Historiarum fragmenta

271쪽

C. SALLUSTI CRisPIM. Se eius Opera noli usurum, eumque ab armis

dimittit.

41. 0uarum unam epistulam sorte cum servo nancti praedatores Valeriani scorpione in castra misere.

eur Colla pi irascoretur, haec suit, quod loste ψuintiliano V, 13. 17.

do militum cibariis dotraxerat si pxpretium largiondo corrumpere studuerat. Ob haeo delieta haud dubie gravitor a Colla inerepatus castigatus sile telo eum appetiit, aut certo appetiisso arguebatur; nam rem tueor iam fuisse non solum ex Sallustii verbis eolligitur, sod pliam P x Ciceroni, defensione patet, de qua Uuintil. V. Io, 69. haec habet: ,, Facit hoc Cicero pro Oppior Orum, quum Cottam appetisseι, an quum ipse Se conaretur occidere, telum ei e manibus ereptum esι' ' Λ l Dandem rei ambiguitalom spectat etiam altor Ci- coronis locuR a Puintiliano allatus. V, 13, 30. At enim noνι verisimile est tantum scelus M. Cotωm esse commentums Ouid' hoc verisimile est, tantum scelus Oppium esse conatum Z Sed lieot Cicero elientisi sui crimen quovis modo extenuaro Atuduerit, Colla certo rem adi Ol aegre tulit, ut Oppium ab exercitu removeret; es. Fragm. SequenΝ,

ἐπιβουλῆς αποπέμψαντος, κ. T. LFr. 40. fCori. p. 1006. Gori. Od. mai. lnc. 83. ed. min. III, 5 p. 218, 20. Debr. V, M.t Fragm. hoe quum a Servio ad Virg. Λ n. XII, 844. ita asseratur: o Sallustius do Appio, ubi eum CA lta in

Eontention o ab Oxercitu cogit abscedoro, diuil se eius opera Ple. ,

in omnibus Sallustii edd., excepta Gortaehiana minore, etiam VPrba Ubi eum Cotta - diu simul cum relicuis pro Sallustianis exhibon lur. Sod Servii ea osse lum ipsa orationis forma, tum soniΘntiae ratio ostendit. Nam quum Virgilius usus essol verbis dimittere ab armis, Servius, ut probaret proprio ita scriptores in re milituri loqui, Sallustii exemplum asseri, ante breviter explicanR qua oec&Νiono auctor istam dictionem adhibu serii, ast sensum formulae ab armis dimitiere v rhi ς ab exercitu cogis abscedere illustrans. uuare dicit quoquo, a Gorlachio servatum, abiiciendum est, quippe qui dvol maxime ad Servii verba portineat. Celerum saltustianis salso assuta particula inda a Carrione foedissimo eo deformata esl, quod pro Coua in contentione, quae vorba universo loco lucem assundunt inepto scribitur ιsta c9ntione, quod resulare non opus est. Pro Ap pio autem apud Servium scribendum sesse oppio e larissime palei ex iis . quae ad Fr. 39. disputavimus. Νihilominus Dobrosqio ita ineptire placuit, ut, quamvis Nervio inspoclo, non solum Vulgatam textus depravatio m Roquatur. Mod pliam pro Colla qubstituat Lu-

272쪽

HISTORIARUM FRAGMEΝΤΑ. LIB. III. ' 22542. Castella, custodias illesauroruin, in deditiovem accipereni. i

