장음표시 사용
51쪽
Lin. D. e codd. ΜOX et tilii P. qui et miri scribit. Edd. post P. pergunt: mi r ωμ ΠΠp mi ed. Lond. Θ'. in male collocatum est, quia, si reseratur particula ad adverbium temporis, tota sententia e ertitur.
Lin. II. Transponit Ρp.: premis et iris; male, nam umo prolasis vice fungitur et nil aliud valet, quam magis usitatum: i MOX edd. Aiu Atri' i Ρro Ρp. Urmar iLin. IS. Pro Ρ. Πm, male. Π ad Uras pertinet, et nota esse debet omnibus haec constructio, a qua rarissime diSceditur, qua Pronomen TelatiVum nomen, a quo pendet, sibi adiungit; quo sit ut nomen eodem CaSu ae pronomen relativum ponatur, et addendum sit in altera positione demonstrativum, quod cum nomine in genere et numero Consentiat, cuius autem Casus pendeat a sententia, ad quam ipsum pertinet. Atque omnino magnum hac in re cernitur discrimen inter Indicam et plerasque alias linguas, in quibus positio relativa alii sententiae inseri solet; Indi autem plerumque praemittunt positionem relativam, subiungunt PrinCiPalem. Quae constructio tam frequens eSt, ut aliae pro exceptionibus possint haberi. Neque difficile est demonstrare, cur a relativo attrahatur nomen; praemisso enim relativo, subsequente in altera sententia nomine, incertus haeret auditor, Sive is sit lector, quo reserat
relativum; perspicui igitur caussa relativo adiicitur ipsum nomen, ad quod pertinet; qui facto necesse fit, ut in altera poSitione reprae-
SentetuΓ nomen, atque hanc ob caussam additur demonstrativum. His expositis revertor ad locum nostrum, ubi constructio est: 'Πis - Iῆἰ a Ua7pr i Superfluum erit alia addere exempla, ubiCunque enim adsunt. Ρro edd. v Ms. - miri substantive hoc atque aliis huius libri locis
ponitur. Vid. in primis dist. 4o, ubi cum genitivo positum est; participium πη-r, accusati Vum regit. Cf. loca a ROSenio S. V. Congesta. Π edd.
pronomini re subiungunt; melius collocant codd. quam rem qui perspexerit, is demum aliquid prosecit in hac lingua. Edd. mox V finuit. P.
II. Pii mirifac si T i sensus idem est, sed enuntiatur per luterrogationem. DiSt. 56. Vs L. Vitiose. - a. Ρ. grypRTer Ρp. quod nihil est. Scriptura codicis Ρ. minus placet, quippe quae dicat, custodiendas esse divitias ad res adversas excitandas; is enim hunc in modum adverbialiter positum, est intelligendum, gin h. I. unice eSi verum: CUStΟ-
52쪽
P. i5- diendae sunt divitiae PrῬter res adversas, quae irruere possint, et Contra quas tunc utendum sit divitiis. Quod discrimen inter fir8r et adve bialiter usurpata non leviter pono; Sed rei terata multorum lOCOPum CO sideratione, ita ut ab hac opinione non discedam, quamvis scripturam -πὶ tueantur editiones codicis, unde detumium est distichon. Vid. Man. VII, 2 i5. Apparet quidem ex scholl. ad h. l. non nuperrimorum editorum culpae attribuendam esse scripturam Lyri, quippe quam ante Ocm Ios habuit Cultu bhattas, per umi Uiquim locum interpretatuS; Verum respicit tum hic, tum alibi, magis tenorem loci, quam accuratam eius
interpretationem grammaticam. Dist. 57. C. Hi tam Codd. Vitiose; resertur enim ad. mm:.Lin. I 8. e Codd. in h. l. non est adverbium temporis, quo sensu saepius usurpatur et Valet interim; sed particula concedentis.
