Historiarum fragmenta

261쪽

ta. Manus ferreas ei alia annexu idonea iniicere. 23. Saxaque ingeni in et oi hos axo iuncti per pronum incitabantur, axis, usque emine iani in modum erici mili uiris verula binum pedum.

uirri navibus imposita ponς in murum oppidi prosilirel; cs. Λppian. Mithr. c. 73, exlr. Κατα δὲ τους λιμένας δυο πεντήρεις ἐζευγιιέναι πυργον ἔτερον ἔφερον. ου γέφυρα, o ποτε προσπελα- 'σειαν ἐς το τεῖχος. υ πο μηχανῆς ἐξηλλετο. ld. ib. e. 74.

γέφυρα ἐς το τειχος ξήλατο αφνω, και τέσσαρες - -- τῆς ανδρες ἐξέδραμον. 9uae vorborum inlor prolatio si vera Psl, im lere sertur ad turrim iunctis duabus vii mitio remibus impo Silam, noque male cum graeeo ἐξαλλεσθαι conu nil explicari verhum, quod de ponte consueto modo duas divorsas parteς iungente dici non poteSt. Aliquid sano ollan Aioni Α hahol pra sens vorbi . tali narrationi haud conveni ns. Utiaro haud scio an pro eo explicastis fuerit seriptum, adiuncto v rbo prosiliret, vel simili. Fr. 22. ID si ap. Cort., Gori. Dd. mai. Pt Debr. - GPri . Od. min. li I, 96. p. 224, 11. J Fragmonium, quod sex 4riis. V. idoneum p. 242. Ed. Lind. recolas accedit, simul cum s quenl ad Rir nnam sortissimaru pio cyZieenorum de sension om contra acerrimoq Mithridatis imp tuq perlin t. es. Appian. Mithr. c. 74, med. Tοὐς μὲν ουν

Mριους λίθοις απεκαυλιζον, ῆ βρόχοις ανέκλων, η φορμως ἐρίων τῆς βίας ἐξέλυον, τῶν δὲ βελων τοῖς μὲν πυρφοροις υπήσωνυδατι καὶ oέει, τα δ' αλλα προβολαις ἱματίων ῆ ὀθοναις κεχαλασμέναις τῆς φορῆς ανέλυον. oλως τε Ουδὲν προθυμέας ανδρὶ δυνατῆς ἐξέλιπον. Intieere igitur ad machina bellica ei

arietes est roserendum.

Fr. 23. fCort. p. 979. Gori. ed. mai. IlI, 41. ed. min. III, 57. p. 219, 8. Debr. II, M.t Non. XVIII, 16. p. 554 , 33. Merc. Pro et

orbes axe iuncti in pleris quo codd. valdo corruplo legitur turbae-s ac iuncti, in Paris. Λ. rurbe suae elicti, quae VV. DD. insolicissimis coni eluris tuniarunt. In ed. Ald. onim ol Ilinii oditur et axe riuunae truses, undo fluxi l l vi mulations saeua viil la odit. Sallustii lectio et axe vinctae trabes, in qua cimnes lanquam VerisΝima aequi verunt. Et tamen talis ost, ut neque corruptelae Originem Ostendat, turbato ex libidino verborum ordine mutatoque participii genere, ei ad hoc sententiam habeat promuς in piam. Nam axis quum per se a trahe non disserat, non intelligitur, quid trabes sibi velint cum axe: multo minus palol. quomodo eae aae vinciri, aut per pronum incituri potuerint. luod quum rotaliono lantummodo fieri posset, necesse est vocabulum assuisse, quod rome notionem

262쪽

24. Et onere ii irrium incertis navibus. 25. Nam qui enare conati fuerani, icii saepe sta mentis navium aui asilicii alveos undarum vi, mulcato foede corpore postremo interiere tamen.

haberi l, ot simul generis masculini ossei, id quod palot ox participio semeti paritor atquo Hieιi. Palmaris igitur conqPnda osi Τurnphi emendatio in Advorn. VIII, c. 7. proposita, quam in textu expressimus , quippe quae non minus inliciter ex divulsis et porporam eon positis lilieris de quo corruptolao genero v. infra ad Fr. IlI, 82. 19 3 erula sit, quum sensum pracs tot integerrimum. Restituli in Ici eum absurdas lectionis v iugalae orbes axe iuncti quid signifieoni.

