장음표시 사용
61쪽
haec planta continet, extrahit, et eundem colaremos' Cum Auctor Cel. varia tentamina cum foliis issetidis institueret, quo pigmenti, quod ex iis Prae' Paratur, praestantiam augeret, inter alia folia quoque haec contusa putredini in aere libero exposuit. Post nouem dies in iis plures vermiculos seu la VaS albas reperit, quae nigram striam in medio compore ostendebant, de reliquo vero perfecte pellu-Cidae erant. Haec stria, octo diebus praeterlapsis, Coeruleum colorem adquisiuit, quo deinde fotum insecti corpus tingebatur. Quatuor septimanis Prasterlapsis, in chrysalides mutabantur, ex quibus muscae vulgaribus satis similes egrediebantur. In p. 2 2fino de pigmento, quod ex is alide obtinetur, monet, Principium tingens huius plantae, non in gummosis eius partibus, sed in iis latere, quae aqUa non soluuntur, quae vero putredinis vi deindo per aquam affusam expanduntur.
Disiuisitiones circa hyocyliten veteruN, Auctore p. a s
Cl. GLEDIT SCH. Plantam parasiticam Cl. Auctor describit, quae in Europa australiore in radicibus cisti crescit, et quam L IN NAEVS ad Asarum refert, Cui vero Cl. GLEDIT S cu in systemate suo nomen Thyrsnes dedit. Habet ea radicem Parasiticam perennem: causis eius est scapuS aninnuus, aphyllus, rectus, teres, glaber, coloratus, ima parte nudiusculus, reliqua vestitus squami S amplexi caulibus, integerrimis, ouatO-laneeolati S, at ternis glabris coloratis, apice rotundatis, primo magis vel minus imbricatis. Flores terminales timsident pedunculis siliformibus breuissimis, quorum singulum inuestiunt bracteae binae, alternaea texantes, ouato lanceolatae, concauae, tenuissime serrulatae, et glabrae. Calyx exterior diphyllus et pexsistens est, seliolis oppositis, lanceolatis,
62쪽
serrulatis ac obtusis, perianthio breuioribus. δε- terior sistit perianthium monophyllum, campanulatum semiquadrifidum, CoriaCeuim, Coloratum, persissens: laciniis erectis ouatis, integerrimis, Obtusis. Corylis caret. Filamenta nulla adsunt, sed antherae sedecim lineares, parallelae, bivalues stigmati externe adnascuntur. Pylillum germen Ou tum calyci adnatum sistit. Stulas cylindraceus est breuis, signia vero subrotundum Ocho fidum est. Pericvrytum est bacca coronata, subglobosa, cori Dcea, intra substantiam calycis octolocularis, quae semina plurima, minutissima et subrotunda conti- P. 3 S. net. Ex his omnibus vero Cl. Auctor concludit, hanc plantam singulare genus naturale constituere,
quod ab omnibus aliis distinc um sit, huic que descriptioni tabulam aeneam addit, in qua fructificatio eius delineatur. p. 37. CI. DE FRANCHEV1LLE dissertatio de origi, ne ambrae grisene. Opinionem Cl. KRIEL superius P. SS.) commemoratam, ambram scilicet petroleo assinem esse et ad minerale regnum pertinere , DCC nouam , nez veritati Consentaneam esse demonstrare annititur. Vix tamen argumenta eius iis, qui argumentis ex chemicis experimentis dedullis magis, quam solis ratiociniis convinci solent, satisfacient. Putat enim ambram nequaquam ex regno mineraIi esse p0sse, cum omnia sussimenta suauia ad vegetabile regnum pertineant, cum naphtha tamen et succinum contrarium probent. Deinde non comprehendere potest, qua ratione petroleum fluiduni se in aqua in corpus solidum condensare possit. Cum tandem, ut assumit, aqua marina magnam bituminis copiam contineat et amarities eius ab hoc bitumine oriatur, quod utrumque tamen recentiorum multi negant , necessario ex Am
63쪽
noris Cl. mente sequeretur, ut idem hoc bitumen vel in ambram gris eam condensaretur, vel haec ambra soluta in aqua marina, ut reliquum bitumen, maneret. His propositis, aliam hypothesin stabilire tentat. Ambram scilicet gris eam apum esse opuS putat, quae alveolos suos in scopulorum ad mare sitorum fissuris exstruant: et constare itaque