e ullum, Appium vero capiat de Clodio, quavi is, quom Plutarchus sane Gra eorum more ita nominat, apad Romanos quoque solo praenomine dos ignari solituR sit. Eius opera de quaestoris officiis in lolligondum. Fr. 41. rt. p. 980. Ger l. ed. mni. III, 44. Dd. min. III, 6 l. p. 219, i5. Dobr. III, 35. J Apud Non. XVIII, 7. p. 553, 22. Mere. pro unam epistulam in codd. vitiose est una epistula, quod Iunius correxit; inverso modo in plerisque codd. , sod non in Paris. A. a. d. , Pro Scorpione est Scorpionem, quod parilser a Iunio correctum. - Nancti, quod eodd. praeb nt, immorito oditor μ mularuni in vulgarem formam nacti: cs. Κreyssi g. ad Sall. Fragnam. Vaticc. p. 94. Fr. III, 77. 14. Dra kenborcii. ad Liv. XXIV, 3I, I . Conr. Leop. Schneideri Gramin. lat. I, 2. p. 463. - Fragmpnti RPnsus, licet singula verba sini ex poclitissima, valde psi obscurus. Ex Valerianorum commemoratio no, qui iidem sunt atque Fimbriani, quo Lucullus in exsercitu duetabat v. supra Fr. II, 58. Plutarch. in Lueui. c. 7.ΤEschuck. ad Eutrop. VI, 9. p. 334. Drumann. Hist. Rom. Ol. IV, p. 127. , id solum cogno citur ad bellum Mithridaticum linoe por- linere; sed cuius in torcepta epistola suerit, et ad quem data, lumin quae castra et quo consilio a Valerianis missa, nemo dixerit. Debrossius quidem omnia scit, quippe qui nihil cunctatus Fragmentum sic explicet: se Magii epistolam ad Lucullum Valeriani militὐκ in eastra Romanorum sagitta mittunt. Magiuq pnim regem prodens Lucullo lavet. duam laniam sapientiam amplexus Gorlachius Vol. III. p. 103. et doctrinae suae copiis confirmaturus lociores remittit ad Appian. Mithr. c. 72. , ubi ουδὲ γρυ legitur, quod ad rem pertineal. Nimirum talia non magis eurat par nobile acutissimorum hominum, quam prorsus ridiculum et ineptissimum commentum de Valerianis, qui Ox illorum sententia captum cum epistola servum non ad Lucullum adducerent, id quod sana ratio iubebat, sed epistolam scorpione in eius castra ipsis pat talia milier ni, quod mΡ-rae insania fit.

Fr. 2. Icori. p. 98l. Geri .ed. mai. IV, 10. ed. min. IV, 45. p. 228, I9. Dθbr. IV, b 1.J Haec verba, quae vulgo in quarto libro exhibontur, auctoritate Charisii I. p. 60. ed. Lind. in tertium retraximus. Νeque obscurum est do Lucullo pa accipionda esse, Pontici regis thos auris poliente; quod quum haud dubie sa pius factum sit, non opus est Plutarchi in Lueui. c. I 8. auelori tale Fra ςmonium ad Luculli ros post Pugnam apud Cabira gestas referro, quae sane IV. demum libro narrantur. At grammatica verborum ratio longo est impeditissima. Charisius enim l. l. diei l custodias genitivum esso, a SalluAlio ad

273쪽

G. Igitur introrsus prima Asiae Bittiynia est, mul-

anali, giam vocum paterfamilias, materfamilias usurpatum, idem quo tradit Servius ad Virg. Aen. XI, MI., qui, verbis castella custodias thesaurorum allatis, Asperum eius exsilieationis reserta uel Orem. Puao si vera psSet, Sallustius admodum durst 6 insolentor artissime coniunxisset caStella custodias, quasi vernacula dicas Benischungscasselle, Schulzcastelle, quibuς verbis nihil sane Obstat, ilii Ominus alter genitivus obiecti addatur. Sed no sic quidem Omnia plana sunt. Nam quuiii Servius l. l. addat, non om nos Asperi sententiam pri bare, Sod eSse, qui custodias pro accusativo

