장음표시 사용
31쪽
Edd. incipiunt ab Uvrs; sed res a rege Consilii incerto melius per inter- P. 5. rogationem essertur, et eiusmodi usum imperativi admittit grammatica Satiscrita, eX. gr. in formuliS: os i ,1 EP Rit i S. Dist. 24. 25. Quanquam horum disti. neque in codd. neque apud interpp. ullum vestigium appareat, libenter recepimus ex Edd. nobilis simas sententias. In dist. 24. a. particula Copulativa otioSa est; nam uD-tecedens Compositum eam respuit., nec probabilis foret coniectura aut M a legere, aut in bina composita dissolvere aggregativum quadripa titum; vetat enim sequens Credendum est, M suo loco positum fuisse in libro, unde desumtum hoc distichon, nimirum ut copula id Cum alio similis argumenti praecedente coniungeret; quod semel sit monitum de hac particula ad speCiem otiose pOSita. Diat. 25. c. Ed. Ser. -s; minus recte. Nam Caprorum propriae Ρ. 6. Sunt verrucae, e collo pendulae, inutiles lacti emulgendo, etsi papillarum speciem prae Se serunt. S. - 26. os i Haec verba versui praemissa arcto vinculo iuncta Sunt Cum oratione soluta, qua terna disti. prOXima excipiuntur, quando quidem in eis rex opinionem suae contrariam Droponit, deinde resutandam. Quod non satis animadverterunt interpp. S. Ibid. c. De neutro plur. ΕΠ cf. not. ad Bhag. Git. p. I 25. ed. Bonnens. Alia eiusdem constructionis exempla leguntur Mau. I, 48. II, 64.156. ΙΙΙ, ΙΟΙ. etC. - 28. h. Formula Π ita semper est accipienda, ut in ad primam referatur periodi partem, quam conditionalem eSSe abSque negatione, hac ipsa coniunctione declaratur, a autem incipiat apodosis. Sic in loco nostro et Vediantia - Stariae p. 15. l. 15. TU i , 'HTor Ο si ibid. l. 18. et 25. p. 19. l. 5. Sic etiam in hoc VerSu, a quo
incipit brevis expositio philosophiae Sankbyae: Scin ba-Sutra a.)In hoc loco vel caesura protasin ab apodosi seiungit. Alia est ratiosormulae Ut de qua suo loco dicetur. P. 6. l. 9. ΗΠsmi male abest a Cod. D. - 1 O. Suhiunxi e codd. orationi solutae particulam caussalem ΠΗ:minime otiosam, quandoquidem sequitur hinc resutatio Selatentiarum praecedentium ali eao nomine Ρrolatarum. S.
32쪽
COMMENTARIUS CRIΤICUS P. 6. Diat. 20. So. Desunt haec disti. in codd. , prius etiam in interpri
Jonesti et ed. Seram. - 5o. 51. Iuvertit horum disti. Ordinem ed. Ser. - 52. C. Ρ. N , perperam. - 54. h. Ρ. in d; male. - Αsfixum solenne esse videtur informandis substantivis, quibus appellantur, tanquam nominibus propriis, narrationes in vulgus notae et omnium Ore decantatae. Aliud exemplum est an Rrνiicthr, Ram. II, II, 40. ed. Schl., tertium addit Wilso e Panchatantro, l. l. p. 175. T--RI. Propria horum nominum vis est comparandi; ISTI Tudies , quod pro adverbio est accipiendum, est: veluti in ista sabula de cornice et palma. Quam rem a Parime edocemur. V, S, IO6. I sin Psi Dra n Nisia V l GH im te mri li Tl i' 'l iiii Eru: i uti im arular: i Ρriori vocabulo dicitur, mortem contigisse Devadattae, sicuti cornici in ista fabula de cornice et palma. Nominis notionem accu
i Ceterum vel ex hisce verbis colligi potest, fabulam istam itieo versari, quod cornix palma eX arbore decidente occidatur; cum cuius morte comparatur letum Devadattae a latronibus occisi. P. 7. Diat. 55. 56. desunt in utroque Cod. JOnesius tamen ambo expressit, neque aliter W. Ed. Ser. alterum omisit, in priore vitiose γ dedit pro correxerat iam feriastentus. - 58. 59. Omittuntur in utroque codice et ab Ionesio; 59 etiam in ed. Ser. quae hoc substituit, ab editore Lond. receptum:
i, Libris non eruditus, neque eruditus magistri contubernio, non splendet in aula media, sicuti mulieres ex adultero gravidae. ι Ed. Ser. habet contra grammatiCam in priore versu min, in posteriore ΠΗ:, quum istic nominativus, hic pluralis requiratur: mallem tamen ubique pluralem. Prius mendum tollere aggressus est ed. Lond. Sed pro more suo novum peccatum admisit; scribi enim debet utroque loco morer. At hanc sententiam neque Codices neque interpretes agnoscunt; conflata videtur e praecedentium imitatione; exit in comparationem nimis claudicantem; missam igitur seci. S.