Deinde omittunt codd. in sine P. mi:, omisso Hiam , quod facit etiam Ρp. retinens tamen i Addunt deinde edd. mT Niam' i Dist. 58. Ρp. Ufri Ρ. AMMA. Repetitur in edd. et codd. distichon inis. p. 99, t. 25. q. l. CL
Dist. 4o et 41. Transponit haec disticha ed. Lond. nescio quam ob
4 I. b. . .. Ρ. quod vocabulum, quamvis in lexicis non obvium, haud prorsus est reiiciendum. Abundat sane in nostra Scriptura copula, C edd. Ser. mendose punctum in fine vocis omisit At magis accomodata est loco enuntiatio sententiae per interrogationem. Ρp. . . . mNIlmy, quod non intelligo. Jonesius legit ut Ρ. Diat. 42. d. pro irai Ρ. mi Pp.
Ex hac varietate apparet, in ultimis verbis omnes consentire libros; quo facto Statim etiam patet, vel TU 'Mr esse legendum; hoc enim solum in antecedentia quadrat; Parius praeterea, tire exCipitur a U; Blaag. Git. Ι, 46. pronomen est, non coniunctio. IunCtio Uic auctoritate codd. fruitur tu . p. 99, L 14. Longius foret demons LPare, quo quaeque ceterarum scripturarum offendat; id tantummodo dicam, Scripturam cod. ΡΡ. Sensum praebere haud malum, modo em accipias
53쪽
pro sc. - et mu subintelligas ad omitti enim potest in P. λ 6. apodosi reo post UR; Vid. Bhag. Git. XI, 1 I. Ed. Sr. peccat in gemina negatione; voluerunt haud dubie im, quanquam durius est particulam interrogativam ct tali iunctura ponere. Diat. 45. De observandum est hoc vocabulum de spatio tantum usurpari, de tempore, de utroque. int . i. e. PerdurariS. Bha tri har. Ρ. 75. 'mi m a SH N im ξ Π h i
- I. NI TUIT COdd. Sed neScio, an cum genitivo iungi possit ibim sir, eo SenSu, ut Sit amor erga aliquem. - MOX Ucin Sola ed. Lond. quod ut debuimus, ei reliquimus. - initio Commatis P. qui in bre-
Dist. 45. c. Ρ. minus bene; dissicilius enim est serpentes domare quam equos. - 46. b. in i h peccat utraque ed. scribendo iram i in s1ne hemistichii b. Ρ.-haud male; minus elegans enim est iSta repetitio particulae filo. - C. Ρ. R -- γλ etc.; superscriptum P. 37 est postremo vocabulo sed deinde deletum. Ρp. in ceteris consentit cum Ρ., sed pro γλ praebet: mi vitri . Ex interpretatione Ion sit haud divinaverim, quam scripturam ante oculos habuerit; eX verbis Wilhinsii: when ire S iare ill enforced, where are their good moriati Θ Towhom A the mere glare of the si e a miriue 2 - probabile sit, eum legisser fir imΠUNA' D: i; postrema in omnia diversa abeunt, neque haeo valde curo, quippe in quibus nil variant libri; legit fortasse: ast a Q mn: i In hac discrepantia librorum certi quid statuere si velimus, pomine mentem primum perspiciamus neCesse est. Ostendere itaque vult, omnium rerum potentissimam esse satum ' enim saepius hanc habet
significationem, quia temporis decursu patefiunt sati decreta) contra quod refugii nihil hominibus sit datum; ponit primum exempla; avibus libera aeris spatia praesidio non esse, neque piscibus maris profunda; tum ad homines transit, quibus ex vulgari opinione duo sint propugnacula ad infortunia a se propulsanda idonea; prudentia in agendo et opulentia; haec designatur voce mμ, illa eis quae autecedunt verbis.
