장음표시 사용
291쪽
rogat alia eo libra, eur id te. eisset. Sed inepte colubra eostra se sententiam pronuntiat, et s. ipsa improbam vocat, adeo
quidem , ut Phaedrus sicut in aliis sabularum suarum locis, ita h. I. dormitasse credendus sit, quemadmodum Olim n latii. Vide etiam supra cI. Iacobs. in obseruati. in Phaedrum ; coli. Me. XX. ad h. I. ne quis discat prodesse improbis. Quia; ut ait vetus Epigramma incerti auctoris L. I. Ans . εις ευχαρί πους και αχα-
ς υσιυ ου δυναται. Ritterahus, Quod docet malis non bene esse saetendum , idem Ionge ante ipsum docuerat Ennius, quem Cie. ΟΙΙ. L. II. I 3 tam. quam praeclare loeutum, Iauis dat dieentem et Bene et a mala
I ata malefacta arbitror. Talem illiberalem philosophiam
sententia Senecae, quam assertet. IV .inrierit majorir est bene feti he fetum, Quod Araestatur indignis - . Improbis. Vocati robos , quos V . a. mal appellauerat. Disserunt tamen hae voces. Improbus enim malo
est intolerabilior. Sellust. Iug.
gnior Iit, ubi negligas, at ma Ius improbior et, qui locus Buris manno debetur. Vid. Strodiis manni Centur. disserent. apud Latinos vocum in Act. Soe. t. Ien. Vol. II. p. 74. CI. Sattier. h. l. ita expressiti das man alch hiata , Bosaicitatemisohl ru thun. Quam Phaedrus hae tabula notauerit, lateor me nescire. Burmannuar risuspicari, inquit, aliquis posset, si post Tiberii tempora seripsit Phaedrus, Caligulam intelligi, quem L. I. F. II. sub Hydro latere multi credunt. Hanc vero belluam foue xunt ipso Tiberius, et Macro et Ennia, quibus pro meritorum gratia eruenta mora persoluta est. Sueton. Cal. 26. et latius Taeitas Ann. VI. 45. qq ubi Macronem, Gratiam C. Caesaria numquam sibi neglectam, aeriur in dies fouisse dicit. Tiberius
vero praedicabat, se natricem educare Poρulo Romano. Sueton. Cal. XI. cui etiam matura se mortem creditur. Quam coniecturam parum puto esse probabilem. Liber quartus enim tabulaxum , post mortem Caligulae, regnante Claudio scriptua mihi videtur. Neque etiam L. I. F. II. Caligulam sub bdjolatere putauerim. Vide quae passina in Vita Phaedri et ad L. I. F. II. hanc rem notata sunt, additia iis, quae obseruantur ad
Pars u. 13 Diuitiaco by Corale
292쪽
a 4 Phaedri Fabularum Aeso ianuru taber quartuS.
L. IV. II. ax. Forte tangit poεta ingratum, de quo bene tue. xat meritus, sed qui pro bene etia malam retulerat gratiam. Eamdem sabulam narrant Aesoptis F. I D. P. 1 . Hau pim. et p. IV. Ernest. Gabrias . i. e. Ignatiua Diaeonua F. 4α in Neveleti Mythol. Aesop. p. 379. Anonymus NeveIet. F. IO. Anonymus Nilant. F. I . Romulus Div. et Vlm. L. I. F. Io. Tos singitis L. II. F. I. Hagedornius L. I. p. m. 54. Fab. δεν Ratier una die Sehinno. Fontanius denique L. VI. 13. Vide etiam F. IX. huius libri se L. IV. XI. x6. sq. Ceteroquin Iambi, qui, teste Gudio, eitantur ab Ande. Chiacto in Museo Caleeolariano Veronensi Seet. III. p. 326. Sinu Duabat quidam agricola viperam cet. non tam e Phaedro, quam e graeca Aesopi tabula expressi mihi videntur. Vid. Not. ad va. 2.
293쪽
Vulpis, cubito sodiens , dum terram eruit, Agitque plures altius cuniculos, Peruenit ad Draconis speluncam intimam, Custodiebat qui thesauros abditos.
