장음표시 사용
341쪽
Phaedri Fabularum Aesaylarum Liber quartus. gas
modicae ossendunt. Quare, vir sanctissime, Ρarticulo, chartis nomen victurum meis, 5
Latinis dum manebit pretium litteris,
simul vir doctus protulisset, ubi plurali additur. Illud net iatrum singulare triris lupus vulgo adduci solet; aed an triste I EMabalis etiam dieere liceat dubitabo, donec auctoritates videam. Certe voas. de Constr. C. v. quae Producit, omnia aingularo habent, substantivum, ut nec apud Vrsin. Seci. VIII. C. a. P. I, exemplam exstat pluralia substantivi nominia. Doeerihoe equidem cupio. Burmann. Us. 4. immodicae. ΜM. Pith. Rem . et Edit. Vet. ut Neve . Ursin. immodi ea ; at Ritteratius. emendauit immodis . Cl. Gud. et BrotieT. Vs. 5. chartis. ΜS. Pith. artis, fide Gudii. m. 5. Parii Io, nomen spoappositionem , quod chartis, tabellis meis victurum est. Ita OWid. Amor. III. I. R. das
coll. Virg. Aen. IX. 446. ες. Sunt, qui integrum Particulonis nomen statuant suisse Phialotus Vrsus Particulo. Vid. Nov. Acerr. Phil. P. II. p. 174. Lange et Meinee e VP. Cl. Cl. ad h. I. et Schulte ad L. V. X. IO. At vero Particulo, cui Phaedrus
quartum dedieauit librum, et Philetus, cui quintum, probe distinguendi. Vid. Vita Phaedri sub fin. et ad Prol. IV. 14. Ex hoc Ioco intelligitur, PI
num bonae spei fuisse Phaedrum , ad posteritatem PeTuen. ma esse scripta sua, eoII. Prol. III. Sa. et Prol. Iv. 29. Id quod ei vitio verti nequit, Vt nonnullis visum est. Huno enim morem suisse Priscia acriptoribus , vel Probare potest locus Lucani L. IX. 98a - 936. quem affert Gudias, ubi poεta sibi et Caesari, ad Troiam H
etoris tumulum lustranti, satia arroganter idem spondet, et viait Gudius, iuuenili quadam
jactantia, par Homero sibi vi-1us, Paxem aeternitatis famam sperat. Paullo modestior Statius Theb. XII. 81 o. ag. canens Durabisne proeul , dominoque legere ιυρeratos, O mihi bissenos multum vigilata Per annos, Thebai. Hisce addo obseruata
in Exe. XVIII. ad Mil. II. 16. et Vit. Phaedri in fine. Us. 6. Latinis dum manabis pretium litteris. Cic. de Legg.
I. E. Dum Tintincta loquentur litterae, quereus huic Ioco non defrit, quae mariana dieatur, quem Iocum Prasehio debeo. Cio. Pro Rosc. Am. 52. Dum hominum genus erit, qui uocuin
342쪽
sa 4 Phaedri Fabudarum Aesopiarum mer quartus.
Si non ingenium, certe breuitatem approba, Quae commendari tanto debet justius, Quanto Poetae sunt molesti validius.
Va. q. Approba. In Μs. Pith. Re m. approbat. Pithoeuaxoete emendauit Myroba. Mallet ei. Sanadon , proba. Broieri Non moueo litem hule Ieetioni, aed nil impedit, quo minus et hie approbo Iegamus, se. tibi, ut supra L. Iv. XXIV. 11.
hoe verbum Explicuimus. Bur nn. In vulgato anroba laxis .i1 mutandum. set eos non deerit. DE parti. eula dum hoc sensu videndus Turaeli. P. m. 285. va. 7. Certe. Saltem. Ap. proba , lauda. Breuitntem. Ex ipso orationis contextu , nec non va. I. a. hui. Epit. luculenter patet, hie non de eonise a styli in singulta rabulla
breuitate esse aermonem , 1edde exiguo fabularum numeTO, quaa e Iarga materiae copia Prosert. Quod aetate obserua. tum eel. Iaeoba. in Obseruati.
ad Phaedr. eoll. 'caehirag xia irae. P. VI. p. 73. Nota Vid. Etiam quao notantur ad L. III. X. m. sq. et Ep. III. 3. m. 8. Tanto justius. Tanto
majori jure. Vid. Epit. III. 23.