per se est planissimum; in tolliguntur senim rotae axibuq indilao eoque ad deeurrendum compositae. - Vorba in mo lum erici militaris allulit eliam Servius ad Virg. Λ n. IX, 50b., quo Probar i armorum nomina ab animalibu csso d sumpta; v. ad Fr. II, 60. Ericius trabκ Prat transvorsaria, ex qua undique ferret aculei prominebant; es. l. ips. Poliore. V, 4. et intprr. ad Caes. B. c. IlI, 67. - Vertitum Noniuq l. l. explicat telum breve et an Stum. Fr. 24. Cori. p. 1008. Geri. ed. niat. lnc. I M. ed. min. III, M.

p. 219, I 2. Debr. III, 48. J Serv. ad Virg. Aen. I, 580., Wino libri

nota. Sed certum est id eum duohus soquentibus intelligendum os; de ingenti tempus lato, qua Mithridatis navos cum turribuq celerisque operibus in portu Cyzicono contusae ol disicolae interiere; cs.

στος το μέγεθος τά τ ἄλλα συνδερι νε μηχανmματα ιυρας βραχεῖ μο-

καὶ τον Diu νον πυργον εκατον πηχων υ νος οντα διασείσας κατέβαλεν. Incer ι is navibus Servius l. l. mirrifice explicat tardis.

Sensus Potiun eKt: certum recluniquo filatum non lorientibus, scd

modo in hanc, modo in illam partem inclinat libias. cf. Fr. I, 60. Fr. 25. t Cori. p. 967. Geri. ed. mai. III, 19. ed. min. III, M. p. 219, 18. Debr. III, M. III, 64.J Verba, quae exstant apud Non. t V, 454. P. 406, 10. Merc. et indo a verbo afflicti usque ad finem etiam apud Arus. h. v. p. 2I5. Lind. , neutro loco gravibus corruptelis carent, editorum imperitia ex parte auelis, quamquam sententia satis plana est, re ipsa docente agi do strage classiariorum Mithridatis apud Cygicum. - agmentis coniectura est Merceri pro frumentis, quod codd. praebent, quodque in vulgatis Sall. edd.

263쪽

m. 0liasi par in oppido festinatio et ingens ter

ror erat, ne ex latere nova munimenta madore infirma

rentur; nam omnia oppidi suignabant, redundantibus

inopte in ferramentis mulatum fuit; iutus enim non veniebant ab instrumontis ferreis, fistit a disiectis navium partibus mari innatantibus. - Post navium in odd. Nonii et Sallusti lcguntur vel ba aut vulnerati a suis, quae non solum in codd. dosunt, sed etiam senientiam alienam inserunt; n am quae ab auctore narrantur caussae mortis, unice a Vi tempestatis et strage navium repetuntur. 9uodsi

quaeri R, unde haec depravatio orta sit, haud dubie originem traxit ex eo, quod, quum in Nonii codd. corrupto legatur auι afflictiasuis, primo aliquis uolicti interprelatus est vulnerati, postea vero,

remis Λrii iani auctoritato in alveos mulato, illa interprolatio voleasu, vel supina editorum negligentia in t xlia remansit. - Al eos Arus. l. l. praestat Pro corrupta Nonii lectione aSuis; rursus autempi, quod apud Arusianum deest, absorptum m littera et praecedente et subqequonte, integrum Exstat apud Nonium. - Foede deest apud Arusianum, non tam librarii culpa, is iam grammatici, qui postrema non plene attulit. - Pro mulciato, quod LXon. tenet, apud Arus. in cod. Gud. est malcato, in Ambros. muleam, unde Maius P Ssimo socii malleato; contusa enim eorpora ex confitio ludine mulcalia dicuntur, es. Muel Zell. ad Curi. VH, 42, 17. Enituntur in verticem montis - mulcati piarte membrorum. Tacit. Λnn. I, 70, 4. Pern lavere sine igni, magna pars nudo aut mulcais corpore. - Postremo inseriere tamen coniecturae dobetur Merceri; in Nonii enim codd. scriptura valde obscurata est, quum alii leneant postremum maerent

