장음표시 사용
41쪽
additur correlationi notio demonstrationis. Ad i et aut appositum P. est ma aut cogitatione Supplendum; ad Um non facile apponitur, quia refertur ad rem in conspectu positam et nulla ampliore desinitione egentem, aut ad rem non comparatione cum alia, sed ex sui ipsius accidentibus metiendam. Quoties sermoni cuiusdam additur , hoc valet: tantum diCtum esSe, quantum praecedente sermone Contineatur; quod quantum disserat a πῆ mirum est dicere. Exempla huius vocis sunt in D. Ρ. 24, l. II. II, dist. II. p. 6o, 1. 1 o. p. 71, l. 17. p. 98, I. 14. Alia alii libri praebent, quae omnia hic asserre non opus erit; unum addam, EX quo solo attente legens vim vocabuli perspiciet: R
Verba a Jonesio ex si i-Bhagavato eXCitata sunt AS. RES. T. I. p. 55. ed. Lond. Ut uno verbo dicam: aequalitas duarum rerum Vocibus Mosi et GS, unius rei Cum Se ipsa aut cum attributis suis declaratur vocabulo mia L. LASS. - Operae pretium erat curatius haec excutere, quam adhuc factum est, quoniam Vocabulum desideratur in Wil- sonis lexico, utpote praetermissum in glossariis Indicis. Ρroxime lauic cognata vocabula Amarasititias luculenter et breviter, ut solet, desinit: 'TU HI Tri , Emsi i i Exprimunt, inquit, totum, terminum, quantitatem, assii mationem.' Affirmandi usus in Voce im L, ut Sit Sane, certe, minus vulgatus eSt. Habemus tamen eiuS CXempla. Hi top. pag. 15,lin. 18. - Α Η Π formatur Si Cuti a NT, eadem plane ratione, eodemque se usus discrimine. Utrumque δεικτικως usurpatur. Trium priorum significationum quas Amarasi ullas vocabulo rim L tribuit, vox inde
deflexa quodammodo est particeps. In CTIT l aliisque eiusmodi locutionibus indicat terminum, quo progressus est sermo, ac reddi debet per hactenus. Quando simpliciter ponitur sine pronomine relativo, saepe habet emphasin et vim quandam peculiarem. Sic HiloΡ. Ρ. 27. l. 18, 19:ὰ Quomodo fieri potest, ut mus iste, animal imbecillum, tam longe prosiliat Τ'' Invicem sibi respondentia vocabula-- MUS, Secundum Varius significationes, quas assumunt, Latine redduntur per tiarituS quaΠtUS, tamdiu - quamdiu, et in plurali numero per tot - quot. Quando UslElir. a pronomine ML excipitur, similiter eius vice fungitur tantuS, Sequente
42쪽
P. O. qui cum CouiunCtivo Verbi. EX. gr. in loco de quo nunc agitur: u Tanta est abstinentia mea ab omni lucro, qua Commotus CZ iam dare armiulam etc. ' Errorem suum ViX Credibilem nondum agnovisse videtur Boppius, quandoquidem in altera Nati editione, Cap. IV, st. Si pertinaciter hoc pro hactenus retinuit. - moi7Π--ξmrit RFiri ua
Lin. 6. Omittunt edd. , male; servit enim Iaaec particula adve sativa corrigendis et restringendis eis, quae iam dicta sunt et iungitur cum Amri, sicuti Latini dicunt: tamen nihilominus. Ρ. inserit let ante
bum est nominale a m mi derivatum, qualia Ρermulta a Poetis, praeSe tim serioribus, sormantur. Quae occurrunt in Hilopadesa exempla, haec
55. pMm, arborescit, arboris loco habetur, a ER, arbor. M lmst, nigrum reddit, a Vm, niger. Simriri, delectat, a SM, Voluptas. Mimi', dolore assicit, a dolore assectus. - pauperaturi anachoretae inStan a S TL anachoreta. iram, Tegem agit, a Tex. ridiumst, fimum bubulum sapit, a rium, simus bubulus. Rr Hs, leonis Virtutem aemulatur, a m , leo. 7 Π, oscillat, a Oscillum. Frequentior est omnino, quam nonnulli V.V. D.D. opinati sunt, horum verborum usus apud recentiores Indicos poetas, in primis apud comicos, qui maximae in eis formandis licentiae indulgent, unde probabile sit, vel frequentiorem eorum fuisse usum in quotidiana familiaris sermonis Consuetudine. ComiCorum audaciam uno exemplo demo stret Dhcrtasamagamae auctor prooem. dist. 5. : Sur mi r i uvihri*fr inn mi T M i R mi inImi IUM litam: ifilfrian: i Π Π ἶM- s iniciri: ii omnem quam CongeSSi exemplorum Hubem huc asserre supersedeo; sufficiant haec ex uno tantum libro, Bhartriharis distichis, temere collecta: p. 5o. I. S. D myr i Ρ. 55. l. 8. sinci i p. 4 i. lin. 4. tuli. i p. 55. l. 5. ins r. i p. 56. l. 6. inf
43쪽