ambram ex melle et cera, quae solis calore coquantur et in mare delabantur, in eoque natantes Viterius perficiantur. mlatio breuis de foecundatisne artificinii trutin- prum et salmonum, quae experimentis Me dignissisi reo matur, a dexterrimo quodam physco institutis, Auctore CL GLED1TScu. Attentione maxime dignum est, hoc experimentum a Cl. IACOBI factum, quod foecundationem ovorum piscium in aqua ipsa fieri admixtione seminis marium probat. Sumsit enim feminas salmonum et truttarum vivas, earumque ventrem leuiter prestit manu ita, ut ovorum maturorum parS, sponte ab iis euacuaretur. Haec ova in cistam aliquam collegit, ita fabrefactam, ut rivuli cuiusdam aqua eam transire, nec tamen Oua haec secum abripere posset. Tunc mares sumsit horum piscium, quae etiam, ventre eorum leuiterpresso, semen, quo turgebant, in aquam subiectam, in qua Oua erant, emiserunt. Hing oua haec impraegnata sunt ita, ut Cl. Auctor post aliquot septima-
manas vivos pisciculos, ex hac artificiali Decundatione productos, laetus conspiceret. Incrementum eorum, pro vario Caloris gradu cet. retardatur, vel acceleratur. Cautiones, quae hae in re obseruandae sunt, omittimus. Monet Cl. Auitor inter pisciculos, qui hac artificiali Decundatione producuntur, plures esse, qui monstrosam sabricam ostendant; omnes tamen hos post breue tempus mori.
64쪽
Maxima denique admiratione dignum est, oua piscium demortuorum, imo semen marium per satis longum tempus vim prolificam conseruare, ita, ut ex mistione Quorum horum cum semine etiam
viui pisciculi prodeant. Disiquisitione ranatomico physelagicae de casssis fatuitatis solis ), quae ex vitiis partium internarum cymporis humani oriuntur, auctore Cl. MEC RE L. Saepe caussam morborum animi corpori inhaerere , et in primis varia cerebri vitia sensus internos, lice: alii quoque corporis morbi sinii lem effectum nonnunquam produCant, Vario modo laedere, notissimares est. Inprimis vero Cl. Auctor experimentis accuratissimis cognouit, pondus specificum substan- stantiae cerebri, in cerebro hominis sani et fatui vel melancholici insigniter variare. Cubus sex linearum in homine sano pondus drachmae unius edgranorum quatuor ad sex usque habet, cum illud pro vario gradu, quo Vasa repleta sunt, variet. In melancholicis et maniacis vero secundum Cl. Auctoris experimenta cerebrum saepius maiorem d. xitiem et siccitatem ostendit, et specifice leuius est. Saepe tamen etiam cum hoc vitio uniuersali paribculare aliquod, ut calculuS V. C. in cerebro etC. Comiunctum est. Lymphae tandem coaceruationem, sanguinem acrem et maiorem eiuS assiuxum, Compressionem encephali, pus cerebrum irritans, irritationem neruorum intestinatium cet. tales morbos
quoque efficere variis obseruationibus Cl. Auctor probat . Inter commentari OS anni I76s, qui nostrant attentionem inprimis merentur, dissertatio est Cl.
Cerebrum maiorem duritiem et siceitatem in m niacis et melancholicis ostendere Cl. GRE EDI Na
65쪽
co THENII, in qua de remediis prophylacticis vaseriolarum exp9nit. Variolas nouum esse morbum , non ab HIPPOCRATE describi, nee esse morbum hereditarium cet. monet, et de inoculatione disputat, cui non lavet. Cum vero omnia, quae hic contineantur, iam centies dicta sint, haec sicco pede transimuS. Nova experimenta phylas de motu vegetabilium P δή externo, eorumque a diremtone perpendiculari versus horizontem declinatione, auctore Cl. GLEDIT SCH. De his experimentis, quae opusculis germanicis Cl. Auctoris inserta etiam sunt, alio loco iam diximus I. G. MEcKEL Obseruationes anatomicae de glan p. 9 I.
