장음표시 사용
201쪽
seu regulae a Gersonio Propositas
osse obiectum venerationis, seu cultus, hi neque facile decidi eam in gratia luisse eonceptam; quod summus idem Pontifex patri Palla vicinio e Soc. Iesu, qui dein in Cardinalium numerum suit adscitus, saepius testatus est si . Deest igitur sundamentum praecipuum, in quo piae
sententiae patroni vim collocabant maximam, desumptum ex cultu, Seu ex die Conceptionis sesto, aut saltem nutat labatque. Cum proinde sileant de hoc privilegio sacrae littorae, sileat et traditio, ei deinque non admodum Sunsi agetur Ecclesiae auctoritas, superest, ut unice innitatur congruentiae seu decentiae. quam vocant, rationibus. Iam vero quaecumque demum hae Sint, profecto numquam per Se essicax praebere argumentum possunt ad dogmaticam edendam definitionem, quae divinae revelationi omnino innitatur necesse est. Sed prastterea eo etiam nomine hae labascunt, quod nos decentiae seu congruentiae modum et gradum potius ex iis, quae menti nostrae nimis angustae apparent, quam ex di ina mente et sapientia, ac rei ipsius veritate dimetiamur. Id enim scite iamdiu animadverterat ac peracute Gersonius, qui inter ceteros et hos canones ad rem nostram constituit: u Christus posuit terminos nostrae cognitionis,
ut non liceat de divinis alia vel aliter asserere, quam quae divinis Scripturis habentur, vel ovidenter concluduntur, vel ab Ecclesia, quae Spiritu Sancto regitur, credenda traduntur 2 n. Item: u Christus contulit Matri suae ab initio et consequenter illas et lanias gratias, quas et quanias cognovit esse convenientes Secundum ordinoui suae
sapientiae: et in hae veritatis soliditate debet esse contentus
si)In Opiis . cit. cap. 2. Si lamen opusculum hoc ipsius est laetus. ' In epist quae extat in opp. GP sonii Par. I col. 450 edit. Ellies DuI in. Antwerpiae 470s, et inscribitur :Tractatus seu epistola Io. Gersonii doctoris et euneeu3rii puri yiensis. ad PrοDincialem caelestuwrum Fup rverba eantiei Mariae: SUSCEPIT
PTIO E CHRIATL. Allestorice per XXIV Veritates : tropolossicE Uer et anagogice per XII Veritates. Ea quam hic primo loco attulimus, Ebiveritas riges aquarta col. 455.
202쪽
- 191 quilibet christianus, quantumcumque sibi devotus si ii num
siam: n Christus potuit dare multas gratias tam humanitati suae , quam dilectissimae Matri pure gratis, quas tamen actualiter, et de facto non contulit: et oppositum asserere, est salsum et temerarium, immo haereticale n : huiu modi potuisset esse gratia omnimodae impassibiluatis sv. Ex quo concludit doctus cancellarius salsam esse hanc ratiocinationem, qua plures uti consueverunt: Christus potuit eι potest multa facere; et hoc decet eum: ergo fecit aut faciet. Id non esse consequenS docet, verum esse fallaciam petitionis principit; quia videlicet praesupponit in minori propositione quod est aeque ignotum vel ignotius, quam principaler ratio est, pergit ipse, quia nihil deeet Deum facere, nisi secundum quod
vult fleri recte, per oppositam eonsuetudinem ad Doluntates crea-ςas, quae ideo volunt agere, quia praesentatur eis aliquod obieetum sub ratione boni aut convenienti ; et ideo agunt, quia v detur eis bonum; et non ideo illud est bonum aut decens. Causa est, non enim sunt regulae primae; sed regulatae a prima
bonitate M. Adeoque nemo praeter Deum scit quod deceat ipsum eaetra se producere; quia solus seu quid velit agere; ex quo subinde pertexit: Christus potuit communicare Matri suae in utero, quod gloriosa et consummata felicitate nasceretur, et hoc decuit ipsum facere; quia decuit eum Matrem honorare: Ergo sic fecit. Constat quod conclusio haereticalis est, et tamen praemissae communiter assumuntur a nonnullis in assertionibus suis consimandis μ). Has regulas Petavius aureas vocavit, maximeque eas probanS ponit, frivolum et nugatorium esse hoc argumentationiS .genus ,
quo plerique uti solent, ut inusitatum quodlibet gratiae genus beatae Virgini assingant s5j.