Diat. IO. Inserit ante hos versus Ed. Lond. aliud distichon, quod solus Wilhinsius agnoscit, sed alio loco, ante dist. II, exhibet:
Ed. L. vitiose praebet Bernstentus iam coniecerat Sed Veram emendationem indicavit Bibliotheca Indica II, p. 45. Vix probum est vocabulum et probabilius est vocalem Wr Culpa typothetao Omis Sam OSse, quam mutatum esse V in AnuS ram. Desumti sunt hi versus sicuti seq. dist. 15. haud dubie e libro quodam Bharateae. - ΙΟ. C. Pro Uo Ed. L. MUS, S. f i prior lectio e codice Wil-Linsiano fluxisse videtur; utraque autem posthabenda est D OStrae, qUae idem valet ac HUE E i Verba hemistichii tertii ipsissima leguntur Bhag. Git. VI, 52. - II. b. TM Ed. S. vitiose. omisit dist. Pp. Lin. 17. - S. Ni t et mox ri omittit Ρp. - Ρ. - mmm: i Aggregativum d and a quo incipiunt haec verba, ferri potest, sed inusitatius est in simplici prosa oratione. Dist. 15. d. S. praebet fi 'RUm quod alienum est ab hoc loco. CL Viti. s. h. v. In sine Ρp. Nisu i vitiose; constro Ctio enim haec postulat genitivum personae, Cui Opus sit re quadam, et instrumentalem rei, qua sit opus. Cf. Bhag. Git. I, 52. Subintelligitur Vel 'ms; vid. ex. gr. Ram. ed. Ser. II, XII, 26. Iom. II, p. 2O9.) Interdum etiam πῆ:, ex. gr. Bhartrili. p. 57, l. 2. - 14. d. Pro in ed. Ser. et Ρ. mT: i per se nil refert, sed tuetur prius liber, unde desumtum est disticlion, Bhag. Git. XVII, IO.
P. tu quibus otiosum est, Mull Fh Vr e margine invecta, ubi verba supra p. io, l. Io, obvia adscripta fuerant; ' mendum vix annotatione dignum pro ri:, Irri E autem vitiOSum pro - morso' etc. - ssum abesta ΡΡ. - Ρro 's ed. Ser. V:, quam Scripturam Bernstentus ad hunc
44쪽
i a. locum nequaquam Spernendam esse arbitratur, in qua ObServatione accuratiorem constructionis Sanscritae de prosa oratione loquor) cognitionem desidero. DII cum accusativo quidem Construitur, Verum si hoe loco hanc iuncturam praeserendam censemus, tran Sponenda sunt Verba, ita ut ET: nullo vocabulo interiecto a s Vsiri excipiatur; quod re Vera facit Ρp. In nostra lectione pendet 'M a WM. Lin. 4. ex Ed. Ser. , in ceteris Conspirant edd. ex quibus launo
in quibus quae displiceant, haud egent mea expositione. Dist. 15. C. instim I. De significatu huius verbi disputatum est in Bibl. Iudic. ΙΙ, p. IS . Locis ibi laudatis addi potest Ram. I, XVI, i . Verbi huius cum viri compositi notio in universum eSt Praes GDTe, quod in malam etiam partem nonnunquam accipitur; uti Bhag. Git. II, 54. et Bhartrihar. p. 57. ed. Ser. Constructio duplex est; aut Cum ablativo rei, cui quid anteponatur; quod inde explicandum est, quod in hoc verbo lateat
notio comparativi, qui ablativum requirit; aut cum aCCuSativo, Cuius rei in caussa esse videtur praepositio Cum qua composita pleraque Verba Eundem Casum regunt. Activam et mediam huius verbi sermam nullis in locis me legere memini. Ρrimariam radicis vim disiungere, misCerct esse statuunt grammatici; Purgandi notionem ad septimam coniugationem restringunt; addit Rosenius coniungere; sed hoc suo periculo secit, minus recte interpretatus Uss inrti liari mulΠ ap. Rosenium peccatum est operarum). Hae tamen Significationes parum accommodatae videntur ad la Osce Calidasi locos: Urvasi - icram a Act. I, sol. 6. recto cod. Ρaris. Mimn mm RAE N Uiu: i blegh. Dut. I i. HUT M H f udi sim tara iQuos Iocos eo consilio laudavi, ut habeat Roseuius meus denuo radd. Sanscrit. illustraturus momenta quaedam ad hanc radicem accuratius
definiendam. Nil omnino in linguis dissicilius est, quam primariam cuiusque verbi vim ita definire, ut inde perspiciatur, quomodo ab illa,
veluti a capite, omnes ceterae significationes sint derivatae. Diat. 16. b. φ π- ωΠ Ρp.; quae verba quid h. I. sibi velint, haud assequor; idem mox I , inepte. Ibid. d. intai Vt mm Ρ. quae verba re vera a nOStra Scriptura haud sunt diversa; omissum euim est geminum puuctum in sine VOCa-
45쪽
buli una, ut s1t in codd. Indicis saepissime ; litterae autem a et r in scri- Pptura Bengalica facillime confunduntur.
