장음표시 사용
121쪽
Dictum in veteres poetas, qui quum eos sempiternos facerent, eosdem tamen natos esse Perhibebant, eorumque parentes et originem praedicabant. Xenophanem hanc superstitionem non modo increpasse
sed etiam ratione refutasse, ex iis quae de Deo di seruit infra patebit. XVia Eodem. valet aliud ejus dictum quod Aristotelas ibidem refert p. 447 ενορανης Κλεα ις θοοκῶσιν, εἰ
122쪽
Haec in transitu Noti sunt flebiles Inonis casus, etiam in scena celebrati neque mirum, quum post obitum inter marinos Deos Leucotheae nomine esset recepta, ejus memoriam apud Eleatas, maritimam civitatem, religione consecratam fuisse. Idem vero dictum paullo aliter refert Plutarchus Amator. p. 763 D. Vol. IX, p. 59. Reiis Ee 'κνης
ἐν Θεον, ἰ δὲ Θεον ἡγούνται, ii Θρηνεῖν. Similiter in libro de Is et Osir. p. 379 B. Ol. VII, p. 49 sq. absurde, inquit, veteres eorum ortus et interitus
quod vitium subesse videtur, quod tolli fortasse
Possit corrigendo ου μονω ο εν ὁ Κολορ γ ιου τούς Αιγυπτίους - , or τι γελοων κτλ. Ad Xenophanis vero
dictum quod attinet, in ipsa sententia ambo auctores concinunt, discrepant tantum in eo quod alter ad Aegyptios, alter ad Eleatas refert in quo nemo facisse dubitet quin Aristotelis auctoritas lutarcho anteponenda sit, praesertim quum Xenophanem in Aegypto fuisse non memoratum sit. Probabile est, idem illud, quod Xenophanes Eleatis dixisset, propter religionis similitudinem in Aegyptios esse translatum inde Ρω- tarchi errorem exstitisse.
123쪽
OXVI. Plutarchus m δυσώαιας, p. 53o. T. VIII, p. Io3, monens ne quis inter potandum se ad ludum perdues sinat, quamvis conviciis lacessitus, Xenophanis Exemplum proponit: Ea αρο-: , Λατω ο sumtio μὴ βωλοριενα αλ σνγκυβευειν δεί,ον αποκαλούντος , , λυσω πάνυ δειλος ωα προς - αισχυρὰ καὶ αυλμος Scite dioetum est ritu προς - ασχρα, ut Plutarchus ipse in catone min. vol. IV, p. 37 dicit de priscis Romanis
nophanis moribus, quem temperantiae et modestiae studiosum fuisse scimus, hoc dictum optime congruit, neque obstant tempora quominus cum Laso Hermionis filio potuerit colloqui. Hunc enim sub Pisistrati filio Hipparcho Athenis versatum scribit Herodotus VII, 6. Pisistratidae autem imperium tenueriant Olymp. 63-67. Quocirca hujus dicti fides si non omnino probata est, tamen non temere rejicienda videtur. XVII. Diogenes Laert IX, ecl. 'Eμπελκλεο- εἰποντος
Ε Diogene excerpsit Hesychius Mil. p. 3I. Qui Xenophanem et Empedoclem aequales facerent, iis hoc dictum facile potuit probari; etsi id non minus salsum est quam quod quidam Empedoclem cum Epimenide vixisse narraverunt, ut Porphyrius it. I. ' 9, p. 35 ed. usi. Locum huic errori
124쪽
fortasse dederit quod Empedocles in carmine suo Xenophani contra dixisset. f. suprius dicta p. 4 , not.
