장음표시 사용
471쪽
M. C. 45. p. 579. Edit. Drahenb. corrigit, Caner eonfusos
stili ua Beerat fragor. Repente odorem cet. vel , Cianas , seonfia. sos stibitus Beeriai fragor . Iohnsonius edidit et Canes eonfusos subito fecerae fragoo. Repenta eet. Ill. de Sehiraeh. vero em uis dat: Canes, eonfusos subito quos fecerat fragor. Burmanno vnieaplaeet , quemadmodum edidit, Canes eonfusi, subitus quod fuerat fragor. Ita Brotier. et Bipontini. Nam esse, fori. venire fragorem saepe occurrit, et simplicissimum ei videtur. Sie VaI. Haee. II. M . et Virg. Aen. II. 69a. aliosque, quoa laudat Rieliter. in Praef. ad Phaedr. Va. 3O. Non veto dimitti . cerum erueiari fame. Si dimitte Iupitex Iegatos, eur non redierunt 2 eur posteri adhuc exspo.eiant eos 2 Haee dissicultas Burmantium cogit legerer Vos veto dimitti: hoe ierum eruetari fama. Per vos posteriore a. per hos priores Iegatos significari putat. Vt aequentia etiam opinioni auae eoneiliet, reaeribiti
Postoros ita M8S. legatoa interpretatur, qui posteriores missi ruerant. Sed nee ita sublata est omnis dimetillas. Nam de posteriori hus legalia quaestio erat in concilio deorum i eos vero non dimittere, Tegis non esse dixerat Iupiter. Non potest igitue frigi ooa retinuisse. Quare satius est, dimissos quidem dieere 'vigatos, non priores tantum, sed et posteriores; eosdem vero a canibus adhuc exspectari , quod aliquamdiu eerte retenti fuerant, et dimissi quidem, aed, simul etiam
notati grauissime, reditum non maturaueTant, Cum eseam in Mereoxe scrutarentur, et Iegationis suae tam turpem tristom quaeritum ag suos Teserre non auderent. Heusingeri Vide mox.
Va. πι - 36. Multae Editiones, etiam Enrmanniana maior et Bipontina, hune Ioeum ita exhibenti Sie est Ioeutus ante poenam Iupitere a
Noe vat di melle, poenas eulpae imponere.
Sed hoe feretia, pro iudicio praemium so' in Ct. supra V. L. ad Va. Q. Non solunt viri docti
primo aermonem ad legatos canum dirigi , mox converti iterum ad deost quod tamen Taeta vindieat Sehes effusi anta
poenam enim , i. e. anis quam de ea ageretur, Et Constiter nisiue Dii. aut sententiam serrent.
472쪽
Non veto dimitii. verum cruciari fame Ne ventrem eontinere non possint suum. Illi autem , qui miserunt vos tam sutiles, 'Numquam carebunt hominis eontumelia. Ita nunc legatos exspueiant et posteri ' ); MNoutun venire q. v. c. o.
seria alia Tum , in quo solobant
iudices in eonsilium mitti: pro judicio ergo . i. e. Ioeo iudicii, hoc praemium seretis , quod
mox edicam i inde suspensos et attentos, quid sequeretur, DEOa ita alloquituri Non vero dimit i
) Dissi euitas manet, si non voluerit dimitii, quomodo posteri adhuc legatos exspectaTE possint. Quare sero indueox, ut hoo versu Iupiter doternat do duplici legatone, ad se a canibus missa, ut posteriorea vel et dimitti, priores vero ju-hoat dimitti; sed eruciari n. me, et legendum sorter Voriero dimitti: hos verum eruciari fame, Ne Dentrem continere non Possina stium , i. e. vi possint continere ventrem. Famoliet
enim et ieiuni facile eontinent
ventrem r et sane Videmus, saeispe ea nos dissiculter et eum mois Iesita, et maximo ni u cacaro. Torii a poepa Terpicit canes, qui miserunt, qui quoi Iesmanisque nouo et ignoto cani o Mutam veniunt, olfaciunt culum. In line vero tripli et peona senistentiao pro deliciis εunt ius iis- .imae. Primi, qui Iouia vultu porterriti conea earunt Tegiam, dimittuntur, quia venia digni videhantur; sed secundi, qui stultitiam prodiderant, creflenis
do se posse venirem contineTe, at anum odoro multo replerent, aut si non possent continere,
exediderant multo illo odore merdatum saetorem iacile posse vinei, damnantur sarrie, quia ii ieiuni ad regam venissent,
Qui vero miserunt legatos tam suilles , aeternae eontumeliae hominum obnoxii sore pronuntiantur. Et ita hae tabula quasi trea eau fas nobis aperit, cur Canes perpetua sero tame unde etinina fames, quam noster maximiam vocavit, in PT uerbium abiit) exuethniux, eurnitantur maxime in cacando,ot denique cur culum aliorum canum olfaciant. Lurmann. ) In MS. est poιιeros Proposteriores; dixit, ut de secundis legatis, quos vetuit Iupiter dimitii , intolligatur. Certe postori pro illis, qui post ali.