54쪽
COMMENTARIUS CRITICUS P. i . Quid igitur, dicit, contra satum iuvamur prudenter agendo is )ῖ
quid igitur est, quod dicatur, hoc vel illud imprudenter esse actum ymaevalet quippe consiliis satum. Obstat huic interpretationi solummodo id, quod ad prudentiam agendi resero; notat enim hoc vocabulum Pie factum; verum significatio quam mox Posui, Contrapositos fila satis stabilitur. Sed iudicent peritiores; hisce autem ita expositis
Cetera brevius expediri possunt. -- vocabulum eSt ethicorum: continuatio status cuiusdam medii atque aequabilis. Amaras p. 186. ΙΙ, VIII, I, IO. ed. Col. ema M ear tutam ad ii in is Scriptura cod. Ρ. nihili est; γm serri posset hoc sensu: quid est in imprudenter actis, quo Seperdere dici possit homo 2 - est: in hac vita, ut saepius. Quod ad cetera pertinet, Udri h. l. solitudinem significat, Deo adhibenda est notio vocabuli, qua in libris philosophicis usurpatur, quaque positum
est in loco supra a me allegato. Cf. ad Proem. dist. I 8. - ΗΠπ' est, ut Indice loquar: EMIMU spem J: s UU U: i um H i. e. porrectus. Vid. in . P. II 4. I. Lin. S. P. post minin Π pergit: π TR metiar: NM UV: mira mr i Similiter edd. : mi m M Uufori a Teir a H m mi r u rim um i In utralibet scriptura boo maxime displicet, quod gerundia, unde incipit sententia, quaeque ad Huanya Cum Sunt reserenda, Sine ullo regimine posita sunt; inserendum certe ex Coniectura fuiSSet post M. Otiosum est praeterea istud inu , quod praebent edd. - Ιnserunt deinde post Iin. 5. edd. hoc disticlion, quod solus s. agnoscit, alio tamen loco L 5. insertum:
De distichi origine cf. quae dicta sunt ad p. 14. L a 8.
Lin. 4. edd. - pro M. - Ρro Ρ. Nomini cornicis addunt edd. : --- , quod supra iam prolatum est, p. 9. l. 6 obiter moneo vocabulum N IV derivatum esse a rad. et praepositione πι, addita littera quae etiam praepositionibus VI, USs, mi et V, praefixis verbo et vocabulis ab eo derivatis adiicitur; quam litteram qui eupla Oniae gralia insertam esse Contendunt, Valde errant; notat enim significationis. diversitatem, quae inter Vocabula, quibus inserta sit littera sibilans, et ea, quae hac littera careant, intercedit. Cuius rei omnis dubitatio re-
55쪽
movebitur, si comparetur H Cum Cum Cum P.
est , -r denique cum m. r et firmis Ρau. VI, 3, 147. ; utrumque enim vocabulum significat id, quod adeundum, frequentandum sit vel quod adiri, frequentari soleat; hoc tamen discrimine, ut sit id, ad quod Concurrant homines admirabundi: miraculum; fi fi qui frequentetur a discipulis discendi cupidis, magister; gNTU, quod aggrediendum sit, tanquam negotium. Aliud exemplum huius U praepositioni Vr additi exstat: NI T. Dicitur etiam utamis et xi Ρan. ΙΙΙ, S, 12o. Si-hilans sequente vir vel Π, praecedente Vocali N, locum suum tenet haud aliter atque tu vocibus i Umiri', os 'm', mriri. Omnes autem hae VOCes documento Sunt, Sibilantem quondam etiam ante ConSonantes Ui et usonum suum haud in adspirationem finalem deformasse; cuius rei lucu-Ienta exempla ex vetustissimis Indorum voluminibus proferre possim; sed adeat, cuius intersit rem accuratius eXplorare, auctorem gravissimum, Parimem. VIII, 5, 8. seqq. et quae disputavi in libro: Ind. Bibl. ΙΙΙ,
P. 51. Seqq. Nunc Cursum tenebo. Lin. 5. Met desideratur in Ρ. - 6. Ρp. utraque forma proba. - ΜΟx Ρ. mira Myrr. Ρro umΡΡ. rich. - Π om. Codd. Uri addunt edd. post f R. - 7. italia'ῆ TE Ρp. ---Ρ. nil amΡlius. - 8. Om. Pp. Dist. 48. b. milier et Us L. ςti sti; i S. Illud ferri possit; hoc absurdum CSt. Lin. 15. ΠHi Vs Ρp. docte, nec tamen convenienter. Antiquissimae enim illae Indicarum regionum divisiones, quas libro ΙΙ. codicis exposuit Indorum legislator, ea aetate, qua haec fabularum collectio facta esse videtur, obsoleverant haud dubie. - Μox codd. haud male, neque tamen nostra Scriptura meliuS. Ed. Ser. Hu Util. Liri. 15. Ρ. - edd. male; enim huc non facit. Mox
addunt iidem deinde male; Vide quae supra de discrimine horum vel horum dicta sunt. - Editum eSt h. I., forsitan etiam nonnullis aliis, sm Vs pro sy;TIUNT; Cuius rei culpa a me sustinenda est; dubitavi enim, Dum recte dictum fuerit, littera interposita, nasalem dentalem V in cerebralem non esse convertendam ab antecedetatibus tribus litteris caninis et sibilo U; sed meliora posthac sum edoctus. Iuli edd. st UT 'UT 4 4 fmmi i Lin. 17. Om. ΡΡ.