habpant, in promptu est istud fieri non potui se, nisi liquidum ae

prorsus certum fuisset, castella quosiue accusativum ess . Sed si castella ol custodias accusativi sunt, accis,erentur, quod Charisii codd. Oinn Isque Sali. e ld. tenPnt, necesqario inisum est, seri hendumque acciperent, in quod Pliam Gortaehiuq Vol. III. p. 104. incidit, quamquam ratio eius si ea modo ratio est, quippe non ex hoe ipso loco duci g, sed ex prorsus alieno Fr. IV, 5.ὶ repetita a nostra toto coelo discrepat. Ne multa, vana est grammalicorum de go uilivo custodias sententia, neque id fugit circumspectum iudicium Conr. Leop. Suhnoidori in Gratiam. lal. II, 1. p. 21. Charisius enim pariter at tuo Servius Λsperum temere seeuli sunt; Asper aut in , ut Sallustium prisco loquentem saceret, ingonio abusus estinon veritus ineptias, si modo doctuq vidoretur. Perversa igitur verborum Oxplication se et seriptura omiissa, Fragmonii ratio haoc est, ut c stoditis thesaurorum appositio sit ad caStellia voeom; haud infrequenti senim metonymia custodia dicitur de to eo, ubi aliquid custoditur, Vol asservatur. Fr. 43. Cori. p. 1007. Geri. od nani. Ine 100. ed. min. III, M. p. 218, I. I ebr. Ill. I 29.J Locus Oxstat apud Sor v. ad Virg. Αon. V, 373., qui verba ioitur - Bis niti est etiam ad 203. asseri. Praeterea totum hunc Sallustii locum liberiuq ae nonnullis mulati additi quo exprosς it Isidor. XIV, 3, 39. p. 439. Lindem. Fragmentum hoc eum novom soquentibus portitioni ad degcriptionem Ponti, i. o. maris Pontici et circumiacentium torrarum pG Pulorum quo , quam auctor Opori suo inseruit. Eam digressio nomi salis claram fuisse apud antiquo; lostatur Fest. Avienus Ora mari l. V. 32 sqq. selial u rogasti, si tones, Maeotici Sinus quis eqsel aequoi ris. Sallustium Xoram id dodisso, dicta ol eius omnibus Praeiudi- ' calae auctoritatis ductor Non abnuebam. Ad eius igitur inelitam Descriptionem, qua locorum formulam imaginemque expressor psit e ax ς tili Et veri latis paene in Obtutus dedit Lepore linguae, multa rerum iunximus Ex plurimorum sumpla commentariis. Hinc etiam inclum est, ut grammatici interdum, ubi locos ex hae operis Sal-

274쪽

lis antea nominibus appoliata. Ipsa enim est ei maior

Phrygia.

lustiani parto assorunt, non Historiaq nomine n l. Aod verborum au-

uel in sim Ponti Non. XII, 18. p. 52 , I 0. laudent, qua re Werns - dorsi iis ad Pi set. Lai. min. V l. V. 2. p. 661. non de bobal in pam opinion Ρm induci, ut peculiari Sallustium libro do situ Ponti psisso suRpiearetur. luem aulom locum haec de Ponto disputatio in Historiis obtinuerit, quum de nullius Fragmenti libro considi, notalione Piuq rei a grammaticis neglecta, eoni elura lanium definiri potest. Ae Gortae litus quidsem Vol. III. p. I 29. et 155. Ponti doscriptionsentiolius bolli narrationi censet praemissam fuisse, ita ut, quum auctordo Mithridatis origino, ac deincolis de eius copiis et apparatu bellico dixi sol, priusquam ad res ipsas belli accederet, regionum Ponti situm at ius ipsius maris Pontici naturam sexplicaret. 9uod quamquam talo est, ut potuisse fieri concedendum sit, recto lum nsaelum es Re concedi n quit, quum ea ratio neque cum consuetudino Sallustii, noque cum historica eius arto conciliari possii. Νimirum ille non foeundum ieiuna ludima ostrorum prae estpla opia Ruum corru Osuit, sed nrgumentum ita iractavit, ut in eo ordinando naturalem rorum ordinem so luseretur, eumque digressionibus, quibuς libenter ol perquam perile utitur, non interrumporet, nisi ubi ros ipsa id vel flagitaret vel commendarei. 0uod si lonueris, pro secto sentios no quo ineunte bello Mithridalico, nequo primis eius annis, quibuq circa Propontidem tantum et in Aegaseo mari pugnatum est, iustam caussam suiqso, cur Sallustius rerum ordine ro-lielo ad Ponti doςeriptionem animum appelleret. Sed ut prius id facere non salis commodi potuit, ita opportunissimam de Ponto sexplicandi occasio nona habuit lum, quum I. ue ullus, Mithridate ex Asia pulso, bellum in ipsum Ponticum rognum transferret, rPg m que indo in interiora ac romoliora loca rofugientem summa Vi PPr-Kequeretur. 0 uaro satis probabilem Ocum Fra*montis hue speelantibus assignasse putamu . Si qui voro sint. qui Gerlachii s0ntentiam Praeserant, ii r puloni, si verae essent eius rationes, Sallustium certe non tertio, sed iam secundo libro de Ponto agere debuisso,

quippe quo initia belli Mithridatici conlinoantur; v. anno l. ad Fr. II, 53. Sallustium huiuq Fragmenti verbis ipsam Ponti deseriptionem exorsum esse quum perpicitur ex his, prima Asiae Bithynia est.

tum maximo planum fit ex particula igitur, cuiuA ea Vis est, ut, quum auctor in antecedontibus significasset, omissa parumper rerum gestarum narratione do Ponto A qse dicturum, Oralio ad ipsum propositum dirigatur; es. ad Iug. e. XIX, 7. p. 124. Iland . de Par liec .

