De Immaculato B.V. Mariae Conceptu an dogmatico decreto definiri possit disquisitio theologica Ioannis Perrone

51쪽

rim s.

massa peccatrice, idest, humano genere quod totum infectum erat peccato, quasi azymum de fermentato Deus assumpsit. Nam licet ipsa hominis eiusdem conceptio sit munda, et absque carnalis delectationis peccato; Virgo tamen ipsa, unde assumptus est, est in iniquitatibus concepta, et in peccatis concepit eam ma-ιer eius, et cum originali peccato nata est, quoniam et ipsa in Adam peccavit, in quo omnes peccaverunt. Cui respondens Anselmus, latetur Christum absque peccato esse de massa peccatrice licet assumptum. Idem praeterea s. Doctor in lib.

De eaecellentia beatae Virginis Mariae c. 3, tradit beatam Virginem ab Omnibus prorsus peccati reliquiis expiatam et immaculatam essectam cum suum praebuit assensum Angelo nuntianti incarnationis mysterium. Cum igitur, ait ipse, in his, quae tantopere Deo placenι, sancta Virgo Mariatam eaecellenter illi placuit, ut nequaquam erederet quis illam aliqua ratione eaecellentius placere potuisse; nimirum tremens fide, ab omni, si quid adhue in illa originalis, sine actualis peccati supererat, ita mundatum eor illius, ut vere super eam Spiritus Dei, sciliceι super humilem, et quietam et trementem

verba sua, totus requiesceret.

Sic etiam, qui eodem quo s. Bernardus saeculo floruit, IIugo Victorinus, et ex eo Magister sentent. Sane, inquit, dici potesι, et eredi oporιet, inoeta Sanctorum attestationis eonvenientiam, ipsam prius peccato fuisse obnoziam, sicut reliqua Virginis earo: sed Spiritus Sancti operatione ita mundatam, et lab omni peccati contagione immunis uniretur Verbo: poena tantum non necessitate, sed voluntate assumentis

remanente. Mariam quoque totam Spiritus Sanctus in eam Praeveniens a peccato prorsus purgavit, eι α fomite peccati

etiam Iiberavit, vel fomitem ipsum penitus evacuando ut quibusdam placeu, vel sic debilitando, et eaetenuando, υι ei postmodum peccati occasio nullatenus eaetiterit si . Nil porro mirum si s. Bernardus, qui agmen Praecedentium Patrum et Doctorum claudit, traditionis vestigiis 3ὶ Ibid.

52쪽

- 41 insistens scripserit in Serm. 2 De Asm t. si , eamdem Virginem ab originali noxa purgatam fuisse illis verbis: Quod

si originalem a parentibus maculam traaea; sed minus a Ieremia, sanctificatam in utero, aut non magis a Ioanne Spiritu Sancto repletam credere prohibet pietas christiana: nee enim festis laudibus nascens honoraretur, Si non sancta nasceretur. Postremo cum omnimodis constet, ab originali contagio sola

gratia mundatam esse Mariam etc. Et alibi idem docet s2j. Consona igitur istorum omnium vox est, beatam Virginem carnem peccati una cum peccato ipso in suo conceptu sortitam suisse, a qua tamen labe Redemptoris gratia mundata prorsus citius seriusve suerit, purificata ac sanctilicata. Quae quidem cum sententia de omnimoda ab eodem peccato immunitate nullo pacto poSSe cohaerescere videntur.

QUAE EX ANTIQUAE ECCLESIAE SENSU ADVERSUsIMMAcULATUM VIRGINIS CONCEPTUM VIDENTUR PETI POSSE

Magnum pondus sensum Ecclesiae catholicae in controversiis utrimque agitatis habere nemo unquam catholic rum in dubium revocavit. Porro ea in antiquis liturgiis offenduntur, quae communem Ecclesiae persuasionem domaculato Virginis Mariae conceptu patefaciunt.

Siquidem in quadam lectiono Ossicii de Nativitato Virginis quod pristinis temporibus passim recitari solebat, haec

Iegebantur: Beatam Virginem omnimodis constat ab originalieontagio fuisse mundatam s3 . Pariter in breviario ecclesiae gerundensis ossicium reperitur De festo sanetilieationis Con-eeptionis beatae Virginis, in cuius oratione dicebatur: San-etilieationem Conceptionis beatae Mariae in alBo suae matris a te factam commemoramus; atque in una ex lectionibus: lὶ Edit. Naur. eol. 1005, u. 8. S) Apud Turrecrematam op. cit. 2ὶ Ep. l74. pari. 6, c. 14, sol. 106, p. 2.

