Historiarum fragmenta

351쪽

C. SALLUSTI CRISPI3. Ita castra sine volnere introitum. 4. Cultu corporis Ornata egregio. 5. Tenuit Lucullus thesauros, cuSindira re M.

nisi singulari de caussa laetam esse mulierum in Historiis mentionem, non absimile veri est Sallustium haec in tradenda Mithridatis incredibili erudelitato post cladem ad Cabira acceptam exercita pol fuisse. Ne Romani enim sororibu , uxoribus et concubinis suis po- . lirentur, Omnos inierfici iussit v. Memnon. ap. Phol. cod. 22 . p. i 235, a. Ib. BPkk. Appian. B. Mithrid. c. 82, exlr. , inter quas etiami monime suti Milosia, pulchritudine insignis. Do cuius iragica sortet quum Plutarchus in Lucul. c. 18. data Opora sex posuerit, Sallustio uul uiore id eum secisse suspicor, cuius verba commode de Monime capi possunt. Ita autum de illa Plutarchus l. l. : 1 σαν δε μετα πολλων

se. γυνωκων αδελφαί τε δυο του βασιλέως - καὶ γαμεταὶ δυο, Βερενικη μD ἐκ M'ου, Μονιιι η δε Μιλησία. -υτης ὁ πλει- στος ην λογος ἐν τοις GDiσιν, Θι του βασιλέως πειρωντος αυτὴν

- αντεσχε,-ου γαμων ἐγενοντο συνθῆ tι, καὶ διαδημα πέμψας αυτ lj βασίλισσαν ανηγορευσεν. Ainti καὶ παρα τον ἄλλον χρονον αναχρως εἶχε καὶ ωπεθρήνει την του σώfατος ευμ ορ- ριαν, ως δεσποτην μεν ἀντ ἀνδρος αυτ=, φρουραν δε βαρβαρωναντι γαμου καὶ οἴκου προξεν ii σασαν. Καὶ δὴ του Βακχίδου προ α- ξαστος αυταις αποθνήσκειν ως εὐστεὶ δοκοίη ρ στον εἶναι καὶ αλυ- ποτατον, περισπασασα της κεφαλῆς το διαδημα τω τρα-

κεινο μὲν - προπαυσασα, τω δε Βακχων την σφαγην πορ- έσχεν. cf. Appian. B. Mithr. c. 21. μανιων δε ἐκ τῆς γωνίας - παρθένον τε ευμ ορψγο ν ἰδων ες τας γυναικώς ανεδέξατο ' καὶει τω σπουδὴ καὶ τὸ ονομα πυθέσθαι, Μονίμη Φιλοποιμένος ην. Fr. b. t Deo si apud Cori. ed Debr. - Geri. ed. mai. IV, 41. ed. min. IV, M. p. 228, 18.J Locus exflal apud Pompei. Comment. in Art. Don. p. 190. ed. Lindem. 9uamquam Fr. Ill, 42. castellia, cu- Slodiae thesaurorum momorantur, tamen no Alri loci alia ost ratio. Custodiae regiae unim hic nihil pertinent ad th sauros, sed carcerrat designant, quibus Mithridates multos ex propinquis aliosque ipsili suspeetos inclusos lenebat. lis politus est Lucullus post victoriam' ad Cabira reportalum teste I lularetio in Luculi. c. I8. in . 1 α δὲ Καβειρα λώβων κῶ των αλλων φρουρίων τα πλεῖστα θησαυρους

τε μεγάλους ευρε, καὶ δεσμωτή ρια, πολλῶν μὲν Ε ληνων, πολ- λων δὲ συγγενῶν του ρασιλέως καθει μένων. cf. Appian. B. Mi

