장음표시 사용
41쪽
quis .de indureria aliquid ignorare affectat, ut libesct peccet : alia est crassa & supina, si quis directe quidem non affectet ignorare, debitam. tamen diligentiamaron adhibeat , ut ignorantiam devitet . 5. Ignorantia ratione objecti, alia est juris seu praecepti, quando quis degem ignorat: alia est facti, quando quis legem sciens,
nescit, Se contra eam agere. 4. Ignorantia in ordine actionis, alia est antecedens, quae nullo modo est voli-
. ta, & tamen est causa volendi id, quod quis alioqui unon vellet; .uti quando Jacob ad Liam accessit: haec ignorantia est invincibilis: alia est concomitans, quae actionem concomitatur, ita ut non sit causa illius , quia actio adhuc fieret, licet ignorantia abesset: talis est ignorantia illius, qui hostem occidit, ratus, esse seram pila tamen est dispositus, ut licet Scivisset esse hostem , tamen Occidisset: alia est consequens, quae a voluntate directe vel indirecte volita est, estque vincibilis. g. 429. I. Ignorantia antecedens causat involuntarium ia aut simpliciter: nam opus ex is norantia antecedente factum isti , sine cognitione, quoad circumstantias est ignoratum .,oo,ια- & eSt contra inclinationem actualem, habitualem , & arium. interpretativam agentis ; non enim vellet, si ignorantia
abesset: ergo est simpliciter involuntarium g. 22. ).conem Ignorantia concomitans nec voluntarium nec invo-miraus luntarium facit. Scilicet opus ex hac ignorantia factum uti nec Volitum est in se, cum supponatur invincibiliterriti . ignoratum; nec in Sua causa, nimirum ipsa ignorantia,
e -- cum nullatenus vosita sit : ergo non est voluntarium
is g. 421. ) . Deinde hoc opus non est contra inclinati
nem. agentis; perinde enim fieret, si cognitio adesset: ergo non est involuntarium Saltem positive g. 422. . , sed tantum negative, seu non voluntarium, quia fit sine cognitione requisita ad voluntarium. i cois e. 5. Ignorantia verq consequens non assectata facit opus εὐ- simpliciter voluntarium , & involuntarium secundum παμπω -- aflectata autem facit opus voluntarium. Qui enim
ON; ι ' causam , vult effectum illius. Sed agens ex igno
ser,eatis. Tantia conSequente non affectata vult ' causam 429. π tuu - Schol. . Ergo vult effectum, adeoque opus est simpsi- ..isistiis citer Voluntarium. Deinde actio, quae fit ex ignotantia stata. pure consequente, fit contra aliquam voluntatis propensionem ; qui enim ex tali ignorantia agit, sic affectus esse censetur, ut seclusa ignorantia non ageret id, quod
agit; uti cum quis sine sufficiente diligentia praemissa occidit amicum, ratus , se seram occidere- ergo facit
opus involuntarium secundum quid g. 4eti. Schol. γ. Denique ignorastita non assemtur, nisi ut homo libe- Iius peceet: ergo ignorantia affectata sacit, ut actio,
42쪽
Do Actiἴus fumanis. iremae ardentius quaeritur, magis sit voluntaria g. 42ci. Schol. .