53쪽

Festum Sanctificationis in ecclesia1.Mariae Maioris. Coneilia.

mne domum non solum Dominus aedificatu, cum eam in alvo matris suae Annae octogesimo die ab eius facta carnali conee-pιione, sibi animam infudit, immo etiam plenius eam ibidem

sanet eauu l . In ossicio demum quod in Germania obti

nuit in sesto s. Elisabeth haec verba occurrunt: Beata Vimgo Maria licet plena gratia, tamen cum fomite nata fuit, quem tamen virtus Illissimi in ipso tempore conceptionis

Sed neque silentio est praetereundum, in Ecclesia r mana, teste Alvaro Pelagio sylvensi in Lusitania episcopo, morem iamdiu obtinuisse, ut sestum celebraretur Sanetificationis apud s. Mariam Maiorem. Sic cnim ipse Conceptionis festum improbans scribit: Romana Ecclesia festum Conceptionis non agit, etsi toleret, quod alicubi fiat marime in Anglia, non tamen approbat . Hac ratione illud festum debet referri ad sanctificationem Virginis, non ad Conceptionem: et ita dicit oratio, quae dicitur in hoc festo Romae in

s. Maria Maiori: DEO QUI SANcTIFICATIONEM UIRGINIS etc.

Sicut Oidi et audini cum ibi de ista sanctificatione praedicarem in isto festo sanctificationis quod fit in decembri ante festum Natalis quindecim dies 3j. Quod monumentum praecipue urget Launotus, ut illud Sixti IV Constitutionibus Opponat s j. Siquidem Pelagius hic hispanus storuit anno 1325, obiit vero circa annum 1340.

Ad haec ipsa roserri possunt Conciliorum et romanorum Pontificum testimonia. Verum ex Conciliis nullum penitus est, quod expresse de hoc peculiari agat argumento; neque in illis reperiuntur nisi generales sententiae, quibus in omnes praeter quam in Christum primigeniae maculae pro si in Ibid. 2, Ibid.

i5j In lib. I De Planetu Ecclesiae

c. 5l apud eumdein Turrecrematam DP. eit. pari. 6, c. 55. Acerrimus hic suit B. Virginis conceptionis immaculatao impugnator: atque Waddin-go testo in lib. De Seriptoribus Ord. Min. erat quippe minorita) in verbo, Alvarus Pelagius, odit. Rom. 1650, pag. 45, sol. 2, coram Ioanno XXII

Sermonem habuit , quo dilationem visionis beatificae post suturam cor Porum resurrectionem propugna ii.

54쪽

pagatio adseveratur adversus Pelagianos si . Ex romanis vero Pontificibus, qui ante exortam hanc floruerint controversiam, unius reperi Leonis M. testimonium quod huc referri queat. Etenim in Serm. 2. De Nativitate Domini haec habet s. Leo: Superbia hostis antiqui non immerito sibi in omnes homines ius tyrannicum vindicabat. . . . Non itaque iuste amitteret originalem dedititii generis svel ut alii legunt humani

generis' servitutem, nisi de eo, quod gubegerat, vinceretur. 0uod ut fieret, sine virili semine conceptus est Christus eae Virgine . Et eum in omnibus matribus non fiat sine peccati sorde conceptis, haec inde purgationem trarit, unde concepit. 0uo enim paterni seminis transfusio non pervenit, peceati se illis origo non mis a. Inriolata Virginitas concupiscentiam nescivit, substantiam ministravit. Assumpta est de Matre Do-

sit opponi enim solet epistola synodica s. Dionysii alexandrini ad Paulum Samosatenum ann. 260. Sed in hac epistola nil aliud dicitur, quam

quod solus Christus, sieut et Pater Christi et Spiritus Sanetus fuerit

peccati e era, subaudi natura sua; nihilque proinde commune hic lexius hahet cum causa nostra. Intoncit. milevitano II an. 446 colebrato statuitur, parvulos esse omnes baptizandos; sed nequo id causam hanc impelit. In epistola synodicas. Cyrilli alexandrini ex synodo alexandrina ad Nestorium an . 45l dieitur: Perealis ae9rotasse naturam humanam, omnesque praeter chr 3lum peccasse et egere gloria Dei; id vero probaret nimis, quippe eVin-eeret etiam B. Virginem actuali se

