장음표시 사용
431쪽
h. v. ita exhibeti iugum flagellans rem erat eoIIo meum, ad quae Burmanniis notat: is haeo Ieelio fortasse non inepta videri posset, si modo temperare jugum collo possit signifieare, mode. ratur me, quae impositum collo iugum gero, ut, quoties illud excutero tentem, flagello me eoerceat. Sed nondum sibi satistaeit in hoo loeo. Graevius in Leet. Hesiod. C. 19. P. M. conjicit, jugum fagello temperat L ntum meo , sed non videt Burmannua, qui sagalium meum mula possit dicere, et qua ratione jugum potiua lentum dicatur, quam ipsum fagelliam. Si quid ego dudieo, niI mutandum videtur, si Ioeua capiatur eo, quo dixi in Notis, gensu.
Vs. 9. Namque, ubi trieandum, et tibi eurrendum ait seio. sie edidi ex emendatione Beotioli. NM. Pith. Rem . et vet. Edit. Pith. Riitorahus. Μsura. Rigallii in Edit. I. Neve l. habenti Nom tibi triennaum, et ibi currendum est leto, pro quom tilia ediderunt a Namqua tibi strigandum est, et ubi eurrendumaeio. Etenim postquam Neve Ietus ann. CIIIaCX. notara Erat, frutexum legere sirigandiam, omnes texe facile assensere. Ita. que Grutexo haeo emendatio debetur, quem aeeutua eat Salma./ius. g) Quid vero striga, quid strigara sit, explieauit Sentia ger. h ,, Equi strigare die intuet, inquit, quoties interquies eunt. dictum a arrigo, quod erat μετωχμιos et spatium tu marum in quo equi auingehantur, i) a quo nomen habet, ut g elixa. Plin. p. 4o. ubi
tamen Salmaaius arrigrintim, pro trieandum, ae primum Te
atituisse laetat. Se d. v. Gud. h) Ad Cataleeta Virg. P. Mo. et in Castigati. ad Propert. L. Iv. VIII. s3. Indignatur ta men Salmasius Exere. Plin. I. e. verbum arrigara in hunc vex. sum Propartii intradi. Pro striga, quod Sealiger excogitauit, Iegi mallet Syri a. Seiariea dedit Burmannus See. ad Prop. Ioe. eit. praeeunte Berct aldo. Seeuti Bipontini.
432쪽
docet Cliarisius. Hinc factum, ut quoties interquieseunt equi, et jumenta dicantur strigare. Contrarium remigare. S ne Ep. XXXI. Tanto melior surge ea restriga h) , et cliuiam istum mno , si potes, spiritu exsupera. Stri male enim, triga in Glossis explicatur l) τοπος οπου 7πποι τυμυαζωται. mὶ Itipri. mis liue pertinet laeus Plin; i L. XVIII. I9. quem laudat atque explieat Gesnerus in Thea. L. L. h. v. ., in Grandia Dersum Peragi, nee strigara in aetia spiritus. i. e. in agendo sulco interquiesiaeere. Vt enim in striga quiesciant equi, et ut in tirigam dum colloeantur, a rigare dicuntur; ita quoque cum in versu, qui uno spiritu agendus est, nil interspirandum Tequieseunt, stri4gnν. dicuntur. Frustra igitur in editis antiquioribus legas stria me. Verbum strigare Glossia quoque restituit Ghhnrdias n). testo Burmanno, qui etiam laudat Gronouium o). At vero tuetud orbum etsi mirises placet viris doctis, Orationis tamen conis textus illud admitti vetat. Tis currendum enim noti reete Opponitur strigandum, i. e. quiescendum; at recte opponit ux verishum aliud, quod significare possit, leni passu ineedero, tarda iee: eum in tabula aerio O ait de lento et oito gressu, non doh Buxmantina mallet Iegere destriga, quod eontrarium est τω strigare. Vulgo legitur νε- spiria. Vid. Notas vixi doeii ad Phaedr. II. Paret Lex. C. 1. P. a M. I) Vid. Philoxeni Glossarium ab Henet. Sephano editum, et a Glennio illustratum, v. tria garium p. m. a17. Sic enim legitur in Glossario, non trisa, ut iam olim Faber notatait. in Ad lin. Faber obserat atr,,Si vera est Charicii eiImolo gia , erat Graeculus magister, qui dieit esse loeum, o του 7πποι γυμναζovτeta. Narra dicere debuit
ψηχονται. Cum his compara. quae notat Salmasius Exero.