Etsi vero daretur hasce regulas exceptionem interdum pati, ac moderatione opus esse, praesertim cum salis Solida ratio decentiae, quae adstruitur, suffragetur nihilo
it Veritas duodecima ibid. col. 452.i2ὶ Veritas deeimaquinta Ibid. 5ὶ Veritas decimaseptima ibid. 4; Veritas deeimanona col. 452. 455. 5 De Incarnat. lib. 44. c. 8. S. 9seq l. Argumenta Congruentia magis tBntum aut mi
203쪽
tamen minuS nemo negaverit argumenta, quae ex decentia seu congruentia deducuntur, sententiam quidem probabilem , aut vero etiam probabilissimam essicere, minime autem certam, multo minus obiectum definitionis dogmaticae conStituere. Quibus omnibus rite perpensis, concludebat card. Palla vicinius: haec argumenta, ut patet, evincunt probabilis- Simam secundam esse sententiam , de immaculato scilicet Iι. Virginis conceptu; verum earn in certitudinis cuiusvis gradu minime constituunt, cum ipsi non faveat vel aliquis Seripturae locus esticax, vel antiqua Eeclesiae traditio , vel Patrum atque scholasticorum consensus. Ex quo insertur, romanos PontificeS eximia usos esse prudentia dum ex una parte piae laverunt Sententiae, ex altera vero parte constanter abstinuerunt a quavis alterius opinionis
Collatio aιque Epicrisis argumentorum quibus theologi vel propugnant et impugnant, piam de immaculato Uirginis Coneeptusententiam deliniri dogmatice posse
Equidem si argumentorum, quae DX utraque Contendentium parte allata in medium sunt, ratio habenda est, prout haberi debet, haud possumus inficiari, quae ab adversantis partis theologis urgentur, nedum non contemnenda , sed satis in speciem gravia apparere , adeo ut ancipitem quodammodo suspensumque ten re animum valeant. Verum si accuratam singulorum analysin instituamus, atque ea penitius rimemur, ipsa prosecto nutare, ac plane COneidoro haud dissicili nogotio deprehendemus. Neque tamen idcirco, ut ingenue id sateamur, ea Omnino firma rationum momenta videntur , quae a parte proferuntur alente , ut
204쪽
rem, qua de agitur, conficiant. Quare aliam in hoc viam ineundam censemus, quae et solidior et planior sit, atque
ad id, quo Spectamus, tutius assequendum accommodatior. Hanc vero aperiemus, postquam nonnullas animadversiones circa argumenta utrimque proposita praemiserimus.
Ac primo Ecclesiam posse aliquid definire, quod implι- eae in revelatione divina continetur, sive id explicatione conceptuum indigeat, sive id legitima ac necessaria argumentatione inde sit deducendum, atque hoc vel ex duabus de fido praemissis propositionibus, vel ex una quae ex fide sit, altera vero quae ex naturali ratione sit ovidens, licet non physica aut metaphysica, sed morali tantum evidentia nexus pateat, prout piae adsertores sententiae assirmant, vix in dubium revocari posse videtur. Siquidem primo evidentia quoque moralis veram illationis necessitatem gignit, imo et metaphysicae ipsi evidentiae quandoque aequipollet. Deinde si res secus esset, minus in Ecclesia iudicis controversiarum necessitas appareret. Nam si illos excipias, qui destinato animo ea etiam ipsa impugnant, de quibus liquido aperteque constat, cordati Omnes sani- quo iudicii viri ea lubenti animo admittunt, quin ullam de iis controversiam moveant. Ad haec , nimis inde coarctaretur supremi illius magisterii munus, quod Christus Ecclesiae suae concredidit, et quo ipsa de controversiis quibusvis iudicare, easque dirimere potest. Demum eiusmodi sentiendi ratio componi haudquaquam potest cum ea agendi ratione, qua Ecclesia usa identidem est. Etenim haud paucae dogmaticae desinitiones sive a Conciliis Oecumenicis,
sive a romanis Pontificibus editae sunt, quae eo, quem Sen
tentiae istius patroni postulant, evidenti nexu destitutae erant, adeoque illius vi edi minime potuissent, quod nefas est
Secundo: haud verum esse contendo, neque ulla admitti ratione posse Scripturam ac traditionem piae adver-
Non requiritur ad definitionom talis noxus, qui videntia
physica, But metaphysica pateat Seriptura et traditio piae sententiae it Becolantur exempla paulo ante adducta, quibus ea addi possunt, quas desinitiones suppeditant de lactis dogmaticis. Nam definitiones eiusmodioinnes innituntur veritali, de qua usu constat nisi certitudine morali.