33쪽
Dist. 30. CL Gr. Yatesii p. 331. ubi tribuitur Chanahyae, qui auctor P. dicitur fuisse libri de rebus prudenter gerendis di . Cf. viis. l. I. p. 158. Et fuit sane dilriim , si fides habenda est auctori dramatis Mudra-
Mi m mm: est scholion margini adscriptum ad declarandam vim suturiae Getin, deinde in textum irrepsit. Hisce additamentis omnis concinnitas orationis perierat, iisdem eiectis prodit flocus elegans, ad metri leges probe eXactus, quem cod. ΡΡ. etiam interpunctione distinguit. Quod tanto magis placet, quia etiam ceteri interlocutores sabularum argumenta Versibus praecipere solent. S. Diat. 4 i. praemittit Ρ. mendose. - b. VITT Zm: i Ser. minus bene. - 42. a. m; ΡΡ. absurde ; idem c. pro nil refert.
Ρp. omittit RV ante VT; nec male; saepe enim Simpliciter pro Do-bilitate ponitur. Ρorro ed. Lond. V m TN RNT; paullo melius ed. S. T; sed Vs arroganter soret additum a VistinuSarmane. Hrtris II e cod. Ρ. edd. Iici; Cod. Ρp. S. Diat. 45. a. -ΠTUUn i Ut Pp. P. - 44. a. b. Exhibui versum, qualis in utroque codice legitur. Edd. N VI mmys i quae Videtur esse emendatio grammatici cuiusdam, quem hiatus ossenderat; intrusit itaque particulam adversativam loco alieno, et negationem inconcinne transposuit. At saepius Contra grammaticorum praecepta vocalem N aut elidendam aut Contrahendam
34쪽
COMMENTARIUS CRITICUS P. 8. tuetur caeSUPa. Vid. Bhag. Glt. XI, 54, a. XII, 8, c. infra I, dist. Iob. II, 14. 1 16. IV, 57. S.
Dist. 46. C. ERUM Qm Ρp. minus eleganter repetito vocabulo. - 47. Desideratur in utroque cod. , sed expresserunt interpretes. L. 15 - 15. Castigavimus haec ope cod. P. quocum in plerisque consentit Pp. nisi quod ante S h perperam omittit et otiose subiicit. Ρro et m ' exhibent edd. -BlR aT MIRI, in quo inest ingrata repetitio; melius praeterea CoriVenit casus septimus quam dativus rei, in qua peragenda auctoritas alicui tribuitur. Ρp. adMIra kH Π Corrupte, sed operae pretium erit, Corruptelae Originem indagare. Interpunctione sublata praecedenti vocabulo adhaeserat vocalis unde particula incipit. Hinc transpositis syllabis yrr et in effictum est verbum, quod sensui non nimis male convenit; sed postulabat illud accusativum .m:. Nimirum non intellexerat librarius usum ellipticum vocabuli si ur, de quo egi ad Bhag. Git. p. 1 II. Ρorro edd. omittunt H Γm et exhibent: ' - :-
nullo sensu. Ρro ponunt codd. Φ, quod ad idem redit. S. - De m dicetur ad p. 9. l. 8. Dist. 48. Ante hoc distichon duo alia inserit ed. Lond.
