Historiarum fragmenta

371쪽

C. SALLUSTI CRISPIignoras, Romanos, postquam ad occidentem pergentibus finem 0ceanus secti, arma huc convortisse, neque qui e quam a principio nisi rapium habere, domum, coniugeS, UrOS, imperium, conVenas olim, Sine patria, Sine parentibus, peste conditos orbi S terrarum, quibus non humana ulla neque divina Obstant, quin socioS, amicos, procul iuxta sitos, inopes polentisque trahant, ex Scindant, Omniaque non Serva et maxume regna hostilia ducant 7 Namque pauci libertatem, pars magna iustos do-18minos volunt; nos Su Specii Sumus aemuli, ei in tempore

nos ir. S. 133, 3. d. p. 437 sq. Κruς 'ri Grantia . lal. g. SI 6. not. I. p. 691. - Pro nisi ruptum, quod plerique codd. praebent, perverse olim legebatur nisi partum, ut est in Vat. I.; inde Douga debili eoniectura laeti nisi armis partu . Sine parentibus i. e. ius liA familiis non oriundi, vel obscuro genere nati, qui maiores ciere non possent. Cisrlius male de subditis intelligit; v. ad Calii. e. VI, 5. Sine do si in Val. I., quod casu inelum putamus; immerito igitur Orellitis, Geri. et Fabor eiecerunt. Verba peste conditos orbis terrarum, quibus an loco dentia in unum comprolienduntur, significant ea perditisumis hominibus et quasi sentiris orbis terrarum collectos et in civitatem compositos. De hyc pestis vocabuli usu Zumpl. ad Cic. Verr. V, 62. 162..p. 978. bene ita disputat: -Pratis ipse Verres non raro appellatur, aliique eius similes perniciosi homines, non modo addito gonitivo, quod frequentissimum, sed etiam absolute, ut III, 54, 125. Sensum loci non assecutus Douga coniecit pesti conditos, quod multis non displicuit, et sane diei potuit. quamquam sententia plane diversa. Respoxit hunc locum Servius ad Virg. Asen. VII, 303.; sed corrupte ibi legitur parte conditor orbis terrarum, quae editor Fragmentorum Lunaeburgensis p. I 10. n. 27. pro novo Fragmento habuit, Broue usius autem, si diis plaeet, sic omendavii perte conditur orbis terrarum. - Silus, frequentissimo de locis atque oppidis dictum, rarius de hominibus usurpatur. Comparavit Faber Veli. II, 120, I. Cis Rhenum sitarum gentium animos confrmavit. Tacit. Agric. c. 30, med. Nobilissimi totius Britanniae, eoque in ipsis penetralibus sui. Id. Ann. xll, I 0, 2. Iam fratro, iam propinquos, iam longius sitos caedibus exhauStos. - Trahant i. q. diripiant; v.

ad Cal. XI, 4. - Scindant, quod in Val. I. est, recentiores edd. reeie praetulerunt vulgatae seriplurae excidunt, quae interpretamentum rarioris verbi videtur. Νeque tamen proprio sensu exscindere

372쪽

HISTORIARUM FRAGMEXTA. LIB. IV.

I9 vindices assuturi. Tu vero, cui Seleucia, maxuma ur

bium, regnumque Persidis inclutis divitiis est, quid ab

illis, nisi dolum in praesens, ei postea bellum exspe- rectas 3 Romani arma in omnis haheni, acerruma in .os, , quibus viciis spolia maxuma sunt; audendo ei sallendoeti sti bella ex hellis serendo magni facii. Per hunc morem exstinguent omnia, aut occident, quod haud difficile est,

si iii Mesopotamia, nos Armenia circumgredimur exer-ellum sine frumento, sine auxiliis, fortuna, aut nostris 22 vitiis adhuc incolumem. Te lite illa fama ΝΡquetur, au-

