장음표시 사용
281쪽
Liber quartus. 263Mirati, sibi legatos non reuertier, Turpe aestimantes aliquid commissum a huis, Is
Post aliquod tempus alios adscribi jubent.
Vs. a 4. mirati sibi. Toll. mirati illi se. canes. V . 15. aestimantes. Bentlejus mallet autumanus ', sed, do eet Bum annus, huiua verbi vim esse, non animo modo Putare, arbitrari, sed siue voce, siue scripto, sententiam auam
prodero. Cf. tamen Cic. or. 49. sn. Cl. Taschuch. eoniieit emistimantas , quod passim Codiees in bonis auctoribus; Sanadon aestimarunt, fide Brotierit; Cuti ingliamus, Tu a quid existia
marites c. a s. Sed nil mutandum, cum aestimaro hoc seri,uLatino diei possit. Vid. ad L. III. F. Iv. 5. Guyeto hic verinaus addiditius videtur. G. 16. Adseribi. Cum in ΜS. Remensi v. Gud. Iegaturaiciri, Gudius, quia Itoo inusitatius videbatur , adscisci in Prioriim legatorum locum Tescribebat. Heinsius et Benil ejua etiam Bip γntini) adretri tuentur, sed nullo exemploὲ Cum illud verbum frequentius de iis, qui sibi soci adsumunt,
rat. Burmaren. Etiam Freinsis hemius recte nihil censet de-erae. Idem monet ad 'Vs. 14.
et 17. quibus in Ioeia Meursius, ut solet, Iacunas videbat. Sattister. Atis rivs Mohl be amen
qui miserant legatos. Ita fien. tentia est integra, neo est, quod liqua deesse putes. sibi. O seruante Schessero haec vocula abundat. Laudat vero Ger. Adelpli. V. VIII. πε. vlt. Cic. I. Att. a 4. Bio tibi rostra Cato uolat; et supra L. III. VII. . sed nota abundat ista vocula, immo vero habet significationem anxiae exspectationis. V. ΕVcurs. XIX. ad h. v. Alii explicant, ad se. Vs. 15. Aestimanter. IIoa verbo pro existimantes aequi Tes Vti, testatur cl. Taschucho, sed v. afl L. III. F. Iv. 5. r uertiar. Q. L. V. VII. 17. Us. I6. Adseribi superioribus illis, antea missis ad I uem, Pro adsociari , adjungi xuordaten . Sehester. Tran Iate a tabulis censoriis, quibus noui adscribuntur ciues. Ele ganter. Hor. III. Od. I. M. GSchiraeh. Versu 12. sqq. N in tanda Asyndeta, dum ad naMxationis summam restinat. TMehuc s.
282쪽
a64 Phratari Fabularum Aesoyiarum Rumor Iogatos superiores prodidit.
Timentes rursus aliquid ne simile accidat,
quam de ei uitat . quae legatos notios mittit et addit veteribur, poni soleat. Sie apud Virg. XII. Aen. M. ita adseiseero, quantum ego quidem noui, plerumque de eo , qui alium Ediungit ibi, ut Ovid. Iv. Fast. 883. et ita deos sibi adseis lant. Vid. Heius. ad Ovid. Xv. Mat. 624. Adserihere vero alios prioribuas magistratuum, aut aliorum opua est, qui ipsi non sunt1nter eos, quibus adseribunt alios. Sio erant milites adscripti-tii, qui et aeeensi. v. Fest. Sie eives. eoloni noui adscribebantur Veteribus, et similia passim obuia. Isaee verba spectant Tem, adhue in aenatu eanum aetam, qui prioribus non T deuntibus addi ot adseribi nouos iubet. Biarmann.Vε. 17. Desbiulonitia hune versum parenthesi ineludit et Praeponit versui 16. Rumor. Benti eius xenter Teponit, aine ulla auctoritate Codieis, quare Uarius eum acrius castigat. Et lane mira esset locutio, veni/r prodidis legatos, Pro, Odox exstercore Ortus - . De esse alii hic putant versum: ined, si se quam, hic deborat hians sententia taleiri et aerihi, Rumor te. gotoι τι priores prodiciit, ubi pamia ost vulgatae lectionis mutatio. Burmann. Magno plaeet opere lata Burmanni coniectura, reeepta a Cuninghamo.
