Historiarum fragmenta

391쪽

CAP. IV. Piratarum latrocinia.

48. In quis nolissimus quisque aut malo dependens

κπιεσώθη πολυ μέρος inro MMγμῆν. Id. l. p. 94. Λ. Loci igitur situs clare ostendit in Luculli expeditione Thracie a Vigoneni suisse

commemoratam.

Fr. 48. Cort. p. 992. Geri. ed. Inai. IV, 37. ed. nain. IV, 26. p. 227, 22. Debr. IV, 4I. J Verba, quae leguntur apud Non. IV, 35b. p. 366, 12. Mereer. , Debrossius et Gerlachius intelligunt de Cretensibus, Romanos navali poelio sub Antonio victos erudeli supplieio afficientibus. Sed huic interpretationi ropugnat temporum ratio, quum de Antonii eum Cretensibus bello tertio libro dictum sit v. III. G - 66. , ipsaque Antonii mors iam praecedente libro contineatur. Xobis probabilius videtur piratarum describi crudelem insolentiam. qua captis civibus Romanis illudero solebant, ut testatur Plutarcii. in Pomp. c. 24, extae. Ἐκει- δὲ ην υβωστικοπατον. ora γωρ τις ἐαλωκως αναβοησειε Ῥωμαῖος εIναι καὶ et νομα φράσεuri ἐπιπιπλῆχθαι προς-ιουμνοι καὶ δεδιέναι τους τε μηρους μαλκω, καὶ πρειμι τον αυτω, συγγνωμην ἔχειν αοι λοὐντες ' ο δὲ λεί- ω τα τεινους ορων καὶ δεομένους. Εκ τουτου δὲ οἱ μὲν Φάδουν

τοις καλκίοις αυτον, οἱ δὲ τήβεννον περι λλον, ως δη μη πάλιν

αγνοσεοι. Πολυν δὲ χρονον ουτω κατειρωνευσαμνοι καὶ cr--λαυσαντες του ανθρωτου τέλος ἐν μέσω πελαγει κλίμακα προς -

λοντες ἐκέλευον ἐκμίνειν καὶ απεῖναι χαίροντα, τον δὲ μὴ βου--

μνον cuθ-ντες αυτοὶ κατέδυον. Simili modo Sallustius narraT captos notiores aut verberibus laceratos esse, aut patibulo suspensos. Neque dubitari potest, quin id haud multo ante illud tempus acciderit, quo malum hoc adeo auctum est, ut Pompeio summum imperium committendum esset ad piratarum vim plane frangendatri - Immutilato Freundius in Lex. h. v. idem esse dicit ubi ue mulitato, quasi descendat a verbo aliquo immutilo, quod nunquam ex stitit. Oppositionis ratio vero ostendii immuιilatum esse adiectivum cum negativa in syllaba compositum; alii enim captivorum verberibus lacerati mutilabantur, alii nullam corporis mutilationem perperat patibulo affigebantur. Ursinus coniecit mulca ιο corpore. - Improbum patibulum idem Frcundius in Lex. h. v. interpretatur immensum, immane, quocum sere congruit Wassii opinio, eacelsum explicantis. Alii vocabulum corruptum rati varia lentarunt, ut Carrio in prora, Lipsius Λnliqq. Lecti. II. c. 4. in proris, Put schius is puppi. Colerus immutila ιo corpore improbe. Sed nihil horum opus.

392쪽

verberabatur, aut immutilato corpore improbo patibulo eminens assigebatur. 49. Demissis partem quasi tertiam antennis.

Reele enim Cortius vidit improbum diei patibulum, quod adhiberplurad supplicium improborum, i. e. servorum atque abiectorum hominum. De hoe dicendi usu, qui in eo cernitur, ut adiectivum loeum sustineat substantivi, illud declarantis, in quo notio allerius substan-livi versatur, luculenter psit Naeseisbachiris do Arte latino seribendi S. 18, 3. P. 52. cf. Cic. Epp. ad Famin. V, 19, 1. Meo iudicio nihil ad ruum provinciale officium addi potesti, i. e. ad osticium inprovincia a te mihi praestitum. Id. ib. llI, 8. 29. Hortensium roges. ut de hae sententia bima decedat, i. e. de sententia provinciae in Secundum annum mihi morosandae. Liv. VI, 4, 10. 9uum oppida nos eosdem integro semper certamini paucitas fessos obiiceret,

i. et certamini cum integris. - Patmiclum hie signifiearo crucem plnotavit Νonius, et patet ex afligebatur verbo. - Eminens t. q. sublimis, ex ullo conspicuus. Fr. 49. Deest apud cori. , Ger l. ed. mai. set Debr. - Geri. ed. min. IV, 2. J Fragmentum recens accedit ox Arus. eod. Gud. v.

