장음표시 사용
411쪽
Quem si occuparis, teneas ἱ elapsum semel
tabellae ob oeulos liabuisss, cum haec scriberet, at mulserum aut
si illum aliquod Oeeasionis. Sed trusus sunt, qui ad inelu-itim illud Lysippi signum, quod e plerammate nobilitauit Posidippus, Analeci. T. II. P. O. XIlI. fabellam hanc comis
positam esse clamitant. Lysippio agio suspensis pedibus 1ibrata orbi a. sphaerae insiste. bat , ut manifesto apparet e Callistrati statuis C. 6. p. 897.
vος σφαιρας, Eπ ακρων ταυταρσειν , quod , si certissimam Iaeotis ii coniecturam amplectaris. Tepetit in sine ex. positionis. Vid. Meobs Extariseiis. Cxit. T. II. p. 39. Nostravoro occasio cursu volucri penis det in nouaeutii, quod nisi vim verbia allaxete, et contorta exaplicatione sensum illia assingore velis , a Te plane alienum , nii aliud , igniscat, quam occasio. nis pedibus subiectam fuisse
nouaculam. Bene obseruauithoe post Paxironium Burmanianus, male hoe nomine reprehensus ab obtrectatore eius peris
iri nouacula exponiti instructuanouacula, parum proiee o Extricat. Nam quae ex Manilio hi Virgilio Iaudat exempla satia nota , nil probant , eum semper τω in adieetum ait ali quid , unde Tarior illa aignifieatio satis appareat; v. c. futiget in areia Centaurus, ex plendeseit ea sideris pars, quae ur. cum exprimit: Horridus in j eulo horret iaculis assidue viis bratis: in longa seste sacerdo i. e. indutus longa veste, ut quiIibet intelligit. Et aio sex centa alia , quas eongessit
Brou klitia. ad Tibull. I. 9. Io. et ad Propoeti. Iv. a. M. CLquos laudat Drahetib. ad Silium II. 13a. Seilicet fraudem hoo fecit intorpretibus Phaedri, quod unum sesippi tantum signum,
quo Καιρου exprimerat, in an liquitate eognitum et dotanta tum sui.se existimarent, Parum memores, nobilissimum eiusmodi signum, quod Sicyono in propatulo ευ προθυροις Posidippi non satis apetio deoIaxat Ioeum expositum omnea peregrinantea ad spectaculum aut alliearet, saepissime ab aliis artiscibus fuisse expressum et Tepetitum. Reeenitoros ariisces certamen sibi cum Lysippi ingenio ineundum esse rati pa aim nouarunt nonnulla , ut maiorem apectatoribus init xent admirationem. Sie saetum
esse censeo, Vt nouaculam, quam
dextrae oceasionia indiderat Maippus, pedibus eius subii.
eerent, repudiata aphaera, quam
412쪽
ssa Phaedri Fabularum Aesopiarum Non ipse possit Iupiter reprehendere,
V . q. reprehendere. Nevelet. re rendere. Sic in uno Statii libro inuenit Barili. quem v. ad Theb. VI. 563. gol Ierier excogitauerat Lysippus , indicaturi lcilicet o ca. sionem breuem i. e. G2υν, ut est in epigrammato Po,idippi. Sio oξυτεροι όι κωροι εις τα ποDμικα apud Xenoph. M π.VIII. C. 5. 7. ubi bene vertitnunius o quo breuiores esse s in
Ient opportunitates ratione habita veteris prouerbii Homeri ei, ἐπι-ακμης ωτασθαι vid. Valhenae r. ad IIerodot. P. 445. 3o. IV arton ad Theocrit. XXII. 16 Certe altera praeter unam
cognita suiι του Καιρου deforma. io. In illa nec nouaculae, ne sphaerae insistit oceasio, sed Forulae , et pedissequa illius eiungitur Poenitentia, Ri MFτα νοια. Pisidiae vulgo tributum esse hoc inuentum, apparet .Repigrammate XII. Ausonii. Nimirum , quicquid praeclarum esset in artia operibus, Phidiae acceptum retulerunt posterio-Tum aetatum homines. Lysippi Oecasionem pulchre descripsit etiam Himerius in loco, quem Photius excerpsit, in editione nupera Himerii P. Mo. ubiniar domus more suo Omiaia, quae reperiri Possunt constiis
pauit. Adde, quos laudauit Cl. eobs in Commenti ad Anais Ieet. T. III. P 146. Botragem Vs. a. Comota fronte. Seheia serus memorans Plinii L. XVI.