352쪽

6. Insolens vena accipiundi. 7. Tetrarchas regesque territos animi firmavit.

8. Imperi prolatandi percupidus habebatur, cetera

eubinarum οἱ φ ρου ρα-του Μιθριδατου-ες τυνυσουκουλλον με τετίθειαο.Fr. 6. IColl. p. 1003. Geri. ed. ialai. Inc. M. ed. mit . IV, 60. p. 229, 19. Debr. V, 7. V, 13. J Verba laudat Dolial. ad Ter. Andr. V, , ., insolens interpretans insuetus. ln summa verborum brevitate lubricum est constituere quis intelligendus sit, praesertim quum ne de libro quidem, unde desumpta sunt, constet. Ad Mithridatis autem res pertinuisse Fragmentum probabile fili Ox his. Rex enim strage exercitus sui ad Cabira ad incitas redactus regno suo relicto in Armeniam confuserat ad Tigranem generum, cuius praesidio et auxilio tutus foret; v. Appian. B. Mithr. c. 82. Plutarch. in Luculi. c. I9, in. Memnon. ap. Phol. c. 224. p. 235. b. Bekk. Ad eum exposcendum missus est u Lucullo Appius Cladius; v. Memnon. l. l. Plui. in Luc. c. I9. et 21. coli. App. B. Mithr. c. 83. Is non iserrituqTigranis stiperbia, qui regio fastu servili omnium obsequio assuetus osset, libera ad res in insolentem vera accipiundi Oratione usus est, leste Plutarcho l. l. -πως, ως ἔτυχε λογου πρωτον, αντικρυς

πέντε καὶ ε ικοσι ἐτων. Fr. 7. ICOrt. p. 991. Geri. ed. tuai. t V, 26. Ed. min. IV, 48. p. 228, 23. Debr. V, 5. J Arus. v. Glerrima, I . 228. Lindem. Verba haud dubie ad eand in Clodii legationem pertinenl. ut colligitur ex Plutaretio in Luculi. c. 21. 'Εαεὶ δὲ Tιγρανην αυτου se. ἐνυντιοχεία κελευσθεὶς περιέμενεν, πολλοὐς μὲν ωκειωσατο τωνυ πουλως ακροωμένων του A ρ ε νίου δυναστων, - πολλαῖς δὲ κρυφα των δεδουλωμένων πολεων διαπεμπομέναις προς αυ- τον ὐπέστε ro την Λουκουλλου δοηθειαν, ἐν τῶ πανο ν τι

κεAευσας ησυχαζειν. Hν γαρ ουκ ανασχετος η των Αρμενιωναρχη τοῖς Ἐλλησι, αλλα χαλεmi. Tetrarchae igitur m de quibus v. ad Calii. e. XX. 7. sunt, qui apud Plutarchum nominantur δ ασται : Ierriti unimi erant timore Armeniorum et Tigranis, τη ανασχετῶ τῶν Αρμενιων-βrmaru aporte idem est, quod

353쪽

10. 0uam maxuniis itineribus per regnum Ariobarganis contendit ad flumen Euphraten, qua in parte Cappadocia ab Armenia disiungitur. Ei quamquam nave codicariae occulto per hiemem labricatae aderant.

salso laudat ex Iugurtha, ubi non legitur. Ex quo Historiarum librosit, quamquam diei non potest, tamen vix alius homo illorum lem porum rΡporitur, in quem verba molius adhiberi possint, quam Lu-

qui ius, cui quum multi ium in exercitu lum Romae adu rsarentur,

inter alia etiam hoc crimini dabant, nimia eum imperii prolatandi, i. e. continuandi, cupidine len ri, hi liuinqu ex hello gerere. Viguisse has eriminationes maxime tum, quum l. licuitu Mithridate e Ponto sexpulso bollum contra Tigranem in Λrmonia moliretur, aperto