275쪽

C. SALLUSTI CRISPIM. fAnacreon, lyricus portu, Teius fuit, i. ed ab urbe Teio, clita iii in Palili lagonia esse lyullus ius indi acquum de situ Pontico loquisur

Lall. Vol. lil. p. 195. 3. 27. Pessime igilii r haec particula, quam Gori. Solus habet, indo a Currione omissa est. Simul ex hint ii eoimgnoscitur, pam auctorem instituti sui in iis se viam, ut a Bithynia incipions per relicuas deinceps ierras ae gontes pergerct, ei Sie ei reuitu Ponti saeto in ea Thraciae parte, ubi HS Zanlium est, de inPrse l. Hanc rationem imitatus est Amni. Marcell. . lI, 8., Sallustium quum in universo digressione de Ponto, tum in disserendi ordine apprio Secutus - Uuae Fragmutilum claudunt vorba ipsa enim est et maior Phrygia vix possunt explicari, enunciatione non amplius integra;

quare nolumus tentare, quae reelius plane non attinguntur. Ger-lachius in utraque sed . et dolevit, illio vorba ipΑa quidem g nsum quodammodo accipiunt, celerum nexui sententiarum minimo consulitur. Apud Isidorum Orig. XIV, 3, 39. locus sic e X stat: Asiae minoris Bithynia in Ponti Oxordio ad pari lar solis orientis adversa Thrae tuo iacet, multis anteia nominibus appellata. Nam Iirius Bebrycia dicia, deinde Mygdonia. mox a uilhyno roge Bittiynia nuncupata. Ipsa est et maior Phrygia. Fr. 44. Cori. P. 1012. Geri. ed. mai. Inc. 217. Dd. min, IlI, 48. p. 2I8. 15. Debr. III, 135.J Locus, a Porphyr. ad Hor . Od. l. 17, 18. allatuq. non ipsa Sallustii verba praebet, scd tantummodo doeti montiaoςt auctorem in Ponti doscriptione de Paphlagonia uiusque regioni μurbibus dixisse. Apud Porphyr. vitiose o-t ab urbe Teia, quod Corroximuς; nam antiquum urbis nomen fuit Γηῖον lesio Strabo uoXll. p. 818. C. Ii. 820. B. Et p. 8 8. C. Almel ., pro quo postea Tiumvol Tius obtinuit: v. Forbiger. Geogr. antiq. Vol. II. p. 392. EX

iisdem l l. ll. intelliςitur Teium in Bilhγnia poliuς, quam in Paphlagonia silum fuisse; sed quum haud procul ab huius finibus abosset, alii videntur Paphlagoniae attribuisse. Cum Sallustio corte facit olPomp. Mela I, I9 8. Tum Tios oppidum, Milesiorum quondam colonia, se I iam soli gentisque Paphlagon um: ol Λmmian. Marc. XXll, 8. Post Bithyniae partem proninciae Pontus et Paphlustonia protenduntur, in quibus - et I ius et Amastris. Prorsus ridiculus VorO error Porphyrionis, qui 'ium cum Teo, Ioniae urbe, unde Anacreon oriundus suil, confundens, celeberrimum Ionium poetam Paphlagonem socerit. Fr. 45. Cori. p. I011. Geri. ed. mai. lnc. 2I5. ed. min. III. 46.

. Mere. laudatum, eiusdem est generis ae loci, alque praecedens.

