장음표시 사용
241쪽
Noli molestus esse omnino litteris, majorem exhibeant ne tibi molestiam. Hoc illis dictum est, qui stultitia nauseant, 25
sione dariasima intolerabilem auribua possiicia obtrudat, et sine ulla necessitate illud ego inserat. Metor Cato. ΜS. Pith. teste Heinsio, Leetor Cate ; in eodem tamen Codice Iecta reato inue nixi, testatuae Neveletus. Salmasius, Quid ergo Possum facere die laetor Cato. Vs. M. majorem. Neveletus edidit majorum, ut iungatur Iitteris majorum. Sic legi volebat Salmasiva. ohibeant. Gud. mallet exhibeam. Vs. Ω5. Qui stultitia nauseant. In Editione Pithoei principe legitur, si qui aiultitiam nauseant, quod Desbillonio osetis tantia Pithooi, vel potius typographi, iactum videtur, eum Ne-πeIetua ad fidem Cod. Pith. 161 o. ediderit, qui aluititiiam nauis serant: nec aliter Ursinus et Ritterstius. hic tamen repudiato τω si legi iubet, qui xtultitia nauseant. Quae eonjeei a deindo non paucia recte placuit, Vt Schessero, Salmasio, Gronouio, Hario, Biponianis, al. accedit enim Prope ad stcripturam antiis veteres. Eodem modo Cie.
Att. VII. 3. quid faciam tibi'
Addo Hor. I. Sat. I. 61. sqq. I as soli iah mit dir macten e sed eI. Saliter. tote kann ieia recht dir maehen fVs. 22. Faboliae. InteIligetabulas Aesopias. Fabulas. O. Piendum pro sublimioribus tragoediae sabulis, quarum specimen proponit Ua. 6. sqq. Pro hae interpretatione etiam Pugnat V1. 6. Itaque vocem fabulias male intelligunt de ea mine quouis majori et subli
s. a3. Litteris. Litteratis, positis. Non pauci enim da vindieta capiunt, qua Poεtae vii aduersus inimicos solent, Ita Prasch. et Hoogatratan. Alii aliter, de quo v. Schesseri et
va. g5. me illis dierum est. Notandae locutiones similes L. I. VII. 3. I. XXII. Io. L. IV.
18. U. IX. 5. stultilia nauseant.
Non quod subsit caussa, sed quia ipsi stulti sunt, et rem non inteΙligunt. Sehesser.
242쪽
αα4 Phaedri Fabularum Aesopiarum mer quartus.
Et, ut putentur sapere, Coelum vituperanti
quam. Rigialiua denique in Edit. a. ex ingenio edidit, at qui stulti nauserint, Vt εi qui ait, quieunque, quiqua , quam Ieeti nem, etsi Iongius recedat, plurimi, etiam Bux annua, seeuti sunt. At Desbillonius ingenio ae pro stultitiam, quod habet Cod. Pith. reponit stulιi etiam, hoe aenara . qui stulti eum sint, fastidiosi etiam sunt, laudans versionem interpretia galliei, quisona sors et sone en re lea dego ut/sa it. Tex. Eun. v. II. RI. et Phorm. IV. III. M. Bantleius h. l. ita eonstituiti me illis
Herum est, qui eonsulto nauseant, Et, vi putentur sapere, nil non Dituperant. Quas coniecturas violentas et longa Temotas a sensu Phaedri satia xesutauit Uaritis , probante Burmanno, qu vim vide Notas. Cunitighamo placet, qui malitia nauseiant: εed Editio Didoli alereotypa retinet qui stultitiam nauseant. Hein aius e nieetura arbitraria, ut non raro solet, si qui stulte has nauseant ac. litteras, vel, si qui hie aluita nauseant. Va. α. Coelum Distiperant. Deos ipsoa. Locutio prouexisbialia, ut ait Hoogstratanu ,
de iis . qui prae nimia sapientia , vel stultitia potius, pulis
inerrima et absolutissima taxare instituunt. Coelum autem
pro diis ipsis diei, doeere po-Mat Ioctia Ouid. XIII. Met. 857.
ubi poeta eoniungit Iouem et coelum, i. e. Iouem et Deor omnes. Et ipse Phaedrua L. IV. XIX. M. eoelum fatigas sordido perjurio. Plura dabit Burm. Graeei dixere λοιδοιῶσαι
Optime ui. da Sehiraeh Clav. P. I. p. Ω69. v. Petitis r Per. Iege totam fabu Iam, et nisi omnia me saliunt, iras eorta Ches. atio . qui aetate Augusti aurea indignas hasta tabellas frustra tribuere eonetur Teeetitiori homini.