ri mentibus, ut Turnox laedi saeti, a prioribus eommissi, Ven TIt ad aeeundos legatos. Sed tune uersus Iaborat, cui succurrit Scaliger legendo juratim pro rursus. Sed nobis vulgata plaeet. Burmian n. Editio Rigallit a. timentas habet. Hiquid. Helasius no quid simila rursua. Vs, 27. Rumor. Fama, peet hie iterum Iamnam. Nempe
regiam Iouis aparsa, ut L. V. daost, dum hoc faciunt, dum F. V. H. et V. PII. so. et indo iubent ad semihi alios, interea an terram dilata, quae Barrabat rumor haee prodidit. Sed iam
laedam priorem legatorum iux- ante monui, eonnexiones istius patudinem. Rurnicinn. superio. modi omittere nostrum, studiores. Priores illos, i libita pro. breuitatis. Sehesser. pulsos. Prodidit. Aperuit, no- Va. 13. Aliquid simile. Vid.
tum Deit, quam turpiter se in va. II. Iouia xegia gesaissent. Nolant
283쪽
odores canibus anum, sed multo, replent, Μandata dant, legati mittuntur, statim OoAbeunt. Rogantes aditum, Continuo impetrant. Consedit genitor tum Deorum maximus,
M. I9. multo. Neseio , eur spureo Imalit Benti eius, eum eontrarium velit Phaodriis. Egregia vero xatio emendandi se cata priorum, qua Harius utitur, qui ubi hane emendationem apurcitiae damnauit, legit, sed nimio. Sed qua auctoritate hoe nititur, aut ad quid necesse 2 an mutius odor non ausseit eo meonsilio Τ stultitia vero potius canum debuerat notari, eumate reus, Odore mixtum, grauius olere sola et mera merda so. Ieat. Rurmnnn. qui Iaudat Martial. I. Ep. 88. et III. M. Vs. M. Vid. Exe. XIX. ad h. v. legati. Sehessexus mallet tigalis, quod iungit τοῖς mandata sunt. Vs. aa. Abeunt. Vulgo Meunt: at Teeepi Deilem Sehesseriemendationem, quam etiam TecepeTunt HoOgstratan. Meliteri Gon hard. Lallem ant. Iah oh. Didot. et plaeet Gudici et Buri manno. Vid. Exe. est. ad va. so. in fin. Heinatus madunt, o
Vs. 39. Odoro. Odoriseria aromatibus. Laudat Gronou. Ge. Verr. Iv. 35. thura odoriis Busqua ineensis Osque ad agri innas prosecutas esse. Adde Col. XII. AO. 5. ubi praecessit ar maria. Et aie alibi saepe, sed pluralia hoe aenau usitati T. sad. Do eleganti huitia partiis
C. a Q. Vbi Iaudatux Sen. Herc. Fur. 724. Viatius ast illi Iouis,aed Iulminantis: it. Vs. 2 77. et Mart. I. II 8. Didiit autem sed multo, pro, et quidam multo. Notat Grono v. locum Plaut. Rud. III. V. uo. iasser duas elaiauas. L. elaucra e D. sed probas. CL Anton. de Roο. Anima dis vera. Crit. in Mari. P. 3O. q. va. so. Notanda Asyndeta hoo et sq. versu. Vid. ad Vs. I 6.
et ad L. IV. XXI. 16. manis ia dant. Vid. ad L. I. F. II. λ. Loeutio sollemnia de Iega.
tia. mittuntur , ae . a canibus ad Iouem. Va. aa. Rogantes aditum. Satilex. sia vertingten audien 2.