tamen, alii postremum iteres tamen, alii Putremum se rerι siue tamen . Paris. A. Vero prorsus absone postremo ei pluris tamen, scilicet a voco postremo ex pag. 406,14. continuo transiliens in pag. 409, 14. His parum auxilii est ex Arusiano, qui tantummodo habet inuribunt, nisi quod intelligitur in corrupta v ine latere interire ver-hum. Sed quum tamen particulam certam praestet lemma Nonii, de veritate emendationis Merceri anact, quam ipga sententia commendat plurimum, dubitari non potest. Usum ιamen partieulae, ubi prola- sis tantummodo sensum. non formam habet enune talionis condicionalis, leti simus ad Fr. I, is, 18. v. supra III, 18. - Tolum hune locum, quod Wassius notavit, imitatu8 cst II gesippus III, 20. Ceterum natare adorsos convulaa navium fruomentu crebris quatiebam ictibus, lateribusque illisa miseros artus foede milicabant. Fr. 26. fCori. p. 963. Geri. ed. mai. III, 6. Od. In in . Ill , 54. p.

264쪽

217 327. f Viribus in peste describrari ordinem secutus est, quem et Lucretius semiat es Salgustiusj primo aerem, itide aquam, pOSi pabula eSSe corrupta.

Mere., in plerisque codd. ex libro quario laudatus. 9uod quamquam eonfirmari videtur auctoritate Prisciani, qui VI, 9, 46. p. mo. Κr.

verha munimenta mi re insimarentiιr paritor ex IV. assori . tam nros ipsa salis claro documento ost salsum eΝSe hune numerum, ae , . potiorem fidem morori antiquas Notiis edd. . quae II l. librum prae-. bent. Ea dona enim tempestate, quae Mithridatis navos in portu . frangeret machinasque everteret, auctor narrat CyZicenos quoquo ivaldo vexatos et in lorrorem coniectos esse. - Pro inusi in ed. ortiana, incertum typothelae errore an e coniectura, legitur gutili, quod valde absonum est; quasi enim valel fere, uti monuimus ad Fr. I, 73. Sensus igitur est non minor sere, quam in portu et castris nauticis Mithridatis, sestinatio pi ingons torror erat in oppido. - Festinatio hic tropida est concursalio; es. Caii l. e. XXXI, I. Et v. ad lug. c. LXVl, l. - I e constructione verbrarum eae la-ιere munimenta, quibus significantur munimenta opere latericio facta, cs. ad Fr. III, 57. Nova aulom dicuntur munimenta, quia Cyaleeni eam muri partem, quae incendio eorruerat, celori ter reso-eerant: cI. Appian. Mithr. c. 7 , Exir. Καὶ ταδε α πῶς φεροτο--τωα δη κακ--ουσιν, ομως γε του τείχους ἐκαυθη τι καὶ

συνέπεσεν ἐς ἔσπέραν. ου μην se γασέ τις ἐγλαμνος ἔτι

θερμοπι αλλ' αυτο νυκτός αυτίκα πε ριωκοδο ὶσαν οἱ Κυζικηνοί. - Pro omnia oppidi, quod in omnibus codd. cxstat, ex Xonii ed. Ald. in Sallustii edd. invasit moenia oppidi,

quod non modo non n cessarium. sed prorsus absonum. Nam quum aestus mari η per cloacas in oppidum intraret, per se palel omnes loppidi partes suis se inundalas. neque eam inundalionem ad moenia Mola perlinuisse, quae alioquin, etiam Aine illa caussa, nse recte , quidem diei possunt stagnare. Fr. 27. I De est ny. Cori. si Debr. - Geri. d. inai. Inc. 191.

