장음표시 사용
381쪽
C. SALLUSTI CRISPI32. Italiae plana ac mollia. 33. Omnis Italia coacta in angustias scinditur in duo promontoria, Bruttium ei Sallentinum. 34. Ad Siciliam vergens saucibus ipSi S non am
plius patet millibus V oi XXX.
lura maxime factum est, ui cum Spartaco debellaretur. Quamquam pleraque ex Incertis Auni, lamen quarto Historiarum libro eam di-grcssionem contentam suisso tum res ipςa ostendit, saetorum ordine eum locum Postulante, tum cognoscitur ex Fr. 34 et 37, quae diserte sex IV. laudantur. Fr. 32. Cort. p. 1006. Geri. ed. mai. Inc. 98. ed. min. IV, 16. p. 226, 15. Debr. lV, 63.J Verba allata a Serv. ad Virg. Aen. III, 522. vulgo corrupte in Sall. edd. sic leguntur Italia planti ac mollis, quae scriptura non solum n de Caret, sed etiam pervcrvam liab lsententiam. Italiam enim per se quis dixerit planam ac mollem rintelliguntur autem singulae Pius regiones sive partes Planae ac molles; es. ad Fr. III, 26. - Loca mollia, Oppo,ita asperis, mon- lanis, Saxosis, sunt, quae humum fertilem frugibusque gignendis aptam haboni. cf. Fr. IV, 35. Nasura mollioris Ilaliae. Fr. 33. Cori. p. 1006. Ger l. ed. mai. Inc. 97. Pil. min. IV, 13.
p. 226 , 6. Debr. IV, 5b. J Serv. ad Virg. Λen. III, 400. Coticlia in
angustias intelligondum cse oblonga universae Italiae tarma, i. e. longiore multo quam latiore, quasi vernacula dicas schinal ausam-rnengodriingi, qtiam explicationem commendat Strabo V. p. 324. Λ. Almol. Λ λοιπη δ 'Bαλία se . praeter eam, quae Vocatur Gallia cisalpina) στενὴ καὶ παραμηκης ἐστὶ, κορυφουμένητὴ μὲν προς τον a MDκον πορθμον, τῆ δε προς την Imrυγίαν.
Scindi simpliciter est dividi vel dirimi, eodemque vocabulo etiam utitur Mela II, 4, 7. Frons Italiae in duo se cornua scindit. Promontorio Brullio, liuo Λpenninus mons terminatur, Eliam nomen
est Leucopetrae, es. Strab. l. l. p. 32 . C. id. VI. p. 397. B. Cic. Philipp. I, 3, 7.; Sullantinum, quod memorat etiam Mela II, 4, 8., saepius dicitur Iapygia, v. Strab. V. P. 322. c. p. 324. A. it. P. IM.
B. Alm. Fr. 34. Corl. p. 992. Geri. ed. mai. IV. 38. ed. min. IV, 1 . p. 226, 8. Debr. lV, 68.J Arus. v. patet, p. 25 . Lindem. De Dialia hace dicta esse in promptu os t. Fauces quum sint angustiae freti Siculi, sive fretum ipsum, Sensus ε'si, Italiain, qua parte freto Siculo aliutitur, non lalius palere, quam XXXV millia passuum. Ipsis, quod in Sall. edd. deest, Lindemannus e cod. Gud. bene addidit, quippe quo brevis mensurae notio ad sola, sauces restrinsa
382쪽
HISTORIARUM FRAGMEXΤΛ. LIB. IV.