ab antiquo strigo, pro atringo, quod inter alia et signiri seat. Α striga, τ' Ηονοτρα, dietus equus strigosus , ma Iehabitus et impolitus, qui striga nimirum opua habet. Sirlanra igitur equum est, του - του. Inde strigaνium de quo v. Sehess. de Re Veliae. I. I. p. 22o. locus, in qtio atri.
gatur et reliquia exeretilia eti-xatur. Inde et strigare videri possin dictum, pro, cessare et quiescere. Nee enim currendo, aed stando eurantur equi.
433쪽
quieto. Musca enim obiurgante mulam de tarditate, haee non interquiescobat: Teuera progrediebatur, etsi non cito. Quaremnaea mox addit r non vis eicius progredis Ad quae eum respondisset, eursum temperari ab auriga, qui lento sagello iugum suum temperet, quoties currendum, et ora frenia eontiisneat, quando tarde et otiolo eundum ait, hortatur museam, viati serat friuolam insolentiam 3 ae aeire enim, ubi lento gressu ineodendum , ubi cito progrediendum ait. Ex quo intelligitur,
verbum strigare male opponi τα eurrere, et a monte poetae
esse alienum. Tale quid iam olim odoratus eat Rent Ieius, qui hac de caussa vulgatum trieandiam xeeipiebat. Cuiua plaeitaeonfirmata sunt MS. Perotti, in quo legitur, ubi aia tardandum et Bltro currandum seio. Videa igitur, Perotium genuinum et probum verbum expulisse, et in eius Ioeum substituisse aliud eiusdem significationis, quam notionem oppositum currendum requirit, ut antecedentia docent. Ex quo luculenter patet, Tu strigandum in Codice, quo utebatur Perottua, non fuisae. Alio modo h. v. Testituere tentauit ma effieiditis ad Lueret. I. 411. ubi logi iubeti Namque ubi pig=andum est et ibi currendumaeio, etians Philoxeni Glosaar. in quo eat, pigro, Oκυεω, κατΩχυ eia. quam eonjecturam probat vir doctua in A. L. Z. ann. 1799.
Partie. Mo. p. 3o I. At si Phaedrua acripsisset pigrandum, qui fieri poterat, ut trioandum, verbum viique dissicilius, in libros
seriptoa toeperet 7 Neque etiam plaeet Bi pontinorum atritanis dum, quod recepit ei. Iahoh, eum ciuius verbi usua nondum tis certus esse videatur. Vid. Gesner in Thea. L. L. h. v. Quare nescio, annon tutius sit, retinere vulgatum, quod malunt Cuninghamua et Broiterius, Etsi verbum trieari, quia in deteriorem partem accipiatur aemper, ubi quia moras malitia quadam iniiciat, non admittendum censeant vixi doeti, maximo uarius et Murmannua. Fae enim, trieandum non erae a Phaedro, praestat locum exhibere interpolatum, quam in trudere vel striagandum, vel pigran m. Cf. tamen Notas. Cum etiam sti a
wrptum esse videatur a seio, id quidem pro vuIgato est, eum Vrsino et Betilleio reposui, addicente Ileusin gero.
434쪽
Va. q. Hi speeulum. In ΜM. Pith. Rem . et Vet. Edit. ut Nevelet. Rigali. a. Rittershus. habetur, his syeeulum, ortum geminatione του s in hi veculum. In ΜS. Per. his deest. mpositum fuit. Vulgo legitur, in eathedra matris a positum his, quod est in MSS. Pith. Rem . et priscis Editt. vi Rit tersitus. Nevel. Ursini. Sed Faber primum ingeniose mutauit in ut ν ritum. Sio etiam Salmasius emendauerat ad marginem libri, fido Gudii. Sunositum enim, notante Fabro, serri nequit, nisi putes, Pueros insedisse speculo, aut eorum pedibus subieetum, aut positum fuisse sub cathedra, quod contra narrati nem est. Neque etiam Latinitatis ratio fert, ut dicas stimo ritum in emthedra , pro Rositum. Sine dubio autem illud sub natum paristim ex vItima littera si matris, unde a geminata, partim e tit, sequenta b, Iittera b occupauit Ioeum τά e. vid. Burmanu.