parie, p. 2Q. Lindem. De sugitivis intelligil Gerlachius, traioelii min Stelliam leniantibus cs. supra Fr. 29. 30. ; sed quum illi, qui ne

ius las quidem haberent ratos, navibus prorsus earerent, profecto antennas demittere non potuerunt. Mihi haec quoque verba de piratis dicta videntur, quorum aliquam pugnam vel exscensionem a Sallustio narratam esse coniicio. Xam illis ipsis annis qui hoc libro continentur, i. e. 70. et M. a. Chr. n. , vehementer recruduisse malumlair intorum, aegre paullo ante compressum, intelligitur ex Livii Epit. XCVIII. L. Metellus praetor, in Sicilia adversus piratas pro vere rem gessit. Successerat autem Metellus Verri, qui annis 73.72. 71. a. Chr. n. Siciliam obtinuit, anno 70.; es. Pseudo-Αseon. in Divin. in se. Caecil. p. 97. Oreli. Cic. in Vorr. Λel. I. e. 9, 27. II, 4 10. lli, M. tra. Accuratius de praedonum illo tempore insolentia egit Oros. VI, 3. Metellus, Siciliae praetor, quum foedissima situ C. Verris praetura Siciliam amictam invenisset, maxime Pyrganione archipirum nefariis praedis et caedibus dilacerante, qui, pulsa clarae manu. Syra Sanum portum obtinueruι, quem mox navali terrestrique proelio comminutum Sicilia decedere compuli . - Gai t. q. fere v. ad I, 73. Fr. M. fCort. p. 980. Geri. ed. mai. IV, 1. ed. min. IV, 30. p.

quam Salis plana sunt, lamen quomodo eum celeris cohaeΝPrint, aut quo conAilio res a Sallustio narrata fuerit, nullo pacto constitui po-

393쪽

CAP. V. Res urbatiae. Cii. Loiit illi censoris tox. - Urbs terrae motii coit russa. - Melelliis ex Hispania reversus. - Crassi ei l cinipeii eousu latus. - Pompeius plebis favorem quaerit. - Idem pol latem trihuniciam restituit. - Palienuus aliique tribuni turbuleuti. - Crassi et Pompeii simultas. - erres a Ciceroite accusatus.

50. Ai Cri. Lentulus patriciae gentis, collega eius,

test. Hoc unum non videtur dubium, quin ad rerum urbanarum expositionem pertinuerint. Ex at particula coniicias in antecedentibus rem dissimilem vel plane contrariam narratam fuisse de L. Gellio; hune enim inlolligendum csse clare ostendimi verba colima eiu . Neque lamen hoc de consul alii capiendum puto; quem quia simul gesSerunt anno 72. a. Chr. n. , non probabilo est rem eo anno aulam Durto libro relalam csKst. Sed quum praeter consulatum collegae essent etiam in censura, de huiuR muneris consortione, quae ad annum 70. a. Chr. n. pertinoi v. Plutarch. in Pomp. c. 22. Cic. in Verr. V, 7, 15. , valet, quod Lentulus collega Gellii dicitur. - triciae gentis commemoralio haud dubie propterea facta, quod Gellius, cui opponitur Lentuluη, loco equestri natus suil; cs. Cic. pro Sext. c. bI, 110. - Cui non refertur ad proximum nomen, sed ad id, quod in sententia primarium est, h. e. ad Lentulgata: is enim Clodianus eognominabatur, cf. Cic. Epp. ad Allic. I, 19, in. Ipsa autem vocabuli forma testatur adoptione euin ex Claudia genio in Lentulorum familiam transiisse; v. nostram an nol. ad Veli. II, I 15, I. p. 485. el Ilei neccii Antiq. rom. Synt. I, II, 19. p. 154. ed. IIa ub. es. Supra Fr. II, 47. - Solidissimum ae panissimum cur auctor vocet Lentulum, non plane liquet. Possit sano ita dictus videri propter legem illam ab eo promulgalam; sed in universum potius ita eum notatum puto, quod Sallustius odio in eum serretur, quippe qui et inter paucos polentes esset v. Cic. p. l. Man. 23, 68. p. Cluent. 42, II8. , quos illo nunquam non exagitat v. ad Catil. c. XX. 7.), et censor asperam

