Xenophanis Colophonii Carminum reliquiae

101쪽

Athenaeus XII, p. 526. AB. prodit Xenophanis versus quibus Colophoniorum reprehendit luxuriam quam e Lydorum consuetudine traxissent, ut Phylarchus quoque ibidem memorat: Κολορονιο ε - 'me

κτλ. Colophoniorum luxum ad uilesios propagatum per ceteras deinceps Ionum civitates serpsisse, scripsit Clearchus apud Athenaeum XII, p. 324 B. Ita ergo Xenophanes

proprium si mollitiei et luxuriae nomen, gravius tamen αφροσυνη, quod contrarium est yσώillae ruina atque

XX. Insanas libidines perniciosas a Lydis edocti, dum expertes adhuc essent importunae tyrannidis, prodibant in forum purpureis amicti palliis non pauciores quam mille omnino principes, habitu superbi, composite comtis insignes capillis, exquisiti odoris unguentis delibuti.

102쪽

h. l. libidiniam insaniam sive amentiam notat is a autem luxuria quondam insignes fuisse testantur H rod. I, 94 Athenaeus XII, p. i5 E. Vs. I. ησαν ἄνευ Ῥῆς. Ita Dindor codicum vestigiis ductus scripsit pro vulg. σαν ἐπὶ Θερης Dum liberi adhuc essent Colophonii luxuriosis his moribus fracti sunt , eaque fuit causa ut mox libertatem amis rint. Di Menes abri apud Athen. h. l. διὰ τὴν τοιαυ

iis, comti capilli luxuriosorum habebantur cf. quae de Sybaritis dicit Timaeus apud Athenaeum XII, p. 52 a. A. et de Atheniensium luxu eraclides Pont ibid. P. 5ia, . et apud Aelian. V. H. IV, a.

στολαις, ολεῖν quod Theopompus sertasse a Xenophanesumsit. Mirifice autem falsus est doct. Michers, in Theopompi fragm. 29, Animadv. p. aDI, quum liueC,

quae ille de Colophoniis dixit, ad Lydos retulit, et Theopompi dicta cum Diogenis Babylonii dictis confudit. - . επιπα scripsi, suadente Schweighausero , pro εἰς ἐπιπαν, propter Graeci sermonis consuetudinem vid. oogeueen de partic. v. ως P. 58o Lips. Voces e. et εἰς quam crebro Permutatae sint, praeter alios monet Schaeserus ad Gregor dialeci. P. 3 sq. et 78.

Dubium vero, utrum, επιπα cum PraeCedente χιλίοι

mille omnino an cum sequenti αὐχαλεμ ει prurimum superbi rectius jungendum sit Herod. VI, 46 το

103쪽

. . se κλέοι, nomen cognatum tam origine quam significatione cum Verbis αὐχέαο, καti χειροι, lariam , itaque Hesychius intp. σερινά. Pro eo ae Ἀαλέοι dederat Casa onus, cujus auctoritas aliis imposuit: id. -- not. ad Hesych. h. V. Utrumque horum nominum semel tantum occurrit alterum Xenophani e codd.

restituit Sch veighauserus alterum Choerilo vindicavit Naechius ad Choerili fragm. p. 4 .

Ibid. ἀγαλλόμεια ευπeπόεσσω. Casaubonus, ut metro consuleret, scripsit παλλομεν , quem ceteri editores secuti sunt cod. Pal. ἀγάλλομει sine apostropho. Haec tamen elisio quum vix serenda videatur, Schweighauser cori. παλλεμε pro παλλειν, quem infinitivum tingit cum praecedent αὐχαλέαι hoc autem sensu scriptum certe oportuerat ἀγαῖ εὐαι, ut achius I. l. monet. Mihi autem nulla hic elisio requiri videtur, modo diphthongus o cum sequenti m confundatur et in pronuntiando obscuretur ita: γαλ λόμεναι εὐαρ&πέεσσι, Haec figura , synizesis vocata, saepius occurrit in Homero Il. v. 777

104쪽

Athenaeus XI, p. 46a, Dagmentum hoc refert carminis convivalis, in quo temperantem quidem sed

XXI. Iamque enim lautum est pavimentum, lautae convivarum

manus

et calices : alius plectiles imponit coronas, alius odoratum unguentum in phiala ministrat crater adstat gaudii et deliciarum plenus; alii autem vinum praesto est, quod eonvivas haud profecto deficiet, dulce, in doliis paratum, suavem spiritum exhalans. Μedios autem inter convivas castum odorem thura emittunt; frigida quoque adest aqua et dulcis et pura; appositi sunt panes avi mensaque lautaro pingui caseo et melle onusta. Suggestus in medio est oribus circum stipatus ;eant autem resonant aedes et convivii gaudio. Iam primum decet probos homines Deum venerari

105쪽

VS. I. ζάπεδαν , h. e. Θάπει , cf. Hesych. S. I. πλεκτους δ αριριτιΘερ. Iam dudum suspecta viris

doctis haec lectio est, quod participium lac τιΘεἰς non habet quo reseratur Iacobsius cum sq. Versu ungere studuit, ita emendando

pro di correxit res Dindorfius suspicatur leg.

faustis verbis castisque animis, is libantes et precantes ut, quod iustum iv ,

faciamus : hoc enim primum est officium. Fas est autem hibere tantum, ut possis reverti domum sine comite, nisi quis natu sit admodum grandis. Laudandus vero is est qui inter bibetidum res uti s narrat,a quantum ei suppetat memoria, et qui virorum virtutes com

memorat.