276쪽

nion toriis Papti lagonii in pi 'li ioci Criumetopon appellavit,

46. Dein campi Themiscyrii, quos habuere Amago-ileg, a Tanai flumine, ilicerium quam ob caussam, di

greSSae. Inlogra Νonii verba haec sunt Proximum dicob. t i veloros non solimi ad hastrens Pt adiunctum, verti in pliam longe romolum, si iamon inter duo disero la nihil medium Oxqtilis ei; Virg. Λ n. V. 320. Proximus huic, longo sed proximus inter Pallo. Insegitur Salius. Ita et Sallustius ' ele. Paphlagonum promontoria sunt Carambis, et Syrias sive parvum; quorum hoc minuq notum v. Marcian. p. 72. Arrian. p. 15. , illud satis crobro memoratur; es. Strabo II. p. I M. I . Almol. Κατα μέσον se. λυξεινον ποντον) πως ακροι δυο

διέχοντα αλληλων περὶ Mσχιλίουe σταδίους και πεντακοσ&υς. Id. Vll. p. 47b. B. X l. p. 759. C. Xll. p. 820. C. Dionys. I i riog. v. - - 155. Plin. ll. X. IV. I 2. 26. Promontorium Criumetopon adversum Carambi Asiae promonDrio per medium Euxinum procurrens. Pomp. Mola I, 19, 8. II, 1. 3. Ammian. Marcoli. XXII. M. Avion. Descript . orb. v. 228. , quibus locis omnibuq simul de Criumetopo promontorio dicitur. Fr. 46. fCort. p 1006. Gori. P d. nani. In . 82. ed. min. IlI, 40. p. 217, 24. I ubr. III, 139. J Λpud Serv. ad Virg. Λen. XI, 659., ubilia e Oxstani. in nonnullis codd. pro Themiscyrii dopravato legitur Thri issi. In Sallustii aulo in edd. inde a Carrione P rporam fieribitur Then scisti: eaedemque pro quam ob caussam contra Sorvii auctoritalem habent quamobrem. - Do campis Themis vriis ad Thor-modonta numen, quiburi ab urbe Thomiscyra nomen suil, pr dixe agilStrabo Xll. p. 823. C. su l. eorumque etiam alibi mentionem facit, voliti II. p. I M. A. cs. Pliit. in I. tacui. c. I , in. ΚΘαδραμοντες αχρι Θε ιισκυρίας καὶ των περὶ Θερμωδοκτα πεδίων ητιωκτο τον Αου-κουλλον κ. T. a. Pona P. Mola l, I9. Secundum Bahyn urbs est Lycasso, ad Thermodonta campus. In eo fuit Themis vrum opyidum: fuere et Amazoni m castra: ideo Amazonium vocant. Amm. Mareoll. XXII. η. Thermodon his est proximus, ab .4rmonio defluens monte et Themiscyraeos interlabens lucos, ad quos Amronas quondam mistrare necessitas Sub gerat. Appianuq B. Milhr. c. 78. tradi lde Themiseyrae oppugnatione, commode quidem comparari Possunt, sed ad rem perlinoni ab hae operis Sallustiani parte alienam.

277쪽

230 C. R ALLURTI CRI spl47. Scythae Νomades tenent, quibus plausim sedes

sunt.

48. Namque omnium ferocissumi ad hoc tempus Achaei atque Tauri Sunt, quod, quantum coniicio, loco

rum egestate rapto vivere coacti.

Tr. 7. Or l. p. 1009. G seri. ed. inai. Inc. I 62. ed. min. III, 45. p. 218 7. Debr. lli. ibi. J Verba sic. iii edidimus, exfilant apud Porphyr. ad uor. Od. II l, 24. 9. Ad eundom Sallustii loeum rospieit oliam Acro l. I., sod eum minus accurate sic laudat: - in quibus plaustra sedes sunt , quae impericla ac vitiosa Fragmenti forma a Cortio male recepta esl. - Sc Sthiae, quae lalissimo patebat neque certis sinibus erat circumscripta, eam modo partem saltustius intellexisse videtur, quae inde a palude Maeotide et I anai flumino ad mare Caspium versus et Illa a flumen porrigebatur; nam quae ad remoliores rogiones spectabat, in Ponti descriptione non poterat, nisi sorte obiter, memorari. De Scythis Nomadibus es. Amm. Marcell. XXII. 8. p. 317. Vales. In medio spatio arcus se. Ponti Europ iei sunt Alani et Costobocue stentesque Seu thar u m innumerae . quae Porristuntur a iussus terras sine cognito sine distentus. quarum pars exigua frugibuS alitur, residuae or nnes palantes per solitudines vastas, nec Stirum aliquando nec Sementem expertas - ferarum tetro ritu vescuntur; eisque caritates et habitu cula viles que supellectiles plaustris i mpos i tu e su n ι cor ti ei-bus tectis. Iustin. II, 1, 4. Scythae uxores liberosque secum in plaustris vehunt, quibus, coriis imbrium hiemisgue caussa tectis, pro domibus utuntur. Pomp. MPla IlI, b. . ii introeuntium sc. mBro

