장음표시 사용
441쪽
stris nulla in gignendo fuit, etir hae vora matro sit potior' quod Ouverringius qui,) Ineentis miserita est 1 ut sit in terr gatio eanis, qui hoc qHaerair eur illa, quae ubera praebet, et cuius nullae partes snere in gignendo, potior sit vota mair ragnus aut m respondeat: quod jaeentis miserita ost. sed omisnia recte so habent, et nulla correctione opus. Nam quae ia-eentia est miserita, ex interpretatione n stra, utiqtie alia est,
quam ea, elatus Potestas nulla suit in gignendor sicque oppositio , quam Burn annus desiderabat in vulgata lectione, Te
vera Ioeum habst, qua matrem compnrat eum ea, quae Vbera praebet relictae a matre. In vialgata etiam omnia optime coriis
ueniunt eum prioribus ς pergit enim aettius in respondendo eani, qui monuerat, tamen illa est potior. Vido supra Notas ad hos versus et ii l. de Schiraeli. Clav. P. I. v. potior. Gudius toni ieiebat: Cujus potestas nulla in gignendo fuit. Cur Anee p/it potior, sturae jacentis misertia est: sed haec repti anant simplieitati Phaedri. Aliam eoniecturam parum probabilem eamd minque minime noeessariam profert T. I. A. Sehi tre V. Cl. in Crit. in Phaedr. Obs. p. 3. ubi vide. eoll. P. II. Phaedri p. I 5. Neque opus erat emendatione II einsit , cujus potestas ritilla gignendi, vel gignentis fuit; ef. notata ad us. Id. et Davis. ad cic. Tusc. I. 42. neque etiam Barthii, eorrigentia Adv. XLII.
C. I 4. eur hexae sit potior, quae rinseentis m. e. ex qua lectione
Sehesurus ae non Extrieabat. Sed ad Stat. Silv. L. II. I. 87. legit joeEniis- Benile itis Vs. I 6. legi utili, praestat sponte hene uolentiam. Ita enim putat versum commodi rem rore; sie quoque Cuningliamus. At Sanadon. Philipp. Lallemarat. frustra mutant et in uertunt hoe modor IIae illa potior, quae taeentis mi sorita est, Dia1eemque sponte praebet beneuolentiam
Quamvis potestas nulla in gignendo fuit. Va. 18. 39. Aohlius Comment. exit. I, 49. 4. putat, hos versus ab homine quodam hebetioris ingonii vel dedita opera additos, vel primum eommentationis gratia adscriptos, deind per imprudentiam in textum esse receptos. Phaedri, inquit,
442쪽
non esse, res ipsa loquitur. Quia enim quaeso is aue Ox. quem dieit his versibus demonstrare voluisse , Obsistere homi.
nea legibus , meitiis eapi 3 num ipse Phaedrust id qis idem
probabile non eat, Phaedrum de se ipso locutum: an vero A e. sopus 7 at illo Graeetia avetor soluta aeripsit oratione apologos, non ligata. Facito erediderim, Aesopum, quem Phaedrus Loece epim3thio notauerit, non ea se a uetorem sabulae, eum haec non reperiatur intex Graeeas Aesopi fabulas; etsi probe actam, non unam poe ae sabulam latere posse in tenebris, olim forsan in lucem protrahendam. At ponamus Phaedrum fabu-Iam Aesopi, soluta oratione aeriptam . expressisso ligata, i. e. versibus aenariis.. An propterea Aesopus dici non potuit auctor fabulae 7 Certe Pro I. I. i. doeet, utique diei posse. Sed quidni ipse Phaedrus huius epi mythii auctor esse possit, equidem non video et cum e Prol. II. 7. non obscure intelligatur, non inepte se ipsum h. i. si hialae appellauisse auerorem. Aecedit mos Phaedri, praeter epi mythium, vel promyihium, ad finem sabulae versieulum avtitia κου aliis disserendum committendi: de quo Metum est Not. ad va. II. Ex quo luculenter patet, hosce versus non temere esse ei ieiendos. Nihilo vero aeeius ili. d. Schiraeh. Clav. P. I. v. obsistere, Κohlii auctoritate in otias, eos pro apuriis habet. censet etiam, Phaodrum singularem quem. dam ensum mente tenuisse, cum acripserit hane sabulam, qui ad te atque illum tantum pertineret, cui dieasset hane sabulam : laudans hane in rem L. III. F. I. et L. V. F. X. sed nil attulit vir doctus, quo eoniecturae sitae aliquid adderet ponderis ; inimo vero habeo persuasissintiam, notauisse Poetam duros istos parentes apud Romanos, vel etiam matres , do qui-hua dieium est in No t. ad va. I. a.