quem munus aliquod ebeunt. et qui suecedunt prioribus, diei , ostendit Porieon. Aniis mad. Histor. Cl. VII. p. 254. et yostera dies, tempus et si
473쪽
ita quidem, ut πs. G. sq. alloquatur Iupiter deos; versu So. canes; versu vero 3 . sq. Iupiter iterum eonvertat sermonem ad deos; πs. 33. ad eanes. Quod cum ferri mihi non posse videretur. Desbillonio duce, ordinem versuum, eo, qrio supra dixi, modo. paullulum immutaui, ita. ut pro utilaato sed Teponerem et, quod roeeperat Desbillonius. Sie enim nextis me lior, neque opus est criticorum emendationibus, lectionibus librorum seriptorum repudia iis . Gudius loeum ita eonstituit a r gatos non Exi regis non dimittere, Noe ost di melle, poenas eulpae imponere:
Stet hoc sae. deero tum J seretis pro iustitia praemium) b)Non cito si. e. non celeriterJ dimitti, verum erueiari fame e Ne ventrem continere non possint suum, Illi a ratem, qui miserunt hos tam suilles, Numquam carebunt hominis contumelia. Mandantur antro i. e. e ceri, vinculis) non dimittuntur atatim d). Ita nune 1 gatot cxapeetana et posteros, Novum venire cum videt, culum olfacit. milia diennior, quae graecedunt prioribus, ita posteri legati hieaunt, qui pxloribus sunt ansse. Mi , quoa superiores vocavit auistea, vel, ut nos, priores; et potuit esse positum pro posteriores , ut saepe gradus illipem utantur. Nase non obis trudo pro eotia, aed ad examen ut Teuocentuet saeile patiar. Logerem vero: Ita nune ligatos exspoelal qui posteros, Nouum venire eum videt, eulum
474쪽
Va. 5. 6. Burmanno non si vero simile . e lubrum contra ae sententiam pronuntiare, et ιε ipsam vocare improbam ; Mee
Phaedri ingenio eonuenire putat, ad denar Forte sunt Verba poeiae, sub hae fabula, ut sere in omnibus, aliquem alii temporia notantis; nam sine dii bio malam gratiam improbus aliquis pro benescio, et rorte alimentis, auctori retralerat. Quare poclia interrogatus sabulae linius sententiam ab alio quodam, ipso respondit, hoe modo, ut forte Iogendum i Bie, veI hine aliquis eum rogaret eaussam facinoris, Respondi: Ne quia d. p. r. Et eleganter, eum in Promythio dixi set, malis auxilium ferre, hic, improbis prodesse, subiicit: qucid maiorem dolorem ex ingrato homine notat ). Ad quae Desbillonius obseruati ,,Atiatud est, aut ego salior, ultra modum philosophari; nam Praeterquam quod hominea aliquando sunt ita peruerat, ut sibia bonis hono fieri nolint, non raro etiam eontingit. Vt improbi et malefiet non modo talea ae esse ultro prosteantur, sed et glorientur: illam ergo stultam peruersitatem responsioni colubrae Phaedrua recte aiungere potuit. Iliaee ego adiungo coniecturam Langii, V. Cl. Dia Aniisori der Sehlanga passanirat, sagi man , weil kein Sehuν a vindere gogen aiah sent inaris nen toird. Allein ieh g nube, das man hey respondit ei nGedan eristriah aetren nitissa, und dos die Antinora dea Diehiara,
werde. Dahεν Di denn Aetna φνῶ niariana nothig. Quibus tamen Apologita et conieeturia eommode supersedere Iieet, quemadmodum poteat intelligi e Nolia tiosiria ad hunc Pham dii Iocum. D Vide supra Notaa va. 6. ad U. Improbis.