6. eomosam arborem, explicat, eomis abundante. Cato Gramismaticus haec ita expressiti fronte capillata est , oed post
coryore. Quo fit, ut non nisi ronte popsit prehendi. Simulacrum occasionis et Poenitentiae apud Auson. XII. 8. caluo erat oeei iti. Cf. V. L. ad va. 2.
et quasi in medio cursu interia ceperis. Ita Ovid. I. Tristi IX. 6. occupare rates. CL Epit.
ensu, Pro , prehendere; nec sic male, ut Ovid. Fast. III. 5 . dixit, o Mare amplexu. Teneas. Prehensam Ironte voti dimittere. Hati sext. Se.
fuerit. Plaut. Capt. I. II. 8. 9.idem, sed alio modo dixit r&m fugiendi ai data est occa
aio , satis est; riurnquam Postillam possis prendere.
413쪽
Occasionem rerum significat brevem. 5Essectus impediret ne segnis mora, Finxere antiqui talem effigiem Temporis.
Va. 6. Hei natus malleti FPfetus impediatur ria segni mora, quod plaeet IIoogstratano. V. 6. I. ' Rohlius Pentadec. I. D. p. 1 7. ad hosce versus aeute haee o haeruati Phaedro, nisi maanimus fallit, postremus sabellae versus hie erat: De sionem rarum signifent brevem. Sic enim arguto galia et rotundo sa. hella elauditur. Qua breuitate, nescio quia, Ossensua in scelus adiunetor, cum aeeessionem acilicet asserendam Phaedrinia veriasibus putaret, aptae satis et concinnae vesti laciniam, ut pluribus aliis locis factitatum, inconcinnam subtexuit.
prouerbialia, qua innuit, seriplane non posse, ut occasio, semel glapsa, rursus OsseratuT. Reprehendere. Prehensum retro trahere. Cie. Ae. Iv. 45. reuocat Dirtus, viet potius rhyreh.ndit
manu. Addo Ileitis. ad L. XIII. Ovid. Met. 235. et X v. 526. et Guyet. ad Ter. Adelph. IV. lv. a 3. Sehesser. Eleganter pro retrahere. Vid. Beria ecer. Et Vorsi. ad Iustin. L. XXXuIII. 9. Burmann. Add Plaut. Mil. I. I. M. Trin. III. I. 23. et quos citat Dispontin. Sattier. Seibit Iupiter hasehat aie nichi
Vs. 5. Signineat ea utia illo. Non enim opus est, ut eum Mitexshuaio intelligasi vir ita dapietus, vel fertis. Sic enim consirmari eenset emendationem auam. Vid. V. L. ad Vs. I. brevem. Apte; quia tempus, quo oeca iaci nobis datur, aliquid essieiendi , per breue et
aaepius momentaneum est, et opinione citius e manibus elaia
tioriaber ellanu , b id voνiabergahend. Vs. 6. 7. Ne segnis mora impediret essetus, i. e. su es- aua rerum ger ndartim, a. ne segnia mora impediret , quo mitius ea serem, quae facienda sunt ; Rob. Pr uost: rexe eurionde nos ente riseso antiqui talem Uigiem temporis opportuni, i. e.
oecasionis,fnxere. aegnis mora.
Epitheton sollemne. Vid. tam XXV. 8. Virg. G. III. qa.
temporis. Non simplieiter, aedeius, quod ante dixit Oeeasio. nem . h. e. Opporinnitatem. Et aio saepe Graeci usurpant. Nep. Alcib. 8. tempus rei gerendae non dimisit. Sehesser. Καιρου.
in Ludo Vll. Sap. cuius et imaginem exhibet Ep. XII. Adi
414쪽
s 94 Phaedri Tabularum Aesomarum Liber quintus.
ntine occasio est et tempus. Id.