56쪽
P. 17. - 18. Pro U Ρp. muri i Ρ. i Mox MR I Pp. utravis forma legitima; idem mox: LUPI, K et postremum haud idoneum. - 19. HS I e P.; ceteri mi, Cui vocabulo copulam praemittit Ρp.
ΩΟ. UT I Om. Pp. 'Π substituunt edd. , male. Iidem in sine addunt iri, de cuius particulae incommoda insertione iam dictum est
P. I 8. Lin. 1. - E P., ΡΡ. praebet U; sed illud exquisitius. - I. om. Ρ. - Ed. L. Sola: quod ei reliquimus. Prom nr Si is Ain; quod Ρanditi ob hanc caussam praetulisse videntur, quia insolentius sit dicere ita TU: Usi; sed ita h. l. est familiaritas, quae ex confidentia oritur. Addit L. Orationi cornicis: fm i Similia
- 12. Emm, Omisso Ρp. Omittuntur sane interdum verba quibus colloquii vices declarantur, in primis post vocabula Diris, s, alia similia, quod ex scena Indica assumptum est; in dramatis enim sicuti apud nos indicantur personae suis nominibus, uniuscuiusque orationi praemissis et extra sermonis nexum positis; sed h. l. iusto durior laret haec Omissio. Dist. 5o. Dist. hoc omittunt h. l. oodd. Deo non interpp. Inseruntinis. p. ii , l. I S. codd. et S. Dubitari ΡΟSset, utrum atque mUAE pro adverbiis temporis essent habenda tamdiu - quamdiu), an pro neutris substantive positis tantum - quantum ; accuratius perpendenti prius tantum placebit; neque obstat geuitivus Hos; construitur enim Hi etiam cum hoc casu; vid. Ram. I, 1, 4. Lin. 15. Initio Commatis Hssyr edd. , quod expunximus, codices Secuti s zm codici Ρp. debemus. -- Sequens comma ex edd. repetiVimus i
57쪽
verum emendavimus ΠΖπ pro A . Codd. aliter: - iuris priam h Ρ.RIA is TUS SUI i ΡΡ ; cum quo Consentit in prioribus Ρ. Umo: solummodo vitiose genere masculino exhibens; sed deinde pergit: metir m utari iUtrumque ferri potest, modo in scriptura Ρp. pro Volco 'L COPPeXOriS oly Us i- 16. Verba inde a mos jusque ad Uri Om. Ρp. Deque aliter Ρ. tantummodo pro substituit scrib. Mox pro S Vm Ρ. Π SIM .