Dist. 17. Omittunt hos versus h. l. codd. , neque aliter interpp.; omnes tamen eos agnoscunt, Sed aliis in locis. Mutatio casuum, quae in hoc disticho comparet, ab omni suspicione immunis esse debet, quippe quae minime sit inaudita. Excipitur distichon 18. in utraque editione ab hisce versibus, utrique luterpreti pariter ignotis:
Versus ab hoc loco alieni. neque enim de dura fati necessitate sermo sit, sed de ingenio unicuique animalium innato atque indelebili cuius rei oblitum sese conqueritur Viator, quum in salso et feroci animali fiduciam poneret. Ultimus Versus ad notas, membriS natura impressas, ex quibus hominis sortuna praedici posse credebatur, reserendus esse videtur; mesan 't vocant Indi; quae iudicia quum in manibus investigem tur, Chiromantiam constituunt; mfωPomantiam etiam agnoverunt Indi. Lin. 15.-Ρ. Sed praesens multo praeStantius. - l. I 6. pro m edd. my:, quod retinere debebamus. em omittit Ρ. male. In sine addunt edd. quae particula innumeris paene locis inscite a librariis intruditur.
Diat. Io. a. edd. - b. R tuentur libri omnes, quanquam manifestum est, hiatus vitandi gratia insertam esse particulam hic otio-Sam. C. et d. eX Ρp. quocum Ρ. Consentit, nisi quod uim a M scribit. Edd. in ceteris ut Ρp., sed pro Ur praebent Ur, quod iungendum soret cum it, In , o hunc in modum deliberando; ' ut nemo non videt, ad reserendum est: deliberatio, qualem senes instituere SO-
46쪽
. lent. Scriptura P. dissicilior est explicatu; in constructione haereo; nam unde pendet instrumentalis iste, si omittatur Exposui supra ad dist. IS. constructionem, qua ex. gr. dicitur PG, quid opus mihi hac re Τ quae constructio si omissa interrogatione ignoro enim) Iegitima esset, penderet DR sis a metr subintellecto et hic evaderet sensus: in esu et venere haud opus nil proficitur deliberatione, qualem in omnibus rebus instituunt isti benes .
Diat. 2I. c. codd. - d. Fn Π in i Pp. Utrumque, nisi salior, reiiciendum. - II. a. bit edd. et P. Exquisitiorem lectionem debemus Pp. Omnes deinde sed particula ri h. l. prorsus intoleranda. - d. P.