Vs. s. Sensus: Quanto ma. iorem poetae , dum carmina obrendunt , creare molestiam solent. Deshiilon. molesti. Sei. Leet xecitationibus suis, quibus frequentissime sero Eneea hant homines. Nam, vi II
eium doetumque fugat rael ρον Morbus. Talea Martialis doseri. bit tum alios positastros, tum
Ligurinum L. III. 44. 5.5o. , quem hoc nomine perstringit. Talem Petronius introducit in Satyrico, Eumolpum, qui in triviis, in balineis, in conui. uita sua hominibus quibualibet
dius. vid. ad L. I. F. XIX. 8.Gerihel Ie lairiger dia Dirarer lino aind. In ΜSs. Pith. Rem. et Edit. Vet. hie Epilogus x peritur intor Fabulas v. et VI. Libri v. qua inseribunturi Murra et Bullieui; Duo Calui. At ex Prologo Libri IV. ad Partietilonem siet, hunc esse eiusdem libri Epilogum . quem Sanadon et hilippa seliam Lallem ant et R. Prooosa in stiem Libri V.
immerito e niecerunt. Brotier. Gi rgete obseeuti aurit Biponti
343쪽
345쪽
Prineeps tibicen - - - sinistram fregit tibiam, Duas eum dextras maluisset perdere. Phaedr. F. VII. Φ. 8. 9.
347쪽
Aosopi nomen sicubi interposuero,
Cui reddidi jam pridem, quidquid debui,
Auctoritatis esse scito gratia:
Fido Brotierit in MM. Pith. et Rem. Liber quintus non est distinctus a quarto; aed Pithoeus hune Prologum praefixit L. V. quem Phaedrus dedieauisse videtur Phileto, cuius menistio saeia in sabula huius libri ultima. Pithoeo xeete obsecuti Brotierius, Dipontini, Gugo. At vero in plurimi a Nitionubtia Prologus huius libri duplex est; sed alterum pertinere ad Librum I v. doeta ad Prol. IV. init. et ad us. 14. dicti prologi. Vs. I-3. sietibi in sabuti, hui. libri Aesopi , tamquam
auctoris et inuentolia huius vel illius rabulae, mentionem reiseero; actio , id non alia de uasa seri, quam ut ita maioreotieiliettir auctoritas , v Nue magis placeant. Magna enim Aesopi in aeribendia fabulia erat auctoritas. Huic autem iam pridem, passim videli eat in Libria quatuor superioribus.
ioddidi quidquid debui, i. e. tabulas , ab eo.inuentas, non mihi vindieaui, sed praedicaui
aum tamquam auctoxem, Cum multas earum Latine verterem, seu versibus polirem senariis.
