Historiarum fragmenta

291쪽

C. SALLUSTI CRISPI68. Exuant armis equiSque.

69. Locum nullum, nisi quo armati institissent, ipsis lulum fore. 70. 0uae cis paucos dies iuncta in armis sunt.

τιλε κυ)μάτων τῶ χρήσιμr. καὶ συμπuκοντες αυτῶν κλιμα-ας ευτονους καὶ βαθείας, ἄστ ανωθεν αννὶρτνὶμενας παρα το κρημνι δες απτεσθαι των ἐπιπεδων, κατέβαινον ασφαλῶς. Idem tradit Florus III. 20. 4. Primia veluι ara viris mons I esurius placvu. Ibi quum obsiderentur a Clodio Glabro, per fauces cavi montis vitineis

delapsi vinctilis ad imas eius descend re radices. Frontin. Strat gem. I, b, 21. Spartacus in Vesuvio GScimS ca parte, quia mons averrimus eraι ideoque incustoditus, eae vimine silvestri catenas conseruit, quibus deminus non solum suasu, verum elium eae alio latere Cisitιm ita terruit, ut aliquot cohortes gladiatoribus L TUI cesserint. Appian. B. G. I, II 6, ii . Pra terea Sin particula indicio est in praegresso orationis membro aliam eamquc minus gravom evadendi condicionem a duco fuisse ostensam, qua ipsa usi esse videntur, sor- luna adiuti. - Gortaehiti R VOl. Ill. p. 136. verba vel de sugitivis a Crasso operibus clausis, Vel de Calaguritanis, vel de Heracleensibus, vel de Amisonis intelligenda censet. Primum non Plane negaverim posse fieri; celera prorsus absona Sunt.

Fr. 68. Cori. p. 1009. Geri. ed. mai. Inc. 143. Dd. min. IlI, 74. p. 220, II. Debr. III, 77.J Serv. ad Virg. Aeri. XI, 80. - Reeleconiecit Debros siuς hi A verbis contineri praeceptum Spartaei fugitivis

datum, quo melius Se contra Romanos lucr ntur. Praecipuam Spartaco urinorum curam fuisse Et Por se consentaneum est, et testatur

P Iutarch. in Cras s. c. 9. Raι πρωτον μὲν τοῖς ἐκ Καπυνὶς ἐλθοντας ωσάμνοι καὶ πολλων οπλων ἐπιλαβομενοι πολεμιστηρίων ωσμενοι ταυτα μετελαμβανον. es. Appian. B. C. I, 116, ex tr. Καὶ ὐπλα εχαλκευε ariόρτακος καὶ παρασκευην συνελεγεν. Id. ibid. c. 117, xl r.

Fr. 69. Cort. p. 978. Geri. Dd. mai. ill, 29. Od. min. III, 90. p. 224, . Debr. IV, M.t Fragmentum sic paullo Pleniuς atque Pinet datius praebet Arusiani cod. Gud. V. inSisto loco, p. 237. Lind. Vulgo

edebatur loc. niιli , riisi in quo arm. SL, omissis relicuis. Verba non solum eiusdem sunt argumenti, Re Fragmen luna praecedens sed, nisi omnia me saliunt, eiusdem etiam orationis, qua fugitivis armorum Possessio a duee commendatur, quippe quibus Spartaeus gravissimum argumentum asperat, cur ante Omnia armis Parandis studendum sit. Xam quum vis sententiae in armati voce insit, Moti - Κuς osi; Sine armiS nullum locum, ne contino dissimum qui dona ac

292쪽

HISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. III.

71. Dum palillatim suis invicem subveniunt, Omnes in hollum coacti Sunt. 72. Simul immanis hominum vis multis e locis invasere palentis tum ei pacis modo effusas urbis.

natura inunitissimum, ipsis lutum fore; unde consequi, Primum esse, ut armis poliantur. Fr. 70. I Deest ap. COrt. - Geri. ed. mai. Ine. 188. ed. min.