475쪽
Vs. Id. Caelum fatigas sordido yeriurio. Videtur haee Io.entio ossendisse Heinsium, qui eellam, ve I vitiatim fatigas soridida penuria corrigebat: eerte eaelum fatigare preenus, et simili nua recte diei mus, et ita millies loquuntur seriptores. Vide praeter alios Iro uultus. ad Properi. II. XVI. 3. sed quomodo perjurio nos leto fatigare possimus eneliam, non facile videt tiae explieatu i nisi ponamus periurum hunc hominem saepe a Diis punitum , nee tamen emendatum per poenas et ut ita quasi satiget deos, qiai toties eoguntur, in unum illum poenas exeriseere: quomodo Iuno fatigata, Hereulis noli erea, dicitur, qui frustra, ut Periret, tot laborea ipsi imposuit, ab Ouidio II. Art. Amat. ΩΙ . et non admodum dissimili modo Tarquinius dieituet fallarissa saeuitiam, a Floro I. I. et Val. Μax. III. III. ext. 5. fatigrare tortorum manus. Nondum tamen mihi in hooloeo plene arilis iacio: sordidum enim periurium negotium niseesait. Seheserua etiam Rob. PMoost) xplieat ob rem vilem. minimam; Tecte quidem, sed an similiter alii umquam Ioeuli 2 an non potitas, qui mercede exigua necepta, peierare non sorismidanti quales tangit Iuvenalis Sat. XI v. xi . Glsus erit te. aris, vendet Veriuria aumma exigua, ubi auaritiam, sitio sordeareeia Seholimstea notavi docet. An peuurium sordidum, quo .ilvaimos quoque hominea saJIunit ut sordidaa preeas apud Tae. I. Anti. 15. Burmann. Suspectus possit esse loeus hie,
eum impium potiua ait periurium. Sed videtur illud in telligera. quod ait ob rem vilem, leuem , sordidamque, i. e.
auaritiam. Solent nempe auari, etiam minimae pecuniolaeeaussa, peieraTe. Iuvenal. Sat. XIV. 2 7. de avaro Ioquetiar Falsus erit testis, vendat perjuria summa exigua. sie alii, ut
non pistem, aliquid hic mutandum. Sehesser. Cf. quae supra
notantur in Not. ad hune versum.
476쪽
Us. 12 - I . II os versus GVetus hoe orgine legi volt a Reges eommemoras. α) Stiperba iactas. 3 Aras frequentas. 4 Nihil laboras. 53 Ego gracium. 6) Te ei rea murum. Dem- Dius Ioeum ita exhibet: h) Reges ecim memoras. Ω) Super etiam iactas. 3) Ego granum. 4 Τe cireum Tura. 53 Aras freqNentas. Q Nihil laboras. Aurinnnntis vero do transpositione veris suum vnietiique judicium alium relinquit; ipso aequitur Editiones vulgata se a) Aegea commemoras. a) Fgo granum. 5 Te circa riturum. 47 Aras frequentas. 5 Nihil laboras. 6) superba iactas. Ita praeter alios Bi pontini. Alii aliter: vid. e. g. Clav. Schirach. P. I. p. ara. Ego quidem non sine
quentium quinque vetati iam facta est a Criticis iurbida et inisse lita, opinor, iratis positio eontra M M. Codd. auctoritatem. Primus anno 159 1 turbauit ipso Pithoeus, inuita sui exemplaxis ieetione, edidit ius tali ordine i a) Regea Commemoras.