eapiendum, quo valel exstirpare, sed translato significal omnibus bonis exertere, quod vernacula dicitur ruiniren, tu Grunde richten. - Non serva, i. D. ipfiis non Nervientia, non subiecta. S. I 8. nos suspecti sumu3 aemuli Grammatica horum verborum ratio haoc est, ut aemuli per appositionem reseratur non ad suhioctum solum, sod ad subiectum eum praedicato suo coniunctum, doquo appositionis genere, quod germanice particula ala redditur, egi- .mus in Grammat. lal. g. l 20, 4. nol. 8. p. 293. - furi, i. e. v aressuri eos et imnumaturi; es. ad Calii. e. LII, 19. p. 272. pl ad Iug. c. L, 4. p. 283. g. 19. Seleucia Sita fuit ad Tigrim, exadversum Cipsiphonti, a Seleuco Niealoro condita. Maxuma urbium iure Vocatur, quippe quas lente Plinio Ν. LI. VI, 30. ssexcenta millia ineolarum habuerit, oi qecundum Strabonem XVI. p. 1073. C. Almelov. ipsam Babylonem magnitudine suppraverit. Val. I. habet Seleucea, quam formam Orellius, Gori. ei Faber receperuri L - Divitias, de quibus magna fama est, ipsas dici m Iutas tam parum concoxerunt FaDrnus ei DouZa, ut ille inclutum, hic inclutae scribi mallet. - Verba quid ab illis exspectas Aru R. v. in praesens p. 242. Lind. Ex Histor. IV. affert. g. 21. Mesopotamia - Armenia) Ili ablativi ex circumgredimur pondentes non valent-Mesopotamia, in Armenia, ut Faber vult, Ked ea parte, qua Mes. est, i. e. per Mem lamiam, per Armeniam. - Verba sine frumento. sine aliarissis adiectivorum instar sunt, quibus substantivum Mercitus definitur, de quo attribuli genere v. Gramin. lat. nostr. S. I 20, 2. not. 6. p. 287. cf. Catil. c. VI. I. Genus hominum agreste. sine lestibus, sine imperis. Iug. c. LIV,

6. Oppida temere munila aut sine praesidio capit. LXV, 3. ML lites putantis, inermis, quippe in tali die ac sine imperio, ast e-diuntur. cf. ad Fr. II, 73.

373쪽

C. SALLUSTI CRISPIxilio prolacium magnis regibus latrones gensium op ressisse. iiii saetas moneo hortorque, neu malis per-23nicie nostra tuam prolatare, quam societate victor fieri.

20. Tum vero Bithyni propinquantes iam amnem

Tartanium.

21. Namque primum lasonem novo itinere maris Aeetae hospitis domum ViolaSSe.

S. 23. tuam prolature) Ila omnes lenent codd. Λnte Ciaeconiunt legebatur tuum imperium prolatare, quae interpolatio inde fluxisse videtur, quod sugeret antiquos editorses ad tuam repetendum esse perniciem. Ceterum notandum, nostra postpositum esse, quia summa oppositionis in substantivis pernicie - societate inest; nam simplex possessivorum oppositio postularet nostra substantivo praemilli. Puae sequuntur duo Fragmenta, pertinent illa quidem, ut ex argumento claro palel, ad Mithridaticum bellum, sed quo loco lecta suerint, ne coniectura quidem constitui potest. 0uare quasi appen- . dicis loco coloris, quase certiorem habent explicationem, subiecimus. Fr. 20. Cori. p. 992. Geri. ed. mai. IV, 36. Dd. min. IV, 52. p. 229, 2. Debr. III, 25.J Arus. v. propinqu-ι, p. 254. ed. Lind. Bithynorum montio ostendit in rebus Mithridatis haec suisso. Tar- ωnium numen apud nullum seri plorem commemoratum reperio. In Bithynia quum fuerit A lunes si vo Arianus stuvius v. Forbigeri Geogr. antiq. Vol. II. p. 379. , suspiceris nomen corruptum osse. Sed no sic quidem mullum proiicias ad inania Verba expedienda. Fr. 21. fCOrt. p. 959. Geri. ed. mai. IV, 21. ed. min. IV, M. p.