XV. IaVa. sa. Consedit. Bene tamis
quam rex et iudex. Virg. VII. Aen. 169. Sehess. Apte eonaeis dii: proprie enim iudices foderadicebantur. Vid. ad I. X. 6.
284쪽
quassatquct fulmen' tremere coepere omnia. Canes confusi, subitus quod fuerat fragor, Repente odorem, mixtum Cum merdis, cacant. 25 Reclamant omnes, vindicandam injuriam.
a. M. C . Exe. XIX. Ed h. v. Vs. 25. mixtum. Gudius in ΜS. suo, i. e. Pith. mixto se inuenisse testatur, 1ed Neveletus ex eodem Codiee edidit miratum. Quae scripturae diuersitas eiusdem Codieia ejusdemque Ioel hio exat noranda. Bentleius edidit mixtis. Perperam. Us. 26. Reclamant. Benilei. νι clamant; Caning mus Prinelamant, e conjectuTR Vterque. Sehis. Vid. quae nos de Iouis, fulgeratoria habita annotaui.mus C. XIV. Iouis Καταβατου. Burm. Genitor deorum. CL L. III. F. XVII. xo. et I. II. 15. Vs. 23. Quarsat. Eleganter. Cl. Sattiert aehinane den Blitet.
Compara Virg. Aen. X. I 5. Vs. 24. sq. Confusi. Peris territi. Nam quia subito laetus est tragor eπ concusso tui. mine , ideo, ut ex Te inopinata,
vehementer perte ira sunt. Vs.
9. dixit turbator. fragor. Quid fragor sit proprie, docet nos,
ex ipsa naturae doctrina, Seis nee . L. II. Nat. Quaest. C. n. Talia eduntur tonitrua , cum globata dissoluitur nubes, et viis ritum, quo distenta fuerat, amitistiιρ Me proprie fragor dieitur, subitur cvnde et hie subitur posset delendi et vis mens,
quo edito eoneidunt homines, es exanimantur: quidam Doro viviatupent, et in totum exeidum sibi, quos vocamus αttonitos. Cui consentit Livius XXI. 58. tum vero ingenti sono caelum streis pere, et inter horrendos fragores micare ignes. Capti auribus et
oculis , metu omne torpere. Burmanna
Va. 25. odorem. Vid. ad va. I Va. G. Reclamant. Bene exisplieant Schesserus et Burman. iterum clamant, ut nuper Discerant, cum priores legati siele gessissent, Vehemen ex cla. mant, repetunt clamorem. Hoeaensu legitur apud Val. Flaee. III. 596. Ubi v. Burm. et VIII. III. omnes Dii. ΜaIe Albinuato ut is monia. Vindierandam.
Vid. L. I. F. XXI. 6. injuriam. Entehrung, Schimpr.
285쪽
Sic est locutus ante poenam Iupiter: Legatos non est regis non dimittere. Nec est dissicile, poenas culpae imponere.
m. Ω7. Sie. Sehes r. hic I Waleh. hine. Nescio quid sit
disseisitatis iti vulgato. quod non cohaerere crediderunt viri docti, eum Phaedri ille mos ait: et sequenti orationi et ipsis iverbis Iouis rectius sie praecedat, i. e. hoc modo, his verbis, quam hic pro tune, vol hinc, Pro Postquam omnes Te lamassent, vel pro ideo: quia tunc tamen intelligi debet hie vel hine Io. Cuius aio Eεt Iupiter. Burmann. Gudi r me ast locutus, da Particula ase non pauca congerens ἔ sed vix persuadebit, Phaedrum ita seripsisse. Cuningliamus: At ais locutus ante poenam est Iulier. Tollius: Tum sis locutus anta poenam est Iuyiter. Ouveringiuar His est loeuιus. Vid. P. III. Phaedri P. 1 5. Va. aB. In ΜM. Pith. Rem. Et Edit. Vet. ordo est paullo turbatior: Non est legatos rogis non dimittare. Hine Maittari Hoogstrat. Leonhard. Lallem. Brotier. Desbil Ionius, alii edi. derunt i Legatos non est regis non dimittere, praeeunte Gudio. Hisce ego obsecutus sum. Burmannua lectionem Codicum reistinet. At Bipontini, quibus accedit a Iahob, scribi uolunt i
Non regis est, legatos non dimiιtare. D. a9. Hic versus auspectus videt. Guyeto.'. 27. Ante poenam se. Miselam , statutam. Saliter. voriar Exoculion.
