장음표시 사용
421쪽
Liber quintus. 4ox Hoc cur, Philete, scripserim, pulcre vides. Io
quartam sedem ineuriente. Πine vario Ioeum emendare ausi sunt. Barth. Adv. XLIV. 6. quod fuimus latidas p jam δελmnas quod stimus ; qtiaria eonioeturam gloriatur et Iuleiro ver-aum , et pohia dignam esse, et aeristit aptissimam. Vel tisiuar quod fuimus laudas, dum damnas, quoci nune sumtis. Idem
quoque coni ieiebati Quod fuimus lauda, non damna, quod jam 3umus. Gudius et Benileius, quibus obsequuntur Malitatius et Schiraeli. Clav. P. I. p. 3os. Quod fuimus lauda, si jam damnas, stiod stimus et Faber, Q. f. laudas, damnas, quod jam nos stimus: Sehesserus lectionem jam dramnas quod non stimus retinet, sed hoc ordine vult construit damnas, quod jam non sumus, se. id quod fuimus; Desbillonius: Quod fuimus Intidiit,
etiam damnant , quod sumus. Equidem in Ieetione nostia veteris scripturae vestigia satis expressa esse putauerim ; otsi verum sit, quod scribit Burmannus: quoeunque modo scrip3oiarit Phaedrus, sensus semper sere idem exit. Vs. Io. Philete. Ita seriptum inuenias in Cod. Rom. log recentiore maiiu superlitum, Fili deseripserim, teste ni gallio. Quae doeetit, quantopere libri scripti, cum Remensis, tum maximo Pillio anus, interpolati fuerint a manu secunda, ut non uno loeo in hoc opere intelleximus. Philete seribendum elae, non Filete, ex inscriptionibus antiquis probat Gudius; es. Not. ad h. vs. Oeeurrit tamen Filetus apud Gruior. ν. CCCXLVI. a. Noveletus, Vrsin. al. ediderunt Filiter perperam. est enim a Graeeo In M5. Pith. et Excerpi Rig,lt. in uenati Filete, leaiatur Ueinsius. ab ipso esse laudatum, fidem.
que line ratione exprobrat antismum ingratiam et iro memorem.
Sehinobe. De illo quod fuimus, quod stimus vid. ad Ovid. Ep. IX. Io6. et Neina. ad Ovid. Ep. XII. 31. - Ovid. VIII. Met. tax. Nam modo, quod nunc sum, xissior, et XII sol. quod fuit ille sumus. III. Tristi XI. M. non sum quod fueram, et eenties a tibi. Burmann. qui
plura congessit. Non triam doniaseulinis diei, annotauit Coxistitia ad Cie. Div. Iv. Ep. 4. eou. v. Ep. 12. Neque enim tu is es, qui, quid sis, neseivis. Neutrum de seminitio dixit Prop. L. III. XXIII. v. Hartim Vs. IO. Philete. Credubito ost . hunc eo Philotum, eui Phaedrus L. v. Iabularum sacrum esse voluit . Claudii imperatoris liberium fuisse.
422쪽
4o a Phaedri Fabularum Aesopiarum Liber quintus.
ubi oeeurrit Tib. Claud. Phil/ttis. Vide etiam Vitam Phae. dri sub sn. otii Cannegiete rus in Diti. de Solo et Aetato Aviani p. 27 i. Edit. Avian.