ii Doctrina profecto summum viri decus; doctrina bense custoditus the-Saurus; doctrina Comes eadem in peregrinatione; doctrina inexhaustum viaticum. Doctrina laudis et publicitassensus est conciliatrix, doctrina clarissimum lumen; doctrina vitae praesidium in hoc mundo; doctrina destitutus homo est pecus.'
35쪽
u Gange carens cassa est regio; doctrina Carens CasSum genus; Steri- Ρ. 8.lis foemina cassa; Cassum Sacrificium sine largitione. 'Hos versus nullo alio ex sonte in Ed. LOnd. fluxisse, quam e cod. illi. itide probabile sit, quod V. cI. eosdem iam antea Anglice expresserat; Codd. nostri, ed. Ser. , Jonesius denique pariter eos ignorant. Quapropter exulare iussimus sententias nulla sere re praeter vanam Verborum
pompam notabiles et inepte huc intrusas. Si Vistinusa an hunc in modum exorsuS fuisset, iure quaeri poterat: quid dignum proseret tanto promissor hiatu - Enimvero is sedulo dissimulat magistri supercilium, et nillil aliud adolescentibus pollicetur, quam delectationem e lepidis fabulis percipiendam. S. Ρrius distichon Bhartriliaris est; cf. ed. Ser. p. 57. Laudatur etiam in gramm. Valesiana p. 55o, primo et tertio he
- 48. C. si e cod. Ρp. pro 'R; postulatur particula adversat va. mPT proprie est depulsio curarum radix enim dimissionem notat , sed usurpatur plerumque de delectatione, quae libris eleganter scriptis legendis vel audiendis animo percipitur. Sic de sabula audienda Mai.
quibus comprobetur positio generalis. Quae vis est propria syllabae adverbia sormandi gratia affixae. CL Wilh. Gr. g. 1058. Ρlane similem eius usum vidimus supra; prooem. dist. 54. S. L. 5. In commate secundo edd. i Sequimur omnino in hisce sormulis, quibus introducitur quaeque narratio, auctoritatem codd. Disi ubi aliud suadeat perspicuitas orationis, cui ab editoribus aeque ac librariis saepius male consulitur; silentio igitur praetermisimus huiuscemodi varietatem scripturae; quod idem valet de fine sabularum, ubi ante repetitum hemistichium primum distichi, quo unicuique sabulae
36쪽
s. praeluditur, in solenni hac sormula: nonnunquam scriptum invenitur L. 4.-Ρ. Di: Np Ρp. quod mendum est in codd. haud raro obvium; sed ne Cod. Ρ. scriptura quidem in hunc locum quadrat; POStulatur enim Compositum. - -- Ρ. utraque sorina legitima, neque ullam deprehendere mihi contigit legem, qua inter eas discrimen statui Posset. - R Ρ. mira lectio nec solito sensu hic accipi potest g V, quod nominis more additur et aliud valet, qua de re infra; statuenda est potius it. I. alia vocis significatio: Pars interior; sed vel haec parum Convenit et reiicienda potius omnino est lectio. L. 5. Imrr e codd. - Edd. minus ornate. e Cod. Ρ. id. voluit Ρp. sed omisit Edd. eodem sensu, sed tritum. Ρraetulit in hac descriptione auctor verba poetica hoc, nisi fallor, consilio, ut sesquipedalia quorundam magniloquorum poetarum Verba videret. L. 6. T. Ed. L. Vitiose hoc vocabulum enim aut componitur Cum nomine Ρroprio et secundum personae cuiusque genua imflectitur; aut nomini declinato additur adverbii more: nomine; sed posterior ratio, si bene animadVerti, ad nominativum est restringenda. G: codd. , quem loquendi usum, quanquam