Menechm. III. III. m. sq. Ceis terum luerunt interpretes, quiliane sabulam , quam Toelius υπογραφην, a. descriptionem pieturae cujusdam dinoris . intelligerent de tempore , non de occasione, addita inscriptio ne i fugit irreparabi e tempus. Tempti a tamen et occasionem aliquantulum disserro exodimus, quod docet Cicero de Inu. L. I. C. 2 . occasio est Pararemporis, hahens in sa vili jus rei, idoneam Deianai , aut non Dei/ndi opportunitatem , quare eum tempore hoe di fari; nam genere vlrurnqua idem rasa ita. i. Iigitur. Non sino fruetu eomparabis Epigramma Ausonii XII. insimulaeram Oeeasionis et Manitentiae; et Posidippi Epigramma supra cit. sti: αγαλμα του Leoll. ΤΣeiE. Histox. Chil. VIII. aoo. et Chil. X. vs. a . sqq. p. 388. Oporin. Adde Noti Pras eh. ad πs. I.
415쪽
Angusto in aditu Taurus luctans cornibuS, Cum vi X intrare posset ad praesepia, Μonstrabat Vitulus, quo se pacto Plecteret.
M. I. Taurus luetans. Mi- Tor. Et hio altero viros do. etos, et patient ex hanc construis etionem ferre, eum inuro luetanti dicendum fuisset. Sed iam saepe itii Phaedrum malle loqui animaduertimus. Ita et Aput Flor. XIV. Gates ilia, Diogenis seetator, qui ut Tarfamiliaris eulius est, nulla do
Alia exempla dabit Coriti Ai ligentia ad Sallust. Iugur h. XXX. a. et quae ibi Iaudat.
Burmann. CL Wophena. in Miae. Obs. Nov. T. X. P. Io4. luetans. Laborans. Hoc verbum enim tropice h. I. eapiendum de vehementi conatu , ut Iiι-ctantes venti apud virg. A. I. 53. I. e. egredi laborantes. Simili modo IIor. L. II. Sat. VI. Ω8. Iuctandum in turba. Ter. Hec. V. III. 3a. dieit, sesailli tinnulum . dum divini, dein
ponitur , vel subintelligitur, portam, aditum illum anguisatum. Vid. ad L. III. X. ax. Eadem ratione intrare in do. mum, et similia obvia, de quibus vide notas Veinsit ad Oψid. VII. Μet. 49a. Biarmari n. Nd praesepia. Vix intrare poterat angustum illum adiluin , ut peruenire posscti ad praesepia. S ait Ier. 2ti vir Arime Ionni' er
explieat , atabula. Virg. A. VII. 2 5. Ita fere Gallicus interpres , qui totum Ioeum ita
416쪽
396 Phaedri Eabularum Aeso larum Liber quintus.
Tace, inquit, ante hoc noui, quam tu natus es.
Qui doctiorem emendat, sibi dici putet. 5
Gro nov. Bonilei. Guyet. Cuningliam. de Sehirach) volunt f meret. Sed nihil temere musauerim. Nam et preeteret est secteret, cum utrumque sit a πλεκει v. sic Iuvenal. sat. VI. Φέν. pieetitque comas, ut legit Ruben. Eleel. II. C. as. Indo ploetra, nauiuni gubernacula . quia seetunt navem. Sehesser. Eadem Tatio, quam saepe dedimus nempe Iibrarios. aut glossatoresurioris signiscationi a voeabula notis supposuisse . non eo utra suadet, ne hic seriaret legamus. .Vid. Sehesser. de Re Veh. L. I. C. 4. p. v. et ad Ovid. I. Fast. 345. et XIII. Met. 894. Burmann. Plaut. Baechi d. I. I. 37. Pro insigni sit eorolla plaia erilis. Goll. L. XVIII. C. a. Coronam ponebat) e lauro Ple m. Desbillonius. Barth. Adv. XLlV. 6. legit plieieret; IIeinsiua insecteret. vs. 4. quam tu natus os. Tvi deest in Μss. Pith. et Rem. Beeia illud addidit Pithoeus. Brotiar. Vs. 5. Cuningliamus aine auctoritate edidit i sibi dierum hoe
Vs. 4. inquit. Taurus. ianta iunge cum quam et hoc noui antequam tu natus suisti. Natus es. Praesena pro praeterito peris et , natus fuisti, sicut solet
etiam in aliis. Vid. Sanc . L. I. Min. C. 15. Sehelser. In imberbes iuuenea hoe eonuenit, qui soli sibi sapere videntur,
et aenea docere sibi sumunt. Reeta Apulei. Odi pueros praeis eoei sapientia. Vs. 5. Qui doctiorem emendat. Peritiorem docet. Aliter hoc exprimunt: Ne sur minerisuam, υς ποτ ΛΘ αiatu The crit. v. 23. de quo v. Erasm.