205쪽
Ecclesia praxis per sctndisi dogma
sari sententiae. Si enim ita se res haberet, numquam romani Pontifices piam illam vocassent sententiam, quae cum Scriptura ac traditione confligerct; neque tridentinuin Concilium declarasset suae intentionis non eSSe, comprehendere in suo decreto , ubi de peccato originali agitur, beatam et immaculatam Virginem Mariam Dei Genitricem. Quandoquidem non potuisset sancta Synodus non id comprehendere, quod Scripturae ac traditioni est conforme, immo quod Scriptura ac traditio ex Dei ipsius revelatione continent. Itaque si non comprehendit, argumento id incluctabili est, generales Bibliorum ac traditionis propositiones, quibus omnes Adae posteri originali noxa dicuntur insecti, admittere posse, ac vero etiam debere, exceptionem quoad B. Virginem, secus ac adversae partis theologi asSeverent. Utrum autem eidem piae sententiae Scriptura ac traditio positive faveant, paulo post expendemus. Heic satis sit Ostendisse neutram immaculato Virginis Conceptui adversari atque Opponi. Τertio: assero Vasquerit doctrinam id unum evincere, usum sive praxim Ecclesiae in se spectatam haud cniastituere fidei dogma, neque illud necessario supponere, id quod et ipsimet sentimus. Ast exinde inferri nequit, praxim illam
ac consuetudinem non in aliquo sundari principio theoretico, unde Ecclesiae mens circa aliquod obiectum patefiat. Et re quidem ipsa saepe Ecclesiae Doctores atque inter hosce Augustinus, ex univcrsalis Ecclesiae consuetudine deducebant Ecclesiae doctrinam quoad articulum quempiam, qui sorte in controversiam suisset vocatus. Namque hipponensis praesul ex praxi tingendi insantes colligebat adversus pelagianos doctrinam in Ecclesia receptam tum de propagatione originalis peccati in ipsos, tum de baptismi necessitato ad illud oluendum l . Auctor librorum Vocationis
gentium ex Ecclesiae pariter usu orandi pro omnibus, doctrinam deducebat Ecclesiae osse, Deum volle sincere suu-
lὶ Lib. 6. eonti . Iulian. c. 9. n. 9 e. 21 n. Id et ibid. e. 26 n. 59 et lib. I De peccator. merit. et remisι. alibi pa Silu.
206쪽
- 195 ctorum hominum salutem iij; atque ita porro. Sane vidi
lasticos coniungere causali nexu celebritatem sesti B. Virginis, quae in Ecclesia universa iam tum obtinebat, cum illius ortus sanctitate. Quidni igitur idem valeat argumentum ex celebratione Conceptionis sanctae Dei Genitricis d Sumptum, quam universa aliquot abhinc seculis frequentat Ecclesia tanto pietatis sen Su, ad eiusdem conceptus Sanctita
tem constabiliendam 3 Quid λ quod vel ipse Vasqueetius hac se-sti celebritate utitur ad immaculatam B. Virginis Conceptionem propugnandum 2 . Certe nisi Ecclesia uti sanctum
haberet eiusmodi conceptum, numquam festum hoc celebraret, inrano vero nec ratum haberet, si alicubi coleretur. Λntiquioris autem ut sequioris aevi Ecclesia una eademque est, atque ab eodem Dei Spiritu ac numine quocumque aevo illustratur ac regitur, adeo ut pro catholicis non inutilis modo, sed iniuriosa plane eiusmodi esset distin
dum habet th Lih. I cap. 12. Inter opp. s. Leonis edit. Balistrin. Venet. 4756lom. II col. 185. d 3 huius operis auctore conser dissert. II ibid. col. 645