229, 18. Debr. III, 128.J Ex libro quarto haec laudat Priscian. VI,

II, 6I. p. 258. Kr. consensu omnium codicum, quibus Metilius usus si . P rperam igitur Carrio unum cod. Marsin. secutus Fragmentum se nilo attribuit, cui rei praeter codicum auctoritalem argumentum ipsum repuςnal, quippe quod, ut ex Iasonis et Aeetae mentione intelligitur, ad res Ponticas pertineat. Noque lamen Gerlachius rem acu teligit, qui Vol. III. p. 113. suspicatur verba in descriptione antiquitatum Ponti fuisse. De iis enim quum Sallustius libro tertio prolixissime egerit, non potuit, nisi ineptus esse vellet, eandem rem libro quarto iterum tractare. Nequct orationis forma talis est, quae rerum descriptioni conveniat. luin ex ea ipsa coniecturam capias, verba suisse in relata alicuius oratione, antiquitatis exempla repetontis ad ros suas confirmandas. Duae quoniam Colchidem spectani non plane absimile veri est Mithridatis ea verba suisse, Colchorum

374쪽

CAP. II. Bellum servile extremum. I astores in Iuucania servis se adiungunt et rudia arma purunt. - Ur sus dux contra Servos cligitur. - Spartaciis in nrtit lior ini agrum se recipit. - Eius coiinliis in Siciliam ira-i ieiendi. - Deseriptio Italiae inferioris et laeti Siculi. - Servorum discordia, reditus ex Bruttiis per Lucaniam, et variae clades. - Spartaci

22. Hi locorum pergnari et soliti neclere ex viminibus vasa agreSlia, ibi tum, quod inopia scutorum sue rat, ea arte Se qui Sque in formam parmae equestris ar

auxilium invocantis, quamquam nimis abrupta osi Mententia, quam ut pius nexum eruag. Pro itinere maris Gerlach. in utraque o d. contra Omnes codd. scripsit itinere mari. Duae eapite secundo continentur Fragmenta ad bellum servile pertinentia, pleraque non admodum dubia aut obscura sunt, si universam rem spectas; do quibus vero certaininibus sinςula intelligenda Sint, quove ordino in ipso Sallustii opero so exceperint, in mullis constitui non potest. duare nolumus praestare in loco Aingulis assignando vorum nos ubique asseculo R esse, quamquam Probabilitatem quandam nunquam non secuti sumus.

Fr. 22. fCort. p. 99 I. Geri. ed. mai. IV, 28. Od. min. IV, 4. P. 223. 5. Debr. III, 79. J Xon. XVIII, 14. p. 554, 20. Mere. Pro Per- gnari in codd. prorsus inepte est peri ari, quod, quamquam aDouga correctum, CortiuA lamen retinuit. Tum pro fuerat, ea arte codicos habeni fuerectu ea arte vel fuere ad ea arte, quac scriptura, per Se Sensu cassa, proximo tamen abest a vero, quod Mercerus coniectura assecutus est. Minus dextro in hoc loco omendando versalus erat Ursinus, qui suspicabatur fuere, ab ea arte, ni Carrio, cui placuit fuerat, ad eam artem: quod, licet ne latini uti quidem sit, nam quod Gerlachius Vol. Ill. p. Ii . id defendit, suis, i. e. vanis rationibu Νsocii, in omnibus adhuc Sallustii edd. oblinuit. Do fugitivis sermon me κse nisi ros ipsa ostenderet, dubitare nOη non Rineret te timonium Florilli, 20, 6. Affluentibus in diem copiis mιm iam esset iustus Mercitus. e viminibus pecudumque tegumentis inconditos sibi c/ipeos, e ferro emastulorum recocto gladios ac tela fecerunt: atque Fronlini de Straleg. l, 7 6. Spartum copiisque eius scuta ex vimine fuerunt, quae coriis tegebantur. Intelligendi videntur non

375쪽

C. SALLUSΤI CRISPI23. Coria recens detracta quasi glutino adolesce-

hant.