Inc. 59. p. 239, 1. Debr. IV, 17.J Locus sine libri nota exstat apud Cledonium p. 1933. ed. Pulsch. 9uae pronomen quoniam aperte homines designat, ut ex praedicato intelligitur, in antecedentibus serritia substantivum fuisse coniicio, ad quod relativum speclaret. duae coniectura si non salsa est, Sallustius his verbis dixit est null-litudine servorum primo flatim tempore seditionis ex Campania undique ad Spartacum constuentium; es. Apeian. B. C. I. 116. Ἐν πολλους αποδ ιδρασκοντας οἰκέτας καί τινας ἐλευθέρους ἐκ

των αγρων Wποδεχόμενος ἐληστευε τα εγγυς. - Cis paucos dies st: antequam pauci dies praeterlapsi erant; cs. Hand. de Partice. Lat. Vol. II. p. 76. . qui Observat hune cin praepositionis usum non inveniri, nisi pauci vocabulo addito. - Iuncta quamquam sensum salis bonum praebet, tamen haud scio an cuncta accommodatius sil. Fr. 71. Deest ap. COrl. - Geil. ed. mai. Ine. 183. ed. min.

IV, M. p. 228. 21. Debr. I, 2 . J Fragmentum hoc, a Serv. ad Virg. Λen. XII, 282. sine libri nola allatum, dubitari non potest, quin progressum belli servilis tenuibus initiis orti demonstrei, quum mservis agi planissimum sit, contagione seditionis paullatim correptis. Id non asseculus Gerlachius Vol. Ill. p. 1 3. Verba portentose rest ri ad proelium ad Cabira ad Cuberam scribens V. D. τα Καμιρα pro seminino generis sing. habet), eamque explicationem niti vult loco Plii larchi in Lucullo c. 15. idem altius insurgens Debrossium adeo hariolari ait, qui Fragmentum de exardescente inter Marium clSullam bello ei vili intellexi l. Puod quamquam salsum est, lamen prae Gerlachiana sapientia ingenio uni diei debet. Fr. 72. scori. p. Io . GPri . ed. mai. Inc. 130. ed. min. Inc.

38. p. 238, 5. Debr. III, 14. III, 58. J Sorv. ad Virg. Aen. I, 303.

sine libri nota. Vitiose et cum sensus detrimento in Sall. edd. multis deest, cum pro tum legitur, utrumque contra Servii auctoritatem. Eo auctore paten S urbs Psi pacata, i. e. in pace et olio agens. Duoniam autem invasere loci vocabulum requirit, quod attributis patentis et effusus conveniat, nihil certius est, quam urbis post et Sas lectum fuisse; musae vero urbes sunt quae effunduntur, i. e. ex quibus incolae se offundunt, Sive frequenter I Pgotiorum caussa egrediuntur et libere foras et retro commeant; cs. Tacit. His torr. IV,

293쪽

C. SALLUSTI CRISPI73. Dui nullo certo exilio vagabantur. 74. Aperiae portae, repleta arva cultoribus. 75. Cossinius in proxuma villa sonte lavabatur.

Ib. . Dein vagos et pacis modo effusos lisas negotiatoresque Romnos invadunt. - Invasio talium urbium quum non nisi repentino impetu fieri possot, immanis vero hominum vis multis e locis eas invadentium ostendat non de iusto exercitu hie agi, vix dubium est, quin hoc Fragmentum ad bellum servile reserendum sit, ubi plurimae urbes subito fugitivorum incursu oppressae sunt, cui explicationi paene Singulae voces conveniunt. Simul particula enim indicat eodem tempore, quo servi in urbibus ac villis dominos deserebant armatique in eos irruebant, sextrinsecus mullos alius generis ad eos confluxisse. 9uae immanis hominum vis multis e locis conveniens conqtabat tum ex pastoribus et agrestibus, tum ex iis, qui agris

pulsi v. lug. c. XLI, 8. Fr. I, 4b, 12. et S. 24. Fr. I, 49. aut civitate eiecti erant, de quibus v. Fr. sq. Ex tum particula ad patentis elemusas relata intelligitur hoc Fragmonium ad primum speclare belli

servilis tempus, quo, quum novum adhuc esset illud malum, urbes minus sibi caverisit a subito fugitivorum impetu; postea enim, seditione pervulgata, elausis eas egisse portis, neque patentes et e sesus as fuisse, non est quod dubitemus. In Campania autem haeeacta esse Per se patet. Fr. 73. Cort. p. 1009. Geri. ed. mai. Inc. 15 . ed. min. I, 8 I.