tradit Plutare h. iii Luouli. e. 2 . A κουλλος ἀδη οἰομενος τα του προτερου πολέμου πέρας ἔχειν - ἐπὶ τον δευτερον ἐχωρει πολεμον,τιiu δοκῶν παραβολω - ἐμβαλε ιν αυτον εἰς ἔθνηὶ μαχιμα - ωστε τους μεν στρατιωτας, ουδ αλλως οντας ευτακτους, ακοντας με - σθαι καὶ ζυγομαχουντας, ἐν δὲ Ρω1ιν καταβοαν καὶ διωμαρτυρεσθαι τους δημαγωγΘ'ς, ως πολεμον ἐκ πολέμου διωκει Λου - κουλλος ουδεν τῆς πολεως δεομέν/ὶς, αλλ υπερ του στρατη- γ ων μηδ έποτε κ αταθ έσθα ι τα οπλα, μηδὲ παυσασθαι χρtrματιζομενος απο των κοινων κινδυνων. 9uae eriminali Ones quum iii Luculli rebus exponendis minime negligendae ossent, Stillustium quo iiiv ea' alligisse, sed ita, ut sine partium studio verum referret, neque virtutis Luculli immeinor esset, dubitari nequii. 0uar commodum Fragmento locum res Rignasse nobis vi domur, quamquam concedimuμ si iam giniim libro, ubi de imperio Lucullo advorsariorum machinationibus abrogalo agitur i. v. Fr. V, 10. , haec vorbalogi potuisRe. Fr. 9. I Cori. p. I 004. GPri . pd. mai. Ine. 49. ed. min. Ine. 23.

p. 237, 15. Debr. V, 23. J Νοmen hoc a Probo II, I , 51. p. 130. Lindem. p. 1 73. P.) laudatum non divorsum videtur ab eo, quod apud Strabonem XII, p. 838. D. Almel. τα Καμισα dicitur. Ca tollum suil in Armonia minore, qua Ponto eo nisi nig os t. Duaru eius in pntio tum facta esse videtur, quum Lucullus ex illis rogionibus

por Cappadociam Euphratem p ter t.

Fr. 10. Cori. p. 990. Gori. ed. mai. IV, 20. Od. min. IV, 54. D. 229 , 4. Debr. V, 8. J Non. XIII, 12. p. 535, 15. Merc. Pro Ario baret mis Cori. chius ex od. Ald. set Iunii seripsit Arioburrani, quod non damnandum foret, si eodi eum auctoritate niterPlur, es. Conr. Loop. Relineideri Granim. lal. Il, I. p. 163 μqq.; sed libri manu

354쪽

1 l. lmultastius, a for certissumus, assertu Tigrim ei Euphraten ullo sonte manare in Armenia, qui per divorsa euntes longius dividuntur spatio medio relictum ullorum millium; quae tamen terra ab ipsis ambitur, Mesopo Limia dicitur.

exarati vulgarein genitivi sortitam praebent. Iidem vero quoniam Euphraten tuentur. non dubitavimus lioe receptae in edd. sorma in - em praeserre; v. Schnoider. l. l. p. 40. - 9uamguam ων scripsimus ex ed. Pr. et cod. Par. a. d. celeri P rv rse lonent quia . ad naves, unde Aldus seeil quamq. ad id naves, quod licet valde absurdum sit, quia in piaecedentibus nihil est, quo id perii- lneat, lamen om nos dd. tanquam legi lima et integerrima lectio oe- icupavit. - Fragmentum por so palet de Luculli prosoctione contra , Tigranem intelligendum csse, anno 69. a. Chr. n. suscepta. Arto bar unes luit praesectus CaPPadociae, Luculli Parte K fi culus; es. Iomno n. ap. Phol. c. 224. P. 238, b. Hekk. ΛευκολIος δε εἰς

in parte Cappadocia ab Armenia disiungitur, fuit apud Melit non urbem; v. Τaci L Λnn. XV, 25. exlr. et 26. in . Adduiu Corbulo auxilia remm in unum conducta apud Melisenen, qua tramissere Euphrasen parabat. Mox iter L. Lucullo quondam penetriatum pergit. cf. Strabo XII. p. 808. C. Almolov. Plin. Η. Ν. VI, 3. Postrema verba ita comparata sunt, ut coniicias in apodosi sero 'haec fuisse: primo tamen fluminis transitus valde difflesiis videbatur. ' Paullo obscurius id innuitur Memnonis verbis παρα δόξαν π cp; claro vero rem iradit Plutarch. in I.uculi. c. 24, m d. A - κουλλος δὲ συντονως οδευσας ἐπὶ τον Ευς στην καὶ καταντα πολυν καὶ θολερον υπο χειμῶνος ευρι- ῆσχαiλεν, λ διατριβῆς αυτρκαὶ πραὶ ματείας ἐσομένης συναγοντι πορθμεια καὶ πνῖγομένω σχεδίας. Αρξαμενον δ' αρ ἐσπέρας υποχωρεῖν το ὐευμα καὶ νει--μενον δια τῆς νυκτὸς αμ ημέρα κοῖλον παρέσχε ὀφθν αι τον ποταμον. - Codicariae nares, eaedem dictast otium caudicariae, legio Festo p. 36. ed. Lindem. sunt nares ex tabulis crassioribus