35. Italiae Siciliam coli iunctiim fuisse constat; sed medium spatium aut per humilitatem obrutum est, aut per angustiam scissum. Ut autem tam curvum sit, facit na- iura molliori A Italiae, in quam asperitas et altitudo Siciliae aestum relidit.
molitum Servius attulit ad Vire. Aen. II l. l . . illustraturus poetae loeum de steli Siculi ortu, aperte ex Sallustio ad uilibratu in . Ita
Haec loca vi quondam Et varila convulsa ruina
Tantum aevi longinqua valet mutare vetusta 3 Dissiluisse serunt, quum protenus utraque tellus Una sorol. Venil medio vi pontus, ct undis Hesperium Siculi, talus abscidit, arvaque ot urbis Lilloro diductas angusto interluit aestu. Eadem Sallustii verba liberius, ut solei, Oxpr AKil Isidorus XIII, 18, 3. p. 426. Liuilem. , s erum Sicili in , quod Rhesium dicitur. Sullustius tuli eae mussa vocari scribit uicens Italiae Olim coniunctam fuisse Stelliam, el dum esset una seqlus medium spacium aut per humilitat in abruptum si aquis, aul per angustiam sciςsum. Dinde 'μπιον nominatum, quia Graece abruptum hoc nomine nuncupatur. ι autem artissimum trium multum sputio Stasitim tib Italia dividens, fabulosis infame mo Iris, cuius hinc inde Scylla et Charybdis ostenditur. Ex his quue pronis litteris imprimenda curavimus non esse saltus iii, in oeulos incurril, tum orationis forma, tum iPRa rerum expositione sorioris ae lalis grammaticum arguente. De Rilegio enim quae leguntur, omnia Isidoruin sapiunt, quippe qui urbis nomen salso ad fretum transtulerit, et grammaticorum more graeca Vi eis
interpretationem prodiderit. Vetores enim talia latino significar Solitos esse monuimus ad Iug. c. LXXVIII, 3. Syrtita ab irae tu nominiatae: et in hac ipsa re idem Deit I lin. X. H. III, 1 . Ab hoc dehiscendi argumen se, Rhegium Graeci nomen dedere oppido, in marine Italiae suo. tera Isidori consensus eum Servio gonuina praestat; nam quod priore loco abruptum legitur pro obrutum, non vera diser pantia ost, sed librarii vel lapsus vel pingui Minerva facta in Ierpolatio. Id in statuendum de vulgata scriptura per humiditatem, quam Gert in ed. mai. inconsulto recepit; humidistilis enim vocabulum non solum inauditum fuit Latinis, sud, etiamsi in usu
383쪽
36. I Salguriiusj Scyllam saxum esse fdico simile
formae celebratae procul visentibus.
37. Charybdis mare vorticosum, quod sorte illaia
suissol, sensu foret alienissimum. Sallustius enim duas ponii caussas avulsae ab Italia Siciliae; medium quippe spatium aut depres sum vallem fuisse, quae facile inundari ac fluctibus obtegi posset, aut angustissimo tunium aggere Italiam Siciliao cohaesisse, quem impetus maris scinderet. - De verbis natura mollioris Italiae v.
Fr. 36. ICOrt. p. 1010. Geri. ed. mai. Ine. 202. et 220. ed. min. IV, 21. et 22. Debr. IV, 70. J Serv. Virg. Aen. III, 420. Eadem a Dinrt Isidorus XIII, 18, 4. p. 426. Linder. . -Scyllam accolae saxum mari imminens appellant, simile celebratae formae procul visentibus. Unde et monstruosam speciem fabulae illi dederunt, quasi formum hominis, caninis succinctam cupitibus, quia collisi ibi fluctus la
triatus videntur exprimere. Uter Sallus liana verba accuratius altu
lerit neuter enim plane genuina habere videtur , di melle dictu est;
sed quum Isidorus, ubi Veterum seriptorum locis utitur, multa variare soleat addendo, Omittendo, immutando, Servium Aequi consultius duximus. Certe Sallustii non osse, quae ex Isidorianis prona litterarum forma exprimenda curavimuS, qui vis, Opinor, sponte intelliget. - Pro mari imminens Gerlachium in utraque ed. viliose scripsi se in mari imminens iam monuit Κreyssisius ad Sall. Fragm. Vatic. p. 15. ed. a. 1835. Idem ibid. merito improbavit ab Oilone, nupero Isidori editore, videntibus ex uno cod. scriplum esse pro visentibus, quod Servii auctoritate eonfirmatur. cf.