Teceutiorem, Suadentibus libris Μscptis, in seqq. saepius conservavimus, quippe qui haud alienus sit a genere sermonis, quod per totum hunc librum obtinet... fCri S mri Ρ. minus bene. e Codd. - Edd. quod verbum parum huc convenit; non enim sortuito sylvam Per Satur Venator, sed certo consilio retia tendendi advenit. L. q. codd. Discrimen est inter VIM, K et variis; prius est necopinato et de repente CODSPiceTe, PosteriuS consulto et accurate Cou- templari; cf. schol. ad Mal. M. I, 2O. Cuius discriminis ignari saepissime unum pro altero male ponunt librarii, neque qui hoc ignoret probe imtelliget hunc Valmicis versum Ram. II, 47, 2.)-NI T cRRor: iuppii ' Π-- T:fR π: ii Mcs deest in codd. , iusto brevius. Ρost Comma e codd. additum. L. 8. ΞΠΠ f in ' AC etc. in quibus verbis ineleganter repetitum est, neque Placet h. l. Upistrii, de cuius verbi vi propria alio loco dicam. L. 9. ΠΗ: e codd. et ed. Ser.
37쪽
L. 8.-i Illustrabo breviter haec Verba, quorum prius P. a Wilsone omissum, alterum liaud satis est explicatum. et fissim utrumque indicat actum insequendi, hoc tamen discrimine, ut prius actum in universum designet et notionem in sinitivi contineat, posterius de singulo et des1nito sequendi actu ponatur. Sic infra P. 98, l. al. Ρ. 99, 2. et Megh. Dut. v. 85. εUTPM; Contra Mal. M. p. 28, I. I. Rum. II, 47 , i S mi lysii. In loco in P. p. 68. I. 15. accedit notioni insequendi sensus quaerendi. Aliena vero est a rad. V Cum praep . Composita significatio
obsequendi, neque in hoc Vedant Surae minoris loco p. 4. I. 5. aliud quid
significat, quam sequi: mr dumor 'm qu Isul: Un NUM E UT'a' Π' AT Tm ii quod ideo moneo, ne quis suspicetur, cadere in hoc verbum, sicuti in alia Verba furidi, quae praep. praefixam sibi habeant, significationem Parendi, ObSers ridi regulam Vel Praecepta, et si qua alia huic sit similis. AET ut nemo non Videt, eSt ΡΓΟ - , SC. Emm. Ad quod attinet, id nunc non ago, ut omnes vocis Significationes eruam, de instrumentali casu tantum hic est sermo. a rad. incedere, est inc SuS, deinde ordo, quo inceditur, series; hinc fluxit sensus, quo ue Is plerumque ponitur, ConSiltiam , EX quo oritur quidam ordo quasi actionum ; Consilium autem Si simulatur, est praetextus. Prior signisi Catio Cernitur in loco nostro, atque infra p. 92, 1. supra p. 8, l. 15.. - Vs, praelusionis consilio i. e. praeludii caussa: altera Mai. M. p. 25, I. I. TertiuS casus ponitur eadem ratione, iuxta
quam Sansuri te dicitur MN. Vides igitur vim vocabuli alii voci additi haud multum disserre a praepositione PruteΓ, quem SenSum tribuas verbis p. 25, 1. 1Ο. DOCOSSO CSt. Dist. I. a et b. utroque hemist. ed. Ser. Sensu cassum.
Lin. 11. Sic cod. Ρp. - Edd. Commate seiungunt a seqq. quod
recte sit, quando duobus distichis similis argumenti interponitur; hic
autem est ipsius sententiae pars; deinde ante inserunt edd. et Ρ. cuius vice elegantius fungitur u T . Pro sera m Ρ. praebet iminos, quod glossae speciem prae se fert. Idem mox NU TR is i S. Dist. S. c Amsra Pp., sed praeserendus est genitivus pendens a tui. Liri. i . Ρvo fim P. ε τ', Ρp. N I ΡOst miri in cod. Ρ. additur: --. Post ita H ed. Ser. inserit in I, PeΓΡeram.