d. in in . Inc. 64. p. 239 , 9.J Locus, qui exstat apud Serv. ad Virg. Georg. IlI, 481., sine libri nota, quamquam ipsa Sallustii verba non habet, lamen Fragmentis inserendus suit, quia planissimo ex eo intelligitur Sallustium in Historiis alicubi do peste dixisse. Eam Gerlae hius Vol. III. p. i5. et 14 . tam nugatorio, iniam fidenter, ut solet, Romae inde ab anno 76. a. Chr. n. por complures dei ne psannos saeviisse affirmat, provocans tum ad Pompeii Epistolam Fr. ill ,1.3, qua ille exercitum suum in Hispania fame vexari queritur, tum ad Fr. III. 90ia quo in propincia quae haud dubie Hispania intelligenda est per biennium grave pretium fruelibus suisse narra-

265쪽

28. Morbi graves ob mediaui insolita descentibus. 29. Ne simplici quidem morte moriebantur.

tur. Nobis istis iii ptii K, iuibus alia omnia politis, si iam pestilentiam Romae sui se probatur, frui non libet, omninoque salsam censemus opinionem ite pusio per illos annos in urbe grassante, hoc imprimis arguinenlo nisi, quod neque apud alios scriptores, neque in Epitomo Livii, qui id narrare non suisset omi9surus, ulla eius rei in moria exstat. Puodsi Sallustius de pesto tradero non potuit ubi nulla osset, consentaneum P Νl d seripsisse eam, quac re vPrasuit. Saeviii autem quam V cheme illissime in exercitu Mithridatis ante Cyzicum, casiue maxime cis etiam est, ut ille iligenti numero militum amis o re insecta abire cogerctur; cs. Λppian. Mithr. e. 76.

5, 17. mae clade conperm qiuum ea mora obsidentem restem fames, eae fame pes ιilentita urgere ι, recedentem Lucullus assequitur. Oros. VI, 2, extr. Interea Mithridales apud Cyzicion eadem mora. quia obsule ι, obsessus, in magnam penuriam Pe stilentiamque exercuum Suum coartavit. Nam plus quam trecensu millia hominum fame et morbo in eadem obsidione amisisse fertur. cf. Strabo XIL p. 862. C. Almel. His instimoniis quum paleat alio loco Sallustium de pestes dicere non potuisse, dubitari nequit, quin duo sequentia Fragm. rectissime huc traxerimus. Fr. m. fCori. p. 1007. eri. ed. mai. Inc. 109. ed. min. IV,

40. p. 228, 1 . Dubr. II, 73. lli, bb. J Donat. ad Tor. Hecyr. III. 2, 2. sine libri nota. Inediam Mithridaticorum insolita vescontium letigii Λppian. l. i. Adde Plutarch. in Lucul. c. 11, in. Μιθριδατην δὲ, αχρι μὲν υπὸ των ἐαυτου στρατ γων φενακιγμενος et νοει τον ἐν τψστρατοπέδω λιμον, ηνίων Κυζικηνοὶ διαφευγοντες τὴν πολM κων. χυ δ' το γλοτιμον αυτ - φιλονεικον ἐν αἰσθροειγενομένου των απο ρ ι ων, αIς οἱ στ ρατ ιωτα ι συνείγοντο,

καὶ των α νθ ρωποφαγ ιων, πιε δη μη θεατρικως μηδ ἐπιδε - τικῶς Aoυκουλλου πολεμουντος, ἀλλα, τουτο δη το uroμενον, ε - την γαστέρα ἐναλλομένου, καὶ ο πως υφαιρησει την τροφηνα παντα πραγματευομένου. Schol. Gro nov. ad. Cic. p. l. Man. e. 8, 20. Milues Mithridatis cae fame parallatim morte consumebantur. Ergo mortuorum corpora millies comedebant, deinde confecti versil sunt ad fugam.

p. 219, 17. Debr. II, 72. III, M. III, 1 9. IV, M. a. J Verba, quae Diuili od by Cooste

266쪽

ΗlSTORIARUM FRAGMENTA. LIB. III.