ad Fr. IlI, 77, 5. - Simile formae celebratae, i. e. simile ei sormae, quae fama hominum celebrata, i. e. notissima est; ex quo patet Sallustium non descripsisse illam formam, sed concedere, haud absone eam eme tam videri, si quis e longinquo speelel. 9ualis autem fuerit, Isidorus verbis supra appositis declaravit. Fr. 37. fCorl. p. 1008. 1007. 991. Geri. ed. mai. Ine. 127. 118. IV, 35. Ine. 220. ed. min. IV, 19. 17. 18. 22. p. 226, 18. 15. 17. P. 227 , 9. Debr. IV, 71. 73.J Fragmentum hoc vulgo tribus constat particulis, quae quum et verbis et seni nita egregie in unum coeant, coniungere non dubitavimus. Verba Charybdis mare vorsicosum habet Serv. ad Virg. Aen. VI, 117. Imperite autem Cortius antiquiores oditores secutus scripsit Charybdi m. r. ; Charybdis enim subieetum est, ut palei et ex Plinio N. H. III, 14. In eo freto est scopulus Mylla, item Charybdis mare vorticosum, et ex Isidoro XIlI, 18, 5. Charybdis dicta, quod gurgitibus occidiis naves absorbeat; est enim mare verticosum; quae uterque ex Sallustio
384쪽
HISTORIARUM FRAGMEΝΤΑ. LIB. IV.
naufragia sorbens gurgitibus occuliis millia sexaginta Tauromeni lana ad litora trahit, ubi se laniata navigia
hausit. Mare hic angustiore sensu est locus sive pars maris, quod non intellectuin oditores fortas Me permovit ut Charybili scriberent. 9uas sequuntur usque ad trahit, sorvata sunt a Serv io ad Aen. III, 25.; sed hic quoque editores mala sedulitate verum Obscurarunt, addita in principio voce Chiarybdis, quae deo At apud Servium, ac praeterea quo ι mutato in gutie. Reiectis his veras emendationis impedimentis, quam expedita omnia fiant hoc Fragmento cum prae .cedentibus verbis coniuncto, demonstratione non egeL - Naufragia, quod Debrossius male in naufraga mutaVit, Sunt na VP ael rates naufragium passae, sive partes navi Siorum naufraSio disieclorunt, qu1d stlesi iidi ridi qua abstractum ponilur pro concreto, non lan rara esl, ut DouZae visum; ita enim servitia dicuntur, qui servilium sustinent, i. e. servi. Catil. e. XXIV, 4., matrimonia, quast in matrimonio sunt, i. P. matronae, uxores, Tacii. Ann. Il, 13, 3. , latrocinium, qui ad Iair inandum coniuneti sunt, i. e. latrones, Cie. Osr. II, II, 9., minisιerium, qui ministerio sunguntur, i. e. ministri, I u-cit. An n. XIlI, 27, 1. - Ad verba naufragia sorbens gurgitibus De cuius es. Isidor. l. l. - POstremam Fra Pnti partem, ubi - emergunt, ex IV. laudat Arus. v. emergit se, p. 229. Lind. Eam cohaosisse eum prasecedentibus cloeumento est ubi particula, quae necessario loci vocabulum in proximis requiril, quo reseratur. Ad Tauromenitana autem littora pilei naufr/gia Charybdi sorpta ipsius Sallustii auctoritat 3 testatur Servius ad Λen. IlI, 420. MCharybdis sorbet universa, quae prehendit, et secundum Sallustium ea circa Tauromenitanum merit lilius. es. Strabo VI. p. 47l. A. Almol. Λάκ--
τω πορθμω. βαθος ἐξαίσιον, εἰς o αἱ του πορθρου καταγουσιν ευ ρυ- τα σκάφη τραχηλδομε- μετο συστροφῆς καὶ δίνη ς μεγαιης. καταποθέντων δὲ καὶ διαλυθ ιντ ων, ταναυαγια παρασυρεται προς ηiόνα τῆς Tαυρομενίας,
ην καλουσιν απο του συμπτωμπιος τουτου Κοπρών. Seneca Ep.79, in. Fac nos certiores, an vertim si , quicquid ius freti turbine arreptum est, per multa millia trahi conditum et circa Tauromenitanum littus emergere. Eodem spectani confusalsi dori verba XIII, 18, b., qui Tauromenii nulla mentione sacri ila pergit: eι inde ibi lanista naufragia profundo emergunt. Fr. 38. fCori. p. I 008. Geri. ed. mai. Ine. 126. ed. min. IV, 20. P. 226, 19. Debr. Ill, 12 .l Serv. ait Virg. Λon. l, I 20. his Sallustii
385쪽
C. SALLUSTI CRISPIM. Pelorum promontorium Siciliae est, i secundum Sastustiumj dictum a gubernatore Hannibalis illic sepulta.