38쪽
- 15. Verba Π : male in utroque cod. desideramur. Pro A Ted. Ser. Ni . Ρ. instas. P. IO. l. 3. Codd. - I. I. Ρp. quod inusitatum certe est atque haud scio, an omnino dici possit. um omisit P. qui mox mutato ordine: d Alm i Liri. S. mom e codd. - Edd. negationem collocant ante verbum; salso: hoc enim soret: faustum hoc non conspicio; nostrum: Video hoc non ESse faustum. Ρp. m . Ρ. Omittit C. Lin. 4. Ρp. sed vid. supr. I. I. Idem omittit i s. - 5. Versui praemittunt codd. V:, qua particula adiecta dirimitur nexus, qui inter orationem solutam et Versus intercedit. Constructio est, si simul ellipsin explemus: Uπr N Η uiari: -
Dist. 4. b. , quod durius est. - d. edd. Pessime. Lin. 8. 'UR I. Ρp. vitiose. Ne in Nin quis haereat, monendum est, saepius talem in modum poni, ut non sit Convicere, Sed intere e recyra entem erae; quod potissimum cadit in participium praes. huius verbi, genitivo vel Iocativo consequentiae, ut dicunt, posito. Sic Ram. I, LIV,
Ibid. Om. P. et recte quidem. Alienus est enim a puriore sermone Sanscrito hic usus nominis numeralis ροῖ, quum eodem sensu ponitur, atque in nostris linguis articulus quem vocamus indesinitum: obtinet contra in hodierno Bengalorum sermbne, sorsitan etiam ita aliis cognatis dialectis; unde haud semel in libros Sanscrite quidem, sed seriore aevo conscriptos, irrepsit. Vid. Cl. Hauistonis Beng. Gram. g. 6 i. p. 15. Sed servanda fuit a nobis hoc Ioco, sicuti in aliis quibusdam, scriptura, quam et codices tuentur et totum dicendi genus, ad quod pertinet sabularum liber. Lin. 9. -s ΡΡ. quae scriptura Valde mihi arridet; alloquitur enim
b. I. tigris non certum quendam Viatorem, Sed in universum OmneS. qui sorte transirent. Ibid. Ρ. Verba inde a usque ad MViri ex Ρ. recepimus; optime enim illuStrant narrationem. Lin. IO. Ρ. mir-HUMI QR A tiri r H i in quibus
verbis nee placent duo casus tertii ineleganter sibi appositi, neque huc quadrat i m minus bene positum est propter constructionem
39쪽
mutatam et nullo prorsus Orationis damno omitti potest; quae enim se- P. quuntur Secum Volvit Viator. Ρost UTΡp. addit
nisi quod omittit et praebet. In quibus prorsus est oti O-
sum, in vitiosum. fi si V et sessu: serri possunt; nostra tamen lectio simplicior est, ideoque praeserenda. Dist. 5. b. R': Ρ. pro mΗ: mendose. Ibid. c. m s edd. quod e ScriΡ- tura Bengalica male lecta ortum esse videtur. De dativo A supra dictum est ad dist. 6. prooem. Vas idem est ac Ul- et reserendum ad particula enim haec et aliae huic similes saepissime usurpantur Ρro CaSibus pronominum, a quibus derivatae sunt; qua de re si dubites, CL hosce locos: NK pro Bhag. Git. VIII, 18. XVΙΙΙ, 4. 16. pro π T Bhag. Git. II, 56. VI, II. - Ρro --s inlia II, IO. Lin. 14. Edd. Irim: inserunt aute s sic etiam Ρp. sed componit hoc vocabulum cum antecedd. legendo: - Ρ. mim et Ur; igitur omittit recte; nam ex praecedd. irrepsit; ceteris Varr. lecti. nil frugis assertur textui.