Censuram egisset, quatuor et sexaginta senatu molis, cs. Liv. Epit.

XCVIII. Cic. p. Cluent. Q. II9. 120. - Molidum Gellius i. t. seculii auctoritatem Sulpicii Apollinaris non tam multum dicit significaro,

quam tetrum et molestum, i. o. ab omni humanitate alienum cs. Doedorlin. Synonym. Lat. Vol. IV. p. 229. vanum autem osso mendacem, influum et levia inanisque pro stravibus eι veris astutissime componentem. - ptores bonorum fiunt, qui proScriptorum bona emorant. duae pecunia quum ili aerarium redigeretur, a Sulla aut cin,

394쪽

cui cognomentum Clodiano fuit, perincerium. stolidior an vanior, legem de pecunia, illiam Sulla emptoribus bon rum remiSerat, exigenda promulgavit. 51. Atque hiavit humus mulla, Vasta ei profunda.

52. Exercitum dimisii, ut primum Alpis digressus

reipublieae atque aerarii domino, compluribus remissa esset, Lentulus, quo succurri'ret aerario tunc exhausto, legem illam promulgavit, quam quum necessc es8et magnam invidiam habere, perlata

Fr. 51. fCort. p. 991. Gert. ed. mai. IV, 33. Od. min. IV, M. p. 230, 20. Debr. II, 68. III, 16I. J Verbis, quae leguntur apud Non. IV, 228. p. 318, 27. Mercer., t rae motum significari quum apertum sit, eum intelligendum coniicio, quo Roma a. 71. vel 70. a. Chr. n. concussa est, toste Phlegonio apud Phol. cod. 97. p. 84, a. Αευκολλος δὲ, μι 1ον μολιορκει, καὶ Μου ναν λὶ τῆς πολιορχάας κατα- λιπιον μετα δυοῖν MVμα ιν αυτος ριετα τριων ἄλλων προῆγεν ἐπὶ Καβείρων, -- διεχείμιζε. Καὶ Aδριανον λλαξε πολεμῆσαι -- θριδατη, καὶ πολεμήσας ἐνίκησε. Καὶ σεισμου ἐν Pοσειν γενομένου πολλα ταυτης συνέπεσε καὶ ἄλλα δὲ πλεῖστα ἐν ταυτη ξυνηνέμ-Oλυμπιοδι, καὶ Ῥωμαίων τω-αυτῆς ἔτει αποιμή- σαν μυριαδες ἐνενήκοντα και μία. Aliunde quidem de

hoc terrae motu non constat; sed quoniam tempus eius facti a Phlegonte notalum eum iis annis congruit, quos auctar libro quorio complexuq est, interpretalio nostra probabilitate non carere videtur. Grammatica verborum ratio haec est, ut accusativi, quibus μει intransilivuin definitur, plane adverbii modo positi sint, de quo es. annotata ad Iug. e. V, 4. p. M.; multa autem perlinei ad hiatus compluribus locis factos, vasis ad eorum latitudinem vel ambitum, prosum tu ad altitudinem. Fr. 52. fCori. P. 991. Gori. ed. mai. IV, 2b. ed. min. IV, 28. P. 227, 25. Debr. IV, 80.J Fragmentum, quod est apud Arus. v. digredior, p. 223. Lindein ., Debrossius perperam ad Pompeium retulit ex Hispania redeuntem. Is enim exercitum non dimisit, ut cognoscitur ex Plutarcho in Pomp. e. 2 l. in. υπηγεν se. ο Πομπέως εἰς γ ταλίαν του στρατον ακμαζοντι τῆ δουλικω πολέμω κατατυχvν φερομενος. ibid. med. Eν τοσαυτη δε τιμὴ καὶ προςδοκία του ανδρὸς oμως ἐνῆν τις υποψία καὶ δέος ως ου προησομένουτο στρατευμα, βαδιουμένου δὲ δἰ οπλων καὶ μοναρχίας ἐπὶ τὴν Συλλα πολιτείαν. - 'Ε- δὲ καὶ ταυτην ανειλε τηνυπονοιαν ο . Ποριστήως προειπιον α φήσειν το στρατευμα