Vel ex hoo intelligi potest Cod. Perott. praestantia , in quo
exstat, ut Pos . . . Itaque non est, quod cum Sehessero et Schirachio Clari P. I. P. 49. uspiceris , quod i. c. m. Positum vel anostium fuit; aut cum Iae. Gronov. Emendat. in Phaedrip. 15 . Vulgatum retineas sic: Hi veculum in eathedra matrissumositum fuit . Credebat autem Gronouiua, in humiliore parte cathedrae fuisse speculum. Alii tentavere alia. Heinsius Ep. XXI. ad Sehes r. ut eathedrae matris appoIitum, vel, προ- altum fuit; veI, qui Neculum in e. m. ut positum fuit; Tollius tm syeeulum in eathedra matris suppositum suae P. I. cet. Benia Iejus t m speetilum in enthedra matris ut positum suae Pueriliter
I. f. i. Sed ut omittam, constructionis ordinem in Iectione Benileji nimis turbari , viri docti Te te obseruant, ut non debere conjungi cum invexerant, id quod doeeat usus hujus particulae, de quo vide Notas, nec loco fuit supponi suuae, eum salia eorum tuus o matrem intelligamus. Cf. Hartua et
Vs. 5. Pueriliter Iudentes. Non tam pusillos hos filicia debemus fingere, ut ne cathedrae quidem partem superiorem possent attingeret licet enim pueriliter Iudant, hoc non eertum dat indictum aetatis r nec cathedra, apecies sellae, tam cra
435쪽
Eae cursus ad Librum III. IV. V. 4 i5
debet fingi, ut ne nouennia quidam pueT eaput gupra Pam paristem, in qua sedet mulier, et in qua speculum iacebat, posset tollere - . Puerili or ludere possunt iuuenes et aenea, at lusum pueris solitum Iudant, ut L. III. F. XIV. Aesopus nueibus ludens, pueriliter ludit, non tamen puer. Et quia de formaeertamen luit, iam ea aetate fuisse credibile est, qua quid forma in amore possit, aentiebant et intelligebant i et nereio quo jore Gallietis interprea situm et filiam verterit, le perti Garson et In parite Iille. Bumann. Ilaeo notat Burmannua contra Iae. Grono iuum in Emendati. in Phaedr. p. 153. Va. II. Vir natus quod rem feminarum tetigoris. Rigaltius δε pulchritudine intelligit, quam natura praecipuam dedit seminis. Tum tangere eat adgredi, laedere, carpere, ut apud
Ter. Eun. III. I. 3o. quo paeto .Rhodium tetigerim in eonuiuio. Ηoe sensu versus vertendus di das er sich ials Mannsperson an
ειν iseibliahen Sehonheit vergrissen halte. Quam interpretatio. nem satis speciosa desendere tentat Walciatus . ,,Optimus enim, inquit, aenaus est, et qui cum Praecedentibus conuenit, eum dieittir, quod frater Armosum ae dixerit, et soror hoe no mine ad iram eommota fuerit. Ipsum seminarum genus saepeia numero sibi persuadet, quod sibi natura exeellentiorem sorimam , quam viris attribuerit. Et eux soror ideo eriminei uehatrem, quod speculum usurpaverit et inspexerit 7 xea enim eat eommunis viris ac seminiar immo frater non atudio, sed forte, ut auetor dicit, inspexerat. Quae ipsi Burmanno, stro. tiuo Wale hii obtreetatori, non displicent et apparere enim, ait,hatrem ae formosiorem sorore factasse , et ioeatum multa
fuisse in soxoris formam non honam. Ipse olim Iaudarii hane Walehit interpretationem. sed praelarunt viri docia. alteram Fabii atquo Sehesseri , qui verba , tangere rem sminarum , pro prio eapiunt et explicant supellectilem muliebrem, i. e. spe. eulum, quemadmodum rem muliebrem Ter. Heaut. II. III. 48. pigmenta et id genus alia, cultui et ornatui seruientia , dixit. In hane se tentiam discedunt praetor alios uv. Cll. I5M ns, Sehulae, Traehuehe, Lange, in auis ad hunc Ioeum Obseruatio nibua. Cum enim sita esset turpissima, frater, inquiunt, non pulchritudinem, sed deformitatem tetigisset. Deinde si tan gere pro eamere, laedere, et res feminarum pro pulexitudine