- 18. cm pro ri Ρ. quod serri potest; ellipsis enim est pro met
mr 04M AZI etc. Sed nostra scriptura Simplici OP. AEL Om. edd. recepi mus e Ρp. a quo Tl abest. - Edd. deinde Π male; nam solennis est haec sormula, quae Latine reddenda est per: Sin minus, Sin aliter. Dissert autem significatione et usu m - quum a V et mi Π, tum a Q; de qua formula iam dictum est ad DP. dist. 28. De ceteris hic breviter dicam. Ur WT semper elliptico more, omisso subiecto aeque ac praedicato, Ponitur et quidem post praegressam aliam positionem, eX qua supplenda est ellipsis. Cf. in . p. 58, l. 17. P. 76, l. 1 O. Ρ. 95, l. 6. P. 1 OS, I. 9. p. 127, l. II. Rarior usus est huius particulae apud poetas, quam apud prosarios scriptores; enotavi tameta bis e disti. Bhar tritiaris; vid. p. ti8, l. a. p. 9o, I. ult. Usu magiS quam si guificatione dissert m H L a ri,
tu qua formula plena enuntiatio deesse nequit: cf. in . IV dist. 89. 9O. Sacuntal. p. 6, l. 10. Man. VIII, 58. Apparet ex hisco locis aeque bene dici posse Π - et Q - Π, modo uno Saltem Verbo disiuncta sit conditionalis particula a negativas quod si non fieret, non distingui
posset haec formula a - . Π sive ' - Π igitur est Ialai; usurpari in ea tantum potest sententia, cui praemiSsa fuerit alia, quam inter et conditio natem intercedat Continuatio argumenti. me Π sive V m , est Si non; nega lio ad verbum pertinet, conditio ad totam sententiam. Exempla leguntur:
Hilop. p. 54, I. 14. III, dist. a. 10. Ρ. 99, t. 14. Bhag. Git. ΙΙΙ, IS. Man. III, 61. VIII, 184, 189. Confunditur interdum utriusque coniunctionis ratio; hanc autem quam breviter declaravi, disserentiam amplius eis, quae de me et mi dicenda habeam, stabilire studebo. Hoc nunc addam, nescire me, Cur in plena sententia dicatur Π - , in manca m is . Scio equidem hoc interesse inter Π et Ur, quod prior particula in simplici negatione ponatur, altera quum praegressa iam Sit negatio, quemadmodum Germani vocabulo noch, Angli Hor utuntur. Bhag. Git. XVII, 28.
58쪽
i8. π Η-tim Q U ὰ neque id valet post mortem, neque in hoc aevo.' Add. Hilop. IV, dist. 9 i. III, 61. Cuius rei caussa in promptu eSt; Ur enim conflatum est EX U, Hon et E etiam, i. e. neque. Sed neque hoc discrimen ubique Servatur, neque in eo positum est id, quo Ar in discriminatur a a- 39. pro V edd. quod arrogantius est. Ρro Vs L. VI male.
Diat. 51. a. Si om. Pp. VitiOSe. - C. P. Lin. 22. Desunt in cod. Ρ. verba, versuS excipientia, usque ad Ρp. cetera habet, omissis - , iH. 19. LO. I. NOMVt edd. , qui et mox utrumque dicitur. - Mabest ab edd. - I. sic Ρp. qui et mox in omittit. Ο subiungunt edd.
Vocabulo ita π:, qua particula omnis sententia pervertitur; hac enim vocula adiecta non potest non fieri, quin im V : ad Vulturem reseratur: quo facto omnis oratio praecedens directa fieret et ponendus esset nominativus: Π' - P ; quod quanquam ferri posset, minus bene huc quadrat. Praedicat enim feles adulatrix studium vulturis positum incognitione legum, quarum oracula audiendi gratia se eum adiisse simulat. Dicere etiam posset seles se propter legum cognitionem, qua deIectaretur vultur, in eo fiduciam collocasse, ita ut omni timore abiecto advenisset. HunC SenSum praebet Cod. Ρ., Scribens: Vr H Grerr imum et quae Seqq.; et praeberent edd. emendatione, quam Supra indicavi, lacta. In nostra scriptura pertinet epitheton ad aves, quos fide dignos vocat seles. Ceterum vel tironibus notum esse reor hunc usum vocis UiΠ, quo dignum notet; eodem modo dicitur MN, quod etiam absolute ponitur pro homine digno, ex. C. Supr. diSt. 14. - - I Om. Ρ. Lin. I. pro Um mi mendum est, ex editione Londinensi in nostram translatum codd. mi. - 5. Om. ΡΡ. -- L. quod nihili est. Ρrorsus
similis locutio legitur Ram. II, I, 9. U Om. ΡP. - 7. Abest a Pp. qui tamen post dist. 54, disticho 5 S praemissum
59쪽
Dist. 55. b. R desideratur in L. - Legitur dist. Man. III, 3 1. ex P quo pro doctrina sua hosce versus laudare debuerat seles ΙΙΙ, 105. :
Dist. 54. desideratur in Ρ. et S., neque interpretati sunt Ion . et W. Ellipsis est in priore Versu pro: Ur ΠUrniri: i cuius, si opus sit, alia exempla adduci possint. In ultimo hemistichio coniicio: UUFRr rs Nῖ: idesideratur enim aegre particula Caussalis iK. - 55. a. risHSUR Ρ. - c. fis ' vitiose S. Addunt edd. distichon, quod nos in a No. 101. dedimus.
