장음표시 사용
461쪽
ptoria taeetissimi. quae versatur in verborum sollemnium amistranslatione. Iine en. in Prol. ad h. l. p. 35. Iure neglecio. Ius, quod a matre nogleeium fuisse in he. reditatis diuisione, Phaodrus narrat, aut de testamento ipso, aut de testamenti interpretatione intelligendum. Virum debet
intelligi r non ipsum testamentum , quippe illud mater non videtur plane neglexisse. Illi enim eius parti, quae plana
erat ae certar rotam si fortiannm tribus aequaliter distribune,
isti igitur parti omnino satis seeit, quantum potuit, A. ΩΙ-26. Hisee recte positis eonsequens est, interpretati nem Iestamenti esse intelligendam. Sed qualis est illa testamen ii interpretatio, de qua jtiris voeabulum accipiendum Τ Duplex tantiam potest esse vitimasiam voluntatum interpretatici, altera, curn heres ipse sensum testamenii colligit; altera, eum Juroeonsulti sententiam eius expediunt. Iam vero ex ipsa narratione haud egre intelligit ux, matrem heredem testamentum quodammodola: erpretatam, et praeeeptia quidem iuris Vtique accommodate. Illi enim testamen ii parti, quae minime erat Obscura, totam τι fortianam tribus aequaliter distribuat obsecuta omnitio est; alteram autem, quae erat obscuTa et ambigua a. 9-ia. hane Mil. alteram testamenti partem pro' non acripta habuit, plano
ut iubetit Iogos et ICti. Sie enim Alfenus Varus r quae in te.
stamento seripta essent, nequa inμlligerantur, ea Parinde sunt, ae si aeripta non essent, reliqua autem per re ipsa Dialent L. a.
D. do hia quae pro non aeriptis habentur). Relinquitur itaque, quod taliqisis etiam hujus rabulae verbia cohaerens magis coniunctumquo εst, jus a matre neglectum, de interpretatione testa
menti, a Iiareeonsultis faetenda esse intelligendum. Si quia auistεm tua illod negleetum de stricto testamenti iura dictum v e. iit; is aut proxime, atque nos, aut etiam aeque interpretabit hce voeabulum. I ine en . l. e. P. 8. 9. Ius otium de interpretatione testamentorum diei, a ICtia laeta, Aeetarandum est. ICti quemadmodum condendis seri henis dat que testamenti tabulis, sic interpretandis quoque fuerunt adhibiti. Cuius testamentorum interpretationis, a ICtis saetae, multa exempla habentur in antiquis scriptoribus, veluti in hao ipsa tabula: mciter seduda jurisperitos eonsuli et apud Plin. L. IV.Εp. xo. sed Ionge etiam plura et illustriora in juris libita I. a. Inat. do Codicillia; L. 33. 34. IN P. D. de usu et v suliuetueet. pex Iegatum, vel sdeicommissum datis. Plura exempla Ilegit Brisaon. de formulti L. III. C. M. Haeo autem Iur