Cf. Santoroe. sibi diei putet, id nempe, quod vitulo taurus Te spondit. Desbillon. L. I. VII. 3. mo illis dietum est, ubi vide, et ad L. Iv. VII. 25. et Iv. XIX. 18. Eamdem sabulam narrant Boialanger L. I. F. IX. P. 29. euius Fabula inscripta eat Leo Taureaum et Ia Gau; Masiningius L. II. F. V.
417쪽
Aduersus omnes sortis veloces seras Canis cum domino semper secisset satis, Languere coepit annis ingrauantibus.
Aliquando objectus hispidi pugnae Suis,
Va. x. Fortis vel es. Ms. Gnd. i. e. Pith. fortes et ve oeas et vf. a. ium. Sehis. Heinsius fortis et xelox, quod voeopte Bentleius cet plaeet Uoogstratano et Walchio), quia fomiis adiaueraua apros et leones, velox contra lepores et ceruos erat, sed quia umquam dixit, Delox contra tepores p eum Teelius fortia posset intelligi duplici de dote; viribus, pugnando contra leones, cet. cursu, insequendo veloeea, ad quod etiam viribus opus, ut noster supra F. II. Tidiculi catusa dixit, quantis δε-gitis iijibus, et ut iri eanis apud Ovid. III. Met. 2 9. cursu fortis Aello. Aurmann. qui plura dabit. Ne insit et Benile ii emendationem probari posse putat Ueuaingerus, si Hlox adiauaratis Latino dieexetur. Vs. 3. Languere coepti. Bent eius more auo intradit it, legens, languere vi coepit. Va. 3. Languera eoepit, visoriis e tia apud Cie. de se n.
C. s. Cf. L. III F. II. 9. Et Epit. III. 15. ubi vide. Annis
ingratiantibus. Annia molestiam alleomnibus , ,eoil thn das Alιὰν dνι eate. Proprie ingrauare est, grauem nee re , grauiter assi-eers, aed h. l. more saeculi aut usus e. t hoc verbo. Vt nevistro. Antiquiores A illis ent ingraueseentibus, vel aggravescenistiEua: argenteae vero aetati ethoe plaetiit. Ingraveseentsmaetatem pro aeneetutε dixit Cie. L. II. ad Div. I. et de sen. C. a. sed suetonius quoque Caes. C. a. dixit quartanae morisbo aggratiante, testo Burmanno,
quem vide Ilor. Sat. I. I. 4. sq. de milite εο ne dixit gratiis annis. Simili modo a Thometito Id γ il. XXIV. 1 oo. Tiresias
dicitur, qui Ioeua Harim an debetur. Annis grauatus habst Romulus Vim eris. Va. 4. Ohoetus pugnae. Cum Commissus esset eum hi pido sue in pugnam. Exquisite ob
418쪽
Phaedri Faludarum AesoPirarum Arripuit aurem: sed cariosis dentibus 5
Praedam dimisit. Hio tum venator dolens Cane1n objurgabat. Cui Latra contra senex:
va. 5. Aurem. Neinsius aura. quem iterum sequi lux Bent. Ietuar eredo, si ac re fuisset in vulgata, maluissent Crities aurem: nam a quo iure Vtrumque se tueri potest, ut hoe ostendi pluribus ad ovid. II. Met. 476. Biarmann. Etiam Cl. tirantiargon Obs. Crit. C. XXXIII. p. 74. sq. reiicit emendationem Heinsit atque Benileii, ,.qitia antecessit hispidi ivii, quod eum ad pugnam, tum ad aurem resertur, et hie in mente . si aeire
velis euiua aurem, Te petendum est iterum, ae si seriptum esset, obieelus pugnae guis arripuis aurem auis. Sin auem pra iae essisset . arripuit aura diei debuisset. Sed quia non videt. si legatur, obieetus hispidi Pugnae Suis . et va. 6. arripuit auro, Leito ad vocem cura subintelligi posse suem, vel eum. Nil tamen in vulgata lectione mutandum, quae extam tuetur Ioeum auum auetoritate COAd. MSS. M. 6. tum. M S. Pith tune. Vid. Gud. tune edidit Nevolol. Va. 7. objurgabat. Hetasius objurgare. Cui Latrans eontra
jeetur de Ianguente. Hispidi Stiis. Sues apud poetas pro apris poni, trequens est. Vid. Barth. ad 8tat. IX. Theb. 589.