inciali soroliviensi an. 796 decerniturψolum Christum natum hominem esse sine peccato; ast heic sermo est de nativitate, propterea plus aequo probaret. Demum in Conc. norentino, seu in instructione Eugenii IV, pro Iacobilis anno l44l in qua dicitur: Firmiter credit sancta romana Ecclesia , profitetur et docet. nem nem unquam ea viro, foeminaque

conceptum, a diaboli dominatione fuisse liberatum, nisi per meritum Mediatoris Dei et hominum, Iesu Christi Domini nostri, qui sine pemeato conceptu8, natus et mortuus, humani generis hostem, peccata nostra delendo sua morte pr stravit : et regni eoelestis intro tum , quem primus homo, pee-eato proprio, cum Omni guccessione perdiderat, reseravit. Atqui per sola Christi merita homines liberatos a peccato originis salentur omnes: ac si ab eodem peccato beata est Virgo praeservata, ita ut illud reapsa non contraxerit, id solis Christi meritis nemo est qui non acceptum reserat.

55쪽

mini, natura, non culpa si . Quibus verbis Originalis noxae immunitas in solo Christo .pracdicatur, atque immunitas Matris a peccato conceptioni Christi adiudicatur. Λtque haec satis sint monumenta ex antiquitate arcessita, quibus oppugnatores immaculati Virginis Conceptus inniti solebant f2j. Quae enim tum a posterioribus Pontificibus, tum a Scholasticis peti consuevcrant, cum epocham praetergrediantur, in qua exorta est controversia, ea missa facimus, quippe quae minus sint, quem nobis praestituimus,

opportuna.

Interim . nihil eorum dissimulavimus, ut patet, quae piac sententiae quoquomodo contraria eSSe apparent, quaeque impedimento esse videntur, quominus decerni possit, ut catamquam credenda ex fide proponatur. Eadem animi ingenuitate ea exponemus, quae ab iis asserri adsolent, qui piae communique sententiae patrocinantur, ut lector ob oculos habeat veluti in tabula synoptica utriusque placiti sundamenta.

ARGUMENTA THEOLOGICA AD IMPUGNANDAM IMMACULATAM B. VIRGINIS CONCEPTIONEM AFFERRI SOLITA Argumenta

Tametsi ad scopum, quem nobis initio proposuimus, inquirendi scilicet in fundamenta, quibus superstrui possit dogmatica do immaculato beatae Virginis Conceptu definitio,

minus conserunt argumenta, quae mere theologica Vocantur, nihilominus cum utraque pars litigantium ea asserre con- Sueverit, minime illa duximus praetereunda. Atque ut sinem eorum faciamus, quae oponenda ex adverSa parte Suscepimus, reliquum est, ut nonnulla etiam ex his, quae praecipua saltem adduci solent, carptim perSequamur. Ac primo quidem contra piam sententiam doctrina urgetur dogmatica de originali labis derivatione in omnes ac

sa) Cap. 5, edil. Ballorin. col. 70. modius asseremus, cum videlicet Bd- 2 Cele a. si quae supersunt. com- versus Launotum res nobis erit.

56쪽

singulos ex Λdamo carnalis generationis Opera progenitos, quam prorsus cludi assirmant, si quis Vol unam Virginem excipiat, quae communi ratione, commixtione videlicet sexuum concepta est. Neque vero illud obesse quis putet, quod sutura Dei Mater fuerit designata; siquidem hac ipsa de causa proximi otiam eiusdem progenitores a culpa servandi fuissent immunes, et ii qui prope eos antecedunt, atque ita porro, uti sanctus Bernardus argumentabatur; quo quidem pacis dogma de peccati in omnes propagatione eluderetur. Cum igitur nullum huiusmodi exceptionis vestigium in

Seripturis occurrat, nos eam temere affirmare non possumus.