462쪽
442 Eae cursus ad Librum III. IV. V.
eonsuli Tum Tesponsa, haec eorum decreta et interpretationes, praesertim si ab oratoribiis non euerterentur , quod tamen saeis pius saettim Cie. dicit pro Mur. C. XIII. n. m. atque Praeterea usu sori et aliorum quoque Ictorum consensu conualui sent, tantae erant auctoritatis, ut non solum valerent, teste Seneca Ep. 94. et tiamsi vatio non redderetur, sed legum etiam jurisque et Potestatem acciperent, et ipsu in nomen Quid enim aliud sunt receptae lententiae, TecePlus mos, Teceptum
jur, quae nomina in legum Iibris admodum crebra sunt et frequentia, nisi ista Ictorum Tesponsa et decreta, quae saepe etiam jus non scriptum, ius quod sino εzripto venit, dicuntur. Cum jus dicimus interpretationem testamenti,.a Iureconsultis saetam faciendamve, nihil Omnino dicimus, quod abhorreat aeonsuetudine sermonis Rom. Praeterea credibile admodum est, Phaedrum, proprietatis vocabulorum studiosum , cum iis vi iue lubens diesionibus, quibus utebantur tunc in re eadem aut .imili ICti: hoc quoque Vocabulum eadem alguis catione usuris passe. IViue en l. c. P. IO. 11. Plurimi Interpretes vocem ses in Ioeo Phaedri capiunt pro aequo et bono. Burmannus et mater, inquit, aduocat fidem, i. e. aequum bonum, Ut contra ius strictum sibi adsit, et interpretatione ex aequo testamentum adiuuet et non ergo usa
amplius opera ICtorum, qui ipsi jus suggererent, sed ipsa ex fide, i. e. aequo bono diuisit hereditatem, jure negleeto. Illustrat hoc egregie Gronov. ad Senec. I. de Clement. 9. ,, Ita re Sehesser. Leonti. Heus inger. Deabillonius, alii. Sed Sehenserus, Walch. Leonti. verba jure neglecto interpretantur dojuris peritis, quasi Poeta diceret, non amplius mulierem eurasse ipsos, nec e specta se diutius, si sorte inuenirent aliis
quid, sed quod Posset, id bona fide fecisset Ut sit jus eontra. tium praecedentis indei, hic positum, Ut Prol. III. seruitus et alia similia passim apud Phaedrum; et si simul dieat Seheslatus, etiam per jus intelligi posse, quicquid stricte ex testamentisormula cuique deberetur, quemadmodum cepit Gallicus interis pres. Etsi vero Phaedrus abstractum Pro concreto non raro usurpat; illud tamen nondum valet ad probandum, jus etiam pro iureconsultis et ab aliis, et a Phaedro Praesertim, eadem
dietionis lama diei. γ V. Pompon. L. II. q. 5. 6. 7. 8. xllis D. de origine iuris. Di siligod Corale
463쪽
Post va. s. reliqua huius fabulaa desunt, eum initio sequen. tia; aed eo ni ieiuni Ritterat, tua atque Sehesiarua, nee sine spe eia. apureum fabulae aequentia initium pium aliquem mona. ehum, qui istam describer l, Iectoremue eommovi Me, vi to. tam paginam hie exaeinderet. Ita spurca illa una eum sna huius fabulae peritas a. ita tamen, ut e rabula obseena velut eauda remaneret. Legitur vero fabula integra apud Romulum Divion. et Vimenaem , quem male appellant Rimicium, psiariter atque Romulum Nilantia, et bi v. Fab. XXXVII. Habor etiam Ano mus Asiantii D. Ex quibus Burmannus tontauit abulam x dueexe in rastrum Phaedri. quam uia non aena per ipsoa Phaedxi veratia assecutum ae CTedata Post quae labare ut eo epit poenitentia.
Naturam eum mutare non posset suam l
Sedueit a Iiquas in foeretiam, ut falleret. Et an laeteret os albi eum quaereret. Quae dixerant putere, et quae negauerant g ,
H v. L. III. F. llo. h v. Fab. m. quam h. I. ad iungo. Cum sibi Ferae Tegem
sortissimnm Leonem Leeissent, illa voluit ... Te Regum bonam lamam eonsequi. Faelia Tenunistiana prioribus, mutat oonsuetudinem a pecua nullum Iaedere,
sanguinem non sumere, a an tiam et in 'uptam sdem aeris
uare iurauit. Ex hae Te postineaquam poenituit, et mutare naturam non potuit patientia, eoepit aliquaa dueere in secreistum; fallacia quaerere, an os laetens haheret. Quae dieerent, Putit, at quae, non Putit, Omanes Ianiabat, et satuTahatur ea. Tum earnibus. Cum de multishoe faceret, vocat Simiam alae et interrogat, si putidum haberet os. Illa vero cinnamomo auauiua olere dixit, et quasi
deorum altaria. Leo vero erit huit laudatorem; eum aederet,
poena est, et tacere tormentum.
quoque genus sngit hoc modo ior illos qui dirabant , fetet et putet, ae illor, qui dicebanti non
464쪽
Laniabat omnes, et satur sit earnibus custI, et satiatura tinguinea. Com mul ra taeersi hoe . et simium vocat Ad se. Togatque an os haberet putidum ΤHie einnamomo olore dixit auauius Et ture, sagrant quo Deorum altaria. Erubuit laudes, nec noeere austinet Rexi sed . pudore saluo ut laederet, dolos Quaesiuit . et languorem simulatis aduocat Medi eos, tentatis qui venarum pulsibus. Negant se posse morbum deprehendere. Sed auadent, natum ex consueto fastidium Cibo , iam suauiore tolleret dape. Hie illai nullam ale earnem desidero, Ae simia, non ante gustatam mihi:
Datam aed fallere prohibet pudor fidam. Medici, quodcumque sacere, Rex, libet, tibi
Deet, Tespondent, ceteris ut Tegibus; Et pro dolore, Da est nos mori tuo, Non vita tantum. Adducitur mox simius.