I p. 196, 12. Debr. I, 68.J Serv. ad Virg. Aen. I, 2. Fragmentumi praecedenti subiecimus, quod probabilitate non carere videtur signi- fieari id genus hominum, qui bonis domi amissi fi fugitivis sese ad- Ijungerent. Plerumque civitate expulsis certus locus vel dabatur, . vel ab ipsis eligebatur, ubi exilium agerent. Hi autem quoniam sor- lunae iniquitate pressi patria relicta quaerebunt, ubi vitam susten-

tarcnι, nullo certo exilio vagari dicuntur. Fr. 7 . fCori. p. 1006. Gori. ed. mai. Inc. 93. ed. min. Inc. 19.

p. 237, 13. Dcbr. III, M.t Verba, a Serv. ad Virg. Aen. II, 27. laudata, eiusdem sunt argumenti, ut Fragm. 72. Nam hic quoque agi tur de fugitivis inopinato calamitatem urbi alicui inserentibus, cuiust apertae essent portae, repleta arva e ultoribus. 0uum igitur superiore Fragmento res in universum narrata esset, hoc de singulari quadam urbe dicitur. Fr. 7b. IDeest ap. Cori. - Geri. ed. mai. Inc. 187. ed. min.

III, 76. p. 220, 13. Debr. III, 86. J Verba libro non indicato sunt apud Cledon. p. 1916. Pulseh. , ubi pro Cossinius corrupte legitur Cossutii , ut est in utraque ed. Geri. Luculenta brctvis Fragm. illustratio exstat apud Plui. in Crass. e. 9, mcd. Λε λερος ἐκπέμπεται

294쪽

76. Incidere in colonos Avellanos praesidentis

77. . . . igni torrere, quibus praeter speciem bello

FonR a Sallustio commolitoratus quum apud Ι'lutarchum dicatur prope Salenus suisse, vix dubitari potest, quin intolligendae sint Sa linae Herculeae haud procul ab Herculaneo sitae, de quibus v. Colum. X, 135. coli. Mannert. Geogr. ani. IX, I. p. 7 6. Fortasse apud ipsum Plutarchum scribendum Σαλίνας, quod Sinionis ius non satis circumspecte damnat. Iniquo salo obnoxius Gor laetitu Debrossio, in hoc Fragm. explicando ευστοχρο, adversatur ut imprudenti, eundem ubique superstitiose secutus, ubi in ptit. Fr. 76. Deest apud Cort., Ger l. ed. mai. et I ebr. - Geri. Od. in in . III, 103. p. 22 , I9. J Fragmentum rΡcens accedit ex eod. Gud.

Musiani v. praesidet, p. 252. ed. Lindem. coloni Meliunt quum sint, qui circa Arellam sive Abellum nam utraque forma in usu fuit, v. Drakenboreh. ad Liv. XXIII, 19, . Forbiger. Geogr. antiq. Vol. III. p. 7 2. habitabant, quod fuit Campaniae oppidum, dubitari ne- iquit, quin de servorum irruptione hic agatur, Campaniam, postquam a risuvio digrossi erant, vexantium; cs. Flor. III, 20, 5. Deinceps

oram totumque perrugantur Campaniam. - Dct potestate ei constructione praesidere verbi v. ad Fr. II, 3 .Fr. 77. fCori. p. 1013. Geri. ed. mai. Inc. 166. I 67. 168. 169. 170. 17 I. ed. min. IlI, 77. p. 220, Ib - 223, 13. Debr. III, 83. 84. 85.87 . 95. 96. 97. IV, 5.J ΗOc riobiligesimum Fragmentum duobus soliis discissis conlino lur, ex antiquissimo codice solici casu relicuis ot in Bibliotheca Vatieana a servatis, de quibus accuratius in Praes. 4 diximus. Verba Fragmenti, a prioribus editoribus possime habita ae magis cliam obscurata, Theoph. Κreyssigius in Commentalione de C. Sall. Crispi Hist. libri III. Fragmm. Misonae 1835. 8. tanto acumine tantaque doctrina artisque criticae perilia ordinavit, emendavit atque explanaVit, ut, quantum humanis viribuq in tam di melli argumento effici possit, illum plene praestitisse, quibuς verum iudi- eum ost nam imperili ac dissoluti non audiendi sunt , uno ore consentiant. luare, ne lectoribus glandes pro frugibus Oblulisse argu amur, in his Sallustii reliquiis illustrandis Κreyssigii potissimum opibus utemur, cuius ingenio eae plus debent, quam ceteris editoribus Dipitiam by