Quae ad historiam littorax iam huius tabula is partinent,
supra memoraui in Disputatione da Phaedro antiquitatis seri-pι ore. Quibus Eddenda sunt, qua nil per disputauit ei. Ineobsin peetiliati dissor talione, disputationi nostrale subjuncta. sed ne quidquam Plaetermitiere videar, quod vindicando Phaedro
443쪽
in semira possit, hoe Ioeo inserere vi qum est gHerpta e Bou. langeri, Galli, Disputatione de Litteratura Germanorum Dis. eouνs fur in Litteriarure Ariemande) pra fixa eius Fabularum opusculo, quod supra Isudaui in Notitia litteraria de Phaedro, et quod Cl. Dasdorfus, pro suo in bonas litteras satiore, a Bibliotheea Eloetorali Dresdonsi, milia transmisit, Disputa. tione mea jam iam ad umbilieum perdueis. Sed audiamus Bouis
et leur a donne una grace nou velle par ga precision elegante, que I Oti a compare aveo Taison a celle de Teretice. Mais undea plus aravanis homines de PEurope, M T. Christ, dans Da
antre uti rea vati immense, a ent repris, it y a quelques annees, de revoque e en douie Paulotitiei te dia Phedre T coiivxeo par no-tre M. Pithou aussi eonnu dana la Litterature que dans Ia Iuris prudonee. Comme Ia aagaeii ε do M T. Christ et In Lauta estime que Pon a poux aon erudition soni tres is propros a don-ner dii polds a son aeniiment, it ne aera pas inutile d Exami. ner iei tes cataons aut lesque Ilos il le totide. Senoque a dii, Aesopios logos, intentatum Romanis ingeniis opus. Maia Ou8en equo a ignoro que Phedro ait Iait des Fabies, eo qui est trea possibi , ou bien ii a entendit par. la que personne parmiles Latina n en avolt sali do nouvelles dans Io genre d Esopo eo qui est lxha vetat. Phedre Iul-memst avolt pro via, que sescontemporaina lui reproelierolent de xi et re potnt vetita hiement
Quidquid putabit esse dignum memoria A. xopi dicet. Le allenee Re Senequs ne prouus xieti contro Phedra doni litaristiat et Avieis font mention. Avien en a sali, dii Μr. Christiun Fabulis te Gree. II est Hai, qu ii Is eiis apres Gabrias OuBabrias. Dct me me on potiretoit dire qulii fait 4 Horaee unPoete Gree, parce qu il la cite dana Ie mente endroit aprea
444쪽
doniae a Peroiti. Poux docidor il laut la lite datis lea detix
Ouπrages et Teeonn5itre scin Auieur en Comparant Iea stiles. Une pro somption tres. sorte encore eontro PArethev que de Si ponte, e est quo plusi ura Vera de cetie Fabie eourte et correetaoni ete totale metit a Itores par ce respeetable Comnientat eur de Martiat. Phoebo lauetis pour Phoebo laurea. Λε xideiantur eet.
des lotira et me me des exprPssiona qui tui soni proprea. onPourroit par cette methodo prouuex egalement, que Ciceronn'eat pas de Ciceron. Et cette entrepvise ne seroti pas eniterement nouvelle. Un
445쪽
Cae si Pon a pu imiter Ia dieiton Latine du Sieelo d)Aligusto au potnt que tous Ies Sqavans ε'y solent me pria, on a pii hplu, forte Taison imiter te papier et reerὶ ture anci nno si pa nitem ent, quo tous Iea Gnnoisseura s)y trompetit. Ii est plus aiae sana dotiis de contro salie totis lea manuferita dia Vatiean, que de eomposer un seul poenae digne de Virgile, do donnera uno Statue moderne is vernis dea Antiques, que de aculptexeommo Praxiteles.