Qui quanta poena, didicit, ad xegem loqui,
Et quam taeere ait tormentum maximum.
Muptius, merito castigatua a Bumanno, sabuiam ita ιυμ plere tentauit rSed quale naetus est exinde praemium rNimiam samiliaritatem eum Ieriar Contemptionem non paruam peperit sibi h). Alii alio modo supplere conati sunt. Ursinus, E. g. Bois muti et Anonymi vestigiis insistens, ster
Nox poenitere coepit r nec aperte tamen Ausus eorripere, singulatim seuo tuti aeritque ab illisi Anne os ferarer auum pΤum quae simpliciter, sane anhelitum grauem, Responderant, ut contumeliosius Rogem traetantes; ceterasque non minus, Seu quae taeerent, bene seu olere dicareat, Uas ceu mendaces, ceu insolentes alteras, Diicerpere et vorare omnea erudeliter.
465쪽
GihIIIonἰtis rAt mox Iabare eoepit poenitentia; Saevamque demum ad indolem Teuertitur, Quam tamen adhibita eorrigit sallacia. ori admouere tiaraim sibi Vulpem iubet, Et experiri, quid oleat. Μerum heretii ollaei, ait illa, balsamum, ambrosiam meram. Tum Leor Pudendis assentationibus
iolare verum qui non erubescerent,
Numinibus hos vovi immolandos inseria
Dixit: prehensamqtie lacerauit unguibus. Conuersus inde ad Simium, eadem, quae Pylus, Imperat. Ia autem doelior visus sibi Exemplo laetus aligno, teterrimum Μitii fatetur ab eius ore spiritum. Ad haeo Leo graues fronte ea perata notas Seueritatis exhibens: Regem tuum
Sic tu vereris, inquit i ipsum despieial
Ipsi innocentis vitia natuetae exprobraa lAt morie merita tale commissum Ities. Simulque miserum saucibus Elisia nerat.
Ita, quod gula appetebat, improhitas dedit.
Ei iam Crorierius ausus est supplere, sed infeliciter. Vid. Emplieis. Gotting. ann. I 84. Parile. 67. Perieulum eiusdem repetitum in Edit. at exeot3pa Didoti. Felicius idem argumen. tum traeta Dit Fontanius, cuiua sabulam vid. XVI. L. VII.
teta manu prosectam auspicor. Exordium non multum abludit
ab illis. quae leguntur in Phaedro I v. XII. XIII. aed ibi
etiam sola deest. Phaedri labulam integriorem habuisse videntur auctores tabularum antiquarum, quas Nilantius edidit.
Vid. F. 49. R. 37. Neque vero illi eonclusionem, ut arbiITOL
466쪽
uoram dederunt. Aliter tamen aentit Nilanti , aeribens In praefatione ad sabulas antiquas a MNotauit quidem Guditis, illam sabulam integram esse apud Romulium L. III. F. sis. Ex quo quae hic desunt intelligi et v te que suppleri possunt,
quod idem ex Rimicio Neveletus monuerat, nesciens tamen, utrum NIS. duce verum ex nullo MStorum, quos inspexit, quidquam profert. Nostrae autem Membranae illis praestaniatiores et integram narrationem custodiunt, et ab aliorum nugis liberiorem. Docente enim Phaedro, sinceritatem in Ioquendo ad perniciem agi solere, recte in eo claudituT narratio, quod Leo deuora iis bestiis, quae sincere pronuntiauerant, os ipsius vel putere, vel non Putere, tandem sallaci Simiae adulatione delinitus ei soli pepercit mutata sontentia, qua animo sedebat, hane quoque deglutire, gi simpleκ responsum reddidisset: hoo enim pacto posteriora verba, breuitate, quae saepe etiam in aliis offendit, obscurata, explico. Itaque aequens additamen.