verbis id significari censet, quod Graeci τρικυμίαν dicunt. 0uae
interpretalio quum per se salsa sil τρικυμία enim latine est de ει maritus stuctus , lum abhorret ab po loeo, ubi haec verba lecta suisse consentaneum est. De Charybdis vertico enim haec dicta esso dubitare non sinunt verba Isidori XIII, 18, 5. Per autem in ille erigi metus et ter absorbet. Tetigisso autem videtur Sallustius eorum opinionem, qui Delum Siculum lor in die reciprocare statuerent, quemadmodum iam est apud Homerum i d. XII, I 04 sq. Τω δυστο δῖα χαρυβδις αναήμιβδεῖ μέλαν υδωρ. τρὶς μὲν γαρ τta νέησιν ἐπ ῆματι, τρὶς δ αναροιβδεῖ δεινον. Falsum
esso hoc, neque gaepius quam bis in die rΡeiprocalionem liori con- tondii Strabo l. p. 75. Ιι. Almpl. ei p. 95. B. Κατα την - θεσιν
πορθμους, ογε κατ εἶδος. ου γαρ αν ὁ μὲν Σικελικὸς δὶς ἔκαστης ἡμέρας μετεβαλεν, ο δὲ Xαλκιδικὸς ἐπτακις,κ. τ. a. 0uaro coniicias Sallustium quoquo discropanies de ea re sententias in disceptationem Vocasse. Fr. 39. fCOrt. p. 1010. Geri. yd. mai. Inc. 195. Dd. min. IV, 23.
p. 227, 14. Debr. lV, 67. J Verba loguntur apud Serv. ad Virg. Asen. IlI, 411. Eadem affert lsid. XIV, 7, 4. interpositis post Siciliae duobus vocabulis respiciens Aquilonem, quae non osse Sallustii praster Servii discrepantiam insolenter usurpatum respicere verbum arguit. Non magis Sallustiana sunt, quae apud Sorvium addita leguntur: qui fuerat occisus per regis ignorantiam, quum se eius dolo propter angustias freti crederet esse deceptum, veniens de Petilis. Νimirum Servius ipso haec adiecit, no, quum Sallu Alius vulgalam famam dQPelori nomino toligisset tantum, lectores illam rem ignorarenti ci. Mula II, 7, 15. usa nominis Pelorus gubernator ab Hannibale ibidem conditus, quem idem vir profugus ex Africa ac per ea loca Syriam petens, quia pro tu intuenti videbantur continua esse litora et non pervium privus, proditum se arbitraιus occiderat. Valor. Max. IX, 8, exi. I. Minus mirior vini trucem et saevum Annibalis an mum defensionis locum innoxio gubernatori non fuisse, quem, a Petilia classe Africam repetens, freto inpulsus, dum tam parm mutis Italium Siciliamque inter se clivisus non credit, velut insidiosum r-stis rectorem interemit, posteaque diluentius inspecta perutile tunc arusolnit, quum eius innocentiae nihil ultra sepulchri honorem clari potuit. Igitur an Sti atque aestuosi maris allo e tumulo specti tria stafua tam memoriae Pelori. guum Punicae temeritatis ultra ostraque nario utim ocululum indicium est. Strab. I. p. 19. C. Almol. Πέρσαι δὲ καὶ Λίβυες, τους πορθμους -ον σαντες εἶναι του πλου Diuiti ires by Coo le
386쪽
HISTORIARUM FRAGMENTA. LIB. IV.