eapiatur, hune sensum atatuunt τοῖς vir natus non esse aeco mismodatum. Ad obiectionem vero Walchii, ideo sororem eriminari non potuisse fratrem, quod apeculum usu auerit Et im
436쪽
apexerit, eum speetilum Tea ait eommunia viris ae seminis earrater forte, non dedita opera inspoxerit, Tespondent viri doeti, inuidiose criminatam esse sororem et iniusta de caussa; n queobatare, quod dieitur, speculum Tem esse eommunem viris ac reminis . eum mulieres formae studiosae speeulum ad se magia quam ad viros pertinere, albi persuadeant. Quibus omisvibus Ogo non inducerer ad credendum, in hoc Ioeo de speei Ioeas sermonem, nisi accederet monitum patris. Va. 34. quotidie speculo vos uti volor ex quo liquido appa. Tet, hie sp ulum intelligi. Videtur enim Pater, in puleritudina miriseo albi placena, speculum austulisse ex eathedra, etioeatus multa tuisse in sororis tormam non bonam, formos timae iactans et in speeulum inspicere non desistens. Quo phetoaOrox, persuasa, istam supellectilem ad seminas pertinere, non ad viros, et gloriantia fratris iocos grauiter molesteque serena, euriit ad patrem, eximi natura stium, quod vir natus ausus esset, Tem feminarum, i. o. speculum, tangere P). Fac enim. in manua non aumsisse, dicere non poterat soror, quod rem seminarum tetigerit. At pater ambos aequali prosequens am xe, Iert sententiam, speculum non ad solana filiam pertinere, addense quotidie speculo Bos titi volo. Nerthus hune versum
. Io. Togamque puram jam pararet filo. Patin annus V.C. In probabι. juris estillis L. II. C. 6. p. 45. haee litteris conis
signa uitr Hunc versum aio ab auctore relictum esse. persuadere
sibi haud potest V. C. Iae. de Rhoor. Fer. Daviontr. L. II. C. XI. Quomodo enim, aeribit, toga pura pararetur stio, ι qui utique liberiorem illam jam induetati In a enim v. 23. aeta a adulta diserto ei tribuitur. S d etiam tonsum iam fuisse, Palet e va. 27. . Hine itaque colligit, Phaedrum scripsisset p) Ter. Adelph. II. I. M. tetigina tui quidquam '
437쪽
parrisses. Ego vero qriouia pignore certare ausim , id ipsum aeripsisse Poetam. quod cel. de Rhoer eo gendum eenset. Salia elato hoe mihi indiear videntur verba va. 2I. obesar Intra ii ii reeta cubietilum uxoris petens, In quo dormire mater Datiam iusserat.
Solobant aeti. olim parentes in eodem cum liberia auia Impu.beribua euhieulo dormire, quo sic diligentiva eos seruar ni, moribusqtio illorum consulerent. Pertinet eo fortasia illud apud S. Gema XI. I. Loquimur autem de Iiberis impubori bua. Quod enim ad silios puberes, certe apud Romanos, attinet, aliud omnino dieendum Videtur, vel ideo, quod turpo adeo dueebatur, cum parentibus silios puberes lauari. Atidicie. do oss. I. 35. Nostro quidem more cel. et Vat. Max. II. I. 7. Hujusmodi inter eonjuges cet. Quae eum ita sint. vero limita ha Dd eat, filium puberem, absente praesertim patre, in uno eum matre et bieulo dormiuisse. Aat Vrget v. Cl. verba Phaedri va. 23. Aetatem adultam aertians diligentius. Deile autoni hane auperabimus dissicultatem, si situm illum pubertati proximune ruisse ponam es. Sed nec verba poli aer vetentit tonsum, nos eogunt, ut in sententiam cel. de Rhoer eoniae edamus. Fuerit enim tonsus infelix ille situsi sit etiam vo rum, pueros olim aluisse capillos, cumque ad