Diat. 6. C. 5-s: h. I. ut saepius non iterum valet, sed altera ex PartH, contra; quam vim etiam servat in particula Composita .
Lin. 17. Ρp. stiN '. - Ed. Ser. fAUusjs, qualia menda plerumque silentio praetermitto, interdum designo, ut iudicent lectores, qua incuria instituta sit ista editio, et discant tirones, quam diffidenter utendum sit talibus editionibus; nam mendum istud prae se fert speciem verbi m praefixis praepΡ. et M.
TUI VOCabulum est solenne rei scenicae et hunc in modum definitur iri γοPhthegmatis Bharatae, fabularum, ut fertur, apud Indos inventoris: si HέῆsTSΠHr i oppositum est quod ab eodem hisce verbis explicatur: in si Amr EMAE R Euri' i Ibid. H
SuΓdum. IO. pro Mes C Ed. Lond. inepte. in is i addit Ed. Ser. quod recte scribendum erat per Us; sed abundat. Lin. 21. V π ΡΡ. sed otiosa est h. l. particula.
40쪽
e codd. , edd. Π Π, quae positio dura est, immo h. I. vitiosa. P. II. Dist. 7. d. m , e Conieci. quam deinde confirmavit Ρp. Ceteri . - 8. a. Ο, ΡΡ., idem moX:- , quod vix ferri potest, et particula R est supervaCua.
- - d. ri . . . . Pp. U M PUD P. Prius absurde, posterius eundem sensum ae nostra lectio praebet, sed male dictum est;
Π enim post d prorsus abundat et ' unice huc convenit, cuius parti-Culae praecipuus est usus, ut insignius reddat vocabulum, cui additur, atque significet, in quanam voce totus orationis quasi cardo sit positus. Cuius usus exempla permulta in quolibet libro peritiores deprehendent. Lin. 5 - , om. Ρ. pro ' ΡΡ. Facile est Observa tu, peculiari quadam vi positum b. I. esse pron. relativum in , quod non Simpliciter valeat: Pruter quam cupiditatis absentiam , sed ita ut Propter
eam; continetur enim consecutionis notio Vocabulo praecedente UI R. Eandem vim in relativam vocem exercet UITTI Vid. inis. p. 19, t. 5. tibi in 'fit coniunctio finalis. Neque aliter se habet Pron. relat. in hac Ciceronis sentontia: talem te esse oportet, qui ab impiorum civium societate te seiungas. Quae quum ita sunt, miror BOPPI , Vir. Clar. in eum induci semetipsum pasSum esse errorem, ut Contendat, nil omnino discriminis interesse inter potestatem vocabb. et V m Vid. quae disputata sunt ad librum Ajunas Reiae P. I 1 o. At sententiam eius neque stabilient interpretationes locorum Sanscritorum vernaCulae nam male reddantur necesse est quae male sunt intellecta; neque auctoritas W1LEINSII, quem innocuum erroris sui participem facere studet Boppius. Levissima nimirum res est, quae professori Berotinensi fraudem fecit.
s. definierat UISU : this or thuS muCh, many. Gr. S. so9 quo nil verius esse potest; Anglica vero Verba BOppius mutaVit in this, thias, much, ma , negans duas ultimas a W. positas significationes usquam se invenire meminisse. Ipse, Credo, negabit Wilhinsius, qui unam tantum posuit vocabuli Uta' potestatem: this much sive thus much, si singularis est; sin pluralis, thus many . Si id dicere voluisset, quod dicere
eum opinatus est Boppius, Omisisset partic, disiunct. or et commate this a thus seiunxisset. A rimet, unde fluxit, eadem ratione disseri Utari, qua τοσουτος a Τοσος : Tm77. tantum correlativa est vox; praefixa diphthongo