factae. es. Varro de Vila pop. rom. III. apud Non . t 1. -υ--- , qui plaris tubulus coniunctus codices dicebant, a quo in Tiberi navis codicarias appellamus. Fr. 11. scori. p. 1010. Geri. ed. maii. Ine. 194. d. min. IV, 57. p. 229, 12. Debr. V, II. l Locus legitur apud Isidor. XIII, 2I, Io. p. 429. , sed in obliquam orationem transformalus P non facito constitui potest, num Sallustii verba accurate reserat. Ului e fit, certo

355쪽

C. SALLUSTI CRISPI12. Mesopotameni homines effrenatae lubidinis sunt in utroque sexu, fur Salius ius meminitd13. NaphthaS.

vilio se apud Isidorum pariter atque in Sall. odd. legitur quae tamen terra, quae ab ipsis ambitur, quippe quo inepta terrae relatio em citur ad praecedentia, ubi de ea re non agitur. 9uare quae pOKt terra, sive casu sive perverso iudicio in textum illatum, detore non dubitavimus, quo sententia in ordinem redit; nam elucet campos Euphrate et Tigri circumfluos opponi superiori regioni, quae sonu bus propior Armeniae nomino appellatur. Celerum verba uno fonte manare non significant ambo numina eae eodem simul fonte pronuere, sed Tigrim et Euphraten non plures, sed singulos sontes habere. De ea enim re non constabat inter veteres. Tigri certe plures sonios tribuit Herodot. V, 52. Ποταμοὶ ννυσὶ πιρ τοὶ τεσσερες δια ταυ

ἐκ του αυτου έωπι ό μὲν γαρ προτερος αυτέων καταλεχθεὶς uAρεμνίω/ ρέει. o δε υστερον ἐκ Ματιηνῶν. Euphratis fontes commemorat Strabo XI. p. 792. A. Almel. Ἐστι δὲ μείζων ο Ευφρατης se. του Tθριδος , καὶ πλείω διέξεισι χωραν σκολιω τωτας πηγας ἔχων εν τω προσορω μέρει του υρου. Id. ib. P. 799. A. D Eυς ρατης απο τῆς Θρείου πλευρῆς του Tαυρου τας

αρχας ἔχων, quamquam non plane liquet, utrum πνῖγων et αρχῶν voces propriam pluralis vim, an universam Originis notionem habeant. - De loco huic Fragmento a nobis dato vix potest dubitatio esse, siquidem consentaneum est Sallustium de his numinibus aede Mesopotamiae natura et incolis egisse, quum Lucullum primum in eas regiones devenisse narraret. Fr. 12. Cori. p. 1012. Gert. Od. mai. Ine. 218. ed. min. IV, 58. p 229, 16. Debr. V, 68.J Verba, a Schol. ad Iuvenal. Sat. I, 104. servata, ad eundem locum pertinent, ut Fragmentum praecedens, neque minus in hoc incertum est, uirum sententia modo, an ipsa Sallustii verba a Schol. relata suerint. Fr. 13. ICOrt. p. 992. Geri. ed. mai. IV, 40. ed. min. IV, M. p. 230, 19. Debr. IV, 52.J Probus Institi. gramin. II, 1, 52. P. 130. Lindem. p. 1473. P. hane vocem allari, ut proh t Sallustium contra consuetudinem dixisse hoe naphthas, huius naphthae. Idem lamen II, I, . p. I 23. 1 65. P. naphthas monoplo tum barbarum dicit, a Sall. usurpatum. Paullo accuratius hanc rem tetigit Hieronym. ad Daniel. c. 3., cuius haee verba sunt: -Sallustius scribit in Historiis quod phtha sit genus fomitis apud Persas, quo vel maxime nutriuntur incendis. Erat autem naphthas gμnus bituminis facillime