395쪽

C. SALLUSΤI CRISPIM. Pompeius devictis Hispanis tropaea in Pyr naeis iugis constituti. 54. Collegam minorem ei sui cultorem exspectans.

ιετα τον θ ρίαμβον, ν αλιασθαι τοις βασκαίνουσι περιῆν υ - λοιπον, κ. T. a. Appian. D. C. I. 121. in. Αἱρεθέντες δὲ -ατοι se . Pompeius ei Crassus) ου δ' ως μεθιεσαν τον στρατον, ἔχοντες αγχου τῆς πολεως, ἔκατερος προφασιν τήνδε ποι μενος,

peio igitur quum haec dicta esse nequeant, necessario ad Melellum roserenda sunt; pra ler hune senim nemo illo tempore cum exercitu per Alpes venit. Dimittebantur autem milites ita, ut, quum imperator triumphum ageret, rursus ad urbem convenirent: es. Plutarch. in Pomp. c. 43. med. Metelli ex Hispania triumphum testatur Vellei. II, 30, 2. Eutrop. VI, 5.; actus est extremo anno 7 I. III. Kal. Ian. v. Fasti. triunt ph. p. CLX. Droll. Fr. 53. fCort. p. 1005. Geri. ed. mai. Ine. 68. ed. min. IV, 29. p. 227. 27. Debr. IV, 87. J Serv. ad Virg. Λcn. XI, 6. Res salis

nota est ex Plin. F. H. Vil 27. Pompeius eaecitatis in Pyrenaeo tropaeis oppida DCCCLXXVII ab Alpibus ad Anes Hispaniae ullarioris in ditionem reductu victoriae suae ascrimis, et maiore animo Sertorium tacuit. es. Id. ib. III. 4, in. et Iul. EXSuPer. c. 8. ex tr. Locus. ubi tropaea suere. cognoscitur ex Strabone III. p. 242, A.

Λlmol. Πνὲς δὲ καὶ των τῆς - ακρων νέμονται, μέχρι των αναθηματαγ' του Πομπηχυ, δἰ ων βαδίζουσιν εἰς τὴν ἔξω καλουμέννη/ Ιβηρίαν ἐκ τῆς Ιταλίας. καὶ μαλιστα την Βαιτικήν. Id. IV. p. 269, C. ' Εντευθεν μὲν ουν ἡ παραλία παρατείνει του ἱερουτης Πυραν/αίας Aτροδίτνς' κοὰ τουτο δ ἐστὶν Ορων ταυτης τε τῆς Φιαρχίας καὶ ὐγβηρικῆς ' ἔνιοι δὲ τον τοπον, ἐν ω ἐστὶ τα Πομ-

πηχυ τροπαια, οριον 'Iβηρίας αποφαίνουσι καὶ τῆς Κελτικῆς. Invidiam Pompeio illa tropa a concitasse tradit Dio Cass. XLI, 24. p. 279. E. Reim. Εντευθεν δὲ δια του Πυρηναίου προχωριον se. Iul. Caesar τροπαιον μὲν ουδὲν μ' αυτου ἔστησεν, o τι μητε τον Πομπηiον καλως ακουσαν τα ἐπὶ τουτω ἡσθετο.

Fr. 54. I Cori. p. 990. Geri. ed. mai. IV, 19. ed. min. IV, 9. p. 226. 3. Debr. IV, 10.J Verba, quae leguntur apud Arus. U. Cultor, p. 220. Lind. , Debrossius et Geri. in ed. min. explicant de Lentulo consule Gellium collegam expectante, ut cum eo coniunctus pugnam contra Sparta eum iniret; sed huic sententiae neque verba inveni, elaperte temporum ratio obstat. si quidem illi consules supro anno 72. R. Chr. n. , cuiuR OR tertio libro continonlur. Nobis prohabilius videtur de Crasso haec dicta esse, qui, quum bello servili selieiter Diqiligoo by Corale

396쪽

HISTORIARUM FRAGMEXTA. LIB. IV.