affirmare non audeat, Tiberium Claudium Philetum eumdem esse, quem Phaedras meminit. An potius Philetus Vrstis, Staisito memoratus, idem illo sit, quem Phaedrus laudat, doctio xibus enucleandum relinquo. Cl. Gronou. ad Stat. L. II. Silv. VI. et quae Nolaniux ad Prol. L. Iv. x 4. et Epit. IV. 5. Sehionbe. Saepe in Corisporo veterum Inseriptionum nomen Phileti, modo Liberii, modo eluis Romani, occurrit,
at nusquam supra Vespasiani tempora i in opere autem Ioialieo Franeisei Bianehini, de s pulchralibus Inseriptionibus, in Vo Appia repextis , et anno 175o. Romae publieatis, Phia
Hilarus Phileii frater, inter liberios seruosque Domus Aia. gustae memorantur: quod me docuit Gabr. Brotier - . Des
hillonius. Sed eave putes, hunete esse Philetum , eui Phaedrus dedi uit fabulas. putiere Dido. Vid. ad L. IV. F. XIX. 6. eou. I. X. xo. ubi vide. Sehis. Faciunt hic asteriscos aliqui , tamquam desit non. nihil; vorum frustra. Sic enim solet aliquando snire ut L. III. F. XII. me illis narro , qui me non intelligunt, et eodem libro F. I. Noe quo ρertinem, diaet qui me nouerit. Unde simul disebnus, solere eum ita
loqui, quoties de se ipso agit. Quod eum hie quoque sat, non est dubium, quin integra
sint omnia. Vtili enim se exiseusaro Phileto, quod non seribat ea alacritate senex, qua se- eit olim, cum adhue aetate
viribusque esset integris. Sehess. Alia innuero Phaedrum hae sabula, docet Desbillonius Disia poni. I. do Vita Phaedri, ubi
Tamdem sabulam narrant Romulus Divionensis, meo nonmmensi, L. II. F. VII. it. Anonymus Nilantii F. LXII. Tam laudibus ornat ei. Iacoba et Vid. Nachtr. Eu Sullaer. T. VI. p. II.
423쪽
425쪽
Prologus ad EuFehum. Intelligo, cum certiora nesciamus, Eudelium, in aula Collati Iaa opibus et gratia florentem, euius mentio est apud Iosephum a). Ia autem fuit auriga factionis Prasinae, in stabulis equitio Claudii exstruendis operum eura prae eius. Forsan et muneris publici pars suit, ut audiret sollieitantium preeoa et ad principem deseriet. Prol. III. 7. Fortasse aliquo tempore iudieiis praesuit; Epit. III. uo - 26. Non uno eraim munere publieo lanctus esse videtur, ut colligi potest ex Epit. h. I. va. a. 3. coli. Prol. III. 5. Nomen gra eum, libertinum hominem fuisse, indicat. Eutychi nomen, quod etiam immutatum svit in Eu ehes, plurimis adhaesiss familiis, multis probat Gudius. Si e Tiberius Clauditis Eut ehus, a. Eulyehes memoratur Gudio h), Grtitero e), Reinesio d). Libortum hisne suisse Claudii, non dubitat Cann giaterus e , Clatidii tamen Imperatoris osse, eum domque, quem Phaedrus memorat affirmare non audet; etsi numquam libertorum genus maiore in honore dieat ruisse, quam Claudio prinei pe. Rittoratiustus coniicit, libertum aliquom potentem fuisses in aula Tiberii. At Cl. Brotieritis post Santo eum, quem vide, credit, Eutγehum illum unum luisse E libertis Augusti, et laxie illum ipsum, cuius cinerea reperti sunt in inmulo libertorum et aer uorum domus Augusti, eum hae Inseriptione Di
) CL Vita Phaedri et M. rura. XII. ad Epit. III. M. Ω5. M Vid. Ei. Not. ad Prol. III. init. e) Corpore Inscription. P. DCLXXVI. n. 8. coli. P. LXXXIII. n. IS. d) Cl. XI. n. v. e) Dissori. da Aetato et Silio Aviani p. 272. D Apud Birinehini, Cameraed Inscii Eicini sepulehrali dε Liberii, Servi, ad Uifiei alidolia Casa di Augusto p. 24.
426쪽
Quae vix plaeebunt, eum Phaedras sub Tiberio demum tabulis geritere coeperit, et Liber tertius Tegnante Caligula aeriptus esse ,ideatur, quemadmodum supra in Vita Phaedri docui.
Ad Pro Iogum L ih ex III. V s. all.