corollar. Praes. Imo. Ignorantia antecedens omnino Rermexcusat a peccato: concomitans nec omnino edicusat, V ' venec aecusat de peccato: unde qui occidit hostem, pu- ε' με 'rans invincibiliter esse seram, manet quidem reus homicidii interni propter malam voluntatem occidendi inimi. cum, si cognovisset: excusatur tamen ab homicidio ex. Ierno, & a pse is ac censuris, quia Opus externum non est voluntarium. Consequens accusat de peccato; minuit tamen voluntarium secundum quid eo magis , quo levior fuerit , ita ut etiam ex mortali de se veniale faciat . ado. Ignorantia & negligentia sciendi illa , quae scire praeceptum est, est speciale peccatum illi virtuti oppositum , quae in illarum rerum cognitione versatur: sic agnorantia rerum fidei, est peccatum fidei oppositum: ξgnorantia vero rerum per se non praeceptarum, Sed tantum ver accidens in ordine ad opus praeceptum vel prohibitum, non est speciale peccatum, sed speciem accipit a legis transgressione, cujus causam vel periculum
praebet: sic vincibilis ignorantia, an sit dies jejunii, quo quis carnes edit, spectat ad peccatum intempe-
S o. Actus humanus a voluntate cum praevia co- L derassgnitione procedit g. 42ο. 42 r. ); cum vero intellectus
non eadem semper objecta consideret, sed ex unius cO- gnitione ad .notitiam alterius progrediatur, & sic volun- ratem modo ad hujus, modo ad illius amorem exciret: imo in eodem objecto modo sensuum impetu abreptus
bonum confuse repraesentet, mox sedatiS Sensuum motibus nullum honum adesse cognoscat, .S sic voluntatem diversimode impellat; adeoque intellectus in cognoscendo & judicando sit universalis, & voluntas ad omne ει universale bonum extendatur: hinc resultat in voluntate dominium super suos actus, ae jus de illis ad nurum disponendi, quod dicitur Liberum arbitrium, cujus actus est Electio: licet enim voluntas in bonum sibi ab intellectu propositum seratur, quia tamen ad omne bonum se extendit, nec ab uno tantum determinatur, in amora primi boni semper in disterens erit, ut ab ejus amore ad aliud bonum convertatur: imo quando unum bonum elegit, nunquam ita illo satiabitur, ut aliud bonum appetere, vel electum respuere non possit. Igitur Liberum arbitrium Seu LMertas est facultas, quae positis omnibus ad agendum praerequisitis, potest agere vel
Schol. I. Libertas varie accipi potest. r. Ρro Iibertate LMbera sis pracat' & dicitur Iibertas gratiae, ad Rom. 6. v.
43쪽
2. Pro Iibertate a miseriis, & dicitur libertas gIopia j a Bona. 8. υ. 2I. 3. Pro lisertate a legis obligatione, &dicitur libertas exemptionis oe privilegii. 4. Pro liber tale a coactione, & dicitur spontaneitas seu tabentia quae reperitur in omnibus nulla externa vi compulsis , sed ex inclinatione quamvis necessitante agentibus; quaeque proinde etiam brutis & rebus inanimatis competit. 5.
Pro libertate a necessitate, quae est immunitas non SO
lum a coactione, sed etiam a naturali instinctu & deter minatione ad unum, Sine potentia ad oppositum; qua libertate paudet , qui potest velle & non vesta, hoc vehillud velle. Dicitur haec Libertas indifferentiae , quia est ad opposita; estque duplex: Libertas exercitii Seu conatradiditonis est ad actum, & ejus omissionem, qua quis agere , & non agere Potest. Ligerias specificatio nis est ad actus specie diversos, qui si sint contrarii, dicitur Contrarietatis, uti odisse & amare : si vero disparati, uti orare vel studere, dicitur Libertas disparitatis. 'Sofol. I. Sicuti multiplex est libertatis aeceptio, it
etiam necessitatis. I. Alia est necessitas coaectionis, id est violentiae exterior inductio. 2. Alia est necessitas snclinationis, vel naturalis, proveniens e* principio intrinseco ad unum naturaliter determinanis. 5. Alia est
necessitas antecedens absoluta, & consequentis , quas
vel rationis & voluntatis usum antecedit, uti motus primo primi, & vocatur involuntaria & indeliberata ἡvel quae, licet sit delibergia, Sic tamen voluntatis conis sensum indeclinabili te antecedit, ut eum invincibiliter
exprimat . 4. Alia est necessitas consequens i conditis. nata & consequentiae, quae Sequitur ex aliqua suppositio
ne, & in agente libero exercitium libertatis demonstrat :tali necessitate necesse est, me loqui, si ad loquendum me determinaverim. 5. Alia est necessitas specificatio nis ad objectum, & exercitii ad actum 6. Alia est necessitas perpetua, alia transiens. 7. 4lia eSt necessitas
p sica, seu naturalis determinatio ad unum: alia moralis, seu summa dissicultus Operandi bonum & abstinendi a malo ob habitus inveteratos. Sehol. 5. Radix Iibertatis duplex est: alia est extrin seca, scilicet summa emcacia Divina voluntatis: cum enim Deus sit causa universalissima totius entis, &omnium ejus modorum, inter quos etiam est libertas, haec ab emcacia Divinae voluntatis tamquam a radice extrinseca profluit. Alia est antrinseca, quae iterum triplex est. Prima est remota, ns mirum spiritu a litas animae . Secunda & propinquior est universalitas intellectus in congnoscendo & judicando. Tertia est proxima, Seu an
44쪽
'plitudo & capacitas voluntatis ad omne, & universala bonum. Hinc libertas originative & regulative est ab intellectu, a cujus cognitione oritur indifferentia; sor-
maliter vero est a Voluntate, quae sola est electiva.