295쪽

C. SALLUSTI CRl SPInecessariam haud multo secus quam serro noceri pole-

omni biis. In textu Fragmenti exhibendo lacunarum spatia, ne elogantiao typograpiticae ossic remus, non plene indicavimus; irino qui cognoscere volent, eius rei copiam habebunt ex tabula lilliographi ea, in calce huius editionis adiecta, in qua exemplum codicis Vaticani

aucuratissime describendum curavimus.

Partieulam historiae belli Spartaeti Fragmento contineri res ipsa loquitur. Ad tertium autem librum eam pertinere ut non disti ei tes si videre, aliis quoque eius il in argumonii Fragmentis ex eodem libro servatis, ita testimonio Nil fit confirmatur, qui VI, M. p. 456,15. Merc. Uerba S. 15. Statim fisitivi et c. ex libi IlI. Histor. laudat. De primo autem illius belli tempore hoc Fragmento agi ex eo palet, quod Varinius, statim post Clodium contra fugitivos missus v. Plutarch. in Crass. c. 9, med. , Npartaeum obsidere narratur, tum quod Crixus, aliquanto post a Gellio caesus, hic adhuc in Spar-laci castris est, denique quod sugili vi adhuc in Campania morantes per iuga Picentina in Lucaniam prorupisse traduntur, quam deinde diutius vexabant ac d praedabantur. His de eaussis locum huic

Fragmento a nobis assignatum minime dubium putamus. S. I. igni torrere, quibus Porterila scripturae priorum sedilO

Pulsellii m or irequit; - Gerlachii sed . mai. mor Trequii, concido- runt eo ςnita luetione codicis Val. MTOIPERE DUIB. Indo Κror si-gius coniecit nitor aere, quibus, hoc significatum fuisse putans, sugitivos hastis suis in serri inopia nitorem aere addidis ςe. Sed id, si condicionem servorum spectas, valde erat inutile; neque residua particula lineae directae inter R ei E potest pro vestigio A litterae

haberi. 0 uaro omissa et hae, et nostra coniectura, o lini in Scebo dii Bibl. erit. a. 1830. Vol. II. p. 503. proposita gerebant pila praemu nita aere, quibus etc., unice verum putamus igni torrere, quibus, quo ducit tum Bimardi leelio, tum ipsum cod. Vat. vestigium. In idem inciderat iam Debrossius, quamquam sensum loci non asseculus; neque se improbaturum fuisse significavit Kr sfigi iis p. 3I., si modo commode explicari et cum sequentibus apte coniungi posRel. Puto posse. In antecedentibus enim hoc sere aui similo quid fuit: aris ira eos, qui i ta arma non haberent, ii Sis sudes i. e. rudos hastas de viridi arbore seclas) igni torrere. 0uod ne parum latine dictum Pules, ut Kreyssigio vi sum, conser Virg. Aon. IX, 7 3. Ille rudem nobis et cortice crudo Intorquet summis a lacus viribus hastam; ad quem locum Servius: cortice crudo, inquit, i. e.

viridi; nam hastae igni plerumque torrentur. speciem bello necessariam Bim ardus habet S . . CIEM BELLO NECESSARIO; Dousa molem bello necessariam: Pulschius 3 r clem