356쪽

14. Scalas liares moenium altitudine. 15. Pluteos rescindii, ac munitiones demolitur, locoque Summo potitur.

ignes concipiens, eo aus in defendsendis urbibus ad opera obsidentium incendenda adhibitum; v. Plin. X. Η. II, 105., et Veget. de R. Mil. IV, 8. qui vocat oleum incendiarium, de quo plura disputat Ste ech. ad i. l. p. 238. EO Tigranocertorum incolae usi sunt ad machinas Romanorum, urbom obsidontium, delendas; es. Dion. Cass. Fragm. 178. Vol. I. p. 76. ed. Reim. 1 κουλλος κατα τους καιρους τ υτ υς i. e. anno 69. a. Chr. n.) τα Τιγρανοκερτα μολιορκει. Καὶ αυτον οἱ βάρβαροι τῆ τε τοξεία καὶ ναφθα

γρου Ddίως. Νon absurdo igitur coniicias Sallustium eius rei in illa obsidione narranda mentionem fecisse. Pessimo vero Gerlachius in ed. min. Scripsit: ,,Νaphthas genus olei cedro simile. Solito enim more coecutiens non vidit haec verba a Probo explicationis caussa addita esse. Sed his ineptiis non conlpnius rursus inter Incerta P. 239 , 21. retulit Hieronymi verba tanquam novum Fragmentum, quo scilicet docemur, quod oleum es et, idem esse etiam fomitem. ΗΟ ne est oleum et Operam perdere ΤFr. 1 . Icort. p. 990. Geri. ed. mai. 15. ed. min. IV, 39. p. 228, 13. Debr. IV, 94. J rba, quae sunt apud Arus. V. par. , P. 253. Lind. , quamquam non certo ad T Uanoffer Arum obsi qns in referri possunt, tamen non absimile vero est in eius rei narratione suis fie, quum consentaneum sit Sallustium huiu- urbis oppugnationem sustus quam aliorum oppidorum exposuisse. De ea cs. Praeter Dionis locum ad Fr. praecedens laudatum Appian. B. Mithr. c. M. M. Memnon. ap. Phol. cod. 224. p. 238, b. Bekk. Plutarch. in Lu- euli. c. 26. 29. - Pur aliqua re ita dicium est, ut pro obiecto, cui aliquid par esse enune latur, id, quo efficitur paritas, nominetur, , quod quamquam insolens est et cogitandi ratione a vulgari dicendi genere di Screpat, re lamen idem est. CL quae de simili ablativi usu in nonnullis dictionibus. in quibus vulgo dativus oblinet, uberius dispulavimus ad Calii. c. II, 9. p. 14. Fr. 15. Cori. p. 991. Geri. ed. mai. IV, 24. ed. min. IV, 70. p. 230 , 5. Debr. III, 37.J Non. II, 20 . p. 95, 2I. Mercer. Λd Tigranocertorum oppugnationem retulimus eandem ob causRam, ut FrRgm. praecedens; si cui tamen certius constat ad aliam urbem a Romanis capiam pertinere, haud gravate concedimus. - In Sall. edd. Omnibus est pluteo3que: sed particulam copulativam nullus Νonii cod. ostendit.