laboras. 6J Superba laeta'. Uune aeeuii sunt Rittera husius, Bigaltius in a. et 3. sua Editione: Faber. Sehesserus, Uoogatra. tamaa , Burn annua si alii permulti. Betilletua ab istis paullo
diuersus abiit, nec minus long a veterr aeriptura recPsait. Noa illorum omnium coniecturas . nullo Tationum pondereatissultas, manuscriptoriam exemplarium auctoritati neutiquam esse ante rondax judicaui iniis; et sex illo a versus in eum Teuocauimus Ordinem, quo sdeliter exseriptos editiones Rigallii prima, atque Uanoviensis et Neveletana ipsos repraesentant. In mo, ut hoe modo disponeremur. postulare ' videbatur ipsa orationis eonnexio. Sic enim quaecunque Μtiata iactauit, suo
quaeque Ordine a Formica xolutantiar. Idem aeriaisse meetin spero Gabr. Brotier, quoniam hos versus eodem, ac ego, Cu a
uit ordine disponi. Qui ordo, a Desbillonio constitulus, post Rigialium et Nevoleium , eum nitatiar nuciori late Codicum et ipso Orationis nexu , quem respiciendum ea re frustra negat ei. Lange, reliquis coniecturis omnibus merito praeserondus. Eum-- dem aequuntur praetex Brotierium V. C. Tollitia, Lallematit. Ei ratior Editionis stereot Ipae.
477쪽
Va. 6. Conduxit. Sie optime Iegitiae in MSS. Pith. Rem. testibus Gudio et Brotierio, V. D. Sieque ediderant Pithoous et Rigalaitia in Edit. a. quod amplexi sunt niti erεhimus . qni ex iure, in quo hoc verbum frequens, illustrauit: Ne veletus. Ursinus, multi quo alii. At Moura ius mutauit in condixit quod
et Salmasitis et Sealiger probant , addens r . Simonides enim non eonduxit, sed eonduetus Mat. ' Et hinc Benti eius Io ait, conducitis Pretio. Sed errauit Μeuratus, ignorans vim et usum verbi eondiaeere, quem vindieat Burmannus ad h. l. , Nam et illi, in quae . eondurare dicunt ux, qui certo pretio aliquid L. etendum . aut praehendum in se Teceperunt, ut Featus in Re demtores, ubi et condixerunt alii Iegunt, sed male. Sic apud Cieeronem Div. II. 23. redemtor, qui eolumntim illam de Cotta et Torquais conduxarat faetendam, i. e. eerto pretio iaciendam
Maceperat. In iure nihil Dequentius, ut in L. V. s. vlt. L. M. L. 62. II. Loeat. Conduci. et L. 25. I. 7. ff. eod. ex quibus apparet, eleganter etiam dici eon dueere illum , qui meria cedis et lucti gratia quid laetengum atticipit. Cic. III. ad Q. P. I. a. tum is mihi respondia, se ipsum ejus operis Η. S. AVI. nduetorem fuisse. Et ita contra Ioeare dicitur, qui quid faetendum certa mereedo alii x aist L. 5. I. de Praescr. veth. Et ita hie seopas loeauimarmen laetendum , vel seriabendum i Simonides eonduxit. Ehooe apparet, quod mox dicatur Simonides opus approbasse, quod conductores debebant facere, post Pexsectum opus, ut patet ex L. M. et 56. et M. l. a. n. Loeat. Nee eo gebatur approbare, nisi conduxisset, et mercedem vellet praere. Et hine ex formula sollemni in Iciis eatione eonductione saepe haec verba addebantur, opus approbauit. Lepide et salse vero verbo eondiaxia utitur Phaedrus, quo simuI notet sordes Simonidia, qui mercenariam exertebat
poesin, ut supra F. XXI. vidimus, et qnod multi in Simoni dono lata erunt. Eodem modo Tonducti testas Ovid. I. Amor. X. 37.
Hiaee adde supra Notas ad' h. v. Nihilo secius eoncitati praeserunt Rigallina in Edit. a. Faber, Hoogatrat. Maii ax. Danet. Leonhaid. Richter. Sehesse T.