νωμαίοις καμήλους lλθον d. 3I. Inter recens domitos Isauros Pisidasque. 32. Primum Graecorum Achillem.

laudavii Sorv. ad Virg. Goorg. III, 482. libro non indicato, in postilentias doscriptione suis e ex eo patet. piod scholiasta ad Virgilii vorsum Nec via mortis erat simplex - haoc annotat: -o i autem Sallustii, qui ait ne simplici quidem moris moriebantur luibus nihil aliud significatur, quam Virgilium illam die lionem ex Sallustio do

adem re agonio sumpsi se . Quod ad ipsum vorborum sensum ablinet, variae foedae et horrendae Species mortiR de elarantur, quibus hominoς famis simul ac postilontino malo corropti, Pi non magis ipsa morbi vi quam nefandiq seeloribus. dosporali Ono soluto pi Pordine orti , conflictantes, absumuntur. cf. Liv. XXV, 26, 8-15. Fr. 30. fCOr l. p. 1012. Deest ap. Geri. Dd. mai. - d. min. Inc. 94. p. 240, 15. I cbr. IlI, 5 .l Plutarchi locus in I. ueli I. c. 11, myd.

ostendit Sallustium quoque de Oxpeditione Mithridatis inier obsidionem Cygici contra Bithynos suscepta egisse, de qua haec leguntur apud Plui. l. l. Φργυριον τι πουορκουντος A κουλλου τω καιρωχρησασθαι σπευδων ο Μιθριδατης εἰς Βιθυνιαν τούς μεν ἱππεις σχεδον απαντας ιιετα των Φωζυγίων, των δὲ πεζῶν τους αχρῆστους. IIυθομενος ὁ ' o AOυκουλλος; - περιτον Pυνδακον ποταμον κἄταλciβων τοὐς πολεμους τοσαυτqν τροπην ἐποινὶ σενi ἄστετας γυναῖκας ἐκ ταὶς Ἀπολλωνίας προερχομένας αφαρπάζειν τατω καὶ σκυλευειν τους φονευομένους. Πολλων δ', ώς εἰκος, αποθανόντων, ἐάλαγψαν Ἀποι μὲν εξακισχίλιοι και αναρέω ντονυποζυγίων, ἄνδρες δὲ μυριοι πεντακιοχίλιο και τουτους αγων παντας παρεξΓει παρα to στρατοπεδον τῶν πολεμιων. Σαλουστίου δὲ

χρονω g ρυγίαν Ευμαχος Μιθριδατου στρατηγος ἐπιτρέχων ἐκτεινε Ῥωμιιων πολλους μετά πιάδων καὶ γυναικων. Πισίδας τε καὶ Ισαυ ρους υπηγ ετο, καὶ Κιλικίαν, μέχρι των τις Γαλατικων τετραρχων Αχμόταρος hτιπολαζοντα αυτον συνεδωρε καὶ πολλους διέφθειρε.Fr. 32. Ori. p. 100 . Geri. ed. mai. lne. 63. ed. min. III, 37. p. 2l7 22. Debr. Ill. 18. III, IM J Serv. ad Virg. Aen. I, 96. 0ui quum doceat, primum hic non de tempore aut numero, sed de di-

267쪽

C. SALLUSTI CRISPI33. Dardania I secundum Salius iuvi a rege Dardanorum Mida, qui Phrygiam tenuit. 34. Tota autem insula modica ei cultoribus ina

italo alque gradu esse dictum, inde consequitur honorificam Achillis montionem vix alio loco fieri potuisse, quam quo Sallustius de Luculli itinere post liberatam CyZicum in Troadem facto narravit qua occasion' consontaneum est Achillis memoriam sive a Lucullo ipso recullam suisse, sive ab auctore repetitam; cs. Plutarch. in Lucul.

c. I 2. in. 91 κουλλος δὲ εἰς Tρωαδα καταχθεὶς ἐσκήνωσε ἐν τω ἱερω τῆς Ἀφροδίτης.