Va. a. Vtilpis. ΜS. Per uti es. Vid. V. L. ad L. I. VII. a. eruit. Guyetus 1egit ruit, i. e. rodit: sed vindieat Burmatin vulgatum ex Ovid. IV. Fast. ηο4. Seneo. N. Q. III. 3O. m. s. Plures. MS. Pex. yltiris. Va. 3. intimam. Sie olim edidi o Cod. Perote. probantibua Consore doeto in A. d. B. T. m. p. I92. et Cl. TEselauehio. Seis it Brotier. Icirdens. VV. Cl. Cl. Ita e conjectura Teposvorat
Bonit tua, firmata deinde Codice Per. Vulgo legitur υἱιimiam ;Va. a. Cubila. Vid. ad L. I. F. XIX. 9.Va. s. Agil. Proprium in
hae Te verbum, pro, duceTe, propellere. Laudant Caes. B. G. L. m. ar. Cic. m. Oss. 23.
Liv. V. I9. plures altius cumis etiIos. Μeatus subterraneos.
it. vari. de R. R. L. m. C. I a. ad quem Ioe. videndus Sehnai. darus. V. Q Plin. II. N. L. VIII. C. m. Martiat. L. XIII. . Et quae olim notauimus in Not. ad h. I. Va. 3. 4. Draeonis. Draeo. nea hine diaeimua iam olim
habitos euatodes defossarum, aut xeeotiditarum opum, sicut hodieque vulgo eredunt. Sio de velimo aureo, ale de pomis aureis Atlantia traditum, ut
eviussa ineMantes eos the tauriretistodiae caussa inmerunt anti
qui . Sehesser. intimam, i. e. profundissimam , maxime Te motam a superficie terea , ad quam post plures eunteulos alia aetos peruenit tandem vulpsa. Mane interpretationem pol tu- ant vilιius iaeti euniculi et tana.
294쪽
6 Phaedri Fabularum Aeso irarum Hunc simul adspexit: Oro, ut imprudentiae 5 Des primum veniam; deinde, si pulcre vides,
Quam non conueniens aurum sit vitae meae,
sie enim habent ΜSS. Pith. Rem . et Edit. vet. Quod si quis
xetinere velit, ut praeter alios retinent Bipontini si Deabillo. Hus; neque de ultima Parte speluncae Burmannus vult intelligi, quemadmodum Sehesserus explicabat, cui obsequitur Destillo. nius, v. Ter. Phorm. I. IV. m. neque cum Hoogstratano capi pro prima, ut σanguinis ultimuι auetor. CL Not. Alii legunt olli no; ita H insius, laudans Salmas. Exerc. Plin. 56. e. Alii,.t Sehess. Hoogstrat. Gud. Walch. Ricliter. Leonh. Santoroe.
Vs. 5. Oro vi. Οuveringius, oro, ait. Vid. Not. Toll. ia P. III. Phaedri P. 176. Vs. 7. meae. Praschius Iegendum censet tuae; sed reete Sehesserus tuetur meae. vulpes enim de se ipsa loquitur, v Iuti amoliendae suspicionia gratia, quasi diceret e nosti satis, hoe non esse institutum meum , Ut camulem mihi opes, quae xapio vivo. Itaque quod quaesitura sum, non ideo facio, tam. quam tibi inuideam hoc aurum, ipsaque velim habere. Va. 6. Hune. Draconem. quandoquidem v. Turaeli. p. Oro. Eleganter, velut timens. 1387. et Notas Sehesseri. Pul. Ter. Heaut. Iv. I. 15. primum cra viris. Probe inteIligu. te hos oro, ne quid credaε m. Eodem sensu ro pulere legitur aduersum edictum tuum facere Epit. III. 35. Fab. sq. et L. III. ausam. Plane simili e ordio. XIII. q. Etiam Cic. ad Div. Sehufer. Hac formula centies X. 23. Lapidum pulcra noram. viiiux Petronius. Vid. ad C p. Va. 7. Sensas: Quam ego
XLV. init. et LXI. et alibi. ad vitae meae Tationem auro Burmann. Imprudentiae. ΜOro non indigeam. Vult en im a Phaedri pro imprudenti, inscio. ae remouere uspicionem, reseVa. 6. Des veniam. Eadem venisse auri eripiendi ea M. Ioeutio , sed alio sensu, Occur- Ritteratiusto vitae meae est.
xit L. I. F. XXII. 6. ιi vides. mihi , ut PIautus dixit aviati Vides enim. Ita clemens rein tuae, pro , libi. CL. L. I. sponsum sibi parat. T schucia. XXVII. a.