II γ a dana Phedro plualeura traiti qui donotent elatrementun Sihelo poli. Qui pourroit eo ne evoix quo dana Asa Stoel a
Va. 3. 9. Vario explicant viri doeti hosee verans. Grono. viiis sermonem putat esse ad Eutychum , a qrio Phaedrus pro tabulis petat manumissionem. Sed quaerit Burmannus et , .Vnde probaret, Eutychi seruum fuisse Phaedrum 7 eerto ex toto Pro logo L. III. apparet, non eum alloqui, ut patronum, sed ut hominem, ae quidem beatiorem et distrietiam negotiis; aedminime vi Patronum, a quo manu missus. Queritur porro, se calumniis a Seiano oppressum, quem credo panim de aerii
luisse sollieitum. Quare iam manumissum luisse Phaedrum,
446쪽
enitiseun s fuerit seruus, eredibile est. Πeusingema Gro. nouit sententiae obstare eontendit aetatom Phaedri Va. Is et I9. aignificatam. Sed Vide, quae mox notabo. Bur annus locum eapit de aetate, ad senectutem inclinante Vs. 35.); praeterea verba va. 16. auxilio locus est, viro docto non de manumisissione, sed de peeunia videntur intelligenda , cuius praesidio senectut m sublouaret, Vt Virg. I. Aon. 358. auxilium Diae vocat thesauros et virgenti pondus et nuri, et Phaedrus L. IU.
XXIV. subsidium vittae. Sed eum Phaedrus Ua. 16. sq. Aleat rolim senio dehitem'frustra n ltitiare bonitas nitetur tua , ex his verbia effieitur. Phaedrum tum, cum hunc Epilogum acriberet, neque sonem ruisse, neque aenio proximum; adeoque languens aeuum vs. 15.) non de senectuto, sed vita Phasdri, a noxi iarum insolentiis pressa vs. 31 et moerore consecta, esse inistelligotidum. Deinde non pauca inueniuntur in hoc Epilogo. quae probare possint, locutionem, auxilio loeus est, melius eapi do auxilio patroni et iudieis insonti forendo; quam do pectinia, senectutis praesidio. Centies enim, ipso obsoruante Burmanno, nuxilio dicuntur esae patroni, et qui deprecaniux pro aliquo, vel etiam ipsi iudices. Non lubet autem , h. 1. Tepetere, quae supra di putauimus in Vita Phaedri de ealamula is poetae, in quam deductus erat odio Seiani, et aliorum potentum calumniis, quos laeserat et os,nderat fabulia atiis; item quae de tempore, quo Labrum III. fabularum conscripsisse vero simile est, nec non de EutFelio, eui dedicauit, notata sunt, in Ieetione huius Epilogi in memoriam reuocanda. Sumia elat obseruare, quae explicando huie loco insorviunt. Phaedrua nempe hoeee tempore calumniis inimicorum iterum G, etsi insons, ut ait Va. 22. aceusatus et in ius vocatus luisse videiatur. Epit. III. Ωa. sq. 3o sq. Iudices vero ante Eutychum munus suum in judicata re obtuerant va. M. ot aelio pende-hai d , nescio qua de cauas a. Forte Phaedrias custodia tenebatur L. III. IX. 3. 4. In locum horum iudi eum auoeesserat Eulyehua v. M. ε 3 , qui coniectura probabili nune praeerat iudieiia. Quod etsi vero simile negant esse Burmannus et De hillonius e), eum liberti nomen gereret Eutγchus; tamen quia e) Talo quid iam tactum d) me Saeha rahete, riuria erat tempore Seiani, qui aeeu- niche hetrieben. sator erat, testia et iudex Pirae- e) V. m. Notas ad L. Iv. XXV. dii. Vide Vit. M. sq. Ep. III. M. sq. nostr. El.