adultam aetatem venissent, dotonsos Diis eons erasse. Nihil pro ero haec omnia nostrae osseiunt aententiae. Ponimus enim stium puberitati proximum, cui togam puram iam iam parabat pater. Vid. ritimann. I. e. eui ego quidem accedo. Adde Ferrae. de rarist. P. I. L. II. C. I. et Baysum de Te V stiar. C. Io Virum. que Iibeum habes in Graevii Thes. A. R. T. VI. Disputant antiqui talia magistri, quo aetatis anno toga pu Ta sumta fuerit. Alii hoe ne tum esso eontendunt sub init. anni XV. alii XVI. alii denique XVII. aetatia anno. Sed eum togae sumenda tempus eas ot pubertas , hinc potest intelligi, quare olim tutio mea non uno eodemque aetatis anno , posita praetexta, togam virilem sumserint. Vid. Cei. Hirmann. l. e. et cI. Sehmidia Dias. do Itiri pr. Phaedri p. q. sq. coli. Ferrar. et Baysi 'libb. eit. Va. 35. Pertraxerunt ad Centumuiros. Ferio auetoro q) orant . viri ex XXX v. tiabnbus, ex singulis terni selecti, 'illismiudieant aruiti ea usta, sed ob numeri rotunditatem appellati
438쪽
ciniumvlri. Plinius o CLXXX. iudicii Centumviralis assest
xes numerat, si omnia qHatuor Consilia, in tot elasses enim dititii orant, iti unum colligantur. a uuie iudieio Praetoreum Detemviris praeerat. t Haberi eonsueuit in Basilies Iu 1ia, et quidem publice, Di densa eireumfrantium eorona latissi. mum judietum multiplici eireulo ambiret D . In hoe iudieio M. Ium agobatur de robus et liti hua priuatis. Caussas, quas hie iudicandae erant, enumerat Cicero. π) Maxime hereditatis eo trouersiae et testamentariae hie agitabantur 1 . Itaque nomini mirum videri potest, quaestionem, de qua hie sermo est. et quae ad hereditatem pertinera videbatur, apud Centumviros aetam esse. Iudieii autem centumuiralis do hereditate auctori. tas, iudicante Zopernichio, tanta erat, ut quaestiones cum ei. talea, tum criminales, hereditatis occasione motae et tamquaminei dentes neeessario exponendae, in alio iudieio exeuii non possent. sed a centumvirali, ubi petitio hereditatis agebatur,lieot alias esset iudicium ineompetens, essent diiudieatidae 6. Eliam eapitales caussas agitatas fuisse, prohat nigalitus e loeo Quinetiliani L. Iv. C. a. Iam quibusdam in judiciis in ximeque eapiantibus, ut opud Ce istumυiros, ipsi didices exigunt sol D
Va. 51 - M. Nil spernat auris, nee tamen eredat statim a
Qtindoquidem et illi peceant, quos minimo putes, Et qui non m eant , impugnantur fraudibu/. Horum vorborum sensum saetili. mum iudiearunt Interpretes. Nam nisi ita iudieassent, aliquid annotationum iis adspersissent, quarum in aliis locis, non ad. Hodum disseilibus, suere prodigi. Perperam tamen ea a perimuItis luisso intellecta, cognosco ex Editione Em. Sinceti,M L. VI. Ep. 33. Tali ex Niti Zepernia . Πal. a) Vid. Graevii praer. ad 3 76. p. 49. st. L O. eOII. Cl. T. II. Antiquiit. Rom. Sehmidii Diss. de durisprudentit) Dio Cass. LIV. Vol. I. Phaedr. p. v. p. 757. Reimar. ubi vide. a) De iudicio Centumvirali. υ Plin. L. VI. Fp. 33. quod Plinius L. IV. Ep. M. x) De or. L. I. C. M. vocat quiadruplex , vide quos γ) Vid. Val. Max. L. VII. Iaudat Dis pontinus: quibus addavII. 1. L. VII. C. VIII. h. L. Ernesti Clav. Cie. Cellari ad IX. C. X v. s. Plin. L. I. Ep. V. n. 4. Imi-x Cf. Sibrandus Tetardus necet Syntagm. Antiquiti. Rom. Se ma de iudicio Celitumvi- Iurispr. illustri L. IV. Tit. VI. 9. Di iligo
439쪽
mit Lug unu mirtig tiberallet. Eodem rare Tedit illa interpretatio Latina, qua imptignantur faudibus πs. 53. explicatur per
