum proclivem patefecit. Si qua vero sunt Patrum scriptorumque ecclesiasticorum dicta, quae immaculatae Conceptioni refragari videantur, haec Omnia ad aeram Spectant,
quae exortam controversiam subsecuta est. Contra vero quae
pro immunitato B. Virginis a quavis peccati macula Stant, nullam probabilem adversantem patiuntur expositionem :eaque a priscis ipsis Ecclesiae temporibus originem ducunt; et quo magis nobis proximant saecula, eo clareScunt magis donec ad expressam de isthac exemptione sormulam deveniatur: dein suffragio minime dubio ab utriusque Ecclesiae ritibus, liturgiis, festisque arcessito communiuntur serie nunquam interrupta ab exorta usque primo quaeStione. Si igitur vestigiis insistamus quae ipse Launoius canoni Vincentiano innixus ponit, ad hanc necessario conclusionem deveniendum est, eatholicam videlicet sententiam osse, quae docet B. Virginem non suisse in peccato conceptam. Haec est enim, quae ubique, quae semper, quae ab omnibus credita ei probata est. Sed si ita est, quispiam sciscitabitur, qui seri potuerit, ut tot scholastici in contrariam sententiam concesserint Verum isthaec diversa est
quaestio, et a praesenti instituto plane aliena, propriaque ac singulari disquisitione indiget; quod nos Deo iuvante dabimus. In praesentia ex iis quae diximus firmum ratumque esse debet, quaestionem de immaculata Virginis Conccptione
revocatam ad aetatem, quae praecessit controversiae originem, iuxta praestitutam a Launolo regulam in illius sa- orem prorsus dirimi; hincque i ure colligimus Ecclesiam,
si eam sorte tunc temporis diremisset controversiam, non contrariam piae sententiae definitionem laturam fuisse, sed illam potius asserturam. Illud praeterea consequitur, rationem illam argumentandi quam Launoius maxime idoneam ad piam sententiam labefactandam consuli, maxime ad eamdem constabiliendam firmandamque consurre.
138쪽
- l27 Utrum autem quae hucusque in medium produximus ea sint, quae satis sundamenti Ecclesiae catholicae, Seu summo Pontifici praestent, ut immaculatum Mariae Conceptum insidui dogma decreto evehat, in altera huius disquisitionis parte disceptandum aSSumimus.
140쪽
Quae in priori huius lucubrationis Parte praep08uimus, eo spectabant, ut inde inquireremus utrum edendae dogmaticae de immaculato Virginis Conceptu definitioni sussiciens Ecclesiae suppeteret landamentum. Νos huic methodo, cuius est in scientia usus, insistentes, hoc argumentum evolvemus. Utctutem perspicuitati consulamus, sic ordino rite instituto exp0Scente, primo expendemus quaenam requirantur conditiones ad articulum fidei constabiliendum; investigabimus deinde instrumenta quibus est Opus ut eae conditiones habeantur et dignoscantur: haec vero omnia exemplis quae deducemus ex definitionibus olim controversis et iamdiu editis, illustrabimus et confirmabimus. Gradum posthac sa- ciemus ad quaestionem quam agitamus, cui praestituta accommodabimus principia. Cumque haec ipsa communi-Verimus intrinsecis atque eaetrinsecis, ut Vocant, argumentis ex auctoritate derivatis, scrupulos si qui adhuc supererint,
eximemus, ut ad finalem demum perveniamus couctu Sious m. Quid nobis
in altera hua Paris sit agendum
DE CONDITIONIBUS AD DOGΜATICAM AI.ICUIL SDOCTRINAE DEFINITIONEM NECESSARIIS
Binas necessario oportere conditiones quae simul ad articulum fidei constituendum concurrant, nemo est theologorum qui ignoret, alteram intrinsecam, eaetrinsecam alteram. Prior est, ut quod ex fide est in divina contineatur revelatione. Ideo enim aliquid ex side credimus, quia id revelavit Deus. Motivum siquidem, ut in scholis loquuntur, formale in quod tandem recidit actus fidei, est auctoritas Dei revelantis. Altera est propositio Ecclesiae qua certi
ditiones antN dogmatici daisereti editionem requisitae Dei re et ito