ium eiusdem pretii haberi debet, ut reliqui panni, ab Romulo
assuit in F. a. q. vll. 52. quos antiquae non agnoseunti Sed, mea quidem sententia, neque Anonymus, neque Romulus Nutantii, neque etiam Divionensia et VI mensia ita narrant Ia Iam, ut sententia. moralis, quam Phaedrua V . 5. Proseri, apta narrationi respondeat. Quae enim si promythio deberet exsoaecommodata, ostendi debuisset, nil utilius esse, quam reeis loqui, sed sinceros non raro ad perniciem agi; eae igitur bestiae tantum a Ieone deuorandae erant, quae recto erant locu
tae. Sed non omnes credi possunt alacere pronuntiauisse vertistatem, quia fieri non poterat, ut os leonia et puteret, et non puteret , et cinnamomo Oleret suavius. Ex quo tamen cum
Tyxwhitio conigi non potest, Anonymum et Romulum, qui fabulam, ut videtur e Codice Phaedri, integram narrant, non concIusionem veram dedisse. In hoc genere e uim Phaedrum non Taro peeeare, vidimus ad F. M..hujus libri πε. 24. 1 q. ut omittam alia. Atque etiam posteriora Anonymi verba duxitex explicauit Nilantius, quae sic eapienda esse conaeo: Cum sumia Ieonem tam immaniter laudauisset, hic erubuia interficere laudatorem, et Voluit pareere: id quod doeet Romulus rime sis, scribens et Leo erubuit laudatorem, ut illi tune parceret; sed mutauis Mem et fraudem quaesiuis. Quia non videt, Teliquam Iabulae partem, quam narrat Romulus, in Anonymo excidisse quod manifesto probat particula quia apud Anonymum, qua ala Posita male cohaeret eum antecedentibus. Habet etiam Ro-
467쪽
mulust una enim Est poena laquintis et non loquentis, quae respondent verbia Anonymi r quia loqui mena gat, at lacere
Ad Libetim IV. Fabula XVI. 3. sq.
Alii hune Ioeum eonstituunt aliter. Bitters husius edidit immata saeuis nauis tempestalibus, Inter vectorum Merimas et mortis metum. eiem ad serenam subito mutatur dies.
Ferri seeundis tuta eoepit Intihus eet. Cui parent Neveletus, Grono viva. ill. de Sehiraeh, clav. p. I. v. Deies. Hoe rere sequuntur Rigali. in M. a. Sehesiae. Fab. Freins h. sanior c. Bur mannus in Editione prima, Walch. Fune. Ursin. Danet. Maittar. al. nisi quod va. 3. naui legant. Idem tamen Aliterahusius eonileiebat va. 5. mutata die, diis itinetiona sutilata, ut iam supra notavi. Gudius ita transponit rno atra saeuis nauis tempestatibus Inter Helorum laerimas et mortis metum Ferri secundas turn eoepia salibus, Nimiaqua nautas hilaritata extollere Faciam ad serenam subito mutatur dies. Quae transpositio versuum minime piae et Burmanno, eumeerte dies Iobuerit ante mutari ad serenam laetem, quam nauia posset ferri aeeundia flatibus, et nautae hilaritate extolli. Istam transpositionem amplectuntur Hoogstrat anus et Riehi rus, nisi quod hie habeat a tihilo mutatus dias; ille vero Di mu tatur diar. Hoogatratani lectio placet Editori Editionis atereotypae Didoti. Cum Richtero laeti Leon hardua. Bum annua Ie eliona Codicum alae necessitate repudiata. in Editione reaiori totum Ioeum ita eo lituit rVexnis saeuis nauis tempestalibus, Inteν Dactorum lacrimas et mortia metum, Faelem ad serennm subito mutato die,
Ferri secundis tuta eoepit salutis. Nimiaque nautas hilaritat extollare. Ita voIunt Iegi Tolli , MI Iemant. Bro iter. D shil Ionius. alii.