XVIII. Plutarchus adversus Stoicos disputans, P. 1ο84 T X, p. 46a, utitur hoc Xenophanis dicto b μευ ἀν
multa illa aetate de rebus naturalibus serrentur sabulosa nemo ignorat Xenophanis autem responsum si re vera sit ab illo editum acutum est et congruum veteri illi physicorum placito, contrariis contraria dissolvi et interire. XIX. Diogenes Laertius IX, ecl. 9, Xenophani tribuit
ως ηδις α Eidem adscribunt Hesychius Mil. p. I, et Suidas . ἡκι . qui et alterum hoc adjungit: ἐκισα μελησαι αὐταῖς Crai τυράννοι ς' ηις ληΘειας Illud vero ArisDista tribuit Valerius Nax. VII, , ex. ut i a toteles autem Callisthenem auditorem suum ad Alex-1 andrum dimittens monuit, ut cum eo aut rarissimen aut quam jucundissime loqueretur . Item Ammi
nus arceti L. XVIII, p. I 18 Vetus Aristotelis -- piens dictum, qui Callisthenemsectatorem et propi B quum suum ad Regem Alexandrum mittens ei saepe mandabat, ut quam rarissime et jucunde apud homb Demloqueretur. aestimonia haec assertAusterus ad Suidam, unde patet auctorem ejus dicti non certum haberi Cis autem dictum Isocratis ad Dem. c. IV. p. 8.
127쪽
Xenophanem Eleaticae philosophiae auctorem exstitisse antiqui atque ipsi hujus sectae aemuli vulgo tradunt'. Haec autem philosophia quum origine et natura Pythagoricae esset cognata utraque enim Italica stirpe oriunda', tum quaerendi studio a Ionicorum ratione diversa fuit eique paene opposita. Ionici enim rerum
naturam animo contemplantes studuerunt originem indagare atque semina , unde omnia Xorta et Variis deinde sormis figurisque essent effecta Eleatici autem mutabilia ista et fluxa despicientes anquisiverunt illud, quod nulli mutationi obnoxium unum
atque idem esset semper , eamque naturam Statuebant ipsam rerum ea nιiam ' aeternam suique .emper similem, quam non manibus contrectare, non 0culis cernere, sed mente tantum cognoscere Omimus. Hoc unum cogitatione amplexi revera esse et i Vid. Plato in Sophista, Aristot Metaph. I, quo Statim ex
plicabimus , ceterique sere omneS.
a Huius verbi auctorem Ciceronem laudant Seneca pist. 58.3idonius Ep. et Chalcid in Timaeum p. 386. ad calcem Opp. S. Bippolyti ad q. l. f. Fabrio.
128쪽
intelligi posse statuerunt; quaecumque ero gignantur et occidant, ea neque esse revera neque Cognosci posse, sed fluxa tantum et opinabilia dixerunt atque pro nihilo putarunt. Itaque ut Ionici naturales rerum formas mutationesque observantes physica in Primis tractarunt, sic Eleatici, qui mentem ab oculorum sensu avocabant, praesertim dialectices fuerunt auctores alteri, fluxa et mutabilia spectantes, Vera et aeterna tantum non sustuleruiit; alteri, nihil nisi stabile et aeternum esse censentes, naturae et rebus generatis nullum prorsus reliquerunt locum. Hujusmodi sere fuit Eleaticorum ratio, cujus Xenophanes auctor fuisse traditur; ex quo universe tantum patet, hunc philosophum ex eorum fuisse numero quos τῶν εἰδῶ ν ριλά, appellat lato. Quae autem propria hujus fuerit ratio et sententia, dissicilior quaestio est, quum cavendum sit ne aliorum disputationes temere huic attribuamus.