447쪽
Iiberti isto tempoYε non Taro magno in honore erant; et Tuis lychus non uno mun re publico sunctus esse vido tur Prol. III. 5. I. Epit. III. 3. coli. Exeurg. I. r mori sine ratione suspicor, Bumdem e numero iudi eum Phaedri fuisse; id quod eonfirma- tuae V. 22. maxime v. u6. sq. hui. Epit. qtiem l eum de religione iudieiritum et si de iurisiurandi, quo so Romani itidieesudauingebant, interpretandum esse, iam supra in Vita Phaodii docui, praesunte Des billonio. Atque etiam Burn annus ex hoe versu eenset eoiligi posse, agi de iudice. Phaedrus istiue metuens, ne lis protrahatur, et ipse coram diuersis iudieibuatorie iniustis et partium studio abropiis, et magistratibus, qui annui erant, aut qui aliquando vacabant, et de indo iterum Iungebantur magistratu, caussam dicere cogatur, in hoe Epi. Iogo petit ab Eutycho, Patrono suo et iudico, ut auxilio ait Teo periclitanti, suamque in eo operam ponat, ut veniam imis petret. Iam antea promiserat Eulyelius, ac redditurum Iabu Iarum opusculo istud praemium , i. e. 1e Phaedro auetori eaia Tum, inuidiae ealumniaeque vi oppresso, non de suturum V. 9 ; at vero nune impensius Togat poeta, ut stet promissis, adjun. etia variis argumentis, quibus ostendit, quam eeleri opus ait auxilio U. 8 - M.) Cui eonieeturae addunt pondus verba v. M. aq. et Tuae fiant partes, fuerunt aliorum prius. Dein simili gyro veniant aliorum Oiees, qtiae Desbillonius praeclare ita explicat: ,,Tuae sunt partos in mea caussa iudieandii alii iam antea iudices munus auum annuum videlicet) iniudieata Te obtuerunt; aliique porro quasi in gyrum auecedent, nisi Teummo absolui ae dimitti pro tua misericordia diligenter cura uoiaxis. Quae oriania si Tite expendantur, nescio, an assentieniadum ait Censori erudito D, qui in hocce Epilogo dct ealum. niis, quibus premebatux Phaedrus, non de actione forensi agi, statuit, laudatia va. 32. coli. Prol. III. M. sq. et Prol. Iv. 15.
Vs. M. Pνeees existimo. In lim. Rem . eat praees exesil in
Pith. praeeeps exis, unde Pithoeus secit preees existima , quod multae habent editiones, vi Rigallit a. Nevelet. Faber. Uxain. Sehessali 3. tet. Sed existima nescit, quo reserat Burmatinus,
et corruptam esse vocem Tecto credit et quare aententiae Sehentiri adhaeret, qui legit existimo, probante Guyeto; ut ait fori
mula eonfitentia importunitat m tot suarum Preeum. Seeuti
Sanadon. et Philipp. E corrupta codicum lectione Gudius sex. D v. Ephemer. Glitting. litter. Zugari ann. 378 . Partic. 53.
448쪽
isenties seeit, aetita, ut ait Buxmannus, Et blan Aiente eon ieetuis xa, sed dubia et Iallaci: quaro is non ausus suit, recipera in contextum, ut seeerunt GronoU. Maiitar. xvaleti. nieliter. Leon hard. IIoogatra an . Diant. OlIondunt praeterea aures lianciae Oees preces sexcenties syllabis asperis , e tot s et e coti frago-aiar proces sexcenties denique esset hominis indignantis, non simplieiter rogantis, obseruante Benileio, qui hinc, quamquam sine ulla veri specio, exsculpiti stultum nimouore tibi Praeerest, Euryehe. Proetiuis υltro eum sis mirorieordiae. es. Gud. et Burmann. it. V. L. ad us. vi. Cum in Cod. Pith. Iegatur μνa.e sexis, Desbili mitis credit, inde exuendum rase, perspexeris, hoc aensur ipse perspexeris, me stulte taeere, quod preeos tibi admoueam, eum ala sponto misericors. Cuni righais nisa suspicatur, Plia drum scripsisse: Si uirum ad nouere est tot praees aniαius. Sed praestat retinere lectionem Sehesserianam, Teceptam a plurimis.