Et lauda mutia. ΜM. Pith. Rem . et Vet. Edit. habent, Etutida inuita in hane Di am ineuhuerim. Quia aio metriam non atta constat, Faber auecurrere voluit m in vitam non Elidendo; Rittera husiua et Ursinua vero Iegendo incubutierim, Ut supra L. I. F. XI. huis,m. Sod hiae ineommodo medetur transpositio Praschii . . itam in hono, addieento Benileio. Superest tamen aliud vleua: quid enim est intida inuita 8 quod displicet multis I neque enim sensum habet eommodum, nee T petitio eiusdem sero soni, inutia in illam, ferri potest. Hinc varie locum tentavere Critiei. Grono uiua substituit laude nuda, i. e. Olo laudia amoro, non ob aliud praemium; quam Iectionem JBurmannua muItia suffulsit Ioeia, aed tamen aensu, quo Gro Nouius cepit, non satis Latinum putat. Itaque laude mulιa Gudii et xeetiva videtur, nisi gloriosius dieium videri posset. Sed passim Phaedrus sibi more veterum Iaudem tribuit M, et hoc loco aeque die re potuit multo lauda. ae Va. 6 i. huius Pro Iogi, sollamnis mihi dehattir gloria. Deinde, obseruante Gudio, inutia et multa uno eodemque fere modo in vetustis membra Nia acribuntur, certe in et m dignosei non possunt, nisi e sen aut i et i etiam parum disserunt. Itaque eum librarius illud i. ccepis. et pro i, non potuit aliter, quam inutia legex . Hano Gudii coniecturam , quae ad veterem scripturam proxime .cce dit, Vnice puto veram. Plaeet oiiam Sehitaehio V. ul. b qui tamen multa laude explicat, selieiter, studiose: Teeeperunt quo que in textum Rieliter. vaIeh. IIoogatratan. Petaeh. Alii ali. tentarunt. Guillelm. Best coniicit probante Burmanno, laud
427쪽
insueta, aeti. Latinia inaue a. a d quae adhue apud Graeeos manebal, ut apud Lucan. V. 163. insueto conrepit paetora numen, ubi tamen alii, ut Bipontini, Iegnnt inuito. Haritia, et soliam ob laudem , ortum o Gronouit eoni eiura: alia ejusdem viri docti emendatio, ei laudii studio, aeque longe recedit, ac Bi- pontinorum nee laudis inuidia. Iohnson. et Cannegieter e . auspicantur, Phaedrum seripsisse, lauda inuitatus, sed ita possimus omnibus locis auce umere, monenta Burmanno; Wittio.
sua d), lauda auita ex iis enim, quae Phaedrus Ua. 55. qq. huj. Prol. de Orpheo. Lino Teliquisque Threissae gentia auctoribus gloriatur, facile intelligi possa e nast, eur hie lauda auita seripserit. At eum Phaedrus Macedo fuerit, non Thrax, vi luculenter patet e Vita Phaedri; vero non sat simile, tam h. I. Iaudem auitam xespexisse. Deshillonius satis ingeniose, et lauda inuieta a Phaedrum enim Epit. III. 3. 4. Prol. IV. 4. 5. Epit. II. 5. 6. satia indieare, nullum hucusqua polistam Latinum in hane vitam , aius in hoe seribendi genua iniscubuisse I suam ergo laudem iure dieere inuiciam. maiasiatidius o hune Ioeum ita constituita Et in udis auidus, hane in vitam ineubuerim; stidio si tamen in eoelum reeipiOT,
eum ita mutatum et interpunetam volubiliter exeunere ala tuit Criti tua praestantissimus, eui aeeederem, nisi tamen lauis dis auidus nimis Tecederet a manu Phaedri. Agmen claudateoniectuva Hei ii, nae intida inuita litam in hane ineubuerim,
i. e. non sine laude; qua prae allia placet Burmanno D, qui tamen edidit, et laude inuitia. Sehesserus veterem retinet lectio nem , sed interpretatio vixi docii displieat. Phaedrum enim velle putat, laudem se alio traxisse, eum in isthoe vitae genere intelligeret, ipsum sibi non posse prodesser se non magis speetauissa laudem gloriamque in eligendo hoe vitae genera
litterarum . quam diuitias. Si enim illud voluisset, dabuisset aliud aequi genua, quod vuIgo magia laudatur. Simili modo
Danetua explicat: sed haec sunt eontra mentem Phaedri, quemadmodum doeet orationis contextus.