Caspium) dextrum Scythae Nomades 'efi litoribus insident. V. praeterea Strab. VII. p. 454. A. XI. p. 778. D. Almel. ltero dol. IV, 46. Fr. 48. Cori. p. 1008. Geri. ed. mai. lne. I 2 . Od. min. lli. 4Φ. p. 2l8, 4. Debr. III, I I. IlI, I 4.J Seli Ol. ad Iuvenal. Sal. XV. lib.

Pro Tauri Certae litus in latraque ed. sine ulla eau Ra, temeri rium Colori commentum lem re secutus, Acripsit Taurici. - Hunc ipioque locum in descriptione Ponti fuisse ex eo palot, quod, quum n que Lucullus nequc Pompeius ad Tanaim usque et ChersonnoMutii Τauricam progressi essent, in rorum bollicarum narrationo haoc

'Aχαιῶν καὶ Ζυγων καὶ Ηνιοχων παραλία το πλέον αλίμενος καὶορεινη του Καυκάσου μερος ουσα -οὲ απο τῶν κατα θάλατ-

278쪽

HISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. III. 23149. Νam speciem ossicit Scythici arcus. 50. IV a a cusem resco, quis se angustiae ponticioris illic dilutant, fut Sallustius dicit

καθ ημας παραλία πασα υποχείριος ἐστίν ' ει ιμή τις rix τιον Αχ ων καὶ Ζυγῶν καὶ Ηνιοχων ἐν τίθεται καὶ νομαδικλ ἐν στενοῖς καὶ λυπροῖς Mela I. 19. 14. An m. Marcell. XXlI, 8. I e Tauris v. Strab. VII. p. 47 . n. Εἶθ' ηMῆμννησος κατεσκα ιιιέν q. καὶ ριετ αυτὴν λιμην στενο- στομος' καθ ον μάλιστα οἱ Ταυροι, Σκυθικον εθνος. τὰ ληστήρια συνίσταντο τοις καταφευγουσι in αυτον ἐπιχειρουντες. Pomp. Mela Il,. I, II. Tauri immanes sunι morsints, immunemque sumiam habent solere pro victimis titio νιtis caedere. Tacii. Atin. Xll. 17, 4. Hrercitum romanum incruentum et victorem tridui itinere afuisse ab amne Tanai consistis. Sed in rcyressu dispar fortuna fuit, quia narium quaSdum, quae muri roncabant. in littora Taurorum uelutus circumvenere barbari, pruefecto cohortis et plerisque centur. onum interfectis. Anim. Marc. l. l. Fr. 49. Cori. p. 101 l. Geri. ed. mai. Inc. 173. ed. in iii. IlI, 42. p. 2l8, 1. Debr. III, 122.4 Servius ad Virg. Aen. III. 533. haec allari ad illii trandum poetae versum , POrius ab Euroo lluctu curvatur in arcum, hi A verbis usust, .sic de Ponto Sallustius, unde hie tulit eo- loroni : nam speciem ' etc. iduae admodum pueriliter Debrosqiuq ila cepit, ut Sallu Alio tribueret etiam verba unde hic tulit colorem, non aq: oculus Servium hoc significare volui Aso, Virgilianam dictionem ex Sallustio es Ke expressam. - in Ponti forma describenda Sallustius sequitur vulgarem veterum geographoruin sententiam, paullo pinguius Pontum scythico arcui comparantium; cs. Strabo II. p. l87.