296쪽

. t , iurat. Αι Varillius, dum haec aguntur a sugili vis, ne ra

ne 'essariam, omisso vocabulo bello, quod inde in omnibus edd. deest: eod. Vat. integre specifm bello neceMariam. - Praeter, prout rati , sub lanii vi eum hac particula iuncti vel aiens est, vel negans, aut au-

cessio noui sive coniunctionem eius rei cum altera, aut ex elusionem

ςive disiunctionem designat. duare, quia sudes igni duratae ius lani belli speciem non habent, verborum Sensus ost eaeceptu specie, vel sicliscedatur a specie bello necessaria; cs. Li v. XL, 6 6. Me praeter ferrum quicquam defuit ad iustam belli speciem. v. Η and . de Parii cc. lat. Vol. IV. p. 540 sqq. ΚrugPr. Gratiam. lat. g. 332. 2, c. nol. 2. P. I. g. 2. Varinius In hac nominis forma cum Sallustio consentit Appian. B. C. I, II 6. et Fronti n. de Strateg. I, 5. 22.; Varinus dicitur apud Plutarch. in Crass. c. s. et Cic. p. Flacco c. 19. ubi Orellius tamen Varinius recepit), Varenus in Livii Epit. XCV. Utrumque improbandum psse monuit Sigonius ad Livii l. l. et Drum annus Ilist. Rom. Vol. IV. p. 75. nol. 78. coli. Vol. II. p. 185. not. 23. ln-logium ei nomen fuit P. Varinitis Gluber. Praetor contra Spartacum

missus rem continuo male gessit. - Pro auctumni in cod. Val. ostautumni, quam scribendi rationem minus probam v. Schneidori Gratiam. Lat. Vol. I, 2. p. 452.3 recipere noluimus. - Auctumni gravitute, i. e. pestifera auelumni intemperie. Caes. B. C. IlI. 2, 3. Gravis auctumnus in Apulia circinnque Brundisium- omnem Mercitum valetudine tentu verat. v. Dul. r. ad Liv. III, 6, 2. atque interprr. ad Horal. Od. II, 14. 15. ol Sat. II, 6, 19. Κ REYSS. um severo edicto iuberentur) Pro quum, quod h. l. valet quamvis, ut infra S. 18., in cod. Vat. non scriptum est, quod exspectes, plom, sed cum . Idem pro iuberentur vitiose habet iuverentur, qua litterarum botu permulatione nihil est eliam in antiquissimis monumentis frequentius; v. supra ad Fr. II, 50, I. Schneideri Gramm . lat. Vol. I, 1. p. 227. Drakenb. ad Liv. II, 46. 2. Ex verbo redeuntibus autem ad iuberentur supplendum redire: cs. infra ad Frag. III, 82, 18. Edicti severuus, qua milites Romani eae postrema fuga revocali esso dicuntur, haud obscure significare videtur, Sallustium non tam ad certamina, id quod Bim ardus opinatur, a Clodio Pulchro, Furio et Cossinio cum fugitivis eommissa, quam ad illud proelium respicero, ex quo Varinium ipsum, amisso equo et magistratus insignibus relictis, asegre elapsum csse Plutarchus Crass. e. s. atque Appianus B. C. I, II 6. los tantur. Κ REYSS. redeuntibus) In cod. Val. est deeuntitrare, quod, sive Oculorum sive montis errore Ortum, iam Bousa vidii in rei untibus mulandum esse. - Relicui pro reliqui. quod cod. Vat. habet, scripsimus aequabilitatis caussa; cs. ad Catil. c. lIl, 5. p. 21. Minus bene Dousa detractansibus, quod cod. Val. praebet, mutavit in detrectan-

297쪽

C. SALLUSTI CRISPIparte militum aucium ni gravitale, neque ex postrema fuga, quum Severo edicio iuberentur, ullis ad signa