De Particula si, Pro siquidem,
295쪽
Liber quartus. 77 Respondeas clementer. Quem fructum capis Hoc ex laboro, quodue tantum est praemium, Ut careas somno, et aevum in tenebris exigasy Io Nullum, inquit ille, verum hoc a summo mihi Ioue attributum est. Ergo nec sumis tibi,
Vs. 3. eapis. Μs. Per. rapis. m. 9. quodue tantum est. Tanti Seioppius et Neinsiua a quod huic Ioeo minimo eonueniens, vi Toeto Sehesserua; aequitur enim nullum , quod respondet se tantum, non tanti. Et Praeterea tolerabilior eorrectio Rentleii, abii eleniis partieulam est. Sed tamen, emendationis nulla eum ait neeessitas, nihil novamus. L. II. F. III. 6. Tox. Phorm. v. II. s. Deinde ut tonium hie Phaedrus. ita Ovid. II. ex Pont. VIII. xx. prae miri quantia Diis Burmann. IIS. Pith. vitiose quod mentum. v. Gud. Vs. II. a summo. IIS. Per. ab summo. Ita Cuningliamus. Vs. 8. Clementer. Plaeide et maturae timentia apte. De bestiis quoque usurpasse hane vo cem veteres , exemplo esse potest Ioeus Gellii L. V. 14. leo uiam elementeae et blanda
Va. Io. Careas somno. Fingiaraeones vigiles, iam obserua. tum Sehessero, qui etiat o .id. VII. Met. 149. Pervigilem superest herbis aspire draeonem. Hi ne Ovid. Met. IX. I9o. dxaeonem vocat insomnem. Hisce adde, quae canit Ovidiua dodracone, aureum V ilua custodiente, Her. XII. 49. hor. Ca re omno nutem auari est; .. Hor. I. Sat. I. 76. goq. aeuum
exigas. Transigas. Eamdem Ioiaeutionem habea apud Ovid. Μet. XII. 2 8. et Virg. Aen. VII. 6. Sed aetatem exigere dixit Plaut. Caa. II. V. ΙΩ. Et Cie. Tusc. I. 59. el. L. I. .F. XXXI. I. Va. II. me. Intellige, ca
vera somno et in tenebris a uum exigeret non enim aurum
eum Burmatino intellesxerim; evi tamen si illud non diaplucet. summo. Modo F. XVII. magnum πOeauit I sed et hoe epitheton proprium, et saepe in eodicibus permutatum eum magno. Vid. ad Ovid. I. Fast. 6 . et II. 592. Burmann. Va. Ia. Αιrristitum. Nolimaeeodere Sehessero, qui explicat iniunctum, impositum, velut munus peculiare. Rectius enim eo sensu eapit Burmannus, quo
296쪽
a a Phaedri Fabullarum Aesoyiarum Nec ulli donas quidquam 8 Sic satis placet.
Nolo irascaris, libere si dixero: Diis est iratis natus, qui est similis tibi. 13
altributa, i. e. assignata pecunia dieitur apud Livium at Cice. Tonem. Vid. Li V. XL. 46. extri Cie. Vere. I. 15. Pis. M. et Commentatores ad Cic. V. Att. q. Sattior. Das hiat mir nus xur UIlebe gemaehi. Ergo. Ve ha vulpis , quibus draco To- spondet , ais fatis placet. Cetera quoque vuIpia sunt, diuis Iogisti , omisso tamen illo inquit, Vt aaepe antea. Sehoss.sumis tibi. Aliquid, h. e. Capis in tuos usua Plaut. Baechi d.