et noster L. II. F. Iv. suem et aprum promiacue poauit. Mas.
eurini generia etiam Ovidius, Eeot frequentius alii laminini,saeit, ut X Met. 549. seligerosisque sues. Burmannus, qui etiam
Iaudat Ovid. in Ihi va. 5 . Claudian. II. in Rusin. 487. Martiat. XIII. 4 i. quibus in
Ioeia sua est maseulini generis. Ceterum notanda elegantia cpitheti hispidus, i. e. horridus, set sus. Leporem substituit
Anonymus Nilantii F. LXII. et Romulua Divion. L. II. F. VII.
Va. 5. Arr*uit aurem. Inritonige Suia. Sattier. paehi es hsin Ohr. Cariosis dentitus. Qisia dentes cario erant adest. Va. 6. Praedam. Vid. ad L. I. v. 11. st L. II. VIII. D. dimisit. Elabi sinebat. CL L. I. Iv. s. Hie tum. Geminari has pariteritas solere doeebunt exempla, ab Axenio ad I. F. XI v. s. adducta ex Ciceron et aliis. Burmann. dolens. Pra dam iam ea piam sto sibi it Tum , tamquam bolum e sau. ethua , eripi. IIoustratan. Va. 7. Objurga s. Repre. hendebat. Vid. L. I. F. IX. 4. Conspieua sat h. 1. Phaedri br uitas. Ex verbia enim , quod
419쪽
Non te destituit animus, sed vires meae.
senex. Olim o MSS. legebatur, Cui senem contra latrans sita Rigallit a. Neve l. sed eum prima in latrans sit Ionga, ut
hoc operoso satis ostendit Hoogatratanus, cf. Wasius in Senar. p. 32. subuentum' fuit versui sola transpositione verborum, qua et nos, et omnes in Phaedrum interpretes et Benil ejus, centies via fuerunt; quae medicina certe est mollissimar neque video, quid versui ita constituto insit scabri, aut duri; aeduir doctus hie exeudit nobis, 'cur senem contra Lacon, et EI ganter Poetam, eum prius eanis dixisset, postea inferre Laeonem iactat. Sed quis crederet Phaedrum, qui fere bestias ornat epithetis, quibu Maxime ab aliis dignoscuntur, hic usum designationo canis, Ae origine, aut genere, qua numquam usustulit Sio eum barbatum pro hirco, bidentem et lanigerum pro ove, aurisum pro asino, et similia dedisset nobis, multo vero similius est liatrantem, quam Laconem dixisse. In Horatii Ioeo alia xes est, ibi de diuersis generibus canum agitur, non de uno: Molossus, aut Laeon. Alia attulit Harius, quibus Laeo. nem illum exegit loco. Sed neo illo felicius mihi videtur o trudera hirrian , quod nullii possiae usitatum acto, et inter illa voeabula, quae rarissimo in poetarum aut oratorum acriptis oecurrentia, apud Grammaticos sero loIos nobis sunt reliqua. Sed quia fastidiosi Critiei nolunt in sedem quartam bi syllabam voeem admittere, nisi sit prima breuis, legamus: Canem ob
jurgabat , Iatrane cui eontra senex. Burmanu.