40. Dissidere inter se coepere, neque in medium
41. Sapor iuxta soniis dulcissumos.
Juthiis locis iliter se collatis perspicuum est narrationes de Hanni- l , quarum unaquaeque propriis in ptiis laborat, absurdum osΜoiigmentum seriorum lemporum, ad explicandam rei salis vetustas Originem inventum. Nam promontorium illud haud dubie iam antiquitus Pelorum nomen habuit, graeco vocabulo facium. Ibi quum Carthaginienses limitum constituendorum causa columnam vol iurrim aliquam erexissent, memoria eius rei, illis e Sicilia eiectis, paullatim obliterata est, sed permanAit monumentum ot Pius nomen Pelori rureis. Uuam quum constans fama serrul Poenorum esse OpuM, vulgi sollertia effinxit sabulam illam de Peloro ab Hannibale, quippe omnium Poenorum sumi geratissi ino, in illis Deli angustiis occiso, ellum sepultura honorato, undn loco nomen esse saelum. Fr. 40. Cort. p. 990. Gori. ed. mai. IV, 16 ed. min. IV, 8. p. 226, I. Debr. IV, 3.j Arus. v. in medium, p. 238. Lind. Do dissonsionibus fugitivorui Uioc Fragm. cupiendum esse, Spartaco, ΡΟΗt-quaui ex a C Tullio te re pere Coacti is erat, non amplius parentium , et separata castra habentium, paene certum fit iis, quae le
αυτου καὶ στρατοπεδευσαμένων καθ αυτους ἐπὶ Αευκανίδος λιμ , ῆν φασι τρέπεσθαι, δια χήνου γινομένην γλυκεῖαν
καὶ αυθις αλμυραν καὶ αποτον. De brogsius uprba ad dissensum inter Crixum ei Spartacum refert, de quo agitur Fragm. III, 77, II. Nihil Oa sententia perversius, quae maxima et rerum et temporum confusione nititur. Fr. 41. Deest apud Cort., Geri. ed. mai. el Debr. - GPri. ed. min. t V, 78.J Fragmentum, quod recens accedit ex Λrus. v. sapor, p. 262. Ed. I.ind. , lucem susscientem accipit ex Plutare hi loco ad Fr. prasecedenS ascripto. Λgitur onim do illo Lucaniae lacu, cuius
387쪽
C. SALLUSTI CRISPI42. 0uum interim, lumine etiamtum incerio, duae
Galliae mulieres conventum vitantes ad menStrua Sol venda montem Moendunt.
aqua modo salsa esset neque bibendo apta, modo dulcissimum haberet saporem, in cuius vicinia suςitivi a Spartaco digressi castra
Fr. 42. I Cori. p. 990. Geri. ed. mai. IV, 23. ed. min. IV, 3. p. 22b, 3. Debr. IV, 78. J Nonius VI ll, 76. p. 492 , M. Mercer. haec laudat ad probandam ad ioclivi formam callius pro Gallimis a Sallustio usurpatam. Do vitio codicum vel librarii lapsu vix cogitari potest, quum Nonii articiuus in fronte gerat lemma o litae pro Gallicae. Nihilominus Nippordo ius in Corn. Νep. spieilegio cri l. p.