478쪽
Uarius, Lallem ant. Didol. Disponti n. da quo vide Biaman. num , multia eontra uaritim dispulantem. Obsemat enim, praeistoe alia, vir doctust ri Condicere est quidem con tit aere, pa-etaei , ut multia docuit Gronou. I. Obs. I. sed plerumqtie vltro, sponte in ae suscipere, vel alicui promittere nolat, ut eoeniam condieara , diem , operam et similiar vide Riit oratius. adsequentia va. 35. iad coenam Πύhi ρ mille. Sed τω eon dueera additur pretior ut lite, sic etiam in I. 35. I. I. g. locati, eerto pretio eonductus. Sed numquam pretio, vel mereedere eondieera
Iegi, nec puto ex genio L. L. id posse dici, nee Ioeua Plinii,
quem ad dueit IIarius, hiae facit. - Praeterea illis, qui eon. dixit praeserunt, probandum esset, Latine diei, eondixit eerio protio, va seribereti sed condicere nomen sere habet adiuneium, non verbum , Ut induetas eoenam cet. cum conducera Deiendiam, vel en fiat aliquid, ait obvium. ε vs. 8. Vtus poetae, vit moris est, licentia. Varie exhibent 1ibaei sexipti hune Ioeum. In NIM. Perotii legitur: Vstis poea mora et licentia est, pro , osus poetae mora est et lieentia. Steolim odidi, improbante Censore docto, in Ephem. Noximb. ann. a M. Partio. 99. p. 8O6. Placebat tamen hase loelio Heu attigero, et recepere Lalle mant. Brotier. Jordetis. Non eon. lentus vero hae acriptura Bumannua legendum proponebat ryaus poeta mora est ea tirantia. In MSs. Pith. Rem . et Edit. Vet. et Bittersitusii, est, Vsus poetae moris est lieoniid. Hine mendatum, mus poetae, υι moris est, lirantia. Ita legunt permulti; sicque locum expeditum putat ei. Traehue a. Ne qtie propterea cum Brotiori est o lectio reiicianda est, quia L. V. F. I. 3. Phaedrus dica τι mos est, .non, si moria. Locoetiim eitato est, vi mos est uigi, non, ut mos est. Vulgatum vero interpretantur: mus licenιia poetae, Ni moris est et etsi nonnulli, Ut Ursinus , et Ou exingiua est reserant ad Datis, quod non est necesse; eum sub tistis faelle sublutelligi possit. Alii alia tentant. Benticius post Bittershusia mi Vsus poetamo is est lirantia, in qua lectione IIario displicet lieantia morti. Ioa aequi lux Deabillonius. Heinatus, poetiei est moris tiaenei . in qua emendatione numeroa inauauea sibi aeeidere satelux Ha.
xius; Burmannus , mus , poeιaa i. e. poetis; vid. L. IU. XIII. I. Ovid. II. Trist. 5π.) si muris est Iieantia; vel, mus, poeιαε simonidis ιι mos erat, lirantia. Utine enim praeei. puum morem fuisse Simonidi , tesiis est Sehol. Pind. IV. Nem. 6o. Salmas tua et risin. hemius Matinguunt, Vatia, poe.
479쪽
lae , ut moris, est liearitia: Gudius vero eoniicit, mus poetici moris est licentia, in qua Iectione Burmannua numeros turbari eoniendit: Walellius, Vsu poetae, ut moris est, licentiae, quod explicat, eum poetarum licentia, ut alias moria est, uteretur. Grono v. Vrsin. et Sehesier. Qua poeta, Ut moris, est tirantia; Tolliust mus , poetis ut mos est, ileentia et Bi pontini post Ba
mann ut i , Imus, poetae τι moris est, licentia. In tanta eon.
ieeturarum diuersitate praestat. inhaeiere vulgato, nisi quia taliua ducat, Ieetionem MSS. Perott. ampleeti. Us. 33. Quorum sunt laudes duae. Si e legitur in libria aeriptis, Pith. Rem. Ita edideriant Bitteratius. Nevelet. Fab. Bigali. iti M. a. Ursin. Santoroe. Danet. Waleb. Brotior. Desiabillonius. At Sehesia rus reponit laudis duae, ut ait sensust illi quorum sunt duae reliquae partes laudationis, Teddent tibi quod postulas, ego enim quod pactus lum pro mea parte solui. Sehesuro obsecuti sunt plurimi, etiam Burmannus, Dipontini, et placet Taschuehio V. Cl. eum laudes ait Temo tua. Sed Fa her iegit et interpungit r Dii, inquit, reddent, quorum sunt
laudes. dtio. In MS. Perott. quem aequuntur Sanadon. et Philippus, I gitur, quorum sunt parte/ dtiae; ut oli Ira coniecerat Benil ejus: etsi in textum Tecepisset, quorum sunt laudis duae. Equidem aecedo Deabillonio, lectionem Codicum atrenue tuenti. Ia voro obseruat hae ea , Faber ad h. I. Mendum, inquit. Dodissimum et a nemina tamen , quod mecum mireris , ianimndis uorsum. Gudiua, autem Laudes duae, soloeeismus. Sehesserus quoqtiei Laudes duas I Quid y an ergo niamerantur et laud sp
Talibus hominum eruditorum iudieiis deterriti, hane M M. Codieum 1eetionem Critici post Fabrum fere omnes repudia. Tunt; ae plerique coniecturam Schesseri, lauris duae, legentia Leeeperunt, monueruntque, debera hoc de duabus laudia Simo ni deae partibus intelligit quae prosecto loquendi formula et in elegans, et dura, et parum latina mihi videtur; praesertim
eum vox, parrem, tantummodo PTaecesserit, et altius etiam illa repetenda sit. Ego vero antiquam lectionem esse r sineniadum censeo; et subesse neque mendum, neque soloecismum
ullum puto: et laudes hic, si pro laudationibus. Ut ratio iubet,aeeipiantur, numerari posse existimo. Nam Quintiliantis, Iust.