deeipiuntur. - Mi spernat auris, Phaedrus ait, nee tamen er dat statim, Man knon alles mit anhoren, abex man musanielit gleiel, alles glauben. Ita maritus in rabula, ea, quaeliberius deser bat, audire quidem, non item eredere statim debebat. Iam reddit eaussas. cur exedendum non sit atatim 2 Ptiandoquidem et illi peeeant , quos minime putes, massen ostdisienigeti atrasbar altid, denon man ea a m wenigaten Eutrauenaollie, h. e. der Boseisicha nimini os die Miena des Reehisehasisnen an, v lut libertus in sabula. Et qui non peeeant, impugnantur fraudibus , und die Elixlietisten aind dou Ansallen ho h after VexIeumdungen immer am meiaten ausgesetEt, velut mulier easta, fraudibus liberii eximinosi impugnata. verum quidem est, peccara nonnumquam idem esse, quod errare, falli uesed illa notio hiate Ioeo omnium minime eonuenit. Eligenda
est itaque alia. qua peeeare et virum honum esse sibi opponunis tur, ut apud Ciesronem Oss. III. x5. sti. Nunquam eat viil peccaro, quia aemper est turper et quia rompex est honestum, tirum honum essa, semper est viile. Adeoqti qui peceant, homines sunt improbi; qui non peeeana. viri boni. Tum impugnara idem est, quod vi usare, eui opponitur de findaνe. Sie Liuius V. I. I. utrum enim defendiiis, an impugnatis plebem δFraudibus, h. e. per traudes, fraudulento modo. Possis etiam intelligere λomines fraudulantos, aie, ut abstractum PTO Conis et O positiam esse at tuas. Quod sieut in multis aliis tormis, ita in hae voce perquam sat sollemne, velut apud Ter. Heauta
440쪽
Vs. a. Fuer. De sucis es. Schnei ier. V. C. ad Vare. R. R. L. III. C. 36. S. 19. De iis Serv. ad Virg. G. IV. 163. hetis
est seeundiam Ad litim major rape, erabrone minor , dictus eo, quod sit apibus nocens, quod eum ipse nihil gignat , aliena eonsumat. Notandus etiam Iocua elassicus apud Col. IX. 15. quem dabimus ex emendatione Cl. Schneideri. MMOx vere transacto aequitur mellis vindemia, propter quam totiua anni labor exercetur. Eius maturi ius intelligitur, eum animaduertimus, fu-
eos ab apibus expelli ac fugari; quod est gonus amplioris in. exementi, simillimum api, sed ut ait virgilius . ignauum pe-etis, et immune sine industria sauia assidens. Nam neque alimenta congerit, et ab aliis inueeta eonsumit. Verumtamen ad procreationem sobolia eonserto aliquid hi ruet videntur, insidonies seminibus, quibus apes figurantur. Itaque ad Iouenindam et edueandam) nouam prolem familiarius admittuntiar. Excisis deinde pullis, extra r/cta proturbantur, et xl idem ait. a praesepibus arcentur. Huic loco alius addendus Plinii H. N. L. XI. C. II. sunt Dei sine iactitio, Delut imperfectae ves, nouissimaeque a fessis et jam emortiis inehoaiae, serotinus fetus, et quasi seruilia veriarum Δρtim. Quia surtim mella consumunt, a nonnullis fures vocantur. Ita Varro L. III. C. XVI. fur, inquit, qui iocatur ab ollis Deus, arer est lato lenire. Nec deina tint alii aeripiores, a quibus diei turium nomine eenseantur Iquo reserendus Aelianus H. A. I. 9. Loquitur etiam Aristo.
teles do suribus, v. II. A. IX. 336. aqq. eoll. Plin. L. XI. C. 16. Sed obseruat Cl. Schneideriis ad Varr. R. R. L. III. C. XVI. S. I9. e Rechmanno ad Antigon. Carystium p. Io5. in loco Aristotelia sueos a furibus easo distinguendos, et Varisaeonem , lectioiae loci Aristoteliei deeeptum, fucum eum turemis euisse. De rucis Eliam conferri potest IIMiod. Θεοτ. 594 sqq. ἐρτ. Soz. MI.