va. 28 - 34. Ita hunc Io- eum cum Desbil Ionio oonstitui, ut oratio, quae ita aliis Editionibus est Perturbata et impedita, melius cohaeroret, ita quidem, ut versus Q - II. sint verba Iouis ad deos; vera in au tem 5a - M. Iupiter aermonem conuerint ad legatos εο- eundos , qui Paullo ante Odois rem mixtum cum merdis in. cauerant. Cf. Exeurs. XIX. ad
Vs. M. Non est regis. Non deeet regem, non licet, las eat regi, Iegatos non dimittere. Sunt enim sancti et invioIabi-Ies. Cf. Caes. de B. G. III. 9. Et quae hanc in rem eongessit Riitershaa. Graecismus notus, obseruatus iam a cl. TE, huc Lio. Vs. 29. Saliter. Gesandis auri lien, ire niehi Lon lieli, Und die Bouiduung tu atras iat nisti Echiner.
286쪽
263 Phaedri Fabularum Aesopiarium
Non veto dimitti, verum cruciari fame, Sci
Ne ventrem Continere non possint suum.
Et hoc seretis pro iudicio praemium.
Ua. 3o. Non veto. Bentleius non volo, probant. Sehiraehio V. D. in Clav. P. I. p. 395. Editio alereotγpa Didoti habet, Non elio, post Gudium. Va. 32. Pro vuIgato aed reposui ei. Ita Desbilonius edidit,aieque ΤΣsehuckius v. C. legi posse censet. Μeuxsitis, Walch. Renilei. qui Iovem. hic non legatos, sed collegium deorum alloqui putant, legi iubent, sed hoe ferent hi pro judieio praeis, nitim. Pro fereris Ursinua habet faretur; Lallemant. id vos f Hiis pro judieio praemium. Ita olim coniecerat Ouvering. V. P. III. Phaedri p. 175. Guyetua scribi vult: Me hoe fretis peν judiatum praemium. Coniiciebat quoque prae judieio. De emendatione Gudii, quam etiam amplaetitur Broukhua. ad Tibuli. L. I. II. 26. consules Excura. XIX. in fin. a. 3o. Non vero dimitii, marum iubeo eruciari fame. Neis gligentiae enim poeticae est.
cum plura substantiva, vel infinita copulata verbum commune aequitur, cuius significatio non conuenit omnibus, sed proximis tantum. Appellant Zeugma.
Vid. Iani A. P. P. 27o. Cum igitur h. I. verbum contrariae significationis τω veto desit, supplendum est jubeo. De hodeIlipseos genere Videndi, praeter Fabrum ad h. l. Gra v. Ep. DCLX v. ad Nie. IIeinsium in Burmanni Syll. Epp. T. IV.7o4. Gronov. Obs. IV. a. alii. que , quos laudat Burmanti. Adde L. III. F. XII. 7. Sed difficultas manet , si Iupiter non vetuerit dimitti, quomodo posiexi adhuc legatos exspe.ctare possint, de quo vid. EM. XIX. ad us. Io. cruciari fame. Cf. L. I. F. XXVI. 9.Va. II. Proprie et lepide,
prout serebat series. Traehue . Sensus et ut Possint continere VentTem suum. Nimio ei enim expleti ventrem continere
non poterant; quod quo tacilius possent, fame cruciantur. Cf. Lindneri v. C. Tentam. Crit. phil. P. II. P. 7. Peuon. C. v. simplieiter dixit eontiis ners , ubi v. Schessex. in Edit. Burm. P. 237. Vs. 3a. Et hoc feretis, M. vos canum legati. Pro judicio.