357쪽

16. Diti praegrediebantur stili lites eatali liracii serrea omni specie.

Fr. 16. Cori. p. 990. Geri. ed. inai. IV. 22. ed. min. IV, 55. p. 229 , 9. I ebr. V, 16.J I ociis sic, ill odidimus, logitur apud Non. XVill, 28. p. 5b6, l7.; in Sall. edd. omnibus Perperam est praetergrediebantur. Eadem fortasse verba rospexit Servius, qui ad Virg. Λen. XI, 770. ex Sallu lio asseri et seg)ιebantur equites eam-phracti; nam quum neque Historias neque librum laudet, coniicias

momoritor eum neque Aatis accurato haΡc allulisse, verbo, cuiuΝ retinendi minus gravis caussa erat, cum alio commutato; quamquam fieri potuit, ut grammatici exempla sua ex duobus inter se diversis locis potierint. - De eat phractis equitibus cf. Tacit. Histor. I, 79, med. Sed neque conti, neque gladii - usui, lapsantibus equis eι cataphractarum pond re. Id principubus et nobilissimo cuique immen, ferreis Iaminis aut praeduro corio consertum, ut adversus ictus inpenetrabile, ita impetu hostium provolutis inhabile ad resurgendum. Ammian. Marc. XVI, 10. p. 130. Od. Vales. Incedebaι hinc inde ordo geminus armatorum , - Spargique cataphracti equites, quos clibanarios dictimni Persae, thoracum muniti tegminibus et limbis ferreis cincti, ut Praxitelis manu polita crederes simulacra, non viros, quos laminarum circuli tenues apti corporis fleasinu ambiebant per omnia membra deducti, ut . quocunque artus necessitas

commovisset, vestitus congrueret iunctura cohaerenter aptata. Plutarch. in Luculi. e. 28, in. μία αλκη των καταφρακτων κοντος

αλλο δ' ουδὲν ουθ Ιαυτοις Ουτε τοῖς πολεμίοις δυνανται δια βαρος καὶ σκληροτν α τῆς σκευῆς, αλλ' ἐγκατωκοδομημένοις l ἐοίκασιν. In narratio no do Iugna ad Tigranodorla suisςe Fragmentidi i verba elue ei ex Plutaretio in Lucull. c. 26, exlr. Τοξοτας μεν καὶ σφενδον ας δισμυρίους ἡγεν se. o Tιγράνης . ἱππεις δε πεντακισ-

μυρίους καὶ πεντακισχιλιους, ων ἔπτακισχίλιοι καὶ μυριοι κατάφρακτοι ησαν, - Λουκουλλος θρα νε προς την συγκλη- , τον. Tam clara enim fuit illa pugna, Lucullique victoria pridier - Non. OelObl es R. 69. a. Iir. n. r portata laniis scriptorum laudibus: ' celebrata sv. Plutarcii. in I. ueui. c. m. ox tr. I. iv. Εpit. XoIIII. Ap pian. B. Mithr. c. 85. Oros. VI, 3. M in non. ap. Phol. Cod. 224. P. 238. b. 239. a. Bekk. , ut dubitari nequeat, quin Sallu qtius de ea diligonior expcisu orit Tigraniςquse immerigas copiaη accuralissime descripsserit. - Ferrea omni v cie, i. e. lolo Porum aspectu serreo, sive omni corporis pario, quao in conqpeetum dabatur, serro ob ducia. Inepto igitur Colerus coniecit ferrea omnes mecie, vel ferrea homines specie. Fr. I7. Cori. p. 1005. Ger l. ed. mai. Inc. 73. ed. min. IV, 68.

p. 229 , 26. Debr. V, I 6.J Hoc Fragmentum in confinio praeeedentis

358쪽

ul STORIARUM FRAGMENTA. LIB. IV.

17. Εquis paria operimenta erant, quae lintea ferreis laminis in modum plumae annexuerant.18. Apud Corduenos amomum et alii leves odores gignuntur.