- 56. c. . . . di s Zm Ρ. - ΗOc et sequens dist. om. ΡP. ΡO' sterius etiam Ρ. et uterque interpreS. Lirn. 10. Ed. utraque: UITTr Pessime. - aemps: Ρp. IK edd. - IO. TU MI Om. Codd. - Addunt edd. : i Wr UT EI - , sed absunt verba a codd. et interpp. et sunt additamentum, quo Sine damno textus Carebit. ΠΕΠ t Ρ. - 21. - edd. , Sed melius abest; dictum enim iam est supra l. I. - II. Verba MI - Π mi inscite om. Ρp. - Ιn sine P. Us ita ΗM ;idem voluisse videtur Pp. scribens: Tompti, quanquam vel ipsum hoc eundem praebet Sensum. - Ufors ΠΠr εμ: hemistichium prius est floci, nescio a quo Buctore prosecti. Dist. 58. b. TU L. perperam. P. - 59. d. . . fi 3r Ρp. Vitiose. -sie Ρ., particula caussalis h. l. servi potest, praestat tamen d. Sententia, quae hoc disticho exponitur, sustus, pulcerrimis autem verbis, inculcatur ab Indorum legislatore; vid. Codic. leg. IV, 258 seqq.- 61. C. d. e P., edd. : R im i Ρp. in ceteris cum edd. consentit, sed in sine praebet: --Vides totum sententiae sensum Obscuratum esse omissione litterae sine vocabuli AUM, hac enim omissa, in duas partes divisa est vox prior participio virassaddita, unde in verbum sinitum transivit; altera pars pro particula negativa V accepta est, quo facto prorsus contrarius prodit sensus, qui tamen nullus est: V: enim est alius sc. homo); qui ex scriptura ista corrupta dicitur non posse describi analogia angoris, quem sentit alius, qui videat mortis necessitatem sibi instare; talem hominis descriptio-
60쪽
COMMENTARIUS CRITICUSao. nem dedisset sortasse editor Londinensis, si stupendo suo ingenio ad hosce versus illustrandos se accinxisset. Sed res plana est, receΡta Scriptura quam exhibet Ρ. Qui autem scripsit is non potuit non, quin scriberet - P; alius angor illi similis) analogia potest describi; quod haud scio annon paullo sit durius. De NAn in , huius loci non est amplius disserere: est philosophorum vocabulum; notat conCIUSionem, quae ex praemissis stabilitis deducitur; atque opponitur duabus aliis demonstrandi rationibus, TY et quarum haec est Melatio, innm etiam dicta; illa comprehensio Ciceronis utor Verbo, Acad. I, S. 4 i.
Terum quae ante oculos ob ersantur atque ViSu, ceterisque seDsibus,
quasi manu, prehendi possunt. Cf. Colebi'Ooste in doctis suis dispuit. do philos. Indic. p. 28. p. 95. ubi de schola Gauta mi dialectica disserit, quae quartum SVM addit . Vid. praeterea Sankhya Sutr. S. Man. XII,
. Ceterum praebet lioc distichon aliud exemplum pronominis relativi omissi, de qua re ad dist. 54. diximus; praemitti enim debuerat Lin. 11. Initio commatis Ed. S. quod explicent Ρanditi, qui nullum vitium notatu dignum in ista editione non sustulisse dicuntur. r i ai: iungi debet in nostra editione R TV Om. codd. , Ρ. tamen post ijs: exhibet qn i Ρ. - 12. TIM sic r Uri Ρp. zita stas 5ΠΠ 'r Ρ.