55. Si nihil ante advenium suum inter plebem ei

patreS conveni Ssei, coram Se daturum operam.

56. Multisque suspicionibus volentia plebi facturus habebatur.

finito ad consulatum aspiraret, non pulaverat fore, ut Pompeius minoribus magi Atratibus nondum sunctus eum ipso summum honorem obtinerset, sod minorem, i. e. minus in civitaist valentona, ei sui cu torem, i. e. Primas ipsi concedonisem sibique obnoxium ac suam gratiam quaerentem, collegam exspectaverat. 9uod allinei ad universam senion tiam, cuius hoc Fragmentum pars fuit, haud absone eoniicias Sallustium sere hoc dixisse, Crassum, qui primo minorem et sui cultorem collegam exspPelaret, postquam Pompeium comPU-tilorem viderit, ita de fastu remisisse, ut adeo Pompeii favorem atque gratiam expeteret; es. Plutarch. in Pomp. c. 22. Κροσσος ανηρ των τοτε πολιτευομένων πλουσιωτιαος MYὶ δεινοτατος εμεῖν καὶ μέγιστος αυτον τε Πομπηχν wτε ρονων καὶ τους α Ιους απαντας, συκ-υτ αεων μετιέναι προτερον η Πομπητον

Id. in Crass. e. I 2, in. Μετὰ δὲ ταυτα του Πομ η υαυτοθεν ἐπὶ τὴν υπατείαν καλουμένου ἐλπίδας ἐχων ο Κρυσσυς συνάρξειν ομως Ουκ ωκνησε του Πομπιιχυ δενὶθῆναι. Fr. 55. I Cori. P. 979. Geri. ed. mai. IV, 42. ed. min. IV, 36. p. 228 , 9. Debr. IlI, 99.J Verba, quae leςuntur apud Priscian. XlV, 6, 48. p. 608. Kr., aperte sunt Pompoti, Operam suam in re li- lupiada potestate tribuni lia pollicentis. Pui quum lain aliquoi nimisant Onsulatum suum ex optimatium castris paullatim so reciperi

πον, o τι τω δήμω προς νέμει μῶ ita ον έαυτον ἡ τὴ βουλῆ καὶ το τῆς δημαρχίας ἀξιωμα, Συλλα καταβαλοντος, ἔγνωκεν ανιστάναι παὶ χαρίζεθαι τοῖς πολλοῖς, οπερην πληθές. Ex Sallus lianis Verbis autem patet partium popularium propugnatores eum Pompeio in ipso eius itinere ad urbem, legalis missis, consilia agitavIsse. Fr. 56. sciri. p. 990. Gori. ed. mai. IV, 17. ed. min. IV, 35. p. 228, 8. Debr. III, 100. J Fragmentum hoc, quod ex flal apud Non. lI, 900. P. 186, 19. Mercer ., eiusdem psi argumenti atque praecedens, nequo dubitari potest, quin utrumque in confinio posi-

397쪽

C. SALLUSTI CRISPI57. M. Lollius Palicanus, humili loeo Picens, loquax magiS quam lacundus.

tum fuerit. duae illae suspieiones fuerint, non constat quidem; sed tamen non alienum erit de Pomptii promissis cogitare, quibus tribunos sibi conciliaro studuit, toste Λppiano de B. C. I, 121. Καὶ