τοῖς, πλῆκται καὶ ποδώκεις ανδρες, ων τους μὲν omλιζον. τοῖς δὲ προδήμοις καὶ q/.λοις ἐχρῶν ro. Res sor lasso facta est in agro

Thurino, quo Spartacus ex Gallia ei salpina regressus se contulit;

v. Appian. B. C. l. 117, ex tr. Tα δ' ορη τα Θουρίους καὶ πόλιν -τνην κατέλαβε, κod μὲν η αργυρον τους ἐμπορους ἐς φέρειν ἐκωλυε. καὶ κεκτῆσθαι τους λυτου ' μονον δὲ σίδνηρον καὶ χαλκὸν ἁ νουντο πολλου, καὶ τους φέροντας -κ ηδί-

θαμινα ἐπὶ λεηλασίας ἐξήεσαν. Ῥωμαίοις τε παλιν συνενεχθειπες ἐς χεῖρας ἐκρατουν καὶ το τε, καὶ λείας πολλῆς γέμοντες ἐπαπεσαν.

Certe in Lucania haoc accidisso aperto tradit Servius ad Virg. Aen. UI, 632., quamquam huius et sequentis Fragmenti, ubi v. , Verba

mire deformans.

Fr. 23. I rt. p. 991. Geri. ed. mai. IV, 29. ed. min. IV, 5. p. 225, 9. Debr. III, 41. III, 80 J Verba haec artissime cohaesisse eum praeeedente Fragmento, ita ut inter hoc ei illud pauca lanium iniercederent, luculenter patet ex Flori et Frontini l l. ll.; hoc enim significatur se ula ex viminibus in formam parmae equestris facta coriis inducta esse recens detractis, quae ob id quasi glutino adolescerent. Locus vario citatus plenissime exstat apud Serv. ad Virg. Georg. III, 155, ubi lamen salso legitur veluti glaime. Nam ut testarentur grammatici Sallustium non stlaten dixisse, sed glutinum, compluries hoc exemplo usi sunt, velut charis. I, 17. 65. p. 48. Lind. p. 67. P. , qui asseri quasi glutino adolescebant. Idem I, 21, 114. p. 76. Lind. p. 106. P.) glutino adolescebant. Philargyr. ad Virg. Georg. IV. U. Hic glutino adolescebat. Denique Sorvius ad verba Virgilii Λon. VI, 632. Flectuntque salignas umbonum cratis haec anno lati ut dieii Sallustiuς do Lucanis: Pui de vimine facta scuta,

recentibus detractis coriis, quasi glutino adolescebant. - Puibus cum praecedente Fragmento comparalis palei tantummodo tria postremavorha genuina esse, celera Servium ex libidine ita immutasse, ut Alme lurae rationem prorsus perverteret. Τotius enim pseriodi praecedentis sensum comprehendon verbis qui de vimine factu seusu verbum adolescebant, quod apud Sallustium coria subiectum habuit, ad qui subiectum retulit, inepteque recens adverbium, salis firmatum ad Georg. III, 151., in adiectivum mulavit, quas omnia ita confusa sunt, ut in iustam sententiam coire nequoant. Adolescebant insolenter ita positum, ut propria constet ad particulae vis, qua acces-

376쪽

24. Rursus iumenta nacti ad oppidum ire conten

dunt.