Insuper cum beata Virgo poenalitatibus, quas Vocant, ex originali labe profluentibus obnoxia fuerit, iure inseditur eam peccato etiam Obnoxiam in sua conceptione suisse. His accedit quod et ipsa a Christo Domino suerit redempta. Porro id verae redemptionis ratio postulat, ut quis ab actuali captivitate soluto pretio in libertatem vindicetur: secus etaim improprio neque presso ille diceretur redem- plus, qui nunquam captivitati mancipatus suisset. 'Sed neque illud practoreundum, quod uno ore Veteres docuere, ideo nempe unum Christum Iesum ex omnibus hominibos culpam non contraxisse, quod absque Sexuum permixtione, adeoque sine libidinis aestu fuerit procreatus. Hinc ratum penes omnes principium stetit necessario peccatum in eos diffundi, qui per eiusmodi inordinatam concupiscentiam suerint geniti: cum vero beata Virgo hac ratione

suerit concepta, consequens proinde est ex unanimi veterum consensu et ipsam primigenia ab ortu suo labe commaculatam fuisse. Eapropter non semel, verum saepiuS a Patribus caro Mariae caro peccati est appellata; quod abSurde quidem do ea carno diceretur, quam Deus peccati puram omnisque labis expertem voluisset. Quae doctrina cum constans ac firma penes veteres sit, iure meritoque concludunt piae sententiae impugnatores, Λugustinum, si adver-εariorum placitum quoad Virginis immunitatem ab originalin0Xa spectasset, dicturum illis suisse: Mira sunt quae urixitii originalis propaga tione. Secundum ex poenal ιatibus. Tertium P redemptionuQuartum P ratione Cou-ceptionis.

57쪽

estis; nova sunι quae dicitis: falsa sunt quae Leuis. Mira stupemu3, no a cavemus, falsa convincimus iij.

lὶ Haec sero sunt quae in Concit.

hasileensi ad impugnandam piam Seu tentiam in medium protulit p. Ioannes a Montenigro Ord. Praed. , quae- quo recenset p. Thomas StroZZi S. I. in Op. cit. parte II, c. 4. . Cum Vel invitus debuerim inter piae sententiae adversarios recensere nonnullos ex praeclarissimo Praedi- calorum ordine, quem ego Semper et magni feci, et sincero observantia sensu immo et grati animi studio Prosecutus sum, nolo heic omillero decreta, quibus identidem eiusdem sacri ordinis primores quorumdamo suis coercuerunt ingenia, ne debitos sines in proprio tuendo Placito praetergrederentur, omisso decreto edito in Capitulo provincialidalo in Baetica, praesidonio Λlherto Las Casas Vicario generali, quod de-eretum habetur in chronico an. 4524 impresso; necnon altero edito anno 4602 sub gravissimo p. Generali Hier. Xavlere, postea S. B. E. cardinali an . 655. novum datum decretum est in capitulo beneventano, quod ita se habet: a Tandem praecipimus in virtute Spiritus Sancti, et sanctae obedientiae, et sub praecepto sormali omni-hus et singulis nostrae provinciao patribus, ac sororibus, ne verbo, aut scripto circa materiam Conceptionis beatissima o Virginis Mariae apud personas extra ordinem constitutas aliquid proserant, quod vel Iovissimo earum pietatem, ac devotionem erga sanctissimam Virginem impedire possit, aut turbare; sed ad unguem decreta summorum Pontificum de silentio servando, etiam a non prohibitis circa no4trae sententiae probabilitatem penitus abstineant, ne ex inordinata, aut minus prudenti locutione sumatur occasio turbationis, et scandali; sed potius ex religioso silentio, ex verborum et actionum modestia, reverentia religionis, ac sid Ilum aedificatio, et devotio conSequatur. Quod si quis huius praecepti violator extiterii, poenae gravioris culpae, etiam quoad poenas privatas et infamiam subiaceat; et simul poena plectatur quicumque huius legis fractionem cognoverit, et statim non renuntiaverit r. p. nostro Pro inciali. .

. Ut vero religio adiuvet et sustentet ex sua parte devotionem, et pietatem fidelium in saneto mysterio, Praecipitur omnibus praelatis, ut

in nostris conventibus, ubi communitates, congregationes, conis ternitates iuramentum sacere voluerint, illis sint auxilio, et assislant cum omni promptitudine i admonendo prius de hoc Provincialem), et serviant cum apparamentis, suppellectili sacra, ct cum diligentia in omnibus, quae ad praedicta sesta suerint

u Et cathedra sit libera pro concionatoribus Religionum, quos cupient, ut concionentur, illi qui cel brant dicta iuramenta: et in hac consormitate notum sit, quod intra paucos dies instituetur iuramentum a civitato pIacentina in nostro conventu sancti Vincentii, et concionabitur qui

58쪽

CAPUT IX.