Ne praelia reseramus itanum Gigantumve aut Centaurorum, fabulas a veteribus actas, neque iurgia, meras nugas frugis expertes; sed Deo justa semper observantia colamus.

106쪽

veteribus fuisse exemplo Theognidis s. 8 et 286,

e sequenti autem αλ λος δὲ, ante hoc verbum tacite αλλαμ εν supplendum esse. Et sane haec provomina, ὁ μὲν, αλM μεν, interdum omitti, cum ὁ δε αλλα δε sequa tur, notum est tum autem fit, cum nulla in eo sit obscuritas, et vel in antecedenti jam oratione e sona universe memorata fuerit , vel in ipso verbo

personae significatio insit. Hoc autem loco durior mihi videtur haec ellipsis; potius credo, post hunc Versum distichon excidisse ad quod verba illa pertinerent quocirca omni emendatione supersedendum puto In La- tina tamen versione Dindorfit conjecturam secutus sum. vs. 5. ἄλλω ν δυος Secuti sumus lectionem quam

editt. id Casaub et Stephanus praebent, quamquam suspectae fidei est Schweighauserus quidem non aliam lectionis varietatem notat nisi quod duo codd. pro αλλω praebeant αλλος, quod probat ipse, et in m. Epit addatur is, refragante metro At Schweighauserum in his negligentiae suspectum habet Diti dors in prae Edit. p. IV. not. quod Verba ρ τὶ ποδά ,- σειν non e codd. sed ex Ald propagata et usuri ingenio interpolata existimat. Haec igitur ille omisit, et interpunctis lacunae motis versum ita descripsit

In his vero inest nullus verborum sensus, nulla cum . Vera connexio. Quocirca cum indorfit suspicio etiam non satis firmata viduatur, malui, ut censet quoque achius i. t. veterem lectionem SerVare. Dictio οἶνος ος ουποτε φησὶ προδωτειν non inelegans est

significat Ἀλα- copiosum , quod ipsum ponde as

107쪽

RELIQUIAE. Tl

eonvivis non dos ιυrum; sic Herodot VII, 18 dicit,

προδῶ ναι τι μεΘρα τῶν ποταμῶν, fluminum aquam δε- feeiosa; cf. achius. Caeterum si quis e codd. pro ἄλλis malit αλλος et pro χύποτε recipere ουπω , non adversabor. Vs. 6. ανΘεας σαμενος , vinum Suave olens, generosum , quod ἄν τελια appellabant veteres, ut monet Casa oniae. Vid Aristo . Ran. s. ra5o. M. Brunch.)idem Plut 8o8, eum annot Ηemsterh et Alberti ad Hesych. in h. V.

S. II. αυτο μέσα dictum Videtur pro is αυτω τυγμοπο, eluti μεσον simpliciter positum pro ἐν tuom, usurpari solet. Simili ratione plura composita sunt adverbia, velut αδεο μονα , αυτ χ sin, quae ill trat Bastius Ep. crit. p. 35 Lips item αὐΘημιαρ, αυ ρον Melcherus ad Theognid. p. o. scribit Θόριε- ω , una voce. Quia tamen illa dictio prorsus insolens est, corrigendum ortasse videbitur αν το μισαν, quod habet Theom. s. 837. exico S. Germanici αυσε - , Ar τα ἐν μέσου. νταρανης Αδωνιλ Vid Bast. l. l. p. 33, not. s. a 3. Versus hic ita editus est mi ae πρῶτα sate Θεα υμινειν ἀφρονας ἄνδρας. Parum numerose; nos pro in vesta recepimus haveu, quod et veti. Edd. et rus Schweighauseri tuentur, neque Xenophane magis alienum videtur quam σαμενος, serma utrumque Dorica: sic verba, quamquam non admodum suaviter , cadunt tamen numerosius. In S. q. recepi καθαροῖσι νωας pro uig. καΘ λόγοις, quo inanis verborum repetitio χυλις et λαγοις evitatur debetur haec emendatio Elchstaedio, eamque probavit Melcherus ad Theognid. l. l. Comparant Ilutarchi

108쪽

praeceptum de is et Osir. p. 378 Ἀσια 'ρονεῖν, ευρημα

λεγειν.