Porro ut libertas sit potentia agendi, vel non agendi, debent adesse omnia ad agendum etiam tempore praerequisita ita ut cum illis non solum possit componi potenti Η non agendi, quod est sensus divisus, sed etiam non actus, quod est Sensus compositus: si vero praerequisita tantum natura, & causalitate intelligantur, inter quae est molio Divina, non potest agere & non agere in sensu composito, Sed tantum in sensu diviso, quia cum p requisitis natura tantum ad adsum nequit componi non actus, bene Vero potentia expedita non agendi, & quidem proxima, id est talis, quae absque ulla mutatione ex parte sui hoc vel illud agere potest. 'g. 45 i. Homo lapsus non solum a coactione,' sed etiam Roma a necessitate liber est. Ita docet Primo S. Scriptura, νε . - Gen. 4. υ. I. Nonne si bene egeris, recipies, si autem '; ... male, statim in foribus peccatum aderit Z Sed sti, te , erit appetitus ejus, oe tu dominaberis illitis. Ubi Lutherus male Nertit: An non est sic ' si tu pius es, tune es acceptus I si autem non pius es, tunc quiescit pecca- eum ante ianuam i sed non permitte illi Suam υolun- . .
Iatem, sed reg=ra super ii P. Certe verum a uri in li-phil significat sonum agere, non vero pium esse. Item verbum nrtu si m significat etiam recipere, uti Lutherus ipse vertit, Esth. 2. υ'. IS. & d argum Ieroso Winita- Iaum: 'se solo autem sine addito nunquam significat acceptum esse. Deinde verbuin inon a significat
appetitum, Cori Vero υoluntatem unam. Ex hoc textu
patet, quod Cain suerit in statu naturae lapsae, & peccator, uti etiam conStat ex υ. 5. & Sap. lo. υ. 5. Sed hic habuit libertatem indiffer tiar ad vitandum malum& eligendum bonum cum gratia Dei: tum quia alias eum frustra interrogaret Deus et Quare iratus es 8 SP necessario iratus suisset: tum quia Deus promittit sub conditione: Si bene egeris, recipies s & minature si .
autem maIe , stratim in foribus peccatum aderit . Igitur in potestate Cain erat , bene vel male agere; alioquin si necessario ageret, fruStra conditio apponeretur:
tum quia dicitur: Sub te erit appetitus ejus, scilicet mccati, cujus paullo ante mentio secta fuit: Et tu δε-n inaberis illius. Ergo hic appetitus non necessitat, & im statu naturae lapsae datur facultas dominandi appeti-
tui, & tentationibus resistendi ; id quod clarius explicat
versio Arabicas: In eDEctione tua appetitus ejus. Et Targum derosolymitauum: In manum /uam τradidi pol
45쪽
statem concupiscentiae tuae, c, tu dominare et , sλε 'ad bonum, a iis ad malum. Nec Obstat, quod in Hebraiia. co & Graeco legatur: te conυemii ρius: id est, tu appetitus dominaberis Abeli: nam nNstri peccatiam est
generis taminini, adeoque ly HIius a quod est generis
musculini, non ad peccatum , sed Abeleni referri debet. Verum citata verba : Sub te erae aversius e us, Saltem quoad sensum in Hebraico habentur, & Lutherus ipse vertit : Non permitte illi υoluntatem. Deinde in sequentibus : Tu ominaberis illius, clare libertus indistereniatiar asseritur, Quod vero sermo Sit de dominio appetitus, & peccati, non vero Auelis, quasi vero Deus Catiano promitteret, quod prae Abele mansurus sit primo genitus ; patet, tum quia ita intelligunt LXX. teste S. Augustino I. I 5. de Ciυ. c. 7. Tu dominaberis illius, nunquid fratris Ζ absit: cujus igitur, nisi peccati Z tum quia relativum ejus, illius referri debet ad id , de quo Deus antea locutus fuerat; sed de Deccato, non vero de Abele sermo erat. Denique ly' nudiri contra communem regulam etiam generis masculini esse, ostendit tum adiunctum participium masculinum , cuhans in fortu bus et tum quia . Leυ. 4. - 24. habetur nydri Mn pem catum ipse Rursus Ios. 24. υ. I 5. dicitur: optio vosi datur: eligite lodie quod placet, cui se ire potissimiam debeatis. Se ubi est electio , est libertas indisserentiae,& servire Deo est actus bonus; & v. 18. Israelitae eie- gerent servire Deo: & Deut. 5o. υ. Ici. ΜοySes cadum.