dula pineoli, septo lucido et origine puris Aptimi nervorum cerebri. Glandula pinealis non modo petiolis seu funiculis medullaribus cylindricis thalamis neruorum optigorum ita adhaeret, ut illos intret, sed et posterius e basi eius lamina medullaris egreditur, quae eam Cum commissura cerebri posteri ore coniungit, quam a nemine antea diffam, primus descripsit hic Cl. Auctor. In glandula pineali, sere semper grana calculosa reperit, quae sine dubio ex stagnatione lymphae oriuntur. Septum lucidum ex duplici lamina medullari cere- p. 9 bri componitur, quae posterius a se paullulum distant, sed deinde inter se coniunguntur ope striae medullaris tandemque ita confluunt, ut unicam tantum laminam constituant. Nonnunquam inter has laminas lympha effusa est. Anterius hae duae lamel negat. vid. Aduert med. pract. Vol. II. Pars III. P S34 seq. Comment. Vol. XVI, P. a98 sQq
66쪽
lamellae iterum a se inuicem secedunt. Nulla
communicatio inter ventriculos Cerebri anteriores
seu tricornes existit, sed ii, ope septi lucidi, perfecte
a se inuicem separantur. Fornix septo lucido brevior est, quod anterius inter duo crura fornicis cerebro, non fornici incumbit. Altitudo septi non ubique eadem est, cum illa minor sit versitis posteriorem finem, quam versuS anteriorem. Reliqua, quae ad fornicis descriptionem spectant, omittimus. P 99- Quod tandem ad originem nerui acustici attinet, notum est plurimos dissectores putare, partem eius mollem procedere e quarto ventriculo cerebri, et quidem ex fibris medullaribus transuersis, ex calamo sic dicto scriptorio prodeuntibus. ACcuratius vero Cl. Auctor hoc examinauit, viditque illum oriri e margine posteriore ponti S VAROLII, seu ΡΟ-tius e pedunculis cerebelli; sed filo a radice nerui
duri plane diuexso, quippe quae Propius VersuS medullam oblongatam sita sit.
a.1766. Initium anni I 766 facit commentarius Cl. GLE-Ρ. S. D I T S C H, de Nero chara itere naturali et generico plantae Zietenta dictae. Characterem essentialem huius plantae; quam inhonorem Ill. DE Z TETEN,
qui Trebiailii in Marchia hortum botanicum egregium instruxit, Cl. Auctor ita nominauit, iam in *. semate plantarum a summumsitu exposuit '). Plan. ta est quam ToUR NE FORTIUS iam descripsit, cui galeoAfr orientalis lauendulae folio, ca*ce villa imo dicitur, in cuius herbario vivo, quod Berolini extat siccata etiam reperitur. Buta B AVMIVS
vero eam nomine fideritis paruis foribus purpureir descripsit. Hoc commentario vero Cl. Auctor
ostendit Zietentum differre a reliquis ei similibus
67쪽
plantis : calyce hypocraterisormi, limbo patenti lineari longissimo, corollae labio inferiori laciniis lateralibus reflexis, media complicata, semineque semper unico, perfecto in quovis calyce, ad cuius basin tria abortiva minima, seu potius rudimenta tantum conspiciuntur, ut in Collinonia. In uniuem sum proxime ad Stachyn accedit; maxime autem differt a Galeogfide, Sideritide et Helonica, quae genera ex Cl. Auctoris mente omnino separanda sunt. In tabulis adiectis speciosa haec planta egregie delineatur.
Commentarius de oleo quodam vegetabili, seco olei p. II. olimarum in omnibus iis r ionibus adhibendo, quae frigiliores sunt, quam ut olea in iis crescere possit, Auctore Cl. DE FRANC HEVILLE. Oleum ex semctibus sagorum loco olei olivarum commendat, VM riasque cautiones addit, quae in praeparatione eius obseruandae sunt. Inter Commentarios an. I 767 tantum ad nos M 766. pertinet: E latio de fecundatione artificiali, fertis uice p. 3. optimo successu in horto bolanico academiae regiae Berosinen is rei strato, Auctore Cl. GLEDIT SCH. Cum palma dactylisera nunquam fructus maturos exhibeat, nisi puluere antherarum suerit foecundata, Cl. GLEDIT SCH, Vt alio loco indicauimus spatham floridam ex planta mare, quae in horto Lipsiensi Bosiano extat, sibi transmitti curauit, et semineis
68쪽
floribus, puluere antherarum conspersis, fructus maturos obtinuit. Hoc experimentum anno I7 9 factum, non solum a. 17so eodem successu reiter vit, sed etiam a. 1768 puluere antherarum, ex ho to Carolsruliensi a Cl. Wo Er. REVT ER transmisso,
usus, similem euentum obseruauit. a.1768. Anni I 768 primus commentarius est: P. s. Cl. MARGGRAFF obseruationes de volanti fatio. ne partis illorum lapidum, qui suores Flusi e) dicuntur, Ue acidorum essecta. Distinguendi sunt hi Iapides ab ea specie, de qua Cl. Μ ARGIR AFF ita
Tom. U. et VI. commentariorum horum disi
ruit, quae etiam flus passi dicitur, et ex qua phosphorum idem ille praeparauit . Lapides vero, de quibus hic exponit, sunt fluores sic dicti mineruleis crystallisati, qui variis coloribus tincti in ossicinis eudo maragdi, pseudo - amethry si e. s. p. dicuntur.