BIBLICA TESTIMONIA QUAE AB IMMACULATI CONCEPTU sPATRONIS ADDUCI SOLENTHactenus quae oppugnatoribus immaculatae Conceptionis beatae Virginis urgere contra piam sententiam mos suit, fideliter exposuimus; iam quae eidem savere videntur, prout ab illius lautoribus asserri solent, pari sido in medium producamus oportet, ut deinceps Omnibus aequa lance expensis, quid in hac controversia sit vero censendum similius, facile aperiamUS. Atque ut a sacris ordiamur Bibliis, plura sunt, quae in virginei privilegii commendationem ab ipsis congeruntur. Praecipuum tamen ac vere unicum, quod in rem nostram profertur testimonium, illud dixeris, quod legimus Genes. III, 14-15. Et ait Dominus Deus ad serpentem. . . . Inimicitias

ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius; ipsa conteret caput tuum, et tu insidiaberis calcaneo eius. Quod oraculum vulgo πρωτευαγγελιον merito nuncupa

tur; siqUidem pollicitationem exhibet suturi Redempto

ris, cuius Virtute peccatum a daemone sub serpentis larva latente in mundum inductum e medio erat tollendum,

Quae lavent Conceptioni immaculatae E sacris It

teris. dam curatus ilIius sanctae eccle

siae. .

. Ut assistant invitati nostri religiosi, et communitates concionibus ei festis huius mysterii et processionibus, et aliis actionibus publicis, et in omnibus occasionibus laudetur, glorificetur, et sustentetur praedicta devotio..u Et praeter alias instantias, qua, haec provincia saepius secit Romae, et facit cum nostro Generali, ut sollieitet definitionem huius puncti

scribantur litterae ex nunc summo Pontifici in nomine huius capituli et provinciae Hispaniae quae in litteris et auctoritate primum oblinet locum in tota Religioneὶ rogando cum omni submissione, et emcacia, ut dignetur definire hoc punctum, quidnam agendum nobis sit, ut omni ex paris ceS-sent turbationes, quae oriuntur ex diversis opinionibus. η Apud Ioann. Ludov. Schontenben op. cit. Orbis

universi votorum pro definitione piae et verae gententiae de immaculata Conreptione. Clagen surti 1659, pag. 6 Seg.

59쪽

Neque Obstat diversa lectio textus originalis.

hincque solvenda tandem captivitas, qua oli idem peccatum genus universum constringebatur humanum. Cum igitur heic minitantibus verbis denuncietur serpenti suturum aliquando, ut mulier caput eius sit contritura, hoc ipso eiusdem mulieris victoria in daemonem praenuntiatur, seu in peccatum, quod eius suasu patratum suerat, atque in mundum propagari debuerat. Porro haud perfecta censori mulieris victoria posset, si et ipsa aliquando peccato fuisset obnoxia,co videlicet temporis puncto, quo primum fuit concepta. Νoquo vero latet immaculatae Conceptionis assertores in hebraica veritate pronomen ipsa ancipitis esse significationis, et aeque ad semen referri posse, quod in hebraico idiomato inter masculina audit. Etenim in concordare videtur cum semen, prout confirmatur ex Verbo

conteret tibi, quod generis pariter est masculini, adeoque tota sententia ad mulieris filium, seu ad Christum Virginis silium contrahenda est, qui re ipsa in mundum Venit, ut opera diaboli dissolveret. Verum recte animadvertunt l. lectionem Vulgatae esse antiquissimam, firmisque tum auctoritatibus, tum Patrum testimoniis ac rationibus inti

mis iuniti iij; 2. si absque punctis legatur hebraicum prouO-

3ὶ Sano lectionem Vulgatae, in

qua legitur Oga, tenuere sanctus Λmbrosius lib. De Fuga seculi eap. 7, num. 45; s. Augustinus lib. 2 De Genes. eoni. Manich. c. 18 li-set non expresset aperte autem Ith.