25. Festinantibus in summa inopia patribus.

Aio indicatur, significat firmiter ad erescebant, ut paene concreta viderentur. Vernacula igitur adolescere, quod vulgo est hera n-machsen, hic valet an machran. - luae omnibus Sallustii odd. in principio huius Fragmenti leguntur verba de pecore, omni auctoritato destituuntur, quippe a carrione assula, qui, quum apud Charis. I, 14, 2. p. 19. Lind. p. 23. P. invenisset APecu et pecus pecoris. sicut apud Sallustium de pecore, temero haec verba ad nostrum Fragm. perlinere opinatus est. Cuius rei ut no minimum quidem indicium habetur, ita perversitas ex eo eluesti, quod apud Charisium illa verba plane non Oxstant, sed a Fabricio se coniecti ara posita sunt, ubi novissima Lindem anni oditio ex Niobulirii collatione praebet domiti pecoris, desumpta ex lug. e. LXXV, 4. Fr. 24. fCort. p. 991. Geri. Dd. mai. t V, 34. ed. min. IV. 62. p. 229. 21. Debr. III, 81. J Νon. IV, 68. p. 258. 2 . More. De sugitivis haec capienda esse dubitari non potest, sed de oppido ipso res incerta est. Fortasse Τhurii intelligendi, vol Melapontum, vel aliud Lucaniae opPidum ; cs. Flor. III, 20, 5. Thurios atque Metapontum terribili strage popuJantur. Dobro Asius ad Capuam refert, quod aperte salsum est, quia fugitivi non nisi primo belli tempore Campaniam vexabant, tortio anno in Lucania et Bruttiorum agro se continebant. Fr. 25. I ri. p. 998. Geri. ed. mai. Ine. I 2. ed. min. I, 73. P. 196, 5. Debr. II. 144.J Donat. ad Ter. Eun. IV, 3, 8. sine libri indicio. Haec ut de imperio Crasso contra fugitivos eommius do in- 'telligamus, Perino v milit eo, quod constat senatum Romanum, maxi- l l . emis eladibus a Sortorio acceptis in Alumna anxietate suisse, neque Ihabuisso, cui illud bollum domandaret; es. Appian. B. C. I, 218, in. t ιέτης τε ην ηδη και φοβερος αυτοῖς o πολεμος. Προσεθεμ'ς τεστ παπων αλλων χειροτονίας οκνος - ἄπα-ας, καὶ πυρήγ- γε taεν ουδείς' μεχρι Αικίνιος Κρασσος - ανεδέξατο στρατηγωειν. Plutarch. in Crass. c. 10, in. Tex υτ η βουλη πυθYD' se. Cassii cladem in Gallia Cisalpina τους μὲν υστατους πρὸς οργην ἐκΩευσεν

χρονον ἐφιεμένω στρατανίας Ουχ υπῆρξε τυχεῖν, πλὴν ἐπὶ τον δουλικὸν πολεμον ανάγκης. Festinare igitur quum Donatuq explicet Properare, turbari, trepidare, cs. ad III, 26. , summa inopia intelligenda est do difficultato idonei ducis r periendi, qui Spartaco

par esSet. Debrossius inopiam non aliam esse posse ratus, quam

377쪽

C. SALLUSTI CRISPIAE. Revorsi postero die, mulla, quae properanteS deSeruerant in castris, nacti, quum se ibi cibo vinoque laeti invitarent.

frumenti, patrum festinationem Ortam esse putat sanie illa, qua urbs a. 75. a. s'hr. n. vexabatur L. Octavio et C. Cotta coss. cf. Fr. 1l. 8. Hanc vorborum explieationem Gerlachi iis Vol. III. p. II 8. an ploxus in Dd. min. rursus deseruit, de iis rerum angustiis cogitans, qui hiis sonatus L ppidani tumultus tompore conflictabatur. Fr. 26. flori. p. 991. Geri. ed. mai. IV, 32. ed. min. IV, 6. p.

225, Io. Debr. IV, 7.J Apud Xonium, qui IV, 232. p. 320, 2 . Mer-

Cor. haoc attulit. corrupist legitur eI versi P. d. multoque, quae vilia Carrio bono sustulit. De sugitivis locum reo te inloti xii Debrossius, sed porperam do Gellii castris a Crixo Gallisque captis direptisque interpretatur: Crixi enim mors inin tertio libro narrata fuit. Si in re obscura aliquid conii coro licet, quoniam, ex quo Crassus imperium obtinuit, fugitivi conlinuis cladibus affecti sunt, praeter initio, quum

Mummius, Crias si togatus, iniussu dueis pugnam conserens Victus Osi, ad hane Romanorum fugam Fragmonium referri posse puta- Vprim. cf. Plutarch. in Crass. c. I0, in. Κρασσος-Mωμου κυκλω