468쪽
Va. Io. suspieox hie aIiquid subesse, quo Phaedrua supeYMitiosos tangit, vel si ipse illigatus suit superstitionibus . quo
Deum conterariores et impudentea praesenti numine Iouia e n.
tineri . et xidieula vota laetentes, . Diis optata non ferre d eere voluit. Ceris latet in hae fabula aliquid Salditiei in sui temporia ineptoa Deorum cultores: forte et Tiberium sub I uia persona, et Romanos sub Catium intellexisse potuit . quia Seiano vexati melioria vitae tempora petunt. Ego certua sum, aliquid sub hae tabula, non admodum Iepida et honesta. ut nobis apparet, abscondi, quo aeerbissime perstrinxit aut temporia eertum hominum genus, sed quod nobis nune expli- eara dissi ellet quia quo tectius eos tangeret, complendis tabuislae partibus, quaedam admiscuit. Cogitent acutiores. Rurm. Exe Verimithungen, um Eine elendo Errata lung Eu Tettea. die nielit gerettet Horden hamn. Iaeobs in Disa. de Lat. Fabii. Iatoribus, quae Exstat in Naehu. Eu Sulaera Theoxie T. VI. P. I. P. M. Vs. 14. Sibi iunior non reuertier. Hie impetrarct a manon possum, ut Sehessero assentiar, qui sibi elegantissime
abundare putabat. Nam exempla adducta ex alio sunt genere, neque huc pertinent. Alia rea esset, si scriptum legerem uarhos sibi legatos non reuertieret tum vero notum Sehesseri Iubona agnoscerem. Latinia enim nihil est usitativa, quam a verbo
Tegi casum, qui a nomina debebat. Apud Caesarem de B. G. I. 31. sese omnes sentes Caesari vid pedes provecerunt, pro meisaaris ad pedes , quod etiam editiones vulgatae habent. GeII. N.A. L. XIX. C. s. quam principem sibi Diraa habu ναι, Pro. suae. Ita in hoo nostro Ioeo, pro, auos legatos non reuertier, Phamdrua acribere potuit, sui legatos non retieriter. Sibi quidem h. I. plus dicit, quam suus; sed non abundat. Verbi ea assa in phrasi e pateae meus nondum rediit, simpliciter dieitux: quod in alterni paler mihi nondum rediit, habet, si eut in Phaedria Oeo, signiscationem anxiae ex speetationis. Caussa diuersitatis in his rit, quod Latini non facile utuntur pronominibus posis amatuti, praesertim eum adjuncium habent nomen adjectivum
469쪽
substantIuμ positum, V. C. Pro, meuX necessariu , meus amicus
dicunt, mihi necessariur, mιhi amicus. CL Cortius ad Cie. Ep. ad Div. II. I9. 5. Lindirer in Teut. crit. Phil. P. II. p. 6. Vs. ao. In MSS. Pith. Rem. et Edit. Neveleti est, mania dant, dimittuntur statim, adeunt. Corrupte et vitiose; dimitii enim non poterant, antequam Iouem adiissent. Hi ne vario sollicitant viri docti Ioeum , mirum in modum indulgentes ingenio. RigaIlius, quem plurimi sequuntur, mandata dant, legati mittiantur, statim adeunt cet. Rittera litisius; mandata danti dein dimittuntur . Vel, quod etiam vΟIebat Meursius, do. inde mittuntur statim o Adeunt. Vrsinus I mandans eadem, Gin dimittuntur statim. UOogstrat auris et Philippus hune versum delent; omissus quoque est in Editione Didoti stereotypa. Heinsius: mundata dantur, eo dimisiunιur aratim. Renti ejus . mandant, Hent Nerias, ut dimitto tur δι alim. Ad quae Bur mannus notate quinam Vero 7 εuperiores, an hi adseripiar et vade illud operas dare prosciscitur 7 quis non Uidet, veras metatri eaussa pxo operam intrudi 3 Scaliger, teste Burmanno, in ora Codi eis castigabat et mandantur, dimittuntur, ao aιniim Atiunt. Buxmannust mundata dant legatis, quos mittunt, statim Adeant. Quia sellicet primi non celeri pro laeti erant pedo, nune his mandant, ut celerrime et recta