Illi nullum acidum vitriolicum continent. Cum vero Cl. MARGGRAFF sedecim uncias calcinati huius lapidis cum vnciis duabus olei vitrioli misceret et destillationem institueret, sublimatum obtinuit album, quod butyro antimonii simile erat, et, pruna admota, liquescebat. Liquidum, in recipiet te contentum, odorem acidi formicarum habebat. Proportione olei vitrioli aucta, etiam sublimati copia augebatur. Eadem sere phaenomena, acido nutroso, acido salis marini, et ipso acido phosphori ac aceti adhibitis, obseruauit, ita, ut haec volatilisatio, quae ope acidorum obtinetur, inter praecipuos cha xaneres horum lapidum referri mereatur. p. 12. Cl. GLEDIT SCH disertatio phfω- oeconom ca, de Uu, quem variae Decies caricis QN N. inprimis D Pertinet haec syecies ad gras m δεο ρω- cRO
69쪽
nus in viis, per sera uliginosa et paludosa muniendis, praesunt. Plurimas caricis species, quae in Marchia crescunt, describit, et usum oeconomicum earum indicat. Caricem arenariam L. sassaparillae loco adhiberi posse, imo ei praeserendam esse monet. Radices vero caricis, in locis vliginosis crescentis, ita inter se concrescunt, ut massas satis duras
Drment , quae in frustula minora diuisae viis, per loca paludosa muniendis, optime inseruire possunt.
Cl. co THEN; et dissertatio de necessitate scholae P. z.
veterinariae et ratione, qua ea institui debent. Vtili talem et necessitatem eiusmodi scholae pluribus commendat, et, quae in ea doceri debeant, exponit. Quae tamen omnia, cum cognita iam sint, omi
Iam ad annum 17 69 accedimus, in quo Cl. R,I769GLEDIT SCH, characterer generum Albucae et Ais p. Sy thris L INNAEI corrigit, quarum plantarum flores Ill. ONNAK vs ex siccis tantum speciminibus descripsit. Cl. vero a LED1 aescu descriptionem hanc hic ita emendat, ut doceat: Albucam non monopetatam, sed hexapetatam esse, nullum in ea nectarium reperiri a corolla diuersum, stamina omnia inter se eiusdem longitudinis esse, cet. Quod ad Alethrin attinet, notat, secundam speciem QNNARI, seu A. Capensem, quam hortulani Brunsini giam dicunt, ab Alethri L. charactere differre. Nouum igitur genus ex ea constituit, illamque Vel heimiam in honorem Ill. Dκ FELDHEIM, qui hortum celeberrimum Harphensem, pxope Helmsta dium instruxit, vocat. Descriptionem vero characteris huius generis ita exprimit Noster, ut do seat, Vettheimiam habere calycem nullum; corollam ei L a esso
70쪽
esse monopetatam, tubulosam, oblongam, hypo r-Ρiam, marcescentem. Tubus est nonnihil angulatus, basin versus incuruus. Limbus erectus, breuissimus, sexfidus, patens, laciniis ouato obtusis, in apice crassiusculis. Stamina: Filamenta sex, subulata, versus latus inserius inflexa, tubo corollae paullo breuiora, eodemque tubo insta mediam sui partem secundum longitudinem adnata, et in fundum decurremtia. Antherae incumbentes, oblongae, didymae. Pytisium. Germen oblongum, trigonum, trisubcum. Stylus subulatus, striatus, situ et flexura simminum, iisque breuior; stigma obtusum. Per eurytum capsula tumida, ouato- oblonga, superius attenuata, tribus alis notata, trilocularis, triualuis, apice dehiscens. Semina in singulo loculo solbiaria , obouata , arillata , rezeptaculo columnari aiuxa.