Legatis Iupiter hoe dieit, se formam iudicii hodie non obia1Eruaturum , in quo solobant iudiees in eonsilium mitti . Pro
iudieio ergo est, loco iudieii. Diuitiam by Coosl
287쪽
Liber quartu L 69 Illi autem, qui miserunt vos tam sutiles,
Numquam carebunt hominis contumelia. Ita nunc legatos exspectant et posteri. 35
Va. 33. vos. Gud. Heitia. Benilei. Didot. hor. Va. 34. hominis. Ita libri aeripti: at Sehesser. contieit hominum, Heina. omnia sine necessitato Vterque. Vid. intra Notas. Va. 35. sq. Libri aeripti et priores Editiones, ut Rittera hua.
Nevelet. al. habenti Ita nune legator exspectantes posteros , Nouum venire eum v. e. o. Sed Neuratus et Bongarsius eorrexe. Tun te Ita nune legatos exspectantes posteri N. v. cum vident,
eulum ol eiunt. Ita edidit Vrsinus, nisi quod va. 36. legat,
Venire eum Dident nouum, olfaciunt culum. Nostra Ioelio Ri. gestio debetur, quae multis placuit. Lentietua: Da nune lagalos quisque axspselans poateriam Nouuna Dentra eum Didet c. s. Burm. Praemium. Per ironiam ita voeae, non imperatam famem, verum artem illam, qua eos doeuit, eontinere v ntTem.
Sehi. Boeta Sehesserua per ironiam eapit, est enim poena, ut Ovid. Met. VIII. MI. Burm. sensus: hane poenam dabitis, pro grauiore supplicio , quo os oporteret asset, si eatissa in iudieium aeuerum doducere tuae. Vid. Tex. Eun. V. IX. 27. et quae notat Brou klius. ad Tibull. I. II. 26. Malo haec intellexit Albinus, propterea castigatus a Bur manno. CLDeibillonius, qui auctorem pro bae Latinitatis ita umquam esse loeutum vix putat. Va. 33. Fiatiles. Cl. Sattier. iar Doueri. Do hae voce multa congessit da Sehiraeh. Clav. P. 1. P. ID. aq. Schw. Proprie futilia vasa dieittitur. quae Ti.
usum continent. Festua r stitia dieiantur, qui sitire nequeunt tacenda , sed ea esstindunt, si toasa δειilia a fundendo voean tiar. G nou. Ter. And. III. V. 3. ubi V. Donatum. Burm.
Nota vim vocis Ititilis, qua apto utitur de sis, qui aluum
miserunt, non etiam qui missi sunt, hac poena allieientur 2 Atque paullo supra cur legati potius, quam alii, iubentur
erue laxi fame' Nonne tames, quae canina vocatuT, ad Cais num genua uniueraum Ρertinet 'mihi lonius.
Va. 34. Hominis. Id est humani generia singularis pro plurali, ut supra F. XIII. 1. Vide etiam supra ad L. I. F.
Us. 55. Ita nune. CL L. IV.F. XIV. 16.