T. I. p. 126. Iemant. Brotiex. Philipp.
428쪽
Vs. 5. Quata in te dieam bonum. Variis eo ni ruria solli. e; tatus Ioeus. In MS3. Pith. Rem . et non paueis Editionibus. ut Pith. Nevel. Ursini, Sellesiari est, qualem te dieam bonam quae lectio merito ossendit eruditas nures, et debuisse legi
quam honam, Tecte animaduertit Ritterstitis tua, eui lamen Pha drua de industria a te Ioetitias sa se videtur, ut το πρεπου in anu Ebriosa et temulenta, cui lingua in vitio nataret et lapa avixet, obaeruasse videretur. At vero bene obseruat Praschius. talia a veteribus non captari, nec ulla nota Phaedrum indieare. iam tunc fuisse temulentarii. Sehesserus inhaeret veteri lectioni , quam ita explicat i qualem te bonam, quae tam bonaea, dieam antehae fuisse. Vid. Sehesseri Ep. VII. ad Helcia. eoll. Not. Rurmatini. Sed rectiva To ea ad amphoram resertux, quam ad animam. Nostra lectio . quae praeter ceteras mollis et sana est, et egregium habet aensum , Gudium auctorem ha bet, ut quntem Maium sit ex quale in. Nam satis constat, mei in centios permutati a librariis, et hodie a typothesis. Vid. Burm. Faber eoni ieit, qualem ta dieam hona, ut bona sit vox Paullulum miserantia antentae , sollemni Latinia et Graecia scriptoribus προφωυησει, o bone, o bona, is Quod etsi salem habet, et placuit Hario et Schiraehio V. D. tamen non
sine eaussa rejieit Burai annus. Nam adducendum erat exemis Plum, qu sermone ad rem inanimatam conuerso, valia talius vocia probaretur. Plerumque etiam ironice a I et sumi; neci sine ratione Sehesserua obseruat, istam exclamationem, eum Praecesserit o ouatiis anima, supersuam videri. Bentleius pro bona siliatituit amphora, vel, tim νa, ut ex ultima syllaba odieam, iam prima amphorae absorpta fuerit, et pro fora, bona a librario sobstituitimi de qua lectione eotiatiles Nota a Buriam anni, qui hunc Ioetim ita xestigi posse eensebat: Qualem dicram et quam honam Antehne fuisse, ut hic ellipsis statuatux non του te, sed του anm, quemadmodum rab. εq. Vs. 17. qia Ilem eam c. animam dieam et quam bonam . Sollemne vero esse in his exclamationibus post quia Iem addere vel quant m, Vel quiam cum
alio adjeetiuo, idem vix doctus probat ex Peiron. C. LXXIX.
429쪽
Eae cursus ad Librum III. IV. V. 4o9
p. 392. Cie. I. de Or. II. quid rarisas, quatim illum, et quantum oratorem futurum Z Nihilo vero secius in emendationa Gis dii adquiescit. Praschina legiti quam tete a tute) dieam honam. quam ieetionem damnat Sehesserus, eum recedat a vetori seri ptura, nee intelligi possit, cur tela hic poni debeat; Gro novius Obs. in Seripi. eeeles. C. 35. p. 258. quantum te die- honam, i. e. quam bonam. Ita sanadon, Philipp. Lalternanti Gu3 otissquam te dieo p qtitim honam Z ut qualem ait glossema quam, et quam omissum sit. Qua merito displieent. Olim non dubitabam laetionem Codieis Perotti, quale te dicam bonum, Teiscipere, quae placere iure potest, et ab Heinsio et I. F. Grono.