va. 8. Ita ΜSS. Pith. Rem. et Edit. Vet. Brotiar. Heinsi
fuimus laudasti, Vs. 9. colligi potest , dominum non solum olim saepius eoi laudasse canent sed etiam hic pristinas ejus virtutes et ossicia sibi praestita laudibus ontulisse, et Teprehem disse canem, quod non ait ille, qui suerit olim. Sed haec omisnia Phaedrus complectitur uno verbo obiurgabat. CL Not. ad L. H. VII. 8. Cui Latrans contra senex. Cui, venatori, onem latrans, eanis aenio conlectus, eontra, vicissim respondet. Da elegantia του latrans pro cano
vide ad L. I. VI. 6. et I. XI. 6. u. Ovid. VIII. Met. 4ia. Ita
pro piscibus cet. dieunt vel res. Varia hie congessit Hariis manu. Contra. Vid. ad L. I. E. I. 6. Vox senex vim adje. eitui habere, atque idem signi sicare , quod vetus, et jungi eum substantivis generis omisnis , multis exemplis doeuit
420쪽
4oo Phaedri Fabiadarum Aesoyiarum Quod suimus laudasti; iam damnas, quod sumus.
legebat non nos. Sed voculae duae. tres ri habentes, ossendunt, quare H ogstratarius, ex P. Francii sententia, non me, et ita valellius Benueius. Credo , parum intoresae, nam eanis vires, non animus de,ii tuebat dominum, quod per eius infit. mitatem praeda caria ei iti canem vero ipsum desiituebant vires, quae abierant, non animus, qui manebat. sed inutilia. Ouid. Ep. XV. a 36. Tam cito me somnos destituitae queror, i. e. abiisse, reliquisse. Et posset huc aliquo modo Deere illud ex III. ex Pont. IX. I 8 Iudicium Dires destituuntque meum. Vid. ad L. I. XXI. Bumnann.
Vs. s. In MM. Pith. Rem. Iegitnet et uod fuimus laudas,
j m domnas quod sumus, claudicante v rati: sie tamen edidit Neveletus. At ego e Romulo et Anonymo Nilanlii reposui rQuod fuimus lati sit, jam damnas, quod sumus. Sio si olimeon ieeerat B uim annus , et recte recepit Nart manua , sensu optimo. Vid. Not. ad h. v. Romulus enim Vlmensia, quem mala appellant nimietum , habet, Fuimus aliquando fortes. Lau. do ii quod fuimus , jam Romul. Divion. ntine) damnas quod a timus; sed Anon Imua Natantili laudasti quod fui, mihi semdam nos quod stim. Pro Iectione laudasti pugnat quoque parti-etita iam, quae aequitur, opponenda iis, quae olim neerat venator. Aecedit, quod hie in praesenti eanem non laudauerat, bene obseruante Leon hardo. At plurimi, etiam Burmatinus in
Editione maiori et Bi pontini legunt: Quod fuimus laudas. jum
mnas, quod non a timur il τ non perperam intrusit Pithootia.
Sed a te metrum displicet Critidis, diasyllabae vocis ..deo ia
Broti vhtis. ad Tibull. I. VII. M. Ovid. III. A. A. 78. eeriai
est, non derelinquit, deserit. Virg. Eel. I. 61. Sad xires me ac. destituunt me. Deabillo. niuar Hahes me eodem semper animo, sed non iisdem vitibua Instruetum. Niehi mein I Iuth, sondern meine ΚνUte vera agendiν thra Di/nste. CL Sattier.
G. s. Quod fuimus, h. e. rorii tudinem et virea pristinas olim non raro laudasii s. id. Vs . . et quae ibi notanturi jam
damnas. quod stimus, damnas me languidum et desertiam viis Tibus , et aegro tera, me non esse euna dem, qui sui olim. Hisce verbia eati a domino vult in animum reuoeare, ae olim