redeuntibus, et qui relicui erant, per summa flagitia de

sidiis. De usu antiquioris formae detractare, in codd. saepe ObKeu ratae, v. Drahenbor h. ad Liv. XXXVI, II, 9. Garalon. ad Cie. Philipp. XIV, 14. Vol. II. p. 589. ed. Wernsd., et quast an noluUimus ad Iug. c. LIII, 8. p. 294. - Pro C. Thoranum, ut in cod. Vat. est, Gerlaehius in ed. min. imperite et vana mi qerabilis doctrinae ostentatione scripsit G. Thoranium: scilicet quum alicunde arripuisset Gaium scribi, non Cavium, tamen ignoravit Gaii nominis notam sive compendium C esse, non G. cf. 0uintil. l. 7. 28. Selinei deri Gram m. lat. Vol. I, 1. p 232 sqq. Mugeri Gramin. lat. 3. 13, 2. p. 9. Ceterum C. Thoranium eundem esse, qui triginta annis post atriumviris proscriptus et interfectus cst teste Appiano B. C. t V, II. Valer. Max. IX. 11, 5. Oros. VI, 18., Bimardi et Do brOssii se si eo n-iectura, Κreyssigio quoque probata. - Prara te in cod. Val. vitiose scriptum presente. - Idem pro facillume vulgarem superlativisormam facillime exhibet. - Pro noscerentur, miserat in cod. Vat.

duplici librarii errore exaratum est 10SCERE XTUM MISER ΑΝΤ,

quo V V. DD. frustra se torserunt. Nam quum opinar nlur plenum verbum esse noscerent, lacunam suspicati sunt, cuius rei um syllaba ex intereoplo vocabulo residua documentum esset. Duare Douga seripsit noscerent um miserant: Pulschius noscerent commiseram: Fre inshemius, propius ad Verum ae cedens. noscerentur in iarbem miserati Sed non lacunosum esse locum et Bimardus

dudum viderat, et cognito codice Vaticano abunde paluit. 0uare in Bimardi certissima emendatione aequiescendum sest, quam nollem Κmγssigium ita probasse, ut certiora Se exspectare diceret. - Ο-lerum recte Νiebulirius cum Bim ardo peraspexit, C. I horanium a. . P. Varinio non Romam ad senatum, id quod Dousa. Fre inshemius, i Brossius ol Moisnerus Oxistimaverunt, sed ad militos Romanos exi fuga dispersos missum esse, ut hos, quo in statu reR es Reni, prae-

S. 3. et tamen Isae particulae reseruntur non ad ipsa quae praecedunt verba, sed ad sententiam concessivam in tota periodo latentem. Qua quum nihil aliud contineatur, quam hoc, in summa militum ignavia nihil grave contra servos geri Poluisse, verba vi tumen ele. ita inseruntur, ut cogitatione supplendum sit: quamquam res ita Se hahebat. Apposite Κreyssigius comparavit Iug. e. XXXIX, 2. ol LIV, 2. ubi v. quae annotavimuη. - Cum Praepositio in cod. Vat. vitiose scribitur guom, quas voculas intordum alibrariis consusas esse nolavit Hand . de Partice. lat. Vol. II. p. 171.

298쪽

Η1ST0RIARUM FRAGMENTA LIB. Ill.

tractantibus militiam, quaestorem Suum C. Thoranium, ex quo praesente Vera facillume noscerentur, miserat; 3 et tamen interim cum volentibus numero quattuor milium,

- Volentes hie opponi militiam detractontibus Kreyssisius roelo

vidit. duae sequuntur verba inde a qualiuor VOee valde obscura sunt ae dubia. In cod. Val. Enim primus versus dextrao eolumnae

in pagina prima ita evanuit, ut laniummodo quintae, sextae atque septimae litterae quaedam vestigia supersini. Ex quibus quum Niob rius solam mediam II eruisset, Maius postea IVM deprehendis os ibi visus est. Praeterea idem in fine versus litteras RUM aut eorio perspicua earum vestigia notavit, quod mihi vehementer suspeetum est. Hae litterae senim non intra id spatium, quod scripturas do-stinatum fuit, sed extra illud in margine comparent, neque primo versui e recla regione respondent, sed aliquando demissiorem locum habent, secundo versui quam primo propiorem. Ad hoc accedit, quod, si ad primum versum pertinerent, necessario eius finem occupare deberent. Sed quum secundus versus incipiat a syllaba XIS, perspicuum est in fine versus primi non fuisse RUM , sed MAG, quo magnis officitur. Quae difficultates quomodo et ortae et lollendae sint, si e mihi videor expedire posse. Scilicet vestigia