243쪽
v I PERA ET LIΜ A. JHordaciorem qui improbo dente appetit
Hoc argumento se describi sentiat. In ossicinam labri venit Vipera: Haec cum tentaret, si qua res esset cibi,
M. q. mee. Sehesserus et Benuei. mallent hie, quod Richterus recepit; sed Burmann. praesert et, Vt L. III. XIX. . I. VI. a. vidit et et L. II. VI. 7. venit - et, nil tamen mutauit in textu. Res eibi. Graeciamus aliis non 'placet et Bent Iejus re-M. I. I robo dante. Auido, acri, voraci. CL I. XIII. axis Iv. VI. 9. I. I. 3. Saliter. I Verginen Missigem mit acharsem Zahne MUM. appetit. Vs. 6. dixit rinta laedere. In re iis mili Hor. Epod. VI. 25. ri quis
atro dente me Petiuerit. Vs. a. me argumento. Hae
narratione , Iiae sabula. Vid. L. II. VII. II. IV. XI. 14. Iv. XV. 7. Ita alibi. Vs. 3. In ossisinam. Anonymus Nilantii in ossetna introiit, quod NiIani ius dictum putat,
35. cubi v. Schesser. coll. Mun-her. ad Hygin. F. 92. Burm. m. q. Tentaret, Absolute, ut L. I. XXIII. 4. xi. An. Caes. B. G. II. 9. hano si nostri
transirent, hostes exspectabant. Id. I. c. I. 8. noctu, δi Perrumin Para H.
yere Po rant, conati, fid quem Ioe. v. Davis. Adde Tarsellin. p. m. 1138. res cibi. Cibus,
murra, quem Latini interdum expresserunt. Laudant Interpp. Plaut. Amphitr. II. II. I. res voluptatum, Pro ipsis volupi tibias, vi explicat Uoss. de Constr. C. T. vid. etiam Graeν. ad Cie. I. Verx. 14. Plauti Truo. I. II. M. sq. re moris, pro amore ipso. Ita Aristopha.
nes Minio'. 5M. χῆμα οχ, , pro oχλος. Herodot. L. I. C. m. χρῆμα συος, i. e. ma gnus aper. De hoe loquendi genere, Atticis et Ionibus valde familiari, multa collegerunt Faber ad h. I. Ritteratius. ad Oppiani Hal. I. I . et ad Pha drum : maxime acl. IIarIman. ad h. I. Adde Mise. Oba. VoI.
244쪽
na 6 PMedri Fabularum Aeso irarum Liber quartus. Limam momordit. Illa contra contumax, 5 Quid me, inquit, stulta, dente captas laedere, Omne adsueui ferrum quae corrodere Τponit, at qua reν esset eibo, si quid esset, quod edere posset mihi vero maxime placet Helusii emendatio, at qua syer meto ibi. Θes et res commutatae a librariis saepe. Vid. ad Ovid. III. Μet. 417. et IX. 748. Burm. BenLIeio obseeutua est, cu- ningham at conjeeturam Heinci probat Q. Lange.
III. T. III. p. 4o4. Viger. de
Idiot. p. 154. Zeun. Romulus Div. h. V. expressit et dum qua veret Hi quid ciborum. Fabala
ate nach Usbaran Saehan auehie. Vs. 5. Contumax. Vipera. xodenti pertinaciter Tesistens, nec admittens morsum, sicque
nihil praebens cibi. Epitheton
elegans. Simili modo amomum contumax Disanti dicitur Plin. H. N. XII. II. Vbi contumax est, quod non facile stieando comminuitur et tricanti restis stiti Bum annus citat Martiat. X. R. Hispanis ego contumam eapillis , i. e. qui flecti noa Possunt. Vide etiam, quae de hae voce notat Desbillonius. Cl. Sattier. sia gab nicha nata. Va. 6. stulta. Referendum ad viperam. Eodem modo L. III. XV. a. eoi I. I. XIII. φωριαν. Conaris, tentas, ut in fra V. III. a. Burm. Ita Me pius. Vid. exempla, BuI manno et Desbillonio allata.'. T. adsueui. Diaeresis,
Ut L. I. XI. 6. Vid. Gad. et Wasii Senar. P. 154. Auctoro Bum anno haee tabula etiam Iegitur apud Lo mannum P. M. Erpen. nisi quod illo soli tribuat, quod Phae
drua viperae, et paullo aliter narret. Eamdem narrant et Aeso
Puδ F. 184. P. 24o. Hau pl. p. 138. Ernest. Sed affabulatio in fabula graeea dualdet a Promythio Phaedri: Anonymus Nilaritii F. 4a. Romulus Divion. et vimensia, L. III. F. I a. qui saba Iam interpolauit ad Phaedrum propius, quam Anonymus Ni tantii; Anonymus Nasoleti F. 51. Fontaniua L. v. F. 16.