2ὶ Etonim Vasqueetius tom. II in SPar. s. Thomae disp. 447 sic caput Vinscribit: Ratione dueta eae celebr tale et festo Conceptionis, idem
ostenditur, praeservatio scilicet II. Virginis a peccato Originali. In hoc igitur capite VasqueZius primum adstruit auctoritate Sixti Iu in Const. Cum praecelsa, omnes fideles invi- latos suisse ad celebrationem huius festi, set largitions indulgsentiarum allectos; ah Λl sexandro VI, Iulio II et Loons X confirmatum ordinem religiosum monialium sub titulo immaculatao Conceptionis; deinde insertia Porro autem ex celebrations alicuius rei in Ecclesia recte colligi eam sanctam fuisse. disput. li4 cap. 2 ex professo consirmavimus, non Solum multorum scholasticorum auctoritate, sed etiam testimonio Bernardi et I- delphonsi nostri, et ratione manifesta qua utitur Idelphonsusu. Demum, zeteris omissis, solvit dissicultates, quihus adversarii eiusmodi argumentum eludere satagebant, scribens: αΗOc argumento male torquentur adversarii, variisque modis illud dissolvere contendunt α. 5ὶ Eiusmodi enim est distinctio, quam invexerunt haeretici quavis aetate, qui ut se subducerent ab anathemate, quo eos confodiebat Ecclesia, eonflanter ad Ecclesiam superioris aevi se receperunt; deinde illam ian- seniani pamdem ob causam instaurarunt, quin adverterent eiusmodi distinctionem esse absurdam imo et impiam: quasi nempe Christus promis-
207쪽
nitioni non obstat eius dilatio Sine fundamento pleri que Patros
Quarto: nullius admodum esSe roboris argumentum
assirmo, quod ex definitione cuiuspiam veritatis in longum dilata arcessitur. Quandoquidem novimus haud pauca dogmata nonnisi sero suisse ab Ecclesia definita , etsi tempestivo de illis mota suerit quaestio, ac diutina aeque ex utraque parte persevcraverit contentio ac disceptatio. Hinc quamvis multa Augustinum inter et Massilienses ferveret quaestio circa fidei initium, circa omnimodam divini auxilii gratuitatem, aliosque articulos; attamen insequenti tantum seculo, nempe anno 529 a cone. Arausicano II, quod Bonifacius II romanus Pontifex an. 531 confirmavit, controversi articuli sunt
definiti iij. Idem dicendum de Spiritus Sancti processio
ne a Patre et Filio; de admissione animarum ad beatificam Dei visionem proxime post mortem, alii Sque plane multi S. Perperam profecto quispiam ante dogmaticam harum veritatum desinitionem obiecisset, illam neque edici posse, neque edicendam eo quod hactenus a nullo Concilio, aut summo Pontifice edita fuisset. Itaque ex hoc quod nondum definita fuerit praesens controversia, legitime insurri nequita ut eam definiri non potuisse, aut etiam in poSterum non
Quinto: salsum esse pronuncio, Patres omnes, qui in huius rei inciderunt mentionem, uno ore assevera SSe Virginis conceptionem peccato fuisse contactam: contrarium enim testimoniis in medium prolatis ostendimus. Neque Ambrosius, neque Cli sustomus , neque Eusebius emis-
Senus, aut Rhemigius et Maximus adstruxere quod illis salso atque iniuria adscribitur. Quandoquidem Λmbrosii locus, qui assurri solebat, ipsis oditoribus Maurinis adnotantibus, mendosus crat 2j. Chrysostomus neque in cita-siones suas aut ad pauca saecula, imo ad paucos annos coarctasset. aut si perpetuas secit, eas Servare non PO-luisset.