Fr. 33. I Cori. p. 1010. Geri. ed. mai. Ine. 172. et 201. ed. min. lII, 28. p. 217, 6. Debr. II, 152. Ill, 130.J Sorvc ad Virg. Aen. Il 325. haoe sine libri nota ita laudat, ut de integra forma ac sententia v rhorum Sallustianorum non plane consisti. Virgilii onim vorsum Venit summa dies et in luctabile tempus Dardaniae ita illo comm n - . . latur Dardaniae) Troiae; aut a Dardano, lovis et Electrae filio. laut certo secundum Sallustium a rege etc. tuac verba, si quidi video, hunc sensum habent: Sallu ito aueloro Dardaniae sive terra si vo urbis nomen, quod postia pro ipsa Troia usurpavit, non ab an liquo aliquo rege Dardano esse prosectum, sed Midam, qui Dardanis in Phrygia imperilaret, Dardaniam condidisse, nomon quo ei agense Dardanorum indidisse. Ulcunque est, Sallustius hanc de Dardaniae origine sententiam nonni i ibi potuit proferre, ubi Lue ullum in Troade vorsalum esse tradidit. Duare locum huic Fraςmento assignatum Kalis certum pulamuΝ. Fr. 34. fCori. P. 1003. Geri. ed. mai. Inc. 29. d. min. III, M. p. 217, 22. Debr. III, 154. IV, 30. J Verba servavit Juart. Capella V. p. III. Intelligenda st Ai autem Mae insula propo I. innum, ubii po-l Mithridatis fugam a CyZico classis regia a Lue ullo ex Τroadet advonionio victa est, unde intelligitur, cur hoc Fragm. duobuR superioribus subiiciendum fuerit. cf. Appian. Mithr. c. 77. A κουλλος δὲ περὶ τὸν 'Aχαιων λιμένα τρικκαίδεκα ναυς εΠε τιον λεμων.

Oυαριον eorr. Μαρων) δὲ καὶ Ἀλέξανδρον καὶ Λιονυσιον περὶ Aῆμνον ἐν ἐρη μη νήσω καταλαβων - ἐπέπλει μὲν αὐτοῖς

τε πολλω καὶ μετα καταφρον ησεως. - Καὶ φονος πολυς ην-των καὶ κ. z. λ. Eandem rom tradit Plutare h. in Lucul. c. I 2. .

ubi v. Sin lenis. Vol. II, p. 452. Gerlachius Vol. III, p. 125. Fragmentum recte intellexit; sed quod addit op x Appiani l. l. maniss-ςlum 3) fit. Sallustium t 3ὶ de huius insulae antiqui latibus 'in ae- euralius 3ὶ exposuisse , id haud uno nomine incerium est, ei fidem haud vulgarem PDStulat.

268쪽

35. Neque iam sustineri poterat immensum a ueto mari et vento gliscente. 36. Postquam egressus anguSti .

Fr. 35. ICori. p. 1003. Geri. ed. mai. Ill, I . Od. min. III, 102. p. 224, 18. I ebr. II, 9. J I,ocuq, qui eAt apud Non. l, M. P. 22, 18. Morc., dubitari nequit, quin pertinuerit ad narrationein de ingenii tempestate, qua Mithridatis classis a Cyaleo r segres Ra ei Pontum petens in ipsa adhuc Propontide apud Purium V. Fr. IV, 19. I . Appian. B. Mithr. e. 76. gravissi urinn naufragi uin incit; es. Plutarch. in Lucul. e. 13. Μιθριδατην δὲ αναχθέντα ροτα του στολου σπευδοντα πρὶν μαστρέφειν A--υλλον εἰς τον II-τον εἰσπλευσαι καταλαμμνει πολυς, υτ ου τα μ/, αφη αγη, τα δτων σκια , πασα δ' ἡ παρολία τῶν ναυαγιων ἐκφερο