Lini. 5. Ρp. quam scripturam nullo alio consilio enotavi, quam ut observarem, haud infrequenter in libris Μscptis negligi regu- Iam mutationis incommodam Sane et ad Hostrum Sensum auribus ingratam, Cui tamen obtemperare necesse est, Ρanine auctore. Leci. VIII, 4. g. o. Diat. 25. a. ΡΡ. d. Ρ.-d se; minime Spernenda lectio; h R, quippe qui. De u ClaSS. IO. CL ROSen S. V. Dist. n. deest in codd. , interpretati sunt Ionesius et Uil Lins. Sola deinde ed. Lond. inserit hosce versus:
is Haud probabilis est dorcadis aureae generatio: nihilominus talem dorcadem appetivit Bamas; appropinquante adversae fortunae tempore
saepius mentes Virorum Contaminantur. '
Interpretatus est W. sed male intellexit Vocabulum mm, quod per venationem reddidit, quasi scriptum fuisset Um, quod respuit metrum atque grammatica . SpeCtant Versus ad narrationem de raptu Sitae, in tertio Rameidos libro obviam; quae quodammodo in proverbium abiit, ut dicatur de conatu irrito, venari dorcadem auream. Alludit eo in sabularum collectione Vetala - Panchas inSais dicta, ignotus poeta, cuius verba miserrime foedaverunt librarii. ΡPopter similitudinem argumenti apponam tamen quae intellectu Sunt facilia: J NIr Uppi a Eris . . Imr:
47쪽
tis addunt edd. quod omisimus, auctoritate codicum, inter quos Pp. praebet H imois, quod legisse videtur Jonesius, vertens: in the meShes 9 the net, sed hoc potius foret: Π - i Ρ. quae Verba ab alio loco p. 65. l. 15. mutuata esse videntur. ri r Omittunt codd. - Ρro Mi T: Ρ. DET: , quod repetitum est ex linea 5. - Ρp. irimi Ri:, male; hoc enim est cunctati; L. NUM GTr: , quod retinuit Berustentus; mendose. mox fir omittit P. Dist. 23. C. TH P., quod serri potest. Subiungunt deinde edd. hunc flocum, a neutro interprete eXPreSSum:
i Impotentia sensuum calamitatum dicitur trames; eorundem coercitio via est felicitatum. Qua desiderabile sit, eam Sequere.'Dist. 27. b. Ρ. STRII ΡΡ. sed nomini a forma causativa derivato hic nullus est locus.
sus propter ambiguitatem Verbo1R1m. Nam Hm pro adiectivo positum, est Pasiicit , pro substantivo generis neutrius, istud ipsum, quod time. tur ; ΠfΠΠr tum virum doctum, sapientem Significat, tum Sollertem: quo sensu in malam partem accipi potest, de inepta ingenii assectatione et importuna Sedulitate; aut Cunctatio est, aut TitUPeratio. Quo modo intelligendum sit utrumque vocabulum, docet nos totius narrationis tenor. Ρalumbes socium obiurgant, cuius consilio freti in rete inciderant. Rex eorum, nil attinet, inquit, huius culpam coarguere; cogitandum est potius, quomodo hinc nos extricemus. Emendatione omnino eget versus. Sufficeret mihi lectio cod. Ρp. ad sensum legitimum eliciendum, si em de personis, sive de animantibus, quales Sunt fab Iarum personae, dici posset. Sed desunt exempla. Cf. infra p. 34, I. go et p. 55, l. II. Si pro Am substituas GH, ceteris haud mutatis: Π ξπ'Π
Tml-s mRAT: i evadet sententia Satis ad rem accommodata: ὰΙS demum VeruS eSt SOCius, qui malo oppressos eXtrahere e calamitate valet;
non autem is, qui sollers est in obiurgandis sociis, tempore periculi avertendi praetermisso laborantibus.' - Si vocabula prioris hemistichii
48쪽
S Septimo casu absoluto separatim ponantur, substitui poterit in . CL dist. Proxime praecedens, b. - Tentabam quoque, insistens vestigiis lectionis vulgatae: Π si v mr i Displicet repetita particula si, sed quodammodo defendi potest, quoniam ad diversa resertur: unon vero is, qui pavidus in auxilio serendo, contra sollers est in vituperando. S.
LO. I9. Om. Ρ. - Ρp. et di i Vitiose; pe Vertitur enim omnino loci sensus, et subiectum positionis ita ' in Praedicatum mutatur: neque dicere vult auctor, ignavi hominis esse admirari de adverso tempore, sed eius esse obstupefieri, instante tempore
Dist. I8. Auctor distichi est Bhartvthares; CL ed. Ser. p. 45. Ins runt deinde edd. hosce versus:
π metrum laedat, et expungi debet; quod haud animadvertisse editorem Londin. miror, Vel potius non miror; nam supra eius ingenium tales sunt quisquiliae: mTyri, adverti. raro, Oppositum est frictius, i. e. Continuo, nullo interiecto tempore. Eadem significatio est adiectivis et vita Jr. Vid. Bhartrih. p. 55. Mat. Μadh. p. 18. Vetal. Panchav. ΙΙΙ, S. 14. Diat. 29. a. Ρ. minus bene. Lin. S. Ρp. cetera bene se habent, sed haud scio an dici possit figmysdri, in quo verbo praepositioni locus non esse videtur. Voluit sortasse insi mi Dist. So et 51. Ordinem horum distichorum invertunt P. et W., Si omittit Ρp. In ultimo hemistichio So Ρp. i - Edd. et W., omissis , M it; sed nostra scriptura praestantior.