trium illarum litterarum haud procul a primi versus initio non du- eunt ad IUM, quod Maius putavit, sed ad RVM, ut cuivis patebit, qui tabulam codicis Vat. lilhographicam inspexerit. luae aulem in

margine leguntur eaedem litterae, non a librario codie is exaratae sunt, neque ad Sallustii textum pertinent, sed ab uno eorum, qui diu ante Maium haec Framenta descripserunt, margini appicino sunt, quo facilius isto modo formam litterarum 'n ipso versu primo residuarum extri earet. Hinc etiam factum est, ut Niebuhrius in apographo ad Kreyssigium misso nullam earum rationem haberet. His profligalis de Oxplenda lacuna videbimus. De prosectione Varinii contra fugitivos, qui eastris se tenerent, hoc loco agi neminem fugit. Inde Kreyssigius in Fragm. Vaticani editiono a. 1829parata coniecit: ocum volentibus, numero quattuor missiuam, perstu ad castra magnis operibus communiis. Sed huic emendationi non solum obstat salsa ratio litterarum Im, sed etiam castra sine genitivo posita, quae nude non possunt de fugitivorum ea tris diei aut intelligi. Idem postea in Commentat. a. 1835. edita sententiam

suam ita reformavit, ut fieri bendum cenRerele secum Vol. num . quat.

milium, perstit ad castra fugitivo im mssinis op. conantvnim , quam coniecturam Gerlachius in ed. min. recepit. uuae quamquam uno nomine priore praestat, tamen propter ea, quae supra de syllabisIUM ei RUM monuimus, nullo modo serri potest, ac praeterea eo

299쪽

C. SALLUSTI CRISPI

M Yorum casua petit magnis operibus comi tun sitit. Deinde 4

sugitivi, consumptis iam alimentis, ne praedantibus ex

propinquo hostis instaret, soliti more 1mlitiae vigilias

inconi modo laborat, quod, quum num rus litterarum in singiuis vorςibuq ita inter 18 et 23 flue lupi, ut musquam 23 excedat, unus versuq 34 litteraς conlineret. 0 uaro probabiliora quaerent g Sallu -

pelu magnis op. communiis; - quae conio lura sonsu non dissori a Kroyssigiana, sed eam formam habe l. quase lacunae condicioni non repugnet. - De appositione numero voci K v. anno lata ad Iug.

c. LIII, 4. p. 291. 3. 4. Deinde Haec particula significat non statim povi Varinii adventum, sed interiecto aliquo tempore accidiss , quae do Spar-laci fraude reseruntur; v. Hand. Tur solliri. VOl. I l. p. 240. seu ne sequuntur, FrontinuS Siraleg. I, 5, 22. ex hoc ipso Sallustii locoro potita hunc in modum enarravi te Idem, quum a P. Varinis pro- consiste praeclusus esset, palis per modica intervalla stris ante por- tam erecta cadavera, adornatu veste atque armis, allistarit, ut pro-8 I intuenturus stationis species esset, ignibus per tota castra factis. : Imagine vana deluso hoste copias silentio noctis ei aeu. KREYSS.; Praedantibus idem verissime rostituit ex P. . . DΛΝTIB. Freiushemius inconsulte coniecerat nec suppeditantibus. - propinquo eum Κrpyggigio rosero ad hostis instaret, quamquam id non ex m-plis, sed ratione niti censeo; nam ut plane non PKt, cur praediantibus accuratius altribulo definiatur, ita timoris caussa in propinquitate hostis erat posita.