α νευ τῶν Ο πλων φευγο ντες ἐσωθησαν. Ex horum igitur pors cutione reversi sorvi in castris, quae Romani properantes, i. e. praecipiti fuga deseruerant, mulla edulia vinique copiam nacti cibo vinoque se invitabant, i. e. epulando ac potando indulgebant. In hac sensus perqpie uitalo interpretos tamen ambigunt de grammati ea v rhorum ratione. orlius enim valde assentiente Gorlachio cibo vinoque pro dativis habet, verba explicans invitabant se ad cibum vinumque. Id per se non absonum so rei, si inruare idem osset. quod excitare, hortari: sed fugitivos esurientes a per eqv ndis ho-ςlibus in castra ingressos quis credat invitatione ad edendum eguisse ΤDuaro alia vig invitare verbi osse debet, quo simul strue turno ratio mutatur. Nimirum peculiaris in rct epulari eius usus ost, isque duplex. Xam primum invitare sive nude, sive addito substantivo de hospite dicitur, qui convivis ci ira praebet, sive epulis esS accipit, quae dicendi ratio inde ropoloni a videtur, quod plerumque adiungitur exhortatio sive invitatio, ut illi appositis dapibus fruantur; cs. Caeq. R. U. I, 74,4. Interim alii suos in castra invitandi caussa adductιnt. Goll. ΝΝ. ΑΛ. xl X. 7. Iulius Paulus saepe nos ad sese vocabat, et olusculis pomisque satis comiter copioseque invitabat. Iustin. l. 6,b. GSuem postera die apparatis epulis invita I.

378쪽

27. Sorte ductos susii necat. 28. In silva Sila fuerunt.

0uo sen3u quum invitare respondeat vernaculo bewirmen, por no intelligitur, ubi additur rimo, cibo, epulis, poculis aut simile, ablativo casu has voces positas esse, non dativo, cui in tali sententia locus esse nequit. Alter verbi usus est, quum convivantes dicuntur se inritare; quod quum germanice sit si h gustich thun, vel, quod sa ope usurpatum fuisse ex Νonio colligitur, plusculum se invitare, des Giιιen ru viet thun, in hae quoque formula res, qua largiter fruuntur, non alio quam Sexto casu onunciatur. Νon mullum igitur a voro aberravii Nonius, invitare in his dictionibus pro repleri positum dicens, quamquam valde rudi R est haec interprotandi ratio. Fr. 27. Cort. p. 10 . Gort. ed. mai. Inc. 96. ed. ni in . IV, 10. p. 226, 4. Debr. IV, 19. J Verba sine libri numoro big attulit Sorvius ad Virg. Aen. II, 201. et ad VI, 22., scd posteriore loco Sallu qtianam diei ionem Virgilii verbis stat ductis sortibus urna accommodans vitiois sortibus exhibet. Sallustium expressit Tacitus Aran. IlI, 2I, 1. Apronius raro ea tempestate et e vetere memoria facinore decti mum quemque ignominiosae cohortis sorte ductos fusti necat. De Crasso Fragmentum intelligendum esso, haud multo p qt susceptum imperium partem ignavorum militum decimante, interprotos dudum viderunt; cs. Plut . in Cras g. e. Io. Πεντακοσίους δὲ τοῖς πρωτους καὶ μαλιστα τους τρέσαντας εἰς πεπιγὶκοντα διανείμας δεκάδας αφ ἔκαστης απέκτεινεν ενα του κληρον λαχοντα, πατριόν τι τουτο δια πολλων χρονα is κολασμα τοις στρατιωταις μαγαγων. Paullo aliter eandem rem narrat Appian. B. C. I, 118. De ipso poena modo haec tradii Polyb. VI, 37. G δὲ τῆς ξυλοκοπίας ἐστὶ