τον στρατον Ου- se. Κράσσος), διου μηdὲ Πομπιλος. ἐς δὲ υπατείαν orsum πα ηγγελον. ὁ μὲν ἐστρατηγννιὼς κατα τον νομis Συλλα, ο δὲ Πομπαμος ουτε στρατ=πήως ουτε ταμιευσος, λος τε ἔχων τλαρτον - τοις τριακοντα. τοῖς δὲ δημαρχοις υπέσχετο πολλα τῆς αρχῆς αρχαιον ἐπανάξειν. Ablativos

multis sumicionibus caussae potest.ilem habere vix est quod moneatur. - Volensia plebi Gortae hius Vol. III. p. 1I3. miserabiliter explient ἡβουλομένω τὶν τω δημω , non assecutus id osse volensi eraι plebi, de qua structura v. ad lug. c. LXXXlV, 3. p. 440.; multo mis rabilius vero ad rationem participii illustrandam conseri Ius. c. XClII, 4. ubi gignensia positum vult pro genua, quod Per se absurdissimum, ut ostendimus ad Iug. LXXIX, 6. p. 417., ita dissimile est huiu- loei, nihil ut po sit osso dissimilius. Velle alicui quum prast anti sonsu haud raro valpat alicui favere, unde vomulus dicta pro benevolentis v. Beier. ad Cic. Osr. I. 14, 64. p. 110. , volentia plebi sunt, quae plebi faventiri, i. e. strvira essenι eι uecepis, in qua die liono nihil plane est insolens. nisi quod benevolentiae notio, quae proprie personarum est, ad res Psi translata. Sallustium imitatus est Tacitus Ann. XV, 36, 4. Haec atque talia plebi volentia fuere. llistor. III, 52, 3. Muciano volentia rescripsere. Pro habebatur, quod Nonii codd. constanter teneni, in Sal I. edd. omnibus ost videbatur, qua interpolatione libenter caremus; es. Catil. e. LIII, 1. Cato magnus atque clarus habetur. Liv. V, 17, 3. Ingens inde haberi captius vates coeptus. Fr. 57. fCori. P. 1003. Gert. ed. mai. Ine. 44. ed. min. IV, 37. p. 228, II. Debr. IV, 87.J luintil. II, 2, 2. , qui tamen neque Sallustium auctorem, neque Historias nominavit; sed Sallustii esso verba cognoscitur ex Gell. ΛΝ. AA. I, 15. Eupolidis quoque versus de vi genus hominibus consigntilissime factus esι λαλει, ἄριστος, ἀδυνατωτατος λθειν, quod Sallustius noster imilari volens loquaae, inquit, magis quam facundus. Pro Lollius apud 9uintil. et in

Sall. edd. vitiose legitur Atilius vel Acilius, quod nomen ex melioribus libris corrigendum esse iam Debrossius viderat, et comprobarunt Zumplius ad Cic. in Verr. I, 47, 122. p. 204., Εllenditus ad Brul. 62, 223. p. 402. atque DrumannuR His l. Rom. VOl. IV. p. 386. not. 78. De Lollio Palicano plumboa est dispulatio Gorlachii, historiei aeutissimi, Vol. III. p. 27 sq. demonstrare conantis anno 75. R. Clir. n. eum tribunum pl. suisse, divΡrfium ab eo, qui a Sallustio

398쪽

ΗlsT0RIARUM FRAGMENI A. LIB. IV.

M. Mulii ludini ostendens, quam colere plurumum, ut mox cupitis ministram haberet, decreverat.

commemoratur, et Aqc Onii errore eum hoc confusum, fluas nugas

salis redarguerunt Zumplius et Drumannus ti . li., quorum ille P. 204. hasu Acripsit: si M. LolliuR Palicanus imprimis operiam dedit, ut tribunicia potestas, qualis ante legem Corneliam fuisset, resti- ltueretur. Inisse autom hunc tribunatum plebiq a. 72. extremo fsc. IV. Id. Doeeuibr., qui dies logitimus erat in undi huius magistratusJ, L. Gollio Cn. Lentulo coss., et gessisse a. 71., Cn. Oreste et P. Lentulo coss., triennio poRt Verrem prasel. urb., intelligitur ex eo, quod Cn. Polli polo sex Hi 9pania reverso a. 71. contionem populi dedisqe traditur ab Asconio ad Ret. l. in Vserr. e. 15 45. LV. ad Fr. sequenNJ, et verisimile fit ex ordine rerum narratarum lib. II, 41. es. PseudO-

Ascon. ad Cie Divinat . in Cape it 3, 8. p. 103. Primus Sicinius tri- bunus plebis, nec multo posι Puintitus, eι postremo Pulicanus perfecerant, ut tribunicium miratalem myrio durent consules Cn. Pompems Magnus eι M. Lirin. Crassus. De oratoria Palleani saeuitale cum . Sallustii iudieio fore congruit Cicero Brut. e. 62 , 223. Cn. Carbonem, M. Marium, et eae eo iam stenere complures minime dignos elegantis conventus auribus, aptissimos cognori turbulentis concionibus.