lectum fuisse planissime patet ex servio, qui ad Virg. Aen. XI, 770. Cataphracti, inquit, equites dicuntur, qui ipsi serro muniti sunt, et equos similiter munitos habent, de quibus Salustius: Equis paria pie. Ad hoc ex ipsis voeibus equis paria operimenta elucet antea do virorum armatu dictum sui Ase. 0uare in promptu est haec verba proximum locum post Fragmentum superius occupasse. Vidit id etiam Debrossius, sed perperam has partieulas in unum conflavit cui rei imperiscia forma grammatica prioris Fragmenti obstat. Goselachius vero, qui Vol. III. p. 130. his verbis de curribus falcatis agi opinatur, in ed. min. voro ea multum a Fr. 16 removit, et post annexuerant adiecit eι sequebantur equites cataphracti, de quibus v. ad Fr. 16, init. , ineptias cumulavit supra quam cuiquam credibile ρst. Τantus enim viri stupor, ut non viderii verba equis paria operimentia erant hunc sensum habere: equi Α, quibus cataphracti inebantur, paria operimenta ut equitibus ipsis orant. 0uibus quis sana mente subiecerit et sequebantur equiles catophracti Z - Ad verborum structuram quod alitia et insolenter Et sortasse sine exemplo dictum est operim M annectere luminis pro operimentis annectere luminas, in quo Sallustius analogiam verborum induo, exuo, Circumdo, averso etc., de quibuS v. Gramm. lat. nostr. S. 127, 3. A. Rn t. 2. d. p. 348. , seculus videtur. - Plum hic aperte collectivum sensum habet, vernaeula das Gesseder. Fr. 18. Cort. p. 1008. Geri. ed. mai. Inc. 120. ed. min. IV, 8 I.

p. 230, 17. Debr. V, 20.J Locus sine libri indicio exstat apud Philargyr. ad Virg. Georg. IV, 49. Cordueni v. Plin. N. H. VI, 17. a Strabone XI. p. 802. A. Alinet. Γορδυαιοι, a Plutarcho. in Lucul. e. 29. Γορδυηνοι dicti, Corduenen, Armeniae provinciam inter Tigrim , et Arsissam laeum sitam, incolebant. Eos adiit Lueullus post pu- fgnam apud Tigranocerta, regique Zarbieno, propter animum in Ro-

manos pronum a Tigrane interfecto, iusta persolvit. es. Plutarch. l. l.

Ζαρβιηνος o των Γορ3υηνῶν βασιλευς, ῶσπιρ ειρηται te. 2L), δι' 'Aππί- κρυφα Λουκουλλω διείλεκτο περὶ συμμαχίας, τὴν Tιγράνου τυρα-Mα βαρυνομνος ' μηνὶ θεὶς ὁ απεσφαγ3, καὶ παῖδες αυτ καὶ γυνὴ συν--ιοντο, πρὶν si 'Pensuiίους εἰς Αρμενων ἐμ αλεῖν.

τὴν Γορδυηνω ν ταφας προυθετο του Ζαρβιηνου, καὶ πυραν καὶ βασι uκω καὶ τοις ἄπο δεγραν κοσμήσας λαφυροις αυτος παρων υφη νε, κ. τ. L Haee igitur Luculli expeditio

359쪽

10. Epistola rems Michridatis ad revem Arsacen. Rex Mithridates regi Arsaci S.

Omnes, qui secundis rebus Suis ad lielli societatem Orantur, considenare debent, liceatne tum pacem

in Corduenos quum haud dubie caussa fuerit, cur Sallustius nonnulla d ius terrae natura Oxponer l, Fragmonium iusto loco po-quisse nobis vid mur. - Amomum. ait Servius ad Virg. Ecl. IV 2b., herba est suavisqimi odoris, quae lanium in Assyria nascitur.

- Leres odores sunt suavi R imi et natura lonui KRima, quos recentioreς vocati l aetherios.

Fr. I9. Icori. p. 981-989. Gori. ed. mai. IV, 12. ed. min. IV, M. p. 230 . 24. Debr. V. 25.J Haec opistola conservata est in codd. Vall. iace., Ur in . et Balliol. , de quibus v. Praes. - Τigrane ad Tigranodorla a Lucullo plano devicto urboque ipsa non multo post eapi , Mithridates, quam vi R ea clade spo in selioris fortunae excivisqol, lamon animum non it spondit. Rod simul eum Tigrane opoς roparare Aludons, novoq socios, quibus Romanorum viribus resisterol, eircumspexit. t uaro ad Arsacem sive Phraal m, Parthorum regem, legalofi misit, qui eum ad socist talem cum ipso et I igrane

ineundam impellerent. Puod quo melius porficeretur, ipse hane sepi Riolam, cuius exemplum Sallustius p rscrip -it, ad illum dedit. De ro ipsa v. Appian. B. Milhr. e. 87, in. Τιγρανεὶς δὲ καὶ Μιθριδατγὶς στρπιον αλλον ηθροιυν περιιοιπες , - την στριοπίαν ἐπιταραττο Μιθριdατγις. ἡγουμένου Τιγρανους ωλω γεγονέναι τασταθηματα δι/αγματα. Ε πεμπον δὲ καὶ ἐς τ ο ν Π αρθυα io'