ix. Η περιμετρος τοὐ συμπάντος πελαγους ἐστὶ δισμυρίων που καὶ πεντακισχιλίων σταδιωμ' εἰκάζουσι δέ τινες τὸ σχῆμα τῆς περιμέτρου ταυτ ης ἐντετα μέν φ Σκυθικω τος ω. την μεν νευραν ἐςομοιουντες τοις δεξιοις κaλουμένοις μέρεσι του Ποντου ταυτα ὁ ἐστὶν Ο παραπλους ο απο του στοματος μέχρι του μυχου

ζων μικρας ἐσοχας τε καὶ 4οχας, ωστ ευθεια ἐοικέναι , τηνδε λοιπὸν τω κέρατι του τοξου, διττην ἐχοντι την ἐπιστροφην, τὴν μὲν ωνω περιπερεστέραν, τὴν δε κάτω ευθυτέραν. Diony R. Perlog. v. l56 - 162. Amm. Marcell. XXII, 8. Gmnis Ponti litorea navigatio - in speciem Scythici arcus nervo cos omentati geographiae totius assensione foramesur. Poisip. Mola I, 19. Plin. Η. N. IV. 12. 26. Fr. bo. Cort. p. 101 I. Geri. ed. mai. lnc. 216. ed. min. III, 47.

279쪽

C. SALLUSTI CRI spi51. Ipsum mare Ponticum dulcius quam cetera. b2. Crebritate fluctuum, ut aquilone Solet.

p. 218, 13. Debr. III. I 20. J Verba, Servio ad Virg. Aen. II. 312.

allata, in ilua illiini Sallu lii sint, incertum est. Hoc tantum modia liquet, auctor in ii K usum osso, quum de forma maris Pontici loque retur. Ea Servius, locorum nulla ratione habita, dictionem modorospicions imp rile nil mare Sigoum retulit. Fr. 51 Or l. p. 1005. Geri. ed. mai. Ine. 72. ed. min. III, M.

p. 217, 23. Debr. III, 12b. ill, 126. J Verba, uti in textu ox preΑΝimus, leguntur apud Sor v. ad Virg. Aen. I, 228 232 ; sine ipsum

pronomine idoni laudat ad Aon. XII, 143. . ac praeler'R Macrob. Sal. VII, 12. . Donat. ed. II. p. I745. Pulseli. . Sorg. in Donnli d. II. p. 18 I. Pulsch., Priscian. li I. 2. 15. p. III. Icr. Pi XV, 3, 18. P. 623., qui utroque loco est. quo celeri caroni, post dulcius inseruit. COmparativi ουenuum grammallei roolo viderunt esse hunc, ut, quum Pelera maria non dulcia, sed salsa et amara sint, significetur Pontia quam minus quam illorum salsam esse. cf. Fr. Il, 49. p. 158. Uuod ad rem ipsam attinet, idem testatur Macrobius l. l. Plurimum aguarum talium influere Ponto et totam superficiem eius infectum esse dulci liquore - οι hoc quoque iratimonio' ' ele. Amul. Mareoll. XXIl. 8. Omnis circumsius ambitu Pontus et nebulosus est et dulcior aequorum celeris. Strabo l. p. M. C. Stratoni κsententiam de Ponto asserons: Tων γαρ ποταμων πλείστων καὶ μεγίστων ἐεοντιον απο τῆς αρκτου καὶ της ανατοὶ γῆς, εκεῖνο μεν ἰλυος πληρουσθαι, τα αλλα δε μένειν βαθέα διο καὶ γ λυκυτα την

p. 219, 24. Debr. II l, 123. IV, 75.J Fragmentum hoc, quod Norvio ad Virg. Aen. I, 116 Im . debelur, lucem accipit ex sequente, in cuius vieinitate verba suisqe coniicio. Nihil enim probabilius, quam

agi de innumera thurinorum multitudine, quotannis aquilonum vi ox laeu Maeotide ac deinde ex Ponto ad litus ByZanlinum compulsa cf. Plin. IJ. N. IX. 20. Omnis captura Byzantii est. magna Chalce donis penuria. opperiuntur autem aquilonis flatum, ut secundo fluctu exeante Ponto, nec nisi intrantes portum Byzantii capiuntur. Ambros. Hoxaem. V, 10. Pisces ex plurimis locisu diverso sinu maris innumeri velut communi consilio convenientes coniuncto agmine flatus aquilonis petun . et ad illud septentrionalium mare partium gutidam naturae Iesse contendunt. Dicas , si ascend utra videas. rheuma quoddam esse, ita proruunι fluctusque in- ωrsccant, per Propontidem in Euxinum Pontum rivi lo impetu pro-siuentes. 0uae . mbrosii verba non solum de adventu thunnorum, Sed oliam de eorum re osfiu capienda sunt. Colerum in edd.