9uo in genere nuper L. Ouintius fuit: aptior autem etiam Pulicanus auribus imperi ιο rum. Fr. 58. Deost apud Cort., Geri. ed. mai. Et Debr. - Geri. Od. min. IV, 31. p. 228, 3.J Fragmentum recens accessit ex Λrusiani eod. Gud. p. 248. Lindi m. Viliosam codicis seripturam, in mota cupit is ministrum habere decrereraι, selieissime emendavit Van dor Hoeven in Spi cim. liter. de nonnullis locis volt. scripti. e. appen- dies do Arus. Mosqii exemplis elocuti. Λmstet. I 8 5. 3 P. M., quam coniecturam palmarem non magis verae loetionis vestigia, quam

sententia ipsa comprobant. Dativum senim in Sallustii verbis suissequum aperte ος tondat articuli lemma ominister his , nihil certius si restituto cupitis vocabulo, avulsa syllaba obseurato, de quo corruptelae genere v. supra ad Fr. l. 33. et quae diximus ad Veli. Prologona. P. 6, Rq.; primum autem vilium traxit alterum, ut haberet in habere abiret; denique ministram a librario mutatum est in ministrum, ul genuq voeabuli cum lemmate congrueret. 9uibus depravationibus remotis sententia prodii prorsus Sallustiana; nam quin de Pompeio haec dicta sint, dubitare non sinit testimonium Pseudo- Asconii ad Cic. Λei. I. in Verr. c. 15, 45. p. IV. Oreli. Pompeius pro consule de Hispania Sertoris virio nuper venerat, et stulim habuerat contionem de restituenda tribumeia miratate Pulicano tribuno plebis, cum ipsis Ciceronis verbis l. l. collatum: Cn. Pompeius, quum primum contionem ad urbem eonsuI designatus habuit,

399쪽

is. Dui quidem mos ui tabes in urbem coierit. 60. L. Hostilius Dasianus inquies animi. 61. Sestertium tricies pepigit a Gaio Pisone.

ubi id, quod maxime eae spe esari uidebatur, os ιendit,l se tribuniciam po testa Iem r es ti turum, facius eri in eo stre- Intus eι stratu contionis admurmuratio. Idem in eadem contione quum uisisset pinululas vexatusque esse provincias, Ludicia autem turpiaue Austitiosa fleri , ei rei se providere ac consulere vellet tum pero non strepitu, sed mutamo clamore suam populus Romanus Si id vis voluntatem. Ex quo Ciceronis loco quum planissime intelligatur, quo sonsu ostendens apud Sallustium positum sit, per Re concidit Van dor Hoe venii l. l. suspicio obsequens ab auctore seriplum fuisse neque verior Linkeri ost coniectura in libello de Sall. His torr. Pro em. P. 15. proposita Amulli ludini se Ostondens. pu Pompeii spectare pulanda sunt ad summam nullisque finibus circumscriptam in republica polentiam , quam postea adeptus est. Substantivi potestate hoe vocabuluin usurpavit etiam Tacitus Ann.lV, 3. I. Nepotes adulti moram cupitis afferebant. Uuae sequuntur tria proxima Fragmenta ita quidem eomparata

Sunt, ut, quum in externarum rorum narratione Ioela suisse non vid antur, ad urbanarum rerum sexpositionem perlinuisse coniicias.