288쪽
a o Phaedri Eabaearum A OPirarum Liber quartus. Nouum venire qui videt, culum olfacit.
speetans posteros , N. v. eum v. c. o. ac thena in Clav. P. I. p. 195. sputa Canis απo του κοινου) Et ΜSS. recte posteros h bent nimirum posteriores legatos, quibus anus odore tu erat Tepleta,
meo ad lino dum dimissos. Sed ponunt Gud. et walch. post
exspeetaris, et et quia alias metrum non Constat. Burre annua
mallet legerat Ira nune, legatos ex putat qui posteros. Nouum .enire eum videt, cultim ol eiιτ edidit tamen, Ita nune lagatos exspoetarii et posteri, Nouum venire qui viciat, eulum olfaeit. Compara quae notantur in Exe. XIX. ad va. 3O. et &7. aqq. Cuningliamus a Nouum et Denire q. v. c. s. Ita quoque Iocum εkhibet Editio stereotypa. Equidem cum πε. 35. Tepugnet πa. M. et Io. versus duos Vltim Oa obscenos illos et turpes et a ne huicino quodam huio tabulae auiauisa esse, cum Buxmanno etes. Langio saeila exediderim. Quid ait e nauium fabulae, diuinare via Neel; abstineamna
igitur a quaerendo. Sehesserua Phaedrum va. 55. aq. sabutia argumentum explicare existimat, acribenar vult reddere Oua-aam huius consuetudinia inter eanea, stetit alia fabula iti auia perioribus ostendera caussam vitae cinaedicae aliarum ite prauaram libidinum conatus est. Sed vide V. L.. ad Va. 35. sq. insn. Praeclara etiam monet Hariuar at Veraua postremi gratia tot in hane foedam fabulam confinxit Phaedras, otium suum vix in aptiua collocare potuit. Burn annus et i, Haee omnia, e quit. Oeeulicia quosdam sorte in aui aeui Hroa habent aeuleos, quoa nune non intelligimust nam diuersa superstitiosorum genera, qui vel Deo a adeunt ieiuni, sine vilia donia, vel eum ineptia muneribus, ture et nidorct aaerificiorum putantea ae im. mundos posse placere Diis, vel qui alios pro se ad Deos alti gant futiles et aiultos. possent describi. Sed hae aunt vanaaeonjecturae. De auctora sabulae non una est virorum doei xum senientia Franci .eo Hario in Epistola exiliea argumantum tam invenuεlum ae spureum videtur, ut to Iam sabulam libenter a Phaodro abiudicaret. Conixa Deabillonius vix potest ad duci, ut tantam istam tamque ineptam Reditatem ab ingenio Phaedri pro eiam osse concedat. At mihi ob solam foedita aera fabula a Phaedro non videtur abiudicanda, erat probabda
sit, eamdeIn valde esse interpola .
289쪽
dui fert malis auxilium, post tempus dolet.
Gelu rigentem quidam colubram sustulit, Sinuque lauit, contra se ipse misericors.
Us. I. contra xe ipse. Harius eontra ro ipsum. Sed in his Iocutionibus, quae utraeque quidem occurrunt, sed altera est elegantior, Burmannua sempex scriptos aequi Lusissimum recto eredit. Vs. 1. Post tempus. Subauis diendum aliquod, ut Fab. praec. s. 36. Memorat Desbillonius
Ioeum Quinetit. L. M. C. R. p. 987. Edita Burm. Cum inloea aliquia post tempus reuersi sumus. Vid. etiam Ioea Buris manno notata. Verter hinter drain. Ipsam senten iam com
para eum Theocrit. IdyIL U. N. Fq. Va. a. Quidam. FabuIa graeca' Anonymus Nil antii quaedam; Romulus Divion. qui multas Phaedri locutiones Teistinuit, quidam. Colubram. Cois
lubra aerpens, vivens in aqua.