Or. L. III. C. 7. Laudatione I sunebres Romanorum ot Laudeadeorum virorumque, quoa priora tempora tulerunt, ad unum idemque gentia eloquentiae reuocat; neque ibidem per latidem
Hereulis aliud, quam eius Laudationem intelligit. Itaque Si-
480쪽
monides Latigem, a so seri pin m. tui se. v ni eam eredigit; at Seopas tres fuisse scriptas eontendebat, unam sibi, alteram Castori, Politiei tertiam; quamobrem duas mereodis partes ab ulla rate reddendas, ad quos Atiao iati dea portitiorent. Faber volebat Toponit Illi . inquit, radu. ni. quorum stina laudes, duo. Et hoc paeto mendum, a so excogitatum, tolli existimabat. Sed ex eo qua ri potuissor, an non ibi duas laudes ess ni meiseessario intolligendas , ubi duae numero essent personae, quae Iaudem a epis,ent suam euiqDe eonuenientem ; cum praesertim non ambigeretur, quin alicui tertio sua quoque propria aeripia laus sitisset. Dolebrati, quod sol tis ita sentire mihi vid oreret at non sine quodam sensu laetitiae vidi tandem ita Editione Phaedri elegantissima, quae typis I. Barbore nitidis anno I 83. Parisiis excusa est, animaduertisse Gabii elem Brotier, reete et Latino aeriptum ab auetore nostro suisse, Laudes duae, pro eo quod Gallice dieitur, detix elo s. Va. 34. Vertim vir ne irais almissum te seni inm. Uune Io- eum Varie , sed sine nec ssitato, sollieitant Critiei. Libri aeripti. M M. itth. Rem . et Edii. vet. habent, Vorum aer nairate re dimissum sentiam . pro quo in Edilt. Bigali. a. Fabri, Sehess. Leonti. Freinshem. Uoogatrat. Bielit. M a utar. Waleli. Philip p. est, Verum ne i. d. t. s. Sed ut ne, quod in Μs. Rem . inueniri. diserte testatur Gudius, rectum est. Vid. Not. ad h. v. Tuoiur etiam miti ad Grat. Cyneg. Vs. 24O. P. 196. Murmannuo ,,posset, inquil, et legi. Vertim ut ne ingνnte radimissum censensi et ita video otiam Ueinsium iti Ep. VIII. ad Sehesser. cenauisse, qui otiam alteram ipsi eonieeturam exiseutiendam dat, verum ut ne irarum dimisisse censeas, aeruans utrobique it ne, quod est in JUSS. ε Bonileius eoniicit, Verum .i na irate te dimissum censeas et II imiua varo praeter alia modo memorata, Verum ne ingrate te dimissum senitas et vid. Noti iaEdit. B m. c. Not. Var. Heus ingerus praestare omnibus hiseoni elutis statuit Perott. Cod. 1 etionem: Varum ut sine irrita dimissum te sentianι, pro . Veνum tir sina ira te dimissum senistiani. hoe sensu, ut ait Burmannus, ne Castores sontiant, me inuidisso landibus eorum , aut te ideo ita tum dimisisse. Natio Ieetionem auae etiam coniecturae Burmarinus praeferre non do bitat: Censor doetna vero in Ephem. Gotting. ann. 1781. T. I. Partie. 5 I. istam MS. Poroti. Ioetionem censet osse genuinam; et placet Sehuirio V. D. Quam tamen ut recipiam, ego quidem nondum possum adduci; etsi mallem legere eum