& terraria invocat, quod possint Israelitae eligere bonunr& malum. Ergo datur libertas indisterentiae. Non obstat, quod optio tantum proponarur Nam etiam ab Israelitis facta esse dicitur υ. i 8. & quidem ex ratione
quia Deus eduxit eos de aegypto: imo etiam de
cultu interno, v. 24. Obedientes erimus praeceptis ejus, quae praecepta erant de cultu interno: ut timerexit eum G semirent ei perfecto cordes rissimo. Lutherus fs deliter, is legitime. Item Eccli. 1 5. υ. I 4. Detis ab initio eonstι tuti homiuem, edi reliquit eum in manu eonsilii sui . υ. I 5. Adjecit mandata praecepta sua
v. I 6. Si volueris mandata servare, . conservabuiat te .
ris , porrιge manum tuam . υ. I 8. Ante hominem et itas mors , bonum in malum, quod placuerit eis das tur illi. Hic Sermo est non de statu naturae integrae sed lapsae; nam υ. i6. dicitur ad hominem praesentem: Si Do ueris 9 & v. i8. in futuro: Dabitur illi: & Ecclesiasticus agit cum blasphemis Deum peccatorum suo rum Auctorem facientibus. Sermo est etiam de bona
lupernaturali , quale est sp vire Deo. Baec omnia con
46쪽
sita 1 at versio Arabica, quae legit: Dominus creaυit όο-mines ab initio saeculi, eis Me potestatem dedit in scias ipsorum υoluntates. Et Syriaca legit: Detis ab initio ereavit homines, oe . commiste eos proprio ipsortim ar-b trio. Hinc Eccli. 5 I. v. Io. dicitur: Qui potuit tran-gredi, s non est transgre sus, facere maia, s non se eit. Bruchnerus haec male legit per interrogationem ν& de bono naturali peSSime exponit, cum Sit contra contextum, & vincere tentationes sit honum Supernatu tale. Similia habentur in N. T. Matii. 25. m. 57. Quo ties Dotai congregare filios tuos . . . oe no isti Z I. Ad
Cor. . Quod vult, faciati peccat, s utibae ..... non latens necessitatem , potestatem autem habens suae voIuntatis . Secuηλ. I ridentinum sess. 6. can. 4
definit: Δ dixerit Iiserum fominis arbitrium
Deo motum oe excitatum, nihil cooperari, assentiendo Deo excitanti, atque vocanti s anallema sit. Et 5. S; libertim hominis arbitrium post Adae peccatum omissianu V extinctum esse dixerit, remioIo titulo, inro tituItim sine re, figmen um denique Satana inυeesium in Ecclesiam; anathema sit. Hic non
solum Protestantium , sed etiam Jansenti error damnatures qui docet, peccatores dominante concupiscentia in malum necessario abripi, & justos in bonum rapient superiori gratia t. I. 1. 552. Scho I. I. g. 36O. Schol. I.), unde non manet electio: docet, non posse hominem velle resistere gratiae efficaciter moventi, quia habet li- . tatam se cultatem, cum destituatur opposita superiori delectatione necessaria , ut voluntas possit velle opposi
tum floc. cit. & g. 555. docet, liberum arbitrium ii r
homine lapso periisse l. 5. de stat. nat. laps. c. s. docet denique, voluntatem tantum se passive habere respectu