Vid. L. I. II. 9. VI. a. L III. III. 14. XIV. a. et alibi.) Prae. aliti igitur, quod initio operia
promisir Aesopus vivetor quam materiam reperit. Hanc ras poωliui Dersibus senariis. Quae in uniueTaum dicta nunc vestrinisgii aliquantulum Phaedrus, nec Aesopi tabulas esse dieit, ubi nomen eius interponitur, aedeaso hoe factum auctoritatis gratia. Sed putat Burmannus simul, ita loqui Phaedrum, vi melius lateret ipsius propoab
348쪽
sus Phaedri Fatularum Aesopirimum
Vt quidam artifices nostro faciunt saeculo, Qui pretium operibus majus inueniunt, nouo 6
Va. 5. Notio. Ita legendum e mS. Rem . et Mit. Vet. At Deabillonius, post Boni sitim, edidit nouis. Hic Teposui, inquit, nouis. quae vox salia bella Opponitur voci vortistis. quam M. 8. exhibet. Cum autem sequatur marmoνi suo, quia necesse ruit, ut adiiceretur, nouo Gu3et. Philipp. Lali
tum, qui sub antiquis illis, ut
videbatue, fabulis Tea, sua me moria gestas , voluerit adum. hraxe. Mirum tamen videri posait, praeter hunc prologum, nullam in hoc libro V. exstare fabulam, in qua nomen Aesopi
inepte colligi potest, nonnulis Iaa fabulas periisse. Vtcunque Tea ait, probabiIs eat, tabulas
h. l. quotquot exstant, es e a Phaedro inuentas. Omitto, nullam libri V. fabulam oecuTTeTe apud Aesopum ἔ proba enimaeio, multas Aeaopi fabu1aa ad. hue latexo in tenebria. Sed verba, Aesopo reddidi iam pridam, quidovia delui, iueuienister indieare mihi videntrix, tabulas . hoe libro variatas, efficta manu Phaedri, eum diserte dieat poεta. nomen Aesopi non
ut inuentoria fabularum a se esse interpositum , aed mereiauetoritatis gratia , potir laurdon ν plus da eredit, ut recte Lallem ant. intomosueνo. Inter ponare est inserere, immiseere, quo sensu hoe verbo utitur Pro1.
rum Ioeum Ineobs. V. C. Te seri ad ασπεια et historias, passim in Phaedri fabulis obuias , etsi non neget , haec quoquo intel- Iigi posse de tabulis, a Plia dro inuentis. Equidem mestem
posterius. Sed αστεια et historias puto respexisse nostrum
Prol. II. 8. 9. ubi vide. CLIMobs. Lat. Fabulist. in Naeta trag Ru Sulaer. P. VI. p. M. Vs. 4. sqq. Clarum est, Phaedrum imitari vello illoa
artifices, qui ut statuas et signa noua , quae ipsi laesunt ad exempla antiquorum, Pe
suadeant emtoribus, esse archeis
typa et antiqui operis, sicquee xiva vendant adscribunt nomen veteris et celebris arcis- eis alicuius. Burmann. Vs. 4 noatro sareulo. Proindefinito annorum numeTO. N atra aetate. Vid. Ovid. Art. II. Ω77. et San orcio. ad h. 1. Vs. 6. eribus. Statuis. pieturis, operibus caelatis. Pretium majus inueniunt. Carius vendunt. Citat Gronovius I
eum Lampridii in Alexand. Diuitiam by Corale
349쪽
Si marmori adscripserunt Praxitelen suo, ' Trito Myronem argento. Fabulae exaudiant
Va. 7. 8. De hoc loco v. Excura. XXV. Trito. In Iibrias iptia est detruo. Fabulae exaudiant Adeo fugatae. Punctum Sev. eap. 63. qui uniones eum
pretantur I inueniunt, majus pretium operibus a . esse. Ua. 6. nouo si marmori aeuo. Statuis, signis, e marmore laetis. Macripserunt Praxiι elem, i. e. nomen Praxitelis. Sehis. Praxitelem - Myronem. Prari xitelia marmorea, et Myronis alue aerea, aliae argentea signa moκ argentum myronis quam in fuere in pre io, vel unicus Cieeronis locus Vere. Iv. R. ostendit. Notum autem est, artifieas Graecos operibus suis nomina sua adscribere solitos. Multa veterum artificum nomina in monimentia antiquis,
quae hodie adhuc exstant, hic commemorat Gudius. Vid. Μartiat. L. IX. Ep. 45. De Praxitelia Venere et Μyronis
XXXIV. 8. et XXXVI. 5. adde No as Fretnahemii, Cic. verr. IV. Q. ubi laudat Myronis alis gnum Apollinia puleherrimum, et Iuvenal. Sat. VIII. Ioa. Gudius. Vide da his titulis, qui operibus inseribebantur, praeter tuos, quos sudius hie proteri, alios et simul Gudia.