In veterum testimoniis explorandis ab antiquissimo ordiamur Platone, in cujus dialogo Sophista p. a aB, hospes Eleates de Eleaticis haec commemorat
eXPlicanda sunt: nam primum, quod Eleatica schola non auctore demum Xenophane sed jam prius exstitisse dicitur, id plerique mirati sunt interpretes, quoniam nec quisquam Xenophane superior Eleaticae scholae auctor exstitisse, neque placitum hoc,
si ενος οντος τῶν παντων, ab ullo antiquiorum celebratum esse memoratur. Sed eos fugisse videtur, id quod de multis philosophorum placitis animadvertendum est, eorum primas origines in occulto latere, atque ut mores et instituta pleraque dudum antea exstite-
129쪽
riant quam a legislatoribus constituta essent, similiter multa et gravissima philosophiae inventa multo prius hominum fama obscure prodita esse, quam philosophorum emtis confirmarentur. Sic Thaletis placitum, ex
aqua orta esse omnia ad Homerum aliosque solebat referri ' sic etiam haec sententia, unam δε vim gr- omnia nasum eontinatur, jam olim a vatibus, qui
vel in Graecia vel in Oriente de rerum natura o cinissent, videtur divinitus esse proditari deinde autem Eleam traducta a philosophis usurpari et explorari coepta est Lod Orpheum eandem sententiam reserunt Neo-Ρlatonici ὁ Θεολογος , v γενετο, 'πω, ut Proclus resert qui adeo hanc Eleaticorum et Pythagoreorum doctrinam cum Orpheo, Theologis et Chaldaeis facit communem. Cujus auctoritas, quamquam parum fida, tamen ita probari potest,
3 Aristot Metaph. I, 3. p. 645. D. E. Casaub. 4 Hanc interpretationem confirmat ipsum Platonis iudicium
in Philebo p. 3o, ed. Stassi quum alterum placitum sua aetate maxime frequentatum, ἔν ara πολλα ιναι, similiter ad priscos refert Θεῶν μὲν inquit εἰ ανΘρμους δοσις , οῦς γε κατ-φ--
εolet Plato, neque a magistro Platone dissentit Aristoteles cf. Metaph. XII, 8 p. E. Locum autem illum in Sophista jampridem interpretando explicuit Ampl. Groen an Prinstere Pros-π0gr. Platon p. II, qui adhibet alterum Platonis locum ubi Heracliti placitum similiter priscis vatibus tribuitur, in heaet. p. 52 C. πων
Ηρακλειτείων , ωσπερ σοῦ λέγεις , ' ιηρείων και τι παλαιοτερων L.
Brandis Comment Eleat p. 6 sq. Cousin p. 2 sq. arbitratur 'thagoreos a Platone significari.
5 Proclus in Parm. T. IV, p. 19 cs ibid. p. I i. T. p. 223q. Q. Cousin. Similia sunt quae Eumolpo tribuit Diog. L. Prooem. 4eet 3 cf. Suidas in O φιδε Cud orth Syst. Inteli eap. IV 4 17.
130쪽
si existimemus poetas jam dudum eadem illa o
scure memorasse et carminibus esse Vaticinatos, quae
postea a philosophis disputata et rationibus explicita
Nam magnum profecto est discrimen , utrum sententia ipsa mentis vi quasi numinis afflatu, an vero judicio et ratione adhibita enuntietur plurimumque interest, non modo quid dictum sit, sed quo sensu dictum sit, indagare, quum saepe multos etiam philosophos videamus, quorum similia seruntur placita , revera tamen multum inter se discrepantes. Quod discrimen veteres, qui literarum et philoso phiae historiam nondum pertractaverant, saepe sese, lit , unde non raro antiquioribus attribuerunt ejusmodi placita , quae ab eorum mente et studio abhorrebant. Deinde altera oritur quaestio de placito illo in Eleatica schola pervagato, τα παντα δειναι, quod inde a Xenophane ductum esse hoc loco praedicatur. Id autem quantum valeat diligenter examinandum est,ne , quod multi secerunt, Xenophanis sententiam cum aliorum placitis confundamus. Nam quum aliquod placitum per multos ejusdem disciplinae aemulos agitaretur . facile intelligitur, idem ab aliis aliter intellectum et de eo diversis modis disputatum esse falsum adeo seret, quae singuli, ut Parmenides, elissus,
Zeno sentirent, eadem inter omnes Eleaticos facere communia, aut ex quadam rationis sermula , quam plerique usurparent, singulorum sententias judicare. Itaque illud εν εινα παντα licet generatim pertineat ad universam Eleaticorum scholam, at quam variis
modis potest explicari. Quale intelligitur et M Num
ipse per se numeru Seu monas, omnium numerOrum principium an intelligitur natura aliqua ei