Vs. 24. sq. Cl. Brotior. testatur, in Μss. Pith. et Rem. Iegir riae sunt parres, D. runt tiliorum dein simili oro venient aliorum prius vises. Fide Neveleti hi versus in Als. Pith. ita exhibentur: Tuae sunt piartes Dertint aliorum drin i Simili gyro
τ/nient aliortim prius viras. Contra Gudius in suo, i. e. Pithoei Codiee, memorat inueniri r Tuae sunt partes, fuerunt aliorum, dein simili gyro venient aliorum Diees , Omisso τι a priur. Quae seripturae et interpunctionis diuersitas in eodem Codico in hoo opere saepius notata est. Dolendum, viros doetos, qui libros aeripios inspexerunt, non accurato indicasso, quae εint a manu prima, quae a secunda. Pithoous emendauit: Tuae prius sunt partes, aliorum dein e Simili meo venient aliorum viaes. Ita Neveletus. Alii tentarunt alia. Burmannias ex antiquoriamCodieorum vestigiis vellet: Tiano nuno Gudius et sentiet tia ne sunt) partes , fuerunt aliorum Bonti eius fuerant illo me Godius fuerunt aliorum prius, Dein simiri gyro venient aliorum miras. Sic etiam Benilei. et Gud. I. F. Gmnov. edidit: Tuas
sunt partes, fuerunt aliorum, dein S. g. v. a i. IIoOgstratan. Et Mattiarius Gudio obseeuti, dederunti Tuae sunt paries, fuerunt aliorum prius, Dein s. g. v. a. D. quam Ieetionem reliquis anteferendam duxi. Sic sero Brotieri ni pontini Editores: Deabillonius, nisi quod hi habeant, fuerant viliorum prius. Alii,
ut constaret metri ratio, addiderunt, similique gyro, vi Bum mannus, in cuius Edit. maiori legitur: nae prius sunt partes. aliorum dein ι Similique gyro v. a. o. Cui parent alii. Nee
449쪽
desuem rit, qui hoseo versus vel expungerent, πe , ut Philis. pus, abi ieerent tantiam Versum s5. Tetento 24. Perperam. ali rum. Quia bis aliorum occurrit, nenii ejus priva mutat in illo. rum et quod repudiat Burmannus I nam illorum certos homines, quorum mentio iam laeta est, respiceret, quae hie nulla est; Iioνum vero est ind sinite, quorumcunquo, diuersorum a priua memoratis. Nee desunt exempla , vhi bis terve alius da diuersia Tepetitur, ut Iustin. XII. 8. v. Biarm. De sensu Vs. sq. aqq. dictum est gupra In Notis coli. hoe Exe. init. Alii tamen altior. Gro nov. et II ogstra an . ea
piunt de Opuaeulo fabularum Phaedri, quibus aceedit Brotior. aeribens p. 342. Tunc partes erant Eutychi, cui Phaedraia tertium fabularum librum dieauerat. Prius ruerant aliorum paries, qui prioribus duobus libris erant patroei nati. Deinda venere aliorum vices, Particulonis et Phileti, qui in duobua posterioribus libris celebrantur. Sed haec sunt contra meniatem poetae. Reetius auspicatur Benileius, agi hie de iudieiiabus, probante Blirmanno, qui tamen vellet explicuisset Leotialeius, quomodo vi a illae iudicum gyro venirent, et an non ετ erat hos memoratia colligi possit , saepius fuisse aeeusatum Phaedrum , vel eerte metuisse, na eoxam diuersis iudiei hua et magistratibus caussam dicero eogeretur. Certe hie ei aliquid
Iaiors videtur. Ipso voro censet, nec Eutychum, nec Parileuisionem iudiciis praesulsae , quia libertorum nomina gerant rVirum aliquem hie intelligi, qui annuum et insigne munus Romae obicrit, unde quasi in Orbem ad alios quotannis deuoluebatur: nomini vero eius pepercisse, ne in inuidiam addueeret supplaea Phaedrus, qui tabulis tot Romanorum prineipea osseuderat. Cum his comparabis eonjecturam nostram, initio Exeuraua XII. proPositam.