s. 5. τὰ μαια δύνασΘαι πρησσειν Ne quem offendat h. l. Verbum δύνασΘαι notandum, verbum hoc et latia

inam posse interdum dici non tantum de naturali et propria alicujus potestate, sed etiam de re iaculiate aut sorte quae nobis aliunde, veluti a Deo, contigit Herodot. VII, 34 : τοῖσι Σπαρτιήτησι καὶ ρομαι,μάνοισι in Minoeto. Simonides r. 3 , vs. 7 id Lips. p. 14

Eodem sensu h. l. Ositum St. S. 6. ταυτα - προχειρότερον Potest hoc per Ili' sin explicari, ut intelligatur ταύτα ποιεῖν nempe Θεονυμνεῖν, πιενδειν ἀχεσΘαινωὶ προχειροτερον Attamen Graeci Saepius tam pronomen quam adjectivum ita usu Pant, ut ea substantivorum instar per se posita sint. Utriusque generis exemplum apponam Plato Legg. IV, a. p. 7 7 τι κακον ἐν Θαλάσση τριηρεις ὁπλιταες παρπῶσαι hic κακον per se positum est Homerus II. r. 97 λωβη αδεο εσσεται ubi similiter etsi usurpatum. Itaque h. l. ταυτα et προχειρότερον utrumque Substantive accipi potest. S. 8. φιλοιο οικαθ' ανευ προπολου, in puer faesmporisnt aut viam monafranis ab epulis redire modicae potationis et veteris temperantiae indicium, quod apud Lacedemonios etiam lege ussum erat : πιόντα δε μετριοος -- διχα λαμπαδος, ait Plutarchus Lycum. c. a Xenophon P. Laced. c. 5, ecl. 7. s. o. ως ἡ μνημοσυνη, κτλ. Versus hic a viris doctis varie tentatus et explicitus est Casaubonus ita corrigendum putabat

109쪽

ωπ Μυχε συνη ἡ ω lati ἀρετης. inquit, sermones probat inter pocula, qui nos reddant aut doctiores aut meliores B Ergo hic sententiam ita supplevisse videtur ταυταν δ αναφαινει, οπι γ Μνηεχοσυνη lava l. eat , ἡ ταν ος ναραινει οσσα ἀμ' ἀρετης μνημονευεται, Si Xenophane hoc voluerit, parum prosecto plane locutus est Corayus ita me dandum suspicabatur

hoc Constructionis modo is πιων ἀναραινει is λα μιραρετης , si es μνημmvη καὶ τόνος : HV , inquit , τόνον K accipias pro vocis enore sive generalius pro vi ae robore animi. Pedestri oratione : ως πώ μνήμιν και δυναμιις, Vel , εχε ρινήμης τε και δυνηχεως. B Vereor,

ut haec emendatio possit probari. Neque probata est Schweighausero hic in vulg. lectione acquiescit, in Sequenti autem s. pro διαειν corrigit διέπει, quod conjecerat jam Corayus et s. Epitomes exhibet deinde

κτλ. Eandem lectionem sequitur Dindorfius attamen infinitivum δεπει debere omnino servari patet e versu postremo, θεῶν δὲ προμηΘειη εχει ambo enim hi versus sibi respondent. Ita haec quoque eaplicatio, quae praeterea satis coacta erat, tollitur Scaliger ad omsi Philos p. II 6, mutata tantum interpunctione, Versum explicare studet distinguit ita

Putat haec esse nomina scoliorum, quae in conviviis canerentur. Iam varias attuli interpretum rationes , quarum si optio daretur, caligeri potissimum opinionem sequerer, etsi haec ipsa ingeniosior vide-

110쪽

tur quam verior Mihi autem non magis ob verborum obscuritatem quam duram numerorum compositionem hic versus graviore menda corruptus idetur, quae fortasse literarum ductu sic corrigenda sit :ἀω ν δ αἰνεῖν ταυταν - σθλὰ πιὼν παροινει--σα μνημοσυνη δαιτυος μ' ἐρατης. a Convivam eum tam ea qui Musia inis bibendum narrat, quassumqua recordetur iucundis ver sputis. Haec certe poetae sententiae videntur Congruere.

οσσα μνημοσύνη elliptice dictum suerit, intellecto verbo ἀναραινα aut simili quodam, quod ex praecedenti αναροίνει facillime repeti potest veluti in Homeri versu Iliad. 1. 286

'Veτω αὐταρ ἐγὼ μαλα πείσομαι, ' περ αν ἀτος' ουτος, P. sera, quod e superiori verbo repetendum. S. II. N. Horum versuum emendatio Schweighaα-

sero et caligero debetur in Casau Diana d. sic legebatur

inauser; pro ρε δονας autem φλεδόνας emendavit Maligeo I. l. probantibus viris doctis. Minus feliciter Schweigh. Pro η ἀσιας, ρλεδόνας conjecerat απιασίας μεθονας, amabile nugasa est enim, nullus conjecturae locus ;μαχα et ταπιες recte jungi possunt, quod si exemplis illustrandum sit, cons Solon p. a Bach. Similes quoque sunt Anacreontis versus apud Athenaeum

P. 463, A