Vs. 13. Donas. Gudius apto asseri Ioeum Martial. L. XII. Ep. 63. Ritteratiustus vero ai. milom tabulam de eane in praesepi, qui foenum, cui inia cubat , nee ipse esse Potest ἔhohua tamen inuid si ae deneia
cauasae latebant. Tasoueh. R sponsio draeonia, vi solebant veteres, Teiicientea in necem . tatem , quae Vel excusare nequibant , vel nolebant. Paris apud Ovid. Ep. XVI. 4 . sic pineuit Falis. Etsi Tiberius hioa poεta intelligitur, deeore hoe ipsi respondetur, qui plenus persutia ianis erat , omnia
ro agi. Suel. Tiber. C. Q. Burm. CL L. III. F. XVIII. 1 o.
Vs. t 4. Nolo irasearis. Fonmula excusantis libertatem, ut Tiberius apud suet. m. ignosa cas rogo, si quid aduersus M liberius, sicut senator, iuxero. Sehesser. Va. 35. Diis iratis natur.
Loetitio prouerbialis de homine misero, cui nihil bene auec dit . qua praeter alios etiam utitur. Ilor. II. Sat. III. B. eoll. Epit. II. 16. Diis enim iratis seri dieituet id, quod inseriei. tex geritiar. Haec enim opinio aemper fuit hominum animia
insita, Diis iratis, aut inuitia nihil prospera evenire, nihil relieiter geri, nihil bene pro
derer de quo vherius disputat Lambinus ad Ilor. II. Sat. III. 8. quem, cum aliis, Bum mannua laudat. Conisa selirem donotaro volentea dicunt, ipsi seenti deos risisse; ipsum plieido lumine .idisse. Dieit igitur Phaedrua . longe miserri. mum et infelicissimum puto eum, qui est similia tibi. Plauti Baeeh. IV. III. q. dixit mala
volenta ganio natus. Ubi tamen
nonnulli legunt ingenio et Id. Mil. Gl. II. III. 43. inimieta Diis natua ι Iuven. A. Iam Dis
297쪽
Liber quartu S. Abiturus illuc, quo priores abierunt, a s
m. I 6. sq. His versibus in ΜSS. Pith. Rem. Et Edit. Vet.
praefixa est inseriptior in Auiarum. aduersis genitus. Quare vero Phaedrus addat, Diis est iratis natus, doeet Dum annuar quia non sati necessitati, sed voluntati deotiam iratorum hoc adseribsndum putat. Nam veteri Tes omnes Tos aut ex hominum voluntate, aut ex Fali necessi. tate, aut ex Deorum voluntate descendere putabant. Vid. Seo. ad Virg. I. Aen. 39. quae tria eum tilat Flor. II. 6. n. IO. Tum quidem illum, mi diei stilaoaolet, aut fatum Vrbis impera. turiae, cur ipsius mala mens, aut auersi a Carthagine Dii, in diuersum cIstulere Gronovius
haee ita explieati Deos illis iratoa dicebant, qui haberent malam mentem, aut insipienter aliquid facerent, inprimis qui commodis vitae nescirentvssi Tor. Phorm. IV. III. 5 I. satin illi Dii sunt propitii p i. e. satis sapit 7 Vid. etiam Disponi. Elegati iam Dialogi in haetabula xecie laudauit Iaeobso. c. libro saepiva Iaudato P. H. Va. 16. II. Abiturus. Pax ευφηαισμου abire dieituet pro
mori. Laudant Plaut. Casin. Pro1. I9. qui nunc abierunt hino in communam locum. Nuc ra. Drendae Formulae a illiae ire, unda negant redire quemquam ἔ
humanitus iaeeiderit. Vid. Andr. Sehoiii Nodi tae. L. I. C. a. et Barth. Adv. L. XIII. C. 14. Addo Not. Aliteratiusti et quoaeitat Sches rus. Prop. L. II.
X. 5a. Bi poni. praeteritos Diros vocat iam mortuos. priores.
Pro maioribus dixorunt pogiae. Virg. Αen. III. 693. Ovid. Fast. III. 79. Met. X. ut 8. Etiam prosaici, ut Plin. I. Ep. XI. 1.Ep. III. 4. post med. apud pri res. Sio alii: v. Schelleri Lexio. Sehin. Ita passim poetae vocant, qui olim, etiam sae culo aureo et melioxi vixemini, Ut saeculum prius dixit Ter. Eun. II. II. 15. sed haec plurubus ad val. FIaec. Iv. 15 . illustrauimus. Est vero hoc caput appendix quasi praeceis dentia fabulae, quae in auaro
est feta. Burmann - . Hierunt.