245쪽
VULPES ET HIRCUS.'omo in periclum simul ac venit callidus, Reperire effugium alterius quaerit malo. Cum decidisset Vulpis in puteum inscia,
Vs. r. Vulgo legitur: Homo simulae venit in magnum peririculum. Ita edidit Pithoeus e Cod. ΜS. Pith. Seeuti Rigali. . a. Neve . Faber, Richter. Vrsin. Danet. I. et Tectum putatili. de Schiraeh. Clav. P. I. p. 373. In eodem tamen Codice, nec non in Remensi legitur, Homo in orietum simul ac venieeallidus. Vid. Broiaex. eou. Not. Rigaliii. Buxmannua illudotalidus, quod Schirachius I. e. male censet esse intrusum, cum vulpes, animal eallidum, tabulae huius sit argumentum, recto recipiendum existimat. δεNam, inquit, nec verum est, Omne homines alterius malo se expedire ex perieulis, sed hoe est
eallidi ex doloai. Nee etiam homo simplieiter ponitur, nisi pro plurati homines, ut intra F. XVII. M. nec umquam noverhomo sine epitheto posuit, nisi ubi agit de aliquo, cuius iam mentio in prioribus est tacta: sed in initio tabulae requirit Epitheton, ut intra F. XXI. homo doetus; I. XIX. homo malus, et in Epimyillio L. II. IV. homo bilinguis; I. XvI. et XXXI. 1.homo im robus; I. XX v. homines cauti. Ita mox L. IU. F. XII. fortis vir , et ita semper. Alia res est I. XXI. I. mustela ab homine pransa. Ibi enim respicit fabula mustelam, quae prensa ab homine, non ab animali aliquor ideoque ibi Epitheton noti necessarium, ut mori intra XVII. M. hic vero vulpes primas agit partes, et imaginem hominis eallidi exhibet. Seioppius
in vulgata lectione versum laborare credit nisi ae deleatur, quo etiam Guyet. vult deleri; sed Fretnahemius et Heinsius nece sariam non Putant emendationem, quia vanit Praesentis temis porta cogitandum est, aed in nostra lectione est venit Pra texiti temporis. Vs. 2. Cod. Rem. habet Reperire fugium alteriust quaerit Vs. a. Alterius mala, i. e. Vs. S. Inresa. LIII. F. II. a. PericuIO. SatileT. er rotist aiah imprudens olim in foveam deci- dureli anderer ω hν. dit. Staio. Non natura επι, en
246쪽
Phaedri Enbularum Aesopirarum Et aIliore clauderetur margine; Deuenit Hircus sitiens in eumdem Iocum; 5 Simul rogauit, esset an dulcis liquor, Et copiosus 8 Illa fraudem molions:
Doscende, amice, tanta bonitas est aquae, Voluptas ut satiari non possit mea. Immisit se Barbatus. Tum Vulpecula Io
malo, pro quo NeveI. Ursin. Burmanti. multique alii edid rant Edfugium reperire. At Iectionem Cod. Rem . probant Gud at salmas. eamdemque receperunt Gronov. HOogsuatan. Leonti. Bieliter. Maiitar. Brot. Bi poni. Beniletua, nisi quiad hie non ferens. m non elidi, transponit, quaerit alterius malo r quam transpositionem amplectuntur Harius , Cuningliam. Philipp. Lallem. Brotier. Desbillon. Vs. 4. altiore. I ei natus alitori. Vid. Bum. ad L. I. F. V. 1. Vs. 6. Simul. Cuningliamus simul ea, e eoniectura. Va. 9. BentIei. numero meliori legendum proponit voluptas ut non possit satiari mea . probante Cuningliam . a. xo. Vulpeetita. IIS. Pith. Vu leuia. v. Gud. nixa. Sehenanim alias eallida, sed eum Vs. 6. liqvor. CL L. I. F. ignoraret puteum subesse. Vid. I. 8. I. XII. q. Munker. ad Hygin. F. I . et Vs. V. Rin. Vulpia. Pineier. Parerg. Ut. Marp. L. I. Va. 8. 