boni formaliter svmpti cum victrici delectationi resistere non possit stoc. cit. . Tertio. Confirmatur dogma n strum a PP. quorum longum catalogum texit sellar minus I. 5. de 3rat. O lib. arbitr. c. 25. & antiquiores videri possunt m mea Analysi PΡ. Sufficiat nobis S. Augustinus & S. Thomas, ad quos adversarii maxime provocant. S. Augustinus in I. de grat. oe lib. arbitr. expresse probat, utrumque debere admitti. Et I. r. ad Bonis c. 2. ait: Quis nostrum dicat, quod primi homi nas peccato perierit liberum arbitritim de humano genere P Sane S. D. nulli bi necessitatem voluntariam ac mutabilem a Jan senistis inventam t. i. g. 552. Schol. I. admittit, cum I. de nat. ει graei. c. 65. Omnem neceSSi- ' talem excludat; & I. I. Ee n t. e 3. Pelagianam definitionem libertatis, omnem necessitatem etiam Voluntariam,
di mutabilem juxta ipsoa Japsentitas excludentem: δῖ'
47쪽
probet. Et S. Thomas I. I. coni. gent. c. 68. ait: Dominium, qMod habet voluntas super suos actus, per quod in ejus est potestate velis, vel non υelis, excludit δε- terminationem virtutis ad unum , O υiolentiam causae exterius a gentis .Vid. TOurnely tr. de Deo. Quarto. Ratio a priori est : Homo gaudet intellectu, & ideo universales ideas potest concipere, id est rerum similitudines in aliqua essentia convenientes. Quando ergo agendum est, & homo concipit bonum in genere, prout a vero & apparente abstrahit, ab uno non potius, quam ab altero determinatur, consequenter hoc vel illud voluntati proponere, & voluntas hoc vel illud eligere, agere vel non agere, adeoque libere se determinare potest g. 45ο. ). Deinde quando homo sciens & volens
agit, oppositum ejus, ut vel ab actione cesset, vel contrarium operetur, non est absolute impossibile, quia supponitur, nullam contradictionem involvere. Ergo agere vel non agere, hoc vel illud agere potest; consequenter liber erit, etiam post lapsum, quia naturam intellectualem non perdidit. Ratio a posteriori est, quia si homo non esset liber libertate indifferentiar, frustra darentur consilia, exhortationes, praecepta, prohibitiones, praemia & poenae, quae omnia necessariam determinationem ad unum respuunt. ,eama , SchoI. I. Libertatem indisssirentiae seu a necessitate neo
otbφη - garunt olim Stoici, fato: Astrologi , influxui syderum :
. In Manichaei, duplici animae in homine bonae & malae,
quarum una alteram necessario impellit, omnia adscri-Mm . bentes. Novatores liberum hominis arbitrium saltem in rebus supernaturaIibus ad salutem necessariis negant, &Lutheranorum circa hoc systema D. Schuberi ita exponit in Th oI. Pol. p. 4. cap. 6. & Co . Theol. p. 4. c. 4. mo. Ρer liberum arbitrium intelliguntur vires, bonum agendi, & malum fugiendi . Unde ad illud et . spectat recta cognitio boni & mali; & motivorum , bonum volendi, & malum nciendi, & talis dispositio seu relatio
voluntatis ad intellectum, ut voluntas ejus judicia practica sequatur, bonumque cognitum appetat, & malum cognitum βversetur .. Quare Stio. liberum arbitrium a. potentiis animae passivis disteri, quia vires denotat aliquid ex seipso agendi, & non debet consendi cum viribus resistendi, seu impediendi conversionem ; nam haec ab ignorantia , erroribus, & praejudiciis rectar cognitioni contrariis oritur , item ex dispositione voluntatis ad malum, ac impotentia naturali vel sponte contracta meliorem cognitionem sequendi. E contra liberum arbitrium , & rectam cognitionem, & justam voluntatis de
pendentiam ab intellectu involvit. Oo. Igitur fieri po- .