Nihilominus tanta est eorum obseuritas, ut de probabili interpretalione dosperandum Mil. Fr. 59. ri. p. 98 l. Geri. ed mai. IV, 9. el min. IV, 32. p. 228, 5. Debr. I, 19.J Festus v. tabes, p. 273. Od. Lindem. Coierit verbo sine idonea caussa offensi editore A inde a Carrion scripserunt coniectus, quod vix latinum est. Nulla autem mulatione opus esse saei te intelliget, qui reputaverit alicuius orationem obliquam his haberi, qui pravum turbarum inorem a tribunis plebis perpetuo excitatarum graviter exagitaret. Celerum dictionis in urbem coire ea ratio est, ut praegnanti sensu significetur mos, qui urbem intraref in eaque invalesceret. Fr. 60. Deest apud Cori., Geri. ed. inai. et Debr. - Geri. ed. min. IV, 33. p. 228, 6.J Fragmentum recens accedit ex Arusiani Od. Gud. V. inquies, p. 242. ed. Lindem. In nomine viri ceterum ignoti erravit Linde mannus, qui, quum in cod. Gud. invenisget nostibus, salso inde socii Hostius, assensum lamen nactus Gerlachii in ed. min. Incorruptum nomen ex cod. Leid. protulit Ruhnkenius ad Veli. Il, 68, 3. . ubi de adiectivo inquies, disputat, de quo es. Fragm. I, 8. II, 45. Ex hoc ipso autem vocabulo contietas Hostilium inter eos fuisse, qui Rivo ad polos talem tribuniciam restituendam, sive nobilitatis odiis turbulonii μκsent.

400쪽

. 62. Crassus Obtreelans potius collegae, quam boni aut mali publici gravis auctor.

63. Suspectiisque suil, incertum vero, an per neglegentiam, societatem praedarum eum latronibus composuiSSe.

Fr. 61. Deest apud Cori. , Geri. ed. inai. et D br. - Geri. ed. min. IV, 7 . p. 230. 10. J IJ De quoque Fragm. debetur eod. Gud. Arusiani V. paciscor, p. 25l. Od. l. indem. Gaius Piso fortasse is St, qui a. 67. n. Clir. n. consul fuit; quis vero ab eo pepigorii fissi. tricies, erui noldii l. Fr. 62. II ooςt apud Cort., Gort. nil. mai. Et D br. - Gort. d. min. t V, 73. p. 230, 8. J Verba itidem servavit cod. Gud. Arusiani V. obtrectans, p. 250. Lindom. De simul lalibus agi in promptu est, quas Crasso eum Pompeio in consul alti intercedebant, de qua re

es. Plui. in Crass. c. II. Ου μὴν ἔμειναν sc. Crassus et Pompeius ἐπὶ ταυτης του φιλοφρουνης εἰς τὴν αρχην κααασταιπες, αλλ' ouγου δεῖν περι παντων διαφερομενοι καὶ πάντα δυ-κολαίνοντες αλλήλοις καὶ φιλονεικουντες απολίτειπον καὶ ωτρακτον αυτ ις τὴν υπατείαν ἐπῶν μαν. ld. in Ponip. c. 22. Ἀποδειχθέντες υπαrοι sc. Crassus et Pomp. διεπέροντο πάντα, καὶ προςέκρουον αλλψλοις ' καὶ

ἐν μὲD-βουλη μῶλλον χχυεν ὁ Κράσσος, ἐν δὲ τω δήμω μέγα τὸ

ita exstant, ut pro an per n. legatur ac per n. , Pro com mirae autem composuisset scriptum sit, quast vitia editores dudum sustu-loriant. A Debrossici in errorem inductus Druna annus Hist. Rom.

Vol. I. p. 63. Fragmentum do M. Antonio intelligit bellum contra piratas et Cretonsos admini Atrante, cui explicationi hoc maximo ob est, quod Sall. de illo bello tertio libro absolvit, cs. Fr. III, 59 - 66. Gorlachius in ed. min. , quantum qui dom ex loco Fragmen ii eolligitur, verba ad Spartacum reseri, repugnante non solum verborum sensu, Spartacus enim qui per Mylegentium suspectus esse potuit Τ sed etiam fide historiae, siquidem ille non ad praedarum societatem, sed ad traiectum in Siciliam perficiendum consilia cum praedonibus contulit, v. supra Fr. 29-31. Mihi dubium non est, quin hase de C. Verre intelligenda sint, a Cicerone accusato, quam rem in tanta illius caussae celebritate non eredibile est a Sallustio praetermissam fuisse, quum illius anni res urbanas exponere l. Videtur autem auctor omnia, quae Verri ex praetura Siciliensi crimini darentur, in unum composuisse, in iisque etiam hoc, quod suspeeius

SALLUSTI FRAGM. 23

라틴어 텍스트