2. xl r. Mithri tes adrersus Byzantium instructa classe navigans tempesiste correptus octoginta rostratas niaves perdidit. Ipse, quum quassam iam nari mergeretur, in myoparonem Seleuci piratue, ipso pirata semante, transsilivit. Inde Sinopen, ac post Amisum cum magna issi licuitute perrenit. - Sustineri absoluto positum, ut saepissime; isto sensu enim sustinere pariter ac sustentare cum negatione iunctuin significal resistere ac vim aliquam ingruentem sive impetus sive tempestatis perferre non posse: es. Cie. Epp. ad Fati tu .Xll, 6, 4. Brutus Mutinae viae iam susι inebat. Caes. B. G. II, 6. l. Aestere eo die susιentatum est. ibid. S. 4. Nisi subsidium sibi submitratur, sese diutius sustinere non posse. Liv. XXIX, 6, IT. Ipse Imstremo veniebat Hanni I; nec sustinuissenι Romani, nisi Locrensium multitudo - ad Romanos inclinasset. Immenstran qua rations vim adverbii haboat dictum est ad Iug. c. V, . p. 34. cf. Κruegeri Gramin. lal. 3. 323. nol. 2. p. 428. I acii.

Ann. IV, 27, 3. Multitudo fumiliarum gliscebat immensum. Plura sexempla dabit Boellicherus in Lex. Τacit. p. 37. Eundem v. ibid. p. 222. de gliscere verbo apud Τacilum froqvsentissimo. - Prostiis rete, quod omnes Νonii codd. tenent, Carrio imperite scripsi lyliscenti v. Κrueseri Gratiam. lat. 3. 195. p. IBI. , quod Gert. demum Vol. III. p. 90. ex odd. Sallustii expellendum vidit; iliapori tius idem hoc partieipium ad muri pertinere pulat. Fr. 36. I Cori. p. 978. Gert. ed. mai. III, 23. ed. min. III, 24. p. 2 7, 2. Debr. Ill, 65.J Breve Fra . , quod exstat apud Arus. v. mredior, p. 227. Lindem. , non sine quadam vori imilitudinis spΘ-cie intelligi poloςt do Mithridato. post ingens in Propontide nau

269쪽

C. SALLUSTI CRIspl

37. Non tu scis: si quas aedis ignis cepit acriter, liaud facile sunt de sensu, quin et comburantur, proxumae. 38. At Lucullum regis cura maclunaia sanies brevisatigabat.

ustirpata; es. intra Fr. III, M. De hac Mithridatis fuga v. Plutareh.

Appian. Mithrid. c. 78, in. Fr. 37. DeeΝl apud Cori. - Gort. ed. inai. Ine. 224. ed. min. IV, M. p. 228, 25. Debr. IV, 1.J Charis. II, 14. 32. p. II 5. Lindem. p. 176. Pulsch. . Acriter, quod casu in Putκchii ed. excidit, Ger-lachius malo ante cepit tran posuit, non assoculus vim Rentcntiae adverbio conlin ri. Peius idem contra apertum Charisii tostimonium Fraginenlum in quiarium librum transtulit. Verba onim haud dubioli, uni vel legali vel epistolae Mithridalis. quibus Atatim post gravi Α-himas clades primo ad CyZieum deinde mari acceptas Tigranem ad auxilium sibi serondum commovere studuit, qui quidem conat uni lum Duqtra sui l. cf. Appiun. MithridaL c. 78. p. 757. ed. Schwoigh.

Μιθριδάτης ' Μόν iam κάλω διαπλέων προς τε τὸν κηδεστην Τιγρανην τὸν 'Αρμένιον, κοὰ ἐς Μαχαρνμ τὸν υἱὸν - περιέπεμπεν, ἐπικουρεῖν ἐπείγων έκατερον. εις τε Σκυθας τους διωρους χρυσὸν καὶ δωρα πολλα Λαγαλέα τέρειν ἐκέλευεν. Memnon. apud Phol. e. 22 . p. 234. b. Od. Bekk. Μιθρι/- ς de ταύτα ἄκμων se. Luculli consilia novum imp tum parantis παρεσκευαζετο, καὶ διεπρεσβευε το προς τε τους

Σκυθῶν βασιλεῖς, καὶ προς τον Πάρθον, καὶ προς τον γαμβρὸν αυτου Τιγρά νην τον Ἀρμένιον. αλλ οἱ μὲν ἄπειπον, Πγραννὶς δὲ υπὸ τῆς Μιθριδάτου θυγατρὸς πολ λάκις ιν χλσεὶς καὶ αναβαλλομενος oμως υπέστη τὴν συμμοχων. 9uodsi