Aspetitio eiusdem verbi abliuis rus , abierunt , Iicet ulti itium besse posset, elegans et frequentata est. Vid. Manut. ad Cio. I. Ep. Div. in ipso initio; Heins. ad Ovid. VI. Ep. 29. et Not. ad Vel I. I. 3. et PI Tes alios. Burmann. Penultima corripienda. Vid. V. L. ad L. III. II. 19. it. Virg. Aen. II.
298쪽
ago PMedri Fabularum Aeso irarum Quid mente caeca miserum torques spiritam 8 Tibi dico, Auare, gaudium heredis tui, Qui ture superos, ipsum te fraudas cibo; Qui tristis audis musicam citharae sonum; 2O
Va. 37. mente eaeea. Cuningliamus mente eaeeus.
Vs. I9. Ipstim te. Ita libri aeripti: Hoogstratanus tamen et Brotier. Teceperunt ipse te: et praesert cl. TEsehuehe; sed π.V. L. ad F. XVIII. 3. huius lib. Tolli uar te ipsum d fraudareuo: at ei. L. III. F. XV. 8.
ita capienda , quid ira mente caeca homo, i. e. qui ea mentia eaecae , torques spiritum inam non potest diei aliquis
spiritum torquere mente Ca ea, tamquam instrumento aliquo.
inerepantia et minantis formula. Tex. Andr. I. II. 34 sq. aeddieo tibi, ne temere Deias il Eun.
II. III. O. heus , h/tis, tibi dieo Chaerea; et ita alibi. Ovid.
Ep. XX. I 53. Minantia more dixit etiam σε φινει Sophoel. Ajac. Io43. Burm. Seholiar laudat Ter. Andr. IV. V. II. Adelph. I. II. II. es. L. V. F. IX 5. gaiaditim h redis tui. Quo vilico gaudet mortuo heia Tea. Geonov. Reserenda haee ad vocativum auare. Elegant ex PuhI. Syr. 26 . mpedii serui sub peνsona risus est. Nostridieunti laehanda Erben. Va. I9. fraudas. Eleganti breuitata ad utrumque crure parsa - ecto te rasexturiosehue . Prinas. Cl. L. III. XU. 8. Tor. Phorm. I. I. Io. peros. v. L. I. XVII. 9. Tec Phorm. IV. IV. 6. Ture , quod
pecunia esset emendum. Da orthographia voeia consulendus
Desbillonius, qui et in Cod. Flor. Virgilii tus inueniri te-atatur. Atque etiam Tura atri.
aliquid impendi, vel ab aliis.
Gronov. Nam et natura mo Tosi sunt, et sonum ex colli.
aione nil morum, aieut illa iam nitum equorum. Iibentius quam eitharam audiunt. Sehesseri.
299쪽
Liber quartus. 28 IQuem tibiarum macerat iocunditas; opsoniorum pretia cui gemitum exprimunt; qui, dum quadrantes aggeras patrimonio,
Va. II. maeerat joeunditas. Id est jueunditas. Illud datur,neseio eurr Nam et Tu lo produei debet. Sed in prima syllaba
του maeerat praetexea claudi eat metrum , nisi produxit noster. Tasehiae e. Vtique Phaedrus produxit primam syllabam inmaeerat. Ita etiam Lucret. III. 75. qui locus Des billonio debetur, eoll. Ter. Andr. V. III. IS , Vs. au. gemitum. ΜS. Per. gemitus. Vs. M. Corrigit adgeros Schesserus, aettieet ab aggerare deis duetum exedebat ; sed nihil opus, cum ab aggerera aeque cominmode possit deduci. Senec. Consol. ad Helv. X. quin opes opiis bus aggeritii Z dum vero hie pro dummodo positum subiunctivum postulat. Et ita eongerere utuntur, ut mox Fab. XXIII. ego granum in hiemen congero, de quo verbo v. Drahen h. ad sit. V. 266. Sie eodem sensu Petron. C. 84. exstruaera diuitias, et Hor. II. Od. III. I9. et exstruetis in atrum diuitiis potietur heres. Rui mann. Cf. Not. ad va. 25. MS. Per. quadrante augens yatriis moniti. interpolauit enim Perottua multis Ioela textum Phaedri. Va. a I. Tibiarum. Sunt, qui ad funera x serant haee: in Iu-neribus enim tibiis πtebantur cva. Ω5. sed cum citharae asiantim et tibiarum joeundi istem ivngat, h. l. rectius intelligas tibias, quae data occasione qua eunque instabantur. Saliter. dendis Floiona talitehisit nur quali. Va. 22. Gemitum axprimunt. Eodem modo, etsi in alia re, Lucret. L. III. 494. leate Deabillonio. opsoniortim pratia. Anat hoe Tiberium tangit 2 qui
tria multos XXX. millibus nu-mum venisse grauiser conque rius astr et ipse pridiana et aaismosa opsonia apponehat. Suet.