uio ε eon ieetura erat reposita, probante Burmanno, et a Bro. tierio ot ei. IOrdens. Tee pla. sed nunc praefero lectionem
Gudii, quam etiam aequuntur Deabillonius, si pontini. Wit. hostia in M. O. N. V I. I. T. I. p. 324. et quam retineri vult Censor doetua in A d B. T. 5a. p. I9I. Ceteroquin lectionem vulgatam Deabillonius vidit in margine veteris Editionis manu Gabrielia Cossartii emendatam eo modo, quo eorrexit Gudius. Itaque valde dubitat, an Gudio sit tribuenda, id quod in au-apetisci xelinquimus. Nisee addenda sunt, qDae nuper II ake
s.ldiui notauit in Silv. Crit. P. I. Seet. AXXII. p. 65. ubi
conjiciti O stiauit anima 1 Quam te praedieam bonam Antehae fuisse. Vocem anima autem tam ad odorem , quam ad vinum epotum refert Critieus illa acutissimus. Hine enim pendere censet Ioel et proprietatem et elegantiam. Laudat vero Plaut. Ampli. II. II. 4 . ego puteo, at oce so, animam omnem
Ua. 5. Quale eaput est, talis praestatur anρον. De hoe Ioeo quid mihi videatur, supra exposui. Hoc loco addere lubet alio m Interpretum placita. Schesia ruar Horum verboriam. inquit, hic erit sensus: non semper, qualis exterior Tei forma, talis qticique sapor eius, Telato vocabulo eaput non ad erratorem sed Terra vendendam ipsumque opsonium. Atque ita eaput speciem externam, Iormam, et plane id, quod laetem
430쪽
altas appellant, denotabit. Gronoui ast isHuius dieii Embiguae Et gententia. Quati eaput, i. e. quale os et palatum est eius, qui vescituet, iaIta est sapor eibi. Potest et haec esse sentenis tiar talem saporem, vel aenaum gustandi ha bst ille, qui au-mit. ε IlI. de Sehiraehr Eat h. I. xidieulum ex δο genere, quod Cieero de Or. II. 62. ponit in verbis atque ambiguitate. Potest enim eaput referri et ad simium, ut ait sensus; vii videa comin P Tatiam eaput, formam externam tibi , talem eius etiam sapo rem inuentea; et ad emtorem, hae aignifieatione . quale palatum habea et gustum, talem et hunc eibum reperies. Vid. Clav. P. I. P. 46. At ei. Langa ad verba, quidnam saperet 'haee notauiti Ist hios vitis Seharr ges agi. dar Asse lebenduist, aueh nichi gagesseri isurde, und der Fl.isehar d/n Gesehmae dasseuen Misa Ioba, sondern rariti. Cl. Noti ad va. 1.
Va' 6. Relieit Burra annua Interpretationem Sehes exi, qui Ioetitionem, jugum temperara sagello , eodem modo aeeipi posse putabat, quo apud Hor. I. Ovid. VIII. I. ora frenis temperare. Neque ei satissaeit Iohnaonius, hune locum exponens, solutius regia pro lubitu, quae interpretatio ei aeque absurda videbatux, ae το temperare jtigiam. It u . eum haberet per auasum, Iocum corruptum esse, legebat: Tergum sagetis rem perat lento meum, quam tamen lectionem deinde sibi vix pIa.eere fatebatur, sui pIaeuisset Benileio. qui recepit. Nee di plieet Sehixaebio et P. Burmanno Seeundo, qui eam firmari eonaei lato Ovid. L. III. Am. II. I . et Stat. Theb. VI. 523. Vid. ad Prop. IV. VIII. a1. Sed quia Romulus hie habet, loris
feraiι ἐιer sagello axeusso, Burmannua eo ni ieit, iter vel eursum sagello temperat lento metim, i. e. aut citius, aut tardius me ingredi imperat. Non dubitandum, et Probat Burmannus, ve teres ita esse loeutosi aed si Phaedrua ita seripsisset, quid opus erat adderer et ora frenis eontinet apti ntibus. Cursum tamen didexunt Sanadon. Philipp. Lallemant. Wophenatus emendat, itum Iagello temperat lento meum, quod proxime accedit 'eoniecturae Burmanni. Vid. Maisen. ad Arator. p. 6. Μs. Perottis