- 51. C. d. Ρ iri ii Lin. 8. finis edd. H om. ΡΡ. - 9. G Ity Om. Ρ. - N Om. Ρp. - πω, male P. haud enim habet istud H, quo reseratur. Miuch Ρp. et S. minus bene; inter currendum enim cogitat, non poStquam Cucurrerat. Dist. 52. a. Ρp. - C. id. vitiose. - ss in primo hemistichio omnium librorum consensu gaudet, quanquam CertiSsimum
sit, huic particulae heic nullum esse locum; neque ad praecedens quod-
49쪽
dam distichon, quocum coniunctum suerit flocus noster, referri potest; patet enim his versibus nullum alium esse auctorem, quam ipsi Hilopadesae; cuius rei exempla haud pauca exstant. Certam emendationem iri promptu non habeo; quod quibusdam mirum fortasse videbitur, neque habeo tamen. Post hoc distichon solus Pp. hunc in modum pergit: ' IN
nisi quod π scribunt; retinuimus tamen cum edd. et Ρ. promendum est LondinenSe. - 17. Hi etc. L. idem vocabulum in suo exemplari legit W. magis accommodato loco sine dubio positum. - h-Ρ. - Ι 8. cm e Codd. R' UT Ρ. Vitiose. Post verbum inserunt W. et L. hunc SIOCum:
qui versus nil habent quo se magnopere commendent, et Sine ullo naΓΓationis damno omittentur. Desumti sunt fortasse e narrationum ColleC-tione, cui inscribitur Urihathatha, cuiusque auctor SOmadevas in VersuSxedegit plures Panchaiantri fabulas. Cf. Wilsonem I. l. p. 16O.
- 2Ο. Uri pro re edd. mi om. codd. Μox P. Am mmii quod serri possit, mode correxeris articulata enim voce usus eSt Chitra-grivas; Sed praestat omnino upatu's tu; cuius verbi vis colligi potest ex Ram. I, I, 72. legitur praeterea in scholl. ad Kathaha Upan. p. 19.: haud enotavit Rosenius. Dixerat l. 16.) Chi tragi vas, se iam antea lamiliaritate Hiranyaci usum fuisse.
50쪽
Adscripti fuerant versus ad vocem mJ πr. in textu obViam, nec ProrsuS inepte, quanquam eis haud aegre carebimus. RHir idem est ac qua de re iam dictum est ad dist. 5. neque ossendere debet positivus iunctus more Comparativorum; exempla enim ubique obvia. mendum est; quo enim dissert a min: Interpretatione WilLitisti fretus a trienti toembraco optime iam olim emendaverat SCHLEGEL1Us vr pr: i OmiSit ROsenius G ar; legitur Ram. I, JO, 28. - II. - initio commatis SP. edd. Cy iidem, qui mox eriῖ-r: scribunt; haud magnopere refert, adverbium tamen magis placet. P. I 5. Lin. 1. mr ω-ῖ- 'UlER i Ρ. sic etiam Ρp., inserto post Dr, et omisso displicet summopere serusin, quod sensum huic
Ioco accommodatum me iudice praebet nullum. Dist. 54. Om. P. - Ρp. Omittit in hem. a. MI a et hem. C. R π, sed utrumque postulat metrum. - L. in hem. b. omittit M post Zm, vetante
Lin. 8. ΡPius Tr desideratur in edd. ροῖ post addit ed. Ser. Di Sm c etc. edd. Sed particulae iaῖ εs, quae continuativa est et saepius disiichis laudandis in hoc libro praemittitur, hic nullus est locus.
Transponunt codd. etc. - Deinde inser. ed. Ser. comma hoc: RU rtas i in quibus, ne a vitiis essent immunia, editor Londiti. ins mutavit in .Lin. 9. Pro Ρ0. Lin. Io. rapi si vNmi Marri Ρp. ut haud male additum; verbum sub- Stantivum recentius aevum Coarguit. Um h pr i etc. Ρ. Mox pro Metri: edd. Ra. Ρ. IVΠhεr hoc male; quia de unius tantum personae Vi
culis nunc sermo est; illud melius; est enim pluralis maiestatis neque otiosum est h. l. Ur.