τοιουτοπι λαβων ξυλον ο - τουτω τοὐ κατακριθεντος οIη νατο μονον. - γενομένου, πάντες οἱ του στρατοπέδου τwττοντες τοῖς ξυλοις καὶ τοῖς tu ις, τους μὲν πλείστους ἐν - τῆ ειρατοπεδείρ καταβαλλου σι. Λ liquot decimationiA exempla. Frontinus narrat Niralegem. IV, 1, 34. 35. 37. Fr. 28. I Cori. p. 1003. eri. ed. mai. Inc. 36. ed. min. IV, 79. p. 230. 14. Debr. IV, 57.J Sorvius quum ad Virg. Aen. XII, 715. di sorte tradal Sallustium haec de s uinis dixisse, non obscurum est quo verba pertineant. De silva Sila v. Εllenditum ad Cic. Brii l. c. 22.85. p. 361. qui: sic vocabalur, inquit, Apennini extrema pars, quae Bruttios poragrans ad fretum Siculum doficit. Nobilis erat propter silvas pinuum et abietum; undo ex picarii κ reditu magni in nerarium redigebantur; v. Dion. Hal. Fragm. Maiana XX, 1. Plin.

H. N. XVI. 11. es. ib. III. 10. Unde Rhegium XII. milliu B pass. Inde Apennini silva Sila, promonwritim Leucopetra ara M. para. Strab. VI. p. 400. A. Almel. δ' υπὲρ των πολεων πυτων με-

379쪽

C. SALLUSTI CRISPI29. Dolia quum sub trabes locata vitibus aut virgis vinciebant.

σπαιων Bρλτιοι κατὰ ω καὶ πολεις ἐπιτυθα Μαμέρτιον, καὶ ο δρυμος ὁ φέρων την αρίστην πένταν την Βρεττίαν. ον Σιλαν καλουσι, ευδενδρος τε καὶ συδρος, μῆκος λτακοσίων σταδίων.

Spartacum a Crasso pressum ex Lucania concessisse in extremumi Bruttiorum agrum cognoscitur ex Plutarcho in CraΝS. c. 10, med.

l 'O δε μαμακει μεξεχώρει δια χευκανως εἰς τὴν θαλασσαν. cf. Flor. III, 20, 12. a Crasso pulsi fugatique hostes in eatrema Ilatine

refusserunt. Appian. B. C. I, I 18, exlr.; quare planum est Fragmentum de hac Spartaci sive fuga sive prosectione esse capiendum. Fr. 29. Deest apud Cort., Geri. ed. mai. et Debr. - GPri . ed. in in . IV, 1. p. 225, I.J Fragmentum recens accedit ex cod. Gud. Arusiani, V. Sub., p. 261. Lindom. , ne quo difficilem habet Oxplicalionem. Agitur enim do Spartaco, qui in extrema Italiae compulsus V. Fr. Praeco dens , quum a pracdonibus, quibuscum traiectionem in Siciliam paulus eras, docopius ossol V. Plutarch. in Crass. c.

10, med. 3, ratibus ad id paralis, quibus dolia subiecerat, in Siciliam traiicere conatus est; es. Flor. III, 20, 13. Circa Bruttium angulum clusi, quum fugam in Siciliam pararent ses. App. B. C. I, 118, ex tr. Κρασσος τον Σπαρτακον ἐδίωκε φευγοντα ἐπὶ την θαλασσαν, ως διαπλευσομενον ἐς Σικελία ν. J, neque navigia Suppeterent.

ratesque ex cratibus et dolia connexa vir stullis in rapidissimo freto frustra experirentur- tundem obiere, mortem. - Pro dolia quunt Lindem annus coniecit dolia, quae etc.,

quo non videtur Opus PSSP.