φθεισαν ανταπέστειλέ τινας ἐκ των συμμαχων κ . τ. 1. Plutarch. in Luculi. c. 30, in. S. I. se undis rebus mis) De hac VPi horum Etructura v. ad. Catil. c. XI, 4. - Dein ita refertur ad praegressum considerare debent, ut in prioro membro primum supplendum sit; cs. Uror OV. ad.

- mmesitur Uerba subiectum continent ΝΡquenti R interrogationis in liroetae; iniselligitur autem belli societtis expetita. - ae-

360쪽

agere; dein, quod quaesitur, Satisne pium, tutum, gi Iriosum, an indecorum Sil. Tibi perpetua pace frui liceret, nisi hostes opportuni ei scelestissumi; egregia fama, si Romanos oppresseris, sutum est. Neque

ritur exstat in Vat. l. . non a nulliina discrepante Val. 2. , in quo eril pluaesitum. Dct huius vorbi forma ol significatione es. ad Fr. I, 55. Eil, im . Vulgo editum τι Ierilur.

. I. Tibi perpetua pace frui liceret ele.) Revocavi inus antiquam huius loci scripturam, qualis ante Carrionem fuit; vix enim

alias editoros nexu sententiarum ae gingularum enunciationunt ratione non perspPela auctoris verba magis eorruperunt. Λ generali

Metilentia bimembri opistolam exorsus Mit iridates proxima portodi Arsacis condicionem ait illam examinat. Igitur ad verba considerare debent licetime tum pacem agere reseruntur haec . tibi permiua pace frui liceret, nisi hostes opp. et scel. , quae ita dicta sunt, ut probetur rsari non licere pacem agere, sed bellum ei exspectundum esse. Ad altoram considerationis pariem quod quaeritur, satisneptum, tutum, gloriosum, an indecorum sit, spectant relicua, tibi egrestia fama, si Romanos oppresseris, futura est, quibus pnriter exhortulis ad bellum conlinetur. His verbi κ quoniam urgumentatio. qua Mithridates Aryaei, si is proprias modo res respiciat, belli necessitatem atque utilitatem probar studet, plane absolvitur, maxima Post futura esι interpunctio ponenda. In proximi A Mithridates ab Argaeo ad se ipsum ita transit, ut non reticeat, se ob fractas opes indignum videri societate. sed ipsa elade sua Tigranem ad oppin serendam incitari debere ostendat. Hanc planissimam Rententiarum rationem ulnon perspicerent editores, laetum est partim brevitale quadam orationis, partim depravata scriptura nonnullorum codicum in toxium illata. Nam quum ante Carrionem recte lego retur tibi - liceret, quod haud dubie ex codd. nuxit, is edidit, ut in Val. l. et 2. est, sibi si - Iice ι, ceterique omnes id amplexi sunt, quamquam nemo expedivit, quomodo irps enuncialiones eondicionales si licet, nisi hosses, si oppresseris in unam periodum eo ire possint, aut tolerabili certe, nedum commoda sententia ex lania confusione elici queat, praesertim quum viliosissima interpunctione verba apud Drellium, Fabrum et G rlachium sic legantur: isti bi si perpetua pace frui licet, nisi hostes opportuni ei scelosii Asumi, segregia fama, si RomR-

nos oppresseris, sutura Ri, neque pest re - sperem. Hostes Dy-

portuni hic non sunt in quos facile impetus fleri potest, quemadmodum Faber interpretatur, vulgarem usum secutus; Red novo modo et tamen proprietatis relinsetilissimus Sallustius significavit hostes,

라틴어 텍스트