48쪽
test, ni re&pectu alicujus generis bonorum & malorum adsit liberum arbitrium, respectu alterius generis desit; bona enim & mala diversa sunt; . alia homo ex suis principiis cognoscere potest, alia vero non. Hinc Sto. distinguendum est inter libertatem & liberum arbitrium: libertas generalius accepta est essentialis dispositio animae flexionem per motiva recipiendi , sive . Sint naturalia sive spiritualia . vi supernaturali praedita. 6to. . HOC genus libertatis duas sub se species continet, scilicet di-hertatem naturalem, seu potentiam bonum & malum ex principiis naturalibus cognoscendi, & dispositionem naturalem, hanc cognitionem sequendi, quae libertas non differt a libero arbitrio: & libertatem spiritualem, quae est dispositio per gratiam Spiritus S. collata, bonum ex quocumque principio & motivo volens, & ma luna fugiendi; quae libertas non est liberum arbitrium, sed arbitrium Servum. Imo mo. in rebus spiritualibus, scilicet fide in Christum, & operibus bonis, in .homine Iapso non datur ob peccatum originale , quod sustulit potentiam bene operandi, & Justam relationem . Voluntatis ad intellectum, & voluntatem habituali dispositione ad malum corrupit, ita. ut sola sensuum Volupta is ducatur. Nihilominus 8υo. per regenerationem , quae e8t
fidei productio, liberum arbitrio restituitur , quatenuS Spiritus S. per verbum suum intellediu in illuminat, &de coelestibus veritatibus convincit, & voluntatem movet, ut sensim illi spiritualia placeant : & quia haec fides est mutatio moralis, est actus liber, id est spontaneus, qui ab intel lectu illuminato procedit, non vi coacto, & sic in homine lapso datur tantum quo ad Spiritualia libertas a coactione seu spontaneitas. 9uo. In rebus vero naturalibus oeconomicis, politicis, & quae ad felicitatem hujus vitae & externum Dei cultum feedlant, datur quidem libertas indisterentia, . ob ignorantiam tamen intellectus, & vehementi h affectuum valde infr-ma . Hoc systema ex dictis sal talis arguitur. Schol. I. Jansenius duo in libertate distinguit. I. Ejus Duronia substantiam & essentiam, ad quam susticere putat vo- εν m
luntarium persectum, quod fit ex persecta cognitione, li-:
cet sit neceSsarium . 2. Statum accidentalem hujus vitae, qui postulat, ut homo in hac vita. flexibilis sit ad Lbonum & malum, illique non immobiliter astaxus: unde licet sub dominante cupiditate coelesti necessario ad bonum, i sub terrena vero ad malum raptetur, & determinatus sit; quia tamen semper ad bonum & malum flexibilis est, liber dici potest: licet enim stantibus t praesentibus circumstantiis relative ad vim oppositam superioris delectationis necessitas vinci non possit, in
49쪽
aliis tamen circumstantiis vinci potest. Haec ex dictis maxime t. i. g. 552. , & dicendis adhuc resu-
solvun. Schol. 5. Contra libertatem hominis in statu naturaetur ρυς' lapsae adversarii objiciunt: I. Cain non habuit liberta '' ε' tem in supernaturalibus, quia fuit semus peccati,
ex maligno erat s I. Joan. 5. υ. II. & spiritualiter mortuus. Et Ier. Io. dicitur : Non est in homine υia ejus jnec υiri est, ut ambulet, oe dirigat gressus suos.
Resp. Cainum in spiritualibus liberum fuisse, patet ex υ. 7. Si bene egeris, recipies, ubi agitur de actione supernaturali bonae Oblationis. Servus peccati non habet quidem libertatem a peccato , bene Vero a necessitate Cain ex maligno erat libere, non necessario . Spiritualiter mortuus non habet facultatem ad supernaturalia ex se, sed ex gratia; nam in peccatore fides manet. Deinnique homo non habet in sua potestate vias suas quoad executionem & exitum , bene vero quoad intentionem, propositum , & mediorum electionem , supposito auxilio Dei. II. Ad Rom. 7. dicitur : Non quod υolo bonum, hoc ago. Et ad Rom. 9. Νon est υolentis, id est velle ,
neque currentis, Scilicet currere, sed miserentis Dei oneo. In primo loco S. Paulus loquitur de appetitus sensitivi motibus, non vero de consensu, qui nobis liberest. Alter locus non debet intelligi, quasi homo non velit, nec currat liboro arbitrio; sed quia non vult , nisi' moveatur, & juvetur a Deo primo motore. III. S. Augustinus in Euch. o. 5. ait: Libero arbitrio mala utens homo, O se perdidit oe ipsum . Similia. habeas
ep. Io 7. Et I. I. de pers justit. c. 5. ait : Sectita est peccantem dura peccandi necessitas. Et in opere condi.