Plin. XXXII. 5. n. I9. Et co lubrum dici, probant exempla in Gesneri Tlies. L. L. Habent
etiam Rom. Divion. Et An nymus Ni Iani. figore et gelu ria gentem colubrum. Adde Burm.
ad Petron. C. q. 5. P. Ra1. M pentem dies, qui benefacienistem laedit, doeuit Barth. Adv. XI. I. teste Burmanno, qui et ita rapit dictum Ioannia Luo. III. 7. et illa Iuvenal. VI. a. Vs. 5. Fouit. Ex Aesopi et
Phaedri labula intelligitur, bono animo et misericordia m
ium ita secisse hominem. Seito vero apud Lessingium L. II. 3.ae defendit gerpens, cum dicit, se ideo potius a Tustico subla tam suisse, ut cute sua illo potiretur. Ernesti ad Aesop. F. 17o. Proprie, Pro, cale&cit. Vid. Heius. ad Albinov. Eleg. in Drusum Vs. m. Et xeeta finxit hanc tabulam auisci T, nam, dum riget frigorago ens pestifera, tuto tracta tur, quia tuno venena torpent, quae calore iteTum Vim suam
xeeipiunt. Vid. Senec. Ep. 42. et haeo Tatio, oux calida venena
290쪽
a a Phaedri Eabularum Aesopiarum
Namque ut resecta est, necuit hominem protinus. Hanc alia cum rogaret caussam facinoris, 5
Respondit: Ne quis discat prodesse improbis.
Vs. 4. neeuit. In Vtroque Codiee et Pith. et Rem. Iegit no ii hominom. Probante Guyeto. Vid. N velet. ad marginem Edit. ot Brol. Etiam Salmas. Exere. Plin. p. 29. b. et in Noti ad Spart. Ad r. sto. v bi verba haec adducit, legit noetiit, non n/euii, simul et locutionem notare aliquem Latinam bonisque auetoribus, ut Ovidio, Celso Teceptam esse testans. Etsi vero aliqua exempla asserri possunt, ubi nocuit cum accusativo eon. atruitur, quod abunde docent Nolae Gudii et Burnianni: viridoeia tamen xeete probant vulgatum neeuia: in qua lectione eonstituenda praei uerat Pithoeus. Nam oscitantia librarii, qui ignorabat formam metitι, facile irrepere poterat noetiit. Sed n/etiit dixisse veteres, testantur veterea Grammatici. Vid. Vosa.
de Anal. L. III. C. uo. p. m. 3Oo. Ed. Amatel. f. qui et Libro de Consu. C. ar. p. 399. nocuit h. I. damnare videtur. cf. Burin. toties poEtia dirantur. Sie apud Ovid. Met. m. Isia. ubi de tuniea, Nesseo sanguine ira huiata . quam Dianira Nereuli mitia ait, quae initio frigida, sed ubi Hereulea ea indutus coepit
inealescere, tunc simul, incaluit iis illa mali, ut legendum esse credimus. Burm. Contra se ipso. Sehesiarus bene explicat in pernielem auam, ut Cie. Αit. VII. 5. Sero rasistimus ei,
quem par cinnos desem aluimus contra nos. Latine et eleganter dietum, Pro, contra Ee ipsum.
De hoe modo loquendi videndi Burm. ad Ovid. X. Met. 525. at Ernesii Rhet. I. 3O .
Va. 4. Refeeta est. Reereata est. Hoe aensu saepissime Iegitur apud Priacos acriptores. naetiit. Verbum proprium in hac re. Iam olim Schesserua Iaudauit Ovid. Rem. 42 I. parua
taurum, it. IV. Trist. ΕΙ. vlti M. aed Burmannua Ovid. Meti III. Q. es. V. L. Sehis. Putat Valla, non in usu esse verbum hoc, nisi ubi sermo sit daeerto mortis genere. Et pro- laeto ita Enniuar hos pestis ne euit. Sed tamen vel hie loeus docet, Priscianum L. IX.) x etius ostendere , usurpari de peremto quouia violento modo. Sehesser. Protinus. Apte, adnotandam malam gratiam, quam refert homo. Rectius hie Phao.drna stiem imposuisset sabulae. Vs. 6. 6. Nane alia c. r. Periano intelligenda colubra, quam