Fr. 30. I rl. p. 980. Geri. ed. mai. IV, 3. ed. min. IV, 41. P. 228, 15. - Deest ap. Debr. J Verba, a Prisciano IX, 7, 37. p. 455. Kr. laudata, probabiliter ad eandem rem pertinent, ut Fragm. Praei ς' dens. si non salso coniecimus, intelligendae sunt rates rapido Delo collisae inter se, ut regi non possent. In re nautica enim ministeria significant nautarum operam in gub rnando rρος n-doque navigio positam. - Pro implicatae, quam participii formam Priscianus lum Ciceronis auctoritale in Pison. c. 29 , R. familiar tute implicatus, tum hoc ipso Sallustii loco tuetur, in Sall. edd. omnibus perperam est implicitae, quod repetere noluimuS. Fr. 31. Deest apud Cori. , Gori. Od. mai. et Debr. - Geri. ed. min. III, 79. p. 223, 17. J Aru ianus v. preMinquum illa re, P. 254. Lindom. hune locum sic assert: -Sallust. Hist. G. c. Verris littora Italia prop. Arm. Ad haec Lindem annus bene annotavit priorem litteram G. numerum libri continere, alteram esse notam Gali praenominis squam . eur cum C. mutaverimus, patebit ex annotat. ad Fr. III, 77, 2. , denique pro Verris seribendum esse Verres; sed

380쪽

30. Implicatae rates ministeria prohibebant. 31. C. Verres litiora Italia propinqua firmavit.

quod suspicatur fortasse seatum librum ea nota significari, aperte salsum est. Nam quum omnino sextus liber Historiarum non sit,lum Verris mentio non potuit alio quam quarto libro fieri, siquidem caussa, cur ille Siciliae littora Italiae proxima praesidio firmaret, uni eo Spartaei eonsilio in Siciliam transeundi continetur. Eandem rem tangit etiam Cicero in Verr. V, 2, 5. , sed ita, ut Sallustio repugnare videatur. Verba eius haec sunt: obstitisti ridelicet, ne ex Dulia transire in Sicilium fugitivorum copiae possent. Ubi ' quando' qua eae parte' quum aut ratibus aut naribus conarensur accederer Nos enim nihil unquam prorgus audivimus: et illud audivimus, M. Crassi, fortissimi viri, rirsute consilioWιe factum, ne ratibus conismetis freto fimitivi ad Messanam transire possent: a guo illi conatu non tantopere prohibendi fuissent, si ulla praesidia in Sicilia ad illorum adventum opposita putarentur. 9uibus cum Sallustiano Frag-m nlo comparatis facile intelligitur, Ciceronem oratorie vel potius

accusatorie rem augere, qui eaptiosis ratiunculiq Osiondore consetur nihil plano a Verro actum esse ad sugili vos Sicilia arcondos. Sallustio certe maior fides, quamquam facile concedi potest, non tantam fuisse Verris curam in Sicilia lulanda, quantam ipse habori vellet, ae Romae fortasse Plane ignoratam, quia irrito Renrin i con alii nullus eius usuq sui l. 0uod Ger laeti tui. e comectura scripsi lii a Vum propitiqua, inconsulio inclum; Arusiani enim lemmate

propinquum illa re) ablativus prorsus certus est, neque insolentior sexti casus structura ratione dostituitur. Propinquitatis enim notio non solum loco, ad quem acceditur, sed etiam unde advenitur constitui potest, quo si, ut propior, prooemus, propius, proxime haud raro cum ablativo et ab praepositione construantur, v. Freundii Lex. lat. h. v. Speundum hane analogiam, ut bene vidit Diolse hius ad Iug. e. 18, 11. p. 166., proinimus pariter atque propinquus urbium terrarumque nomina solo ablativo asciscere possunt, quippe in quibus hoc casu remotio ab aliquo loco significetur, quod secus est in aliis vocabulis. Nostro igitur loco littora Italia propinqua quasi est liuora a parte Italiae propinqua, sive ex Italia venientibus propinqua. cs. Iug. c. XVIII, II. Numidae possedere ea loca, quae prooeum a Carthastine Numidia appellatur. ib. e. XIX, 4. Pro aeti mi Hispania Mauri sunt. Ita enim Arusiarius p. 252. a Sallustio scriptum esse tradit, ubi codd. nune tenent proxume Carthaginem, proxime Hispaniam. Duae sequuntur Fragmenta 32 - 39 omnia pertinenl ad descriptionem Italias inferioris ae freti Siculi, quam Sallustius eo rerum gestarum narrationi interposuit, quod illorum locorum na-

라틴어 텍스트