Iul. totus est, ut impugnet libertatem indifferentiae tamquam basim totius haeresis Pelagianae. Resp. S. Augustinus in Ench. loquitur contra PelagianOP negantes pec-'catum originale, & volentes, liberum arbitrium per peccatum non esse debilitatum: hinc S. Augustinus contra eos probat, liberum arbitrium amissum esse per peccatum Adae, non quasi esset extinctum quoaci suta tantiam, sed quia deterius factum est, & quoad bonum debilitatum . In I. de pere. Grast. loquitur S. D. de necessitate morali, id est , magna dissicultate a peccato
abstinendia vel loquitur de necessitate peccandi indeterminata , secundum quam peccata dicuntur necessaria , quia in statu naturae lapsae omnia collective. vitari non possunt. Quae necessitas non ossicit libertati, quae circa particularia determinate versatur. Denique impugnat libertatem indifferentiae in sensu Pelagianoruin volentium , eam per peccatum Originale nullatenus esse sauciata n1 ι
50쪽
non vero in sensu Cat olicorum, qui gratiae necessitatem ab bonum usum liberi arbitrii astruebant . Schol. 4. Certum est de fide, hominem in statu n, A. Asturae lapsae gaudere libertate indifferentiae, Seu a neceSSi- itate : sed nonnulli etiam Theologi Catholici putant,
hanc indisterentiam non spectare ad essentiam liberi ar- reqvit bii xii in omni statu ; sed libertatem libero arbitrio es- 'r in
sentialem , quae illi in omni statu competit, esse praeci- 2, 'se libertatem a coactione, Seu spontaneitatem cum persecta cognitione. Nos dicimus imo. Veram & essenti lem libertatem arbitrii consistere in immunitate a necessitate, & indisterentiam spectare ad e)us essentiam: Ium quia Tridentinum damnavit Lutherum & Calvinum libertatem hominis negantes: sed hi non negabant immunitatem a coactione seu spolitanuitatem Schol. I. ssed libertatem indisterentiae: ergo hanc Tridentinum Statuit, non solum pro statu hujus viae, uti concedunt adversarii, Sed pro omni statu , quia can. 5. eoS damnat , qui dicunt, per peccatum amissum esse liberum arbitrium , non Vero spontaneitatem , suam haeretici non ne gabant. Item S. Pius V. damnavit has propositiones Quod υoluntarie fit, etiamsi necessitate fiat, Iisere tamen fit . Et : SoIa υiolentia repugnat libertati fominis naturali. Ubi prima propositio ideo damnatur, quia libertatem componit cum qualicumque necessitate : hinc omnis necessitas a libertate excluditur, quae tamen juη-ta adversarios cum spontaneitate Stare potest : tum
quia libertas essentialis arbitrii sita est in dominio , quod habemus super nostros astus g. 45 I. . Sed Ectus. Pure Spontanei & necessarii licet cum advertentia rationis non Sunt in nostro dominio, quia juxta S. Thomam
I. p. q. 6C. . c. I. Ebus, quod ex necessitate est, non
sumus domini, cum, nulla volitio naturalis, utpote praeveniens dominium nostrum & necessaria, sit in nostro dominio. Ergo non sunt liberi essentialiter. 2G. Dicimus, indisterentiam contrarietatis sive physicam , Sive moralem ad bonum & malum non spectare ad essentiam libertatis, sed solam indifferentiam contradictionis; tum quia go ipso, quod voluntas sit in- disterens ad ponendum vel non ponendum actum, est domina Sui actus: .lum quia non pertinet ad persectionem, sed ad desectum intellectus, quod praetermisso or dine principiorum male inserat conclusionem . Ergo non pertinet ad persectionem, sed desectum libertatis arbitrii, quod praetermisso ordine finis possit male eligere media ες peccare : tum quia Christus, Angeli & Beati sunt liberi, f& tamen non habent indisserentiam contrarietatis, cum sint impeccabiles t. i. g. 5ui. Schol. a. s.