Praef. T. IX. Thes. A. G. ubi vide p. 7. Ad has fraudes
xespieit Statilia L. Iv. Silu. VI. M. quae Geuartius L. Iv. Papin. Leet. C. IX. illustrauit. Apud Μartialem multis Iocis diuites illi et beati Trimalis
ehiones inducuntur, a Ment ris, Myos, Myronis et alloia um manu eaelata poeula habere, jactantes, et non falsa,aed vera, quae Archetypa πο-
cantur, pos1idero. Vid. Iv. M.
VIII. M. 51. XIV. 93. et alibi,
Myron Praxitele annis sera LXXX. vetustior perhibetur.
8. inter statuarios recenset; sed et scalpturam exercuit, Etiaminque laborauit in argento, Vt Statias docet Silv. L. I. III. M. Desbillon. DE tempore, quo vixit Praxiteles , et de ei operibus consulendus Plin. H. N. L. XXXIII. C. 9. et I a.
eoll. L. XXXIV. C. B. et XXXVI. C. 5. De Myrono eiusque operibus Plin. L. XXXIV. 8. et XXXVI. e . 5.
Vs. 7. Trito argento, i. st. caelavo. D. Verbo inere, quod
350쪽
sso Phaedri Eabaearum Aesopiarum UBer quintus. Adeo fugatae. Plus vetustis nam fauet Inuidia mordax, quam bonis praesentibus. Sed jam ad fabellam talis exempli feror. Iogat in ΜS. Pith. anta vid o Dentae, sed Pithoeus haec verba adauperi ra retulit, . indignante Brotierio . Dertistis. Sic est in libris seripsis et at omendauit Bentleius te usinii. Secuti Brotier. Diponlini. Nam. Hanc particulam, quae abest in Codd. MM. addidit Pithoeua post vetusti .
quam de tornatura τορνέυειυ πsurpari solet, doete disputat Salmas. in victrc. Plin. p. 4 . Va. 3. 9. Senatiar Inuidia hominibus magia plaeent vetuata, i. e. fabulae, ex antiqui late petitae , aeu ab antiquissetae, quam bona praesentia, i. e. rabulae, hoeeo tempore aeriptae , ceteroquin eleganter compositae. fauet. Cf. Epit. II. 3. Schesserus et Hoogatrat. plus fuat explicant minus nori t. Intitata, pro inuidis, ut L. III. IX. 4. mordax. N tanda elegantia epitheti. CLL. IV. VII. x. et ad L. Iv.
XX. I. IIIuareando autem hule Ioeo praeclaTe inseruiunt vomana Martialia L. V. Ep. IO. quoa laudat Gudius a m stine inviditia nimirum, Regula, mois vos , Praeferat antiquos semper me illa nouis. Quibus adde Tae. Ann. L. II. M. Veteνα extolli. mus , reeentium incuriosi; VEII. Pal. L. II. C. sa. praesentia inismidia , praeterita, i. e. vetusta, veneratione prosequimur et Plin. L. VI. Ep. 2I. Sum ex iis,
qui mirer antiquosi non tamen, τι quidam, temporum nostro
vir alien ais der neven Aunsia M. Io. Nexus orationis do. eet, aen. Im huius versus esset Sed vonio nune ad rabulam, continentem exemplum, quod probare possit, interdum antiqua anteferri nouia, a. initiis diam mordaeem plus vetustia lauere, quam honia praesentiis bus. Non tamen hia eonuenire
videtur fabula aequens de M nandro I sed deest linia fabulae, ut nihil eorti statui possit.
Obseruat etiam Burmannus ad h. I. MAnnon finia tabulae do. euerit, quosdam hane fraudem Deisse, dubitara licet, et ver- aua auos edidisse peto Μenandri. aut alterius prioTia aeui poeistae βε Contra Desbillonius verba
Phaedri intelligit da tabolla tali
simpliciter , qualia sequitur, aine ullo respectu ad ea qua a praemi,sa sunt. Faleliam talis axempli. L. IV. II. 6. et L. I. III. 3. ipsam fabulam exemplum