C. 34. Burmann. Nimia eorum caritas. Vid. ad L. III. IV. a. Compara Plauti Aul. II. VIII. Nolanda quoque variatio inis
signia iti tristis audis, maceriat, gemitum exprimunt. Sed non Tiberium, verum auaroa quoa-cunque tangi putauerim. Vid. Ep. II. I- 5. Prol. III. 45. sqq. vs. 25. 24. Exquisito ad
sordes auari notandas. Senauarvol oboli gratia peierare non dubitas. Dum. Vid. v. L. al
1. 23. quadrantes. Passim pro minutissimo ponuntux numo.
300쪽
23 a Phratari Fabularum AesoMurrum
Caclum satigas sordido periurio;
va. si . Vid. Exe. XXI. ad mihi nullus est in area, et X. Ba. Et at non fas quadrante
beatior imo. BuTm. aggerar. Praeterea, quae obseruata sunt
a Brixmanno Vid. V. L. adv1. 23. illustrandae signifieationi verbi inseruire possunt Ioea Virg. Aen. III. 65. Mart. VIII. M. Compara Prol. III.
x5. Scribendum aggerar, non contra auctoritatem exempla rium veterum, adgeras. CLDesbillon. patrimonio. Ita PTO-prio illa bona, quae R Par nintibus hereditate ad nos redieiaxunt diei merentur, sed et quodcunque ex quaestu et opere nostro, vel aliunde obuenit, patrimonii nomine denotatur.
militibus, post damna Patrimo. niorum, Bipontini matrimoni rum et post conjuges amis M. Quem locum Tecte constituit et explieuit Graevius. Senec. Nat. Quaest. II. 38. , α in illo fati ordino , quo patrimonium illi grande promittitur, hoc quoque protinu3 fαι um fri, ut naviget y Apud Hyginum F. I94.
Arion per artem magnum patri monium aequisiuisse nariatur,
ubi v. Muneher. De eodem Axione agens Ovid. Fast. II. m.
π eat opes arte quaestras. De hac voee patrimonium v. Gro. nov. ad Senec. II. COnt. 9. h. v
Iuvenalia Sat. XI v. 21 . haeeita expressite Falsus erit restis, vendet periuria summa exigua. Vs. ad. Colum fauigas sordido potiurio. Tot periuria committis, ut iis audiendis ipsi Dii defatigentur . si que ad
Verbum fatigare enim non Taro vaurpatur de rebus, quibus vel abutaria, vel frequenter et nI-mium viaria. V1d. Ησna v. I. ad Aen. I. ino. Caelum pro Diis poni, obseruatum suapra ad L. Iv. VII. 26. Manis nutem eo modo e tum fatigare
Aen. I. Mo. Q a mare nune arrasque metu eaelumque fati-gαι, quem Ioeum notauit De
hillo nitia post sebossarum, ad quem Servius obseruati fatigat,
pro , exercal, solliciant, comm uet. Sed auarus caelum non
pro se, ut Iuno, sed contra se sollieitat, eommouet. Vid. DM-hillo n. Neque etiam soνdidum Periurium negotium fac aere potest, ut videtur Bumanno. Cum snim a tiari proprie di sis lux aordidi, porjurium sordidum Deile explicari potest, periu-xium, a sordido auaro eommis-aum. Non enim periurium sordidum dici potest, sed ratione poetiea, auarus, qui ex