9. Descenda. iamiae. C. 4. p. a5. Burmann. Sattier. Subintellige, inquis. Cl. III. otii Unxorsiehiigkeir. Gerihe. VII. I . innin bonitas est aquae uersahens. cet. Das masser tit so kost Vs. 4. Et artiora elauderetur lieh, das ieh mieh Hehi sola margine. Margo in Puteo, Irinken hann. Sehessero intorprete, est ea Va. IO. Rarbarus. ornate struetura . qua includitur Pu- Pro capro. Colorem voeia notato ua die Einfassung . Quae et vid. ad L. I. I. 6. et VI. 6. quia paullo erat altior, impe- Phaedro inprimia famulaeo,
diebatur . quo minus posset animalibus nomen imponere ab egredi. Burm. laudat Ovid. II. ea eorporis parte . qua maxime Fast. sax. sq. et Ialis Met. 16a. eognoscuntur. Vertunt Lang. va. 5. atriens. CL L. I. hara. F. I. a.
247쪽
Liber quartia Raas Euasit puteo, nixa celsis Comibus, Hircunique clauso liquit haerentem vado.
sexus malebat innixis et Buxmannua entavi, vel ' enisa, i. e. opoeoxnuum hiret adaeendens et ae erigena et quam coniectuTam exudite tuetur. Sed torte nil mutandum. m. II. Euasit pulso. Itaao Ient construere hoc verbum Liv. XXI. 33. sibi quoque tendente, vi parietilo euad ror. Vid. ad Val. Flae. VII. 163. Biarm. Nota deleetum verbi euadera, i. o. pex omnes dissaeuitates, quae obstare videbantur. Nam id notare etiaHere, docet D natus ad Tex. Andr. I. II. CLBum. ad Ioc. Val. Flaee. eit.
eiici enim eum accusativo frequens est, quemadmodum ex
empla doeent in Gesnori Thea. et ei Sebellari Lexieo. nixa. Insiliena Hiei eornibus et se
ter notat dimetiitatem elabendi, et incertitudinem eonsilii in malo praesenti, ut iam olim notauit Sehesserua , apte Iaudana Ioeum Ciceronia Phil. II.
teret, non Mhebnt. Sed et alio modo potest explicari. Testa. tur enim Burmannus, similiter de nauibus diei haerere in varido, aut dem Grunde aitgen . Ita mortia L. III. C. ID. 5. et IV. a. n. 33. Quibua adde Curi.
IX. 9. I9. elassis partim in via. do Merebar - . Vado clauso,
i. e. in fundo putei. qui altiora
margine erat elausus. Vid. ad s. q. Poetas quem uia aequo Tis, aut suminis etiam minus profundum I eum nomine vadἡ insignire solere, Burri annua
probat o Sil. Ital. II. I. Iauis dana Bariti. ad Claud. Epita.
Siat. IV. Theb 775. et Gron V. I. Oba. I9. P. I M. aq. Sed Phaedrum fundum putei vadum dieere , idem vir doetus ad peculiaria possiae resert ; etsi haee vox de fundo putei etiam currat apud Plin. in II. N. XXXI. 3. ante med. xt illa
vado exsiliat Dena, non e late
ribus, qui Ioelia notatus est, uel. Sehellero in Lexieci, et a Cl. Sehulato in Not. ad Phaeis dr. Obseruat etiam Desbillonius, recto sundum putei via dum appellari. Ibi snim nisi breues, vi in vadis plerumque fit. aquae fuissent, et vulpia et Hireus debuissent a Ocari.
248쪽
aao Phaedri Fabularum Aeso irarum LGer quartus.