li Adi quoad eapitula constituta a concilio Arausicano II I arduinuin Acta Concil. lom. H eol. l097: quoad
eorum vero confirmationem ex parte
Bonifacii II consulo ibid. epistolam eiusdem Pontificis ad Caesarium Brelatensein col. 1409. R Bandellus scilicet hunc locum lib. cit. c. 10 primus ex .Ambrosio allegavit coimn. in Ps. ll8 conc. VI
208쪽
-- 197 to loco neque alibi uspiam scripsit quae illi appinguntur;
intino vero, prout Bellarminus animadvertit, neque scribero illa potuisset si . Sermo de assumptione B. Virginis Maximo taurinensi adscriptus subdititius est, cum eius aetate nondum hoc sustum agi suisset coeptum 2 . Supposititii quoque sunt commentarii in Psalmos qui Rhomi
gio rhemensi tribuebantur, quorum verus auctor est Rhe-
haec vorba: Venit Dominus Iesus, et in carne . quae peccato in MITRE fuerat obnoria. militiam virtutis e-eterruit. A Bandello deceptus Caietanus in opusc. cit. De Concepi. c. dedit. Lugdun. 4544 sol. 74 col. 4 e, dem ratione descripsit; Canus vero eundem Iocum, etsi verba non asserat, ab utroque pariter deceptus allegavit Iib. VII c. l. Iam vero editores Maurini Opp. s. Ambrosii tom I serm. VI in Ps. 448 col. 4059 n. 2l haec habent:. Hunc Iocum Catharinus opusc. De concept. B. Mariae laudat ; sed ita resert: Et in earne. quae peccato in matre fuerat ob aeta et . Verum iam viris doctis observatum est, haec verba in matre nusquam apud Ambrosium inveniri. Et cert s. Doctor id tantum hoc loco significat , Christi carnem eiusdem ac nostram. quae peccato obnoxia est , naturae esςB : neutiquam vero inficiatur B. Virginis immunitatem ab omni peocato; quippe quam non obscure adstruat in ultimum huius psalmi vorsiculum illis verbis: Sufeipe me non in carne,
quae in Adam lapsa est, suscipe me non eae Sara, sed eae Maria; ut incorrupta sit Virgo, sed Viryο per gratiam, ab omni integra late pe
eati. . Ubi notandum est Maurinos ex calami lapsu Catharinum pro Caietano posuisse. Siquidem Catharinus in Disputat pro immacul. ed. Rom. eii. 155l col. 64 hac ipsa de causa arguit Caietanum dicens u Hic addam,
in citandis auctorum sententiis eos adversarioq) saepe numero non sidaliter citare; tanta est asseclio ei cupido victoriae, non veritatis.... Sic citat Caietanus .: attulit enim verba ex s. Ambrosio.
lj In Volo exhihilo in sac. con greg. Inquisitionis sub Paulo V de quo iam supra diximus : ila quo ex Bandello assertur c. 15 s. Io. Chrysostoinus dicens super Matth. quod Christus naturam humanam de peccatrios su3cepit. Hunc textum res riCaietanus opusc. cit. λ et ex utroque pariter allegal Canus et hic decopius. 2, S. Maximi martyris nullus proosus extat sermo. Quoad s. Maximum taurinsensem in edit. Romana 4784 duo exhibentur sermones inscripti De Issumptione in appondice. serm. XI et XII tanquam spurii, quique i
scribi potius debuissent de Na ἰvum te quam de Issumptione. Utrumque legi; neque in iis inveni quae attulit Bandellus: B. Virgo fuit in utero matris sanetisseasa, et ab omni eontagione originalis culpae, antequam
nasceretur, per Spiritum s. mum data. Attamen hunc locum assertcaietanus, et ex utroque citat Canus. Quoad ea quae dixi de coIebrationa
209쪽
- 198 migius antis si odorensis monachus Benedicti nus, qui tamen illa ipsa, quae ei adscribuntur, revera non habet si . Imo potius obiecti Patres in genuinis operibus suis ea Scripsere, quae piae maxime favent sentontiae s2j. Duod
Vero ad s. Augustinum attinet, eae in ipsius operibus occurrunt Iocutiones, uti suo loco expendimus, quae Sen Sum admittere possunt et vero etiam debent, quo cum immunitate B. Virginis a primigenia labe Optimo componuntur. Beda aulem, si ad vivum eius resecarentur Verba, nedum
Virginis privilegio quo de agimus, sed sanctificationi eius in utero atque etiam immunitati a concupiscentia et a desideriis temporalibus adversari comperirentur i3j. Quoad Anselmi ac Bernardi mentem diximus, quantum satis s4 .lli Λdi Bellarm. de Scriptor. ee etesias ieis cum additamentis Lahhei odit. Venet. 4728 p. 5ll: nec tamen verba adducta a Bandello, deinde a Caietano, postea citata a Cano le
i Ut constat ex adductis tςstimoniis s. Ambrosii, s. Maximi etc. Atque hic adnoto,a Cano citari post Bam ellum et Caiolanum verba B. Herardi seu Mardiepiscopiet mari. eae germ. de Nativitate B. U. ita dicentis: Felis puella , quae eoncepta in peccato, purificatur ab omni peccato etc. Λttampn numquam extitit eiusmodi fametus Martyr, nequo auctor huius nominis. Bellarminus in Voto cit. Non habemus,inquit.rn martyrolossio. nec scimus quis siι. Et rpipsa nuspiam rein peritur. Consula PlaZEam op. cit. ι. II. p. li 7.