37. , Sallustium , inquit, Gallae mulierra scripsisse etsi nemo intelisexit, eorti simum psi. Νobis ros non ita certa videtur; nam eura Gallia minus recte duci poςqil Gallius, quam a Syria Syrius, a Mysia Mysius, ab Arcadia Areadisu, a Mac donia Macedonius, idonea caussa non rΡPstritur. Sallustiuq igitur quρmodmodum eliam Sa-yuntius dixit pro Saguntinus v. ad Fr. II, 28.). ita GaIlius non dubitavit ponere pro trito culti tis. Do ro ipsa es. Plutarch. in Craqq. e. II, in. LIρωτον μὲν θυν διαγνους se. o Κράσσος τοῖς αφεστωσι καὶ κατἰδίαν στρατευομένοις, ων ἀφνηγο Wro Γάῖος Καννίκιος καὶ Κάστος, λιθέσθαι λόφον τινα προκαταληψομένους ανδρας ἔξακισχιλίους ἀπέστειλ. λανθάνειν πειρῶσθαι κελευσας. οἱ δ' μειρῶντο μὲν την αἴσειμιν αποκρυπτειν τα κραννὶ καταιιπέχοντες, ο φθέντες δ υπὸ δυε ιν γυναικῶν προθυομένων τοῖς πολεμίοις ἐκινδυνευσαν, εἰ μὴ Κράσσος οξέως ἐπιπανεὶς ιμάχην ἔθετο
πιτσων καρτερωτάτην. Ex hac narratione luculonior patet vorbis ad menstrua soloenua nihil aliud signinicari, quam ad sacra quot is mense fleri solitu obeunda. Hanc sententiam quum iam Τurnebus Λdvers. XV. e. I. porspexissol, et Lipsio monente Douga, ae postea Cortius recte amplexi essent, Gorlachius Vol. III. P. I 14. rursus Obso lotam Ursini et Coleri explicationem protraxit, qui menstrua mulierum καταει Mur esse volunt. Pua quamquam nihil potest cogitari absurdius, Gerlachius tamen non dubitavii longo absurdissima haee seri
t mporo eo si odorata esl, quo menstrua solvit, is sicl) Hist. V. 6. de Asphalio: fugit cruoroni vestemque insectam sanguine, quo seminae per monses exsolvuntur. li Dum igitur insidiae a Crasso mi sao in monte considunt, duas muliorcq Gallicae primo mane, ut maiore cum filo talio ac religio no rem sacram monstruam Perage- roni, montem illum ascendunt, ita tuo insidias de legunt. Do pugna, i t. ali in imis coorta, prapior Plutare luim l. l. es. Frontin. Strategem Disitiam by CO M. C
388쪽
ΗISTORIARUM FRAGMΕΝΤΛ. LIB. IV.
43. Igitur legiones pridie in monte posiliis lacessivit. 44. Avidior modo properandi facius. Q. Haud impigre ne pie inutius occiditur.
II, 4, 7. M. Lirin. Crauus fugitivorum bello apud Calamarcum educturus militem adversus Castum et Gannicum duces Gallorum duodecim cohortes cum C. Pomptino et cum θ. Marcio Rufo legatis post montem circummisit. Otuae Fum commisso iam proelio, a tergo clamore iam subluto, decurrissent, ita fuderunt hostes, ut ubique fugam pro pugna capesserent. Fr. 43. Cori. p. 980. Geri. Od. mai. IV, 4. ed. min. IV, 43. p. 228, 17. Debr. I, 85. IV, 9. J Prisciano auctore, qui X, 8, 45. p. 504. D. haec laudat, odidimus lacessisu pro vulgato arcessivit, quod errore in Sall. edd. illatum vi dolur. ' Verba quamquam certam expli- ealionem non habent, tamen haud incommode ad eandem pugnam Crassi cum susili vis, de qua Fr. antecedonio Remin osa, resdrri lposse videntur. Loesines enim pridie in mome positae intelligm fio lsunt, quas Crassus in insidiis collocaverat, lacessivit autem reserendum ad sugitivorum ducom, si vo castum sive Gannicum. Gerlae hius Vol. III. p. 104. o Pugnam, inquit, ad Tigranoceria commissam his illustrari putaverim; es. Plui. Luculi. c. 27. Appian. B. Mithr. c. 85 sed his locis ne verbum quidem inest, quod cum Sallustii
Fr. 44. rt. p. 991. Geri. ed. mai. IV, 30. ed. min. IV, M. p. 229, 22. Debr. I, 83. J Arus. v. avidus, p. 210. Lindem. De mullis sane hae e intelligi posse concedo; in nullum lamen melius qua- drant, quam in Crassum, qui, audito Pompeium adventare ad Spar- liacum opprimendum, summa ope bellum conficere properavit; e . t Plutarch. Compar. Nic. et Crassi c. 3, in. Ουκ ἐπαινω μεν ἐγω τον
Κρασσον ἐν τοῖς Σπαρτακείοις ἐπειχθέντα θῆσσον ηασφαλέστερον διαγωνισασθαι, καίτοι φιλοτιμίας ην τοδεῶσαι, μη Πομπηῖος ἐλθων αφέληται την δοξαν αυτου. Id. in Crass.