soliti more militiae cod. Val. SOLITI M LlΤΙΛΕ, quod

Kreyssigius egregie restituit, collato Sall. Iug. e. XLIV, 5. Neque muniebantur castra, neque more militari violliae deducebantur. ib. e. LIV, I. Metellus meritos in proeliis more militiae donat. Tacit. An n. I, 6, 2. Nuncianti centurioni, ut mos militiae, fractum esse quod imperaSSet, remondit. - Maius scripsit solitus militiae vigilias: - Gerlachius, qui in ed. mai. solitus milviae dedit, omissa voce vigilias, Vol. II l. p. 139. supina nΡgligentia ac ProrSus somniculose: , .videtur, inquit, emendandum eAge stationes triuiliasque. Laetinam STA 0' iam Bimardus recte explevit. Vigiliae noctu in ira caς ira agebantur, Stationes interdiu pro portis castrorum erant; cs. Fr. II, 63. - Munia eae qui Κreyssigius acule seruit sex lacunosis cod. Val. vocibus MUNI Λ Ε , quum ex Nisebutiri iapographo MΓΝΙΑ ΕΑ, ei ex Bimardi lectione M ΠΝΙΑ ΚS conicei set extremam litteram, quae in Maii oditione plane deo Ri, neque A neque S, sed residuam particulam X litterae esse. Munia hic

300쪽

HISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. III.

stasionesque ei alia munia exsequi, Secunda vigilia si- :s lentio cuncti egrediuntur . R dicto bucina ore in cristris,

et ad vigilum speciem procul visensibus 'exerant sulfu

si inplicuor conina unorata iiii elli gelida gluat, 'silao apud Liv. IX, 3, 5. XLIV, 4, 10. militaria munera, XXVII, 9, 9. munera militiae, XXX lI, 16, I b. mi era belli, XXXVI, 3I, 12. munia belli dicuntur.

cf. Bii uicti eri Lex. Tacit. p. t 6. Ite verbi eo qui usu es. Sall. Cal. c. LX. 4. Catilina strenui militis eι boni imperatoris offiei agimul ex Sequeba tur. Liv. X, 19, 18. Ducra imperatoria operae insequuntur. Tacit. Anii. I, II, Plures facilius munia reipublicae socialis laboribus eae Secuturos. Qui loci omnes Κreys-sigio debentur. Gerlaesitus in ed. mai. explent habPl. - Lae unam unius vocabuli post vigilia Κreyssigius explevit noctis voce; et sane interdum ita dixerunt veteres, volui Liv. X. 40, 2. Tertia vigilia noctis Papirius surgit. id. XXV, 38, 16. Tertia vi stilia noetis silenti agmine ducum vos. Sed quum haec vox ad rem plane otiosa sit, nobis persuaΝum est silentio potius excidisse, quod ad modum nocturnae prosectionis declarandum longe Psi accommodatis imum, neque parum Frontini testimonio copias silentio nocus edurit

confirmatur. In idem iam incidoral Kreyssigius; sed quod putavit

in hae sententia commutato v rborum ordine cuncti silentio egrediuntur seribendum fuisse, quum cuncti, quo Orationis subiectum denotatur, prius animo cogitantis sese Osserat, quam Silentio, quo modus egrediendi definitur, plano contra Duet; nam propter id ipsum, quod vis sentontiae in attribulo praedicati cornitur, silentio priorem locum occupare debet; es. Κrugeri Gramin. lal. S. 676. p. 928 sqq. - De adverbiali polo lato silentio ablativi v. ad lug. c. I lII, 7. p. 293. ib. c. CVl, 4. Sulla milites prima vivilia silentio egredi iubet. es. Grammat. lati noAlr. g. 129, 5. p. 392. - Egrediuntur iam Froins hemius e cod. vos ligiis EGREI IU .... rosii luit. Puncto post hoc verbum opus osse optime vidit Κroyssigius; coni male perquam imperite Gortaehiuq in Od. mai. interpunxi l. g. b. Relicto bucinatore in castris Cod. Val LICΤOBUCI- ΝΛΤ TRI , quod Fre ins hemiuq resiliuil. I e seri plura bucinator vocis non sollicitanda v. Schneideri Gram. lat. VOl. I, 2. p. 402. Draken h. ad Liv. VII, 3b, I. Bucinatores in lordum ad saliendos hostos solos in castriR relictos esse Kreyssinius docuit coli. C. stos. H. c. II, 35, T. et Frontin. Strateg. l. b, 17. - si viystum speciem Krpyssigius verissimo Druit ex vestigiis cod. Vat. ΛDLIGII Freinshomius tentaverat ad vigiliarum Speciem, ii uod quum litterarum multitudine versus modum Oxcedit, tum por se sal rium PKl. Nam quoniam de salsa virorum spoete oculis Obiecta agi