Missus est. Porro Beda in hac homilia.qu ip reperitur in Opp. edit. Basile-ael 565Tom. VII haec habet col. 470. Superveniens in Virginem Spiritus Sanctus duobus modis, in ea div nae suae potentiae estpeaciam ostendit: quia el mentem illius adeo, quantum humana fragilitaspati ur,
B OMNI UITIORUM SORDE eastili- eavit, ut eaeleali distna esset partu. ..
umbravit autem beatae Dei Gens triet virtus Altissimi: quia Spiritus Sanctus eor illius eum implevit, a SOMNI AESTN CONCUPISCENTI ECARxaLIS temperavit, EMUNDAVITA DESIDERIIS TEMPORI LIBUS, Milonis eaelestibus mentem simuι illius conseeravit et corpus. Quis autem adversariorum haec in B. Virgine admittet
emeseno dixi ex cuius Homitiis nobis auctoritas obiicitur,quia quae sub Eusebii emissent viri ariani nomine circumseruntur homiliae . illius foetus non sunt, sed a variis auctoribus col-Ieetae, ac diversis etiam seriptoribus tribuuntur a criticis. CL Petavium
De ineam. lib. XIV o 2 S. 5 qui tamen Eusebii auctoritatem adducit. Ast etiam omissis voculis illis per 3e, non aliud hic auctor, quisquis tandsmis sit, in obiectis verbis signi fleat, quam debitum quo tenebatur B. Virisgo contrahendi peccatum, de quo debito nos non disputamus.
210쪽
Achilleum igitur Erasini argumentum nullo solvi negotio
poterat, negando quod audacter nimis criticus ille asseruit. Sexto: item amrmo exploratum omnino esse, Ecclesiam
universalem, quidquid sit de peculiaribus ecclesiis quas S. Thomas commemorat, non aliud sibi unquam proposuisse obiectum in sest a Conceptionis Marianae celebratione, quam immunitatem ab originali noxa in ipso animationis, quam Vocant, momento. Ceteris enim omissis, quae haud pauca sunt, id declaratum habemus luculentissime in Constituti no Alexandri VII Sollicitudo omnium Ecclesiarum edita die 8 decembr. an. 1661, in qua haec ad verbum leguntur:
Nos considerantes, quod sancta romana Ecclesia de intemeratae semper Uirginis Mariae Conceptione festum solemnitereelebrat, et speciale, ae proprium super hoc Olpicium olim ordinavit, inaeta piam, devotam, et laudabilem institutionem, quae a Sisto IV praedecessore nostro tunc emanavit; volentesque laudabili huic pietati, et devotioni et festo, ac cultui secundu m illam eaehibito in Ecclesia romana post ipsius
cultus institutionum NuMQUAM IMMUTATO rom. Pontificum praedecessorum nostrorum eaeemplo favere, nec non tueri pietatem et devotionem hanc colendi, et celebrandi beatissimam
Virginem, praeveniente sciliceι Spiritus Sancti gratia a pec-
Auctores reliquos a Melch. Cano Bllegatos , quamvis non pauca de iis dici possent, persecuti non Sumus , quia Omnes sunt posteriores epocha a nobis constituta. Illud tamen sine animadversione praeterire non posSumus, ne cuipiam eius auctoritas sit
fraudi, quod citet s. Augustinum lib. 55 contra Iulianum, prout constanter in omnibus editionibus legitur incipiendo ab odit. Coloniensi an. 4585 qua et ego utor,usquct ad Nigne Curs. eomplet. Theolan. 4837; cum tamen Augustinus in utroquB opere tontra Iulianum non exaraverit nisi reae libros. Citat praeterea Damas. lib. III Semeia . eum neque Damasas Pontifex, neque Damascenus umquam Iibros sententiarum scripserint. Demum
citat Iustonem de sancto Victore Sacrum. part 2 cap. 4. lam vero Hugo
victorinus in libr. de sacram. qui Extant in tom. III edit. Venetas 1588 a sol. 207, neque in par. 2 libri I cap. 4, nequa in par. 2 libr. II c. 4 ullum verbum, quod huc referri possit, facit. Contra Caietanum auisem praeter catharinum in Disputat. citata consulo Hyppolitum Narracciuio in ΟΡ.
Fides caletana in controversia Coneeptionis B. V. M. Panormi
Conceptionis sesto semper ut obiectuin Virginem npeccato originali immunem coluit