c. II, in. Γεγραφως δε πῆ βμλη προτερον, ως χρη- μυκουλλον ἐκ Θράκης καλεῖν καὶ Πομπηων Ιβηρίας, μετενοει, καὶ πρὶνηκειν εκείνους ἔσπευδ ε δ ιαπραξασ θα ι το ν πολεμον εἰδανς υτι του προπε νομενου καὶ βοηθησαντος, -κ αυτ υ, το κατορθωμα δοξει. Id. in Pomp. c. 21, in. Appian. B. C. I, I 20, in. Κρασσος, ινα μη το κλέος του πολέμου γένοιτο Πομπηχυ, παντα τροπον ἐπειγομε νος ἐπεχείρει τ ω Σπαρτακω. Puod quum sub ipsum belli exitum factum sit, locus Fragmenti salis certufi videtur. Fr. 45. Cort. p. 998. Geri. Od. mai. Ine. II. ed. min. lne. 10. p. 237, 7. Debr. IV, M. J Donat. ad Terent. Andr. I, 2, 3 . seu
389쪽
CAP. III. Bellii ni Macedonicum ac Τliracium. M. Luetiui expeditio iii Thraciam.
46. Mγsii, quosl Sallustiusj a Lucullo trios esse
superaios. niam quae impigre fiunt, celeriter ei sine i inpedimento peraguntur, haud impigre oeci Hur significal mmd facili negotio sive, ut Tacitus Ami. I, 6, 1. de Postumo Agrippa dixit, aegre confici ur.
9uo ut indieatur, euin, qui Occisus dieitur, vehementer diuque restitisse aggredientibus, tua verbis neque inultus hoc significatur, priusquam ipso Occumberet, complures ab eo caesos fuisse. I alia quum consentaneum sit Sallustium non nisi de conspicuo aliquo viro vel ipso duce narrasse, Optime verba conveniunt in Spartacum, extrema pugna, quum summa sortitudine so defendissei, occisum. s. Flor. lII, 20. 14. SIuirtacus ipse in primo agmine fortissimc dimicans quasi imperator occisu3 est. Plutarch. in CraS s. c. II, extr. Ἐπειτα προς Κροσων αυτον - μενος sc. o Σπαρτακος) δια πολλων --ν καὶ τραυμάτων ἐκείνου μεν ουκ ετυχεν, ἔκατονταρχας δε δυο συμπεσοντας α νεiλε. Τέλος δε, φυγοντων των περὶ αυτον, αυτος έστως καὶ κυκλωθεὶς υ πο πολλων αμυνομενος κατεκοπ η. Ap
pian. B. C. I, 120. mcd. Tιτρώσκεται τον μηρον ὁ Σπιγρτακος do- ρατί', καὶ συγκαμ ινας ἐς το γονυ καὶ προβαλων την ασπίδα προς τοὐς λωντας απεμαχετο ' μέχρι και αυτὸς καὶ πολυ πλῆθος αμφ' αυτον κυκλωθέντες ἔπεσον. Fr. 46. I ri. p. 1011. Guri. d. mai. Inc. 207. ed. min. IV, M. p. 229, 3. Debr. V, 21. J LOcus, a Servio ad Virg. Aen. VII, 60 .