44 De Genes. ad illi. e. 56 et alibi

Passim; s. Gregorius M. lib. I Mores. e. 56, n. 55,praeter Claudium uarium Victor., Λlcimum Λvitum, Euch riuin, Rupertum, Bedam, nabanum, s. Bernardum, Strabonem, Liranum etc. apud Bellarminum De Verbo Deilth. 2, c. l2. Attamen s. Hieronymus legit ipse, et hanc lectionem adseruit in Ouaest. Hebraicis super Genesin. Verum de hoe argumento cs. Boniserium comment. in Genes. ad hunc locum, et Cornelium p Lapide, de eo abundo disserentes. Qui quidem auctores ipsi ut conficiant versionem n-lexandrinam quondam habuisse αυτο ipsa, urgent auctoritatem s. Ioannis

Chrysost. Isim. 17 in Genes. rum

tum in editione Montiaueonii, tum in editione Frontonis Ducaei reperitur αυτος ipse. Plures etiam antiquiores Patres latini legeruntque, prout nonnulli etiam codicos antiqui Vulgatas retinent ipse. Observat autem Mont-sauconius in notis ad Ilexapta Origonis ad cap. Genes. 5, v. 45 Iectionem αυτὸ ipsa, reperiri in mss. quibusdam, et hanc videri lectionem suisse vet

60쪽

- 49 men Ran illud utrique favere lectioni; 3. haud insolens esse

ut κατ ευαλλαγην Verbum masculini generis cum Meminino

coniungatur iij; 4. demum perinde esse sive legatur ipsa

sive ipse sive ipsum. Nam cum mulier non virtute propria, sed filii meritis contritura sit serpentis seu daemonis caput, si legetur ipsa, Subaudiendum erit per ipsum, nemposemen aut filium; sin autem ipse Vel ipsκm, sententia ea erit, ut filius aut semen mulieris una cum muliere caput serpentis seu daemonis sit contriturus. Ceterum analogia favere magis mulieri, quam Semini videtur, aut si iubes, utrique simul, ita ut mulier cum semine, scilicet silio suo

sit de daemone ac peccato latura triumphum 2j.

ris cuiusdam interpretis, cuius nomen tacetur, quemque sequitur Vulgatus. At haec mera coniectura est eruditi

editoris Maurini. Ceterum in editione versionis LXX Sixti V iussu accuratissimo adornata an. 4587 legitur μυτος, ipse. M, Legesis cit.Λuci. qui non pauca exempla adducunt ex hebraeo textu ad hoc illustrandum. 3ὶ Ut enim seribit Cornelius a Lapide in hunc Ioc. α Cum Deus hic Op- nat, quasi antagonistas, mulierem

eum suo semine serpenti cum suo S mine, consequenter Vult dicere, mu- Iierem cum suo semine contrituram caput serpentis: sicut e contrario se pens tam mulieris quam seminis eius calcaneo insidiatur. . De Christo, ac propterea de eius Matre hoc oraculum ex veteribus exposuerunt, obscure quidem Tertullianus lib. 2. ILvers. Marcion. c. 10. edit. Rigali. 1664, pag. 587. clarius vero S. Ir naeus Contra meres. lib. 5. c. 25,

n. 5, 6, 7, nec non lib. 4, c. 40, n. 3,

ac lib. 5, cap. 28, edit. Massueti; et Cyprianus lib. 2, Testimon. p. 288; apertissima demum f. Epiphanius Ido. haeres. lib. 5, haeresi 78, edit. Petav. tom. 2, pag. 4050, seq. Cuius

Verba. quae propius ad heaiam Vimginem reseruntur, placet heic d scribere: sunt autem haec: Quoniam

vero cum adhuc virgo in hortis Eva degeret, per eontumaciam apud Deum ossenderat. ideo stratiae propria ab Virgine manavit obedientia, postquam circumfusi eorpore Verbi, sempiternaeque viatae de coelo est nuntiatus adventus. Nam illis ua serpentem Deus au

quitur: II INICITIAM POIAM IITER TE ET INTER ILLAM, INTER SEMEI TUUM ET SENEX ILLIUS.

Atqui nusquam eiusmodi semen mulieris inveniri potest. Unde nyn aliter quam per adumbrationem ac similitudinem ad Evam hostiles illae inimiciti e referuntur, quas eum huius stirpe serpens ille, et qui in serpente inerat invidia flagrans

diabolus eaeereel. Plene quidem, ac perfecte aclommodari ad illam universa nequeunt; sed in sanetissima, eaeimia, ae singulari stirpe, quae ab sola Virgine Maria, sine ulla viri consuetudine,prππαια eoet. reip8a,