redeant ad Iouem, qui eos, rogantea aditum,. statim admittit. Quia sibi in hoo Ioeono. salis faciebat, tentabat etiam et mandant legatis, qtii mis-iuntur, ut statim Meant Rogantσε so. illi secundi logati) adi tum e. i. vel , mandaret, ut qui mittunιur legati atatim AAtini. Wilinius i mandaια dantur, Usi mittuntur εtatim. III. de Selii. raeh. in Cla v. P. I. P. 8. mandato dantur; Uri dimittuntur, vastatim Adeant; vel, mandata dant, lacti dimittuntur, et statim adeunt. Q. Brotier. Mandata dant i ciιiquo mittuntur: statimatiunt: sed π. Ephem. Gottingens. son. 17M. Part. 67. Bison. sinii mandant, Deum, vi miιtuntur, Oratum stratim Adeuntiquae merito abrupta et dura videntur Cl. Txschuehio. Deabilia Ionius amplectitur Ieetionem vulgatam. De conieetura Gudii vide in fino hui. Exe. Aliam Salma sit praetermitto. In tanta lectionum arbitrariarum varietate et discrePantia, cum otiam nihil subii dii in Anonymi, Romuli aliorum qiie sabulis sit. praestat inhaerere vulgato, nisi quod Vs. 21. Pro adeiant eum Sehessero legendum putem , abeunt. Nam ineptum iu AElgatorat statim a detint,' et mori rogantes aditum, o iamiam vidit B mannus, etsi nec sic Iocus certus et indubitatus liaberi posis
470쪽
ait, ita quidem, ut eorum aententia non penitus displi at, quiva. ao. delendum existiment.
Va. M. Canes confusi, subitus quod fuerat fragor. De hoe Ioeo vid. longa Burmanni disputatio, ex qua excerpta dabi. ratis , additis a Burmantio omisaia. In NasS. Pith. Remena. et Vet. Edit. legitur: Canrs, eon ustis subito quod fuerat Ursinus De ii) fragor. Ita Sehes r. Mattiar. Funeo. Pre vost. Desbili nitia; aed eonfusus Iragor stare non potest; ille enim non contunditur, sed confundit et perturbat omnia. Itaque vario solis Iieitant viri docti hune loeum. Gudius, ingeniose monstransertoria originem , coniectura probabili legendum proponit. nes eonfusi, subito i et subitus Aen. II. 692. quod Darat fragor. Quem sequitur Ueinsitis, nisi quod ruerat ') pro fuerat substituerit, probabili otiam lectione . quia hoc verbum sollemne in hae Te est, ut patet ex Virgilii Cui. 35o. ac ruerain terras eaeli fragoν, aliisque loeis, ab I Ieinsio ad Val. Flaee. I. 663. adductis ), ubi et hoc loco utitur. Auerar etiam n tauit ad oram Iibri Salmasius, et Walchius mallet recipi. Atqui fuerat praeserte eupiet, reperiet unde tueatur apud Hein-sium ad Claud. Gigantomaeh. va. 74. Apposita adduxit Schetiferus, eui etiam plaeet eo usi ex Quinetit. Deel. II. Io. nemianem fuisse in domo, quem non fragor ille eonfuderit, ubi paullo Post sequitur, it primum me fragor domus, et valva tui eon . de re gemitus. Benti eius legit: Canes eon si subitus termuralfagor'. Reyente cet. quemadmodum Ovid. Fast. I. 567. acribit, fragor aetheνa terruit ipsum; Cuning hamus, subito quod feret Dagor et ouveriiugius '' ), Canes eonfusus sulito quod faret fragor; Hatilia, e usus sultio quod fueral fragor. An vero fragor essunditur. vi nix, imber et almilia 2 vid. Ovid. I. Μet. 269. et an ita loquuntur poetae 3 Gronouit in emendatione . canet, confusos subitus quos ferarat fragor, vis fit versui et metro, obseruante Burmanno. Sed idem Gmnov. ad Liv. ') nuerat non probat Faber, CL Ueinsii Ep. 73. ad quia non runt fragor. At Hein- Sehoss. in Burm. Sy II. Epp. T. aius monet, discurriι earte, qua v. p. 8a. εq. significatione το ruere nonnum vid. P. III. Phaedri p. quam timi, ita comperto ost, ara. Ed Hal. . t in liri Nasonis a. Mel. Use