allatus, magis rem, a Sall. narratam, quam eius Verba continet. Purtinet autem Fragm. ad M. Luculli, Maccdoniae. procul ulis, re S in
Thraeia gestas; cs. Orim. I, 3. M. Lucetilius, qui Curioni in Macedonia successerat r. II. I. , totum Bessorum gentem bello ainpetitum in deditionem recepit. Eutron. VI, 10. Lucullus, qui Macedoniam administrabat, Pessis primus Romanorum inlidiι belluan, atque eos ingenii proelio in Haemo monte superavit, oppidum cicudumiam, quod Bessi habitabant, eodem die, quo amrrasus eat, vicis, Cia I cepit, usque Danubium penetrurit. Inde mulsas suma Ponmm posi-ιus civitates aggressus est. Illic Apolloniam exertit, Culatis, Partheno lis, Tomos, Histrum, Burrisonem ser. Hieto nem) cepit. Liv. Epit. XCVII. M. Lucullus proconSul Thracas subegit. Appian. lilyri c. c. 30. Mυσους Μαρκος Λευκολλος - κατέδραμε, καὶ ἐς τὸν ποτα -
390쪽
Ἱστρος τε καὶ BD--πολις, κ. x. 1. Mysos Thracia r earn partem Obtinuisse, quae est in utraque Istri ripa versus Ponti oram, compluribus locis testatur Strabo, volui VI. p. 453. A. Almol. Ωικουν δ' ἐφ ἔκατερα του Ἱστρου και Ουτοι se. οἱ Γέται , καὶ o Μυσοὶ, Θρακες οντες καὶ αυτοὶ, καὶ Ους νυν Μυσους καλουσιν. Id. XII.
κῶν ἄποικοι εἰσὶ των νυν λεγομένων Μυσων. I l. ibi l. p. 849. B. Ain σως ο τας κτίσεις συγγραφας στι κατα χαλκη/όνα καὶ Βυζάντιον τα στενα, δ νυν Θρακιος Βοσπορος καλεῖται. προτερον φροιΜωιον Βοσπορον προςαγορευεσθαι. Totiso δ' ἄν τις καὶ του Θρακας εἶναι τους Μυσους μαρτυριον θεμὶ. Mysos Posdem PARP, qui a Romanis Moesi dicuntur, ipsum nomen indicio ost; cs. Forbi-gPr. G gr. antiq. Vol. II. p. 123. not. M. Vol. III. p. 1090. - Vulgo Fragmentum ita editur: Geιae sunt Mysii, quos etc., Servii Verbis salso Sallustio ascriptis, quem errorem solus Debrossius vitavit. Num loeus de Mysis in quaris libro locius laserit, fortasse dubitari potest, quum Lucullus iam anno 73. a. Chr. n. in provinciam abistril. Sed quoniam eonsentaneum est illam contra Mysos Oxpeditioncm non Primo proconsulatus anno, sed vel foeundo vel adeo tertio esse susceptam, quo anno bollum servile finitum 'esl, probabile videtur Sallustium de illa ro non prius quam de hoc exposuisse, quae coniectura haud parum eo confirmatur, quod Livius quoque easdem res libro XCVII. compleXus Pst. Fr. 47. I Deest apud Cori. - Gori. Od. mni. Ine. 186. Dd. min.
lne. m. p. 239, 1. Debr. IlI, 160. V, 21. J Probus Instil. Granam. II, I, 23. p. 110. l. indem. P. 1 50. Pulseli. Viro tradit barbarao civitatis nomen esse apud Sallustium. Νon polegi aut in dubitari, quin intelligendum sit Τhraciae oppidum, quod ab aliis Birone vocatur; Vim enim alias non exstal; noquo ossendore doliet V lillera pro B posita, quae haud raro permulantur v. ad Fr. III, 77, 2. coli. C. L. Selinoideri Granim. lat. Vol. I, 1. p. 226 sqq. , ipsaque nominis forma mutata nihil habet, quod sontentiae nostrae obstet, quum Varie terminata urbium ac locorum nomina frequentissima sint, ac huius ipς ius urbis tortium nomon BQος occurrat apud Arrian. Perip. p. 33. De Bi Zono sive Vigone es. Mela II, 2, 5. In limin us Istro proxima est Istropolisi deinde a Milesiis deducta Calatis: Ium Tomoe, et portus Caria, et Tisistis promontonis , quod praetervectos alter Pontianssulus accipit. - Fuit hie Biron et motu terrae intercidit. Plin. N. H. IV, 18. Thracia pulcherrimus in ea purte urbes habet Istropolin Milesiorum. Tomos, Calutisque. Heracleam habitis et Bironen. terrae hiatu raptam. Strab. VlΙ. p. 49l. B. Λlmel. Ἐν τω