Verum Fragmenti nexum assecuti sumus, ipsa sententia haud disii-ellona habet explicationem. Mithridates enim sive Pius legatus quum, id agat, ut Tigrani persuadeat, nisi mature Romanis summa vi occurrat, ire, ut b llum, quo Ponticus rex nune ROlus prematur, in Armeniam quoquo transeat, ad periculi imminentis magnitudinem demonstrandam exemplo utitur incondit aeris, quod in primis aedibus non statim repressum in proximam quoque domum se effundal Oani quo absumat. - rationis forma inficit illiuη ita comparala e Si, ut, quae verba ex praegros,o scis suspensa esse debe-

270쪽

HIATORIARUM FRAGMΕΝΤΛ. LIB. III.

22339. Ai Oppius postquam orans nihil proficiebat, timide veste tectum pugionem expedire conatus a Cotta

Vuleioque impeditur.

bant, nullo respectu rogentis vocabuli habilia directo modo enun- cientur, quod eo factum, quia Sententia sic tanquam generaliqquaedam regula Propi sila aliquanto maiorem vim habet. Haud dissimilis huius structurae est illud interrogationum genus, quaθ, quum suspensae esse debeant, nihilominus directam formam ha bent, de quibus v. Gramin. lat. nostr. S. 134, 2. not. c. p. 4 4. In li)rrogandi signum, quod vulgo vitiose extremo vocabulo additur, sustulimus, quia verba interrogationis naturam exuerunt; quod quo clarius pateat, post scis uolo distinximuR, ubi vulgo comma habetur. - Proxumae, Pro quo Gorlachius Rupina n gligonlia scripsit proxuma, subiectum Psi Verborum humi facile suns deferre , quae Ger Iuchius perverse retulit ad sup riora.

Fr. 38. scori. p. 959. Geri. ed. mai. II, 28. Pil. min. III, 8 l. p. 223, 20. Debr. III, 1l4.J Haec verba, a Prisciano VIII, 4, 17. p. 369. Κ r. salς x se 1ula libro laudata, indo a 'arrion eum Fr. Il, 48. in unum conssala in lib. II. Oxhibentur, quod cur fieri nequeat, ibi a nobis demonstratum est. Fragmentum huc collocandum duximus, quia ros pertinet ad illud tempus, quo Lucullus. Mithri-Idale a Cyetico ropulso ducibusque eius terra marique in Mysia ac Briuinia susis, iter in Pontum direxit, advorsarium in ipso creno Paterno ag ressurus; es. Plutarch. in Lucul. c. I , in. A κθυλλος

μὲν ἐνδεης των αναγκαίων - προiων δε καὶ κροτῶν ciπαν- των εἰς τοσαυτrim ηλθεν σπορίαν, ἄστε κ. τ. a. - Brevi, quod hic respondet graeco ἐν cis3n, non est mn breve tempu3, quae vulgari' est voeabuli vis, Ased rari oro usu significal per breve tem ms, quae ablativi poleηtas qualis sit, bene explicavit Krtigerus in Grainm. lal. g. 374, b. p. 497. - Ite paKsiva vi machinatus parit ei pii v. ad Calii. c. XLVIII, 7. p. 225. Fr. 39. ICort. p. 978. Geri. ed. mai. III, 30. sed . min. III, M.

p. 218, 17. Debr. HI, 70.J Non. XVIII, 9. p. 553, 32. More. Res

narrata ubi et quando acciderit, non accurate definiri pol st; non improbabilis lamon Drumanni eKi sententia. qui Plist. Rom. V. p. 343. iin Hora leae obsidiono factam osse coniicii, quam urbem M. Colla proconsul per duos annos 72. et 71. a. Chr. n. oppugnavit; os. ι 'Memnon. ap. Phol. c. o. cod. 22 . p. 236 sqq. Be ker. Ei

magnam eum quaestore suo P. Oppio in torcessiςse simultatem meo constat, quod po lpa absens eum pser littera ς Romae accusavit v. duintil. V. 13, 20. . Cie r ne reum dolandonio. Cau, Ru vero,

라틴어 텍스트