m. q. Tritis est tituli appetens. I. F. Grononitia et Vrsinna mallent tituli auidus, i. s. eiusdem laudis, nempe e tabulis atribendia, eupiduar quae Ieetio non displicet oliuetringio Et Brotierio. Cf. Notas nostra a ad voeem tituli. Burmannus a
450쪽
que saei Ia alms auidus est legi posse putat, eupidus eri; et maiori specie. Meliratus Ioeit tituli diligens, ut per tiιulum in. tol l l o at titulum poηtae. Sed obseruat Bormannua . suppetere quidem exempla, quibus diligens artis, et similium dicatur, quae quotidie quia diligenter exercet, Ut diligens antiquitatis apud Sen. N. Q. VI. I a. sed quomodo quis possit titulum diti. genter exercere, aut versare, non videt; nisi forte tituli dui gens debeat sumi pro dilig/ns titulum, ut piae metuens doli L. I. F. XVI. et similia. Studii diligens. quod Gudius per Iongas ambages eireumducta eonieetura et eontra Codicis auctoritatem xe ponit, Burmanno languidius et minus elegans videtur. Neque eredit, si studii scripsisset Phaedrus, facile libratio in mentem veniae. tituli supponere, aut glossatori, ita explieare. Sirenue tamen rectionem Gudii itientur il l. de Sehiraeh, et Leonhardus, quam Bipontini et ei. Iahob reeeperunt in tex. tum. Walehitia legi ii Narra si quis talis eritim esset abii diti.
geris, voeem tituli, quae est in MSS. Tei ieiens, quam coniectu. Tam, ut violentam et metro repugnantem, Teiicit Heumannus in N. B. P. a . p. 6Ix. Johnaonius; Nam si quis talis eritimat udioli est amans, sed non docuit, unde hane vocem . Latio in eo gnitam, deprom serit. Renile iusi Nam si quis talis etiam tituli est aemulus; Barth. Adv. XXX. all. 4 et Abiegm. Crit. L. II. C. 23. N iam si quis talis etiam est tituli honor o tisinsius ibam si quis talis est etiam tituli Ioeus. Sed de varia hisee coniecturia egregie Burmannuar ,,quae omnes posient defendi, aed quarum nuIIa a Phaedro prosectam erae vocem, quam adisjieiunt viri docti, eonsrmare pro texto potest. εVa. 5. Haesi diu in hoc Ioeor nam Tesponderi poterit, altis editis quibusdam sabulis, Phaedre, cessas dehine a seribendo, laetio diuinare poterit alius, quid tu omiseria, vacuam enim tradia prouinciam sequentibus, ex qua possunt arripere, quod plaeet. Sed puto hoc Phaedrum velle . se plurimas iam sabulas, et ut eredo, maximam partem in hoe composuisse, utatii temporis homines, sub bestiarum personis,. deseriberet intelligentibus i non tamen exhausisse materiem, cuius magnameopiam Aabat malignitas et diritas temporum: et hine, at alius vellet relicias . ae partes auscipere, ille quidem Aesopeas qua dam tabulas, sed quae non eertos homines et eorum mores exprimerent, aed in genero tantum vitia quaedam hominum notarent, ut moria erat in noua eo moedia . dareti aed au
quibus non latexet ille aculeua ; quia laxie non idem aentiret