280쪽

53. Qua tempestate ex Ponto vis piscium empti.

Sall. omnibus vitioso logitur aquilo pro aquilone. iii recliΝΑime est apud Servium. In promptu e Mi fraudi editoribus sui Αὐ solet absolute positum, de quo usu diximus ad Catil. c. XXIX. 2. P. 133. cf. infra Fr. III, 78. 89. I, iv. II. 5, 3. Desectam segetem fudere in Tiberim tenui siuentem aqua, ut mediis caloribus Soles, et v. Drakonboreh. ad Vl, 34, 5. Fr. 53. I Cort. p. Io . Ger l. ed. mai. Ine. 99. ed. min. II l. 4l. p. 217, 27. Debr. ill, 127. J Verba, uti edidimus, exstant apud Serv. ad Virti . Aen. IV, 132. Ea dona refert etiam schol. ad Iuvenal. Sal.

IV, 42. sic: staque tempestate piscium vis Ponto erupit: quae quam-quani sensu parum ili se repant, lamen aperto in mortior allata sunt. ut ostendit itaque pro qua positum, ea praepositio omissa, ac Pror Rufi mulatus verborum ordo. Puars vel hanc ob caussam improbabilis ost Sehura stoi chii coniee iura pro itaque tempestate corrigentis finit a que temp.; sed multo magis sententia eam r spuit. Νam tempratas de continuis et certo tempore ori sentibus aquilonis flatibus dici nequit; et si diei ponset, res ipsa repugnaret, siquid in pisces non sinita tempestate, sod mim tempos late ipsiusque tempestalis vi

ex Ponto erumpunt. Hine n r cepta quidem scriptura eam Vocis xplicationem admittit. 9ua tempestate enim Rignificat quo tempore; lota autem enunciatio, utpote leui poralis, secundaria esl, cui primaria adiuncta fuerit necesse egi. Puae quamquam nullo pacto praefilari polosi, lam n ad orationis formam, quast omissa apodosi obscurata est, mon trandam lato quid Sallustium dixisse coniicio: quo tempore ex Ponto vis piscium Drupit, Byzantii summo studio capturae operam dant. Do re ipsa accurato egit Strabo Vll. p. 493.

A. Almel. Ἐστι δε το Κέρας προσεχὲς τω Βυζανrtio τείχει, κολπος ανέχων ως προς δυσιν ἐπὶ σταδίους ἔξηκοντα, ἐοικιος ἐλαφου κέρατ εἰς γαρ πλειστους σχίζεται κόλπους ως αν κλάδους τινας, εἰς ους

ἐμπίπτουσα vi πηλαμυς άλίσκεται ραδίως διά τε το πλῆθος αυτῆς

καὶ την βίαν του συνελαυνοντος καὶ την στενοτητα των κολπω6 ῶστε κώ-αλώκεσθαι διὰ τὴν στενοχωρίαν. Γενναταιμὸν ουν το ζωον ἐν τοῖς ἔχεσι της Μαιωτι3ος, ἰσχυσαν de μικρον ἐκσάπτει διὰ του στοματος ἀγεληδον, καὶ φέρεται παρα την Ἀσια-νην ηωνα. - Εαειδῶν δὲ ἡδη συνά ινγὶ ταῖς Κυανέαις, καὶ παραλ- ταυτας, ἐκ τῆς Xαλκηδονιακῆς ἀκτῆς λευκηρης πέτρα προπτι-

στρος το ἐκεῖ ἐουν τῆς θαλάττης ἐπὶ το Βυζαντιον καὶ το προς αυτο

Κέρας τετράφθαι φυσικως, συνελαυνεται δευρο, καὶ παρέχει τοις Βυζαντίοις καὶ τω δημω των Pωμαίων προςοδον αξιολογον. Brevius eandem rem tangit I aeil. An n. XII, 63, 2. Byzantium fertili solo,

라틴어 텍스트