Tamdem fabulam paullo aIiter quam Phaedrus. Et taxicta narra ii it Aesopus F. q. p. 5. Haupim. et p. 5. Erneat. cou. fabula in Edit. Hau pim. p. 289. et ei. Deohs. Grieehiaehe ri bulis t. in Zua. Eu Sulger T. V. P. II. p. 9. Idem argumen. tum tractauit Desbillonitia, Aesopi vestigiis presse insistens; euiua tabulam habes eum in m. Opuae. tabular. Aesopiar. tum in Not. Brotier. p. x 43. sq. traetarunt porio Fontanius L. III. F. 6. Hage inius, Fab. ιν Fueha uia dὰν Boch , L. I. P. M. Camerarius p. m. M.
249쪽
Peras imposuit Iupiter nobis duas: Propriis repletam vitiis post tergum dedit,
Alienis ante pectus suspendit gravem. Hac re videre nostra mala non possumus i
Va. E. Paras duas. Duoa mulos , siue illud ipsum, quod Petron. C. 3I. hi eritim vocat. Desbillon. Ita iam olim
xeete ceperat Lallemant. ver tena eum Fontanio la bosaee, i. e. mantica duplex, cuius paravna Ente, altera retro, aequali tumore et Pondere, penderet. VIL Bum. ad Ioc. Petron. eit. At IIoogatratano pera est a ceu tua ex aluis, e collo ad Ium. bos pendens. Vertunt Ranren,
dit. Notanda varietas et copia. m. 3. Alienis ae. vitiis. gratiam. Grauatam, plenam. Ita et Oaid. I. Net. 266. barba grauis nimisis. Tox. III. 5. n. 13. elassis apparatu helii graistiis , ut recte Fretas hemius,
urbem armis opibusque gravem, et lia passim. Burmann. π1. Ω repletam.
Ita Cie. ad Div. IX. a. metuleee ea refugit. Id. Ae. Quaest. IV. ast hoe quidem Mi illius si
250쪽
asu Phaedri Eabularum Aeso ianum Liber quartuS. Alii simul delinquunt, censores Sumus. 5
hie disputat Sehesseras. Videndi quoque Giphan. in Ind.
Lueret. in hae re et his rebus, et Gronov. ad Gell. Iv. a. quos Num. laudat, memorans etiam Ioe. L. I. F. XIII. I 3. quo inindieare videtur, hae νε et hie de argumento sabulae sumi posset Aea v. Exc. VIII. ad L. I. F. XIII. I 3. aq. mala. Viatia , ut paullo ante. Eodem modo Hor. I. Sat. III. s5. cum tua pervideas oeulis mclla lippus intineris. Graeea fabula κακα ,
Va. 5. Simul; almulae. δε- linquunt , peccant. Citat Dea. billoniis a Ioeum Cie. Oss. I. 43.
Ita enim, nescio quomodo, τι gia in aliis cernamus, quiam
in nobismet ipsis, si quid δε-
Aeriter reprehendimus, more Censorum, qui in prauis easti. gandia moribus acrea Er utinane tabulam ex Aesopo expresserunt Galentis, Antoniu/et maximus, Moenius 'Aπος Θέτια. Σμαγ. go quo Libro videndus Harios. V. C. ad Fabrie. B. G. Vol. I. p. 744. De mistiua in Or. quae βασανιστὴς inseribitur, et quae exstat in Edit. opp. AId. p. a . cuius Ioeum Riti exstitisius et Freiushemius asserunt. Vid. etiam Gud. et Colleel. Fabb. Aesop. Naupi P. 27o. Fragmentum fabulaa quoquo habea apud Suid. iv υνεκα τηυ ιδιλυ ουτις οπωπε ούην. Fuit enim , euius ninmen nunc latet, qui Elegia fabulaa graeeas ederet, quarum Passi In meminit Suidaa. Atque is aub nomine Mυ υ, aut Mi.3neeuυ saepius illas citat. Cr. Bentitii Disa. de Aesopi Fabb. in El. Opuse. philol. p. 74. EA. Lipi. Non pauci porro scri plorea antiqui ad hanc tabulam alludunt, adeo ut mantica in tergo in prouerbium abierit. Vid. Catiall. XXII. go. aq. Bip Hor. L. II. Sat. III. 298. Senee. do Ira L. II. M. Aliena viιio in oeulis hiabamus, a tergo nostra sunt; Persiua Sat. IV. sq. Gron V. et Desbillon. et quae in hane rem eollegit Harim 'nus, praeter alia Iaudana V I. Max. L. VIII. C. VI. ubi id guntur multa huius vitii exempla. Eamdem tabulam narr3trinianius L. I. F. T.